Christine

Zeker. En de gemeente waar ik woon doet daar sowieso al niet aan.

Het is voor mensen beter om zelf voor een nieuwe baan te zorgen dan om je hand op te houden en wachten tot iemand anders iets voor je heeft geregeld. Bovendien, een ondernemer die z'n nek uitsteekt en het lukt niet krijgt ook niks, dus waarom zou een ander dan wel wat krijgen? 300.000 uitkeringen kosten ons per jaar 6 miljard. Terwijl we het werk laten doen door mensen die we uit Polen en Roemenie laten komen. Ik vind het erg goed dat we Poolse en Roemeense loodgieters laten komen, maar waarom moeten we de mensen die dat loodgieterswerk niet willen doen dan een uitkering geven?

Schaf uitkeringen af voor mensen die fysiek in staat zijn om te werken.

Mensen hebben allemaal een ander antwoord omdat ze de uitspraak allemaal anders lezen. Je begrijpt de uitspraak pas als je 'm zo leest dat 'ie waar is.

Deze had ik nou weer niét van je verwacht ;-) Je bedoelt, je verwacht van mij geen onverwachte uitspraken?

Dat is juist het hele punt. Dat is wat twitter leuk maakt.

Relatiebeheer heet CRM. Je kunt gratis SugarCRM downloaden en installeren en met een onbeperkt aantal gebruikers gebruiken, het werkt best wel goed. Salesforce is goed, als het gratis is voor een enkele gebruiker en als dat voldoende is voor jou, is dat een prima alternatief. Maar dit is wel een basis vraag, iedere ondernemer heeft een vorm van CRM, is dit wel iets om om HL te vragen? Als je googlet krijg je 1000 antwoorden.

Wow, hier hebben we een rasechte optimist! "uitvinding" c.q. innovatie, en "overheid", de winnende combinatie. Mijn persoonlijke ervaring is dat als je iets innovatiefs aanbiedt, de Nederlandse (centrale) overheid heel hard wegrent omdat ze daar bang voor zijn. Maar je moet altijd blijven proberen, mijn zegen heb je. Wel kan ik je aanraden om je te concentreren op één ding, en niet met twee dingen tegelijk je aandacht ver te snipperen. Denk je dat buitenlandse overheden interesse zouden kunnen hebben?

IT kan voor heel veel dingen staan. Maar voor 1995 betekende IT meestal "informatie technologie". ASTRON staat voor "Stichting Astronomisch Onderzoek in Nederland", een afkorting die in 1976 of daaromtrent is bedacht door Prof. Ed van den Heuvel van het Anton Pannekoek instituut in Amsterdam. Waarom weet ik dat? Net als bij de ICT was ik daar bij :-)

Manchurian zou 's moeten reageren op de adviezen. En volgens mij weet Manchurian prima wat hij moet doen. Hij moet alleen niet zo verongelijkt zijn. Ondernemen is hard werken, en als je je school niet afmaakt en niet gaat studeren maar je in vage avonturen stort en in de schulden komt, dan moet je op de blaren zitten. Gewoon je baantje houden dus en ondertussen in je vrije tijd een list verzinnen. Wat denk je dat wij hier allemaal zitten te doen? Dat de gebraden duiven ons allemaal om de oren vliegen zodra we het bordje "eigen bedrijf BV" op de deur hebben gespijkerd? Ik ben al drie keer gevallen, en al drie keer weer opgestaan, en soms kijk ik nog naar de littekens en blauwe plekken, en naar de scheuren in mijn ziel. Maar de enige die je aan je haren uit het moeras kan trekken ben je zelf. Als je omhoog kijkt, zie je de blauwe lucht en de bergen in de verte. Kijk je omlaag, dan zie je de wormen in de modder kruipen.

