prinsrachid

Ja. EDIT: Ik was blijkbaar iets te vroeg met "Ja", antwoorden, als ik Roel mag geloven. Persoonlijk werd mij destijds namelijk wel geadviseerd om het eerste papieren formulier te gebruiken en daar op een aantal plaatsen een nulletje in te vullen, om het 'systeem' niet in de war te schoppen. Blijkbaar kun je nu zelfs na ontvangst van het papieren formulier gewoon digitaal aangeven dat je niets hebt aan te geven over het eerste tijdvak. Succes!

Dit vind ik wel een mooie manier om er naar te kijken. Alleen als één van de twee partners te pas en te onpas zijn vetorecht gebruikt om nieuwe plannen af te schieten kom je ook niet heel ver denk ik. Net als de VN Veiligheidsraad. :)

Ik vind dit toch wel grappig om te lezen. Een aantal jaren gelezen wilde een kennis van me ook een bedrijf opzetten samen met een maat van 'm. Aangezien ze al in dezelfde brache werkzaam waren in loondienst, leek hun een vof op zich een logische zet voor hun eigen business. Ze vroegen of ik een keer een avondje wilde mee brainstormen over het opzetten van een eigen bedrijf, zodat ze een beetje een idee hadden wat ze zich op de hals gingen halen. Ik kan me heel goed herinneren dat ik ze destijds die vof had voorgespiegeld alsof ze gingen trouwen, waarbij ook meteen het huis al was ingericht en de kinderen al geboren waren, vanwege alle verplichtingen die je al meteen jegens elkaar aan gaat. En dat een vof-overeenkomsten volgens dezelfde analogie eigenlijk een soort samenlevingscontract was en erg belangrijk was om dat dus goed af te stemmen. Ik weet niet waarom, maar ze hebben uiteindelijk van de vof afgezien. :)

Mijn hersenspinsel was eigenlijk om een wijziging in winstdeling te vermijden door de 'scheve' reiskosten direct via een boeking via het ondernemingsvermogen (privéstorting) te laten verlopen en verdelen. Denk je dat dat ook kan? Ik zal een voorbeeld geven. Ik ga uit van 230 dagen per jaar, 19 ct/km en een ritje heen en terug. Vennoot 1 woont op 5 km afstand (437 euro belastingvrije reiskostenvergoeding). Vennoot 2 woont op 100 km afstand (8740 euro reiskostenvergoeding). Om te zorgen dat ieder deelt in elkaars reiskosten, zou ik dan voorstellen om de reiskosten als volgt te boeken: Reiskosten Vennoot 1 - 438,90 euro Reiskosten Vennoot 2 - 8740,00 euro aan Privéstortingen Vennoot 1 - 4588,50 euro aan Privéstortingen Vennoot 2 - 4588,50 euro Op zich is er volgens mij fiscaal geen verschil namelijk en wordt de minder reizende vennoot automatisch via deze administratieve privéstorting gecompenseerd voor de winstverlaging als gevolg van de reiskosten van de ander - én is de boel meteen glad zonder winstdelingsperikelen (je kunt dan aan het eind van het jaar gewoon 50/50 blijven hanteren, omdat je de gevolgen van de reiskosten al hebt afgewikkeld).

