Hans v N

Treffende column. Bedenk dat ik het in de loop der jaren met diverse deelnemers aan de stok heb gehad maar Peter was daar niet bij. Tenminste, niet dat ik me herinner. Kan ook goed zijn dat ik een virtuele draai rond de oren, die Peter weleens uitdeelde, absorbeerde omdat ik wist dat ik hem verdiende. Veel sterkte aan zijn nabestaanden en vrienden.

Je mag heel veel afspreken maar in dit geval zijn er toch grenzen. Die zitten vooral in de beperking van de mededinging, met name Art 6 Mw. Maar in plaats van hier later over te moeten procederen is het natuurlijk veel handiger om het meteen goed te regelen en af te spreken dat je voor een periode van 2 (max 3 zie hieronder) gebonden bent aan het (niet)concurrentiebeding. bron Er zitten aan bovenstaand overigens heel veel mitsen en maren, bijvoorbeeld hoe de markt in elkaar zit enz. Ik zou voor een degelijk advies een jurist naar de overeenkomt laten kijken. En inderdaad gewoon alles op tafel en onderhandelen. Door eerlijk te zijn win je vaak het meeste vertrouwen en dat is weer essentieel bij de verkoop.

Dat is inderdaad meestal optimaal. Moet wel even corrigeren dat je niet met het invullen van het formulier ondernemer voor de BTW wordt, maar met terugwerkende kracht vanaf de factuurdatum van de panelen. Als je dan toch als ondernemer de BTW terug wil krijgen moet je dus in theorie ook alle jaren corrigeren voor (bv 3000 wp) 60 Euro per jaar. Dat kan volgens hier in één keer bij de eerst volgende aangifte.

Dat is natuurlijk een dilemma. Als het om een klein bedrag gaat of weinig schade zou ik zeker schikken en de klant zijn zin geven. Je hebt wel wat beters te doen dan je daar druk over te maken. Maar daar zijn natuurlijk grenzen aan. Als je niet toe wil geven zijn er volgens mij 3 mogelijkheden. Ten eerste kan je reageren op de negatieve berichten. Dat lijkt me gevaarlijk omdat je dan al snel zelf ook met modder gaat gooien. De tweede is een brief sturen met het verzoek te stoppen met de negatieve berichtgeving, als daar niet positief op wordt gereageerd kan je met juridische stappen dreigen. Je mag een ander, dus ook een bedrijf, niet zwart maken op het Internet. Ook niet als je een conflict hebt. Maar het allerbeste is volgens mij om te zorgen dat die negatieve recensies wegvallen tegen positieve. Dat lijkt niet zo eenvoudig maar als je tevreden klanten vraagt om een recensie te schrijven en daar wat voor geeft in de vorm van een korting of je verloot een schoonmaakbeurt (van de panelen) dan wil men best meewerken. Je kan er dan juist sterker uit komen.

Werkt 2 kanten op lijkt me. Uiteraard wil men bij de belastingdienst graag dat zowel het teruglevercontract (je normale energiecontract) en het BTW nummer naar dezelfde persoon leidt. Als je graag wil dat je vrouw dat is die geen ondernemer is dan wijzig je dus de tenaamstelling van het energiecontract en vraag je vrouw een BTW nummer aan via dit formulier. Hier lees je de hele procedure nog eens. Hier staat overigens dat dat alleen degene wiens naam destijds op het energiecontract stond BTW kan terugvragen. Dit lijkt me niet helemaal juist omdat als in dat geval de factuur op de ene partner zou staan en het energiecontract op de andere, beide geen BTW zouden kunnen terugvragen. Bovendien wordt diegene pas BTW ondernemer door het invullen van de aanvraag, en dan is de huidige tenaamstelling dus bepalend. Zoals gemeld staat ook in het formulier niet dat het contract destijds op de aanvrager's naam moest staan. Het lijkt me wel handig als de factuur wel op die partners naam staat. Maar ook daar zou je bij de leverancier om een vervanging kunnen vragen. Kans op controle lijkt me klein maar je kan beter de zaak zo veel mogelijk voor elkaar hebben. Dus naam op factuur en energiecontract hetzelfde.

