Hoi allemaal,

 

Ik ben erg nieuwsgierig!

 

Ze zeggen dat ondernemen met vallen en opstaan is en dat kan ik beamen.

Ik heb onwijs veel dingen geprobeerd en ik heb erg veel zien mislukken, nu wil ik het voor de zoveelste keer weer gaan proberen. Een lijn met kindersieraden en accessoires, ik geloof erin. Ik weet wat er de vorige keren verkeerd is gegaan dus deze keer zou het beter moeten gaan, denk ik dan maar!

Hoe zit dat bij jullie? Hoe vaak hebben jullie moeten proberen, vechten enz. Misschien zelfs een paar keer bijna opgegeven, of wellicht tijdelijk opgegeven.

 

Wat was voor jullie de reden om het toch weer te proberen en waarom lukte het toen ineens wel?

 

Zoals ik al zei, ik ben erg nieuwsgierig en ben benieuwd naar jullie verhalen en ervaringen.

 

Groetjes Mieke

 

ps. lees gerust terug mijn oude posts terug ;)

Als je eerst je huiswerk goed hebt gedaan, wordt de kans op een mislukking al behoorlijk gereduceerd. Als dat allemaal allemaal OK is, maar de ondernemer blijkt in de praktijk b.v. een communicatie-kluns, dan kan het daarop ook nog fout gaan. Als je een goed draaiende zaak hebt en er worden schadelijke invloeden van derden (wegafsluiting, gunning e.d.) uitgevoerd, kan het ook mis gaan. Ik denk dat iedereen wel zaken heeft meegemaakt die van tevoren in te plannen waren. Privé omstandigheden kunnen ook vaak een rol spelen omdat je zelf wel ondernemer kunt zijn maar jouw wederhelft kan er problemen mee hebben. etc. etc.

kijk deze maar eens ;-)

 

Confessions of an Entrepreneur: Edo van Santen. Hoe verlies je zes ton in twee jaar?

 

en de reacties...

 

conclusie: onderuitgaan is niet erg. gewoon weer opstaan.

Deze beroemde mensen ( http://youtu.be/TJIjTCsxUqQ ) faalden ook, maar bleven doorgaan en werden een succes. Zoals Michael Jordan zei.. "I've missed more than 9000 shots in my career. I've lost almost 300 games. 26 times, I've been trusted to take the game winning shot and missed. I've failed over and over and over again in my life. And that is why I succeed."

 

"Ik heb meer dan 9000 shots gemist in mijn carrière. Ik heb bijna 300 wedstrijden verloren. 26 keer, vertrouwde men op mij om de winnende shot te nemen en ik heb gemist. Ik faalde aldoor in mijn leven, en dat is de reden waarom ik slagen. "

 

Ik hoop dat je hier ook wat aan hebt :)

Deze beroemde mensen ( http://youtu.be/TJIjTCsxUqQ ) faalden ook, maar bleven doorgaan en werden een succes. Zoals Michael Jordan zei.. "I've missed more than 9000 shots in my career. I've lost almost 300 games. 26 times, I've been trusted to take the game winning shot and missed. I've failed over and over and over again in my life. And that is why I succeed."

 

"Ik heb meer dan 9000 shots gemist in mijn carrière. Ik heb bijna 300 wedstrijden verloren. 26 keer, vertrouwde men op mij om de winnende shot te nemen en ik heb gemist. Ik faalde aldoor in mijn leven, en dat is de reden waarom ik slagen. "

 

Ik hoop dat je hier ook wat aan hebt :)

 

Leuk filmpje, maar ik zie alleen individualisten en geen ondernemers. Als je als in je ondernemerschap op je bek gaat, sleep je vaak je hele familie mee in de ellende. En met het verhaaltje thuis aankomen met "ik ga het gewoon weer opnieuw proberen", zal toch echt wel wat spanningen opleveren denk ik zo.

Gelijk heb je. Maar, het toch door blijven gaan moet een mentaliteit voor het leven in het algemeen zijn. Niet alleen voor ondernemers. Natuurlijk loop je als ondernemer meer risico, maar ik ken ook mensen die nog nooit een onderneming hebben gehad, financieel aan de grond zaten door wat voor reden dan ook. Leven is vallen en opstaan.

Als Bball fan en speler: ik vind de vergelijking met MJ nogal mank gaan.

