TwaBla

Wat voor status is dat eigenlijk: de officiële distributeur? Er is een enorme Europese wetgeving opgetuigd om vrij verkeer van goederen te bevorderen en beperking van de mededinging tegen te gaan. Dat maakt alle bedrijven die met instemming van de (Amerikaanse) merkhouder die apparatuur in de EER op de markt brengen officiële distributeurs. Vraagsteller koopt in bij zo'n officiële distributeur, dus hoe kan Marktplaats ingrijpen na aangifte van een andere distributeur die de mededinging wil beperken? Die ander is hoogstwaarschijnlijk niet eens merkrechthebbende...

Marktplaats verwijdert advertenties als er inbreuk wordt gemaakt op een merkrecht, na melding van de rechthebbende. Nou zijn importeurs en groothandels soms ook lokaal merkhouder, omdat de producent in een ver buitenland geen registratie verzorgd heeft. Dat kun je nagaan bij BOIP. Als Marktplaats reageert op een melding van een niet-rechthebbende, overtreden ze hun eigen regels. Bovendien kun jij stellen dat je geen inbreuk maakt op een merkrecht, omdat dat uitgeput is. Kan me niet voorstellen dat Marktplaats nooit eerder met zulke kwesties te maken heeft gehad. Dan kun je dus een tegenklacht indienen omdat de groothandel andere gebruikers hindert.

Afgelopen zomer waren de vorderingen van Streya inzet van tientallen rechtszaken. Of dat langer is doorgegaan, weten we niet. Van de ondernemers die achter de schermen contact houden en meehelpen bij het verzamelen van bewijsmateriaal zijn er een stuk of zes betrokken bij (de voorbereiding van) rechtszaken. Eentje is op het nippertje niet doorgegaan door een schikking (halve prijs van de oorspronkelijke vordering), een ander is op het nippertje niet doorgegaan doordat Streya een dag voor de dreigende dagvaarding afzag van de hele zaak en de ondernemer een waarschuwingsbrief stuurde dat ze de vordering zouden gaan cederen. Wat een beetje rare manoeuvre was. Maar ook een voorbode dat DAS aan het afhaken was. Het merendeel van de zaken is afgehandeld door advocaten van LAVG, maar later werd de Dossiergroep van DAS actiever. De huisjurist van DAS stuurde dan intimiderende brieven dat er al eerder zaken door ondernemers verloren waren. En toen verloor Streya een zaak. Kan zijn dat er meer zijn waar wij niks van weten. Er loopt nog een zaak waar de Dossiergroep zijn tanden in gezet heeft. De laatste neem ik aan. Het wachten is op de dupliek op de tegeneis, maar nu stuurt Streya ineens een schrijven naar de gedagvaarde ondernemer dat het dossier is teruggehaald uit de incassoprocedure omdat ze de vordering willen cederen... Wat wederom een eigenaardige manoeuvre is. Het kan zijn dat de afdeling debiteurenadministratie van Streya de kluts kwijt is, maar het lijkt er toch sterk op dat de eis nu vervalt en alleen de tegeneis overblijft in deze zaak. Mag DAS daar nog op reageren? Gaat die zaak wel door? Kunnen wij een uitspraak verlangen op tenminste de tegeneis? Het is verwarrend. Het is een zootje. Een andere gedupeerde ondernemer kreeg bericht van LAVG dat zijn dossier gesloten was, in reactie op zijn betwisting. Waarna Streya op eigen houtje de incasso continueerde. En vrolijk een nieuwe incasso begon vanwege de stilzwijgende verlening. Een zootje dus.

Dit soort gesteggel tussen webwinkels en groothandels komt vaak voor, vandaar dat je ziet dat sommigen een brick&mortar winkel openen (vaak een vereiste van leveranciers) en over de grens actief worden, om bij buitenlandse groothandels te kunnen inkopen. Dat laatste is alleen nodig als de merkeigenaar de regie strak in handen heeft en alle groothandels dwingt hetzelfde deuntje te fluiten, maar vaak zijn die groothandels zelfstandig en best bereid wat bij te verdienen door met een buitenlandse inkoper zaken te doen.

