Branko Collin

Nederland.fm heeft die zaak overigens, mede op basis van Europese jurisprudentie (dus dat zal ook niet zo snel worden veranderd), gewonnen: http://www.nu.nl/internet/4381551/sena-verliest-rechtszaak-van-radioportal-nederlandfm.html

Het kan overigens zijn dat in het vennootschapscontract hier al afspraken over staan.

Vraag aan de forumleden: even outside the box denken. Stel dat het om een zending van 25.000 euro was gegaan, maar de rest van het verhaal was exact hetzelfde. Dan had neem ik aan niemand hier "leermomentje" gezegd, maar de problemen van niet kunnen bewijzen dat de vermeende ontvanger ook de echte ontvanger is, waren hetzelfde gebleven. Wat zouden jullie hebben aangeraden?

Een bekende zaak is die van de tandarts met een patiënt in Italië. Die had een vliegtuig gekocht op de zaak, zogenaamd om bij die patiënt te kunnen komen. Die zaak is door ons hele rechtssysteem gepingpong en ik weet eerlijk gezegd nog steeds niet wat nu de uitkomst was, maar al die rechters keken wel naar hetzelfde ding: was de overweging om een vliegtuig te kopen zakelijk of persoonlijk gemotiveerd? Dat is je grijze gebied. Voor een luchtvaartmaatschappij is de aanschaf van een vliegtuig evident zakelijk (maar de privéreisjes die de werknemers ermee maken, vallen waarschijnlijk onder loon of onder privéonttrekkingen), voor een tandarts zonder patiënten op vliegafstand is die aanschaf evident onzakelijk.

Als jij de discussie al kunt voorspellen, heeft het voor ons dan nog zin om mee te doen? Je verwachting heeft in elk geval je vermogen om begrijpend te lezen geschaad. Nee, grotendeels is het geen grijs gebied. Volstrekt niet relevant. Jij leeft met het waanidee dat het de kwaliteit van het resulterende filmpje is, dat het verschil uitmaakt. Weliswaar zal de belastingdienst kijken of de kosten die je maakt in verhouding staan tot het resultaat, maar voor een filmpje op Bali zul je nu eenmaal naar Bali moeten gaan. Er zijn waarschijnlijk ondernemers die precies dat doen. Die hebben mogelijk een winstoogmerk en hebben hun onderneming zo opgezet, dat deze ook op langere termijn overleeft. Ze nemen stappen om daar te komen (investeringen) en maken daarbij kosten. Het is die aanpak die het zakelijk maakt. Het kan best gebeuren dat een professionele vlogger en een vakantieganger tot een grotendeels vergelijkbaar filmpje komen. Dan zijn de kosten van de eerste aftrekbaar, en van de tweede niet. Sorry, ik doe niet aan je spelletje mee. Je scenariootjes hebben weinig zin, omdat het antwoord altijd zal afhangen van of je iets zakelijk of niet doet.

Als je reis een overwegend zakelijk doel heeft, moet je deze zakelijk etiketteren. Als je reis een overwegend privédoel heeft, moet je deze privé etiketteren. Als het er ergens tussenin zit, moet je bepalen welk deel zakelijk is en welk deel privé. Je mag alleen het zakelijke deel als zakelijke kosten aftrekken. Drank- en voedingsmiddelen zijn beperkt aftrekbaar, zoek even op hoe dat precies zit. Mijn tip zou zijn de kosten die je van tevoren en onderweg maakt en die uitsluitend voor het zakelijk deel bedoeld zijn, zoveel mogelijk zakelijk te betalen. Stel dat je een camera meeneemt, neem dan de camera van het bedrijf mee. Als je deze onderweg moet repareren, dan is dat een zakelijke uitgave die je vanaf je zakelijke rekening betaalt. Dat houdt dingen zuiverder en makkelijker te administreren. (Over camera's gesproken, ik weet niet hoe dat in de filmwereld zit, maar in de fotografiewereld moet je vrijwel altijd een zakelijke verzekering voor zakelijk gebruik hebben.) Als je insteek zakelijk was geweest, had je dit geweten. Ik kan me ook niet voorstellen dat je een succesvolle vlogger wordt als je doel is op deze manier je vakanties te financieren. En in dat geval zullen bij een inspectie al snel vragen worden gesteld over het karakter van je reizen. Ga je bijvoorbeeld reclame maken voor je vlog? Ga je marktonderzoek doen? Heb je een eigen domeinnaam en e-mailadressen voor deze activiteit? Gaat het vlog door na je vakantie? Als het antwoord op dat soort vragen telkens 'nee' is, zou ik het als inspecteur wel weten.

