burned out medewerker (opgeschoond en heropend)

[Christine]

Mijn kapster is 2.5 jaar geleden voor zichzelf begonnen. Het gaat wel goed met haar zaak, ze heeft twee parttime kapsters in dienst en werkt zelf part time, ze heeft ook kinderen. Nu is een van haar medewerksters, 30 jaar oud, sinds oktober thuis met burnout. Ze moet nu zelf extra werken en minder klanten aannemen omdat er minder capaciteit is, maar de kosten zijn niet lager omdat ze die zieke medewerkster wel normaal moet doorbetalen. We vroegen ons vanmiddag samen af:

 

- hoe kan een kapster van 30 een burnout hebben?

- hoe kan het dat die kapster na een maand niet weer aan het werk gestuurd wordt door de bedrijfsarts?

- waarom mag ze zo iemand niet gewoon ontslaan?

 

Ik begrijp dat dit politieke vragen zijn, maar het zijn wel vragen. Zoals jullie weten heb ik wel vaker vragen of opmerkingen voor het HL forum "HL vraagt aan de politiek", maar zo'n forum is er niet.

[Hans v N]

Christine vraagt hier duidelijk om kneuzen dus die moet je juist niet geven. ;) Een reus is trouwens ook niet op zijn plaats dus die ga ik ook niet geven.

Onconventionele manier om aandacht voor een probleem te vragen, dat wel. Maar het werkt. Erg goed zelfs.

 

Wat nu als de betreffende kapster een uitkering opstrijkt, overdag gaat tennissen en 's avonds de thuiskapper uithangt? Niet waarschijnlijk maar het zou zomaar kunnen. Wie doet haar wat? En zeg nu niet dat het niet gebeurd. En als daardoor een hardwerkende ondernemer failliet gaat?

 

Ja, dan had ze maar een verzekering moeten nemen.

En wat nu als de onderneemster daar geen geld voor heeft, of geen weet van hoe dat moet, of nog geen tijd voor, of er vanuit gaat dat een paar weken ziekte op te vangen is? Of een combinatie van deze zaken?

 

Ik denk dat het helemaal geen gek idee is om eens na te denken hoe we de kleine (vaak naïeve) ondernemer uit de wind moeten houden. Of dat nu is door een betaalbare collectieve verzekering of door betere voorlichting / begeleiding weet ik niet. Of door een betere begeleiding cq controle van de zieke werknemer? Wie het weet mag het zeggen.

[Nico Schouten]

De vraag of een 30 jarige een burn out kan hebben is al beantwoord met een volmondig ja.

 

In de psychologie wordt onderscheid gemaakt tussen een depressie en een burn out.

 

Eenvoudig gezegd, een burn out geneest door een aantal weken rust in te bouwen en vervolgens weer rustig aan te beginnen.

Een depressie is minder snel verdwenen en vraagt om meer dan alleen rust, psycho educatie en therapie zijn dan onderdeel van de oplossing.

 

Wat de oorzaak is van de burn out bij deze kapster of ze het wel of niet veinst doet eigenlijk niet (meer) ter zake.

Jouw collega ondernemer zit nu met de brokken en moet dat oplossen dus lijkt het mij zinvoller de discussie te laten gaan richting oplossing. Over het faillissement van het Nederlandse sociale zorgstelsel kan een ander topic gestart worden.

 

Welke rol de ondernemer in dit verhaal zelf speelt is niet duidelijk, misschien komt de burn out door werkgerelateerde zaken, misschien ligt de oorzaak in het privédomein, misschien is het een combi. Eerder werd al aangehaald dat er een plan moet komen hoe terugkeer naar de werkplek kan worden bevordert.

Dat betekent dat je op een constructieve manier bezig gaat zijn met het herstel van deze medewerker, een mogelijk uitzicht op een oplossing en verlaging van de werkdruk voor de mensen die wel aan het werk zijn. Hou daarom contact met de arts en probeer uit te vinden in hoeverre de werkneemster haar burn out wijt aan de werksituatie. Zorg ervoor dat je wat redelijkerwijs van je verwacht kan worden als ondernemer op orde hebt en kijk in hoeverre je zelf bij kunt dragen aan herstel. Is het iets tussen ondernemer en kapster, schroom niet er een mediator bij te halen.

