burned out medewerker (opgeschoond en heropend)

[Christine]

Mijn kapster is 2.5 jaar geleden voor zichzelf begonnen. Het gaat wel goed met haar zaak, ze heeft twee parttime kapsters in dienst en werkt zelf part time, ze heeft ook kinderen. Nu is een van haar medewerksters, 30 jaar oud, sinds oktober thuis met burnout. Ze moet nu zelf extra werken en minder klanten aannemen omdat er minder capaciteit is, maar de kosten zijn niet lager omdat ze die zieke medewerkster wel normaal moet doorbetalen. We vroegen ons vanmiddag samen af:

 

- hoe kan een kapster van 30 een burnout hebben?

- hoe kan het dat die kapster na een maand niet weer aan het werk gestuurd wordt door de bedrijfsarts?

- waarom mag ze zo iemand niet gewoon ontslaan?

 

Ik begrijp dat dit politieke vragen zijn, maar het zijn wel vragen. Zoals jullie weten heb ik wel vaker vragen of opmerkingen voor het HL forum "HL vraagt aan de politiek", maar zo'n forum is er niet.

[Christine]

 

 

Dit soort risico's horen nu eenmaal bij het werkgeverschap en zijn alom bekend.. daar moet je als ondernemer over nadenken,

 

Ik zei al, de vragen waren meer politiek van aard, maar daar heeft HL geen apart forum voor. Ik heb een bedrijf gehad in een land waar over dit soort dingen wat eenvoudiger wordt gedacht, en waar ondernemen daardoor goedkoper en gemakkelijker is dan hier.

 

 

[Joost Rietveld]

Christine

 

Proef ik uit jouw verhaal nu toch enige bevooroordeling? In die zin dat je de burn-out van de medewerker eigenlijk niet gelooft?

 

Dat kan natuurlijk, maar zoals Roel aangaf kan de werkgever best vragen aan de arbo-arts wat de stand van zaken is. Als het de werkgever echt te doen is om de werknemer aan het werk te krijgen, dan kan een werkgever ook (op eigen kosten weliswaar) een jobcoach of participatie-expert inschakelen.

 

Enne, vraag de volgende keer eens naar die verzuimverzekering en wijs haar erop dat dat re-integratieplan allang in werking moet worden gesteld!!! Als werkgever wil je niet ook nog eens geconfronteerd worden met een extra verplichte loondoorbetaling omdat je je niet gehouden hebt aan de inspanningen die volgen uit de Wet Verbetering Poortwachter.

 

succes

Joost

[Quibke]

En waarom denk je dat het een gefingeerde Burn Out is ?? (Burn Out met hoofdletters, omdat ik weet wat het is)

 

Overigens stuit je openingspost me erg tegen mn borst, zeker omdat het dus een kapperspraatje is, en het gesprek weer afgelopen was, toen je haar gedaan was. (en ik heb een zeer grote hekel aan zg "kapperspraatjes" Sorry.)

[wilco u]

Ik heb een bedrijf gehad in een land waar over dit soort dingen wat eenvoudiger wordt gedacht, en waar ondernemen daardoor goedkoper en gemakkelijker is dan hier.

 

Ik ken hele regimes waar in brede zin wat eenvoudiger over welzijn wordt gedacht.

Allemaal prima, zo lang je maar aan de goede kant van het spectrum blijft.

Ik ben blij dat wij in Nederland de zaken goed weten te organiseren. Dat is soms in je voordeel, soms in je nadeel. Kan jij voorspellen hoe jouw balletje rolt?

[Joost Rietveld]

als ik werkneemster was in een bedrijfje van drie parttimers, dan zou ik niet de ondernemer laten opdraaien voor mijn eigen problemen.

 

Ach ja, als ik haar werknemer was, dan zou ik er vanuit gaan dat mijn werkgever verzuim goed verzekerd heeft.

 

Zo kunnen we er wel omheen blijven draaien, maar de perceptie en dus de visie op wie nu precies een probleem heeft, ligt bij beiden anders

[Quibke]

 

 

Proef ik uit jouw verhaal nu toch enige bevooroordeling? In die zin dat je de burn-out van de medewerker eigenlijk niet gelooft?

 

Dat proef je wel terecht ja. Ik had niet gemerkt dat ze ontevreden aan het knippen was. En, eerlijk gezegd, als ik werkneemster was in een bedrijfje van drie parttimers, dan zou ik niet de ondernemer laten opdraaien voor mijn eigen problemen.