Door twee keer zoveel van de familie te lenen. De vraag is dan wel, waarom vertrouwt je familie er niet op dat je bedrijf een succes wordt? Dit klinkt mij alsof de TS van plan is een rechtspersoon failliet te laten gaan, want dan wordt je door je schuldeisers gefinancierd. Wat hij daar dan zelf mee opschiet weet ik niet, al hoorde ik in de jaren '90 wel eens verhalen dat de boedel goedkoop kon worden opgekocht door diezelfde familie. Je zou toch hopen dat die deur inmiddels dicht is.

Lijkt me trouwens een vraag- en aanbod-vraag.

Wat is het gevolg als je de klanten van de klant niet informeert? Ontstaat er in dat geval schade?

Is een bitcoin een betaalmiddel of een ruilmiddel? Als ik bij jou iets koop in ruil voor een slagroomtaart en je wilt het product na twee weken ruilen, denk ik dat niemand het redelijk zou vinden als jij die taart zou terugeisen. (In dit voorbeeld lijkt het me zelfs sterk dat je dat zou doen, en zou je eerder gaan steigeren als ik die, inmiddels volledige bedorven, taart zou terugsturen.) Bij een ruilmiddel zou je dus iets anders kunnen terugkrijgen dan het ruilmiddel. De EU gaat er vanuit, voor zover ik in de gauwigheid heb kunnen zien, dat je altijd met geld betaalt. Hier zou jurisprudentie over moeten bestaan, maar ik kan even niet op de juiste zoektermen komen - of Google wordt steeds slechter, dat kan ook.

Bij een terugkerende klus (je werkt op vaste tijdstippen, je werkt op de locatie van en met de materialen van de opdrachtgever) moet je erop letten dat het geen verkapt dienstverband is. VAR bestaat niet meer. Als je opdrachtgever een bepaalde zekerheid wil hebben dat jullie overeenkomst niet als een dienstbetrekking wordt gezien, kun je een modelovereenkomst overwegen. Als jij arm wil zijn, is dat inderdaad heel belangrijk. Maar waarom dan DJ en niet bijvoorbeeld boeddhistische monnik? Ik heb de indruk dat je niet per se ondernemer wil zijn, maar dat je het gevoel hebt dat het moet, en dat je wil weten hoe je dan in dat geval met zo weinig mogelijk moeite en zo weinig mogelijk kosten ondernemer wordt. Klopt dat?

Oh ja, meten is weten. Welke oplossing je ook kiest, tel en vergelijk het aantal foute verzendingen voor en na de toepassing.

Zie hier voor een eerdere discussie verwant aan dit onderwerp.

Als jij morgen omvalt, schiet het bedrijf dan recht het ravijn in? Zo nee, waarom niet? Zo ja, hoe wil je dat opvangen?

Misschien dat ik je verkeerd begrepen heb. Met "mijn naam op het contract" meende ik dat je bedoelde dat het contract de VOF niet vermeldt. In dat geval zal het voor de provider onduidelijk zijn dat hij bij de andere vennoot uberhaupt iets mag halen. Mocht het contract wel duidelijk met de VOF zijn gesloten, dan is het voor de schuldeiser mogelijk wél makkelijker bij de vennoot langs te gaan die geld heeft.

