Branko Collin

Zijn er andere methoden om de liquiditeit te verbeteren? Bijvoorbeeld een lening? Dan haal je ook de druk weg van de aspirant-aandeelhouders, want nu probeer je twee problemen tegelijk op te lossen.

Je zegt in je oorspronkelijke posting "volgens mij mag dit niet". Waarom denk je dat? Ik ben zelf geen detaillist, maar ben in de wet gedoken en heb op ondernemersplein.nl gekeken, maar ben nergens tegengekomen dat de verhuurder geen eisen zou mogen stellen, vandaar mijn vraag.

Uit wat jij citeert, blijkt niet dat je Ubuntu of een gewijzigde versie daarvan niet mag doorverkopen. De 'must not require' slaat op de procedure die het bedrijf Ubuntu zelf volgt om het product Ubuntu samen te stellen. "This policy [...] addresses the software that you will find in main and restricted, which contain software that is fully supported by the Ubuntu team and must comply with this policy." Wat Ubuntu hier zegt, is dat als jij wil dat ze jouw software opnemen in hun distributie, dan mag jij in geen geval eisen dat iemand voor jouw software moet betalen. Zoals Christine zegt: "Ik heb niet het idee dat TS zijn aanpassingen wil meeleveren in alle versies van Ubuntu." De GPL, de licentie waarop een groot deel van de software in Ubuntu is gebaseerd, zegt zelf niets over doorverkopen, maar des te meer over het toevoegen van restricties aan de GPL. Zo mag iedere gebruiker toegevoegde restricties verwijderen tenzij deze in een korte lijst van categorieën past. Er is geen categorie die jou toestaat verkoop van GPL-software te verbieden zolang je aan de andere voorwaarden voldoet. Zou Ubuntu dus een licentie bovenop de GPL hanteren die verkoop van de distributie of componenten verbiedt, dan zou Ubuntu zelf niet aan de GPL voldoen en daarmee inbreuk maken op de auteursrechten waarmee de componenten belast zijn. Ik vermoed dat we het inmiddels uit de pers zouden hebben vernomen als Ubuntu verboden was. Daarmee heeft Ubuntu wat mij betreft wel e.e.a. knullig geformuleerd. Als je, zoals jij vermoedelijk hebt gedaan, op zoek gaat naar 'de licentie van Ubuntu', kun je met een beetje gehaast lezen makkelijk concluderen dat je Ubuntu of afgeleiden daarvan niet mag doorverkopen. Dat is echter niet het geval. De pagina waar jij naar linkt gaat over het beleid dat Ubuntu hanteert bij het samenstellen van zijn product.

Tenzij je wat anders hebt afgesproken, mag je incassokosten in rekening brengen. Daarnaast kun je bij betalingsachterstand wettelijke rente eisen. Zelfs als deze middelen er niet voor zorgen dat de detacheerder sneller gaat betalen, verzacht het in elk geval de 'pijn' van vertraagde inkomsten.

Hoezo gratis? De debiteur is wettelijke rente verschuldigd, tenzij de betalingstermijn nog niet is verlopen.

Juist niet. Je betaalt IB over facturen en onderhanden werk. Het omgekeerde geldt namelijk ook: als ik op 31 december voor 100.000 euro facturen de deur uit doe en deze worden pas in 2015 betaald, moet ik toch IB over die 100.000 euro van 2014 betalen. Aan de andere kant is het wel gewoon een keus van de TS om de klanten vooruit te laten betalen. Hij had ook de klanten achteraf de lessen kunnen laten betalen, dan had hij nu met torenhoge kosten en geen inkomen gezeten. Die grote winst is dus een keus van de TS. Dat weer gezegd hebben zijn er allerlei belastingregels voor cadeaubonnen, abonnementen (en strippenkaarten?) die hier van toepassing zouden kunnen zijn of worden, dus wellicht is het nuttig daar een boekhouder of belastingadviseur eens naar te laten kijken. Toen ik aan voorhanden werk dacht, vroeg ik me af of daar geen omgekeerd verschijnsel van zou bestaan. Immers, als ik IB moet betalen over werkzaamheden die ik nog niet heb gefactureerd maar wel al heb uitgevoerd, waarom zou het omgekeerde dan niet gelden? Marcel Spruit schreef hieroverin 2013: "Een van de beginselen van goed koopmansgebruik is het matchings-principe, dat zegt dat je kosten en opbrengsten moet toerekenen aan het tijdvak waaraan ze gerelateerd zijn. Als je op 31 december een betaling ontvangt voor een dienst die je pas het volgende jaar gaat leveren, moet je die winst dus ook doorschuiven naar het jaar erop. Als je in december al werk hebt verricht wat je pas in het volgende jaar gaat factureren, neem je een post 'onderhanden werk' op." Misschien dat hij nog eens zijn licht kan laten schijnen over dit specifieke geval?