 

 

Nee, je merkt ook niet aan een medewerkster dat ze ontevreden is, een burn out heeft, ongesteld is of dat de hond is weggelopen. Als het goed is, is ze daar professioneel genoeg voor.

 

Persoonlijk heb ik ook niet de mentaliteit om ziek te zijn terwijl je moet werken, maar soms is het niet anders. Ik vind het cru gezegd van je, dat je het nu de schuld maakt van het personeelslid. Ook de werkgever heeft zijn verantwoordelijkheden.

 

 

[Norbert Bakker]

Ik heb een bedrijf gehad in een land waar over dit soort dingen wat eenvoudiger wordt gedacht, en waar ondernemen daardoor goedkoper en gemakkelijker is dan hier.

 

Er zijn in dat land ook een hoop dingen minder goed dan hier. Ik ken genoeg ondernemers die ook in dat land een onderneming hebben gehad maar op een of andere reden zitten ze nu allemaal weer in Nederland. De keuze is simpel: accepteren zoals het is, het vliegtuig pakken naar de States of proberen de situatie hier langs politieke weg te veranderen.

Jij kiest voor het laatste, ik tot op zekere hoogte (versoepeling ontslagrecht) ook, maar dat neemt niet weg dat werkgever en zieke werknemer te maken hebben met de huidige regels, en die zijn duidelijk, en de risico's voor werkgever tot aanvaardbaar niveau terug te brengen als de werkgever daarvoor had gekozen.

[renep]

Ze moet nu zelf extra werken en minder klanten aannemen omdat er minder capaciteit is, maar de kosten zijn niet lager omdat ze die zieke medewerkster wel normaal moet doorbetalen.

 

Ik ben wel met je eens dat de Nederlandse overheid de afgelopen decennia steeds meer risico's en lasten bij de werkgever heeft gelegd, waardoor het werkgeverschap voor ondernemers minder aantrekkelijk is geworden. In de verhalen over de bezuinigingsopties die deze weken in het Catshuis worden besproken is ook weer sprake van ww een tijd laten betalen door de ex-werkgever. Volgens de statistieken zijn er in Nederland steeds meer ondernemers, maar dat zijn voor het grootste deel zzp'ers die er niet aan moeten denken om personeel in dienst te nemen. Je kunt je dan ook afvragen of het "wentel alles af op de werkgever"-beleid goed is voor de werkgelegenheid.

 

Maar dat gezegd hebbende, heeft jouw kapster willens en wetens gekozen voor het werkgeverschap en heeft ze nu eenmaal te maken met de regels zoals die zijn. Daar horen risico's en/of verzekeringslasten bij, het is niet anders.

[P.J.]

Gewoon iedereen als zzp aan de slag en het probleem is alweer opgelost. En als dat niet kan dan maar de tarieven aanpassen, zodat alle alle overheadkosten ook goed zijn doorberekend. Zelfs voor een bedrijfje met 5 - 10 man personeel is het een bedrijfskundige ramp als er eentje door ziekte uit valt. Dit blijft altijd een spanningsveld want je wordt wel geacht op tijd te leveren, terwijl ineens, onvoorzien 25% van je personeel ziek thuis zit. In mijn optiek zijn er sinds 20 jaar geleden allerlei nevenkosten voor dit soort festiviteiten, op de nek van de werkgever geschoven. Misschien geen probleem voor de grotere bedrijven, die iets minder last hebben van het verzuimpercentage en helemaal geen probleem voor bedrijven waarvoor de kosten zelfs geen bal uitmaken, omdat de burger-schaapjes die toch wel opbrengen. Ook geen probleem als je Polen inhuurt van een "Pools" uitzendbureau voor 10 euro per uur.

[ErwinL]

Het juridische en verzekeringsgedeelte heb ik geen verstand van, maar ik zou als kapster toch wel heel voorzichtig zijn met dit soort smalltalk. Kans is groot dat deze werkneemster het via via ook zal horen.

Mochten deze verhalen overkomen alsof zij een 'mietje is die niets aan kan' tegen de vaste klanten, zou ik ook niet staan te trappelen om terug te komen mocht er wel weer verbetering in de persoonlijke situatie zitten.

