Branko Collin

Wat ik een beetje mis, als ik op de homepage binnenkom, is informatie wat jullie doen. Het staat wel in kleine lettertjes onder het logo, maar komt verder niet terug. Wel wordt je als bezoeker met een volstrekt overbodige carrousel geconfronteerd (en ik behoor niet eens tot de mensen die alle carrousels overbodig vinden) en met wat wollige bla-bla. Verder sluit ik me bij John B aan dat als je je persoonlijk aanpak belangrijk vindt, je dit meer naar voren mag halen. Sterk vind ik dat je helder bent over je tarieven. Suggestie: ik kan me voorstellen dat als je van je klanten verwacht dat ze met bepaalde softwarepakketten werken, je vermeldt welke pakketten dat zijn. Hetzelfde geldt voor pakketten die je niet verplicht stelt, maar wel ondersteunt.

Wat ik me dan afvraag: waarom vraag je vooraf niet aan je contactpersoon of er speciale zaken zijn op facturatiegebied waar je rekening mee kan houden? Dan leg je de bal bij je contactpersoon en krijg je als het meezit netjes vóór je de factuur stuurt de kostenplaatsen/referentienummers/adressen/coderingen die nodig zijn om de factuur op de juiste plek te laten landen. Goeie vraag. Ik denk dat het bij mij historisch zo gegroeid is. Ik schoot facturen de organisatie in, die werden betaald, klaar. Problemen doken pas later op en mijn eerste reactie was dan om te escaleren: "jullie probleem, pay me!" Of dat de juiste houding is, weet ik niet. Er valt echter wel iets voor mijn methode te zeggen. Problemen houd ik op deze manier aan de kant van de klant. En aangezien de klant de partij is die op dat moment een verplichting heeft, is dat de juiste kant. Ik heb al meegemaakt dat een klant facturen afwees met als reden: "verkeerde referentie". Opeens is de wederprestatie dan mijn probleem, niet van de klant. (Merk op dat je hieruit niet kunt afleiden dat ik een verkeerde referentie had gebruikt. Proberen een factuur betaald te krijgen als je de correcte referentie moet 'herstellen' is lastiger dan als je een foute referentie moet herstellen.)

Op Ondernemersplein staat: "Bij de beëindiging van uw bedrijf krijgt de Belastingdienst een melding van de Kamer van Koophandel (KvK). U krijgt hiervan een schriftelijke bevestiging. Controleer of u de bevestiging van uw afmelding ontvangt. Zo niet, dan moet u zelf de Belastingdienst op de hoogte brengen van uw bedrijfsbeëindiging."

Investeerders hebben de bovenhand, want a) zij hebben het geld en b) een andere partij heeft interesse getoond in dat geld. Een leverancier als de TS bevindt zich - een enorm talent nagelaten - niet in een dergelijke machtspositie. De onderhandelingspositie verschilt. (Wat freelancers nog wel eens vergeten in mijn ervaring is dat ze altijd kunnen onderhandelen - als een NDA je niet aanstaat, praat erover.)

Ik factureer in principe altijd aan degene die me de opdracht verleent ("bedrijf X t.a.v. medewerker Y"), omdat je anders in situaties terecht gaat komen dat de klant gespeeld onschuldig zegt: "Een factuur? En wie mag u dan wel wezen?" Bij grotere partijen krijg je dan al gauw dat de opdrachtverlener zegt dat je de facturen naar zus en zo afdeling moet sturen en door die en die hoepels moet springen en als je dat niet doet, er simpelweg niet betaald wordt. Mijn vervolgactie is afhankelijk van of ik het bedrijf nog vaker als klant wil hebben. Soms druk ik mijn eigen wil door, soms lukt het me de hoepels af te zwakken (vaak zijn hindernissen ook het gevolg van iemand die zijn eigen koninkrijkje zit af te schermen en zijn die hindernissen heel makkelijk op te lossen als de baas van de blokkerende persoon tevreden is met mijn werk) en soms ga ik mee in wat de klant wil. (Merk op dat dergelijke hindernissen bij mij meestal pas opduiken nadat ik mijn prestatie al heb geleverd - de klant is gewoon verplicht te betalen en vanaf dat moment is elke vorm van medewerking van mij een coulance, weliswaar gestimuleerd door het feit dat ik mijn geld wil hebben.) :)