Het is best wel troebel. De belastingdienst zegt dat bij gemeenschap van goederen alleen de naam die op het energiecontract staat zich mag aanmelden als ondernemer. Er staat niet dat diegene die destijds (bij plaatsing) op het energiecontract stond ondernemer met terugwerkende kracht kan worden. Je kan de tenaamstelling dus aanpassen, tenminste als je energieleverancier dat toestaat. Elders lees je dan weer dat ook de BTW factuur op die naam moet staan. Aan de ene kant logisch omdat aan de factuurvereisten moet worden voldaan maar aan de andere kant muggenzifterij omdat de naam die op de factuur komt daar meestal bij toeval komt. Het had net zo goed de andere uit de gemeenschap van goederen kunnen zijn en vaak wordt betaald van een en/of rekening. En het is nog ingewikkelder als er sprake is van huwelijkse voorwaarden. Neem aan dat de zonnepanelen niet zullen worden aangemeld als mutatie zodat ze alsnog in de gemeenschap vervallen. En dan is er nog de vraag hoe groot de kans is dat je problemen krijgt als de tenaamstellingen niet helemaal kloppen, maar verdedigbaar (gemeenschap) niet uit zouden moeten maken. De belastingdienst vraagt niet om de originele rekening, je moet alleen een formulier invullen en een eenmalige aangifte doen van het jaar van aanschaf. Alleen bij een controle zou er een correctie kunnen volgen. De kans daarop lijkt mij niet groot omdat het meestal gaat om een relatief klein bedrag. Bovendien zou ik wel eens willen zien hoe een rechter omgaat met de gemeenschap van goederen waarbij de belastingdienst eisen stelt aan de tenaamstelling waar dat volstrekt onlogisch/onrechtvaardig is. Ik neem dus aan dat de belastingdienst coulant omgaat met de tenaamstellingen. Maar of dat ook zo is kan ik niet beoordelen. Iemand ervaring??

Dat is op zich een heel verdedigbaar advies. Daar kan ik het alleen mee eens zijn. :)

Uiteraard begint het met het vaststellen van de rechtspositie. Zie daarvoor mijn eerste post over uitputting en de diverse keren dat ik heb aangemoedigd om een wettelijke onderbouwing van de claims te vragen en een jurist te raadplegen. Dan komt er al heel snel een onderstroom op gang waarbij de marge die beperkt is wordt afgezet tegen de mogelijke juridische kosten. Is het niet heel gemakkelijk om hier twijfel te zaaien met de mening dat je het risicovol vindt en je jezelf zou willen baseren op feiten en wetten zonder daarbij enig feit en/of wet te noemen? En waarom zou er geen sprake zijn van een blafbrief?

Als... Dat is de reden dat TS juridisch advies moest inwinnen en dat ook heeft gedaan. Kennelijk heeft dat niet tot de conclusie geleid dat ze moest stoppen. Zelfs als er wel een juridische grond zou zijn voor de blafbrieven dan is volgens mij het risico beperk tot de geleden schade door de merkhouder. Die eventuele schade moet bovendien toe te rekenen zijn aan TS. Wat zou dan die schade kunnen zijn? Wel eens dat het advies dat je op een forum krijgt anders gewogen moet worden dan het advies van een (gespecialiseerde) jurist. Je kop in het zand steken en hopen dat het overwaait is nooit goed, maar daar is geen sprake van. Integendeel.

Het is naar mijn mening onzakelijk om de producten van stoppende afnemers niet terug te nemen en de terugname te regelen in het distributiecontract. Rest post bij nader inzien overbodig.

