Ward van der Put

De esthetische waarde van een KvK-nummer is gering. Wij ondernemers letten erop, maar consumenten niet of nauwelijks. Bij goed ontworpen webpagina's zal het consumenten niet snel opvallen dat een KvK-nummer ontbreekt. En vice versa: er zijn verbazingwekkend veel amateuristisch ogende webwinkels waarbij een KvK-nummer een slecht webdesign echt niet beter maakt. Er is een veel belangrijkere reden waarom een KvK-nummer belangrijk is: zonder kun je geen iDEAL aanbieden.

Wordt dit door een beroepsvereniging verplicht gesteld? Bijvoorbeeld om een bepaald (beschermd) beroep te mogen uitoefenen? Dan is het zakelijk karakter inderdaad wel aannemelijker te maken. (Terzijde. Als een beroep dermate strenge eisen voor zo'n hoogfrequente intervisie kent, kan ik mij zo voorstellen dat de beroepsethiek ook enige reserves heeft ten aanzien van intervisie met een levenspartner en familieleden.)

Ik heb fijn Shift+Delete gedaan met mijn eerste reactie omdat de fiscalisten en fiscaal juristen dat veel beter kunnen uitleggen. Wel wil ik er een bescheiden punt aan toevoegen. Je mag/moet als internetondernemer best mee laten wegen wat je uiteindelijk met die shops en hun BV's wilt bereiken. Voorzover je daarvoor speelruimte hebt uiteraard. Als Shop A BV bijvoorbeeld in schoenen doet en Shop B BV in sokken, dan kun je namelijk met een koppelverkoop van schoenen + sokken minstens twee kanten op...

De laatste drie maanden zijn dan inderdaad niet zo relevant, maar heeft de huidige eigenaar geen cijfers van de vorige eigenaar? Van een ondernemer met meerdere tankstations weet ik dat de shop + carwash vaak meer opbrengen dan het tanken. In dat opzicht vind ik het, voorzichtig gezegd, wat merkwaardig dat de huidige eigenaar enkel uit tijdgebrek de shop niet wil aanhouden. Elke andere pomphouder zou daarvoor dan winkelpersoneel aannemen; waarom doet hij dat niet? Doorvragen dus en de oude cijfers proberen boven water te krijgen.

Dit is het wapenschild van Nederland: Als je die roze-rode gordijnen weghaalt en het interieur koningsblauw verft, heb je een nieuw logo...

Als je een systeemcapaciteit van 4.000 Wp kunt realiseren voor maar € 1.000 met spullen uit de bouwmarkt, zou ik dat gelijk doen. Je kunt daarmee namelijk voldoende elektriciteit produceren voor een eengezinswoning. Wij hebben 18 zonnepanelen met een capaciteit van 4.500 Wp, maar die waren véél duurder. In dit geval zou ik die vicieuze cirkel doorbreken door een prototype te bouwen. Het prototype verdient zichzelf nog terug ook, door een veel lagere energierekening. Er zijn twee concurrerende technologieën: de zonnecollector (voor warm water) en een zonnepaneel (voor elektriciteit), dus een zonnecollector die zich gedraagt als een zonnepaneel, zal daarmee direct vergeleken worden. Je mag daarom verwachten dat deze innovatie op termijn minstens een even hoog rendement heeft, anders heeft deze weinig bestaansrecht. Ook daarom eerst maar eens kijken of dat technisch haalbaar is, dus een prototype maken.

Een fatsoenlijke chat heeft een historie, een archief waarmee je onder andere kunt bijhouden wie wat wanneer heeft gezegd. (Ook om andere redenen nuttig.) Daarin kun je terugvinden wanneer je daadwerkelijk aan het chatten was. Inhoudelijk weet ik het nog zo net niet. Huisartsen met nachtdienst of brandweermannen die (gelukkig) nog niet hoeven uit te rukken ... die werken dus ook niet. Ik denk dat er iets meer voor nodig is om tot een sluitende urenregistratie te komen: wat dééd je precies toen je stand-by was voor de chat? Heb je dat ook netjes bijgehouden, zodat je het kunt verantwoorden?

