'Soeverein' ondernemen?

[Hans van den Bergh]

Ik hoor met enige regelmaat dat ik “moeite met gezag” heb en dat is de voornaamste reden dat ik – zoals nu – het liefst ondernemend bezig ben: mijn hang naar vrijheid, zelfstandigheid en zelfbeschikking is mijn hele leven al erg groot geweest.

 

Bijvoorbeeld: Ooit dreigde een manager bij een voormalig werkgever mij met het terugzetten in functie en alle daarbij behorende negatieve, financiële consequenties, waarop ik antwoordde: “Al jaren kniel ik niet meer voor geld, dus als je denkt mij daarmee te kunnen raken, heb je het mis.” Doordat ik daarmee niet te raken was, droop die manager uiteindelijk af en ik ben later – mede door dit soort ervaringen – opnieuw gaan ondernemen, met alle 'hobbels en kuilen' die daarbij horen. In mijn gevoelens van vrijheid, zelfstandigheid en zelfbeschikking werd ik teveel beperkt in die werkomgeving.

 

Nu blijkt er een beweging te bestaan, die zichzelf, onder andere vanuit de Universele Rechten Van De Mens, tot ‘Soeverein Mens van vlees en bloed’ verklaren, daarvoor een sluitende, juridische basis schijnen te hebben gevonden en de daaruit voortvloeiende procedure hanteren om zichzelf soeverein te verklaren. Bewust hanteer ik het begrip ‘schijnen’, want er zijn natuurlijk ook tegengeluiden, als zou het nergens op slaan en zelfs een onmogelijk principe zijn, maar het concept ‘soeverein mens’ intrigeert mij wel zodanig dat ik er steeds meer informatie over zoek.

 

Vanuit die soevereiniteit zou het bijvoorbeeld mogelijk zijn de eigen naam te claimen als bezit, als intellectueel eigendom, waarvoor anderen (bijvoorbeeld overheden) toestemming moeten hebben deze te mogen gebruiken. Ook zou je dan geen onderdaan meer van het staatshoofd zijn, iets wat mij enorm aanspreekt en je zou op basis van gelijkwaardigheid met bijvoorbeeld de belastingdienst in gesprek kunnen gaan voor welke regelingen je al dan niet belasting c.q. premies wilt afdragen, zomaar een paar voorbeelden. Als ondernemend mens spreekt dit principe mij enorm aan, maar zou het werkelijk mogelijk zijn en wat zou het voor je zelfstandig(!) ondernemerschap betekenen?

 

[Mathias@evelo]

Misschien is bij ondernemers dit gevoel nog wel sterker, omdat je vaak het idee hebt dat jij hard moet werken om het allemaal voor elkaar te krijgen en er vervolgens anderen zijn die over een heel groot deel van je geld, middels belasting, gaan beschikken en wel even gaan bepalen waar dat geld aan uitgegeven moet worden.

Ziehier zo'n beetje de essentie verwoord, reusje!

 

 

 

Van al degenen die werken heb je als ondernemer toch zelf de meeste mogelijkheden om daar iets aan te doen?

 

Op voorwaarde dat je zelf geen big spender bent en zo je flexibiliteit kan behouden.

[herman van der helm]

Ik zal ook even een duit in het zakje doen.

Ik heb als soeverein mens op mijn 16e besloten om geen dieren meer te (laten) doden om te kunnen leven. Dat heeft de naam vegetariër. Ik heb op mijn 18e besloten om tijdens de dienstplicht goed te leren schieten zodat ik zeker zou weten dat ik niemand zou raken. Ik werd uit het leger weggebonjourd. Dat noemen ze nu dienstweigeraar of zoiets.

Ik heb besloten om zo min mogelijk kleren te dragen. Dat noemen ze naturist of nudist. Ik heb besloten om niet te stemmen, maar wel actief te blijven in de gemeenschap om dingen te veranderen. Dat noemen ze stom.

