kuifje

In dit soort (complex) is het in mijn ervaring het beste om uit te gaan van de goede wil en eerlijkheid van beide partijen, en dan te kijken waar het misgegaan is. Grote kans dat de andere partij gewoon wat adminstratieve foutjes heeft gemaakt, of de overeenkomst anders eerlijk anders geinterpreteerd heeft dan jij. Door meteen te gaan steigeren help je de zaak niet vooruit. Weet je zeker dat die andere partij iets fout heeft gedaan? Of is dit alleen in jouw visie zo? Uit je bericht komt een hoop frustratie/boosheid naar voren. Laat je daar niet door leiden, maar ga open in gesprek (desnoods samen met een neutraal persoon, bijv een externe boekhouder) om te kijken waar de problemen zitten.

OK, ik ben geen deskundige ter zake, maar waarom niet de simpele oplossing: huur gewoon een lullig kantoorjte ergens in NL en dat wordt dan gewoon 1 van de kantooradressen van je Belgische bvba. Je bestelt dan gewoon vanaf je Nederlandse kantoor, en vraagt of ze op je officiele Belgische adres + BTW nummer willen factureren. Waarom zouden ze nee zeggen. Omzet is omzet, toch. En misschien valt dat buiten hun officiele gebied (en misschien niet) maar ze hebben dan toch naar hogerop het gemakkelijke excuus: het was een levering naar een Nederlands adres, geplaatst vanaf een NL emailadres. De factuur ging naar Belgie, so what. Of nog een tweede simpele oplossing: Er zal toch wel een firma te vinden zijn in NL die het voor jou wil aankopen en dan met een klein winstje aan je doorverkopen? Zal allicht goedkoper zijn dan een firma oprichten in NL met alle gedoe erbij

Als ik merk dat ik als klant 'verkocht' wordt, geeft mij dat een heel onaangenaam gevoel. Ik ben een rationele beslisser mbt mijn aankopen (althans, dat denk ik) en als ik 'verkocht wordt' dan wordt ik gewoon de zoveelste sukkel die al drie keer is uitgezogen en klaarligt om nog een keer genomen te worden, Iemand die mij 'gekocht' heeft zal eerder minder kans hebben op business van mij dan iemand waar ik zelf voor gekozen heb.

Opmerkelijk, dat je dat een gemiste kans vindt. Ik vindt het juist respect voor de klant. Ik zou een leverancier die mij in een klantenbestand opneemt en bombardeert met onzinnige mailtejs (en telefoontjes) en ook mijn gegevens verkoopt mijden (en doe dat in de praktijk ook). Ik ben een volwassen vent en ik hoef echt geen reminder dat ik mijn fiets moet binnenbrengen voor onderhoud of dat model 2017 uit is terwijl ik pas een maand geleden een nieuwe fiets gekocht heb. Echt, ik heb er een t*f*shekel aan en ik doe het bij mijn eigen klanten dan ook nooit,

Ik ben dan wel geen legend of moderator, dus misschien heb ik iets gemist, maar... Wat valt er te bediscussieren? Een overheidsafdeling geeft, confrom haar missie, voorlichting aan ondernemers. Er zit geen vraag in, er zit geen controverse in, zelfs geen impliciete mening. Wereldschokkend, dat verdient wel een discussie hoor.

