Ward van der Put

Bijvoorbeeld de Docooler Bluetooth bracelet vibrating alert buzz alarm call for cell phone (van nog geen $ 14) voldoet al grotendeels aan je specificaties. Alleen moet je nog iets verzinnen op het beperkte Bluetooth-bereik van 10 meter.

Doe het dan wel goed: geen sticker maar een balhoofdplaatje.

En nog wat van dergelijke punten: http://www.google.com/permissions/trademark/rules.html Verder schrijft Google specifiek over SEM dat ze het gebruik van Google-merken niet toestaan indien de gebruiker niet door Google gecertificeerd is: Google kan dan namelijk niet verifiëren of de gebruiker voldoende gekwalificeerd is. En dát geldt dus specifiek voor een zelfbenoemd “Google-deskundige”.

Google kan een onwelgevallige site bijvoorbeeld blacklisten, zoals Google zelfs al eens bij BMW deed. Dat lijkt me juist voor een Google-deskundige erg onhandig. Don’t bite the hand that feeds you.

Uit cijfers van onderzoeksbureau Locatus zou blijken dat het ‘internet-effect’ groot is in sommige branches (elektronica en witgoed), maar beperkt in andere branches (tuincentra en meubelen) of zelfs verwaarloosbaar (bakker en slager). De invloed van internetverkopen op winkelmeters en leegstand is daardoor veel kleiner dan vaak wordt gedacht: nog geen 5% over een periode van 5 jaar. Vooral de causaliteit vind ik dan interessant: wie zich blind staart op internet als de bron van alle onheil, ziet andere oorzaken namelijk over het hoofd.

Ja, eens Patrick: waarom moet het plaats delict altijd een winkelfiliaal zijn? Het kan ook ín de fabriek. Of ín je werkplaats. Of op internet. Of in een goede video — en die van jou is ook fantastisch! Ik denk dat omnichannel nog vaak verkeerd begrepen wordt. Omnichannel is niet “iets leuks met internet doen in je winkel”. Maar wat het dan wel is…?

En dat noemen we dan showrooming…

Het ging niet om 7 euro, maar om 7 pond plus de kosten van de TS zelf: Als ik de tarieven van Rabobank erop nalees, bedragen de kosten € 10 voor de wereldbetaling plus 0,1% toeslag voor de kostensoort OUR (met een minimum van € 7,50 en een maximum van € 75). Als de directe SEPA-route niet werkt (en die zou je inderdaad eens moeten uitpluizen), dan zou je zelfs nog een indirecte SEPA-route kunnen overwegen: laat de Britse leverancier een vreemde-valutarekening openen in euro en neem (een deel van) de kosten voor je rekening.

Je kunt bij Rabobank een vreemde-valutarekening in GBP openen. Dat is bij € 5 per maand plus een paar cent per overschrijving voordeliger dan maandelijks 2 keer £ 7 per transactie.

Als het om miljarden per jaar gaat, houdt geen enkele bankier zijn mond. Misschien tekent men een NDA wel gretig, maar je hebt er vervolgens weinig of niets aan. Three can keep a secret, if two of them are dead. — Benjamin Franklin

Bij mij staat Mathias op plaats 2, onder goudengids.be, als ik in het Vlaams zoek: elektrieker Kortrijk ;D In local search doet een bedrijfspagina op Google+ het erg goed. Het is nogal een zorgenkindje van Google, maar Google laat Google+ mede daarom vaak erg hoog opduiken in de zoekresultaten. Kijk maar eens hoe ver je hiermee komt: https://plus.google.com/u/0/dashboard En: https://www.google.com/intl/nl/business/

Meerdere per dag hoogstwaarschijnlijk. De sites die Frans noemde, delen hetzelfde IP-nummer — en dat is, niet geheel toevallig, ook het IP-nummer dat de groep gebruikt voor haar eigen sites. Laat je vervolgens een reverse IP lookup los op dat IP-nummer, dan vind je ergens tussen ruim 5.000 en meer dan 6.500 domeinnamen plus een kleine 120.000 geïndexeerde webpagina's. Zo'n lookup is zelden zuiver, maar geeft een indicatie van de orde van grootte: het gaat alles bij elkaar niet over slechts enkele tientallen klanten. We zien hier vermoedelijk maar het topje van een ijsberg.

Volgens mij kun je dat beter omkeren: kondig het staken van diensten aan indien er niet alsnog voor een finale datum is betaald. Voeg eraan toe dat dit tevens kan leiden tot het vrijgeven van alle geregistreerde domeinnamen en de kosten voor het uit quarantaine halen van de domeinnamen voor rekening van de klant komen. Via de domeinnaam of domeinnamen heb je mogelijk nog een extra middel in handen om druk te zetten. (En dat is, omgekeerd, een van de redenen waarom ik ondernemers altijd adviseer domeinnamen zelf te registreren en dat niet over te laten aan de internetmensen.)

De Pro-fonts van Adobe hebben een x-aantal lettercombinaties waarmee handschrift niet meer van echt te onderscheiden is. Nooit meer die ene kenmerkende e of í die altijd precies hetzelfde is, maar steeds een andere. Niet zo heel lang geleden hadden we ook websites en e-mail vol met zogenaamd handgeschreven pijlen. Klik hier, klik daar. Zie je ook steeds minder.

Link naar het oorspronkelijke artikel in Het Parool: 'Meeste winkeliers leven in verborgen armoede' Dit lijkt me een lastig te kwantificeren problematiek, omdat er verschillende economische trends op korte en lange termijn spelen. Ik kan me bijvoorbeeld nog goed herinneren hoe ik als klein jongetje met mijn opa boodschappen ging doen in het kruidenierswinkeltje van een nicht van mijn oma. Dat deed de hele familie, vertelde mijn opa me, omdat ze anders het hoofd niet boven water kon houden. Dat was begin jaren zeventig: de grote zelfsbedieningssupermarkt veegde kleine kruidenierszaken van de kaart.