 

Zodra de kapster weer terug is op de werkplek toch ook eens kijken naar de mogelijkheden van verzekeren tegen en voorkomen van uitval.

 

Wat nu in ieder geval absoluut geen zin heeft is op gaan zitten vreten, de situatie is nu eenmaal zoals deze is en ligt voor een deel buiten het beïnvloedbare voor de ondernemer. Focussen op de negatieve kant maakt de ondernemer zelf namelijk ook vatbaar voor burn out of depressie en dan is het helemaal over sluiten.

 

 

 

 

Persoonlijke waarneming, mensen met een burn out gaan in hun zorgbehoefte vaak over eigen grenzen.

Ze passen hun werkschema aan om die ene klant tegemoet te komen, ze blijven nog even extra om de rij klanten weg te werken. Ze lossen allerlei dingen op die niet bij hun taak horen, bijvoorbeeld op de vrije dag aanbieden om langs de groothandel te rijden omdat dat maar een beetje omrijden is. Als een van de andere medewerkers ziek is dan springt deze ene medewerker steevast in de bres om de anderen te ontlasten en de klanten toch te kunnen helpen.

Dit type mens is zeer ondernemend, heeft hart voor de klanten en voor het bedrijf waar ze werken.

Eigenlijk zijn het ondernemers maar dan zonder het zakelijke instinct.

Hele fijne collega's of medewerkers om te hebben alleen moet je bij dit type "de dood of de gladiolen' oppassen dat ze "geen burn out krijgen"

 

Als jouw collega ondernemer haar in deze typering herkent dan is het een typische zorgverlener. Geweldige mensen die je prima voor je kunt laten werken alleen zul je als ondernemer deze mensen soms even af moeten remmen om te voorkomen dat ze meer energie opstoken dan ze bij kunnen laden.

 

 

 

Nog even over de burn out, mensen in zorg beroepen zijn door hun zorgzame karakter vatbaarder voor problemen zoals burn out. Je denkt dan eigenlijk meteen aan de zorg maar ook een goeie kapster is een zorgverlener (en niet alleen om de damespraat).

Wie zich niet voor kan stellen dat je in een kapsalon door kan draaien zou eens moeten kijken naar Tabathas Salon Takeover

Eigenlijk interessante kost voor elke ambitieuze ondernemer.

[Ard-Sc]

Of er een hogere macht in het spel is weet ik niet, maar mijn oog viel zojuist op een aflevering van Jong (EO). Het gaat over jongeren die kampen met burn out. Er wordt gesproken met 2 jongeren 30 en 21 jaar. Terug te kijken via UitzendingGemist.

 

(Het programma is nogal "Veronica-style-1984" gemonteerd: drukke voice-over, onnodig veel achtergrondmuziek en snel camera knip en plakwerk dus ik heb het bij een sneak view gehouden. Maar misschien toch interessant voor deze of gene.)

[Jeannine vdLinden]

 

 

En van de cijfers blijkt dat serial-entrepreneurs, mensen die blijven ondernemen, van alle beroepen de allerlaagste kans op burnout hebben.

 

Dat moet toch ergens aan liggen.

 

Ik ben geen deskundige. Maar ik denk dat het ligt aan het feit dat mensen die blijven ondernemen, juist energie en voldoening trekken uit onzekerheid.

 

Ik was zelf vroeger van plan om administratieve jurist te worden, in environmental law. Niet gek, mijn vader is ingenieur en werkt al jaren voor de overheid in waterzuivering. En dan ontdekte ik de VS jury-systeem. Ik mocht dagen achter elkaar gaan optreden voor een zaal vol mensen, en ze mochten niet weglopen. Geweldig. ;D

 

Want ik ben niet bang om in het openbaar te spreken, ook al heb ik geen tijd gehad om te voorbereiden; ik vind het juist leuk. Mensen aan het lachen zetten, aan het denken zetten, ze laten boos worden en dan weer omdraiien. Het geeft energie, de connectie tussen mij en het publiek komt in golven aan en ik geef het vorm en spiegel het terug.

 

Ik begrijp niet wat er eng aan kan zijn: maar normaal mensen (heb ik begrepen) ervaren het niet zo, en vinden het eng. Ze gaan in de golven verdrinken en niet erop surfen. Dat moet ook toch ergens aan liggen.