Interessant, maar ik zie toch ook wel een paar gaten. Ik zie vooral problemen wanneer een partner denkt (terecht of niet) dat hij gemakkelijker/goedkoper zelf nieuwe klanten kan krijgen dan jullie. Dat doet zich bijvoorbeeld voor als hij een goede netwerker is en gemakkelijk nieuwe klanten binnenhaalt. Dan is het wel zuur om 55% te moeten afstaan voor een inbreng waar je weinig waarde aan hecht. Dat doet zich ook voor als de toevoer van klanten via jullie toch niet zo groot is als jullie denken. Dan zegt die 'ondernemer': kom maar op met die klanten, en dan zeggen jullie, tja, deze maand hadden we er maar 1 en die hebben we aan een collega gegeven. En dan zegt die ondernemer: Ja maar ik betaal geen 55% zodat jullie reclame voor anderen kunnen maken. Jouw idee dat de belangen van de partners en jou op deze manier parallel lopen is volgens mij incorrect. Jij wilt een succesvol (hoe je dat dan ook definieert) totaalnetwerk, die ondernemer wil dat zijn afdeling succesvol is en de de andere afdelingen zullen hem worst zijn. Ik vindt 55 procent nogal veel, ik zou me niet meer echt ondernemer voelen, maar werknemer. (Stel bijvoorbeeld dat de filiaalhouder een maximaal salaris wil en een minimale winst (wat ik me goed kan voorstellen gezien de 55% verhouding) voor de bv, en jij juist andersom? Weer een conflict) En die 45% is dan ook nog het maximum. Het kan dus ook 10 of 15% zijn. Het is te loven dat je de drempel wilt verlagen, en je vindt misschien ook nog wel geinteresseerden, maar ik vraag me toch af of dit tot tevreden partners op lange termijn leidt.

Het is natuurlijk geen fijne situatie, maar je moet er toch mee omgaan. Ik vind het wat vreemd dat 20 uur aan een laag bedrag je de das zou omdoen? Een maand heeft 150-200 werkuren. DIe andere uren zul je toch ook wel betaalde opdrachten hebben gehad en nog steeds hebben? Wat wel zo is: wat jij ontworpen hebt is van jouw, tenzij overgedragen, maar in afwezigheid van een contract lijkt me dat sterk. Jij hebt het auteursrecht. Zij mogen het niet eens laten namaken. Het is dus niet een kwestie van: meewerken of je krijgt niet betaald. Het is eerder een kwestie van: Als ze jouw werk willen laten namaken moeten ze jouw toestemming krijgen. En die hadden ze een maand geleden misschien nog voor een laag bedrag kunnen krijgen, maar nu natuurlijk niet meer. Ik kan je helaas niet antwoorden op hoe het zit met dat contract, maar ik wil je alleen maar meegeven dat je zelf helemaal NIET zonder wapens zit. Hoe zit het met die vriendschappelijke relatie met die eigenaar? Kun je daar eens niet een open overleg mee hebben? En laat hem, of een jurist in dat bedrijf, maar eens kijken naar dat auteursrecht, dikke kans dat ze snel terugkrabbelen. Dit lijkt een beetje op een actie van een overijverige onderknuppel. Ik zou in dit geval het volgende proberen: Betaling voor nog een maand, en dan loopt het contract af. En als ze willen voortborduren op jouw werk, nog het equivalent van 2, 3, 4 maanden (te onderhandelen, zet maar in op 6 maanden) vergoeding voor een licentie op het auteursrecht van het reeds gemaakte materiaal.