Welk belang heeft de schuldeiser om naar de andere vennoot te stappen? Aangezien het contract op jouw naam staat, is het voor de schuldeiser sowieso lastig om te bewijzen dat het contract tot het afgescheiden vermogen van de VOF behoort.

Als die lokale units hun eigen budgetten hebben, zou je ook kunnen kijken of je met hen zaken kunt doen.

Inderdaad, je hoeft niet akkoord te gaan met algemene voorwaarden. Wel maken ze deel uit van de overeenkomst als ze correct en op tijd ter hand zijn gesteld. Je kunt dus volstaan met de melding: "op deze overeenkomst zijn onze algemene voorwaarden van toepassing" met een link naar een makkelijk downloadbare versie van die algemene voorwaarden. Dat je bij veel online winkels een vinkje ziet staan, is juridisch cargoculten.

Als je via een van die websites aan consumenten verkoopt, heb je ook te maken met de Nederlandse implementatie van de dienstenrichtlijn (voorheen Wet Koop op Afstand), die het volgende stelt: Zowel je vestigingsadres moet dus aan je klanten bekend zijn als een adres waar ze je kunnen bereiken. Dat kan hetzelfde adres zijn, maar dat tweede adres kan bijvoorbeeld ook een e-mailadres, telefoonnummer of Whatsappdinges zijn. Ik meen ook te hebben gelezen, al kan ik dat zo snel niet vinden, dat dit tweede adres ook echt gebruikt moet kunnen worden om met de leverancier (jij) te communiceren. Als jij eens per maand je e-mail leest of je post ophaalt, is dat niet voldoende. (De klant moet bijvoorbeeld van zijn retourrecht gebruik kunnen maken, en dat kan niet als jij je verstopt voor vragen daarover.)

Je zoekt stuivers onder de kussens van de sofa. Je bent gewoon niet geschikt om te ondernemen. Zoek een baan.

Je reageert op een bericht uit 2009. Patricia heeft sinds dat jaar niet meer op deze site gepost.

De belastingdienst kijkt altijd naar de feitelijke situatie. Overigens, apps waarvan de productie drie jaar mag duren? Waar kan ik me intekenen?

Hoezo? Het probleem lijkt me voornamelijk de angst van de opdrachtgever. Dat is een emotioneel verhaal, niet een feitelijk. Ik denk niet dat de belastingdienst geïnteresseerd is in wat de 'professional' wordt genoemd, de duurbetaalde kenniswerker. Die betaalt immers al inkomstenbelasting.

Om te beginnen ga je niet in moeilijkheden komen, want de minister heeft de handhaving uitgesteld tot (ik meen) 1 januari 2018. Misschien dat normaal gesproken een verlenging een nieuwe opdracht oplevert, maar volgens mij is in dit geval niet zo. Volgens artikel 3.3 kun je namelijk in onderling overleg verlengen: Ik ben geen advocaat, maar het lijkt me dat als de overeenkomst ruimte laat voor een verlenging, het geen nieuwe overeenkomst oplevert als van die ruimte gebruik wordt gemaakt. Zou er wel worden gehandhaafd, dan zal de belastingdienst overigens kijken naar de feitelijke situatie, niet naar wat er op papier staat. Daarbij mag de feitelijke situatie niet afwijken van wat in de door jouw gelinkte pagina 'geel gemarkeerde tekst' is.

Het gaat dus om een zogeheten handelsfactuur, dat was mij niet meteen duidelijk. (Vragen op facturen op HL gaan vaak over facturen die zijn opgesteld volgens de regels voor de omzetbelasting, maar daar gaat het hier dus niet om.) Ik vraag me af of je niet botst met de privacywetten van de betrokken landen als je de handelsfactuur voor iedereen zichtbaar op de buitenkant van de envelop plaatst.