Zo kan ik nog wel verder gaan. maar ik begrijp Hans helemaal. Niemand hoeft last te hebben van een soeverein mens, maar er zijn er heel veel die zich hier aan ergeren en er zijn ook vele regeltjes waar je als soeverein op klem loopt. (Het schept in ieder geval een hoop werkgelegenheid.) Het zij zo, maar daarom is het nog steeds een lovenswaardig streven.

Hans ga dr voor.

 

 

[Hans van den Bergh]

Van al degenen die werken heb je als ondernemer toch zelf de meeste mogelijkheden om daar iets aan te doen?

Zelf heb ik het gevoel dat er meer mogelijkheden zouden kunnen zijn, anders begon ik er natuurlijk niet over, maar het kan uiteraard zo zijn dat het voor jou wel voldoet.

 

 

 

 

[Hans van den Bergh]

Zo verbaast het mij dat er in Nederland bijvoorbeeld niet één partij is die het verlagen van de belastingen als hoofd thema heeft.

 

Nog zo'n punt, politieke partijen! Ieder parlementslid is lid van een politieke partij en via het partijlidmaatschap en via verkiesbare plaats op de kieslijst in het parlement terecht gekomen. Dat wordt voetstoots aanvaard. Dat terwijl het grondwettelijk helemaal niet nodig is lid van een partij te zijn om parlementariër te worden, want elke Nederlander heeft het recht te stemmen en verkozen te worden.

 

Nu moet een parlementariër zonder last of ruggespraak kunnen stemmen: hij/zij mag zich dus niet laten opdragen in een stemming een bepaald standpunt in te nemen; echter, we weten allemaal wel beter: namelijk dat het haast wereldnieuws is als een politicus zich dat stukje soevereiniteit een keertje waagt te veroorloven (nacht van Schmelzer, Wiegel, Duijvestein, etc.).

 

Dus: of je spreekt iets met elkaar af en je houdt je eraan of je moet accepteren dat er mensen zijn die zich openlijk gaan afvragen of dingen wel goed gaan als diezelfde, door ons betaalde parlementariërs die zich niet aan gemaakte afspraken houden, wel gaan beslissen hoe belastingen e.d. worden gespendeerd.

 

 

[Richard Theuws]

Nou ja, dan kan ik mijn visie hier ook wel even neerzetten: ik vrees dat ons huidige politieke (en kapitalistische) systeem haar einde nabij is. Het is simpelweg stuk. We hebben een wereld gecreëerd waar politieke partijen voornamelijk bezig zijn met stemmen winnen, vaak ten koste van oplossingen die aangedragen worden door andere (regerende?) partijen.

 

Oppositie voeren is een doel geworden, geen middel meer.

 

Privatisering heeft van de zorg een grote bak ellende gemaakt, met ziekenhuizen die failliet gaan, verzekeraars waarvan het lijkt dat ze meer bezig zijn met claims afwijzen op loopholes dan voor hun klanten te zorgen, en banken die met (ons) geld spelen en als ze verliezen ons voor de kosten op laten draaien.

 

Ondernemen, nog steeds hartstikke mooi, maar het wordt wel steeds lastiger, zeker als je bedrijf groeit. Op termijn zie ik steeds minder mogelijkheden voor middelgrote bedrijven. Kleine specialisten, of grote krachtige partijen hebben meer toekomst.

 

Begrijp me niet verkeerd, ik mag niet klagen over mijn eigen bedrijf (we zijn middelgroot in onze branche, en groeiende), maar de komende 5-10 jaar gaat er echt nog wel e.e.a. veranderen verwacht ik. De 'crisis' (en ik haat die term, het is gewoon een golfbeweging, altijd al geweest) is nog lang niet voorbij.

 

Dus ja, ik denk idd dat we elkaar begrijpen, en zo te zien ben jij meer na aan het denken over een praktische aanpak dan ikzelf.

 

Oh en ik ben ook helemaaaaal geen fan van monarchieën.

[Mathias@evelo]

Het wordt tijd dat politici eens hun toegevoegde waarde aantonen.

 

Dat is iets wat ondernemers en werknemers ook moeten doen.