 

Leuke opsomming van His Royal Airnes maar je vergeet dat vallen ook echt vallen betekent voor een ondernemer. Niet dat je temidden van de mooiste NBA carrière ooit 'maar' (what's in a name!) de helft van je schoten raak waren (49,7%). Gemist overigens ruim 12.000 pogingen. En dat in een spel (vergelijk even ondernemen) waarin een scoringspercentage van bijna 50% absurd idioot hoog is, je het nooit slecht kunt doen als je ook bijna die 50% haalt. Het zou anders zijn geweest als MJ echt rock bottom had bereikt en er van zijn succes niets meer (ook geen geld) over was. Dat is hem nooit overkomen.

 

MJ ging pas op zijn bek toen hij (met honderden miljoenen op de bank) besloot om te gaan baseballen en golfen en in 2001 nog even terugkeerde in de NBA. Maar dat was hooguit reputatieschade ;)

 

MJ is wel het slechtste voorbeeld van een sporter die het zwaar heeft gehad. Nog even en je noemt Tiger Woods als iemand die onderuit gegaan is omdat hij iets te veel links van zijn eigen hole putte ;D

 

Er is geen verband tussen sporters en ondernemers. De risico's die ze lopen zijn zeer verschillend en ook hun verdiensten houden geen gelijke tred.

 

persoonlijk: ik ben nog niet onderuit gegaan als ondernemer. Wel bijna door de woningmarkt ellende maar ook dat overleefd en nu in de crisis druk bezig mijn bedrijf te laten groeien.

 

ciao

Joost

 

Leuke opsomming van His Royal Airnes maar je vergeet dat vallen ook echt vallen betekent voor een ondernemer.

 

Vallen is voor een ondernemer echt vallen. Zo diep dat je niet dieper kunt. En niet de volgende dag opnieuw proberen, nee, jaren en jaren voordat je weer normaal uit je ogen kunt kijken. En ondertussen overheden en banken die je nog verder naar beneden duwen. Alle strohalmen om weer op te krabbelen worden keurig afgeknipt. Als je dat twee keer hebt gedaan, of drie keer, dan ben je murw, kapot.

 

Ik ben tijdens het motorracen op het TT circuit in Assen gevallen, met aardige snelheid. Dat doe ik liever nog duizend keer dan dat ik nog 's een faillissement meemaak.

 

Dus al die romantische verhaaltjes over vallen en opstaan, dat kan in Amerika waar ze meer begrip hebben voor vallen en opstaan, in ons land is het fnuikend. Niet doen dus.

 

 

Ik ben zelf nooit onderuit gegaan, maar ik heb wel verschillende beslissingen genomen die achteraf, met de kennis die ik nu heb, niet slim zijn geweest.

Maar dat heeft altijd meer te maken gehad met het teveel vertrouwen hebben in andere ondernemers en dan er achter komen dat achter de mooie verhalen uiteindelijk een oplichter of een slap figuur schuil gaat.

Maar dat zal je altijd houden.

even afkloppen, zelf niet onderuit gegaan, hooguit wat kleine glijpartijtjes.

 

Dus al die romantische verhaaltjes over vallen en opstaan, dat kan in Amerika waar ze meer begrip hebben voor vallen en opstaan, in ons land is het fnuikend. Niet doen dus.

helaas hebben we daar zopas een verschrikkelijk voorbeeld van gezien... :-\

Hier het topic dat ik (nog maar) vier jaar geleden startte na letterlijk 'onderuit' te zijn gegaan. (Best ontroerend dat ook daar reacties van ons aller Fred Wiersma en Ruben in te lezen zijn.)

 

Nu weer opgekrabbeld en wijze lessen eruit getrokken. Soms moet zoiets gewoon gebeuren.

 

Succes en groet,

 

Hans

probeerde een positieve draai te geven aan deze topic. Vallen en opstaan hoort bij het leven. Ik mag van geluk spreken dat ik zakelijk gezien geen faillissement heb meegemaakt, maar in mijn privé leven ben ik vaak op mijn bek gegaan. Daarnaast heb ik ook vele andere pogingen ondernomen om iets op te zetten en deze mislukten. Toch ben ik niet stil gaan zitten en ben ik niet bij de pakken neer gaan zitten en ben ik doorgegaan.