Het wordt nu vooral een discussie over de vraag of je jezelf onder druk van zogenaamde blaffers uit de markt moet laten drukken of als je in je recht staat gewoon moet doorgaan. Eens dat je bij twijfel de keuze eenvoudig is, namelijk stoppen. Maar waarom zou je als je niets fout doet? Naast advies van een jurist of advocaat, en dat heb ik al meerdere keren geopperd, zou ik in gesprek gaan met de merkhouders om te achterhalen wat het werkelijke probleem is. Zou inderdaad ook goed nagaan of de gebruikte plaatjes geen probleem kunnen geven en deze bij twijfel vervangen. Zou ook duidelijk maken op de website dat je geen relatie hebt met de merkhouders. Nergens twijfel over laten bestaan. Als het gaat om intimidatie om de markt af te schermen, en daar ziet het vooralsnog voor mij sterk naar uit, dan zou ik samen met de jurist advies inwinnen bij de ACM. Ook omdat de merken elkaar mogelijk hebben ingeseind nu er in korte tijd een tweede aan de bel trekt.

Goed om een jurist in te schakelen. Zeker omdat naast uitputting / merkenrecht ook medeplichtigheid als derde aan een mogelijke contractbreuk aan de orde lijkt te zijn. Het is duidelijk dat men alles in het werk stelt om de markt die een selectieve distributie heeft waarbij hoge eisen worden gesteld aan verkopers en hoge prijzen gelden kost wat kost wil beschermen. Daarmee staan ze echter nog lang niet in hun recht. Om nog even terug te komen op de uitzondering bij uitputting gaat het in de jurisprudentie die ik heb kunnen vinden over producten waar de omverpakking (doos) ontbreekt waardoor er minder informatieoverdracht kan plaatsvinden. De reputatieschade waar men het over heeft kan dus voor TS alleen grond vinden in de door TS aangeboden lagere prijs. Dat lijkt me volstrekt onvoldoende, zeker omdat het niet om afbraakprijzen gaat maar om "normale" ook bij merkcosmetica geziene beperkte kortingen. Ik zou, nogmaals, om motivatie vragen waarom men denkt dat er geen sprake is van uitputting. Heel interessant (ook voor mij als niet jurist) is de vraag of je als derde medeplichtig kan zijn aan de contractbreuk van iemand anders. Dat blijkt in de Nederlandse wet niet heel duidelijk te zijn geregeld. bron Beide zaken, de uitputting en de medeplichtigheid, zijn volgens mij ver gezocht maar bieden blijkbaar voldoende houvast voor de zogenaamde blafbrief. Vreemd, nog steeds, dat men niet achter je bronnen probeert te komen. Hopelijk hou je ons op de hoogte van het vervolg. Wat ook nog belangrijk is om te weten dat men bij procederen (bij IE zaken) ook de kosten van de (dure) advocaat op jou kan verhalen. Als je verliest, andersom geldt dat uiteraard ook. Neem dat mee in de besprekingen met je jurist.

We weten niet waar de verkoper haar producten vandaan heeft (ik zou dat wel even vragen voor de zekerheid) maar ik ga ervan uit dat die met toestemming van de merkhouder in de EER heeft ingekocht. Daarmee zijn de merkenrechten uitgeput tenzij (zie boven) de merkhouder gegronde reden heeft zich te verzetten tegen verdere verhandeling. Dat lijkt me op grond van de betreffende mail niet aan de orde. Maar je zou er wel om kunnen vragen natuurlijk? Stuur dus een korte mail waarin je stelt van mening te zijn dat de merkenrechten uitgeput zijn en dat je jezelf daarom afvraagt waarom de merkhouder toestemming voor verkoop zou moeten geven. Je webshop ziet er prima uit dus ik zie ook geen reden waarom je het imago oid van het merk zou kunnen schaden.

Wat geven ze precies aan in de mail? Waarom zou je hun merkenrecht schenden? Als je de producten gekocht hebt van iemand die ze met toestemming van de merkhouder ingekocht heeft is er sprake van uitputting. Maar er is ook een uitzondering (onder 2) Ben dus benieuwd naar de motivatie van de claim. Hebben ze ook gevraagd waar je hebt ingekocht?

