Ron van der Kolk

Ik heb geen enkele illusie dat in rumrozijnen ijs ook daadwerkelijk rum zit. Maar als je schaafijs verkoopt met daaroverheen een flinke scheut Pisang Ambon, komt dat wel erg dicht in de buurt van het omgekeerde: een glaasje Pisang Ambon met ijs. Zie ook http://www.missethoreca.nl/horeca/nieuws/2005/5/verbod-op-ijs-met-alcohol-in-ijssalons-101109243 maar dat gaat over een ijssalon. Alcohol schenken op evenementen kent andere regels: http://www.ondernemersplein.nl/regel/drank-en-horecavergunning/ Ik ben wel benieuwd waar de grens ligt tussen schenken van alcohol en serveren van schaafijs met alcohol. Excuus als ik daarmee je draadje over je website aan het vervuilen ben.

Als je niet weet hoe je ze moet verkopen, waarom ga je ze dan op de markt brengen?

Keurige site, veel beter dan die van concullega's Tropical en Paradise. Je anticipeert goed op de vragen die ik had (waar, zonder personeel, prijzen, wat krijg ik dan, enz.) Je legt de link met Suriname en dat stelt mensen het wellicht daar van kennen. Maar er is natuurlijk ook een link met Indonesië, op Pasar Malam's kom je schaafijs vaak tegen. Af en toe lopen zinnen niet helemaal, maar ik ben even te lui die op te zoeken. Heb je alleen karren of ook ergens een ijswinkel waar mensen kunnen komen voorproeven? EDIT: Bij Contact staat duidelijk dat dit niet kan. Via de Facebook link kom ik op je About-pagina, niet op je timeline. Via de Linkedin link kom ik op een leeg persoonlijk profiel, niet op je bedrijfspagina. Via de Google+ button kom ik weer terug op dezelfde site in een nieuw venster. Op de homepage blijft in de balk met "lees meer" dingen in het midden zo'n "loading" dingetje draaien. Mogelijk is een aantal afbeeldingen veel te groot, want deze laden heel erg langzaam. Vraagje: hoe zit dat alcohol schenken op evenementen qua vergunning cq. ontheffing drank- en horecavergunning?

Beste Ron63, Welkom op Higherlevel. Je kunt wellicht ook transparant in overleg met het ondernemersloket van de gemeente kijken naar een tussenoplossing. Hier in de stad heeft jouw truc jarenlang gewerkt. Op een industrieterrein, waar geen detailhandel was toegestaan, had een grote computerwinkel een showroom en afhaallocatie voor de webshop gevestigd. En geheel toevallig stonden er in de winkel her en der computers waarop je ook de webshop kon benaderen om ter plekke je bestelling te doen en direct af te halen. Betaling vond plaats bij het afhalen. Deze constructie werd jarenlang gedoogd, totdat de winkel zelf besloot te verhuizen.

Het aantal facturen lijkt me niet zo relevant, de omzet wel. Je kunt toch eenvoudig uitrekenen hoeveel omzet je uit met BTW belaste activiteiten en niet met BTW belaste activiteiten hebt? Dat levert een percentage op. Daarmee kun je naar rato BTW terugvragen. Dat is toch niet omslachtig? (In theorie zou je de bedrijfskosten moeten splitsen in kosten die je voor activiteit 1, 2 of beide gebruikt en alleen de laatste met bovengenoemd percentage verrekenen. Maar in de praktijk is dat inderdaad nauwelijks haalbaar.) Als de omzet uit met BTW belaste activiteiten verwaarloosbaar is, zoals je lijkt te stellen, dan kun je er natuurlijk ook vanaf zien om BTW terug te vragen. Naar believen zelf een aankoop selecteren lijkt me in elk geval geen goede strategie.