 

( Kijken hoeveel commentaar ik krijg op de volgende quote ) ;D :P

" Rocky Balboa: Let me tell you something you already know. The world ain’t all sunshine and rainbows. It’s a very mean and nasty place, and I don’t care how tough you are, it will beat you to your knees and keep you there permanently if you let it. You, me, or nobody is gonna hit as hard as life. But it ain’t about how hard you hit. It’s about how hard you can get hit and keep moving forward; how much you can take and keep moving forward. That’s how winning is done! Now, if you know what you’re worth, then go out and get what you’re worth. But you gotta be willing to take the hits, and not pointing fingers saying you ain’t where you wanna be because of him, or her, or anybody. Cowards do that and that ain’t you. You’re better than that! "

 

In plaats van alleen maar te focussen op negatieve zaken, probeerde ik met die video en quote het positieven te benadrukken.

 

 

 

In plaats van alleen maar te focussen op negatieve zaken, probeerde ik met die video en quote het positieven te benadrukken.

 

 

Beroepsdeformatie?

 

Tegenslagen bespreken wil niet zeggen dat je uitgaat van het negatieve.

En zelfs dan nog moet je mensen de ruimte kunnen geven om die gedachten en gevoelens te delen.

Dat je bij het lezen van bovenstaande reacties gelijk in je coachende rol schiet, tja . . .

 

Over onderuit gaan:

Sometimes you win, sometimes you learn.

Het valt niet altijd mee, zeker als je er bij na gaat denken dat het leven an sich al voldoende tegenslagen bied.

En dan komen daar de mensen bij die anderen willens en wetens beschadigen uit puur eigenbelang.

 

Beroepsdeformatie?

 

Tegenslagen bespreken wil niet zeggen dat je uitgaat van het negatieve.

En zelfs dan nog moet je mensen de ruimte kunnen geven om die gedachten en gevoelens te delen.

Dat je bij het lezen van bovenstaande reacties gelijk in je coachende rol schiet, tja . . .

 

 

I stand corrected ;D :P ;)

 

In plaats van alleen maar te focussen op negatieve zaken, probeerde ik met die video en quote het positieven te benadrukken.

 

De mensen die de focus hebben op de negatieve kant van het vallen zie je überhaupt niet hier op HL, denk ik zo.

 

 

 

 

en wijze lessen eruit getrokken.

 

 

Wat je overhoudt zijn die wijze lessen, en een dosis cynisme, en ervaring, en iets met vertrouwen in de medemens, c.q. gebrek daaraan. Mijn kinderen zeggen nu tegen me "jij bent heel rechts". Dat zou tien jaar geleden nooit iemand tegen me hebben gezegd.

 

 

Een paar keer vrij mild. Ik was op mijn 17e voor mijzelf begonnen en dacht alles te weten. Ik heb me scheel aan boetes door onwetendheid en stropjes te over opgelopen door het slecht maken van afspraken. Maar toen had ik een miniscuul (privé) kostenpatroon dus kon het altijd ophoesten (leuk was het niet, je had zo een kwartaal voor niets gewerkt).

 

Één keer vrij hard, gelukkig was ik heel jong. Beetje verkeerd getimed en net wat te makkelijk personeel aangenomen in een tijd dat de bomen tot aan de hemel groeide. Veel en veel te veel geld gestoken in een veel te groot en mooi pand, 'op de groei', dat geld voor verbouwing en inrichting kwam nog wel uit eigen zak maar daarna was het ook wel redelijk op. Destijds was ik één van de twee in een VOF, dus je zit er privé in.

 

Toen de omzet keihard in elkaar stortte (2008, maar te makkelijk de schuld te geven aan de 'crisis') moesten we wel gewoon zes man personeel, 300m2 kantoorruimte en een shitload aan serverruimte blijven lappen. Omdat alle reserves op gegaan waren naar onze prachtige inrichting liep er geld uit wat ik eigenlijk niet meer had en niet meer verdiende. Jong en dom, te schijterig om op tijd personeel te laten gaan heb ik te lang geprobeerd de tent overeind te houden terwijl de schulden bleven groeien. Je zit er privé in dus een faillissement is vervelend. Heb met het kleine beetje geld wat er was alle kleine schuldeisers betaald, met de grote om de tafel gegaan. In ruim jaar iets minder dan 2500 per maand afgelost en de rest omgezet in een privé-lening en ik was er vanaf, dat geld verdiende ik met een nieuw bedrijf (wel een afsplitsing van het eerder bedrijf) een deel van het personeel kreeg een nieuwe baan, wel met hulp van een investeerder. Jaar later ook weer weggegaan. In de tussentijd uiteraard wel auto kwijt geraakt, ook weer bij mijn ouders gaan wonen, maar ik was 21/22 jaar dus geen grote schande.