 

Op zo'n manier gaat het met burnout; ik heb laatste gelezen over een theorie dat burnout en een paar andere angst-gebaseerde aandoeningen zijn eigenlijk het mis gaan van een gezonde functie van de brein. Het is als het ware een manier om de gemeenschappelijke situatie te testen. De mens is een kuddedier, wij hebben gemeenschap nu eenmaal nodig. Als wij het gevoel hebben dat wij een gemeenschap niet dienen of door de gemeenschap niet gewaardeerd worden, is dat (in een andere omgeving waarin wij ontwikkeld zijn) letterlijk als de dood. Zonder gemeenschap, stam, bende, wat dan ook, dan redt de mens het niet.

 

Zo redeneert de limbic system, die niks heeft aan mijn eigen ik en zelfontwikkeling en individualisme enzo. En dan gaat het mis.

 

In tijden van onzekerhied, vindt een serie ondernemer zijn kansen. Zo iemand gaat rond kijken: hoe kan ik de maatschappij veranderen? Wat doe ik eraan?

 

Maar een beetje een normaal mens begint angstig te worden; komt het wel goed?

 

 

[Christine]

Ik heb nog geen goed antwoord gezien op mijn vraag waarom het de ondernemer is die moet opdraaien voor ziekte van werknemers (door verzekering of anderszins) en niet de werknemer zelf. Ik verbaas me er een beetje over dat op een ondernemersforum de communis opinio lijkt te zijn dat de ondernemer verantwoordelijk is voor ziekte van werknemers, en niet de werknemer zelf.

[member123]

Ik heb nog geen goed antwoord gezien op mijn vraag waarom het de ondernemer is die moet opdraaien voor ziekte van werknemers (door verzekering of anderszins) en niet de werknemer zelf. Ik verbaas me er een beetje over dat op een ondernemersforum de communis opinio lijkt te zijn dat de ondernemer verantwoordelijk is voor ziekte van werknemers, en niet de werknemer zelf.

 

Kan ook zo worden gemaakt natuurlijk dat werknemer zich zelf daarvoor moet gaan verzekeren, maar zal als gevolg hebben dat de werkgever een hoger loon zal moeten gaan betalen.

 

En vanuit een werkgever is het allemaal veel makkelijker te organiseren, het is dan 1 partij die voor een heleboel personeel een verzekering afsluit, als het andersom gaat moet iedereen individueel een verzekering afsluiten en daar zal dat enkel maar duurder van worden (waardoor werkgever nog meer loon moet gaan betalen).

 

en zo kan je natuurlijk wel door blijven redeneren? waarom moet de werkgever opdraaien voor de kosten van een bureau en bureaustoel? laat de werknemer dat zelf maar doen als hij zo nodig wil zitten.

 

Werken met asbest? waarom moet de werkgever daar van de wet voor veiligheids maatregelen opdraaien? Laat die werknemers zelf maar beschermende pakken en apparatuur kopen als ze geen risico op kanker wil hebben?

 

Wel het antwoord is heel simpel: omdat we met zijn alles via de politiek gekozen hebben om het in dit land op deze manier te doen en de verantwoordelijkheid bij de werkgever neer te leggen.

 

Wil je dat anders zal je een politieke partij moeten starten en zorgen dat je genoeg steun krijgt om dat aan te passen.

maar aangezien er in dit land meer werknemers als werkgevers zijn geef ik je weinig kans.

[Ard-Sc]

Ik heb nog geen goed antwoord gezien op mijn vraag waarom het de ondernemer is die moet opdraaien voor ziekte van werknemers (door verzekering of anderszins) en niet de werknemer zelf. Ik verbaas me er een beetje over dat op een ondernemersforum de communis opinio lijkt te zijn dat de ondernemer verantwoordelijk is voor ziekte van werknemers, en niet de werknemer zelf.

Wat is jouw voorstel dan hoe het in Nederland geregelt zou moeten worden?

 

(Eerste 10 dagen ziekte wordt onbetaald voor de werknemer? Of zullen we het hele Nederlandse Arbeidsrecht verder afbreken?)

[Hans van den Bergh]

Ik ben geen deskundige.