Je kunt, als ik het goed begrijp, op hetzelfde voorwerp zowel een auteursrecht als een modelrecht hebben. Van modelrechten weet ik niets af (behalve dat ze een stuk korter duren dan auteursrechten), maar van auteursrechten weet ik dat twee dezelfde werken elk met een eigen auteursrecht belast kunnen zijn. Zolang jij maar volkomen onafhankelijk dat werk bedacht hebt, heb je niets te maken met het auteursrecht van de ander. Bewijzen dat je niets van het andere werk afwist, kan nog knap lastig zijn. Zo heeft George Harisson van de Beatles een keer een auteursrechtenzaak verloren over zijn beroemde nummer My Sweet Lord. Hij had dat onafhankelijk geschreven van het nummer He's So Fine van Ronnie Mack, maar later bleek dat hij dat laatste nummer onmogelijk nooit gehoord kon hebben, omdat het zo bekend was.

Zoals het hier staat uitgelegd, is etiketting van het keuzevermogen "in beginsel eenmalig, en wijziging van keuze is uitsluitend bij wezenlijk veranderende omstandigheden mogelijk". Het lijkt me dus dat je zowel bij het starten van de onderneming (het punt vanaf wanneer er sprake gaat zijn van een keuzevermogen) als bij het in gebruik nemen van de ruimte voor de onderneming kunt etiketteren. Maar misschien bedoelde je dat, Prinsrachid, en moeten we je uitspraak lezen als "het criterium is niet het starten van de onderneming, maar het gebruik van de ruimte"? (Immers, pas rond de tijd dat je een onderneming start kun je ook pas (een deel van) de woning voor die onderneming gaan gebruiken?)

BTW in het land van de koper geldt volgens mij alleen voor elektronische diensten, maar in hoeverre is software een elektronische dienst? Dat is mij nog steeds niet duidelijk. BD zegt dat elektronsiche diensten "diensten [zijn] die over het internet of een digitaal netwerk worden geleverd. Ze zijn grotendeels geautomatiseerd en kunnen niet zonder informatietechnologie worden geleverd. Voorbeelden: onlineverkeersinformatie en -weerberichten, onlinedagbladen en –tijdschriften, onlinegegevensopslag, toegang tot of downloaden van software." Ik lees dat als volgt: als ik jou laat betalen voor toegang tot een website waar je software kunt downloaden (het downloaden is de dienst), dan valt dat onder de nieuwe regels. De software zelf zou daar dan niet onder vallen? Maar elders zegt de BD dat een elektronische dienst onder andere ook het "bouwen en onderhouden van websites en software" is. Terwijl die dienst niet over het internet wordt geleverd. Software wordt (meestal?) in-house ontwikkeld, het is alleen het product dat digitaal wordt geleverd.

Wat hij misschien bedoelde is dat de belastingdienst niet terugkomt op een eerdere beslissing. Als jij een VAR aanvraagt en ze verlenen dat, dan blijft die VAR gewoon geldig, ook al blijkt later dat je maar1 opdrachtgever hebt (werkgever is een term die werknemers gebruiken). Volgens mij ben je echter wel verplicht de bd op de hoogte te stellen van de gewijzigde omstandigheden. Ik weet ook niet wat er gebeurt als je tegen ze liegt (bijvoorbeeld als je eigenlijk wel zeker weet dat je de bulk van je inkomsten van die ene 'klant' gaat krijgen).

Ik heb hier geen verstand van. Bovendien geef je de domeinnaam niet, dus is het voor mij niet te checken of dit een echte claim is of dat iemand probeert je schrik aan te jagen. Echter: nieuwsgierig als ik ben, ben ik gaan snuffelen, en volgens Openprovider.eu staat in artikelen 5.7, 5.8 en 5.9 van de URS Procedure wat er allemaal als een verdediging geldt. Van de zaken die jij noemt zijn dat: je gebruikt de naam zelf al om goederen aan te bieden of bent dat van plan; de naam is algemeen en/of beschrijvend. Verder staan er wat negatieven in waarvan niemand weet hoe je ze moeten bewijzen, maar ICANN blijkbaar wel, zoals "registrant heeft niet als doel het merk te bezoedelen of consumenten te misleiden". Als je googlet naar "URS procedures.pdf", vind je dat document.

