R.I.P. - Benm

Een uur voor aanvang van de borrel is er een cursus 'hoe maak ik ronde bolletjes uit een blok oase bloemschuim'... ik neem het paneermeel wel mee :D

Makkelijk tot op welk bewijsniveau? Het punt waarop een kantonrechter niet kan onderscheiden of er wel of niet mee gerommeld is, of het punt waarbij pakweg het NFI met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid zal vaststellen dat een door jou gemanipuleerde helemaal niet gemanipuleerd is? Dat laatste is vrijwel onmogelijk, maar we hebben het hier niet over een moordzaak waarbij extreme zekerheid noodzakelijk is om tot een uitspraak te komen. Als de vraag puur is of iets 'geloofwaardig klinkt' voor een leek dan is manipulatie geen enkel probleem. Expertise door een audiotechnicus kan waarschijnlijk al wel bepalen dat er 'waarschijnlijk' mee geknoeid is, of dat de kwaliteit zo belabberd is dat authenticiteit domweg niet meer te bepalen is. Zulke expertise is echter wel heel kostbaar om in te schakelen in een proces, en de vraag is welk van de partijen die kosten moet dragen. Anderzijds lijkt deze partij niet heel erg bereid daadwerkelijk te gaan procederen, mochten ze het wel doen en de opname's daadwerkelijk verdacht zijn dan zou het wellicht lonen deze te laten onderzoeken: als ze het flikken om bewijs te vervalsen in 1 zaak hebben ze wellicht ook een probleem met alle andere.

Absoluut, en in die zin zou je het fiscale nadeel van de BV gewoon kunnen beschouwen als je 'verzekeringspremie' tegen hoofdelijke aansprakelijkheid mocht het uiteindelijk mis gaan. Ergens voelt het natuurlijk krom om de directie een salaris te moeten betalen dat dusdanig hoog is dat de BV daardoor verlies moet lijden, maar helaas is het weinig anders.

In deze situatie lijkt het me wel prettig dat het in een BV zit, en niet in een eenmanszaak of vof waarbij je hoofdelijk aansprakelijk bent. Als je feitelijk geen winst maakt maar wel 110k aan leningen hebt open staan dan zou ik het belastingnadeel voor lief nemen om de optie open te houden om het failliet te kunnen laten gaan. Uiteraard wil je dat als ondernemer niet, maar zolang je geen winst maakt en wel schulden hebt uitstaan blijft het een heel reëel risico... en deze constructie voorkomt dat je uiteindelijk hoofdelijk aansprakelijk kunt zijn voor die 110k.

Ik zou niet direct weten welke features windows pro heeft die je nodig zou hebben voor een dergelijke toepassing. Het enige dat ik me kan voorstellen is dat, als je klantgegevens opslaat, je versleuteling wilt gebruiken van de hele harddisk. Dat is een feature dat niet in home maar wel in pro zit - al zijn er de nodige gratis alternatieven (bijvoorbeeld veracrypt), dus als het serieus duurder is om pro te kopen zou ik die overwegen.

Tja, 1 is meestal beter dan geen, tenzij het zo slecht is dat het klanten verjaagt. Als je echt idioot veel meer tijd dan geld hebt kan je dat natuurlijk zelf regelen. De kosten voor de goedkoopste hosting en domeinregistratie zijn wellicht een paar tientjes per jaar, en daar krijg je nog gratis wordpress of een ander website builder tool voor ook. Zoiets zal in de regel echt geen wereldschokkende stijging in klandizie opleveren, maar ls je budget zeer beperkt is, is het meestal beter dan niets. Bovendien is het een goede mogelijkheid om een domeinnaam veilig te stellen.

Zeker, in sommige gevallen een herkenbaar beeld ;) Sommige klanten willen gewoon enorme lappen tekst die geen enkele potentiële klant zal lezen. Als webdeveloper kun je dat afraden tot je een ons weegt, maar dat is niet echt de manier om ermee om te gaan: zulke verhalen kun je beter wegstoppen in een pagina's die weinig potentiele klanten zullen lezen (iets als 'onze achtergrond', 'historie' etc) waardoor zulke verhalen op zich wel op de website staan, maar niet in de weg staan van het proces van eerste bezoek tot conversie. Sommige ondernemers gaan er prat op om hun hele bedrijfshistorie te willen vertellen. Daar is op zich niet zoveel mis mee, zolang iemand maar klant kan worden zonder dat hele verhaal te -moeten- lezen. Ergens denk ik dat het wel een beetje je taak is om dat probleem te voorkomen als je een website maakt.