Definieer "Accountmanager". In mijn woordenboek is een account manager iemand die bestaande relaties zoet houdt en warm houdt en zo de orderstroom een beetje gestaag gaande houdt. Er zijn heel veel account managers. Iets geheel en totaal anders is een verkoper. Dat is iemand die jouw product verkoopt aan klanten en daarmee omzet genereert. Ik ken maar erg weinig goede verkopers.

Begrijp ik goed dat de topic eigenlijk is "hoe krijg ik grote naamsbekendheid zonder dat het me veel kost?" Anders kun je gewoon TV reclame huren of grote advertenties zetten. Als je gratis bekendheid wilt krijgen, dan ben je op zoek naar de steen der wijzen, en als iemand die al gevonden heeft dan zullen ze die niet met je delen. De wijze: "Ach, ik zat er de hele tijd al bovenop!"

Ik vind dat Joost altijd uiterst verstandige dingen post hier, maar hier ben ik het echt niet met hem eens. Mijn twee regels van verstandig ondernemen zijn de volgende: 1. zorg dat je core business samenvalt met je core competence 2. doe je core business zelf, besteed al het andere uit. Natuurlijk kan een klein bedrijf niet alles uitbesteden, maar zodra iets een significante taak wordt in je bedrijf, wordt het tijd om de twee regels van Christine er op los te laten. Tom Peters geeft in al zijn boeken en lezingen goede voorbeelden hiervan. Hij noemt als voorbeeld de schoonmaker: een schoonmaker die bij een bank - of wat voor bedrijf dan ook - in dienst is zal nooit meer worden dan schoonmaker. Maar een schoonmaker die bij een schoonmaakbedrijf in dienst is - en dezelfde bank schoonmaakt - kan opklimmen tot directeur van het schoonmaak bedrijf. In het tweede geval is schoonmaken ineens de core business, en de core competence, en gebeurt het dus efficienter. De schoonmaker is dan veel gemotiveerder. Dat geldt voor boekhouden ook. Een boekhouder kan het altijd beter dan jij, en mijn ervaring is dat mijn boekhouder mij netto altijd geld oplevert. Het is ook een simpel rekensommetje. Als jij twee uur per week aan boekhouden besteedt kun je die twee uur geen orders binnenhalen. Ik weet zeker als je iedere week in die twee uur een order binnenhaalt, dat je dat meer oplevert dan dat de boekhouder je kost. Bovendien, jij en ik vinden orders binnenhalen leuk, en een boekhouder vindt boekhouden leuk.

Overigens, nu ik die bandjes heb, ik was vergeten hoe *zwaar* fietsen is :-)

Als je de juiste mensen aanneemt en bovendien zelf zorgt dat je mensen altijd zeer klantvriendelijk te werk gaan, dan heb je in je eigen bedrijf het probleem niet. Ik kan me niet herinneren medewerkers in dienst gehad te hebben die niet altijd en overal op de juiste manier klantvriendelijkheid betrachten. Dan praat ik niet alleen over verkopers, maar ook over programmeurs en ander personeel. Dus nee, in mijn bedrijf gebeurt zoiets niet. Vandaar mijn opmerking "spreek voor jezelf". Het is ook geen rocket science. Als je personeel weet dat hun salaris wordt betaald van de order die je gaat binnenhalen van de klant die zij toevallig net aan de telefoon hebben, dan gaat het vanzelf goed. "Het is geen rocket science wat ik doe", zei de rocket scientist.

ICT is een afkorting die van Nederlandse oorsprong is en in ons land wordt gebruikt en b.v. bij de EU, maar niet in de VS, daar heet het nog gewoon IT. De C is ertussen gekomen in 1994 toen het internet in opkomst was en men zich realiseerde dat het internet en daarmee IT niet alleen informatie was maar ook communicatie. Email was de killer app, en dat is communicatie meer dan informatie. Aanvankelijk sloeg de afkorting ICT aan in de onderwijswereld, vandaar naar de overheid, en vandaar naar het hele land. Via de onderwijs sector en de Europese subsidietrajecten daarin raakte "ICT" ook in zwang bij de EU. En van daaruit weer in andere Europese landen. In de VS kent niemand de afkorting. Toen toenmalig minister Jorritsma een speech gaf in Silicon Valley en vol vervoering sprak over ICT, stootte een Amerikaanse ondernemer mij aan en vroeg "what is ICT?"

