Ward van der Put

Slim idee! Inderdaad gewoon een waarschuwing op de scanner van de bezorger tonen. Ik vrees alleen dat de factor mens daar roet in het eten gooit: de gehaaste "zelfstandige" pakketbezorger die "toch maar even" tillend laadt en lost, tegen beter weten in. Dat structurele probleem verdwijnt niet door bezorgers beter te informeren maar vereist drastischere maatregelen. Wat dan misschien meer gewicht ;) in de schaal legt, is prijzen vaststellen op basis van het gewicht in plaats van het aantal colli. Dan wordt het immers minder verleidelijk om dozen en kisten tot bijvoorbeeld de limiet van 30 kg per collo vol te laden.

Ik denk dat iedereen die abusievelijk naar voorbeeld·nl verwijst (<-- niet doen) eigenlijk RFC 2606 bedoelt.

Some men see things as they are and say: Why? I dream of things that never were and say: Why Not?

Dat was de voorzieningenrechter (2008), maar de rechtbank (2009) heeft er nog een en ander aan toegevoegd. Duidelijk: onvoldoende oorspronkelijk dus geen auteursrecht. Voor de onrechtmatige daad neemt de rechtbank aansluitend echter "bijzondere omstandigheden" in overweging: Dat is een opvallende bocht: als je kunt beschikken over werken van derden, kan dat kennelijk — al roerend met toevoeging van peper en zout — een per definitie niet auteursrechtelijk beschermd werk alsnog maatschappelijk beschermd maken. (Of het exploitatierecht op werken van derden hier wel mag meewegen, lijkt mij sowieso een uitstap naar de Hoge Raad waard, maar dat terzijde.) Vrijstaand gemaakte productfoto's zijn dus niet auteursrechtelijk beschermd, maar er kunnen bezwarende omstandigheden zijn die het (her)gebruik desalniettemin beperken. Dergelijke omstandigheden zijn waarschijnlijk niet aanwezig als leveranciers — zoals inderdaad gebruikelijk is — meerdere afnemers voorzien van dezelfde afbeeldingen en die aansluitend op onder andere bol.com belanden. Punt is veel meer: vinden die leveranciers dat wel zo leuk? Dat ze door een rechter in het ongelijk worden gesteld, kan ze misschien niet veel schelen. De bottom line is vooral: tegen de tijd dat het zo ver komt, ben je allang een leverancier armer.

Wellicht kun je lease-auto's leasen... Loont waarschijnlijk wel de moeite om eens te informeren naar de mogelijkheden.

Uit: Productfoto's en beschrijvingen pikken Jurisprudentie: • http://uitspraken.rechtspraak.nl/inziendocument?id=ECLI:NL:RBARN:2008:BD3441 • http://uitspraken.rechtspraak.nl/inziendocument?id=ECLI:NL:RBARN:2009:BI0225

Om wat voor digitale abonneediensten gaat het? Bijvoorbeeld content publiceren achter een betaalmuur vraagt om een geheel andere oplossing dan een chatsite. Alles is uiteindelijk te bouwen, maar er bestaat ook al veel. Kun je een tipje van de sluier oplichten?

Dapper!!! Ik denk dat je je eerst goed moet laten informeren over de risico's die een nierdonor loopt. En dat door een arts — niet door een verzekeraar, niet door Google en niet door ons. Wat je dochtertje betreft: de harde realiteit is dat je voor háár dan nooit donor meer kunt worden, mocht ze dat ooit nodig hebben. Dat is een vreselijk dilemma.

Dat is een interessante observatie. Je zou je copywriter namelijk ook kunnen vragen of hij/zij samen met jou wil meegroeien van keyword stuffing naar content creation en content curation. Het antwoord is hoogstwaarschijnlijk een volmondig "Ja!" dus doe daar wat mee.

Jammer, maar als het kennelijk trekken aan een dood paard is geworden: zoek een gerechtsdeurwaarder (geen incassobureau), zodat je de hele route tot en met beslaglegging en uitzetting kunt uitzitten. Een nooit uitgereikte factuur kan ook nooit verjaren. Nee, tenzij de huurder een schriftelijk overeengekomen verbetering heeft doorgevoerd. De verhuurder hoeft geen zilveren wastafels met gouden kranen te vergoeden omdat de huurder dat zo'n fijne verbetering vond. Niet helemaal. BW 7:216 gaat niet uit van de oorspronkelijke toestand, maar van een toestand die "redelijkerwijs in overeenstemming met de oorspronkelijke kan worden geacht". Daar zou het vervangen van een houten trap door een gelijksoortige houten trap best wel eens toe kunnen behoren. Hetzelfde artikel doet daarbij nog een beroep op de redelijkheid. Dat kan bijvoorbeeld betekenen dat een huurder die een compleet verrotte houten trap vervangt door een gelijksoortige nieuwe houten trap in het gelijk wordt gesteld. En laten we wel wezen: die heeft ook gewoon gelijk. Ook hier de vraag: is daarvoor schriftelijk toestemming gegeven?