Beste vdellevoet, Welkom op Higherlevel. Powerbanks kun je toch op elke straathoek kopen? En die laden je telefoon ook echt op. Op basis van je beschrijving gok ik dat je het hebt over de Xiaomi power bank. Mooi ding. Zowel bij buitenlandse als Nederlandse webshops is deze al ruimschoots te koop. Op heel kleine schaal, onder de radar van de Belastingdienst en onverzekerd, kun je per power bank een paar euro overhouden. Als je er een onderneming van wilt maken wordt de rekensom opeens heel anders. Bijvoorbeeld: in het buitenland kost een bepaald model 17 euro, terwijl die bij Bol.com 34 euro kost. Daar lijkt een mooie marge voor jou tussen te zitten, maar vergeet niet de verzendkosten, BTW, importheffingen, overige bedrijfskosten, inkomstenbelasting enzovoorts. En als jij gaat importeren wordt je daarnaast productaansprakelijk, dus als iemand zijn telefoon ermee opblaast komen ze bij jou klagen. Je stelt dat je een kwaliteitsprobleem op wilt lossen. De vraag is of de consument die kwaliteit ook op waarde weet te schatten en bereid is de knip er voor te trekken. Jij vindt het een beter product dan de concurrentie, maar kun je daar je doelgroep ook van overtuigen? Kortom, de vraag is of je in de ogen van de consument ook waarde kunt toevoegen.

Ik neem aan dat je dan nog een VAR voor 2015 wilt, want de VAR verdwijnt in 2016. Heb je echt een VAR nodig, oftewel is er een opdrachtgever die deze vereist? Mocht je er echt een nodig hebben: bij de aanvraag van de VAR kun je zelf (realistisch!) invullen hoeveel opdrachtgevers je hebt (gehad) cq. verwacht. Er is niemand die je facturen komt controleren. De discussie of de eerdere werkzaamheden onder je bedrijf vallen of niet is vooral hypothetisch. Eigenlijk is het bedrijf al begonnen bij het aannemen van die klus. Maar als de inkomsten van deze klus ergens vastliggen en je deze opgeeft als overige werkzaamheden in je aangifte dan is de fiscus in elk geval niet benadeeld.

Wat wil je daarmee bereiken?

Dag Martijn, Nee, want opleiding voor het verwerven van nieuwe kennis is niet aftrekbaar als bedrijfskosten. De uren die je besteed aan de opleiding tellen ook niet mee voor het urencriterium. Slechts het op peil houden van bestaande kennis (in de praktijk: opleiding van enkele dagen) is als zodanig aan te merken. Kosten voor een opleiding zoals hier genoemd kun je dus alleen als aftrekpost in privé opvoeren. Zie voor de voorwaarden de toelichting in het aangifteprogramma.

Ik lees enthousiasme, randzaken, vragen en een verkoopuitdaging. Maar is er ook een plan waarin je aannemelijk maakt dat dit een zodanig winstgevende onderneming oplevert dat je daar een naar inspanning redelijk inkomen aan kunt ontlenen?

Welke voor- en nadelen voorzie je?

Dat zijn allemaal dingen die jij heel graag wilt weten, maar waarvan klanten meestal geen zin hebben om het allemaal voor je op te schrijven! Een enquête over de schutting gooien, zeker met open vragen, levert waarschijnlijk weinig respons en geeft je ook nog eens een imago van gemakszucht. Zou ik niet doen. Als de doelgroep klein genoeg is, lijkt me persoonlijk ook veel beter. Door een ontmoeting versterk je ook de persoonlijke band, waarmee je de trouw kunt verhogen en de prijsgevoeligheid kunt verlagen. En als je bij de klant over de vloer komt, kun je meteen wat oppikken over werk wat daar te doen is, persoonlijke interesses van de klant waar je op in kunt spelen, enzovoorts. Als laatste: vragen naar verbeterpunten schept een verwachting dat je er ook iets mee doet en dat terugkoppelt. Plan de actie dan ook vooruit, zodat je alvast inplant wanneer je er iets mee doet en wanneer je dat terugkoppelt. Dus geen interviews vlak voor je eigen vakantie. Mensen vragen om energie te stoppen in een gesprek en ze dan niets meer laten horen is echt dodelijk. Succes!

