StevenK

En volledige zekerheid bereik je alleen als je de naam juist *wel* houdt. Maak er een businesscase van, verhuur de naam eventueel aan degene die de businesscase uit gaat voeren.

De enige manier om dit te bereiken is juist *niet* via een veiling, maar door te netwerken, want juist wanneer je gaat veilen verlies je de controle.

Dat ligt eraan hoe de regeling in de statuten / aandeelhoudersovereenkomst is. Het is niet zo dat die stukken opzij geschoven worden 'omdat dat redelijk is'.

Dat ben ik geheel met je eens.

Als die factuur gebaseerd is op afspraken die op schrift (papier, Whatsapp, e-mail, kleitablet) staan, is er daar weinig vrijblijvends aan. En zeker niet elke inhuur situatie creëert een arbeidsovereenkomst.

Waarom zou dat niet fiscus proof zijn? De fiscus mengt zich niet in de afspraken die je in een vennootschapsovereenkomst maakt.

Het systeem dat ik had kende subrekeningnummers. Elk van de maten had een nummer. Alle algemene posten kregen subrekeningnummer 0, alle toegewezen posten (omzet, kosten, maar ook activa en bijbehorende afschrijvingen) kregen het nummer van de betreffende maat. Het voordeel hiervan was dat we enerzijds een balans / resultaatrekening van de hele maatschap konden maken, maar anderzijds uit een uitsplitsing per maat. Op het moment dat je met een kostenrekening per vennoot gaat werken, mis je informatie, omdat die kosten dan niet meer gerubriceerd zijn. Want ook die kosten wil je waarschijnlijk uitgesplitst hebben op dezelfde manier als de kosten die niet aan een vennoot toegewezen zijn, om inzicht te hebben in je bedrijfsvoering.

Je kunt heel goed afspreken dat de winstverdeling voor vennoten 1 en 2 niet op basis van een percentage gebeurt, maar op basis van uren x bedrag. En net zo goed kun je afspreken dat bepaalde kosten volledig ten laste van winstaandeel van één vennoot komen. Ik heb jarenlang in een maatschap gezeten waar we iets vergelijkbaars deden. Sommige kosten werden gedeeld, andere werden toegerekend aan één van de maten. Wat wel zaak is, is dat je deze afspraken ook duidelijk documenteert en administreert.

Ik snap je nog steeds niet. Wat bedoel je met kloppen? Sluiten op 0? In de oude wereld, voor iedereen allerlei software ging gebruiken die enerzijds nog steeds op dubbelboekhouden gebaseerd is maar anderzijds probeert het 'makkelijker' te maken hadden we een balans en een resultaatrekening. Het saldo van die laatste is je winst (of verlies) en als het goed is is dat saldo gelijk aan het saldo van je balans. Wil je ze allebei op 0 laten sluiten, dan maak je een boeking waarbij je die winst in de resultaat rekening tegen een balansrekening (eigen vermogen, algemene reserve, onverdeelde winst) boekt.

Via een notaris.

Je zegt dat je balans 'niet klopt', maar wat bedoel je daarmee?

Wel zo aardig om erbij te vertellen dat je de - identieke - vraag ook elders stelt. https://gathering.tweakers.net/forum/list_messages/2185750/last Voor de rest: je software moet uitrekenen wat de gebruiker ervan wil. Dus moet je aan die gebruiker vragen hoe hij normaal die korting uitrekent. Of makkelijker nog: kijk eens hoe bestaande webshopsoftware het doet.

Er is niet zoiets als 'echte bedrijfsnaam' bij een eenmanszaak. Hoe je het ook wendt of keert, elke gehanteerde naam is slechts een handelsnaam. Bij een rechtspersoon is de statutaire de naam de formele naam in de oprichtingsdocumenten waarmee de ondernemer geïdentificeerd wordt. (en bestaat bij een handelsnaam de verplichting om te vermelden dat Pietje Puk een handelsnaam van P. Puk BV is). De enige mogelijke vergelijking naar de eenmanszaak is toch echt dat je voor 'statutaire naam' 'naam van de ondernemer' moet lezen. Nogmaals: deze regelgeving is erop gericht te zorgen dat de ondernemer geïdentificeerd kan worden, niet de onderneming. In dat licht is het helemaal niet vreemd dat je naam duidelijk moet zijn. Overigens: wel eens op een Duitse site gekeken? Zelfs bij rechtspersonen staat daar altijd wie de verantwoordelijke bestuurder is. Dus zo vreemd is het niet dat er een verplichting is om duidelijk te maken met wie je zaken doet.