 

 

 

[Tonino]

Dat terwijl het grondwettelijk helemaal niet nodig is lid van een partij te zijn om parlementariër te worden, want elke Nederlander heeft het recht te stemmen en verkozen te worden.

Doe het dan! Werk binnen de geschepte kaders. Die zijn in Nederland echt zo slecht nog niet.

 

 

 

 

 

 

 

[Hans van den Bergh]

@Tonino doe wat dan?

[geanonimiseerd__]

Je "mag" in Nederland geen enkele onafhankelijkheid nastreven. Dit is niet zozeer in de wet vastgelegd maar is het "sociale" gouden kooitje waar de meerderheid zich lekker veilig voelt.

 

Want het "is toch allemaal zo goed geregeld zo"

 

Feitelijk heeft niemand expliciet zich aangemeld bij de vereniging die "Nederland" heet en ook nooit feitelijk zich onderworpen aan de wetten en regeld die deze "club" hanteerd.

 

Er wordt aangenomen dat je je onderwerpt hieraan. En omdat bijna iedereen het doet vindt men dat gewoon en het "zo afgesproken" is.

 

Het is een heel complexe materie, maar in princiepe vind ik dat iedereen het recht moet hebben die (toevallig) geboren is op het grondgebied waar de vereniging "Nederland" zegt de dienst uit te maken, te zeggen dat ze hiervoor bedanken en daar niet aan mee doen.

 

Met alle gevolgen van dien, maar dat is wat in de kern echte vrijheid inhoud.

 

Stem je, kom je opdagen als je uitgenodigd wordt door de rechtbank etc etc dan onderwerp je je impliciet aan dat gezag en ben je onderdaan.

 

Het is een concept wat velen niet kunnen bevatten of begrijpen, en nog minder die, ook al zijn ze het er niet mee eens, de stelling kunnen innemen dat het wel een fundamenteel recht moet zijn.

 

Het problem is dat velen denken dat de hele westerse beschaving ophoud als jan en alleman uitstapt. Vandaar dat de discussie vaak omslaat naar " die idioten en alu hoetjes " terwijl ik juist denk en steeds meer mensen lijkt het, dat het juist diegenen zijn die als make schaapjes in de rij lopen in een droomwereld leven.

 

Over het algemeen zijn het toch de mensen met hoger IQ die deze concepten kunnen doorgronden en zijn het de minder toebedeelden die zich heel snel laten verleiden tot ridicule en spot om zo elke discussie af te kappen omdat ze in de foute veronderstelling zijn dat een andere uitkomst of richting hun persoonlijk kan raken.

 

En dat is gelijk het grote probleem van democratie; de (domme) meerderheid beslist.

[geanonimiseerd__]

Ik denk ook dat veel "pijn" komt uit de voorbelasting die door de overheid opgelegd wordt.

Hierbij denk ik aan vermogensbelasting. onroerend goed belasting, inkomsten belasting, motorrijtuig belasting.

 

In feite is dit diefstal, schaamteloos verplicht afromen van de inkomsten van burgers.

Met hierbij de consequentie dat bij niet doorlopend deze belasting betalen je deze bezittingen worden afgenomen. Je mag dus je eigen huis houden en je auto zolang je maar eindeloos belasting betaald. Feitelijk bezit je deze dus nooit 100%

 

Het argument dat de samenleving in elkaar stort als ze dat niet doen klopt niet. Immers als je meer muntjes overhoud kun je meer kopen en hierover betaal je dan BTW wat weer wel een goede belasting is. Uiteindelijk krijgt de staat dan zijn deel toch wel, enkel als burger/onderdaan kun je veel meer doen met je geld en dat mag blijkbaar niet. En klagen hierover nog minder.

 

Vaak wordt beweerd dat de argumentatie van diegenen die onafhankelijk willen zijn niet klopt maar bijna altijd is het juist omgekeerd. Immers zelfs iemand die souvereign is koopt goederen die met BTW belast zijn.

 

 

 

[prinsrachid]

Na het lezen van zo veel zotternij, ben ik er van overgetuigd geraakt dat Family Guy een verplicht onderdeel moet worden van het onderwijscurriculum.