Wat je moet doen, hangt af van wat het beste voor jou is. Dat is voor ons lastig te bepalen en hangt af van je wensen. Wil je een gezond bedrijf? Wil je veel verdienen? Wil je makkelijk kunnen groeien? Wil je flexibiliteit? Je gebruikt wat woorden die bij mij vragen oproepen. Blijkbaar kun je 'partner' worden, maar de omschrijving die je van dat partnerschap geeft lijkt meer op die van een franchisenemer. Het woord 'partner' suggereert bij mij een gelijkwaardigheid. Bijvoorbeeld, als alle partners mede-eigenaar zijn (zoals bij de partners van een advocatenkantoor). Blijkt in jouw situatie ergens gelijkwaardigheid uit, of wordt het woord alleen gebruikt als mooi labeltje? In dat laatste geval zouden alarmbellen moeten rinkelen. (E.e.a. hangt natuurlijk ook af van wat in je branche gebruikelijk is.) Verder heb je het over een 'standaard concurrentiebeding'. Nu heb ik het even opgezocht, maar er lijkt niets standaard te zijn aan dat concurrentiebeding. De overheid heeft in 2009 onderzoek laten doen (PDF) naar hoe concurrentiebedingen eruit zien. Twee jaar lang 30% van je inkomen blijven betalen ben ik nog niet in dat rapport tegengekomen. Meestal is er iets van een boeteclausule in geval je (binnen een bepaalde regio) hetzelfde werk gaat doen of voor de concurrent gaat werken. Nu zijn die boetes vaak nogal fors en kan 30% zelfs goedkoop zijn, maar dat hangt helemaal af van de branche en van de omzetten die je kan verwachten. Begrijp ik trouwens goed dat je die 30% betaalt, ook als je niet concurreert met de 'partners'? En wat betaal je als je in die periode geen inkomsten hebt?

Dat meen je niet, dat lijkt me echt niet kunnen, ik heb niets getekend of wat dan ook. Bovendien gaat de (hun) klant er ook niet mee akkoord. Sterker nog, de HR dame zei me vandaag dat ze me liever direct zou hebben ingehuurd. Dat hoeft nou ook weer niet, de bemiddelaar mag best verdienen, maar me niet aan zo'n teugel leggen, het lijkt me erg stug dat dit juridisch overeind blijft. Met algemene voorwaarden hoef je je niet eens te verklaren, het is voldoende dat ze je als onderdeel van een overeenkomst ter hand zijn gesteld en dan gelden ze. De interessante vraag nu is dus of er een overeenkomst is. Nee, want je hebt niets getekend? Of ja, want je bent al aan het werk gegaan? Maar ja, dat is juridische haarkloverij waar die tussenpersoon mogelijk ook geen verstand van heeft, dus kun je best nog de onderhandeling ingaan.

Ja hoor, dan noem ik me een webdeveloper. Wat is je probleem?

Christine, ik gok dat je dan in problemen kunt komen als je ziet dat die andere bestuurder er een puinhoop van maakt en je zelf niets doet om de zo veroorzaakte problemen te stoppen, herstellen en voorkomen.

Ik zou zelfs meer willen zeggen: er is geen overwaarde. Als de TS het huis niet wil verkopen voor een prijs die kopers bereid zijn te betalen, dan is er geen markt voor die woning. (Dat het huis een WOZ heeft en een vervangingswaarde, staat daar los van. Overheid en verzekeraars hebben nu eenmaal een grondslag nodig om hun belastingen en premies op te baseren.) Terwijl ik dit nalees zie ik de reactie van Evelo. Als je huis zo groot is, heb je wel eens aan AirBnB gedacht? Hier in Amsterdam is dat razend populair (10.000 woningen volgens Parool eerder dit jaar).

Google eens op 'form hosting' of 'hosted surveys'. Er zijn heel veel diensten die formulieren voor je hosten en in Excel-formaat laten exporteren. Een andere optie, maar niet echt gebruiksvriendelijk, is dat je je bezoekers een Excel-formulier laat invullen en vervolgens naar je laat mailen.

