Hans v N

Je gaat wat importeren wat volgens jou niet (meer) beschermd is n.l. standaard gripzakjes. Enige specifieke is een specifiek formaat en een merknaam. Maar dan slaat toch de twijfel toe als je de kostprijs ziet en het gemak waarmee je ze kan laten maken? Ook bij mij overigens want waarom stappen er geen anderen in die markt met vergelijkbare zakjes en iets lagere prijzen? Is het standaard of lijkt het standaard? Bij een specifieke toepassing kan ik me voorstellen dat de kunststof wellicht voorzien is van een coating of meerdere lagen om de barrier eigenschappen te beïnvloeden. Ook zijn er wellicht distributie zaken die spelen. Als er nu een bekend merk is waar iedereen leuk aan verdiend zit de markt helemaal niet te wachten op de "nepper". Ook goed te weten dat je als importeur aansprakelijk bent voor zaken die mogelijk mis kunnen gaan met je product. En altijd bedenken dat als iets te mooi voor woorden lijkt dat ook vaak zo blijkt te zijn. Wat makkelijk lijkt hoeft dat niet te zijn maar je kan natuurlijk ook gewoon de kip/gans met de gouden eieren op het oog hebben en heel snel veel geld verdienen. ;)

Leuk dat de gedachten meteen uitgaan naar Nijntje en mijn gedachten meteen naar Jamie Oliver's scrapbook style. ;D Er zit naar mijn mening geen auteursrecht op de zelfde soort vragen en ik heb persoonlijk nog nooit een illustratiestijl gezien die zo specifiek de stempel van de maker draagt dat er zodanig auteursrecht op zou (kunnen) zitten dat anderen er flinke afstand tot zouden moeten nemen. Dat is nog wat anders dan dat je iets 1:1 zou moeten kopiëren. In het algemeen moet je altijd oppassen dat je geen verwarring creëert. Ook is het goed om te kijken of de stijl die genoemd wordt op zich nieuw is of op zichzelf ook weer geïnspireerd is op een andere stijl of stijlen. In het geval van Jamie is dat wel zo denk ik. Op Pinterest is vast meer te vinden. Meestal is gezond verstand meer dan voldoende om iets in te kunnen schatten. De naam van iemand anders gebruiken als het om stijlkenmerken gaat zou ik niet doen omdat dit op zich (meeliften op bekendheid van anderen) problemen gaat geven.

Grootwarenhuizen zitten doorgaans niet te wachten op een product, hoe goed ook, dat niemand kent en waar dus geen vraag naar is. Dus waarom niet gewoon klein beginnen bij enkele (lokale) winkels en een webshop? De verdiensten kan je herinvesteren in voorraad (stock in BE) of marketing. Je hebt het over een heruitgevonden product. Weet je zeker dat je geen inbreuk maakt op de IE rechten van anderen? Dat kunnen zowel patenten (octrooien) zijn als handels- merknamen of auteursrecht. En dan is de logische vervolgvraag: Hoe ga je voorkomen iemand anders jullie product nog beter en of goedkoper maakt en de distributie net wat beter regelt om daarna te kijken hoe je links en rechts wordt ingehaald? Kortom. Welkom in de wereld van ondernemen.

Lees dit "even" en kom dan eventueel met specifieke vragen. Of je weet meteen alles natuurlijk.

Ziet er ook voor mij uit als een soort van experiment. Vervolgens ga je jezelf afvragen door wie dan en met welk doel? Ook al gaat het om vertalingen, persoonlijk vind ik dat niet uitgesloten maar ook niet heel plausibel, kost het wel tijd en moeite om een gmail adres aan te maken en de mails te sturen. Zou het zou kunnen zijn dat een wetenschapper of student wil uitzoeken hoe en hoelang iemand blijft reageren als de communicatie uiterst relevant maar eenzijdig blijft? Het beantwoorden van de aanvragen zou dan letterlijk vragen zijn om een nieuwe aanvraag. Digitaal belletje trekken waarbij open doen (reactie) zin aan de actie geeft. Niet opendoen of niet meer reageren is dan de oplossing. En dan kan het ook zomaar zo zijn dat, zoals al eerder is geopperd, er een vlegel ergens een soort van wraak voor neemt, en nu lachend kennis neemt van dit topic. ;D