De EMZ eigenaar kan zichzelf ook niet betalen, die moet aangifte doen van de winst uit onderneming (of overige werkzaamheden). Die kan zichzelf geen salaris toekennen of "geld in de zaak laten zitten". Hier is het echter een soort impliciete VOF geworden, waarvan (de lijn doortrekkend) alle vennoten hun winstdeel aan zouden moeten geven. Is er in jullie onderlinge contract ook iets afgesproken over winstverdeling, of alleen over eigendom? Gezien de constructie is het denk ik maar de vraag of de impliciete vennoten wel recht hebben op enig fiscaal ondernemersvoordeel (leuke vraag voor Joost en Steven). Hoe is dat nu trouwens geregeld voor de EMZ? Ondernemer voor de IB en BTW? Ik durf er bijna niet naar te vragen ;)

Dat het vegan of op zijn minst vegetarisch is, had ik wel een beetje geraden hoor Saira! Dat juich ik van harte toe, daarom neem ik ook de moeite te reageren. Maar dan is er wel meteen het probleempje van de wat kleinere markt. Dat maakt het verkopen of in licenties geven nog wat lastiger, want voor de producent is de schaal klein en het risico mogelijk wat groter. Misschien kun je eens met Jaap Korteweg, oprichter en directeur van de Vegetarische Slager, gaan praten. Maar zijn agenda zal wel erg vol zijn, hij is nog al succesvol. Of proberen het op het menu van Bagels & Beans te krijgen. Maar in beide gevallen: waarom zouden ze jouw recept nemen en betalen, terwijl ze zelf ook wat kunnen maken? Waar zit de waarde? Dus vandaar mijn opmerking dat je mogelijk beter ergens betaalde uren kunt creëren op basis van je creatieve gave dan te proberen een te recept te verkopen en dan proberen de fees daaruit veilig te stellen. Want dat is een heel gedoe, en een stuk minder leuk, waarschijnlijk. Maar ik weet niet wat je zelf wilt, qua ondernemerschap?

Beste Saira, Welkom op het forum. Het is een broodje, dat lijkt me niet uniek of innovatief. Ongetwijfeld heel erg lekker, maar mogelijk overschat je de waarde van een recept. Op basis van de foto kan ik al een soortgelijk broodje maken, maar dan net iets anders, zodat ik jou niets hoef te betalen. Beschermen van het intellectueel eigendom van zo'n broodje lijkt me ook onbegonnen werk. Topkoks verdienen ook niet met hun recepten. Die geven ze gratis weg. Verdienen het geld met tastbare producten (kookboeken, eten in hun hun restaurant) of dingen waaraan ze hun bekende naam verbinden (evenementen, pollepels met hun naam erop). Overigens is dat laatste niet altijd succesvol, want de kookspullen van Jamie en Herman lagen al snel afgeprijsd bij de Blokker... Misschien kun je een kookblog beginnen en vanaf daar langzaam bekendheid verwerven, kookboeken gaan verkopen, wachten op de uitnodiging om te komen koken in een tv programma en vanaf daar doorstoten naar bekende Nederlandse kok? Voor wat de geïnteresseerde producent betreft, mogelijk kun je daar beter als (freelance) productontwikkelaar aan de slag en er zo meer geld uithalen dan een fee per product. Als ze het product ietsje aanpassen is het namelijk niet meer jouw product en ben je al snel de fee kwijt. Of je moet eerst zelf het product heel beroemd maken voor je het recept (feitelijk productierecht in licentie) verkoopt, zodat er al vraag is in de markt om specifiek jouw product met een jouw beschermde naam. Natuurlijk wens ik je wel veel succes en eet smakelijk!

Geen enkel cijfer geeft garantie voor de toekomst. De ene leverancier denkt het hieraan af te kunnen lezen en de ander daaraan. Je zult het aan de leverancier in kwestie moeten vragen. Norbert noemt al wat voorbeelden.