Voorlopig volstaat het om te stellen dat jij geen partij bent in de overeenkomst tussen de groothandel en zijn leverancier. Als ze menen dat jij iets verkeerd doet, moeten ze met andere en sterkere argumenten komen. Vooralsnog koop jij netjes in bij een leverancier die binnen de EER actief is, en jij neemt aan (of weet zeker) dat hij een product verkoopt dat rechtmatig in de EER op de markt gebracht is. Jij hoeft niet alle mogelijke scenario's uit te zoeken. Tenzij je bij een groezelige tussenhandelaar inkoopt. Zo is de Action groot geworden. Je krijgt in dit soort gevallen al snel beschuldigingen over vervalsingen of parallelle import uit verre markten, en gezeur over garantie.

Als de Oost-Europese importeur de afspraken met de merkeigenaar schendt, is die importeur dan niet degene die aangesproken moet worden? Het is in dit soort zaken vaak toegestaan dat de wederverkoper zijn leveradressen niet hoeft te openbaren. Ik meen dat een accountantsverklaring volstaat, om vast te stellen dat het een leverancier betreft die met instemming van de merkhouder het product op de markt brengt. Het recht beschermt dus die parallelleverancier. Moet de merkeigenaar met zwaar geschut komen om die bescherming te doorboren. Er ligt ca 10 jaar aan jurisprudentie van Nike (Converse) versus een aantal grote schoenverkopers die terug blaften en beten. Daar vind je veel details uitgeprocedeerd. Dat selectieve distributienetwerk was al als uitzondering genoemd, maar er zijn nogal wat condities gekoppeld aan zo'n groepsvrijstelling.

Een bewijs dat de verkoper binnen de EER inkoopt? Dat de groothandel regio-exclusiviteit heeft? Dat de merkeigenaar bezwaar maakt? Tenminste drie partijen zijn erbij betrokken. De groothandel kan niet eens een beroep doen op merkrechten....

Wat staat daar nou? Het lijkt een opmerking met een vraagteken. Die opmerking geldt voor elke vraag op dit forum waar een derde partij in genoemd wordt. Uit niets blijkt immers de betrokkenheid, anders dan wat de vraagsteller beweert. Uitgangspunt is de free trade binnen de EU (of eigenlijk EER) die al door de vraagsteller genoemd wordt. Wat binnen de EER door de merkeigenaar op de markt is gebracht mag vrij verhandeld wordt. Dan geldt ook merkuitputting, in de zin dat noch de merkeigenaar noch distributors bezwaar kunnen maken tegen het noemen en tonen van het merk om de verkoop te bevorderen, mits uiteraard verwarring voorkomen wordt. Dus ik mag wel auto's van Opel verkopen, maar ik mag niet de indruk wekken dat ik Opel ben of een zgn 'geautoriseerde dealer'. Daar bestaan weer uitzonderingen op, bv bij luxe-producten waarvoor een selectief distributiestelsel van toepassing is (groepsvrijstelling, zie ook Charlotte's Law). En ook kan er bezwaar worden gemaakt tegen pureplay internetverkoop. Al is dat voortdurend in beweging, qua rechtspraak en handhaving. Maar in principe heeft een toevallige distributeur niks te zeggen over verkoop van producten die elders in de EER ingekocht zijn, ook niet als die een zgn regio-exclusiviteit heeft. De verkoper is immers geen partij in de overeenkomst tussen merkeigenaar en groothandel. Er zijn mensen op dit forum die beweren dat zulke overeenkomsten wel een derdenwerking hebben.

Wanneer je behalve naar de cijfers ook naar de maatschappelijke impact kijkt van zulke initiatieven, en we met wetten en arbeidsmarktregels de kosten van zulke ondernemingen verhogen naar een realistisch en wenselijk niveau (en de subsidies weghalen), onstaat er een situatie waarin we echt keuzes kunnen maken. Het Europese DC van Alibaba is eind vorig jaar op het nippertje niet naar Maastricht of Weert gegaan en wel naar Luik, omdat ze daar nachtvluchten toelaten. Levert Luik 3000 banen op, die in praktijk grotendeels naar geïmporteerde uitzendkrachten uit Oost-Europa gaan. Ondertussen moet het Waals gewest miljoenen betalen aan omwonenden van dat vliegveld vanwege geluidsoverlast. Volgens mij moeten we vooruitgang eens opnieuw gaan definiëren. Dat zijn niet de miljoenen winst van Ma, dat weet ik wel.