Niet alles geloven wat men schrijft op wikipedia Hans en zelf weer van wikipedia denkt te weten uit een zogenaamde cirkelredenering. ;D bron Tenminste als dit wel klopt. 8) De markt leer je inderdaad het beste kennen "op de markt" en door zaken uit te proberen om ze vervolgens aan te passen of weer in de koelkast (markt nog niet rijp) of de prullenbak (markt is er niet). Grootste probleem van succes voor een trendzetter zijn in mijn ervaring de (trend)volgers. De slimmeriken, met de scherpste zaag, maken het beter en/of goedkoper en zorgen ook nog eens voor een betere marketing of een veel betere distributie. Een goede ondernemer kijkt dus (eerst) goed om zich heen. ;) Talloze voorbeelden dat het zo werkt. Wie kent nog Altavista? Voorbeeld waar we hier nog niet rijp voor zijn is denk ik Warby Parker. Aanrader en aansluitend op deze zeer lezenswaardig column is het het boek "Originals" van Adam Grant. En over togo of 2go is mijn dyslectische brein heel duidelijk. Bij togo vraagt mijn grijze massa zich af of het toogoo (met een vraagteken want wat is toogoo?) is of toegoo (de bedoeling), bij 2go is dat meteen helder. Voor mij dan...

Daar hebben we het al eerder over gehad. De boete (of verbreekvergoeding) is volgens mij in hoger beroep niet gematigd omdat de advocaat van de klager niet de werkelijk geleden schade heeft beargumenteerd. Proximedia daarentegen heeft dat wel gedaan en uiteraard betoogt dat er giga kosten zijn gemaakt. Bijvoorbeeld door het leveren van een laptop en andere liflafjes. Wouter heeft al een keer een opzetje gemaakt over de kosten die gemaakt worden voor het opzetten van een site (met een CMS uit het publiek domein) en een simpele ad words campagne. Als er na tekenen amper iets is gedaan of geleverd of dat is niet naar behoren gedaan is het toch duidelijk dat een verbreekvergoeding van 60% van de nog te betalen termijnen volstrekt onredelijk is. Een gemiddeld contract, afgaand op wat klagers melden, kost 24 x 200 euro = 4800 Euro (of meer). 60% daarvan is €2880.

bron MKB clickservice weet dat het onredelijk is om duizenden euro's verbreeksvergoeding te eisen / innen als er nog amper of geen kosten zijn gemaakt. En als de kosten (tijd) die wel gemaakt zijn een zodanig ondeugdelijk resultaat gehad hebben dat een klant niets meer je van doen wil hebben, reken je daar als fatsoenlijk bedrijf natuurlijk ook geen kosten voor. Bij deze klacht past dan ook maar één oplossing en dat is geld terug geven en excuses aanbieden. Maar ik denk niet dat dat gaat gebeuren.

Volgens mij is het niet zo moeilijk. Bedrijf X heeft een techniek die het als (sub) merk gebruikt en als merk heeft ingeschreven. Merk is dus ingeschreven en in gebruik als "ingredient brand of co-brand". Iets doen in de zelfde klasse 9, het doet er niet toe of er een aangescherpte beschrijving is gebruikt, is vragen om (grote) moeilijkheden. Persoonlijk zie ik nergens een spoor licht waardoor TS er mee weg zou kunnen komen.

Als ze kunnen meenemen of meteen nuttigen: go-nogo-bun Goed te onthouden, fun en gemakkelijk te spellen, alle domeinen beschikbaar. ;) Naam doet denken aan de liefdesaap.

Rechten hebben is nog wat anders dan rechten afdwingen. Gelukkig komt het in de grote minderheid van de gevallen tot een procedure. Maar als men niet met een redelijke oplossing komt zou ik zeker een brief door een advocaat overwegen. Onder druk wordt niet alles maar wel heel veel vloeibaar.

De hoge prijs kan, en in dit geval moet, zijn rechtvaardiging vinden in het imago. In Amsterdam betalen studenten grif 5,50 voor een flesje Corona met een schijfje citroen. Niet tappen en geen afwas dus een winner voor de horeca. Op Curacao zie je hetzelfde met Amstel Bright. En vandaag zag ik een 0% variant van Bavaria in een bushokje. Die combineren 2 trends. Hip is altijd tijdelijk dus er zijn altijd kansen voor nieuwe dingen. Voorspellen wat dat wordt is moeilijk of onmogelijk. In mijn jeugd (lang geleden) was het lange tijd superhip om rosé te drinken uit een klein limonadeglas. De meeste hier zullen er geen weet van hebben. Chocolade heeft iets magisch maar een chocoladedrank zoals Chocomel iets kinderachtig's of iets met koud weer (warme chocolademelk). Het heeft bij volwassenen ook nog eens een "dikmaak" imago. Ik kan me niet voorstellen hoe je een chocoladedrank zo hip kan krijgen dat mensen er 6-7 euro voor willen betalen. Maar Google laat zien dat mensen graag betalen voor hippe chocolade drank. Bijv Elbow. Past wel in de zogenaamde "crafty trend" die gaande zou zijn.

