TwaBla

Aantal nieuwe berichten neemt met 10-25% af tov 2015 (vorig jaar was er waarschijnlijk toch een Hallo! effect).

Kijk eens naar de stats en dit topic. Er zijn amper afmeldingen, dus de optelsom is niet zo boeiend. ;)

De aanwas daalt gestaag. Beweging zit vooral in het aantal reacties.

Voor acquisitie schakelen aardige bedrijven soms onaardige dienstverleners in. Dat ziet je bij de oude nutsbedrijven, die callcenters en deurbellers per getekend contract belonen. Dat is een premie op klootzakkerij. De domeinen zakelijketelefonie.nl en zakelijke nummers staan op naam van de MTTM Group in Amsterdam, ook eigenaar van Greeting en Bedrijfsinfo.nl. MTTM is in 2005 opgericht als KPN-uitdager in de zakelijke markt door Hans-Willem de Lint met het motto Message to the Moon. Het bedrijf groeit snel (dat is in de beginjaren wel vaker het geval) en komt zo op de lijst van FD Gazellen. Kijk je nu naar de site dan lijkt er sprake van stagnatie. Het laatste persbericht is een paar jaar geleden geplaatst en ook de trotse sponsorships van een tijd geleden worden niet geupdate. De eigenaar komt met een positief verkoopverhaal in een marketingvakblad, maar worstelt met geldzorgen in nevenactiviteiten. Dat is allemaal te vinden in het publieke domein. Merk op dat voor De Lint de klant geen koning is. Hij spreekt die suggestie expliciet tegen. Het resultaat is te zien op verschillende klachtensites. Bij Klacht.nl vinden we een slordige vijftig klachten sinds 2012 tot nu, onder andere over misleidende acquisitie (acquisitiefraude?) met antwoordkaarten die van KPN afkomstig lijken, vreemde facturen, agressieve incasso en falende oversluitingen / verlengingen. (klacht uit 2012) Bij Klachtenkompas.nl en Bellen.nl ook tientallen vergelijkbare verhalen. De misleidende marketing van MTTM is zo omvangrijk (OPTA kreeg in tien maanden van 2012 zo'n 150 klachten) dat er in 2012 zelfs kamervragen over gesteld zijn. Daar is op dit forum destijds ook aandacht aan besteed. Later nog maar eens bij de OPTA en in de rechtspraak zoeken. ;)

Beschrijf die antwoordkaart eens. Wat stond daar op? Waarom voelde je collega zich geroepen om die kaart terug te sturen? Misschien heeft een andere ondernemer een voorbeeld van die antwoordkaart die als scan upgeload kan worden. Het soort klantenservice dat je beschrijft is inderdaad reden om eens wat dieper te duiken in deze onderneming. ;)

Het antwoord op de vraag hoe ondernemers het liefst benaderd worden, is niet per telefoon of per hondekar, maar met een toegespitst verhaal. Relevante informatie. Kappers en dokters zijn niet in business om hun klanten betere wifi te bieden, dus zal het verkoopverhaal ook domeinspecifieke voordelen moeten bevatten. Inloggen via Facebook vind ik wat dunnetjes. Misschien kun je de dienst Facebook Places relevant maken voor al die doelgroepen. Dan zou ik toch ook eens kijken naar beacon-technologie die erin kruipt. En tracking-systemen die bijhouden hoeveel mensen zich op lokatie bevinden, desgewenst zelfs per afdeling (gewoon wat beacons bijhangen). Als je je daarin verdiept, ga je ook verticale toepassingen zien. De beacon-bieb. Een lokatiegevoelige waitress-app die het menu aanreikt en orders opneemt. Etc. Facebook is wel een beetje gedateerd eigenlijk. ;D

Inderdaad, dat blijkt ook uit het andere topic over dezelfde kwestie. Volgens mij kun je die problemen in de aanloop naar je webshop zien aankomen. Er zijn immers leveranciers die webverkoop mogelijk maken en actief steunen, en andere merkleveranciers die dat niet doen. Ga je toch een webshop openen in een markt met tegenstribbelende leveranciers, dan zijn de reacties voorspelbaar. Ze proberen de aanvoerlijnen droog te leggen en gaan zeuren over het gebruik van beeldmerken en fotografie; daar heeft HL meerdere topics over. Het blijft meestal bij geblaf over en weer, want echte rechtszaken zijn schaars en de uitkomsten zijn onvoorspelbaar. Van de ACM hoef je ook niet veel te verwachten, want de Nederlandse mededingingsautoriteit is aarzelender dan de Duitse. Op Europees niveau wordt bv dual pricing (webshops betalen een hogere inkoopprijs) als onwenselijk gezien, maar in Nederland wordt het door de vingers gezien. Enfin. Wie salonspullen aan particulieren gaat verkopen, moet rekening houden met gedoe. Dus eigen foto's maken scheelt alweer een beetje. ;)

Wat betekent dat: mijn concept iets weg heeft van een bekend kledingmerk? Adidas beschermt zijn strepen en Levi Strauss wordt boos als je een rode tab aan je jeans naait. Je praat ook over fonts oftewel lettertypes. Als je merkbeeld mogelijk verwarring kan veroorzaken, dan is het risico op een boze brief van de merkhouder niet ondenkbeeldig. In theorie kunnen ze alle schade op je verhalen die die verwarring veroorzaakt heeft (misgelopen verkoop) en alle kosten op je afwentelen. Grote modemerken hebben er ook belang bij om hun domein agressief te beschermen. Gewoon NU verstandige keuzes maken en afstand houden van gevestigde merken.