 

Maar op best jonge leeftijd ook verhoudingsgewijs héél veel ervaring opgedaan. Op mijn 23e woonde ik weer heel prettig op mezelf in ons lokale centrum en had ik weer een (shortlease)auto'tje. Inmiddels ben ik net een half jaar 26, werken er hier in de twee bedrijven waar ik mede-eigenaar van ben nu 16 mensen. We draaien iedere maand in beide bedrijven gezonde winst en neem deze week weer twee nieuwe mensen aan omdat het gewoon goed gaat. Omdat ik een hele goede compagnon heb, de fouten uit het verleden niet zo makkelijk weer maak en ik ook wat volwassener ben geworden.

 

Ik ben nog net zo enthousiast en creatief als voorheen maar stuur ik mijn bedrijven op de harde cijfers, dat is denk ik het grootste verschil. Ik heb op iedere willekeurig moment van de maand een actuele profit&loss voor mijn neus, de factureren gaan nooit in een maand te laat de deur uit, we bloeden nooit onnodig lang. We betalen niemand te laat, houden het debiteurensaldo altijd acceptabel laag en zijn er heel actief mee bezig. Er moet altijd genoeg geld zijn om weloverwogen investeringen direct uit eigen zak te kunnen doen.

Mooi verhaal Joost. Bij mij ging het in 2010 echt mis. In 2009 ging het allemaal nog mooi en genoot men op HL mee van mijn successen (zie hier), maar slechts 4 maanden later was die grote klant niet gevallen, duurde de kleine klantjes veel te lang en waren we praktisch failliet. Met privé leningen hebben we het kunnen overleven, maar jezelf en de rest van je team ontslaan drukt een aardige stempel op je ego. Vooral nadat dat ego nogal gestreeld was door TV optredens e.d. (Hoe het afliep: na de redding het bedrijf parttime doorgezet en in 2012 verkocht. Niet rijk mee geworden. Verre van.)

 

Toentertijd kon ik het niet vertellen aan anderen, bij vrienden niet, publiekelijk niet en ook niet op HL. Sorry, en respect voor alle mensen die het wel openbaar (op HL) delen op het moment dat het gebeurt, maar mijn ego kon het nog niet aan :). Inmiddels vertel ik juist wel mijn verhaal omdat anderen het graag horen en er van kunnen leren (en daarom schrijf ik ook een boek over die periode).

 

En als antwoord op jouw vragen Mieke:

- Ik ga het zeker weer proberen omdat ondernemen (dienst of product) gewoon ontzettend gaaf is. En nu zou ik meer accepteren dat het fout mag gaan. Want veel product-startups falen, dat is een risico dat je als ondernemer moet accepteren. En de maatschappij mag het ook nog iets meer accepteren, hoewel dat de goeie kant op gaat.

- Ik doe nu freelance klussen vanuit mijn eenmanszaak en dat gaat erg goed, ook zeker omdat ik nu de kennis heb die ik in 2007 niet had. Want ondernemen moet je vooral leren door te doen, en dan daarop te reflecteren. Ik heb duizenden fouten en foutjes al gemaakt in het verleden. Nu maak ik slechts een paar foutjes per week ;).

 

 

maar ik was 21/22 jaar dus geen grote schande.

 

Misschien kun je die toelichten?

 

 

 

 

In ruim jaar iets minder dan 2500 per maand afgelost en de rest omgezet in een privé-lening

 

 

Daar zou een wet voor moeten komen. Die wet moet zorgen dat als een bedrijf failliet gaat onder normale omstandigheden, dwz er is geen fraude in het spel, dat de ondernemer dan niet alle schulden op z'n nek krijgt. Dat maakt namelijk ondernemen (en dus het creeren van banen) zeer onaantrekkelijk. En het is toch ook niet die ondernemer die in z'n eentje schuldig is aan het feit dat een markt zich anders ontwikkelt dan verwacht of dat een grote partij ineens massaal hetzelfde product in de markt gaat zetten?

 

 

 

 

In ruim jaar iets minder dan 2500 per maand afgelost en de rest omgezet in een privé-lening

 

 

Daar zou een wet voor moeten komen. Die wet moet zorgen dat als een bedrijf failliet gaat onder normale omstandigheden, dwz er is geen fraude in het spel, dat de ondernemer dan niet alle schulden op z'n nek krijgt. Dat maakt namelijk ondernemen (en dus het creeren van banen) zeer onaantrekkelijk. En het is toch ook niet die ondernemer die in z'n eentje schuldig is aan het feit dat een markt zich anders ontwikkelt dan verwacht of dat een grote partij ineens massaal hetzelfde product in de markt gaat zetten?