Een chocolade drank met een verkoopprijs van 7 Euro voor 350 ml. Whow. Opmerkelijk dat er al behoorlijke interesse is terwijl er blijkbaar nog niet over prijzen is gesproken. Kennelijk wil je (voor een deel) rechtstreeks gaan verkopen. Heb geen ervaring met food maar ik schat in dat restaurants en hotels voor het grootste deel bij de groothandel (Sligro ed) inkopen en dat geldt zeker ook voor het warenhuis. Waarom denk je dat ze rechtstreeks willen kopen. Is er al zo veel vraag naar het product dat men niet om je heen kan? Hou er rekening mee dat als dat zo is je kan wachten tot er grote spelers of de groothandel zelf met iets soortgelijks komt. Of is het niet of moeilijk na te maken? Je zal vooral groot moeten inzetten op het creëren van vraag en dan zorgen dat het spul ook verkrijgbaar is. Natuurlijk kan het allemaal best wel lukken, het is al eerder gedaan. Wellicht daar eens gaan praten? Succes.

Wij blijven een afkoelperiode van 3 dagen hanteren, wat niet wegneemt dat wij elke situatie apart bekijken en wij er altijd naar streven om een uitkomst te zoeken waar beide partijen achter staan. In het geval van KreCol was dit kosteloos ontbinden van de overeenkomst en wij hopen inderdaad dat zij in de toekomst alsnog gebruik zullen maken van onze diensten. Welke oplossing er komt en of er een oplossing komt hangt geheel van de situatie af. Kosteloos ontbinden na het verstrijken van de afkoelperiode is eerder een uitzondering maar het gebeurt. Wij zijn altijd voorstander van een coulante en open benadering en vaak komen we er dan samen wel uit. Als je als bedrijf in het openbaar, bovenstaande reactie is daar ultiem bewijs van, een klant toestaat af te wijken van de 3 dagen afkoelperiode of wat mij (als niet jurist) betreft ook midden in de looptijd met de reden dat de betalingen bedrijfseconomisch niet verantwoord zijn, kunnen andere klanten daaraan refereren en wat mij betreft ook rechten aan ontlenen. Het wel toestaan aan de ene klant en niet aan de andere als het om vergelijkbare (bedrijfseconomische motieven) omstandigheden gaat lijkt me in strijd met het algemene rechtsprincipe van redelijkheid en billijkheid. Zeker als daar de opmerkingen van de directeur van MKB clickservice en diverse keren op fora door Sarah Govaert bij worden opgeteld waarbij 8 dagen werd toegestaan. Maar inderdaad zoals Wouter al opmerkt, hoort een bedrijf zijn klanten niet voor de rechter te brengen. En het is ook geen verdienste als je iemand die in de problemen zit helpt door hem of haar niet aan zijn contract te houden. Zeker als je geen mogelijkheid ziet (kale kip) het geld in een procedure te halen. Dat zou namelijk de norm moeten zijn.

Het goede nieuws is dat anderen kunnen refereren aan deze blijkbaar of mogelijk door MBK clickservice zelf geënsceneerde verlenging van de afkoelperiode. Want als MKB clickservice die hier actief aan de discussie deelneemt hier geen uitdrukkelijke afstand van neemt mag een nieuwe klant met spijt toch uitgaan van een even coulante benadering. En een klant die in het verleden wel geprobeerd heeft om te ontbinden maar net te laat was ook. Ben benieuwd hoe de reactie is en of dit het effect is wat ze hebben gehoopt.