 

Les 1: Tea Peter ^(S10E21)

Les 2: E. Peterbus Unum ^(S02E18)

[RT....]

Het is een heel complexe materie, maar in princiepe vind ik dat iedereen het recht moet hebben die (toevallig) geboren is op het grondgebied waar de vereniging "Nederland" zegt de dienst uit te maken, te zeggen dat ze hiervoor bedanken en daar niet aan mee doen.

 

Met alle gevolgen van dien, maar dat is wat in de kern echte vrijheid inhoud.

Ach je kunt vast je 'lidmaatschap' opzeggen. Maar dan ook niet meer lopen op 'onze' straten, niet meer winkelen in 'onze' winkels, geen gebruik meer maken van 'onze' zorg, 'ons' water, 'onze' elektriciteit. Veel plezier met je vrijheid.

 

Je bent inderdaad toevallig geboren op Nederlands grondgebied, waar alles nogal redelijk goed geregeld is en er vrij weinig te klagen valt, maar niemand houdt je tegen om ergens anders je geluk te zoeken. Er zijn vast voldoende landen waar het ieder voor zich is je lekker vrij kunt zijn.

 

 

 

 

[Ab Bauer]

Er zijn vast voldoende landen waar het ieder voor zich is je lekker vrij kunt zijn.

 

Eh.. dat is nu juist volgens mij het probleem.

Er is maar één aardbol, de enige plek waar mensen (tot op heden) kunnen leven.

In het begin was die aarde van iedereen. Totdat op een dag een idioot begon met een hek om een stuk grond te zetten en te roepen dat het zijn eigendom was. Daarop begonnen de anderen ook maar snel een hek om een stuk grond te bouwen, bang dat ze waren om straks nergens meer te kunnen wonen.

 

Ik blijf het vreemd vinden dat als kinderen nu geboren worden ze in principe niet recht hebben op een stukje aarde om op te leven. Als je geluk hebt wonen je ouders in Nederland, als je pech hebt wonen ze in een arm land.

 

Vertel mij maar waar op de wereld je naar toe kan verhuizen om in vrede te leven, zonder dat iemand je van 'zijn' land af gooit?

 

p.s. Ik weet dat dit voor sommigen 'vaag' en 'alu-hoedjes' klinkt, maar het zijn doodnormale vragen waar je af en toe best eens over mag nadenken zonder uitgelachen te worden.

 

[Ab Bauer]

Na het lezen van zo veel zotternij, ben ik er van overgetuigd geraakt dat Family Guy een verplicht onderdeel moet worden van het onderwijscurriculum.

Family Guy is fantastisch maar het is zo jammer om te zeggen dat iets 'zotternij' is, om vervolgens te verwijzen naar een filmpje alsof daarmee je punt gemaakt is.

 

Prinsrachid, jij weet echt super veel van belastingen, en het zou zo mooi zijn als je op de argumenten zou ingaan en ons zou kunnen uitleggen waarom veel belasting betalen beter is dan minder belasting en mensen meer zelf laten beslissen waar ze hun geld aan willen uitgeven.

 

Ik zou jou reactie met aandacht lezen omdat ik weet dat je veel zinnigs hier over te zeggen hebt.

[Hans van den Bergh]

'Zotternij', 'Veel plezier met je vrijheid'... 'Fijne' >;( reacties, hoor...

 

Laat ik mij beperken tot de voorlopige conclusie dat er blijkbaar grofweg 2 kampen zijn, namelijk dat er ook mensen zijn die de onzekerheden van (zelfs maar denken over) vrijheid niet aandurven en dan haast over elkaar heen rollen om precies zo te reageren als Paul Stuyver kort daarvoor feilloos voorspelde:

 

"die zich heel snel laten verleiden tot ridicule en spot om zo elke discussie af te kappen omdat ze in de foute veronderstelling zijn dat een andere uitkomst of richting hun persoonlijk kan raken"

 

 

 

 

 

 

 

[RT....]