Ik ben - helaas - ervaringsdeskundig. Ik had in de zomer van 2009 - bij sommigen alhier bekend - de zwaarste categorie burn out, nl. dat het lichaam zelf 'shutdown' gaat. Iets wat je als ondernemer niet wilt, want jij shutdown betekent onderneming shutdown. Wel heel veel ervan geleerd, in mijn loondiensttijd als (harde) manager had ik de reputatie het met de (eveneens harde) bedrijfsarts op akkoordjes te gooien om iemand zo snel mogelijk weer inzetbaar te krijgen. Ook ik was de mening toegedaan dat iemand van - nog geen - 30 jaar onmogelijk iets als een burn out kon hebben, maar nu weet ik dat zo iemand wellicht een lager stadium burn out kan hebben gehad, de stadia die ik als ondernemer vakkundig en langdurig wist te negeren. Zoals Nico al aangaf, je hebt een bepaald profiel waardoor je meer gevoelig kunt zijn voor deze aandoening: je wilt dingen goed doen, voor elkaar krijgen en je wilt zeker niet falen, je wilt helemaal niet zonder energie komen te zitten.

 

En omdat je ervoor gaat en je steeds langer je de signalen negeert, wordt de kans vergroot dat je in het zware stadium terecht komt en dus 'het licht uit gaat'. Dan is het terugkrabbelen geblazen, ook al druist het tegen al je instincten in moet je toch regelmaat en structuur in werken en leven aanbrengen, en dat voelt dan ook goed. Als je het neigt te vergeten, merk je het ook, die zwakke plek, dan ben je onaangekondigd doodmoe (hoewel steeds minder, komt het nog steeds voor). Is nu dus voor mij een waarschuwing.

 

Christine, als je als ondernemer en werkgever zelf je grenzen niet goed weet / bewaakt, hoe zou je dan goed om kunnen gaan met de grenzen van werknemers? De beste werknemer die je kunt hebben, is misschien het best omdat hij / zij over het profiel beschikt, wat het meeste risico met zich meebrengt. En degene die dat van zichzelf herkent en dus de eigen grens wel kent, zal in de ogen van een werkgever wellicht als zeurpiet worden gezien.

 

Succès en groet,

 

Hans

[renep]

Ik heb nog geen goed antwoord gezien op mijn vraag waarom het de ondernemer is die moet opdraaien voor ziekte van werknemers (door verzekering of anderszins) en niet de werknemer zelf.

 

Dat kan goed kloppen, want die vraag stel je nu voor het eerst in deze discussie.

[Jeannine vdLinden]

Ik heb nog geen goed antwoord gezien op mijn vraag waarom het de ondernemer is die moet opdraaien voor ziekte van werknemers (door verzekering of anderszins) en niet de werknemer zelf. Ik verbaas me er een beetje over dat op een ondernemersforum de communis opinio lijkt te zijn dat de ondernemer verantwoordelijk is voor ziekte van werknemers, en niet de werknemer zelf.

 

Omdat in Nederland is er geen systeem waarvan als je niet werkt, je niet betaald krijgt. "Root, hog, or die" is niet de maatschappelijke keuze die gemaakt is geweest, ook al gaat het nu die kant op. Het wordt geregeld met een combinatie van de overheid -- dat wil zeggen, de geld van de belastingbetaler--en bedrijven -- dat wil zeggen, de geld van het publiek binnen en buiten Nederland.

 

Want behalve dat de kapster een alternatieve manier van werken heeft, uiteindelijk betaalt zij niks, net als de overheid niks betaalt. De kosten worden in de prijzen verwerkt, en zo doorgespeeld.

 

Ziekteverzuim en ziekenkosten zijn niet hetzelfde, dus begrijp ik de overige van de vraag niet volledig.

[Celestina]

Ik verbaas me dat er vanaf het begin blijkbaar geen contact is geweest met de medewerkster zeker in zo`n kleine onderneming, blijkbaar is dus de werkgeefster niet heel erg geinteresseerd geweest vanaf het begin. anders zou er gewoon contact zijn en zou de bedrijfsarts het contact niet verbieden! Hoe vaak is ze er al geweest? Koffie even praten bloemetje mee!

[P.J.]

Dat moet je wel meteen in het begin doen anders kan dat zelfs contra-effectief werken. Maar het kan best zo zijn dat de vaststelling dat het om een burn out gaat, niet zo snel gemaakt kon worden. Een opeenstapeling van problemen, die langzaam naar buiten zijn gaan borrelen. En dan kan het beginnen met een wang die pijn doen en eindigen op de stoel van een psychiater. Brrr.... ik moet er niet aan denken....