Beste meneer van Dijk, Spijtig genoeg is er ook in uw geval sprake van opzegging enkel door negatieve berichten die u op het internet heeft gelezen. Wij vinden het heel jammer dat u niet verder wil gaan met de samenwerking, terwijl u geen kennis heeft genomen van onze dienstverlening. Zoals eerder gemeld, heeft men drie dagen de tijd om te annuleren, dus in uw geval is uw brief voldoende op tijd geweest. Het contract is daarom gewoon geannuleerd. Met vriendelijke groet, MKB ClickService Bij deze het bewijsje voor Paul van Dijk. :) Mja, je kunt zoveel vragen. Staat in het contract dat bevestiging schriftelijk moet gebeuren om de opzegging te laten gelden? Zo nee, dan zou ik me geen zorgen maken. Als ik het goed begrijp bestaat het product van MKBClickService uit twee componenten, een website en een SEO-abonnement. Hoe zou je drie maanden bedenktijd geven op een website? De kosten zijn door MKBClickService dan al gemaakt. Dat is een beetje als drie maanden bedenktijd geven op een verjaardagstaart. Hoe zou jij dat aanpakken?

Zolang de twee contracten elkaar niet tegenspreken zie ik het probleem niet. Sterker nog, ik zie juridische geen probleem als ze elkaar wel tegenspreken, het betekent dan hooguit dat in sommige gevallen iets of iemand zal moeten bepalen welke van de twee afspraken het zwaarst weegt. Zie jij ergens in de post van Zomaar Iemand staan dat hij twee contracten gaat gebruiken om de belastingdienst om de tuin te leiden?

Aanvullend zijn wellicht de volgende twee zaken nuttig om te weten: 1) Over cadeaubonnen breng je geen btw in rekening op het moment van verkoop. Op het moment dat iemand een bon inlevert, draag je pas btw af: http://www.belastingdienst.nl/wps/wcm/connect/bldcontentnl/belastingdienst/zakelijk/btw/tarieven_en_vrijstellingen/vrijstellingen/financiele_diensten_en_verzekeringen/vrijstelling_voor_effecten_en_andere_waardepapieren 2) Je mag geen reclame op basis van dubieuze gezondheidsclaims maken. Deze mogen neem ik aan daarom ook niet op cadeaubonnen staan. E.e.a. wordt elders op Higher Level besproken. (En als diëtist weet je dit vast al, maar het lijkt me niet overbodig het voor de zekerheid te vermelden.)

Zie bijvoorbeeld: http://freethoughtblogs.com/pharyngula/2015/03/28/does-this-cause-cancer/

Hebben jullie een vennootschapscontract? Zo ja, wat staat daar in over onder andere verplichtingen en uittreding dan wel overname? Ik heb hier geen verstand van, maar als ik op Ondernemersplein kijk, dan zie ik dat als jij ermee ophoudt, de onderneming tegelijkertijd ophoudt te bestaan. Je collega kan dan niet verder met de zaak. Hebben jullie daar al rekening mee gehouden? Blijkbaar is er een manier waarop hij de zaak kan overnemen, maar dat zou je moeten uitzoeken.

Like & win-acties met kostbare prijzen (bijv. dat er 30 iPads worden weggegeven door een bedrijf waar nog nooit iemand van heeft gehoord) zie ik eigenlijk nauwelijks meer. Misschien dat dat de acties zijn waar Facebook tegen optreedt? Like & win-acties van mij bekende, kleine bedrijven, zie ik nog wel af en toe voorbij komen. Misschien dat die een lagere prioriteit hebben?

Hallo Paul, zoals je hier kunt zien is het een bedenktijd van drie kalenderdagen. Zo te zien tellen ze de dag waarop je getekend hebt niet mee, maar als zeg je vennoot op Goede Vrijdag getekend heeft en jij komt er op zaterdagavond achter wat er is gebeurd, heb je pech. Paaszondag en -maandag zijn de postkantoren gesloten en kun je geen aangetekende brieven sturen.