Nou nou, zo kan 'ie wel weer. Onze vaste pakketvervoerder is PostNL. Ons magazijn zit zelfs in een business point van PostNL: elke order gaat zó van de inpaktafel de PostNL-bus in. Ik weet redelijk precies hoe pakketpost werkt en soms niet werkt. Bij PostNL dan. Daarom het eerdere advies: je moet voor deze zendingen geen pakketpost gebruiken. Zoek een partij gespecialiseerd in waardetransport, bijvoorbeeld kunst.

Juist daarom: die klant wordt eerder door PayPal in het gelijk gesteld als je de handtekening voor ontvangst niet kunt tonen. Het prijsverschil bij PostNL tussen een gewoon pakket tot 10 kg naar Hongkong met track & trace (€ 58,30) en eenzelfde pakket met verzekerservice (€ 65,80) is maar € 7,50. Dat is toch wel op te brengen bij artikelen ter waarde van duizenden euro's?

Wel altijd met handtekening voor ontvangst (HVO) verzenden, anders kun je niet aantonen dat je aan je leveringsverplichting hebt voldaan. De track & trace krijg je er dan bij, maar het is niet verplicht om ernaar te kijken hè. ;)

None taken.

In vliegticket.nl vs vliegtickets.nl is niet slechts een uitspraak gedaan over handelsnamen en de Handelsnaamwet. De sticker.nl vs stickers.nl uit dit topic, met zelfstandige naamwoorden in enkelvoud en meervoud, zijn er ook in te te herkennen als namen met "een inherent zwak onderscheidend vermogen [...] gelet op het in hoge mate beschrijvende karakter". De rechter stelt daarom vast dat ook concurrenten zulke woorden moeten kunnen gebruiken "om hun waren of diensten mee te beschrijven". Het is echter een uitspraak over handelsnamen en merknamen, niet over domeinnamen. Hoewel er wel parallellen te trekken zijn (en de betwiste handels- en merknamen toevallig ook domeinnamen waren), geldt bijvoorbeeld de Handelsnaamwet nu eenmaal niet voor domeinnamen. Een domeinnaamconflict openen op grond van een wet die helemaal niet over domeinnamen gaat, lijkt me geen goed plan. De TS kan, vermoed ik, beter op oneerlijke concurrentie mikken: indien hij kan aantonen dat concurrenten opzettelijk gelijkende domeinnamen gebruiken om hem in de weg te zitten, heeft hij een zaak. Dat moet niet zo moeilijk zijn aangezien die concurrenten kennelijk ook nog klakkeloos content kopiëren.

Zo vreemd is die reactie niet. Minder dan 10 kg à € 15.000 vereist speciaal geld- en waardetransport. Reguliere pakketpost via om het even welke vervoerder is daarvoor ongeschikt.

Is dat echt zo? Ik heb geen ervaring met deze partijen, maar erg praktisch lijkt het me niet. Ja en nee. Ja: de waarde van een verloren (gestolen) zending kan worden vastgesteld aan de hand van wat deze oorspronkelijk heeft gekost. Daarvoor wordt uitgegaan van de inkoopfactuur en logischerwijs niet van de verkoopfactuur die je zelf opstelt. Nee: gelijk hebben en gelijk krijgen zijn twee verschillende dingen. Het is een gangbare praktijk dat vervoerders bij verlies of diefstal alleen aanbieden om de verzendkosten te vergoeden vanwege "het niet kunnen leveren" van de overeengekomen dienst. Naar de waarde van de zending kun je dan fluiten, want "dan had u maar een verzekering moeten afsluiten" — bij voorkeur vestzak-broekzak bij de vervoerder zelf als "aanvullende dienst". Dat laatste is natuurlijk discutabel, maar je moet daarbij helaas de vervelende puntje-puntje spelen om de inkoopwaarde vergoed te krijgen. De beschamende truc daarvoor is te kinderachtig voor woorden, dus die zal ik wijselijk maar niet posten.