 

Als de kapster nu veel klanten moet wegsturen kan een tijdelijke kracht wel uit lijkt mij. De loonkosten zijn de enige bijkomende kosten, de vaste bedrijfskosten heeft ze sowieso.

[member123]

Om te beginnen heel vervelend voor die vriendin van je dat haar personeel ziek is en ze moet doorbetalen.

 

Maar nog veel vervelender voor die kapster dat ze een BURN OUT heeft en dat ze thuis moet zitten.

Nog veel vervelender is dat ze thuis zit met een Burn out en kennelijk niet vertrouwd wordt door haar werkgever en een vriendin van haar werkgeefster die haar werkgeefster nog wat meer loopt op te jutten om haar werkneemster niet te vertrouwen en achterdochtig te zijn in plaats van te bekijken wat de oorzaak is en hoe ze haar werkneemster daarmee kan helpen om weer beter te worden.

 

Van de verzuimverzekering: indien niet afgesloten doet dat pijn ja, maar dat is een risico dat genomen is destijds (bewust of onbewust).

 

Verder is een tijdelijke kracht inhuren te duur?

Als het goed is maakt ze winst op het personeel en is inhuren van een extra kracht altijd nog goedkoper (levert meer op als het kost) als het wegsturen van klanten.

Als dat niet het geval is zit er structureel iets niet goed.

[herman van der helm]

Mijn vader als agrarier had vroeger hulp van de "buren" als er om een of andere reden werkuitval was. Later is deze burenhulp professioneel georganiseerd door de bedrijfsverzorgingsdienst. Een soort poel waar iedere agrarier een beetje voor betaalde en waar iedereen gebruik van kon maken indien het nodig was. Ook was het mogelijk om dan op vakantie te gaan met de ondersteuning van deze dienst. Is dit in de kapperswereld niet mogelijk? Jouw kapper kan er direct mee starten als ze een twintigtal kappers in de buurt benadert. Vroeg of laat kampen ze allemaal met hetzelfde probleem. En misschien zit hier een goede kans voor een nieuwe baan met afwisselend werk voor werknemers die een burnout hebben gekregen van hun oude baas.

[Marnix Wansink]

Echt tenenkrommend hoe jij (christine) hier in een paar enkele zinnetjes probeert aan te geven waarom jouw vriendin zo zielig is en (weer) de staat, de werknemer en alle anderen de oorzaak zijn. Een burn out is een psychisch probleem dat mensen die hier niet aan lijden nooit goed kunnen bevatten denk ik.

 

Zeggen dat JIJ (want zo veel beter steek jij in elkaar dan die kapster van 30) je werkgever tijdens een burn out nooit zo zou laten zitten en gewoon zou doorwerken is hetzelfde als bijvoorbeeld roepen dat jij in geval van anorexia gewoon wat extra zou eten om je gezondheid op peil te krijgen. Ik heb het gelukkig nooit meegemaakt maar in beide gevallen spelen er psychische factoren die zorgen dat je wellicht wat anders tegen zaken aankijkt. Mensen met een burn out willen over het algemeen niets liever dan beter worden en weer 'normaal' aan de slag gaan.

 

En dat het in de VS zoveel beter is geregeld op sociaal vlak is een heel andere discussie maar ik mag hopen dat jij ook de zwarte bladzijde kent van dat systeem.

 

Uiteraard is het mogelijk dat een werknemer zaken fingeert maar het zou je sieren om niet blind ergens van uit te gaan zonder kennis te hebben van de echte psychische/lichamelijke problemen waar een dergelijk persoon mee zit. In sommige andere topics ga je ook wel s vrij ongenuanceerd in de aanval omdat iemand of een bedrijf iets doet wat je eventjes tegenzit.

[Frans Sijtsma]

Ik denk dat Christine meer het feodaal ondernemerschap terug wil, met lijfeigenen enzo

 

Strookt niet helemaal met mijn gedachten over werkgever/werknemerverhoudingen

 

Frans

[P.J.]

Pas op met het sabelen heren. Ik denk dat er nog wel een persoonlijk laagje onder zit dat Christine niet zo duidelijk heeft laten zien.