Als een BV de statutaire naam moet vermelden, dan zal bij een eenmanszaak toch echt de naam van de ondernemer vermeld moeten worden. Het doel van deze regels is dat de identiteit van de ondernemer kenbaar is. En ja, mensen in een VOF komen er dan genadig vanaf, vanwege de (beperkte) rechtspersoonlijkheid van de VOF.

De ACM zegt het expliciet:

Vooral dat laatste wat Cosara zegt. Je bent *verplicht* te vermelden wat de identiteit van de onderneming is. Bij een handelsnaam (ongeacht rechtspersoon of natuurlijk persoon) *moet* dus vermelden wie die handelsnaam gebruikt.

Omdat procederen in het buitenland nog veel lastiger is dan in Nederland. En je staat al op achterstand omdat je er niet in geslaagd bent je zaak bij de creditcardmaatschappij goed te verwoorden.

Formeel hebben Joost en Ron een punt, maar zolang je niet een apart - tijdelijk - bouwwerk maakt om een bord te plaatsen. Als je zoekt op 'reclamebelasting' vind je ook dingen, zoals de uitleg van de gemeente Amsterdam: Dus in Amsterdam moet je bij een bouw die langer dan tien weken duurt, wanneer de reclame groot genoeg is, belasting betalen. De andere kant is dat bij alles wat ik aan bouw heb meegemaakt (n=1) ik niet heb meegemaakt dat de betreffende aannemer/schilder/steigerbouwer/architect überhaupt met een vergunning bezig is geweest. Ook in mijn praktijk heb ik nooit meegemaakt dat voor zoiets er sprake was van naheffing of handhaving.

Volgens mij loopt hier op HL een advocaat rond met een puur incasso kantoor? @Lucien Ridderbroek Voor die US vordering zou ik op zoek gaan naar een no cure, no pay incasso specialist aldaar of de vordering direct afboeken.

Waarom zou de factuur 'geweigerd' worden? Als jij een BTW factuur krijgt die aan de eisen voldoet, dan is dat toch voor jou voldoende.

Vastleggen dat die aansprakelijkheid door jouw opdrachtgever gedragen wordt.

In de basis bepaalt jouw man hoe hij werkt en factureert. Als hij daarbij akkoord gaat met aanvullende voorwaarden van een opdrachtgever, heeft hij daaraan natuurlijk te voldoen. Het is niet zo dat er regels zijn waar je je op kunt beroepen dat dit te omslachtig is, dat ligt echt binnen de onderneming van je man en in de verhouding opdrachtgever-opdrachtnemer.

Van welke rekening betaald wordt zegt *niets*. Het gaat niet om de betaling, het gaat om de overeenkomst, de factuur op basis van de overeenkomst en de levering. Als die drie aan de eisen voldoen, kan er sprake zijn van IC levering.

Als jij de stelling in wil nemen dat je aan een BTW plichtige EU ondernemer hebt geleverd, zal dat uit jouw administratie moeten blijken. Dus overeenkomst, factuur en transportdocumenten op naam van die ondernemer. Dat heb je ermee te maken. Maar zoals je het verhaal begon: je hebt een koopovereenkomst met een particulier gesloten, dus EU ICL levering is niet van toepassing.

TS heeft al meer dan vier weken niet meer gereageerd... Die formele verantwoordelijkheid is tegenover de onder bewind gestelde, *niet* tegenover de schuldeisers. Dan nog kan het gedrag van de bewindvoerder onrechtmatig zijn tegenover TS, maar de toezichthoudende rechter gaat dat niet voor TS oplossen.