Allereerst: is het een hypothetische vraag of is er al een conflict? Wil de persoon met de EMZ op naam alles dan claimen? Of ben je alleen bang iets mis te lopen waar je volgens jou recht op hebt? Het hele idee van een EMZ is dat er maar 1 eigenaar is. Jullie doen nu met een contractje alsof het eigenlijk een VOF was, of zoiets, met gedeeld eigendom. Volgens mij kan dat helemaal niet. Hoe heb je dit al die jaren belastingtechnisch dan gedaan qua aangiftes inkomstenbelasting!? En jij verricht dus (onbetaald en onverzekerd?) werkzaamheden voor een EMZ die niet op jouw naam staat? Wel fijn dat er successen geboekt worden en dat er blijkbaar iets van waarde ontstaat. Gaat het trouwens vooral om intellectueel eigendom? Lijkt me tijd om alles eens goed te gaan regelen, en om te kijken hoe je nog iets kun rechtbreien van wat er mogelijk al is misgegaan in de diverse belastingaangiftes. Wat voor jullie voor de toekomst de beste constructie is, is niet zonder meer te bepalen.

Jouw rechtsvorm is geen belemmering, de welwillendheid van de leverancier in kwestie wel ;D

Misschien is het meer een vraag voor een ondernemersforum in Marokko? De regelgeving is dat ongetwijfeld anders dan in Nederland. Zou daar niet al een wasserette zijn waar je eens kunt gaan praten? En als je in Nederland woont/studeert, is het uitbaten van een fysiek bedrijf zo ver weg denk ik wel lastig, of je moet direct betrouwbaar personeel ter plaatse aannemen of inhuren.

Er staat al een en ander in het topic "Het grote taboe, falen, depressie en erger". Zoals ik daar bijvoorbeeld schreef: Sorry voor de herhaling, maar het sluit aan op de vorige reacties dat je de oorzaak van problemen niet altijd in economische omstandigheden moet zoeken. Sommige mensen gedijen juist heel goed in een wat meer besloten omgeving. Maar een gevangenis hoeft het niet altijd te zijn; vaak is tijdig stoppen en opnieuw beginnen in een andere onderneming of in loondienst met wat steun, creativiteit en moeite nog mogelijk. Maar de ondernemer ziet dat zelf niet altijd, en zeker niet altijd tijdig. Een blinde vlek, zo je wilt. En als er dan te lang doormoddert, kan het zeker een hele diepe put worden waar je nog maar moeilijk uitklimt. Ik kan iedereen dan ook adviseren om open te zijn en tijdig hulp te zoeken. En beter nog, niet pas hulp zoeken als het mis gaat, maar ook in de goede tijden van de onderneming regelmatig open en eerlijk te spiegelen met anderen. Dat geeft de kans problemen voor te blijven. Beter ten halve gekeerd, dan ten hele verdwaald. Maar ik wil niet te makkelijk praten over moeilijke situaties. De praktijk is veel weerbarstiger dan een eenvoudige theorie in de vorige alinea. Soms kun je dingen niet voorkomen of oplossen, daar weet ik alles van. Heel veel sterkte, Herman.

Zij verrichten dan de prestatie voor eigen rekening en risico en geven het gemaakte beeld dan eventueel achteraf op eigen initiatief in licentie bij jouw eenmanszaak? Dan lijkt er geen sprake van een opdracht, werkgeverschap of voor de eenmanszaak verrichte arbeid. Er is dan ook geen vrijwilligers-"werk". Als je ze opdrachten gaat geven zodat ze ergens voor jou naar toe gaan, dan wordt het al snel anders.

Wat een tijden waren dat. Ben nog begonnen met 1200 baud over de telefoonlijn! Dank voor de links.