 

Ik reageer dan ook "algemeen" op een dergelijke situatie en niet op de persoon. "Don't kill thé messenger" zou ik zeggen. Wacht maar tot er in Den Haag weer een andere kleur vlag komt te hangen en beleef dan maar mee wat er dan weer voor lasten naar de werkgevers geschoven worden. De lasten die van daaruit in het verleden naar de werkgevers zijn geschoven, hebben niet bepaald onze productiebedrijven laten floreren. Ze zijn overgenomen en een voor een geëlimineerd. En de weinigen die nog trachten er iets van te maken, kunnen zonder externe hulp geen beleid meer voeren. Alles wat simpel was, is tot een onoverzichtelijke brei vermaakt. Zelfs van de loonadministratie hebben ze een rommeltje gemaakt. Miljarden worden daardoor verkwanseld aan onnodige administratie en a-productiviteit. En het ziet er dus niet naar uit dat die situatie wordt teruggedraaid. De scholen/opleidingen zijn zodanig georganiseerd dat de stof van lagere scholen en het voortgezet onderwijs nauwelijks op elkaar aansluiten. MBO's en HBO's hebben opleidingen bedacht, waarmee in de maatschappij nauwelijks een boterham te verdienen is. Technische opleidingen van het eerste echelon zijn uitgekleed, waardoor er geen nijverheidswerkers meer aan de maatschappij worden afgeleverd. En dat ten koste van het feit dat het belangrijker is dat iedereen een nieuw lampje op zijn/haar fiets moet kunnen vervangen....... Er is geen ommekeer, geen herstel tot constructiviteit en het eind leidt tot niets. En helaas hebben de "ouderen" meegemaakt dat er met trots en betrokkenheid naar het werk werd gegaan om je boterham te verdienen. Je was begaan met je bedrijf en de mensen waarmee je werkte. En zelfs op dat vlak is er een rommeltje van gemaakt. We leven nu in een wereld van flexwerkers, uitzendkrachten en zzp-ers, die geen enkele binding met het zoveelste bedrijf kunnen opbouwen, omdat ze overmorgen wel weer ergens anders aan de slag kunnen zijn. De motivatie is dus van een gezamenlijke verschoven naar een individuele. En dat terwijl er steeds meer druk op de werkers kwam te liggen, omdat concurrentie ook steeds groter is geworden.

 

Misschien een zure beschouwing. Maar het is duidelijk dat we niet goed voor onszelf hebben gezorgd. De mens in opstand tegen globalisering, terwijl de samenhang in het nationaal functioneren wordt afgebroken. Verworden tot verpauperde vinexwijken, die perfect weergeven wat onze maatschappij nu nog inhoudelijk betekent.

 

Het wordt tijd dat we opstaan.

[Y Happy Level]

Pas op met het sabelen heren.

 

Pas op??? Ik vind het nog mild hoe er op haar gereageerd wordt.

 

Danny

[Marnix Wansink]

Pas op met het sabelen heren. Ik denk dat er nog wel een persoonlijk laagje onder zit dat Christine niet zo duidelijk heeft laten zien.

 

Ik reageer dan ook "algemeen" op een dergelijke situatie en niet op de persoon. "Don't kill thé messenger" zou ik zeggen. Wacht maar tot er in Den Haag weer een andere kleur vlag komt te hangen

 

De insteek van TS is niet 'algemeen' maar ook vrij persoonlijk. Ze beweert dat een werknemer van 30 die kapster is geen burn out kan krijgen en ontslagen moet kunnen worden omdat ze het 'dus' veinst. TS zelf zou bij een burn out gewoon blijven werken omdat de baas nu een probleem heeft wat ze blijkbaar niet wilde verzekeren vooraf. Is erg vanuit eigen oogpunt gedacht en niet erg politiek ingestoken lijkt me...

[Jeannine vdLinden]

Ik weet niet of het zozeer een politieke kwestie is als een maatschappelijke. Ook al zijn ze gerelateerd.

 

Uiteindelijk is de vraag: wie vinden wij als maatschappij voor de kosten verantwoordelijk? Als mensen niet kunnen werken, om wat voor reden dan ook, wie moet ervoor zorgen en wie moet er voor de kosten opdraaien?

 

Met burnout is de kwestie bot neergelegd want niemand kent de oorzaken en er is geen standaard geneesmiddel. En burnout is gewoon moeilijk vast te stellen; de instrumenten ervoor zijn op zijn zachtste gezegd niet heel erg objectief. Het zit er niet in de DSM IV noch in de ICD-10. Er is gewoon geen valide protocol om de diagnose vast te stellen.

.