Dat is inderdaad een heel kleine nuance voor zover al van toepassing: Je hebt een situatie waarbij de ene partij wel meent dat er een wettige overeenkomst is, en de andere partij meent van niet. Dat kun je uiteraard door een kantonrechter laten toetsen, en daaruit blijkt achteraf of er ooit een wettige overeenkomst is geweest of niet. Wettelijk is er geen enkel bezwaar een gesprek op te nemen zolang je deelnemer bent aan dat gesprek - ongeacht of je degene bent die belt, gebeld wordt of voor mijn part een colporteur die aan de deur staat. Dat laatste biedt overigens wel mogelijkheden om eens aan te tonen hoe dit hele circus werkt: naast elkaar een opname van het complete telefoongesprek door een gedupeerde ondernemer, van eerste woord tot verbreken van de verbinding, en daarnaast wel selectief stukje deze telemarketeers precies opslaan.

Dat is wel heel erg duur natuurlijk. Return on investment blijft belangrijk, en met dergelijke prijzen voor de simpels mogelijke website denk ik dat ondernemers inderdaad denken dat een andere optie beter is. Uiteraard is het compleet branche afhankelijk van wat je aan website nodig hebt, en daarbinnen zijn de verschillen per bedrijf ook heel groot. 1200 euro voor een 'online visitekaartje' is echter idioot - ik heb wel wat simpele DTG sites gezien die nog niet een kwart van dat bedrag waard zijn. Bovendien zijn deze sites vaak van zeer matige kwaliteit en ontberen ze essentiële informatie. Je hoeft echt geen enorm complexe site op te zetten die in de duizenden euro's loopt om je belangrijkste gegevens kenbaar te maken: wat je doet, wat het kost, wanneer dat kan, wie het komt doen, en waarom je beter bent dat de gemiddelde concurrent.

In de zin dat je geen nodeloos lange teksten gaat hanteren: het feit dat je geen kilometers hoeft te scrollen op een smartphone kan natuurlijk wel een vermoeden zijn dat je teksten veel te lang zijn, maar dat is evengoed het geval als ze zo lang zijn dat een desktop lezer afhaakt. Dat heeft niet direct met vormfactor te maken: als ik pakweg een wikipedia lemma om een smartphone lees is dat meestal (na uitklappen) een gigantische lap om doorheen te scrollen - geen bezwaar, want ind at geval wil ik -alle- informatie. Overigens zijn onnodige lange teksten en dergelijke vaak niet echt het gevolg van een webdeveloper die zijn werk slecht doet: klanten leveren het aan, vullen het aan via een cms en dergelijke. Uiteraard kun je ze erop wijzen dat dat onverstandig is, maar als ze er hardnekkig in zijn doe je daar verder niet zoveel aan. Dat geldt overigens voor veel situaties waarin je een beheermogelijkheid geeft: Op zich is dat ideaal voor de eigenaar van de website om zonder tussenkomst van de developer teksten en dergelijke te kunnen aanpassen, maar als ze daarmee onnodige content of content vol spelfouten introduceren maakt dat de website er bepaald niet beter op.

Eens met bovenstaande: er is geen rechtsgeldige overeenkomst tot stand gekomen, en dus ook geen situatie waarbij je uit "coulance" iets zou moeten accepteren - tenzij het inhoudt dat je helemaal niets hoeft te betalen en het een kwijting van de overeenkomst behelst die zij wel (en jij niet) menen te hebben aangegaan. Deze club lijkt zich bijzonder bewust van haar verraderlijke acquisitiepraktijken, en lijkt ook geen gerechtelijke procedures te willen aangaan tegen gedupeerden die van ze af willen. Dat kan uiteraard veranderen, maar het lijkt er een beetje op dat deze club vooral niet gezien wil worden, en als je ergens zichtbaar bent is het in een rechtszaal ;)

Vragen die serieus 1200 euro voor het soort 'standaard' websites dat ze in de regel opleveren? In dat geval kan ik me wel voorstellen dat je dat een slechte investering lijkt. Eerlijkgezegd dacht ik dat ze met extreem veel lagere prijzen in de markt zaten ( <<500 euro) gezien de kwaliteit van de websites die ik wel eens zie langskomen. Niet dat 1200 euro extreem duur is voor een website, maar dan mag je zeker een flink stuk maatwerk verwachten. Maar hoe bepaal je eigenlijk je return on investment op je advertenties in het lokale blaadje? Vraag je klanten hoe ze bij jou terecht zijn gekomen? En lastiger: hoe zou je kunnen bepalen wat je aan klandizie misloopt door het niet hebben van een website? De conversie vanaf een website naar klanten meten is over het algemeen niet zo moeilijk, maar meten aan iets wat niet bestaat is nagenoeg onmogelijk.