Laat ik mij beperken tot de voorlopige conclusie dat er blijkbaar grofweg 2 kampen zijn, namelijk dat er ook mensen zijn die de onzekerheden van (zelfs maar denken over) vrijheid niet aandurven en dan haast over elkaar heen rollen om precies zo te reageren als Paul Stuyver kort daarvoor feilloos voorspelde:

 

"die zich heel snel laten verleiden tot ridicule en spot om zo elke discussie af te kappen omdat ze in de foute veronderstelling zijn dat een andere uitkomst of richting hun persoonlijk kan raken"

Zo'n reactie had ik wel al verwacht. Beetje jammer van Paul om iedere tegenspraak alvast monddood te maken met de opmerking dat deze mensen in een foute veronderstelling leven.

 

Overigens heeft het niks te maken met 'bang zijn voor vrijheid'. Het heeft er mee te maken dat het niet werkbaar is. We zijn niet voor niets daar waar we nu zijn, in een samenleving met regels waar we met z'n allen redelijk wel bij varen. Ik heb nog geen beter alternatief gehoord om met z'n allen door 1 deur te kunnen.

 

Natuurlijk mag je fantaseren hoe het zou zijn om helemaal onafhankelijk te zijn, en dat werkt prima in een hutje ergens in the middle of nowhere, maar niet op een stuk grond waar ruim 400 mensen op een km2 wonen.

 

waarom veel belasting betalen beter is dan minder belasting en mensen meer zelf laten beslissen waar ze hun geld aan willen uitgeven.

Omdat mensen daar niet verantwoordelijk genoeg voor zijn. Daarom laten we dat aan de overheid over. Bovendien, minder belasting betekent meer besteedbaar inkomen, dat betekent dat ik als bakker de prijs van mijn brood verdubbel. Dan hou je net zoveel over als toen je belasting moest betalen, behalve dat er geen geld meer is om je vuilnis op te komen halen.

 

 

[Hans van den Bergh]

Beste RT, je bevestigt zelf nogmaals, overigens heel stellig, wat door anderen precies over reacties als de jouwe al gezegd is. Daarmee lijk je te behoren tot het kamp dat er zelfs niet eens over na wil denken... hoeft ook niet, die vrijheid heb je, maar gun een ander dan ook de vrijheid dat nadenken wel te doen...

[brood]

En dat is gelijk het grote probleem van democratie; de (domme) meerderheid beslist.

Ik had al eerder het woord democratie verwacht, wat in eerdere draadjes al eens in discussie was en waarvan de betekenis ook nog meerdere malen werd afgebroken.

Nog vers in ons geheugen moet zijn het referendum dat de Grieken hebben gehouden en de uitkomst 'OXi' was.

 

Vervolgens werden de staatslieden daar door de Europese Unie voor het blok gezet en keerden ze terug naar het volk dat het toch maar 'NAi' moest worden, met als argument dat ze vallen onder de chantage en terrorisme en andere verwensingen. De keuze van economisch behoud wint het dus van de keuze voor vrijheid (=soevereiniteit).

 

Conclusie: Zelfs het houden van referendums is nutteloos. Opmerkelijk hier is dat 'NAi' niet Nee betekent.

 

[RT....]

Beste RT, je bevestigt zelf nogmaals, overigens heel stellig, wat door anderen precies over reacties als de jouwe al gezegd is. Daarmee lijk je te behoren tot het kamp dat er zelfs niet eens over na wil denken... hoeft ook niet, die vrijheid heb je, maar gun een ander dan ook de vrijheid dat nadenken wel te doen...

Je hebt gelijk, ik heb er niet over nagedacht. Stom van me. Ik behoor kennelijk niet tot die mensen met een hoog IQ die dit soort concepten kan doorgronden... ::) ;D

 

 

[prinsrachid]

Na het lezen van zo veel zotternij, ben ik er van overgetuigd geraakt dat Family Guy een verplicht onderdeel moet worden van het onderwijscurriculum.

Family Guy is fantastisch maar het is zo jammer om te zeggen dat iets 'zotternij' is, om vervolgens te verwijzen naar een filmpje alsof daarmee je punt gemaakt is.