Ik vind het triest dat zoveel mensen suggereren dat je als houder van een webshop op zoek moet naar de auteursrechthebbende van de productfoto's die de reguliere groothandel ter beschikking stelt voor de promotie van legaal ingekochte producten. Dan moet je dus het hele spoor terug naar de fotograaf volgen. Het gebruik van platte product-afbeeldingen is al twintig jaar (Dior versus Evora) geen punt meer.

Voorbeelden van het gebruik van promotiemateriaal zoek ik nog (dat is namelijk een bekend twistpunt), maar de noodzaak van enige controle blijkt ook uit deze kwestie mbt promotioneel textiel. In het kort: krijg je als kleine handelaar merkproducten aangeboden van een willekeurige partij, dan moet je zelf checken of de verkoop volgens de afspraken verloopt. Daar valt wel weer iets op af te dingen trouwens, getuige ook een jaar of vijf aan rechtszaken over de verkoop van Allstar Converse bij diverse schoenenzaken en warenhuizen. Daar zijn heel wat handelshuizen aan kapot gegaan. Aan die rechtszaken.

Aan de ene kant heb je vrij verkeer van goederen (geen beperking van de mededinging) en aan de andere kant heb je een opstapeling van gevestigde belangen die vrijhandel willen beperken. Het algemeen principe (vrije mededinging) is uitgewerkt in allerlei wetten en regelingen, zoals bv de first sale doctrine die stelt dat de rechten van een merkeigenaar uitgeput oftewel exhausted zijn nadat het product op de markt gebracht is. Daar wordt uiteraard met veel kracht tegen ge-aggeerd door merkeigenaren, met als gevolg dat wetten en regels een gatenkaas worden met talloze uitzonderingen. De laatste jaren spitst zich dat gevecht toe op webverkoop, zie ook deze duidelijke uitleg van Mr. M.A. de Jong (citaten uit dat stuk afkomstig). In principe is verkoop online gewoon rechtmatig, maar merkeigenaren (en in hun verlengde ook agenten en grossiers) hebben een hele truccendoos om websellers het leven zuur te maken. Je moet stevig in je schoenen staan, wil je daartegen in het geweer komen. Met name pure players krijgen het te verduren, want het huidige mededingingsbeleid van de EC staat toe dat merkeigenaren levering weigeren aan webwinkels die geen fysiek verkooppunt hebben. Dan snap je nu ook waarom veel webwinkels alsnog een winkeltje openen.

Kwam nog een bekende tegen (die niet op zijn mondje gevallen is) in die kwestie over auteursrechten op standaard foto's. ;D

Lees die berichten nou eens rustig. Dat zijn inbreukzaken waar het uitputtingsbeginsel geen enkele rol speelt. Topicstarter koopt in bij een economisch verbonden partij en impliciete toestemming is dan gebruikelijk... Wat het auteursrecht te maken heeft met het spelen van spelletjes lijkt me een leuk onderwerp voor een borrel. ;D

Allemaal onjuist. Het Europese uitputtingsbeginsel raakt alle diverse* IE-rechten, niet alleen het merkrecht. Dat uitputtingsbeginsel is met name van toepassing op het probleem dat in de vraag van topicstarter besloten ligt: kan de merkhouder vrije verhandeling belemmeren? Nee, nee en nog eens nee. Boek 9 geeft recente rechtspraak en behandelt ook nog eens de vraag van impliciete toestemming. * Je weet maar nooit...

Ook voor het auteursrecht geldt het uitputtingsbeginsel als dat recht gebruikt wordt om het vrij verkeer van goederen te belemmeren, zoals in deze case - zie de uitleg van Boek 9. Geen goed voorbeeld. De gedaagde was geen afnemer van producten van de eiser, dus hier speelt uitputting niet. Is wel een voorbeeld van inbreuk. De vraagsteller in dit topic maakt echter geen inbreuk op enig IE-recht. ;)

Dat maakt bovenstaande redeneringen dat de foto niet gebruikt mag worden een beetje eigenaardig. Bij Boek 9 wat meer uitleg over het uitputtingsbeginsel.