 

 

 

Ik vrees dat ik op dit punt toch nog wat rechtser ben dan jij. Er zijn omstandigheden die je een ondernemer niet kunt aanrekenen. Maar de vaste omgeving van een ondernemer staat er eigenlijk nog verder vanaf. Toekomstvisie is altijd al een heel belangrijke factor geweest in het ondernemen en in elk bedrijf wordt daarmee een strategie uitgezet. Als je dat niet in plan hebt opgenomen, is dat plan niet kompleet. Dat risico ligt dus in feite gewoon bij jezelf.

Zelf met 2 fallisementen te maken gehad, de eerste was de winkel van mijn vader waar ik uit nood ruim een jaar bedrijfsleider mocht zijn, naast mijn eigen bedrijf. Dit wegens ziekte van mijn vader zelf en 'overspannen' personeel dat weigerde met nieuwe machines te gaan werken. Uiteindelijk liep de omzet terug, beslag belastingdienst en toen zelf failissement aangevraagd. Goede beslissing geweest.

 

Daarna ook de drukwerk tak die los stond van de rest, maar eigenlijk toch niet genoeg, overgenomen en toen kwamen er steeds meer dingen uit het verleden langs, lease-contracten die voor het gemak op de andere BV stonden, nog een personeelslid dat ook op de andere BV stond. Daar hebben we nog flink geld achteraan gegooid om het netjes te houden, maar uiteindelijk ook de stekker uitgetrokken. Achteraf een dure les, maar heb er door dat ik altijd mijn eigen bedrijf naast had geen echte schade door opgelopen.

 

Maar ben nog jong, wie weet wat de toekomst nog brengt...

Dat risico ligt dus in feite gewoon bij jezelf.

 

Je neemt als ondernemer het risico. Wat ik wil zeggen is dat je eerst tig banen creeert voor zoveel jaar, dat dan de markt toch niet materialiseert, en dan krijg je alle zwarte pieten toegespeeld. Als je banen creeert dan weet de fiscus je op alle manieren te vinden, maar als het later minder gaat, dan moet je alles betalen. De bank die jouw bedrijf failliet laat gaan door het krediet op te zeggen, verhaalt de schade op jouw. Dat vind ik raar. Dat zou niet moeten.

Een paar kleine glijpartijen, maar gelukkig nog nooit echt onderuit gegaan. Dan heeft ondernemerschap waarschijnlijk een hele andere kant, en daarom alle respect naar diegene die er dan weer bovenop komen en vooral stug door blijven ondernemen!

 

 

maar ik was 21/22 jaar dus geen grote schande.

 

Misschien kun je die toelichten?

 

 

 

Uiteraard. Ik vond het totaal niet gênant om in die fase van mijn leven alle dingen weer weg te doen en terug bij mijn ouders in te trekken. Kan me goed voorstellen dat dat soort dingen wat zwaarder trekken wanneer je ouder bent of zelfs een gezin hebt. Ik had niet het gevoel alsof er maar ook maar één reden was om er heel erg mee te zitten dat ik niet meer op mezelf kon wonen.

 

 

In ruim jaar iets minder dan 2500 per maand afgelost en de rest omgezet in een privé-lening

 

 

Daar zou een wet voor moeten komen. Die wet moet zorgen dat als een bedrijf failliet gaat onder normale omstandigheden, dwz er is geen fraude in het spel, dat de ondernemer dan niet alle schulden op z'n nek krijgt. Dat maakt namelijk ondernemen (en dus het creeren van banen) zeer onaantrekkelijk. En het is toch ook niet die ondernemer die in z'n eentje schuldig is aan het feit dat een markt zich anders ontwikkelt dan verwacht of dat een grote partij ineens massaal hetzelfde product in de markt gaat zetten?

 

 

 

Ik ben overigens niet failliet gegaan maar het scheelde weinig. Ik heb de akkoorden met schuldeisers bereikt toen het bedrijf nog 'gewoon' draaide. Pas toen alle afspraken gemaakt waren werden contracten officieel stopgezet en heb ik heb bedrijf op een normale manier kunnen liquideren.