[TwaBla]

 

Zullen we het dan ook eens hebben over de ziekte die zwangerschap heet? Gevolgd door de bacterie-aandoening dat kind heet? Dat van mijn belastingcenten naar school gaat!

 

Gewoon terugdraaien de klok.

 

Gezeur over kinderarbeid ben ik ook zat.

[P.J.]

[glow=green,2,2,2,]Ik had niet anders verwacht van je. Die van jou zitten nu noestig zaakjes voor je af te werken?[/glow]

 

De "colortags" werken niet op dit forum. Ik had voorgaande tekst in het groen willen plaatsen waarmee je de tendens van het bericht kunt aangeven.... Mod edit: kleur werkt niet, maar we hebben nog meer special effects ;)

[Marjan]

@Paul

Mee eens, echter niet op zijn plaats binnen dit topic, naar mijn mening hier zelfs een beetje ranzig.

Een medewerker met een burn out kun je niet vergelijken met een niet presterende medewerker.

[Norbert Bakker]

Een medewerker met een burn out kun je niet vergelijken met een niet presterende medewerker.

Ik vraag me af of Paul die vergelijking wel maakt, IMHO heeft hij het in zijn algemeen over de problemen van het vastgeroeste ontslagrecht.

[Norbert Bakker]

daarom valt het in dit topic niet echt lekker en dat is jammer

Het kan misplaatst overkomen ja, enige nuanche en toelichting bij zowel posters als lezers is gewenst, maar dat geldt voor dit hele topic.

 

In de kern raakt het onderwerp dat Paul aansnijdt wat mij betreft weldegelijk de problematiek van dit topic: de verantwoordelijkheid voor langdurig verzuim ligt sinds 1993 en 1996 volledig op de schouder van de werkgever : dat is zeker voor kleinere werkgevers een grote verzwaring van hun aansprakelijkheid sinds 20 jaar.

 

Is - geheel afgezien van advies, naïviteit en verzekerbaarheid van risico's - sprake van doorgeschoten aansprakelijkheid? Wat mij betreft wel. Het is voor kleine werkgevers niet meer op te brengen om goed presterende mensen in vaste dienst te nemen, en al helemaal niet op te brengen om minder presterende mensen in vaste dienst te ontslaan. Dat an sich heeft helemaal niets te maken met een werknemer met een burnout (ziek is ziek), maar voor de werkgever kan het net die ene druppel zijn

[P.J.]

Je kunt dit soort "kosten" ook niet in je kostprijzen doorberekenen. Regelgeving en praktijk lopen hier als schuurpapier langs elkaar. En dat terwijl regelgeving juist een smerend effect zou moeten hebben.

[Dennis_van_Dijk]

Je kunt dit soort "kosten" ook niet in je kostprijzen doorberekenen. Regelgeving en praktijk lopen hier als schuurpapier langs elkaar. En dat terwijl regelgeving juist een smerend effect zou moeten hebben.

 

 

En over welke "kosten" heb je het dan?

[P.J.]

Sorry. Ik bedoelde dat je deze "onvoorziene" kosten nooit in je kostprijsberekeningen mee kunt nemen. Je prijzen komen dan zo hoog te liggen dat je nauwelijks nog iets kunt verkopen.

[Ard-Sc]

In de kern raakt het onderwerp dat Paul aansnijdt wat mij betreft weldegelijk de problematiek van dit topic: de verantwoordelijkheid voor langdurig verzuim ligt sinds 1993 en 1996 volledig op de schouder van de werkgever : dat is zeker voor kleinere werkgevers een grote verzwaring van hun aansprakelijkheid sinds 20 jaar.

Tegenwoordig is het zo dat wanneer je ergens een doorlopend contract hebt om een product of dienst af te nemen en de voorwaarden wijzigen zich, je dan ook meteen zonder verdere kosten direct een dergelijk contract kunt opzeggen.

 

Als je dat vergelijkt met hoe er met werkgevers omgesprongen is de afgelopen jaren is dat eigenlijk verbazingwekkend. Mensen die in vaste loondienst actief waren, werkten opeens voor geheel andere, voor de werkgever ongunstiger voorwaarden. Als je het gelijk zou willen trekken zou dus in feite bij wijziging van de voorwaarden er ook opnieuw met een jaarcontract gestart moeten kunnen worden.