Je maakt een grapje zeker? Of wil je weten wat TS zijn sociale aspect is? Toch maar even een aansprekend voorbeeld wat ik pas geleden voorbij zag komen: Greyston, een bakkerij die niet bakt om koekjes te maken maar om banen en perspectief te creëren. Maar er zijn ook actuele Nederlandse voorbeelden. Bijvoorbeeld een startup die samen met bejaarden (zingeving, tijdverdrijf) kookt voor studenten (goedkoop en gezond). Zie hier En zo zijn er natuurlijk veel meer voorbeelden. Nieuwe topic? :)

Ik heb nog eens wat uitspraken nagezocht in de hoop iets te vinden wat in deze richting komt. In deze richting in de zin van een niet originele (understatement) maar op zich wel onderscheidende handelsnaam. Jammer genoeg weinig of niets over gevonden. Je mag volgens vaste rechtspraak de taal niet monopoliseren. "Bob de Bouwer" zou je als begrip zo bekend kunnen noemen dat hij bij een heel grote groep tot een soort van standaard taalelement is gaan behoren. En dan is de vraag of je door het toevoegen van "web" of "website" voldoende onderscheidend vermogen toevoegt en daar bescherming aan kan ontlenen? Als TS de naam zelf had bedacht was het anders, denk aan de handels- en merknaam "Bakker Bart", generiek met voornaam maar wel origineel en onderscheidend. De kans op verwarring in deze zaak is volgens mij wel aanwezig maar nu ook weer niet niet heel groot. De mensen die TS kennen met zijn logo met helm zien meteen dat ze bij een andere "bob de web(site)bouwer" zijn beland. Er zullen best juristen te vinden zijn die de confrontatie aan willen gaan maar zeker ook die kansen zien voor een effectieve verdediging. Kan je eigendom claimen op iets wat je zelf "gestolen" hebt. Dat maakt een en ander behoorlijk onzeker. Voor beide geldt overigens het gevaar dat als ze groter worden, of in de publiciteit, ze wellicht in het vizier van de echte Bob de Bouwer komen. In dat kader is de vraag of dit topic verstandig is gerechtvaardigd. ;D

Dat er eventueel een probleem zou kunnen ontstaan met de merkhouder van het tekenfilm en speelgoedfiguurtje "Bob de Bouwer" geldt voor beide handelsnamen en heeft m.i. weinig met de vraag te maken of je op kan treden tegen een gelijkende handelsnaam. Bovendien zie ik ook niet in hoe de reputatie van Bob de Bouwer in gevaar kan komen. Er is duidelijk sprake van een handelsnaam met een knipoog waar niemand schade door heeft.

Waarom zou je niet mogen aanhaken op iets wat op een heel ander vlak bekendheid geniet? Belangrijkste eis die aan een handelsnaam wordt gesteld is dat hij onderscheidend moet zijn. En dat is de handelsnaam "Bob de webbouwer" zeker. Bovendien is de naam veelvuldig gebruikt en heeft zeker een bepaalde bekendheid verworven. Ik zie dus niet waarom er geen sterke zaak zou zijn. Dat de vermeende inbreukmaker Bob heet lijkt me helemaal al geen valide argument. Als slagerij Jan Jansen in Bodegraven door Kees de Graaf wordt overgenomen behoudt de handelsnaam zijn rechten, ook als er een "echte" Jan Jansen een slagerij Jansen in Bodegraven wil beginnen.

Op zich is dit een legitieme vraag als je er van uit gaat dat TS een inkomen uit loondienst heeft en met wat handel "bijverdient". De berekening klopt dan vrij aardig, zie post Ron. Stel is hij ondernemer voor de BTW maar niet voor de IB omdat er sprake is van geringe en of onregelmatige winst en TS geeft de winst op als "resultaat uit overige werkzaamheden" en tijd is zijn zogenaamd schaarse zaak; dan is het niet verkeerd om tijd die de verkoop kost van een product tegen winst te af te zetten. Als hij 2 uur bezig is met de verkoop/inkoop en administratie en het levert 5-6 Euro "netto" op is het een goede zaak om je af te vragen of je dat wil doen.

Ondernemen leer je naar mijn stellige overtuiging en ervaring niet door een cursus of zelfs een opleiding te volgen maar door te ondernemen met vallen en opstaan. Het woord zelf zegt genoeg. Sterker ik denk dat je in zo'n cursus als de hier impliciet wordt aangeprezen averechts kan werken omdat die je opzadelt met gevoel dat je niet deugt als je na een paar dagen en eventueel wat coaching nog niet succesvol kan zijn. Ondernemen is kansen zien en benutten en als resultaat het creëren van waarde en is dus geen vak maar een vaardigheid. Uiteraard is het opdoen van kennis en vooral ervaring belangrijk bij het ontwikkelen van die vaardigheid. Maar één dag verkopen op de markt of op een beurs of gewoon 20 winkels afgaan met je spullen zoals ik begonnen ben leert je meer dan een maand (of langer) met een aantekenblok luisteren naar iemand die het allemaal weet maar feitelijk oplepelt wat je online in een uur bij elkaar harkt. Ondernemen is ook goed met je tijd en geld omgaan.

