TwaBla

Dit forum wordt bezocht door wekelijks duizenden ondernemers met uiteenlopende belangstellingen. Die komen niet alllemaal op de voorpagina terecht, maar als ze daar voorbij komen is het wel handig als de etalage van het forum vol staat kopregels die snel duidelijk maken waar het over gaat. Niet op een archief-manier maar op een voorpagina-manier. Dat is niet alleen een suggestie aan topic-plaatsers maar ook een terugkerend thema voor moderatie. Die voorpagina is knooppunt Ouderijn, dus alles wat niet bijdraagt aan de flow is een blokkade. Brexit is voor veel ondernemers relevant, maar op allerlei manieren. Topic openklikken en vervolgens doorklikken, enkel om vast te stellen dat de info toch niet van belang is, dwingt bezoekers tot twee overbodige handelingen. Negatieve UX! Vandaar dat het helpen aanpassen van kopregels ook een belangrijke mod-taak is. Wat fijn trouwens dat mensen de moeite nemen om te reageren.

Zelfs als je gelijk hebt, hoef je dat niet perse in het gezicht van de getroffen ondernemers te smeren. Ik wens jou een 2021 met ietsje meer empathie.

Je maakt geen inbreuk op merkrechten, want je koopt je schoenen normaal in. Vergelijk het maar met gepimpte auto's, dat is ook geen probleem - zolang je niet de indruk wekt dat het NIke of Reebok zelf zijn die jouw arty shoes verkopen. Misschien dat je met kunst zelfs in een gunstig BTW-tarief valt. De vraag over BTW op exportproducten moet iemand anders maar beantwoorden.

Loop er maar met een grote boog omheen. Hij kan ook voor €9000- importeren en jou €1000- betalen. Waarschijnlijk gaat hij dropshippen en kost die import hem geen cent. Wees niet de sufferd die gelooft in luchtspiegelingen van grote omzetten en winsten waar jij dan een percentage van mag houden.

Jouw vraag komt elke zoveel jaren terug in de rechtszaal. Dan is aan de orde: mogen fans hun liefde voor de club (de band, my little pony) uitdragen met eigen fan art? Dat mag! Fans mogen met thuisgemaakte spandoeken, kleding en favicons hun devotie met de rest van de wereld delen. Dat heet in de rechtspraak badge of allegiance. Maar als er handel bij komt kijken doordat een trader die spandoeken en shirts bedrukt met beschermde woord- of beeldmerken, dan is er wel snel sprake van inbreuk. Mits de rechten goed geregistreerd zijn. Zoek maar eens op badge of allegiance, dan zie je dat er al vaker vergelijkbare vragen op dit forum beantwoord zijn. Bijkomend probleem is dat veel clubnamen ook plaatsnamen zijn. Feijenoord was ooit een eiland in de Nieuwe Maas. Op dat eiland is een wijk gebouwd die de naam kreeg. In die wijk is een voetbalclub opgezet die zich na enkele naamsveranderingen in 1912 de Rotterdamsche Voetbal Vereeniging Feijenoord noemde. In 1971 werd de naam aangepast tot SC Feyenoord met een Y, omdat dat voor buitenlanders beter uit te spreken zou zijn. De naam Feijenoord is dus nog steeds een aanduiding van een wijk. Niemand kan je ontzeggen de naam van een wijk op ballonnen te drukken, maar pas op dat je geen verwarring veroorzaakt door bv een associatie met voetbal of de kleuren rood-zwart te leggen. Je kan ook een licentie regelen bij de club. De fundamentele discussie gaat ondertussen gewoon door, zie ook Harvard Business Review.

Brexit = per 1 januari geen invoerrechten maar wél voorwaarden

Het is wel een ietsepietsie behulpzamer als je een korte intro schrijft waarom die link van belang is, en dat ook in de kopregel samenvat. Dit forum heeft inmiddels al tientallen topics die met Brexit te maken hebben, dus een link over de schutting gooien en daar Brexit boven zetten is zoiets van: zoek het zelf maar uit. Maar dat zeg je eigenlijk ook al.

Als je nou naar de klassieke catalogue marketing kijkt die we aan het begin van de industriële revolutie zagen opkomen (meubels bestellen uit een zwart-wit catalogus) dan zijn er wel overeenkomsten met online marketing. We zijn nu echter beter in staat om touchpoints te registreren en op basis van gedrag te manoeuvreren, maar ik vrees dat alle online tools de balans wel doen doorslaan naar doe-het-zelven en dat gaat vooral ten koste van de creativiteit en grafische kwaliteit. Nerds neigen naar voorspelbare redeneer-oplossingen en ze mijden het onbekende.