Wees realistisch, op een aantal gebieden 1) Wat dit forum voor je kan doen: Normaal gesproken heb je je te houden aan de EULA. Je vraag: is dit wel geldig, is hun EULA wel redelijk (met als consequentie dat je je eraan kunt onttrekken), die stel je in de hoop dat iemand zegt: Nee is niet geldig, trek je er niets van aan. Maar dat zal niet gebeuren. Dit is zodanig gespecialiseerde juridische materie dat ook een gespecialiseerde advocaat dat waarschijnlijk niet zal zeggen. 2) Wat je concreet kunt doen: Onafhankelijk van wat er uit 1 komt: Maakt het wat uit? Als MS je wil dwarszitten zullen ze dat toch doen, onafhankelijk van wat wij of je advocaat zeggen. Hun advocaat zal een andere mening hebben, see you in court. 3) Dat minecraft in zijn huidige vorm het toch geen tientallen jaren gaat uithouden. Dat je al 'geluk' gehad hebt om je bij een winner aan te sluiten maar dat je, wat er ook gebeurt, er niet van uit kan gaan dat jaar na jaar hetzelfde businessmodel winstgevend zal blijven. Veranderingen, uitdagingen zouden er toch gekomen zijn, nu is het deze, voor hetzelfde geld was het een andere geweest. Nu is het tijd om te laten zien dat je ondernemer bent ipv grootgeworden hobbyist. Ik zie maar drie mogelijkheden voor je: a) Je aanpassen aan MS's wensen, en je businessmodel aanpassen. Kan het niet meer uit, dan stoppen/uitdoofscenario maken b) In overleg met de gemeenschap: Andere servers zullen hier toch ook mee zitten? Kun je niet samen een open source variant ontwikkelen (was craftbukkit 1.7.9 dat niet, en kun je daar niet verder op borduren?) c) Het guerillacenario: Gewoon doorgaan en maar zien waar het schip strandt. Zet je systeem op met verschillende firma's: Een eerste firma die je eigen ontwikkelde dingen heeft en die de klanten heeft, en een tweede firma die alleen de servers heeft en de EULA accepteert en deze servers verhuurt aan het eerste bedrijf. Zet beide in verschillende landen met een overheid die andere prioriteiten heeft dan info aan MS te geven. Zet er desnoods nog 1 of 2 tussenfirma's tussen. Maak een kopie van de tweede firma, maar laat die nog niets doen. Als de tweede firma dan eindelijk na lang vechten gesloten wordt, heb je binnen 10 minuten de kopie geactiveerd en zien je klanten er niets van. Ik heb wel wat kennis van minecraft, en vindt ook dat het een communityproject is dat MS nu probeert te controleren, en heb daar geen sympathie voor, dus ik zou voor het guerillascenario gaan. Je moet er alleen even goed over nadenken hoe je je bedrijfsstructuur en technische structuur opzet.

Je kunt het ook anders bekijken: Hoeveel zou je moeten investeren (inclusief loonverlies tijdens opstart) om zelf vanuit niets op te starten en dezelfde omzet te draaien: Pand huren, voorraad en apparatuur kopen, reclame etc. Dat is dan het bedrag dat redelijk is om te betalen voor de bestaande zaak. En hoe ze dat dan noemen, en of ze bestaande zaken dan eerlijk waarderen, is dan irrelvant. En je zou van die prijs nog behoorlijk wat af kunnen praten doordat jouw werknemerschap een grote invloed heeft op de waarde. Kortom: Bereken wat het kost om vanaf nul iets gelijkaardigs op te bouwen, bereken wat de waarde van de huidige zaak is als jij weggaat, en ergens daartussen is het een redelijke prijs.

En dit is een mooi voorbeeld waarom ik in een ander draadje enkele dagen geleden gezegd heb dat je je IP zo hoog mogelijk in een structuur en dus bij voorkeur onder persoonlijke controle moet houden. Je had voor een paar honderd Euro persoonlijk je logo als merk kunnen laten registreren, en dan een licentiefee vragen aan de VOF. Kun je trouwens nog doen (het eerste deel) Het lijkt me sterk dat het auteursrecht ingebracht is in de VOF, dan zou er al een overdachtsacte moeten zijn. DAt ligt dus nog steeds bij de maker. Wat betreft het gebruik van het logo/de naam als merknaam: overwegen snel te registreren. Wat betreft het concept. Als dit een business concept is is het toch niet te beschermen,Het is dus niet van jou, van je vennoot, of van de vennootschap, of van wie dan ook, het is van niemand. Iedereen mag het doen. Ook jij alleen afzonderlijk van de vennoot.

Ik kan verschillende dingen bedenken, maar een beetje meer info is nuttig Wat voor type product? Welke hoeveelheden? Welk buitenland/welke taal? Hoe ben je aan de contactnamen/tel nrs / emails gekomen? Gezien je ervaringen is mijn inschatting: Je hebt via google gezocht en een aantal brievenbusfirma's gevonden.