Dan kan ik de kennisbank van het Referentie GrootboekSchema (RGS) aanbevelen. Download van RGS 1.1 voor Microsoft Excel (RGS 1.1.xlsx)

Zolang 3 x 10 kg verzenden veel meer kost dan 1 x 30 kg, is er een financiële prikkel om voor zo zwaar mogelijke colli te gaan. Wij ontvangen zelfs losse palletdozen (!) die tot de rand zijn gevuld om maar zo min mogelijk colli te hoeven verzenden. In ons magazijn wordt niet gebukt en niet boven schouderhoogte gegrepen. Maar dat betekent wel dat je maar 3 legborden kwijt kunt waar een concurrent er minstens 6 heeft. Ook een voorbeeld van een verhoudingsgewijs kostbare keuze voor ergonomisch verantwoord werken die helaas niet iedereen maakt.

Als tekstschrijver en (gewezen) vertaler vallen mij twee dingen op. Bij vertalers kun je niet de brontaal en doeltaal kiezen. Bijvoorbeeld Engels-Nederlands vertalen is andere koek dan Nederlands-Engels vertalen. Kijk maar naar de profielen van veel vertalers: ze leggen die van/naar vaak zelf uit. Je filters worden beter als ze een antwoord kunnen geven op een vraag zoals: "Ik wil algemene voorwaarden in het Duits laten vertalen naar het Pools." Verder heb ik wat moeite met de uurtarieven: tekstschrijvers en vertalers betaal je vaak per woord of per aanslag.

Slim idee! Inderdaad gewoon een waarschuwing op de scanner van de bezorger tonen. Ik vrees alleen dat de factor mens daar roet in het eten gooit: de gehaaste "zelfstandige" pakketbezorger die "toch maar even" tillend laadt en lost, tegen beter weten in. Dat structurele probleem verdwijnt niet door bezorgers beter te informeren maar vereist drastischere maatregelen. Wat dan misschien meer gewicht ;) in de schaal legt, is prijzen vaststellen op basis van het gewicht in plaats van het aantal colli. Dan wordt het immers minder verleidelijk om dozen en kisten tot bijvoorbeeld de limiet van 30 kg per collo vol te laden.

Ik denk dat iedereen die abusievelijk naar voorbeeld·nl verwijst (<-- niet doen) eigenlijk RFC 2606 bedoelt.

Some men see things as they are and say: Why? I dream of things that never were and say: Why Not?

Dat was de voorzieningenrechter (2008), maar de rechtbank (2009) heeft er nog een en ander aan toegevoegd. Duidelijk: onvoldoende oorspronkelijk dus geen auteursrecht. Voor de onrechtmatige daad neemt de rechtbank aansluitend echter "bijzondere omstandigheden" in overweging: Dat is een opvallende bocht: als je kunt beschikken over werken van derden, kan dat kennelijk — al roerend met toevoeging van peper en zout — een per definitie niet auteursrechtelijk beschermd werk alsnog maatschappelijk beschermd maken. (Of het exploitatierecht op werken van derden hier wel mag meewegen, lijkt mij sowieso een uitstap naar de Hoge Raad waard, maar dat terzijde.) Vrijstaand gemaakte productfoto's zijn dus niet auteursrechtelijk beschermd, maar er kunnen bezwarende omstandigheden zijn die het (her)gebruik desalniettemin beperken. Dergelijke omstandigheden zijn waarschijnlijk niet aanwezig als leveranciers — zoals inderdaad gebruikelijk is — meerdere afnemers voorzien van dezelfde afbeeldingen en die aansluitend op onder andere bol.com belanden. Punt is veel meer: vinden die leveranciers dat wel zo leuk? Dat ze door een rechter in het ongelijk worden gesteld, kan ze misschien niet veel schelen. De bottom line is vooral: tegen de tijd dat het zo ver komt, ben je allang een leverancier armer.

Wellicht kun je lease-auto's leasen... Loont waarschijnlijk wel de moeite om eens te informeren naar de mogelijkheden.

Uit: Productfoto's en beschrijvingen pikken Jurisprudentie: • http://uitspraken.rechtspraak.nl/inziendocument?id=ECLI:NL:RBARN:2008:BD3441 • http://uitspraken.rechtspraak.nl/inziendocument?id=ECLI:NL:RBARN:2009:BI0225

Om wat voor digitale abonneediensten gaat het? Bijvoorbeeld content publiceren achter een betaalmuur vraagt om een geheel andere oplossing dan een chatsite. Alles is uiteindelijk te bouwen, maar er bestaat ook al veel. Kun je een tipje van de sluier oplichten?