Assumption is the mother of all fuck ups, Robert! Ik heb dit plaatje geplaatst zonder waardeoordeel over de zwerver, de manager, regelmakers of handhavers. Punt dat ik stiekem wilde maken is dat je met van allerlei regels en morele dillema's te maken krijgt, waardoor het leven (en dus ook ondernemen) niet altijd makkelijk is. En wat doe je dan? De situatie uit het plaatje noodzaakt een afweging van de belangen van meerdere partijen: de zwerver, de manager, regelmakers, handhavers maar ook potentiële arbeidskrachten, collega ondernemers en zelfs de maatschappij. Je kunt en moet dit bekijken vanuit meerdere standpunten. En, oh joy, dat is precies wat er in de reacties gebeurt! Is de manager nu een sociale samaritaan of een slavendrijvende belastingontduiker? Had hij de zwerver niet gewoon een contract en salaris moeten geven? Is de deal nu het meest voordelig voor de manager of voor de zwerver? (Kans is overigens groot dat een zwever niet eens in dienst wil; zwerven heeft vaak niet armoede als reden.) Moet dit gezien worden als oneerlijke concurrentie en het ontduiken van het minimumloon? Ik weet het niet hoor, het is een dilemma. Ik hoop alleen maar dat zo'n manager op een zo eerlijk mogelijke manier het grijze gebied benut om iets extra's te doen voor een ander in plaats van voor zichzelf. Het stemt mij in elk geval tot nadenken.

Hoe lang zou je zo'n gebaar in Nederland vol kunnen houden zonder zelf in de problemen te komen? Verkapt loondienstverband, onbelast loon in natura, chauffeur van de zaak zonder bijtelling, zal ook wel niet verzekerd zijn, geen arbeidscontract...

Welkom op het forum! Hoe zou iemand zonder glazen bol dat kunnen voorspellen? Het hangt van zoveel factoren af… De vraag is hoeveel klanten je wilt dat er komen, hoeveel je wilt dat die besteden, en vooral: wat je er zelf aan gaat doen om die klanten zo gek te krijgen. En wat dat gaat kosten. Als je dat eens doorrekent kun je kijken of het überhaupt een positieve business case oplevert. Op papier dan, want het is en blijft een gok. Het risico van ondernemen. Zeker bij zoiets zichtbaars als horeca. Een roddel, een negatieve recensie in de lokale krant, een lokale notabeel die meent bij jullie voedselvergiftiging heeft opgelopen, en negatief artikel over lunchrooms in het algemeen in een landelijk dagblad, een uitglijder van Rob Geus, de trend in de betreffende stad, een slechte zomer, toch meer concurrentie dan je denkt... Er is zoveel van invloed op je omzet dat je amper te voorspellen is. Succes is niet gegarandeerd, dus even een "realistische" omzet uit de mouw schudden valt niet mee. Een pand huren, mooi laten optuigen en ingrediënten kopen kan bijna iedereen. Daar een lekkere hap voedsel van bereiden is al wat moeilijker. Maar dat spul aan de man brengen, dat is een kunst! En heel veel geluk, natuurlijk. Klanten komen niet altijd vanzelf. Veel startende ondernemers, ook in de horeca, verkijken zich daar denk ik op. Hebben jullie ervaring als ondernemer? En ook in de horeca? Denk nog eens terug aan het televisieprogramma "Mijn Tent is Top". De mooiste panden, de prachtigste interieurs, de heerlijkste menu's, gratis hulp van experts en natuurlijk enorm veel gratis televisiereclame. Kan niet misgaan zou je denken, maar bijna alle deelnemers (althans, hun restaurants) zijn inmiddels failliet. Was hun locatie niet A genoeg? Interieur niet wit genoeg? Producten niet biologisch genoeg? Parkeerplekken te weinig? Zeg het maar. Belangrijk onderdeel in het ondernemingsplan is dan ook welke risico’s je ziet en vooral hoe je die denkt te managen. Aan gemiddelde kengetallen uit het verleden heb je niet zoveel, ze zijn geen toekomstige garantie voor jullie specifieke situatie. Bezoekers komen niet omdat ze dat moeten van de statistieken, maar omdat jullie blijkbaar iets goed doen. Een kredietbeoordelaar zou dan ook niet moeten denken “komen daar echt 1.000 klanten?” maar “zijn deze jongens redelijkerwijs in staat om met dit plan 1.000 klanten binnen te halen?” Natuurlijk wens ik jullie veel succes, zet 'm op!