Over het product: 1) Het eerste wat ik me afvraag: wat maakt een dienst als deze betrouwbaar? Immers: wie betaalt, bepaalt. Wat je verkoopt is vertrouwen, maar je verkoopt het niet aan de koper, maar aan de verkoper. Ik zeg niet dat jij niet te vertrouwen bent, maar misschien gaat iemand anders een soortgelijke dienst opzetten en is die persoon niet te vertrouwen. Nu vermoed ik dat dit wel los zal lopen, want jij hebt er geen baat bij als je niet te vertrouwen bent. Je gaat dan slechte recensies op het internet krijgen en dan kun je wel opdoeken. Dat is dus wat ik als koper zou doen: ik zou eerst googelen op Geverifieerd Adres. Wat zijn dat voor mensen? Hoe staan ze bekend? En dan ga je denk ik te maken krijgen met use cases als de volgende, en hoe klanten reageren met hoe jij hiermee omgaat: - Kwaaie koper komt verhaal halen. Marktplaatsverkoper is met de noorderzon vertrokken en het adres dat op GA staat klopt niet. Wat doe jij? - Kwaaie koper komt verhaal halen. Grote klant levert zijn dienst niet, het adres wat op GA staat is geldig, maar van de verkeerde afdeling. De verkeerde afdeling reageert nogal nukkig en weigert de koper naar de juiste afdeling te sturen. (Dit heb ik zelf wel eens meegemaakt.) Wat doe jij? 2) Ik snap het onderscheid tussen de producten niet. Dat wil zeggen, ik snap wel hoe ze verschillen, maar niet waarom ze verschillen. Waarom zou ik een vier- of vijfsterrenproduct kopen anders dan vanwege de uitstraling die ze hebben? Wie zijn je doelgroepen per product? Over de uitvoering: A) Waarom heb je het voortdurend over keurmerken? Is jouw product een vervanging van keurmerken of ben je juist zelf een keurmerk? Dat komt niet helemaal duidelijk naar voren. Volgens mij zou je het hele keurmerkenverhaal juist moeten laten vallen. Het enige wat jij doet is controleren of een adres bestaat. Die eenvoud is juist de kracht van je product. B) Ik zie vijf keer onder elkaar de naam "Geverifieerd Adres" staan (ik tel de adresbalk van de browser mee) en dan pas volgt er iets van een uitleg. Op mijn kleinere scherm staat die uitleg zelfs pas na de vouw. Sommige bezoekers zijn dan alweer vertrokken. Als ik jou was zou ik je producten en je 7-woorden-uitleg veel hoger zetten. C) In de groene balk staat "Webwinkel keurmerk? Gebruik een gecontroleerd adres logo op je site." Niet alleen is dit geen Nederlands, er is met beste wil ook niet uit af te leiden wat je bedoelt. Ik kan wel vier verschillende betekenissen bedenken en van geen ervan weet of vermoed ik dat het de juiste is. D) Copyrighttekens zijn overbodig als het je doel is inbreukmakers te kunnen vervolgen. Je kunt ze wel gebruiken om inbreukmakers af te schrikken. Ik heb zelf geen flauw idee of dat werkt. E) Verder ben ik het met Ward en anderen eens. Als ik als koper kom kijken, wil ik meteen kunnen zien hoe ik kan controleren of een adres geldig is of niet. En ik wil meteen een goed gevoel hebben bij jouw dienst. Als ik het gevoel heb een ondergeschoven kindje te zijn (wederom: wie betaalt, bepaalt), dan krijg ik dat goede gevoel niet. Maar misschien zie ik dat wat te negatief in, want ik kom nu niet via een certificaat binnen. Ik heb het idee dat je een goed en nuttig product hebt, maar vind dat je matig communiceert wat het product is. Dat is jammer. Als je bijvoorbeeld naar je hoofdmenu kijkt, daar ben je juist heel duidelijk: "prijzen", "antwoorden", dat zijn goede links die een bezoeker meteen helpen te vinden waar ze naar op zoek zijn. In de rest van je communicatie mag dat beter.

Als ik het goed begrijp is de curator verplicht zaken die een failliet onder zich heeft maar die niet van hem zijn, aan de eigenaar terug te geven. Zie bijvoorbeeld deze PDF onder "wat blijft buiten het faillissement". (Merk op dat de gelinkte tekst een samenvatting is.) Wel kan ik me voorstellen dat het soms lastig is te bewijzen dat iets ook echt van jou is. Misschien kun je dat verzorgen door jouw leveranciers de serienummers van het geleverde op facturen of garantiebewijzen te laten zetten? En door deze nummers ook in je contracten met je afnemers te vermelden? Ik ben overigens geen deskundige, misschien kan iemand anders zijn of haar licht hierover laten schijnen. (Update: ik zie dat StevenK dat al heeft gedaan.)