Ik raad mijn klanten altijd aan om de IP zo hoog mogelijk te zetten, in dit geval als afzonderlijke BV direct onder de persoonlijke holdings, en de geassocieerde vennootschappen die een licentie nodig hebben, een licentie te geven. In principe is de IP de essentie van de firma. Een nieuw pand, nieuwe medewerkers, nieuwe bedrijfsmiddelen kunnen allemaal geregeld worden als er iets misgaat (faillissement door de algemene economie, of door slecht beheer, of door fraude door een vennoot, of door een noodgeval (brand, productaansprakelijkheidsclaim etc). Of gewoon als de top besluit dat het nu eenmaal beter is om de gehele productie naar Roemenie te verplaatsen. Dan sluit je gewoon in NL en begin je ergens anders opnieuw. Directe controle over de IP is dan essentieel, je wilt geen gedonder waarin een ander een echte of vermeende claim op je IP kan hebben. IP kun je gemakkelijk overdragen, kost een klein beetje aan registratiekosten maar is op zich geen probleem. Meestal is het beste om de IP echter gewoon te verhuren (=licentie te geven). Je houdt zelf de controle. Als je een beetje slim bent kun je zelfs een deel van de IP in je persoonlijke holding zetten, dan heb je ook nog eens een keer een drukmiddel naar je vennoten toe. Dat gebruik je natuurlijk niet als alles goed gaat, maar als een vennoot rare dingen uithaalt, heb je het toch maar mooi.

Voor de volledigheid: Het is 18 maanden na indiening (of na prioriteitsdatum, als je prioriteit inroept). Dus zeg maar tot 18 maanden na de eerste indiening van je uitvinding is deze geheim. Dit heeft zijn voordelen voor de uitvinder, en zijn nadelen voor anderen, maar ja, zo is de wet.

Verhagen1, Het ging hier over een Europese aanvraag, die sneller dan verwacht toegekend was door het Europees Octrooibureau. Op dat moment heb je alle landen nog (gehele EU + nog een stuk of 15 landen). Je moet dan in de diverse landen valideren. Voor D, UK, FR zijn er GEEN vertalingen nodig voor het valideren, voor NL alleen van de claims (als het Europese octrooi in het Engels is). Typische kost: 1000-1500 Euro totaal. Je hebt wel gelijk dat tot aan verlening het gemakkelijk 15000 Euro of meer kan kosten (hoewel, die van Herman was een gemakkelijke, dat zou nog minder moeten zijn)

IK kan me voorstellen dat dat financieel vervelend is. Daar kan je octrooigemachtigde ook niet heel veel aan doen. 5,6,7 is typisch, maar 3 jaar kan uitzonderlijk ook. Maar hett is in principe goed nieuws, je krijgt je octrooi, maar je moet wel sneller dan gepland kosten maken voor de validaties in de diverse landen. Hoewel, moet... je moet niets, je kunt je ook beperken tot enkele strategische en goedkope landen (bijvoorbeeld DE, UK, FR en NL, dan heb je al de helft van de potentiele EU markt afgedekt).

Die 3,5 plus minimaal 2 tot 4 jaar bij een Europese patentaanvraag gaat alleen op als de beschrijving en nieuwheid wat dubieus zijn. Bij een heldere beschrijving en duidelijke octrooieerbaarheid is de verlening na drie jaar al een feit en komen de rekeningen binnen rollen. Dat 'en komen de rekeningen binnenstromen' komt op mij nogal negatief over. Dat er kosten aan het verkrijgen en instandhouden van octrooien zitten is logisch. Mijn bijdrage ging erover dat je als je dat wilt, zelfs met een octrooiaanvraag die qua nieuwheid en inventiviteit twijfelachtig is, je nog makkelijk een heel aantal jaren een probleem voor de concurrentie kunt creeeren. 'Bij een heldere beschrijving': Alle octrooiaanvragen die een goede octrooigemachtigde schrijft zijn helder qua beschrijving. Bij een aanvraag met een positief nieuwheidsonderzoek kan het inderdaad best dat je na drie jaar een Europese verlening hebt, sneller kan maar wordt in de praktijk lastig, trager komt ook vaak voor, en dat is NIET de schuld van de gemachtigde of de aanvrager. Overigens kun je blij zijn als je een aanvraag toegekend krijgt, of dat nu naar drie jaar of na zes jaar of na tien jaar is. Je krijgt wat je wilde, dus je hebt niets te klagen. Naar mijn professionele mening is een directe toekenning niet goed. Het is een teken dat je te weinig gevraagd hebt, en ruimte hebt gelaten voor concurrenten, terwijl dat niet nodig was. Een octrooiaanvraag die in de tweede of derde ronde wordt toegekend, op basis van beperkte wijzigingen, dat is de beste octrooiaanvraag. Dus: je hebt gelijk dat het na drie jaar kan. Maar dat is niet ideaal. En zelfs al krijg je een octrooi na drie jaar, waar ligt dan je probleem? Kortom, ik kan je opmerking niet plaatsen. Komt die misschien voort uit een 'slechte' ervaring?