Dat gebeurt zoveel - het is geen onderscheidende eigenschap meer. Of je het nou mobile-first of desktop-first aanpakt, het uiteindelijk resultaat is - als het goed is - gewoon een responsive website die zowel op grote als kleine schermen goed werkt, en waaraan je niet eens meer kunt zien met wel van de twee men begonnen is ;)

Het is in ieder geval beter dan niets - afhankelijk van wat je doet kan het prima volstaan om een heel eenvoudige pagina te hebben met enkel wat basisgegevens, een contactmogelijkheid, indien van toepassing openingstijden en dergelijke. Ik zou geen idee hebben hoe ik, afgezien van online, een dienstverlener voor het een of ander zou moeten vinden. Als ik er eentje in de buurt wil dan kijk ik wel op google maps of iets dergelijks... en dan is het wel handig als ze een website hebben met een contactformulier of iets dergelijks, realtime bellen is vreselijk onhandig voor beide partijen ;)

Mogelijk wel, dat hangt helemaal van je dienst of product af. Als ik ergens een advertentie op papier oid zie ga ik toch eerst naar de website van de adverteerder, althans, als het voor iets kostbaarders is dan een snelle hap waarbij ik een bordje met een pijl wel wil volgen :D

Kom gewoon buurten - veel of weinig mensen, de nieuwjaarsborrel is altijd gezellig!

Tja, als je het merendeel van het jaar in portugal verblijft ben je fiscaal weinig nederlands. Probleem is natuurlijk wel hoe je een eenmanszaak langdurig ingeschreven kunt houden in nederland, als je 8 maanden weg bent wordt je geacht je uit te schrijven uit de gemeentelijke basisadministratie, en daarmee verlies je min of meer ook de mogelijkheid om een eenmanszaak in nederland te runnen. Reeds opgebouwd pensioen blijft natuurlijk wel overeind, als je daarvoor premies hebt betaald is er geen reden dat je recht op uitkering daarvan vervalt bij emigratie. Wat je wel verliest is AOW met 2% per jaar dat je niet in nederland woont. Als je daadwerkelijk permanent naar portugal verkast lijkt het me verstandiger je daar in te schrijven, inclusief bedrijf. Voor het handelsverkeer met nederland is dat verder geen enkel probleem: het is beide EU, het grootste verschil zit hem wellicht in wat je met BTW moet doen: Als je vanuit portugal diensten of goederen zakelijk aanbiedt dan is ICL wellicht de eenvoudigste optie.

Ergens lijkt china niet echt het land waar je wilt wonen als je enige behoefte hebt aan privacy, gerechtigheid, vrijheid van meningsuiting of iets dergelijks. Dat doet echter niet zoveel af aan de effectiviteit van hun internationale handelsbeleid: het is er bepaald geen europa, en er bestaat nog steeds ernstige armoede op grote schaal. Industrialisatie moest daar een einde aan brengen, maar dat proces is nog lang niet voltooid, ondanks de extreme economische groei. Het gaat hier om een enorme bevolking: meer dan die van de EU, rusland en de VS bij elkaar! Nouja, of je nou door een nederlandse of chinees bus geschept wordt zal vast niet zoveel verschil maken. Zo'n electrische is een paar ton zwaarder ongeacht wie het bouwt, maar zolang de remmen in orde zijn maakt het onderling geen verschil.

Ik ben ook benieuwd hoe het gaat verlopen - en wellicht wat de fiscale verschillen zullen zijn tussen portugal en nederland! Afgezien van de werkzaamheden is er wellicht ook een heel andere gezagsverhouding: De situatie waarbij je werkt in het kantoor van je werkgever is fundamenteel anders dan wanneer je freelance diensten verleent aan je voormalig werkgever. Bovendien val je door emigratie niet meer onder de nederlandse wetgeving op dat gebied. Ik heb geen idee hoe het in portugal is geregeld, maar ik kan me voorstellen dat de criteria voor zelfstandigheid daar afwijken van die hier.

Dat heeft wel een beetje analogie met 'made in Japan' uit de jaren 80, waarbij de veiligheid en kwaliteit van auto's aldaar in twijfel werd getrokken. Zo'n Chinese 'landwind' was een absolute deathtrap om in te rijden, maar ze maken natuurlijk wel voortgang, ook door hun eigen bewoners die meer veiligheid, betrouwbaarheid etc eisen. Dat tij is wel een beetje gekeerd: Nissan, Toyota, Honda etc zijn inmiddels merken met een zeer goede reputatie voor zowel betrouwbaarheid als veiligheid. Hoe het met chinese bussen gesteld is durf ik niet te zeggen, maar ik neem aan dat die wel aan alle eisen op het gebied van veiligheid voldoen voordat ze in nederland in gebruik worden genomen voor het OV. Niet dat china nou zo slecht is in OV in het algemeen, ze hebben de nodige ervaring dankzij hun populatie... en wat er daar aan treinen rijdt lijkt 100 jaar vooruit te lopen op waar de NS nog mee rondboemelt. Ergens zou het me niet verbazen als we die technologie gaan importeren in europa - een bewezen trein die gladjes met 400 km/h schiet. Uiteraard is het een maglev en werkt dat niet op gewoon spoor, maar als je een verbinding zou aanleggen met dat soort treinen tussen pakweg amsterdam en berlijn, dan zit je letterlijk aan een reistijd van 2 a 2.5 uur en is het aantrekkelijker dan vliegen bij een gelijke prijs ;)