Vier redenen waarom je absoluut je eigen bedrijfsnaam moet bedenken. 1) Het is jóuw bedrijfsnaam, niet die van een kille merkenbedenker die onbezorgd en al loodzware factuurtjes poepend van startup naar startup vliegt. De naam laat zien wat jóuw passie is en wat jíj belangrijk vindt, iets wat een derde nooit zo goed kan invoelen als jijzelf. 2) Een bedrijfsnaam is geen handelsmerk. Je kunt je later altijd nog noemen zoals je wil. Ergens op je About-pagina staat dan: Boylar is een handelsmerk van Quooker B.V. 3) In de opstartfase kan het bedenken van de bedrijfsnaam een van de weinige leuke dingen zijn die je moet (mag!) doen. De rest is zweten en zwoegen. Waarom zou jezelf dat pleziertje misgunnen? 4) Veel ondernemers weten pas na enige tijd ondernemen hoe hun markt eruitziet en wat ze echt willen gaan doen. Zo ben ik begonnen als freelance journalist en was ik pas na een half jaar een webdeveloper (nogal een verschil!). De bedrijfsnaam weerspiegelt dan de oude onderneming. Wil je daar écht geld aan hebben verspild? Dat gezegd hebbende, denk ik dat je de bedrijfsnaam wel aan allerlei kritische blikken moet blootstellen en eventueel moet (laten) toetsen door een professional (die dan naar het hele brandingpakket moet kijken). Het zou lullig zijn als je gaat handelen onder iets wat achteraf een geregistreerd merk blijkt te zijn of een onfortuinlijke URL (whorepresents.com bijvoorbeeld).

Mja, als ik een rechter was en iemand kwam voor mij om schadevergoeding te vragen wegens fraude, dan zou ik eerst eens vragen om de strafrechtelijke veroordeling die het OM had weten af te dwingen. Geen veroordeling = geen fraude = geen schadevergoeding. (Gelukkig ben ik geen rechter, maar het is obsceen dat het OM nauwelijks achter dit soort misdaad aan gaat.)

Als eenpitter doe ik vaak mijn werk in projectteams. Concurrenten die me uit die projectteams kennen, raden me vaak aan bij andere klanten. Dat is niet echt competitief gedrag, eerder collegiaal, dus heeft een slimmerik een hele mooie term bedacht voor dergelijke concurrenten, namelijk concullega's. Nu zitten er in zulke projectteams ook mensen die niet rechtstreeks met me concurreren. In mijn geval - ik ben een webdeveloper - zijn dat bijvoorbeeld ontwerpers, copywriters, strategen en projectmanagers. Ook met hen ontwikkel ik vaak een band die het project ontstijgt. Heeft er iemand een slimme naam bedacht voor leveranciers/partners/what-have-you waarmee je een bijna collegiale relatie hebt? (Misschien dat 'partner' het juiste woord is, maar voor mijn gevoel suggereert dat een formelere relatie.)

Mike Monteiro schreef ooit: " I always send them an invoice showing the standard rate with the discount applied. Because I want them to see and appreciate the value of what they're getting."

Is veel aanvragen krijgen niet ook een vorm van marktonderzoek? Ik vermoed dat de TS zaken laat liggen als hij/zij eerst uitgebreid marktonderzoek gaat doen. (Ligt vast ook een beetje aan het product, als hij/zij een webshop met 1000 producten à 5 euro laat vertalen en daar komen uiteindelijk 10 klanten per jaar op af, haalt hij/zij het er niet uit.) Aan de TS: vertalingen kun je laten doen door (freelancers) vertalers of door vertaalbureaus. Ik heb al een hele tijd niet naar die markt gekeken; vroeger was proz.com een marktplaats voor vertalers. Zoek naar vertalers die Duits als moedertaal hebben (incl. tweetalige vertalers); vertalers die het Duits pas op school hebben geleerd, de echte megatalenten daargelaten, missen vaak toch bepaalde nuances die een moedertaalspreker wel ziet. Vertalers specialiseren zich ook, dus je kunt best op zoek gaan naar vertalers die ervaring hebben met het vertalen van webshops. Vraag om voorbeelden. Sommige klanten vragen om gratis proefvertalingen, maar niet alle vertalers willen die leveren (omdat er prospects rondlopen die denken zo goedkoop aan het eindproduct te kunnen komen). Als je het nog niet zeker weet met een vertaler, zou je ook voor een klein bedrag een deel van je site kunnen laten vertalen. Prijzen hangen af van de populariteit van het taalpaar. Vertalingen FR-NL, EN-NL en DE-NL zijn het goedkoopst. Zo'n vijftien jaar geleden lagen die rond 10 eurocent per woord. Het kan zijn dat dat tegenwoordig minder is, omdat er met vertaalsoftware wordt gewerkt, maar eerlijk gezegd heb ik geen flauw idee van wat vandaag de dag de prijzen zijn, dat moet je googelen.