Yep, we doen inderdaad meer dan dat, om op de voorbeelden in te gaan, bij de truien verzint onze designer dingen als: - kleurstellingen - striping - soort veters - zipper puller - nektaping - voering capuchon - labeldesign maar dus wel allemaal op basis van dat logo van de klant. De cap komt in de basis ook neer op 'detail van logo van klant' in het ontwerp verwerken. Ik vindt de cap sterker dan de trui, maar dat is wellicht omdat de trui meer effen vlakken heeft. Hoe dan ook, als je een grote order (wat is groot?) misloopt van een 'klant' kun je hem harder treffen dan hij en jij je waarschijnijk realiseren. Dit is waarschijnlijk niet de bedoeling. (kost alleen maar energie). Maar je kunt wel aan de klanten vermelden dat je je op het auteursrecht en het modelrecht zult beroepen als ze jouw ontwerp ergens anders laten maken. En niet aarzelen om er dan eens een advocaat een paar brieven naar toe te laten sturen bij een flagrante schending.

Ja, die rechten heb je absoluut: Ten eerste het auteursrecht. Ten tweede kun je een modelregistratie aanvragen. Dat kan ook nog (tot 12 maanden) na de eerste openbaarmaking. Het voorgaande gaat er wel van uit dat je meer doet dan een logo op een bestaand, door een ander ontworpen, kledingstuk aanbrengen. Dus een klant die met jullie ontwerp tienduizenden stuks in China laat maken, kun je laten bloeden. Houdt wel heel goed je bewijs bij.

Ik ben ook wel octrooigemachtigde en ik wil er best wel even naar kijken, misschien kan ik heel snel zeggen of er iets in zit, of dat je kansloost bent. Hoe dan ook, met wie je ook in zee gaat, of met helemaal niemand, je moet wel het volgende in gaten houden. Een octrooi op zichzelf heeft geen waarde, tenzij als onderdeel van een business(plan). Een octrooi krijg je ook niet omdat er een markt voor zou zijn, maar omdat het technisch niet voor de hand liggend is. Of je een octrooi zult krijgen is uiteindelijk niet heel belangrijk. Een octrooi(aanvraag) is een middel om een businessplan uit te voeren, namelijk, door een octrooi (aanvraag) kun je hoeveelheid concurrentie verminderen. Een octrooiaanvraag, bijv een Europese, is procedureel gemakkelijk zo in te richten dat je pas na circa 3.5 jaar in discussie gaat met het octrooibureau. En dan duurt zo'n procedure nog gemakkelijk 2,3,4 jaar. Dat betekent dat, zeg maar, 6 jaar lang jouw concurrent niet weet of jij een octrooi gaat krijgen. Denk je dat hij in zo'n onzekere situatie gaat investeren in marketing en productie? Als hij rationeel is, niet. Die procedure is wel openbaar, dus die concurrent kan wel zijn eigen inschatting van je kansen maken, maar als je octrooiaanvraag er niet vanaf het begin hopeloos uitziet, heb je wel mooi een barriere voor je concurrentie neergelegd, gedurende 6 jaar. En dan heeft de aanvraag, al wordt hij afgewezen, toch zin gehad. Kortom: ook een octrooiaanvraag met dubieuze kansen kan zakelijk zijn nut hebben.