En dat is ook inderdaad zo; de filmpjes maken mijn punt. De filmpjes maken duidelijk - uiteraard op een vermakelijke wijze - wat de consequenties zijn van de idiote notie van het afschaffen van de collectiviteit. De zelf verklaarde soevereiniteit ziet er blijkbaar vooral heel interessant uit als je de uiteindelijke consequenties negeert of als je stopt met filosoferen tot aan het moment waarop die consequenties niet meer in je voordeel zijn.

 

Ik probeerde verder eerder een beetje luchtigheid in de discussie te brengen, al werd ik inderdaad wat gaar van de nogal platte karakterisering in een verder platgetrapte discussie over dat belasting diefstal is én alles wat op democratische wijze maar enigszins wordt herverdeeld.

 

Belasting is geen diefstal. Het is hooguit gedwongen winkelnering en met een goede reden. Er zijn nu eenmaal collectieve diensten waaraan je je niet kunt onttrekken. Als ze er eenmaal zijn, moet je ze noodgedwongen consumeren. En helaas betekent dat dus ook verplicht meebetalen. Klinkt allemaal heel vervelend en dictatoriaal, behalve dan als je met het alternatief wordt geconfronteerd in the real world.

 

Een voorbeeld. Zo vind ik het best fijn dat er wat dijken liggen. Echter, nu die dingen er liggen, ben ik redelijk beschermd tegen overstromingen. Of ik nu wil of niet. Die dijken zijn alleen niet gratis, dus wordt er verwacht dat ik daar een prijs voor betaal. Ik heb daar eerlijk gezegd niet zo'n probleem mee.

 

Nu kan ik natuurlijk heel soeverein zijn en zeggen dat ik allemaal niet meer wil meebetalen aan die waterbeschermingsonzin. Ik heb daar immers allemaal niet voor gekozen! Ik maak zelf wel uit of ik dijken wil! Ik verklaar me soeverein en betaal niet meer mee aan de dijken. Dan kom ik toch voor praktisch probleem te staan, want wat is de ultieme consequentie die ik dan moeten trekken? Moet ik me dan ook verplicht onttrekken aan de bescherming die die dijken bieden? Ik wil er immers niet voor betalen. Dus bij een beetje hoog water moeten de dijkbetalers eigenlijk mijn stukje grond volledig inunderen, want anders zou je niets meer zijn dan een hypocriete free-rider. Hetzelfde vrijbuitersprobleem geldt natuurlijk voor dingen als defensie, justitie, infrastructuur, scholing, schone lucht, schoon water, etc.

 

het zou zo mooi zijn als je op de argumenten zou ingaan en ons zou kunnen uitleggen waarom veel belasting betalen beter is dan minder belasting en mensen meer zelf laten beslissen waar ze hun geld aan willen uitgeven.

Ik moet nu iets uitleggen over een kwalificatie die geen onderdeel was van de discussie? Dat lijkt me wat vreemd. De discussie was dat er lieden zijn die 'soeverein' willen zijn. Het ging dus niet over een beetje meer of minder belasting betalen. Het kwam kortweg neer op géén belasting betalen, als principe. En áls er al belasting wordt betaald, dan zou dat op basis van individueel nut moeten. En de besteding moet dan ook nog op individueel niveau worden getoetst op zinnigheid. Vanuit praktisch oogpunt is dat behoorlijk onwerkbaar. Maar áls het al kan, is het ongelooflijk duur. Dit hele gedachtegoed impliceert namelijk atomistische contractverplichtingen en kost dus ontzettend veel tijd (= geld).

 

De consequentie van volstrekt soevereine mensen is namelijk dat iedereen met iedereen (individueel!) een contract moet afsluiten over hoe men met elkaar omgaat en wat men voor prijs vraagt voor het gebruik van elkaars schaarse middelen (grond, lucht, goederen, weg, stroom). En wie gaat al die individuele, soevereine afspraken handhaven? Oh ja, helegaar niemand, behalve dan jij zelf! Een soeverein persoon is soeverein!