Poging tot oplichting is ook strafbaar. De politie is verplicht je aangifte op te nemen, maar niet om er verder iets mee te doen. Als getuige mag je ook aangifte doen van een misdrijf. Een voordeel van aangifte doen zelfs als er niets mee wordt gedaan schijnt te zijn dat dit de politie en het OM een beeld geeft van welke misdrijven belangrijk zijn en welke niet. Als er nooit een ondernemer aangifte doet tegen schimmige bedrijfjes, dan zijn er voor het OM ook geen redenen om zich in de problematiek te verdiepen. Wat betreft het bewijzen van (poging tot) oplichting, zul je eerst moeten kunnen aantonen dat het ook daadwerkelijk het doel was van de dader om op te lichten. Eigenlijk zou er een soort online ondernemersforum moeten zijn waar een continue stroom van slachtoffers en getuigen zijn verhaal doet... Om iets als een poging tot oplichting te kunnen aanmerken, moet, als ik het goed begrijp, de oplichter begonnen zijn met het feit en daarnaast moet hij niet zijn opgehouden. Dat laatste lijkt me ook zelden voor te komen.

Als ik Taxpert mag geloven, is het ontwerp een bedrijfsmiddel, behalve als je er een jaarlijks abonnementsgeld voor betaalt in plaats van een eenmalig bedrag. Zie het kopje "Materiële en immateriële goederen".

Merk op dat het in het gelinkte artikel voornamelijk over camerabewaking gaat. Het (al dan niet heimelijk) opnemen en gebruiken van een gesprek waar jij deelnemer aan bent, mag vrijwel altijd. Ik gok dat het feit dat hier met de bewakingscamera van Ferious een gesprek werd opgenomen waar Ferious deelnemer aan was, verder geen verschil uitmaakt. Zie ook http://blog.iusmentis.com/2011/09/12/mag-een-stiekem-gemaakte-geluidsopname-gebruikt-worden-als-bewijs/ Als je gesprekken gaat bewaren, dan gaat de privacywetgeving meespelen, maar dat betreft volgens mij alleen de vraag of je gesprekken wel mag bewaren, niet of je ze als bewijs mag inbrengen: http://blog.iusmentis.com/2013/10/28/telefoongesprek-wordt-opgenomen-servicedoeleinden/

Een samenlevingscontract is niet hetzelfde als een geregistreerd partnerschap. Dat laatste is een soort huwelijk, een samenlevingscontract is juist alles behalve dat en is bijvoorbeeld ook niet beperkt tot twee personen. Ik heb het even opgezocht en tot mijn verrassing kun je in een samenlevingscontract wel een gezamenlijk eigendom afspreken. Dit lijkt in eerste instantie te gaan over zaken als van wie de keukentafel is, maar je kunt daar van afwijken en meer eigendommen gezamenlijk maken. Des te meer ik hierover Google, des te verwarrender ik het vind. Overigens had ik eerlijk gezegd dat hele samenlevingscontract over het hoofd gezien toen ik hierboven mijn vraag stelde. Dat kan wel degelijk wat veranderen als er iets over bezittingen of schulden in staat.

1) Goed lezen ;): het gaat hier om iemand die schulden maak in (dus van of namens) de VOF 2) De juridische basis is de hoofdelijke aansprakelijkheid van iedere vennoot van de VOF. Heeft de VOF dus een schuld (al dan niet veroorzaakt door vennoot A), dan kan die schuld volledig geïnd worden bij vennoot B, en staat vennoot B met zijn/haar volle privé vermogen (inclusief eventuele eenmanszaak) garant. Ik reageerde op de reactie van RT: "Voor schulden van de VOF zijn de vennoten hoofdelijk aansprakelijk met hun gehele vermogen, dus ook emz van (de partner van) je compagnon." Ik lees daarin dat de eenmanszaak van de partner tot het vermogen van de compagnon hoort, althans kan worden aangesproken. Nog steeds snap ik niet wat daar de basis voor is. Volgens mij zijn de spullen van de partner het eigendom van de partner, en niet van de compagnon. Vervang 'partner' door 'buurman', 'oud-klasgenoot', 'grootste vijand' enzovoort, volgens mij maakt dat geen verschil uit.

Om te beginnen hoef je niet te gaan procederen, je kan ook gewoon afwachten wat de tegenpartij doet. Als die een incassobureau of deurwaarder op je dak sturen, vertel je deze dat je hebt opgezegd. De tegenpartij zal zelf een proces moeten starten en aangezien dat een stuk duurder is dan het geld bij volgende slachtoffers halen, is er een kans dat ze dat niet doen. Vervolgens zul je voor de rechter aannemelijk moeten maken dat jij die opzegging ook echt hebt gestuurd. Dat doe je aan de hand van het dossier dat je uiteraard een jaar geleden bent begonnen te vormen toen je doorkreeg met boefjes te maken te hebben. Daar kan een kopie van je e-mail bij zitten en de ontvangstbevestiging van die e-mail. Als de rechter in dat geval vindt dat jij aannemelijk genoeg hebt gemaakt dat die opzegging de deur is uitgegaan, zal de tegenpartij met tegenargumenten moeten komen waarom zij hem niet hebben ontvangen of waarom jouw stukken niet kloppen. Oplichters doen dat vaak door glashard te liegen, door opnames digitaal te manipuleren enzovoort. Van een incassobureau of deurwaarderskantoor dat voor criminelen int zou ik overigens uitgaan dat deze zelf ook crimineel zijn. (Dat hoeven ze niet te zijn, maar better safe than sorry.) Als je een advocaat kent die bereid is je te matsen (advocaten zijn nogal duur), zou je kunnen kijken of hij/zij bereid is een blafbrief namens jou te sturen.