Volgens Tadek Solarz (CMG) trekt Ahold nu de handrem aan door Bol.com niet langer als webwarenhuis te laten groeien maar als platform. Hij verwijst naar een artikel op Emerce.

In een Parool-artikel over de verhuizing van Sony naar Amsterdam komt ook Panasonic aan de orde. Daar staat nog een interessante opmerking over belastingvoordelen bij.

Wat ik nou niet snap. Unilever kan best zijn HQ verhuizen, maar de rookworst komt nog steeds uit Oss en de mosterd uit Dijon Chevigny Saint Sauveur, dus voor de food-miles maakt die Brexit niet zoveel uit. Al is een handelsverdrag wel makkelijk. Dyson produceert al jaren in het Verre Oosten, maar heeft 4000+ onderzoekers en ontwikkelaars in Engelse dienst. Dat geschuif met productielokaties is op langere termijn bezien trouwens fascinerend. Unilever heeft de productie van Colman's verplaatst, maar voelde zich aan de lokale boeren van Norwich verplicht om hen een kans te bieden een deel van de bewerking voor de streek te behouden. Die gaan nu hun eigen mosterdzaadmolen bouwen. Om te voorkomen dat ook Colman's abroad gaat. Ook heel veel Britse bedrijven halen onderdelen en ingrediënten uit Europa (de hele wereld) en hebben delen van hun productie verplaatst naar andere landen. Een HQ kun je in een jaar verplaatsen, maar productie vergt veel langer. Het lijken me twee verschillende zaken.

Het nieuws over Dyson is ook wel spannend. Er verhuizen twee managers naar Singapore. Van de 12.000 medewerkers wereldwijd zijn er 4500 in dienst van Britse Dyson-bedrijven en daar komt geen verandering in. Voordeel is dus free-trade (ook met Europa) en op den duur erfbelasting. Doet me denken aan Unilever. Die afgestelde verhuizing had ook amper werkgelegenheidseffecten. HQ's zijn geen grote werkgevers.

Shoppen is niet alleen fun, het is ook nog eens gezond. Dagelijks boodschappen halen. Wekelijks naar de markt. Zelf weer in de winkel kleren en schoenen passen. Gun die onderbetaalde koerier een gezinsleven. Doe mee aan maatschappelijk verantwoord winkelen. Daar hebben wij goede schoenen voor.

De uitdrukking click & collect is afgeleid van click & pay, waarmee het gemak van webshoppen benadrukt werd. In beide gevallen koop je online, het belangrijkste verschil is bezorging of afhalen. Vaak kun je dan ook naar keuze in de bestelling of bij het afhalen betalen. Op de vraagsteller zou meer klik & pas van toepassing zijn. Hij kan elementen van een webshop toevoegen door bv schoenen na te sturen als maat of kleur niet op voorraad zijn.

Vanuit een bestaande winkel gaan concurreren met webshops is de worst of both worlds, vooral omdat je leveranciers vroeger of later een deal sluiten met Zalando en dan moet je concurreren met een onderneming die jaarlijks miljoenen verlies kan leiden om jou uit de markt te duwen. Dan kun je beter zeggen: laat Zalando maar verlies maken op een enorme omzet, dan maak ik wat winst op die paar klanten die wel willen passen. En duim ik dat de rest op een gegeven moment beseft wat een waanzin het is om drie dozen te bestellen om er later twee terug te sturen. Bestaan er al voet-scanners en -printers die een 3D mal maken zodat ik van elke klant een foot dummy heb?

Mooi gevonden: meanderen. Mee-anderen.

Moderators die topics inhoudelijk begeleiden door vragen te stellen en wellicht zelfs de kwaliteit van reacties te bewaken: dat is in praktijk niet haalbaar, vrees ik. Er zijn van die vraag-sites waar een kwaliteitsoordeel aan de reacties wordt gekoppeld, maar dat is toch een andere opzet dan zo'n forum van aangeschoven keukentafels. Het heeft ook wel wat polderieks. Zeker wanneer zo'n gedachtenwisseling niet ontaardt in moddergooien, maar uitgroeit tot een leerzaam over-en-weer. Ik plak aan het end een foto bij van de bestuurskamer bij de Swinkeltjes, let ook op het tafelkleed. Voor basiskennis over handelsnaamregels zijn ook de toepasselijke pagina's van Charlotte's Law een aanrader. Hier vind je de verzamelpagina en ze heeft zelfs een video gemaakt over Optreden tegen Inbreuk - die zo te zien niet meer ingebed kan worden op dit forum. Even wat citaten toegespitst op de vraag in dit topic:

Neem dat dan als uitgangspunt. Concurreer niet op prijs of bezorgsnelheid of retourcapaciteit, maar met je selectie en je service. Voor mensen die willen langskomen. En dan meteen twee of drie paren kopen. Bied bijvoorbeeld een persoonlijke pas-service aan: passen op afspraak. Kom langs op dag X (niet vastleggen op een precies tijdstip) en we hebben enkele paren klaar staan in de juiste maat. Bied goede klanten een koffie aan in een nabij cafe. Maak een bestand van voetvrienden of open desnoods uw eigen Voetboek op Facebook. Maak tap-video's voor Youtube. Test een betaaldienst met teenafdruk! Misschien kun je zo'n teenafdruk op een kaart zetten: de klantenpas voor pasklanten.

Stel dan goede vragen. Of leg beter uit. Maar wees niet kleinerend over keukentafeladvies, want dat is nu eenmaal (helaas misschien) de manier waarop zo'n forum werkt: the stupidity of crowds and loudmouths.

Dat is een goed algemeen advies, maar het volgende probleem wordt dan: waar en wie? Praat je met een advocaat om de hoek, ga je naar een landelijk bekende expert? Of ga je eerst eens bij het grootste en soms ook deskundigste ondernemersforum van het land langs? Zijn we weer terug bij AF.

Wat is die volgende stap? De conflicten die hier op het forum voorbij komen, zijn doorgaans tussen ondernemers die liever geen geld uitgeven aan een advocaat. Dat komt dan ook meestal niet verder dan wat correspondentie over en weer. De jurisprudentie waar naar verwezen wordt, is van conflicten tussen ondernemingen die wel bijstand konden kopen. Daaruit is af te leiden dat de rechtspraak zwabbert. Met als gevolg dat ook de regulering gaat zwabberen. Daar heb je dus ook niet zoveel aan. Als je een beetje de lange termijn in de gaten houdt, roei je om de problemen heen. Dan kies je dus niet zo'n naam. Vandaar dat Bavaria nu de nieuwe merknaam Swinkels aan het opbouwen is. Teveel gedoe met de oorspronkelijke Bavarianen, te weinig rechtszekerheid.

De regels zijn op zich wel duidelijk, maar de uitleg verschilt nogal. Dat lijkt afhankelijk van de rechter en het vermogen van partijen om juridische bijstand in te huren. Kleding.nl heeft vooral op bluf gewonnen van Kleding.com, want dat is primair een affiliate-service, net als Fashionchick en Stylight. De laatste heeft een 'omzet' die ca twintig keer zo groot is. Dus verwarring? Vooral bij de rechter die het toestaat dat een <algemeen woord>.nl gemonopoliseerd mag worden voor de productgroep die beschreven wordt. Kleding.nl expandeert internationaal onder de naam Fashiola. Kijk dat is een handelsnaam!

Okay, dat is dus al eerder bekeken en uitgeprobeerd. Logica in de logistiek (dagelijkse orders vooraf inkopen) is ook lastig. Werken jouw grotere concurrenten op dezelfde manier: dagelijks bijbestellen? Of verkopen die uit voorraad? Dat lijkt ondoenlijk. En gebruiken ze dan de bezorgdienst van de groothandel? Centraal Boekhuis doet vergelijkbare dingen en daar nemen ze de complete logistiek van webstores over, ook voor panties en pillen. Andere vraag: kun jij klantdata analyseren? Zijn er interessante segmenten? Op basis van smaak, voorkeur, leeftijd, opleiding? En nog een vraag: is jouw cross-platform expertise interessant voor andere sectoren? Stel ik ben een groothandel of merkleverancier en ik wil met één partner verschillende grote (en kleine) platforms bewerken: Amazon, Zalando, eBay, Blokker, Bol.com, Rakuten, AliExpress, Wehkamp, etc... Ben jij over een tijdje de aangewezen man?

Eerste vraag is: heb je een genoeg geld om jouw recht af te dwingen? Want er is geen merkpolitie waar je kan klagen over de buurman. Je zal het zelf moeten aanpakken. Met hulp van een advocaat. A raison van....