Wat allemaal niet wil zeggen dat het niet bestaat, of dat het onbelangrijk is. Alleen, wanner hebben wij ermee te maken en hoe benaderen wij dat als maatschappij?

 

In de VS is het inderdaad een geheel andere kwestie; wij hebben als maatschappij een andere samenvatting van de relatie van mens, bedrijf, en overheid. Ik ga deze discussie niet graag aan, want het niveau van onwetendheid en onbegrip zo groot is aan beide kanten dat het eindigt eigenlijk nooit in een discussie. Wat mensen van vrienden of kennissen of de pers meenemen is niet onjuist; het is alleen niet compleet. Evenals de vreemde noties die Amerikanen hebben (gebaseerde op dezelfde bronnen) over Europa in het algemeen en Nederland in het specifiek.

 

Maar in het algemeen denk ik niet dat Nederland als maatschappij even hard wil worden op deze kwesties als de Amerikaanse is; en ik denk ook niet dat men dat wil. Gelukkig hoeft dat niet.

 

Dus, als maatschappelijke kwestie:

 

- hoe kan een kapster van 30 een burnout hebben?

 

Burnout heeft niet alleen te maken met werkomstandigheden; ook al uiten de symptomen zich op de werkvloer. Predictors van burnout zijn psychologische eisen van een baan -- dat wil niet zeggen dat het aan zich veeleisend is, maar dat de werknemer zelf het zo ervaart -- onevenwicht in werk-thuis verhouding en doorbraak van de ene op de andere, de mogelijkheid om eigen beslissingen te kunnen nemen en uitvoeren, en de wensen en verwachtingen van de werknemer zelf van een baan.

 

Dus, leeftijd en beroep zijn niet aan zich de belangrijkste factoren.

 

Deze discussie is omringd met taboe-onderwerpen; maar doorgaande maatschappelijke veranderingen en onzekerheid lopen hand in hand met een toename van gezondheidsproblemen, onder andere burnout. De cijfers zijn tellend; Nederland kent nu een burnout ratio die richting de 15% toe gaat, tegen 10% maar een paar jaar geleden. En ik denk dat als je de cijfers op zou zoeken, je zou een toename zien in mensen onder 35 en ook onder vrouwen.

 

- hoe kan het dat die kapster na een maand niet weer aan het werk gestuurd wordt door de bedrijfsarts?

 

Er is geen protocol voor de behandeling van burnout, en geen vaste termijn nodig om ervan te genezen. Als de werk en prive omstandigheden niet veranderd zijn, dan is het vragen om een herhaling.

 

- waarom mag ze zo iemand niet gewoon ontslaan?

 

Ik denk dat dicht bij de antwoord op deze vraag ligt het feit dat er in heel Nederland maar 2000 vaste contracten aangeboden werd in 2011. Er zijn er policy's die een pervers effect hebben; als alles goed geregeld moet zijn voor een werkgever maar niet voor een freelancer dan stimuleer je in economische mindere tijden freelancen.

 

Voor je kapster is het eigenlijk zonde dat ze een werkneemster aan wou nemen maar inderdaad haar verantwoordelijkheid ervoor niet goed geregeld heeft. Zij heeft de risico's aan zich genomen voor een ander en het viel tegen.

[P.J.]

Voor sommigen geldt: "Oogkleppen ophouden en gewoon doorgaan.....".

 

Kijk nu eens terug naar het verleden van Christine. Haar ervaringen hebben haar verbitterd en ertoe geleid dat zij deze boodschap op deze manier brengt.

 

Ten tweede zal de (nabije) toekomst duidelijk maken of de moderne succesvolle ondernemers nog wel potentieel klanten kunnen vinden in ons land. Ik zie b.v. op Linkedin hordes coaches, managers en interims hengelen naar een volgende job. Hoog opgeleide mensen, die hun markt zien afzinken zoals de Titanic dat in 1912 ook deed. Met hoop op alle (onzichtbare) oplossingen in de "cloud". Peptalk en pitchen...... Bizar geneuzel in randverschijnselen. "1984" is bewaarheid geworden, hetzij dan wel in een andere vorm, waarin de teloorgang tot uiting komt in individualisme en maatschappelijke verarming. Waarin de basis van het "zijn" en het als vanzelfsprekend zorgen voor elkaar, wordt verkwanseld. Arme zielen......