De wet heeft het over een akte en dat is in juridische zin inderdaad een ondertekende overeenkomst. In de jurisprudentie wordt daarvan soms afgeweken als door de omstandigheden duidelijk wordt dat er wel degelijk sprake is van een overeenkomst. bijv hier Blijft natuurlijk dat elke jurist of advocaat zal aanbevelen om altijd met een getekende overeenkomst te werken. Omstandigheden moeten worden gewogen en een handtekening is een stuk duidelijker. TS heeft een handtekening gezet dus daarmee is de akte rechtsgeldig als ook aan de andere vereisten, duidelijk moet o.a. zijn wat wordt overgedragen, is voldaan.

Heb nog even gekeken naar de toelichting van nieuwe auteurswet (2015) aan de Eerste Kamer. In lijn dus met de eerdere post is een eenzijdige schriftelijke verklaring van de maker voldoende om de rechten over te dragen. Opmerkelijk dat hier niet staat dat er minimaal 1 handtekening moet staan. Verklaren per email kan dan dus mogelijk ook, al is het dan beter om daar ook een bevestiging te vragen/sturen. Beide een contract tekenen als er ook aanvullende zaken worden geregeld mag ook, maar dat is duidelijk. Op zich kan een samengesteld werk waar creatieve keuzes aan de orde zijn weer auteursrecht krijgen dus ook een collage of scheurkalender. Hiermee vervalt het auteursrecht van de onderdelen niet, je kan dus niet straffeloos met het werk van anderen aan de gang gaan.

Bij de overdracht is de handtekening van de overdragende partij belangrijk. Het enige wat de opdrachtgever hoeft te doen is de overdracht aanvaarden. bron Je hebt dus gewoon het auteursrecht overgedragen en uiteraard mag je vragen of je de code mag gebruiken voor jezelf. Het zal afhangen of je met die code de opdrachtgever kan schaden (concurrentie aandoen) of het wordt toegestaan. Men kan er ook een bedrag voor vragen. Ze hebben de code namelijk in eigendom en hebben daar voor betaald. Niet gehinderd door veel programmeerkennis; is het niet zo dat de broncode in een app wordt omgezet in een soort machinetaal die er weer functionaliteit van maakt? Met andere woorden is het gebruik van de code later nog te herleiden tot het werk dat je hebt overgedragen? Dan nog zou je het officieel niet mogen gebruiken zonder toestemming maar kan je het werk wel als inspiratie gebruiken en herschrijven. Het is voor mij niet goed in te schatten in hoeverre broncode "de stempel van de maker" draagt en hoe je daar voldoende van afwijkt.