 

En ik blijf er bij: de aangedragen filmpjes waren een zeer inhoudelijke reactie. Kijken! 8)

[Mathias@evelo]

Voor mij gaat het niet over veel of weinig belastingen betalen maar vooral over het vertrouwen dat het goed besteedt wordt.

 

Ik vind dat de manier waarop de politiek momenteel te werk gaat niet positief voor het vertrouwen.

In Nederland is het mogelijk iets beter gesteld maar in België groeit het aantal politici als onkruid: gemeentelijk, provinciaal, gewestelijk, federaal.

 

Een echte wildgroei is het en allemaal willen ze hun 15min of fame met de meest waanzinnige ideetjes en beloften. Met dan achteraf weer de excuses waarom het niet gelukt is of waarom de uitgaven door het dak gaan. In het beste geval krijg je een 'we wisten het niet'. Dan ben je toch geneigd van te roepen: Blijf er nu eens allemaal vanaf! Je maakt het alleen nog maar slechter!

 

En we weten allemaal dat zonder vertrouwen er niet veel mogelijk is, zeker niet op het vlak van ondernemen.

 

[Joost Rietveld]

Laten we even teruggaan naar de vraag:

"Is soeverein ondernemen mogelijk?"

 

Mijn fiscale en juridische reactie was nee. Simpelweg gebaseerd op wat ik gelezen heb over zaken van mensen die dat reeds geprobeerd hebben.

 

Vervolgens is de discussie verder uitgewaaid richting de mogelijke gevolgen van soevereiniteit. Prima. Daar wil ik dan graag de volgende stelling aan toevoegen:

"Als je soevereiniteit claimt als ondernemer, kun je dat dan ook alleen volhouden als ondernemer, of ben je dan een zogenaamde 'cherry picker' omdat je alleen je onderneming als soeverein beschouwt?"

 

Je acht jezelf soeverein of niet. In mijn visie kun je niet enkel je soevereiniteit claimen als ondernemer als je ook niet verder gaat en je soevereiniteit claimt als individu. En dat geeft allerhande praktische problemen zoals die reeds veelvuldig zijn aangehaald in dit topic.

 

Nu wordt de focus in deze discussie vaak verschoven naar de belastingheffing en de rol van de overheid, maar soeverein zijn, betekent ook dat je andere wetten - zoals de wetten die gaan over het aangaan van overeenkomsten - niet erkent. Die wetten zijn immers geschreven door de 'autoriteiten' die jij niet erkend hebt.

 

En dan kom je in donkerzwart, snel zuigend drijfzand. Als je terug gaat naar de kern van soevereiniteit dan zul je moeten erkennen dat er geen wetten op jou van toepassing zijn die opgelegd zijn door een instantie die jij niet erkend hebt. Ergo, je zult geconfronteerd worden met klanten, zakenrelaties, leveranciers, etc. die die wetten wel erkennen. Hoe wil je dan ondernemen? Met handelsvoorwaarden die beginnen met:

 

"Partij 1, opdrachtnemer, de soevereine heer/mevrouw X, hierbij handelend als soeverein ondernemer, hierna te noemen ...."

 

En wat verderop in die handelsvoorwaarden:

 

"Artikel Q: opdrachtnemer geeft hierbij aan opdrachtgever te kennen dat opdrachtnemer hierbij handelt als soeverein ondernemer en dat hij in die capaciteit de wetten van de Staat der Nederlanden niet erkent, noch aanvaardt".

 

En wie gaat er dan nog zaken doen met je?

 

En dus?

Soeverein zijn omvat het geheel en niet de optie om die soevereiniteit te benutten waar je dat het beste uitkomt. "Sorry buurman, ik plant even een 30 meter hoge treurwilg op de erfgrens, want ik ben soeverein". Die vlieger gaat niet op. Het is alles of niets.

 

Nog twee analogieën:

1. The Matrix (onbewuste 'deelnemers' aan de gevestigde orde die niet beter weten, vs de strijders van de Nebukadnezar voor vrijheid)

2. Blokken van Ferdinand Bordewijk (communisme is in haar essentie perfect, alles is van niemand).

 

Ga kijken en lezen, vooral Blokken.