 

Maar waarschijnlijk is de wal het schip al aan het keren. Vaste contracten worden hoogst zeldzaam. Hele volksstammen werken op uitzendbasis, parttime basis, tijdelijke contracten etc. Pensioenafspraken? Nada, nul. Werkgevers laten hun toko niet meer leegvreten. Veel personeel zit al in aparte, nagenoeg lege bv's. Dus of dat gepolder op lange termijn voor de nieuwe werknemers wel zo goed uitpakt? De vakbond FNV ligt ook al op apegapen door zoiets simpels als de pensioenleeftijd. Werknemers hebben van hun 25e tot hun 65e een hoogst onzekere inkomstenvoorziening die 40 jaar aan alle kanten rammelt en de vakcentrale ontploft op een accoord of men een paar jaar eerder of later mag/moet stoppen met werken. Als het niet zo triest zou zijn, was het lachwekkend. Er ligt qua vernieuwing in het arbeidsrecht een flinke handschoen om op te pakken, maar het zal electoraal wel zo moeilijk liggen dat niemand hem durft op te pakken.

[P.J.]

Als er een rode vlag in Den Haag komt te wapperen zullen de puinhopen eerst nog veel groter worden. Ik ben bang dat het zo ver komt dat herstel nauwelijks nog mogelijk wordt en dat het beter zou zijn om daarna geheel op simplistische wijze opnieuw te beginnen. Het is in en in triest dat de politiek, met al zijn geregel en gerommel, (het begon met Den Uil) de oorspronkelijke arbeidsmarkt heeft afgebroken en met mensen omgaat alsof die enkel en alleen maar deugen om een stem uit te brengen. Het wordt met de dag onoverzichtelijker voor het gros van de mensen. De taak van Rutte is een haast onmogelijke geworden. Ons land kent op deze manier alleen maar verliezers.

[Ard-Sc]

Ons land kent op deze manier alleen maar verliezers.

Klopt bijna helemaal Peter. Het is nog erger. Je krijgt een 2-deling. 1 groep die het niet hebben en 1 groep die het wel heeft.

 

Dat is een perfect recept voor herrie in de tent (vroeg of laat).

 

Zij die iets hebben zullen het trachten te beschermen. Hek erom heen, alarm, hondjes, pistool etc.

Zij die overal buiten de boot vallen hebben op den duur niks meer te verliezen.

 

En het is al begonnen, hoe is het anders te verklaren dat grote groepen stemmen op 1 man met een "doe-het-zelf-kapsel"?

 

Als de groep die het wel heeft zorgt dat de groep die het niet heeft, toch een normaal leven kan leiden, kan de groep die het wel heeft pas structureel gaan genieten van alles wat ze wel hebben. Vroeger zou je dat solidariteit hebben genoemd, maar dat was niet meer hip, dus daar zijn we mee gestopt. Ik denk dat de tijd rijp is dat je het als "gezond eigenbelang" in de markt moet gaan zetten dat de sterkere zorgt voor de zwakkere.

[Hans van den Bergh]

En dan is het van een item over burned out medewerker via ontslagrecht ineens een breed politiek topic geworden? ??? ;)

 

Succès en groet,

 

Hans

[Ard-Sc]

Mijn kapster is 2.5 jaar geleden voor zichzelf begonnen. Het gaat wel goed met haar zaak, ze heeft twee parttime kapsters in dienst en werkt zelf part time, ze heeft ook kinderen. Nu is een van haar medewerksters, 30 jaar oud, sinds oktober thuis met burnout. Ze moet nu zelf extra werken en minder klanten aannemen omdat er minder capaciteit is, maar de kosten zijn niet lager omdat ze die zieke medewerkster wel normaal moet doorbetalen. We vroegen ons vanmiddag samen af:

 

- hoe kan een kapster van 30 een burnout hebben?

- hoe kan het dat die kapster na een maand niet weer aan het werk gestuurd wordt door de bedrijfsarts?

- waarom mag ze zo iemand niet gewoon ontslaan?

 

Ik begrijp dat dit politieke vragen zijn, maar het zijn wel vragen. Zoals jullie weten heb ik wel vaker vragen of opmerkingen voor het HL forum "HL vraagt aan de politiek", maar zo'n forum is er niet.

Dit is de openingspost, trek zelf je conclusie.