Hier lopen nogal wat zaken door elkaar en ook de informatie door TS is niet eenduidig. Waar eerst de verpakking hetzelfde (of vergelijkbaar) is, wordt later ook het (Japanse door TS geregistreerde) logo gekopieerd. Het is vrij gebruikelijk om het kleurgebruik en de vorm van de verpakking van een bepaald merk te gebruiken bij huismerken of B merken of zelfs andere A merken. Als er voldoende afstand is en de goed oplettende consument kan zien dat het niet om Merk X gaat maar iets wat er op lijkt wordt het snel toegestaan. Bovendien is het heel goed mogelijk dat ook Merk X elementen heeft van al bestaande producten, kleurgebruik of design. Vergelijk bijvoorbeeld parfumflesjes (vaak heel uniek) maar eens met flessen schoonmaakmiddel (vaak generiek). De kans om de importeur aan te pakken op een vergelijkbaar uitziende verpakking is ook als het auteursrecht schriftelijk is overgedragen, wat dus alleen zin heeft bij een heel afwijkende vormgeving en of kleurgebruik, waarschijnlijk niet heel groot. Dat men het product onjuist etiketteert (CLP) is ook iets waar jezelf niet veel aan kan doen, behalve klagen bij de nVWA. Of die er wat aan doen weet je ook niet zeker omdat de nVWA eenvoudig niet alles kan controleren. Behalve, uiteraard , als er acuut gevaar is door het product / verpakking. De nVWA kan ook waarschuwen waarna de importeur een extra label plakt. Voor wat betreft REACH gelden bij importeren van minder dan 1000 kg per jaar gelden andere (minder) regels dan bij import van meer. In dat geval zou ik niet aarzelen en gaan procederen tegen de verkoper. Maar het meest interessante is toch wel de vraag of je als Nederlands bedrijf een buitenlands bestaand merk (woord- en/of beeld-) kan registeren en beschermen zonder uitdrukkelijke en schriftelijke overeenkomst met de internationale merkhouder (de fabrikant), ook als die toestaat dat je het merk importeert. Er is dan geen relatie met de herkomst van het merk (de fabrikant) en het merk terwijl een merk nu juist (ook) bedoeld is om de herkomst te beschermen. TS zou in de geschetste situatie namelijk ook de goedkope Chinese variant kunnen inkopen en die ongestraft voorzien van het Japanse merk/logo om vervolgens op te treden tegen importeurs van het origineel. De wereld op zijn kop. Voer voor merkenjuristen maar er zitten meer haken en ogen aan deze case dan dat op het eerste gezicht lijkt.

Heb zelf zeker veel gehad aan haar tips en tricks maar ben meer een doehetzelver met een heel kleine webshop en een kleine adwords budget. Je moet jezelf zeker afvragen of de investering die je doet in advies / ondersteuning ook terug verdiend kan worden. Het is meestal de zwakste schakel die succes beperkt. Ik ken je markt / shop niet dus kan ik niet inschatten of investeren zinvol is of niet. Kan zeker geen kwaad om even contact te hebben en te kijken of Marit wat voor je kan betekenen. Maar ik zou zeker zelf ook aan de slag gaan door veel te lezen. We hebben hier veel informatie over SEO ed in de diverse topics.

Ik kan je van harte Marit aanbevelen. Niet alleen ervaring in een adviesomgeving maar ook met een (grote) webwinkel. Ze is nog niet zo lang geleden gestart en blogt ook over SEO, adwords en de inzet van social media. Maar er zullen zeker veel meer mogelijkheden zijn. Ook hier op HL zijn specialisten te vinden. Gebruik hiervoor de zoekfunctie.

Interessant tegengeluid inderdaad (hier alle cijfers) . AH is de online dienst sterk aan het ontwikkelen en heeft dan met Bol.com natuurlijk een gouden combinatie. Een ex topman van Bol.com zag ik deze week op tv en die voorspelde naast een sterke groei online ook een zogenaamde shake out van kleinere winkels waar het gaat om triviale aankopen. Ook heel interessant is het gegeven dat naast Bol.com ook AH.nl in december een topomzet boekte. Kennelijk is online interessant als mensen extra aandacht willen besteden aan de maaltijden en bijvoorbeeld een recept uit de Allerhande willen maken met daarbij de bijbehorende wijn. Dat kan natuurlijk ook een voorbode zijn van etentjes met vrienden buiten december (mag ook wat extra kosten) en als je dan het gemak erkent ook voor de normale boodschappen. Lijkt erop dat er sprake kan zijn van een drempel die binnen niet al te lang genomen gaat worden met de duurdere boodschappen als voorbode. Dan zijn de paar euro bezorgkosten ook geen probleem trouwens.