Het vermogen van de eenmanszaak is als ik het goed begrijp hetzelfde als het vermogen van de ondernemer, dat kan dan dus gebruikt om schulden van de VOF mee te betalen. Maar dat het vermogen van de partner van de ondernemer daarvoor kan worden gebruikt, lijkt me sterk. Wat zou daar de juridische basis voor zijn? Misschien wel als ze in gemeenschap van goederen zijn getrouwd?

Theo (Thij) Hekkens Daar heb ik dus een uur naar zitten googelen, met allerlei variaties op de naam, niks gevonden. Thanks!

Ik durf je nauwelijks tegen te spreken, en ik leg zo uit waarom. Maar ik ga je toch tegenspreken. :) Ik ben geboren in Venlo en aan de overkant van de Maas, in Blerick, had je in een onooglijk steegje, tegen een blinde muur een houten frietkraam waar het op goeie dagen drie rijen dik stond. Mensen maakten een omweg van 50 kilometer om daar hun friet te kopen. En ze kwamen allemaal vanwege de friet. Niet vanwege de frikandellen of de shoarma of de minipizza's of de menu's of de concepten. Eén ding telde, de friet (die door de eigenaar zelf werd gesneden en voorgebakken). Als het slecht gaat, dan heb je de neiging alles aan te pakken. Vraagt je enige klant in een uur of je ook zo-en-zo merk kauwgum hebt, en je hebt het niet, dan zorg je er volgende keer voor dat je die kauwgum hebt, zelfs al wordt 'ie verder nooit gekocht. Voordat je het weet doe je duizend dingen matig in plaats van één ding goed. Anyway, dat is mijn mening, ik heb nog nooit in retail gewerkt, dus wat weet ik? Ik weet dat de man die zo'n goeie friet bakte, Thei Hekkes heette. Zo had ik die naam tenminste opgevangen. Het zou ook Hekkens geweest kunnen zijn. Of Heckers.

Zij vragen jou, dat geeft je in elk geval wat onderhandelingsruimte. Het betekent dat ze vinden dat jouw vaardigheden waardevol zijn. Als ondernemer hang je daar vervolgens een prijskaartje aan. Nu kan het zijn dat ze jou vragen terwijl ze weten dat je de vorige site voor niets hebt gemaakt, en dan hangt wat ze bereid zijn te betalen af van wat zij denken dat redelijk is; dat is iets waar je weinig invloed op hebt. Het kan zijn dat ze geen marktconform tarief willen betalen, omdat je nog maar net bent begonnen. Stel daar tegenover: hoezeer heb jij deze opdracht nodig? Schiet jij er iets mee op als je onder je 'normale' tarief gaat zitten?* Als zij bereid zijn een redelijke prijs te betalen, kan het altijd nog zijn dat je daar boven of onder zit. Dat laatste zul je wel nooit te horen krijgen, maar voor het eerste kun je ze verschillende producten aanbieden: een kale website, een rijke website, een rijke website met een jaar onderhoud, noem maar op. Je varieert dan niet je uurprijs, maar de leveringsomvang. Maak een urenschatting. Je hoeft er je tarief niet op te baseren, maar bij de volgende klus weet je weer net iets beter hoe lang iets duurt. *) Geen retorische vraag.

Ik gok dat die adviseurs bekend staan als adviseurs die gegarandeerd renderen. Dat levert vast meer klanten op.

Kan de Engelse uitvinder niet een octrooi in Nederland aanvragen? En dat de TS het dan in licentie neemt? (Al rest dan wel de vraag waarom drankenfabrikanten met de TS in zee zouden gaan en niet met de eigenaar van het octrooi.)

Zie ook deze toelichting: https://zoek.officielebekendmakingen.nl/stcrt-2014-26112.html Soms kun je uit de wetsgeschiedenis nog wel halen waarom iets op een bepaalde manier is beslist. In het geval van de keuze tussen 6% en 21% voor training lijkt de huidige regeling met name te zijn geïnspireerd door rechtspraak.

Misschien kun je op het prikbord van http://www.versfilmentv.nl/nl/ jezelf aanbieden of juist hulp vinden.