Dapper!!! Ik denk dat je je eerst goed moet laten informeren over de risico's die een nierdonor loopt. En dat door een arts — niet door een verzekeraar, niet door Google en niet door ons. Wat je dochtertje betreft: de harde realiteit is dat je voor háár dan nooit donor meer kunt worden, mocht ze dat ooit nodig hebben. Dat is een vreselijk dilemma.

Dat is een interessante observatie. Je zou je copywriter namelijk ook kunnen vragen of hij/zij samen met jou wil meegroeien van keyword stuffing naar content creation en content curation. Het antwoord is hoogstwaarschijnlijk een volmondig "Ja!" dus doe daar wat mee.

Jammer, maar als het kennelijk trekken aan een dood paard is geworden: zoek een gerechtsdeurwaarder (geen incassobureau), zodat je de hele route tot en met beslaglegging en uitzetting kunt uitzitten. Een nooit uitgereikte factuur kan ook nooit verjaren. Nee, tenzij de huurder een schriftelijk overeengekomen verbetering heeft doorgevoerd. De verhuurder hoeft geen zilveren wastafels met gouden kranen te vergoeden omdat de huurder dat zo'n fijne verbetering vond. Niet helemaal. BW 7:216 gaat niet uit van de oorspronkelijke toestand, maar van een toestand die "redelijkerwijs in overeenstemming met de oorspronkelijke kan worden geacht". Daar zou het vervangen van een houten trap door een gelijksoortige houten trap best wel eens toe kunnen behoren. Hetzelfde artikel doet daarbij nog een beroep op de redelijkheid. Dat kan bijvoorbeeld betekenen dat een huurder die een compleet verrotte houten trap vervangt door een gelijksoortige nieuwe houten trap in het gelijk wordt gesteld. En laten we wel wezen: die heeft ook gewoon gelijk. Ook hier de vraag: is daarvoor schriftelijk toestemming gegeven?

Nou nou, zo kan 'ie wel weer. Onze vaste pakketvervoerder is PostNL. Ons magazijn zit zelfs in een business point van PostNL: elke order gaat zó van de inpaktafel de PostNL-bus in. Ik weet redelijk precies hoe pakketpost werkt en soms niet werkt. Bij PostNL dan. Daarom het eerdere advies: je moet voor deze zendingen geen pakketpost gebruiken. Zoek een partij gespecialiseerd in waardetransport, bijvoorbeeld kunst.

Juist daarom: die klant wordt eerder door PayPal in het gelijk gesteld als je de handtekening voor ontvangst niet kunt tonen. Het prijsverschil bij PostNL tussen een gewoon pakket tot 10 kg naar Hongkong met track & trace (€ 58,30) en eenzelfde pakket met verzekerservice (€ 65,80) is maar € 7,50. Dat is toch wel op te brengen bij artikelen ter waarde van duizenden euro's?

Wel altijd met handtekening voor ontvangst (HVO) verzenden, anders kun je niet aantonen dat je aan je leveringsverplichting hebt voldaan. De track & trace krijg je er dan bij, maar het is niet verplicht om ernaar te kijken hè. ;)

None taken.

In vliegticket.nl vs vliegtickets.nl is niet slechts een uitspraak gedaan over handelsnamen en de Handelsnaamwet. De sticker.nl vs stickers.nl uit dit topic, met zelfstandige naamwoorden in enkelvoud en meervoud, zijn er ook in te te herkennen als namen met "een inherent zwak onderscheidend vermogen [...] gelet op het in hoge mate beschrijvende karakter". De rechter stelt daarom vast dat ook concurrenten zulke woorden moeten kunnen gebruiken "om hun waren of diensten mee te beschrijven". Het is echter een uitspraak over handelsnamen en merknamen, niet over domeinnamen. Hoewel er wel parallellen te trekken zijn (en de betwiste handels- en merknamen toevallig ook domeinnamen waren), geldt bijvoorbeeld de Handelsnaamwet nu eenmaal niet voor domeinnamen. Een domeinnaamconflict openen op grond van een wet die helemaal niet over domeinnamen gaat, lijkt me geen goed plan. De TS kan, vermoed ik, beter op oneerlijke concurrentie mikken: indien hij kan aantonen dat concurrenten opzettelijk gelijkende domeinnamen gebruiken om hem in de weg te zitten, heeft hij een zaak. Dat moet niet zo moeilijk zijn aangezien die concurrenten kennelijk ook nog klakkeloos content kopiëren.