Houd je zelf voorraad aan?

Volgens mij is er een grijs gebied tussen affiliate-marketing (met tussenpersonen) en recommendation (klant werft klant) in de vorm van betaalde aanbeveling. Een betaalde aanbeveling is afkomstig van een klant die constateert dat de dienstverlener waarmaakt wat beloofd is. Je praat over online marketing service-providers die op abonneebasis werken (enkelen veroorzaken veel ellende, want die verkopen vierjarige abonnementen waarvoor ze slechts twee weken werk verzetten) en je praat over uurtje-factuurtje leveranciers. Dat zijn twee verschillende zaken. Denk eens aan een abonnement-model waarbij de dienstverlening transparant is en de resultaten controleerbaar. Ik vergelijk dat met bestaande dienstverleners die niet transparant zijn. Die bouwen zgn landingspagina's in een tweede website van waaruit een linkschema naar de oorspronkelijke website wordt gelegd. Die tweede website wordt versterkt met Google Ads en Google Banners, en het verkeer dat daar ontstaat wordt zichtbaar gemaakt in een dashboard dat is gemaakt met Google Data Studio. Helaas zijn de bronnen van dat dashboard niet toegankelijk, dus de data van Google Ads en Google Banner Network zijn onzichtbaar en de clickrates en clickpaths blijven onbekend. Dat kan veel transparanter. No-cure, no-pay is lastig, maar je kan performance inbouwen in de beloning door bv te beginnen met een nulmeting en de beloning te koppelen aan meetbare verbetering op termijn: collaborative online performance initiative!

Je hebt HEAO gedaan en daar zat een vak Marktonderzoek/Statistiek in het programma, dus de basisprincipes van steekproeven en representativiteit moet je kennen. Dan weet je wat te doen om een steekproef representatief te maken voor Hengelaars, om maar een dwarsstraat te maken. Maar waar vind je hengelaars? Bijvoorbeeld bij mensen met een visvergunning. Ik weet niet of daar adresbestanden van te koop zijn. Je kan ook zeggen: ik doe kwalitatief onderzoek en ga drie groepsgesprekken aan met een stel hengelaars die lid zijn van verenigingen in het midden, noorden en zuiden van het land. Dat is weer een heel ander kanaal. En als je onderzoek over lipstick gaat, moet je weer een andere invalshoek kiezen. Je vraag is dus niet in algemene zin te beantwoorden. Veel grote onderzoeksbureaus hebben eigen panels. Er bestaan echter ook panels die te huur zijn. Ik zal één link plaatsen, maar er zijn d'r meer. Dit soort panel-farms hebben veel adressen van mensen die te vinden zijn voor gratis cadeautjes, nou niet bepaald een representatief deel van de bevolking. Maar je kan er een begin maken met werven voor een focusgroep.

Via een vragenlijst mensen uitnodigen voor een interview en een test. Dat zijn al drie verschillende onderzoeksvormen. En is dat allemaal in Gouda, bij wijze van spreken, ergens in Europa? Wie betaalt de reiskosten? Heb je enige ervaring met marktonderzoek? Met vragenlijsten, groepsgesprekken, interviews, praktijktesten? Gaat het om meningen, ervaringen, gedrag? Kijk- en Luisteronderzoek van de omroepen (afdeling KLO) nodigt focusgroepen uit in Hilversum. Die mensen praten over programma's, onder andere. Het is best een interessant vak. Wil je het leren of meteen in praktijk brengen?

Overigens kun je in zulke panels ook als buitenstaander onderzoek doen. Gewoon inkopen.

Hier zitten enkele struikelblokken aan vast. Vragen over een denkbeeldig product geven geen betrouwbare antwoorden. Steve Jobs heeft al uitgelegd waarom. Vragen over een willekeurige branche maakt het probleem nog veel groter. De meeste onderzoeksbureaus werken tegenwoordig met panels en dat zijn vaak mensen die voor (dd kans op) een boekenbon vragenlijsten invullen. De bureaus gebruiken vervolgens statistische correcties om ondervertegenwoordige groepen op te waarderen: hoger opgeleiden, betere inkomens, allochtone groepen. Het gevolg is: garbage in, garbage out. Daarom kloppen verkiezingspolls ook vaak niet.

Beide partijen hebben doorgaans belang bij een snelle en praktische oplossing, want van langdurig juridisch gesteggel wordt ook niemand wijzer. Als je in een vroeg stadium vaststelt dat de samenwerking stroef verloopt, kun je beter snel een vriendelijk gesprek aangaan over een amicale scheiding. Beetje assertief zijn en niet thuis snotteren dat de opdrachtgever zich als een bully gedraagt.