 

groet

Joost

 

 

[P.J.]

Toen ik jong was, was ik een gevoelsmatige vrijheidsstrijder, met (achteraf gezien) onvoldoende kennis en overzicht. Dat is normaal, want die krijg je pas als je ouder wordt. Het betreft hier immers kennis over maatschappelijke belangen en inzicht in menselijke eigenschappen. Ik zette me af tegen elke vorm van collectiviteit vanuit een innerlijke drang, die de eigenschappen van een ondernemer kenmerkten. Je gaat voor je eigen "zaak" en je eigen kansen en dat past niet in een collectiviteit. Daarbij stoot je dan ook maatschappelijke collectiviteit af, waarin je juist van alles mis ziet gaan en die je voornamelijk als kosten-opdrijvend hebt ervaren. Als je ouder wordt gaan de scherpe kantjes er vanaf, zonder dat je de strijd voor eigen zaak vermindert. Je moet erkennen dat collectiviteit onvermijdbaar is om een succesvolle samenleving op te bouwen. Wie betaalt er anders voor onze veiligheid middels onze dijken e.d.? Wie betaalt er anders voor de infrastructuur en voor de scholen en opleidingen? En uiteindelijk zie je het functioneren van je land ook nog eens als onderdeel van je visitekaartje.

 

Dit staat los van een rationaal bepaald kostenplaatje. Of dat nu wind is of zonneschijn of een transport van A naar B. Je bent en blijft ondernemer en dat vergelijken en calculeren zit in je aderen gebakken. En natuurlijk erger je je mateloos aan ambtelijk gepruts en verkwisting en ook dat leg je op je eigen weegschaal om de voordelen met de nadelen te vergelijken. Ik kan niet precies aangeven wanneer de weegschaal in mijn optiek toch in de positieve richting is gegaan. Dat is ook eigenlijk niet zo belangrijk. Het feit dat we het samen redden en open staan voor verbetering en echte vernieuwing en dialoog het wint van individualisme, geeft licht en hoop op het bestrijden van die verkwisting en onzinnigheid. Er zijn simpelweg veel meer positieve zaken dan negatieve. En ik zou mijn inborst verloochenen als ik niet aan die goede zaken zou willen meewerken.

[Ab Bauer]

Ga kijken en lezen, vooral Blokken.

Ok, doe ik. Eerst even 'Family Guy' afkijken ::)

 

[Frans Sijtsma]

Laat ik mij beperken tot de voorlopige conclusie dat er blijkbaar grofweg 2 kampen zijn, namelijk dat er ook mensen zijn die de onzekerheden van (zelfs maar denken over) vrijheid niet aandurven en dan haast over elkaar heen rollen om precies zo te reageren als Paul Stuyver kort daarvoor feilloos voorspelde:

 

"die zich heel snel laten verleiden tot ridicule en spot om zo elke discussie af te kappen omdat ze in de foute veronderstelling zijn dat een andere uitkomst of richting hun persoonlijk kan raken"

 

Ach, sommigen hier zijn wat uitgesprokener, maar in wezen doe je precies hetzelfde op een wat villeinere en verkaptere manier Hans. Degene die het niet me je eens is, of een andere mening heeft, wegzetten als ´laf´. Beetje jammer

 

Ik zie twee andere kampen: Het filosofische kamp van een groep mensen die nadenkt over de eigen vrijheid en de definitie daarvan, en een groep die minder filosofeert en meer kijkt naar de praktische invulling ervan.

 

Het een is niet beter of slechter, maar om toch eens een brug tussen de filosofie en de praktijk te slaan ben ik wel benieuwd naar het volgende:

 

Stel je bent morgen ´de soevereine mens´: Hoe ziet jouw leven er dan concreet uit in wat je doet, in de manier waarop je contact hebt met je medemensen, in de manier waarop je je onderneming drijft...

 

Kun je dat eens proberen te beschrijven, en wat de verschillen zijn met het dagelijkse leven nu?