Er is nu voor bedrijven helemaal geen bedenktijd in de wet. Een overeenkomst komt tot stand door aanbod en aanvaarding van dat aanbod. Als voor alle zakelijke transacties een bedenktijd ingevoerd wordt zou dat een verlammend effect op het zakenleven hebben. Ongewenst dus neem ik aan. In de rechtspraak wordt al snel aangenomen dat er sprake is van een onderneming (behalve bijeen stichting of vereniging) zoals Steven dat al opperde. En de enkele keer dat men aannemelijk heeft gemaakt dat er sprake was een onderneming die gelijk zou te stellen zijn aan een consument én de activiteit was niet een normale activiteit voor hem als ondernemer, moet ook bewezen worden dat een algemene voorwaarde onredelijk belastend is. En die combinatie heb ik niet gevonden. Reflexwerking is dus vooral iets wat op papier bestaat, waar soms een beroep op wordt gedaan, maar zelden tot een bevredigend resultaat lijdt.

Vetgedrukt is het belangrijkste verschil. Verder lees ik in de bron van Branko dat het nogal uitmaakt hoe een beroep op reflexwerking wordt gedaan. Het is dus ook een kwestie van juist argumenteren en bewijzen, de onderbouwing dus. Er kan in deze uitspraak aanspraak op reflexwerking zijn maar de betwiste algemene voorwaarde (60%) verbreekvergoeding wordt niet al onredelijk bestempeld omdat Proximedia (onweersproken) met bewijs van die kosten kwam. Met andere woorden ook een consument had volgens de rechter de kosten moeten dragen. Hier was natuurlijk een gemiste kans voor de verdediging om met gangbare kosten te komen om de onredelijkheid aan te tonen. Het was wat mij betreft dus een shot voor open doel maar er werd net tegen de lat geschoten. ;)

In principe zou het nieuwe wetsvoorstel voldoende moeten zijn, maar is dat ook zo?: Het gaat dus om het aangaan van een overeenkomst die niet of nauwelijks naar behoren wordt geleverd. In het geval van website- en adwordsverkopers zal de aanbiedende partij zich doorgaans gewoon aan de afspraken houden. Het gaat erom dat de prijs die berekend wordt in geen verhouding staat tot de geleverde dienst als je de prijzen van dergelijk diensten in de markt vergelijkt. Immers als de verhouding (redelijk) in balans zou zijn en de dienst de beloofde omzet en winst zou opleveren zou niemand klagen. Het effect op de hier veelvuldig besproken zaken zal naar mijn (niet juridisch geschoolde) mening gering of afwezig zijn. Je mag namelijk als ondernemer zelf je prijs bepalen en je dienst op een manier presenteren waarbij die hoge prijs gerechtvaardigd is. Reflexwerking uitbreiden heeft m.i. ook weinig nut omdat die geen wettelijke basis heeft maar zijn basis in de jurisprudentie. Er zou dus een nieuwe wet moeten komen die kleine ondernemers en of starters (bijv. 2 jaar na inschrijving) vergelijkbare rechten geeft als consumenten of op zijn minst een betere bescherming. Dus een ruime bedenktijd en de mogelijkheid om na 1 jaar per maand op te zeggen.

Juist door Proximedia is overduidelijke jurisprudentie ontstaan rond reflexwerking voor kleine ondernemers die een beroep wilde doen op de (oude) colportage wet. Ook hier weer een uiterst triest verhaal van een studente van 22 die helemaal uitgekleed wordt: In totaal € 9863,20. Tegenprestatie van Proximedia was het beschikbaar stellen van een laptop met daarop windows XP en webhosting. Tot het maken van een (echte) website, de kern van de overeenkomst, is het niet gekomen. Ongelofelijk voor mij dat een bedrijf zo iets voor haar rekening neemt en dat de politiek en daardoor ook rechtelijke macht op zijn handen blijft zitten. Je zou toch denken dat hier alle regels betreffende redelijkheid en billijkheid worden overschreden. Niet dus.