Inderdaad lastig, zeker als de persoon die het "bezorgd" heeft gewoon geen enkele medewerking of verklaring geeft. PostNL kan dat wel zeggen de overeenkomst met die onderaannemer op te zeggen, maar daarmee heb je je pakket niet terug, en ook geen compensatie voor de waarde. Die chauffeur is vast "vergeten" wat er gebeurd is - wellicht heeft-ie het gewoon in de regen bij de brievenbus neergegooid, en is het alsnog door een ander gejat - of erger: hij heeft het zelf gejat (zag het er kostbaar uit?). Hoe dan ook denk ik dat het hem zijn baan kost om iets te bekennen, dus vergeten is beter :D

Wat dat betreft is de industrialisatie van China een absoluut succesverhaal, en is de levensstandaard van een groot deel van de inwoners aanzienlijk verbeterd. Uiteraard kunnen we hier niet zonder internationale handel, zeker niet zonder die met China. Zaak is denk ik om er een beetje oog op te houden, momenteel is er wel een soort status quo waarbij zij onze hoogwaardige technologie kopen (zeg een lithografiemachine voor fabricage van chips) en wij hun laagwaardige spullen terugkopen (goeddeels gemaakt met diezelfde machines). Het probleem komt natuurlijk wel als China zelf zijn eigen high-tech industrie op zet, en niet langer afhankelijk is van europa, vs of japan voor dergelijke producten. Dat laatste lijkt wel een beetje te gebeuren: ze 'hoeven' steeds minder technologie te importeren omdat ze zelf beter worden in het ontwikkelen daarvan. Dat doet ergens denken aan wat Japan een paar decennia heeft gedaan, en inmiddels een reputatie heeft opgebouwd voor betrouwbare japanse producten van electronica to auto's. Er is niets dat china in de weg staat om dat voorbeeld te volgen, waarmee uiteindelijk 'made in china' een kwaliteitslabel kan worden ipv een label dat duidt op 'goedkope troep'.

Zelfscans van het soort waarbij je dingen scanned als je ze in je mandje/wagentje gooit, of het soort waarbij je achteraf je boodschappen langs de scanner haalt bij het verlaten van de winkel? Over die steekproef zou ik me overigens niet zo heel druk maken, die is heel goed in het 'random' selecteren an personen die aan een bepaald profiel voldoen, en als je daar niet aan voldoet gebeurt het nooit :D

Uiteraard kan het wat belachelijk klinken, maar dingen kunnen best veel waarde hebben. Stel dat je vroeg voor de gein wat bitcoins had gekocht, zeg 100 BTC voor 20 euro of iets dergelijks en het verder was vergeten, dan zou dat nu een nalatenschap van bijna een miljoen euro zijn. De erfgenaam die die bitcoins krijgt, ook al hebben ze maar een paar tientjes gekocht, zou waarschijnlijk beter af zijn dan degene die een koophuis erft. Nu denk ik niet dat in-game credit een dergelijke waardestijging kent, of dat accounts met bepaalde prestaties/geschiedenis/etc zo idioot veel waard worden, maar geheel waardeloos zijn ze niet: Ik zag hier een fortnite account te koop voor 600 euro, maar dat is vast niet het duurste account dat er te koop is. Stel dat iemand idioot veel tijd gespendeerd heeft in zo'n spel, en het account een marktwaarde van 10.000 euro of iets dergelijks heeft is dat toch best een serieus bedrag. Gaat dat bij overlijden van de speler acuut en compleet in rook op, omdat de uitgever van het spel stelt dat accounts niet overdraagbaar zijn?

Inderdaad, zeker bij iets als de Marko kijken ze echt niet raar op bij een dergelijk verzoek. Bovendien zou het wel eens kunnen dat je de ene lading wilt betalen vanaf een prive rekening en de andere vanaf een zakelijke, met verschillende pinpassen. Overigens heb ik dat mensen ook wel eens zien doen bij de AH - geen idee of dat ging om een verschil tussen zakelijk en prive of domweg voor boodschappen voor jezelf en boodschappen die je voor een ander doet (familielid oid). Als je het los van elkaar op de lopende band zet is het geen enkel probleem, afgezien van de irritatie bij degene achter je in de rij bij de AH :)