[Ard-Sc]

Christine brengt hier een onderwerp naar voren dat voor veel werkgevers herkenbaar is. Dat is toch een normaal onderwerp waar je over kunt discussieren? Ik vind het jammer om zo'n topic dan maar even "plat te gaan kneuzen".

 

Als je het wat verder inhoudelijk bekijkt is er weinig aan de hand (vanuit ondernemersperspectief). Het bedrijf bestaat 2,5 jaar. Er zijn (vermoedelijk) na de start enkele parttime personeelsleden in dienst gekomen. Dus laten we zeggen dat de zieke medewerkster er nu 1,5 jaar werkt voor 20 uur per week. In normale omstandigheden zit ze dan nu in haar 2e jaarcontract. Stel dat ze aan het einde van het contract nog steeds ziek is dan verlengt de werkgeefster het contract (meestal) niet. De zieke medewerkster wordt dan een "vangnetter" en ontvangt een zw-uitkering. Schade voor de ondernemer (wanneer hij alles zelf op moet vangen) 6 maanden x 20 uur = 6.000 euro? Niet een fijn bedrag, ga ik ook liever van op vakantie, maar ook niet meer dan dat.

 

De zieke medewerkster heeft naast haar burn-out klachten dus ook al het vooruitzicht dat haar contract niet verlengt gaat worden. Los van haar herstel levert het ook een deuk in haar "arbeidsmarktpositie" op.

 

Dus een situatie met 2 "verliezers".

 

[Sabra]

Christine brengt hier een onderwerp naar voren dat voor veel werkgevers herkenbaar is. Dat is toch een normaal onderwerp waar je over kunt discussieren? Ik vind het jammer om zo'n topic dan maar even "plat te gaan kneuzen".

 

 

 

Het moet zeker een normaal onderwerp van discussie kunnen zijn, maar het wordt in dit topic nogal scheef gebracht. Ik vind het jammer dat er zoveel achterliggende frustratie en verbittering spreekt uit het bericht en de reacties van Christine. Bij ziekte van een werknemer (en vooral dit soort ziektebeelden) speelt altijd wel de vraag of het allemaal wel waar is. Maar je moet ontzettend oppassen met dat soort beschuldigingen en om ze zonder onderbouwing op een forum te gooien vind ik waardeloos. Daarmee kwets je onnodig heel veel mensen, en ik vind dat geen professionele houding.

 

 

[Christine]

 

 

En van de cijfers blijkt dat serial-entrepreneurs, mensen die blijven ondernemen, van alle beroepen de allerlaagste kans op burnout hebben.

 

Dat moet toch ergens aan liggen.

[Ard-Sc]

Ik vind het jammer dat er zoveel achterliggende frustratie en verbittering spreekt uit het bericht en de reacties van Christine.

 

Daarmee kwets je onnodig heel veel mensen, en ik vind dat geen professionele houding.

Ik vind dat ook jammer en met name voor Christine zelf. Wat zij heeft moeten doorstaan afgelopen jaren, petje af! Dan kan ik me vanuit haar perspectief ook best een keer een reactie voorstellen van "een 30-jarige kapster, waar kan die nu een burn out van krijgen". Dat haar mening er dus niet helemaal "okselfris" uitkomt kan ik goed plaatsen. Daarnaast heb ik ook aangeven dat ik het nogal cru geformuleerd vind.

 

Het onnodige gebruik en misbruik van de sociale zekerheid in Nederland is één van de redenen waardoor het nu bijna helemaal kapotbezuinigd is. Daar mag toch gerust over gesproken worden? Het is een ondernemersforum.

[Peterverstr]

 

 

En van de cijfers blijkt dat serial-entrepreneurs, mensen die blijven ondernemen, van alle beroepen de allerlaagste kans op burnout hebben.

 

Dat moet toch ergens aan liggen.

Men zegt "hoop doet leven". Mensen met een doel voor ogen zijn gelukkiger, maar het kan echter op een burnout uitdraaien als dat doel toch niet behaald kan worden (het besef van het falen). En de beste medicijn is er weer tegenaan gaan, een nieuw doel dus. :P

[Christine]

 

 

Men zegt "hoop doet leven". Mensen met een doel voor ogen zijn gelukkiger, maar het kan echter op een burnout uitdraaien als dat doel toch niet behaald kan worden (het besef van het falen). En de beste medicijn is er weer tegenaan gaan, een nieuw doel dus. :P

 

Ik ben de laatste waar je dat tegen moet zeggen.