Ja, goed geschreven, de juiste toon tussen correct en toch duidelijk voor een leek. Kunnen we dit niet als een standaard eerste antwoord gebruiken voor mensen met IE vragen? Ik zou er toch iets aan toevoegen: Bij 1. In sommige gevallen (octrooien) is er met anderen over spreken in principe fataal voor het krijgen van wettelijke bescherming. In andere gevallen kan bij bekendmaking een termijn gaan lopen voor het verkrijgen van bescherming. Het risico is dus niet alleen dat een ander ermee wegloopt, maar ook dat je jezelf blokkeert in het later krijgen van bescherming. Bij 2. Ik kom vaak tegen dat bedrijven helemaal geen NDAs willen tekenen. Dat is natuurlijk ook hun goed recht. Ook is een heen en weer geschrijf over de precieze formulering van de NDA zeer contraproductief. Let er ook op dat er iemand tekent die tekenbevoegd is, niet zomaar je gesprekspartner. Ik ben dus niet zo'n voorstander van punt 2, en vindt punt 3 belangrijker. Daarmee maak je punt 2 overbodig.

In aanvulling op Floor: Maak dan meteen in je overeenkomst die overdracht van het auteursrecht of die licentie afhankelijk van het voldoen van de faktuur. Dan heb je een extra drukmiddel in geval de klant niet/te laat betaalt. Het probleem is natuurlijk wel het volgende: Als de andere partij, de ex klant, hier advies had gevraagd, hadden we die gezegd: neem in je overeenkomsten met externe ontwerpers altijd de overdracht van het auteursrecht op, anders hebben die ontwerpers je in de tang. Als beide partijen perse het auteursrecht willen behouden, komt er nooit een overeenkomst.

TwaBla heeft wel gelijk, maar toch een beetje aanvulling: Je hoeft alleen te leveren wat is afgesproken (of wat de klant naar redelijke maatstaven mocht verwachten). Is dat een ontwerp op papier, dan is dat zo, is dat een ontwerp als pdf, dan dien je dat te leveren, etc. De rest is van jou, en in het bijzonder is hier van belang: het auteursrecht. Dat draag je pas over als je daarover overeenstemming hebt. Velen denken dat als ze een ontwerp bestellen, dat ze ook alle rechten daarop krijgen, maar dat is juridisch niet zo. Of dat eerlijk/terecht is, laat ik in het midden. Ik wil zeker niet voorstellen dat je je moeilijk op gaat stellen richting ex klant, of dat je ze nog eens driedubbel langs de kassa laat passeren voor 'hun eigen' logo, folder, etc. (hoewel je dat wel zou kunnen). Maar het is wel zo dat jij, zoals ik het kan inschatten, de sterkste positie hebt. Maak dat je ex klant op een vriendelijke manier duidelijk, en probeer tot een oplossing te komen.

Voor dat je de verkeerde kant op gaat: een i-depot of een bewijsstempel geeft GEEN bescherming. Het toont alleen aan dat je bepaalde kennis al had op een bepaald moment. Het is ZEKER niet zo dat anderen het dan niet mogen namaken (muv auteursrecht). Dus het is eigenlijk schijnbescherming. Doe het gerust als je wilt, het kost niet veel; maar houd jezelf niet voor de gek door te denken dat je beschermd bent, dat ben je namelijk NIET. Een verwarring hierbij is mogelijk dat je zowel voor een model als ook voor een i-depot bij het BBIE terecht kan. Een i-depot is echter geen model, ook geen beperktere versie van een model. Afgaande op hoe je je idee beschrijft lijkt het me toch eerder octrooimaterie dan een model. Daar zitten significante kosten aan, en ik begrijp dat je dat daarom dat niet wilt. BEdenkt echter wel: Je kunt dat dan ook later niet meer doen: Eens een idee openbaar is, kun je er geen geldig octrooi meer op krijgen. Ik wil je zeker niet een bepaalde kant op sturen, maar wel voorkomen dat fouten maakt door onvoldoende begrip van de consequenties van je acties.