Die klant heeft een eigen planning en is wellicht van mening dat de onderaannemers zich daar naar voegen. Dat is iets wat vastgesteld kan worden (moet worden) voordat de samenwerking begint. Als het nu een conflict is of dreigt te worden, dient het meteen besproken te worden. Het is niet okay om een opdrachtgever te laten bungelen, omdat je aarzelt over eventuele juridische gevolgen. Ik ben geen jurist, maar als je de oplevering van een huis of kantoor vertraagt omdat je niet goed opgelet hebt toen de opdrachtgever zijn plannen verduidelijkte, kan er maar zo aansprakelijkheid ontstaan voor schade. Mijn achtergrond is reclame, en als je ingehuurd wordt voor de lancering van iets nieuws kun je niet halverwege verwijzen naar je eigen vier-fasen aanpak. Deadline is deadline.

Waarom heb je een doelgroep nodig als je met zoekwoorden als stress en spanning en zelfs angst vrijwel iedereen kan bereiken?

Misschien begrijp ik de vraag verkeerd, daarom heb ik een rekenvoorbeeld gemaakt met 100 netto inkoopwaarde en 200 netto verkoopwaarde. B2C Inkoop = 100+21 Verkoop = 200 (BTW vrijgesteld) marge is 79 B2B Inkoop = 100 + 21 Verkoop = 200 + 42 marge is 100-21 = 79 Je kan goedkoper verkopen in B2C dankzij BTW-vrijstelling maar in B2B maakt het niets uit, want de afnemer kan BTW verrekenen. Kies je voor BTW-verrekening dan word je wel duurder voor particuliere klanten.

Er gaan hier een heleboel dingen door mekaar. De vraag betrof praktische problemen voor verzendende ondernemers veroorzaakt door het sluiten van pakketpunten. Daar dwarrelt een discussie over innovatieve oplossingen doorheen (dat is per definitie een termijn-vraagstuk) en dat roept weer debat op over de wenselijkheid. De klant wil alles voor niks. Ondernemers zijn bereid om te leveren, op kosten van investeerders (Amazon en Zalando draaien gewoon decennia verlies tot vrijwel alle concurrentie weg is), op kosten van het milieu en op kosten van de factor arbeid. Dan hebben we dus de politiek nodig om daar maatschappelijke prijskaartjes aan te hangen. De markt alleen lost het niet op.

Die postkantoren stonden allemaal op eersteklas (dure) lokaties, dat zijn nu prachtige winkelcentra, boekenzaken en grand cafes geworden. Er is de laatste jaren leegstand ontstaan in de aanloopstraten en buurt-winkelcentra, dus daar is wel plek voor afhaalpunten. Iedereen een eigen loket is niet doelmatig, maar er zal vast iemand zijn die een afhaalautomatiek kan bouwen die reageert op een pincode of een signaal van je smartphone. Dat wordt dan wel afhaal van non-food of conserven. Het hele food-verhaal is een different story. Er is een politiek goed verhaal om de bestaande infrastructuur te verdedigen tegen ondermijning door online levensmiddelkannibalen (food cannibals) die zich invechten met investeerdersmiljoenen en zo de afbraak van bestaande distributiekanalen van vers en gekoeld bevorderen. Niet de vervuiler, maar de verzorger (bezorger) betaalt! Die het verplicht op de klant verhaalt.

Ik dacht dat de buitenbieb een leuke corona-innovatie was, blijkt die de little free library (minibieb) al elf jaar te bestaan. Dat is ook een logistieke denkrichting. Miniafhaalloketten?

Oplossingsrichtingen lossen niks op als de nood aan de man is. Maak de hele economie mensenvrij, dan doet een virus meer of minder er ook niet toe. Een paar miljardairs op eilanden, de rest van ons in een verzorgingsarmentehuis. Doosjes in enorme omdozen. We verplaatsen lucht. De kosten van verpakking zijn hoger dan de inkomsten van bezorgers en pakketmiddenstanders. Dan liever via belasting en regulering dat hele last-minute thuisbezorgsysteem overbodig maken. Moderne mallemolen. We hadden al een doelmatig alternatief. Winkels met voorraad!

Volgens mij willen alle afhaalpuntondernemers graag een loket met rendement. Ze gebruiken hun afhaalpositie om volk naar de winkel te trekken en verdienen aan de verkoop van snoep, tijdschriften en ansichtkaarten. Zie jij een mogelijkheid om elders rendement uit te persen?

Als koper heb je geen eigen verantwoordelijkheid? Buyer beware...

Mag jij dat zelf bepalen? Waar ik woon bepaalt de koeriersdienst waar ze de pakketjes achterlaten.