Het auteursrecht ligt niet bij de producent van het afgebeelde product en ook niet bij de merkhouder, maar bij de fotograaf. Als er al sprake is van auteursrecht, gezien het doorgaans onpersoonlijke karakter van de fotografie. De wereld hangt vol met foto's van merkproducten en volgens mij onderzoekt niemand of de fotograaf wel toestemming voor dat gebruik heeft gegeven. Vraagsteller koopt een product in bij een groothandel die dat met toestemming van de merkhouder in Europa (EER) op de markt brengt. Dan is er sprake van uitputting van het merkrecht. Bijgevolg mag de wederverkoper ook reclame maken voor zijn activiteiten. Gebruik van foto's die door de groothandel (met impliciete instemming van de merkhouder waarvan verondersteld mag worden dat die een licentie heeft) ter beschikking zijn gesteld is ter goeder trouw. Desondanks ontstaat er soms gezeur over auteursrechten, het gebruik van beeldmerken en merknamen. Ik wil wel eens wat rechtspraak zien waarin het gebruik van productfoto's ontzegd wordt aan een rechtmatige reseller op grond van het auteursrecht. Theoretische verhalen zijn minder van belang.

Je koopt een product dat binnen de EER wordt verhandeld via een groothandel die het van de merkhouder inkoopt, dus jij doet niks verkeerd. Het kan zijn dat de merkhouder extra voorwaarden stelt, maar dat moet die groothandel dan aan zijn afnemers doorgeven. Dat is de enige partij met wie jij een overeenkomst hebt, dus je hoeft geen verantwoording af te leggen aan andere partijen. Je hoeft niet eens te vertellen waar jij inkoopt. Je kunt gewoon volstaan met te stellen dat je het product rechtmatig inkoopt bij een leverancier binnen de Europese Economische Ruimte. Over het gebruik van de merknaam in de naam van je webshop kan apart gehaggel ontstaan. Uitgangspunt is dat je voor een product dat je legaal inkoopt ook reclame mag maken op grond van uitputting van het merkrecht. Maar de rechtspraak zwabbert ook daar een beetje. Laat je door een agent niet intimideren. ;) Het opleggen van een adviesprijs is trouwens ook in strijd met het mededingingsrecht. ::)

Gevaarlijk stellig. Het is nogal een warboel van regels en interpretaties, die mededinging. Met name Vertikal-GVO's zijn een struikelblok, zoals Hans al opmerkte. Kijk eens bij Choice in eCommerce. En wat de Europese Commissie recent publiceerde. Klagen bij de ACM of naar de rechter stappen heeft niet zoveel zin. Jurisprudentie en handhaving zwabberen alle kanten op, bevestigt ook een ter zake kundige advocaat.

Er zijn kids die ervan dromen een prima-ballerina, een wereldvoetballer, een popster of een topacteur te worden, en we weten allemaal waar dat verhaal begint. Onderaan de ladder. Je zegt dat je daar al bent (of was) en nou zit je in Zuid-Amerika. Een opleiding kan nooit kwaad (mag ook in de avonduren of één dag per week), dromen is ook altijd goed, maar het belangrijkste is een treetje omhoog op de ladder te zetten. Oh, en overschat het niet. De grootste, beste of hoogste positie is niet perse de leukste plek om te zijn. ;)

Met een verhaal dat is toegespitst op verschillende gebruikssituaties. Een bibliotheek is een heel andere plek dan een pizzarestaurant en die verschilt dan weer van een tandartspraktijk en kapsalon. Voor elk zijn achter een opt-in tal van nuttige diensten te bedenken - die dus het standaard aanbiedingsmailtje ontstijgen. Ik mis de beacon-invalshoek. ;)

Op de de webpagina's van Innovatiewacht.nl zie ik logo's van de KvK, YES!Delft, 15KM, HNK en de Rijksdienst voor Ondernemend Nederland. Zijn dat supporters of sponsors van uw platvorm of bent u een liefhebber van zulke beeldmerken?

Geen goed idee om een nieuw topic te starten in een bestaand topic. Algemeen advies is zeer voorzichtig te zijn met bureaus die zichzelf ongevraagd aanbieden voor allerlei webwerkzaamheden. Zeg nooit JA voordat je zelf in alle rust onderzoek gedaan hebt, referenties gezocht en een afweging gemaakt hebt over de kosten-baten.

De verordening dat ambachtelijke kruidenzalfjes een product safety assessment vergen, is weer typisch iets wat de lobby van grote bedrijven op Europees niveau heeft afgedwongen. De stappen die jij als kleine gifmenger moet maken, zijn ook hier bij Ecomatters te vinden.

Waarom zouden er niet zoveel zijn? (tromroffel) Omdat bekende en dure merken hun overschotten niet verkopen aan de eerste de beste snoeshaan - zeker niet als ie amper geld heeft. Kijk eens naar TK-Maxx. ;) Of lees By Invitation Only van de ondernemers achter Gilt, waarin goed uitgelegd wordt waarom luxemerken voorzichtig zijn om hun prijsimago te beschadigen.