Heel wat vragen in 1 bericht. De antwoorden zijn Je kunt jezelf alleen beschermen door een wettelijke beschemring aan te vragen, in dit geval een octrooi of een model. Welke, dat hangt ervan af wat voor product het is, wat zeg maar het bijzondere is aan het product. Is dat een bepaalde vormgeving, dan is een model aangewezen, is het iets wat jouw product beter doet dan reeds bestaande producten, dan is een octrooi de juiste weg. Een idee vastleggen gaat niet, je moet de uitwerking van het idee beschermen. Voor een model is dat inderdaad bij het BBIE, voor een octrooi bij Octrooicentrum Nederland, of het Europees Octrooibureau. Merknaam kan later. Is dat de kosten waard.... Tja, dat ligt aan je eigen verwachtingen mbt tot waarde, businessmodel, omzet etc. Als je puur wilt verkopen aan een grote speler, dan zal die er wel zijn eigen merk op plakken. Ik neem aan dat je met plagiaat namaak bedoelt. Daar kun je nooit 100% zekerheid over hebben. Hoe harder en beter je zoekt, en niets vindt, hoe kleiner het restrisico, maar een zeker risico zal er altijd blijven. Er zal niemand zijn (althans toch geen verstandig iemand) die je zal garanderen dat je geen inbreuk maakt op andermans rechten, al betaal je die een miljoen. Dat risico moet je als ondernemer zelf accepteren.

Eens of niet eens is niet eens aan de orde. Voor mij is een doorstart het voortzetten van de activiteiten van een (failliette) onderneming door een nieuwe onderneming, waarbij de nieuwe onderneming zoveel mogelijk 'gewenste' aspecten overneemt en zoveel mogelijk 'ongewenste' aspecten achterlaat. In principe doe je dit alleen bij een daadwerkelijk of onvermijdelijk faillisement, en wanneer je inschat dat de nieuwe onderneming levensvatbaar is. Dan zijn er alleen winnaars: een deel van het personeel kan blijven, er wordt geen waarde (goodwill van klanten, merknaam, handelsnaam etc) vernietigd. De verliezers (schuldeisers, werknemers die niet mee kunnen) zouden toch al verliezers zijn bij een faillisement. Ik vind het dus maatschappelijk gezien een goede zaak. (de verliezers zijn natuurlijk wel de concurrenten die hun zaakjes al jaren goed voor elkaar hebben en nu de vruchten, extra marktaandeel, daarvan zouden kunnen plukken, en dat gaat dan niet door). Uit jouw post lijkt het een beetje alsof je denkt dat, als er geen doorstart zou zijn, alles bij het oude zou blijven. Maar dat is natuurlijk niet zo, dan zou de tent failliet gaan, en dan zou niemand iets hebben. Je kunt als bedrijfsleider ook niet zomaar zeggen: nu ga ik eens lekker een doorstart maken, even snel een nieuwe firma oprichten, de waardevolle stukken daarin steken, de beste helft van het personeel daarin steken, en klaar, en de rest laat ik lekker failliet gaan. Dan pleeg je driedubbele fraude. Dat vereist de goedkeuring van schuldeisers, vakbonden/personeel, aandeelhouders, en waarschijnlijk nog anderen ook (overheid?). Een doorstart is dus geen achterdeurtje voor de ondernemer, maar een noodsprong. En trouwens, wie is de ondernemer in het hele verhaal? De aandeelhouder? Die is mooi zijn geld kwijt hoor! De algemeen directeur? Die is slechts werknemer, geen ondernemer, en als hij hard weet te maken dat hij waarde kan leveren, dat hij geen schuld heeft aan het verval van de firma, dan mag hij blijven, maar dat is dan toch ook normaal? Tja, en jouw moral hazard.... Het is nu eenmaal inherent aan het bestaan van rechtspersonen zoals bv's dat die losgekoppeld zijn van natuurlijke personen. Daarom is ook openbaar hoe goed die rechtspersonen ervoor staan, wie ze mag binden, etc, zodat je als potentiele zakenpartner een bewuste beslissing kunt nemen of je dit wilt of niet. En dat er dan bedrijfsleiders meer risico durven nemen,zal zeker waar zijn, en dat anderen dan de dupe kunnen worden, ook. Maar is dat ook misschien niet het doel van de wetgever? Dat mensen DURVEN ondernemen, omdat ze weten dat ze niet persoonlijk hangen als het misgaat? Wat dat betreft is een eenmanszaak/VOF ook wellicht geen ideale situatie voor een ondernemer. Iemand die voor de voordelen van een eenmanszaak/VOF kiest, moet dan ook maar de nadelen accepteren.