Niet om het een of ander hoor, maar ... ... coöperatief deelnemen aan een forum en kennis delen zijn vrouwelijke leiderschapskwaliteiten. :)

Dat is nu eenmaal inherent aan goed Nederlands (en Nederlands verschilt daarin van Engels): je kunt eindeloos tweeledige en drieledige samenstellingen vormen door zelfstandige naamwoorden aaneen te schrijven. Een 'bedsteedokterstasplamuurmes' is klinkklare nonsens, maar wel foutloos Nederlands. Wie een dergelijke samenstelling van zelfstandige naamwoorden als merknaam probeert te deponeren bij BOIP v/h het Benelux Merkenbureau, kan voor een onaangename verrassing komen te staan: de merknaam wordt soms geweigerd, soms toegestaan. (Ik heb dat zelf meegemaakt en tot op de dag van vandaag begrijp ik nog niet waarom de ene samenstelling wordt goedgekeurd en de andere afgekeurd: het beleid is vaag en dan druk ik me voorzichtig uit.) Het is gewoon "warme inpaksticker" met een los geschreven bijvoeglijk naamwoord. Als je Google maar lang genoeg voert met spelfouten, zullen ze op grond van de woordfrequentie worden genegeerd als spelfouten. Hetzelfde geldt voor eigennamen en fantasiewoorden, waaronder domeinnamen. Maar dat maakt de fout nog niet foutloos. Google is geen in merkrecht gespecialiseerd jurist: díe heb je in dit geval nodig, dus ik zou je willen adviseren eens te gaan rondbellen. In de zaak die ik eerder aanhaalde, was de rechter niet bepaald op de hand van de partij die tientallen domeinnamen had geregistreerd om concurrenten de pas af te snijden. Als je zelf grossiert in domeinnamen voor keywords, sta je in mijn ogen ook niet heel sterk wanneer een concurrent incidenteel precies hetzelfde doet met slechts één domeinnaam. De pot en de ketel... Leg het dus voor aan een jurist en aansluitend, op zijn of haar advies, eventueel aan een rechter.

De heersende opinie is dat er zoiets bestaat als een mannelijke leiderschapsstijl en een vrouwelijke leiderschapsstijl. Mannen doen het beter in extreme omstandigheden (zowel extreem goed als extreem slecht) en vrouwen doen het beter daar tussenin. Daarbij kunnen vrouwen een mannelijke leiderschapsstijl hebben (en mannen een vrouwelijke), maar in de regel vertaalt dit zich toch in een man/vrouw-verschil. Nu ben ik geen veranderkundige (maar bedrijfskundige), maar het lijkt er dus op dat niet elke leider het onder alle omstandigheden even goed doet. Je moet een crisismanager geen feestje laten organiseren.

Dat is niet iets anders, maar precies hetzelfde: in een gegeven context blinkt leiderschap gericht op een specifiek groepsprobleem uit.

Leiderschapstheorieën met een natuurlijke component, zoals aangeboren leiderschapskwaliteiten, werden voor het eerst fatsoenlijk op papier gezet door Machiavelli en zijn ouder dan de oude Romeinen. Die theorieën veranderen, maar verdwijnen niet. Dus kort door de bocht zou je kunnen stellen: ja, natuurlijk leiderschap bestaat kennelijk, alleen weten we niet precies hoe het eruit ziet of hoe het zich naar de omstandigheden aanpast. Zelf denk ik vooral het laatste: het "goed" in "goed leiderschap" wordt bepaald door wat "goed" is voor de groep in een bepaalde context. Dat verklaart waarom uiteenlopende leiderschapstypen het "goed" doen. Je kunt daar ook een parallel trekken met de industrielevenscyclus en de productlevenscyclus: in de opbouwfase heb je een ondernemer nodig, in de explosieve groeifase een manager en in de afbouwfase een diplomaat. Andere context, ander leiderschap.

n = 15 :'( Volledige achtergrond van de Consumentenbond: http://www.consumentenbond.nl/test/geld-verzekering/belasting/belastingaangifte/extra/belastingadviseur-steekproef/ Persberichtversie: http://www.consumentenbond.nl/actueel/nieuws/2015/belastingaangifte-ook-voor-adviseurs-niet-makkelijk/

Oneerlijke concurrentie op enkelvoud/meervoud speelde bijvoorbeeld in een zaak over taartenwinkel vs taartwinkel. Het is helaas typisch een situatie waarin je niet automatisch gelijk hebt, maar je gelijk inderdaad moet gaan halen bij de rechter. (Wel interessant om te lezen: de rechter nam hier ook onbetwiste domeinnamen in overweging als bewijs van een oneerlijke handelspraktijk.) Je hebt potentieel nog wel een ander probleem: je bent nu niet de houder van de domeinnaam. Formeel heb je er daarom weinig of niets over te zeggen. En eigenlijk ook niets te klagen. Die fout maken internetbureaus wel vaker (soms helaas opzettelijk), maar laat dat corrigeren.

Open een bedrijfspagina op Google+. Als iemand dan een x in y zoekt, sta je dankzij de "local search" bovenaan. Google+ laat elke bedrijvengids mijlenver achter zich, vooral op Google dan natuurlijk. Misschien omdat Google heeft begrepen dat Facebook nadoen geen goed plan was. De laatste maanden worden we zelfs opvallend veel vaker gebeld (!) via Google+.