Het leuke van onderzoek is dat je in de conclusies en in de kop zaken groter kan maken om een "punt" te maken. In dit geval lijkt dat punt inderdaad dat je nog best in vastgoed kan investeren. Hoe anders is de realiteit in de winkelcentra die buiten de (absolute) kern liggen. Dan kan je best concluderen dat online minder hard groeit dan "verwacht" maar soms gaat het opeens heel hard. Wie koopt er nog een ticket of een reis in een winkel of een laptop of camera, boeken of speelgoed? Zelfs schoenen waarvan iedereen ooit dacht dat je ze toch echt moest zien en passen gaan prima online. In ons winkelcentrum zaten 10 jaar geleden nog 3 schoenenzaken, 3 bankfilialen, een speelgoedzaak, een boekenwinkel en een grote witgoedwinkel. Nu staat er een deel leeg en een ander deel heeft een link met online (kebab en pizza). De 2 supermarkten (een Emtee en een AH) zijn er nog en doen het vooralsnog prima. Dat de online supermarktmarkt nog klein is en niet zo hard groeit is duidelijk. Ik ken maar één gezin die de boodschappen elke week laten bezorgen. Maar of dat ook zo blijft laat zich behoorlijk moeilijk voorspellen. Wat onbesproken is in het onderzoek is de demografische ontwikkeling. Waar nu de jongeren online boodschappen doen en de echte oudjes er geen kaas van hebben gegeten komt er een golf aan die wel gedigitaliseerd op allerlei gebied behalve de dagelijkse boodschappen omdat dit nog niet heel praktisch is. Dat zou zomaar om kunnen slaan. De ervaring leert dat de toekomst voorspellen door in de achteruitkijkspiegel te kijken vaak niet zo goed uitpakt.

Ter aanvulling op mijn eerdere post zit ik zelf nog wel met de vraag wat er zou gebeuren als er wel een rechthebbende in Europa komt. Het kan zijn dat de producent zelf komt of hier een officiële distributeur aanstelt die namens hem opereert. In theorie zouden dan alsnog problemen kunnen ontstaan door parallelimport. Als de poppen hier populair worden zullen er zeker grotere spelers "wakker" worden en proberen om de markt af te schermen. Als je dus moeite stopt in een CE keur zou ik ook zeker kijken of je iets op papier kan krijgen van de producent waaruit blijkt dat jouw import mijn zijn of haar toestemming is gebeurd. Mogelijk kan je zelf een soort van groothandelsfunctie krijgen en de poppen ook doorverkopen. Highio doelt daar ook op denk ik. Alle begin is klein en als je laat zien dat het je ernst is door een CE keurmerk maakt dat zeker uit.

Er kan geen sprake zijn van parallelimport als er hier (in Nederland of de EU) geen merkhouder is. Er is daarmee ook geen sprake van uitputting want daarvoor is vereist dat een product met instemming van de merkhouder op de Europese markt is gebracht, en daarvan is geen sprake. Tot nog toe niets aan de hand dus. Wat betreft CE markering ben ik geen echte kenner maar ik verwacht geen problemen als er geen bijzondere gevaren aan het product zitten. Zelf ben ik eens bezig geweest met importeren van zaken uit Amerika maar liep daar wel tegen issues aan omdat één product een sterke (kleine) magneet bevat waar in Amerika al problemen (ander product) mee waren en een ander kon erg warm worden en zo gevaarlijk worden. Als het dus gaat om een ongevaarlijk product en je bent daar (vrijwel) zeker van dan kan je zelf keuren volgens de richtlijnen die voor speelgoed gelden. Mocht je tijdens het keuren volgens de richtlijn tegen gevaren aanlopen dan kan het alsnog verplicht worden een keuring door een zogenaamde "notified body" te laten doen. hier een stappenplan Hier meer over de Eurpese eisen aan speelgoed. Je zal ook juist moeten etiketteren. Voor een paar poppen is het m.i. niet de moeite. Aan de andere kant kan je ook gewoon beginnen en kijken waar je vastloopt. Misschien valt het wel mee voor een simpele pop die geen speciale gevaaraanduidingen heeft in Amerika. Feit is wel dat je aansprakelijk blijft als er toch wat verkeerd gaat. Hou daar rekening mee. Dat risico is te verzekeren maar ook dat is voor een paar poppen niet echt eenvoudig en betaalbaar.

Ter aanvulling: "wet van Dam": Meer achtergrond wet van Dam