Nou, spreek dan wel voor jezelf en niet voor mij.

Beste Manchurian, je zegt dat je een bescheiden inkomen uit een vaste baan hebt, wat is dan je probleem? Ik ken mensen die in precies dezelfde situatie zitten als jij, inclusief BKR en schulden en deurwaarders, maar met één verschil: die hebben geen inkomen uit een baan en geen uitkering. En zelfs die mensen komen er uiteindelijk overheen, met wat hulp van het HL netwerk en van vrienden en familie. Maar je moet het wel allemaal zelf doen. Wat je beslist niet moet doen is die baan eraan geven omdat je niet voor een baas wilt werken. Ik had ooit voor mezelf bedacht dat ik liever bij de supermarkt achter de kassa zou zitten dan een uitkering te accepteren. Dat bleef ik denken, ook toen dat moment akelig dichtbij kwam. Een baan, hoe gering ook, geeft stabiliteit in je leven, geeft een financiele bodem, en geeft je de mogelijkheid om weer iets op te bouwen. Misschien moet je weer gaan studeren, ik lees in de krant dat nu meer mensen studeren nu het economisch wat minder gaat, als alternatief voor werkloos zijn. Als je 26 bent ben je niet eens veel ouder dan je medestudenten. En om je gemotiveerd te houden, en kunnen nog veel meer nare dingen gebeuren, het is niet zo dat als je drientwintig rampen hebt meegemaakt, je dan gevrijwaard bent van nieuwe rampen. Je kunt ziek worden, de poes kan doodgaan, je kunt je auto in de prak rijden, alles is mogelijk. Aan het eind van de dag ben jij toch weer dezelfde als die je gisteren was en die je morgen zult zijn. Dus grijp jezelf bij de haren, trek jezelf omhoog, kijk naar de blauwe lucht daarboven en niet naar de modder daarbeneden, en bedenk dat vandaag de eerste dag is van de rest van je leven. En dat brengt mij op het Zen moment van deze week: Wie omhoog kijkt ziet de blauwe lucht en de bergen in de verte, wie omlaag kijkt ziet de wormen in de modder kruipen.