Wil je af van al die aanstootgevende wijnproeverijen in je buurt? Of wil je wijn verkopen?

Het klinkt of je op je laatste tandvlees loopt… En dan zit er vast een voorgeschiedenis achter, die ook voor je financiering en toekomstperspectief relevant is. Kun je daarover meer prijsgeven? We missen nu een beetje het grotere plan achter het financiële plan, denk ik.

Hier is artikel 13 lid 2 van de Drank- en Horecawet van toepassing: De Koninklijke Slijtersunie schrijft daarover in haar blad Klare Taal (1e pagina van de PDF):

In mijn eerste VoF hebben we beslissingen vrij lang heel rationeel kunnen nemen. Dan maak je bijvoorbeeld samen een lijst met plussen en minnen en wordt je het binnen een paar dagen eens over de beste beslissing. Of je gaat scenario's doorrekenen in een spreadsheet en dan kun je aan de hand van wat er op de lange termijn onder de streep over blijft ook een goed onderbouwde zakelijke beslissing nemen. Totdat we inderdaad in de situatie belandden dat de een zich op de ene branche wilde storten en de ander liever op een andere branche. Daardoor werkten we niet meer met maar naast elkaar, alsof je twee eenmanszaken onder één gemeenschappelijk VoF-dak hebt. Dat leidt tot irritaties over en weer, omdat je de activiteiten en kosten van de ander eigenlijk niet ziet zitten. Bij ons leidde dat uiteindelijk tot een situatie waarin het leek of twee gescheiden echtgenoten beide de echtelijke woning maar niet wilden opgeven. Dan heb je eigenlijk alleen nog een kantoor samen, en toevallig ook een VoF, maar is de gemeenschappelijke basis weg. Als je er middenin zit, zie je het niet: de beslissing om geen beslissing te nemen, is ook een beslissing. En meestal geen heel goede beslissing.

Dat lijkt me een reëel gevaar. Je ziet al van mijlenver waar het gedonder dan waarschijnlijk over zal gaan: 2 × 100 km is ook ongeveer 2 uur per dag — en dan vindt de één dat werktijd en denkt de ander daar heel anders over. Probeer de bom die je onder de samenwerking legt zo snel mogelijk te ontmantelen. In dit topic vind je verschillende verstandige adviezen: breng die 19 cent per kilometer gewoon ten laste van het resultaat van de VoF (zonde om die fiscale ruimte niet te benutten), maar compenseer je vennoot met een iets hoger winstaandeel of iets anders, zoals een mooiere pc, meer vrije tijd of meer vakantiedagen. Dáár moet je samen uit kunnen komen.

Ja, als je dat doet, zie je vooral: cliëntvragen. Dat is vermoedelijk tevens de reden waarom we nu maar het halve verhaal horen.

Ik lees de vraag anders: kan de TS nog gebruikmaken van de kleineondernemersregeling als hij/zij de garagebox belast verhuurt als ondernemer en daarvoor dus een btw-factuur uitreikt? De site van de Belastingdienst zegt van wel, maar dan voor andere bedrijfsactiviteiten, niet voor de belaste verhuur:

Een A/B-splittest of kortweg A/B-test is een vereenvoudigde vorm van een statistische multivariaatanalyse. Dat klinkt ingewikkeld, maar het basisbeginsel is heel eenvoudig: leg je bezoekers twee versies van een webpagina voor (A én B) en analyseer daarna welke versie het beste werkt (A óf B). Ik deel de gemengde gevoelens over Google AdWords. Google AdWords heeft een vrij stijle leercurve: je moet tijd en geld investeren om te leren wat je doet, ander kost het je alleen maar geld. Sinds Google je bijstaat met persoonlijke accountmanagers en engineers, is dat echter wel fors verbeterd. Als Google je aanbiedt om je persoonlijk te coachen, zou ik dat aanbod wel aannemen.

De business case voor een webdeveloper is vrij eenvoudig: een ervaren webdeveloper is declarabel voor circa € 85 per uur, dus dan komt het vooral aan op (a) het aantal opdrachten/klanten en (b) het aantal uren dat je eraan werkt. Laat dat om te beginnen zien je in cijfers: verantwoord de herkomst van je omzet. Je bescheiden omzet in de aanloopfase suggereert dat je hetzij te weinig klanten, hetzij een te laag tarief rekent. Een weekomzet van € 250 kun je namelijk ook maken door wekelijks een ding in elkaar te flatsen en dat van de hand te doen via een deal-site die ik niet bij naam zal noemen. Parallel daaraan: je omzet vertoont een groei, maar waar komt die vandaan? Dat moet je opnieuw uitleggen. Je kunt namelijk weinig meer doen dan meer uren schrijven en/of je uurtarief verhogen. En daar komt een einde aan. Verder heb ik twee vraagtekens: • Je brengt een vervoermiddel van € 500 in en daar moet nog een investering van € 6.000 bij. Hoe moeten we dat lezen: je verruilt je goede fiets voor een derdehands auto? Waar heb je die voor nodig? Weg ermee. • Je hebt een computer met software ter waarde van € 3.000, maar daar moet nog € 6.500 bij? Ja, je moet een goede laptop hebben, maar voor het overige zijn bijna alle developer tools tegenwoordig gratis, dus hoe kom je op die verdrievoudiging?

In welke branche wil je beginnen?