Als je zo al een tijdje wat overspannen bent en een beetje in de shit zit dan begint je vriendenkring te mekkeren dat je meer lichaamsbeweging moet hebben, dat je dan misschien wat meer energie krijgt. Als ondernemer kun je immers niet een half jaartje overspannen thuis gaan zitten. Hardlopen is leuk, maar als ik dat een paar maanden doe dan beginnen mijn gewrichten zeer te doen, dat lijkt me niet gezond. Vandaar dat ik bedacht om mijn fietsje maar 's weer tevoorschijn te halen, dat is tenslotte de prettigste manier om goed in conditie te komen en te blijven. De fiets heeft 15 jaar ongebruikt op zolder gestaan. Het adrenalinegehalte in mijn bloed stijgt onmiddellijk als ik over het zadel aai, maar ik zie dat de banden niet veel meer zijn. Een keer flink oppompen en ze knappen uit elkaar. Dus naar de wielerwinkel, in dit geval Cycle Trend/All Izi in Bussum. Week 1. Een potje kit gekocht, maar de winkelbediende leek het me haast niet te willen verkopen, en een opmerking over dat ze "vroeger kleinere potjes verkochten" wordt afgedaan met "we hebben alleen deze potjes". Week 2 Ik wil twee bandjes kopen. Een hele jonge jongen achter de toonbank gaat zoeken, ze hebben er uiteindelijk maar eentje in voorraad. Dat is onhandig, mijn fiets heeft immers twee wielen. De jongen zegt niks en kijkt erg verveeld. Toch gekocht. Thuis gekomen blijkt het bandje te klein. Ik wist niet dat ze die in verschillende maten verkochten. Inmiddels ben ik op internet aan het zoeken naar andere wielerwinkels, en ik besluit om volgende keer maar in Amsterdam te gaan kijken. Misschien dat ze me daar kunnen vertellen wat voor banden er tegenwoordig op racefietsen zitten, misschien dat wat ik zoek wel helemaal niet meer gangbaar is. Ik ga het liefst naar een winkel waar ik het idee heb dat ze me ook wel iets willen verkopen. Week 3. Ik ga het bandje terugbrengen. Ik loop al half boos de winkel in, verwachtend dat ik niet mijn geld terugkrijg. In de winkel tref ik een verkoper, die me - ik weet niet waarom - de eigenaar lijkt. Hij glimlacht. Ik laat hem het bandje zien en zeg dat het te klein is. Hij knikt begrijpend, en we praten over formaten van wielen, en over wat voor banden er tegenwoordig worden gebruikt. Mijn bandjes blijken op racefietsen nog inderdaad gangbaar, alleen op recreatieracefietsen zitten andere banden. Hij gaat naar achter en komt terug met een bandje: "ik heb er nog maar eentje, ik zal ze gelijk bijbestellen. Deze is wel wat duurder dan die andere, maar u krijgt deze voor hetzelfde geld, dan kunt u tenminste vast weer fietsen". We praten nog wat verder over de voortschrijdende fietstechniek. Ik wil geen 20 versnellingen, ik heb aan vier genoeg. "Maar dan moet u wel een nieuwe ketting want die zijn tegenwoordig smaller". "En dan moet ik een nieuw voorblad erbij, en nieuwe derailleurs en nieuwe wielen, en dus eigenlijk een heel nieuwe fiets". En dan blijkt waarom een glimlach en behulpzaamheid zichzelf terugbetalen. Als ik de winkel uit loop weet ik dat de kans groot is dat ik een nieuwe fiets begin volgend jaar toch maar hier koop.

Iemand bracht het me onder de aandacht. Het bijzondere is dat ze een heel laag bedrag investeren maar dan ook een laag percentage van de aandelen vragen. Dat is handig als je nog in de opstartfase bent, het geeft je twee maanden lucht om je idee uit te werken voordat je naar meer substantiele funding op zoek gaat. Een bedrijf als Y Combinator kan alleen maar werken als er in de directe omgeving ook voldoende mogelijkheden zijn voor substantiele funding. Ja, ik ben met diverse dingen bezig maar ik zeg niet dat ik dat met Y Combinator zou doen. Voor twee dingen ben ik wel op zoek naar funding. Maar beide zaken hebben voorlopig alle tijd.

Ik kende het niet. Vanwaar deze vijandige reactie?

Dit is wel een goed idee: Y Combinator. Ze investeren een bescheiden bedrag voor een bescheiden aandelen percentage en b.v. Sequoia financiert mee. Paul Graham is een van de partners.

Dit is een open source product, gemaakt met een technologie die ikzelf erg goed vind: http://www.cokios.org/

De één z'n crisis, is de ander z'n buitenkans.

Maar waarom moet ik als ondernemer daarvoor opdraaien? Mensen kunnen wel zekerheid willen, maar als ondernemer heb ik geen enkele zekerheid nergens van, dus wil ik mijn werknemers ook geen zekerheid geven die verder gaat dan wat ik me kan veroorloven. Als een werknemer niet goed werkt mag ik niet ontslaan zonder hoge kosten,maar als mijn bedrijf failliet gaat door een disfunctionerende werknemer kan ik de schade niet verhalen op de overheid die mij verboden had die werknemer gewoon te ontslaan. In de VS zijn ondernemer en werknemer gelijkwaardig. De werknemer kan ontslagen worden, en de ondernemer wordt net als de werknemer enigszins beschermd tegen incassobureau's en zo. Eerlijk.