Zoals gezegd, in de meeste situaties zullen de fiscale gevolgen uitsluitend virtueel zijn. Maar het op één factuur salderen van eigen omzet en andermans kosten heeft volgens mij wel degelijk consequenties, zeker als één van de of beide ondernemers net wél of net geen recht meer hebben op de KOR, waarbij de facturering of het overlopen van de facturen over het jaar een rol speelt. Eigenlijk vind ik het salderen van omzet en kosten op één factuur principieel gewoon al fout. Als ondernemer ben je gewoon verantwoordelijk voor het factureren van je eigen omzet, waarbij je de btw toepast die jij moet hanteren. En daarbij heb je voor de omzetbelasting ook nog een kleine vrijheid om die omzet in de lopende of (eerste helft van de) volgende maand te factureren. Bij het salderen ontneem je de andere ondernemer die vrijheid. Waarom? Als je ándermans omzet gaat crediteren op je eigen omzetfacturen, gaan er een aantal dingen fout. Allereerst is dit mijns inziens namelijk alleen toegestaan als het gaat om een correctie op je eigen omzet (= creditfactuur) en dat is toch echt iets anders dan je eigen kosten voor een ander factureren (= self-billing). In het geval van self-billing treedt je namelijk op namens de ander en dat kan niet zo maar zonder toestemming van die ander en zonder kennis van zijn fiscale status (is die ander wel of geen ondernemer, wel of niet btw-plichtig, wat is het btw-nummer van die ander?). Ook ontneem je die andere ondernemer om zelf uit te maken in welke maand of dag hij zíjn omzet wil laten vallen. Bovendien heeft het op voorhand salderen ook gevolgen voor het uiterlijk van de aangifte omzetbelasting. Als je alles meteen saldeert en er blijft per saldo een te betalen bedrag over, heb je in je aangifte alleen een bedragje staan bij "af te dragen btw". Als je echter elkaar factureert zoals het hoort, zie je zowel een bedrag bij "af te dragen btw" als "voorheffing" staan. Echter, als jij in december jouw omzet voor december factureert en jouw klant jou eigenlijk pas begin januari wil factureren, dan horen deze afdrachten niet meer in dezelfde boekjaren (althans voor de btw). Hierdoor kan het zijn dat óf de één óf de ander eventuele KOR misloopt in één van de jaren. Maar goed, daarom nam ik nóg een stap terug en vroeg de meer fundamentele - hoewel rethorische vraag "ben ik mijns broeders hoeder?", waarbij het antwoord "Nee!" in mijn ogen impliciet zat ingebakken. Waarom zou je (fiscale) verantwoordelijkheid nemen voor het factureren andermans omzet? Daarom lijkt het me gewoon handiger dat iedereen zijn eigen omzet factureert. En áls je al voor iemand anders factureert, dat je je goed moet vergewissen van diens fiscale positie. En als je ook dát hebt gedaan middels goede onderlinge afspraken, dat je het dan niet via één factuur saldeert, maar via een omzet- en selfbillingfactuur.

50/50 werkt eigenlijk zoals de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties, waar alleen de VS en China in zitten. Om beslissingen te nemen moet je altijd méér dan 50% van de stemmen halen en ieder van de leden heeft vetorecht. :) Om je vraag te beantwoorden: je neemt dus per definitie alleen besluiten bij unanimiteit. Dat werkt aan de ene kant conserverend (iedereen kan wel een bezwaar hebben tegen het één of ander), aan de andere kant kan dat ook een aanmoediging zijn om naar een consensus toe te werken. Je moet namelijk bij alle voorstellen goed kunnen onderbouwen om samen tot een besluit te komen. Maar ja, als je compagnon net zo roekeloos en onnozel is als je zelf bent, dan is ook deze VN-veiligheidsraadconstructie dus geen garantie op het voorkomen van zakelijke brokken. ;)

Ik zat te denken aan een kiezen-en-delen-oplossing, waarbij alle vennoten hun gezamelijke woon-werk-kilometers à 19 ct/km via de vof vergoed krijgen. Deze vergoeding wordt dan niet in geld uitgekeerd, maar ten laste geboekt van de winst ten bate van het gezamelijke ondernemingsvermogen ("privé-storting"). Op die manier worden alle aftrekbare woon-werk-kilometers van de vennoten belastingvrij vergoed aan diezelfde vennoten via het eigen vermogen van de vof. De belaste winst van de vof gaat dus wel omlaag door de vergoeding, maar de gezamelijke vennoten krijgen die via een hoger ondernemingsvermogen weer terug. Je compagnon levert dus wel winst in door deze vergoeding (maar betaalt ook minder inkomstenbelasting), maar krijgt daar tegenover wel een extra vordering op of lagere schuld aan de vof. Eigenlijk krijgt hij een vergoeding door jouw aandeel in de totale woon-werk-kilometers van de vof. Het gevolg is wel dat jij dan persoonlijk per saldo niet een volledige reiskostenvergoeding krijgt (maar 'slechts' het eigendomspercentage maal 19 cent/km), maar ook dat je compagnon er tegelijkertijd privé geen financieel nadeel van ondervindt. In feite deel je beiden in elkaars reiskosten. Maar zoals gezegd, ik weet niet helemaal zeker of je de belastingvrije vergoeding van de reiskosten fiscaal op deze manier mag extrapoleren van emz naar vof. Anyone?

Ik had zelf altijd het gevoel dat ook het plaatsen van reclame (AdSense) of het gebruiken van de bezoekanalyse (Analytics) daarvoor al voldoende waren. Aangezien die geen geld kosten, is het misschien voldoende om één van die twee te gebruiken om een betere ranking (of minstens een betere beoordeling van Google) te krijgen.

Misschien is het altijd goed om de vraag op een wat meer helikopterafstand te stellen en een beetje advocaat van de duivel te spelen. Stel dat je compagnon om privéredenen besluit om opeens 100 kilometer verderop te gaan wonen. Vind jij dat je dan moet meebetalen aan zijn keuze om ver weg te gaan wonen? Je kunt de vraag ook nog stellen vanuit het standpunt van het bedrijf. Wat heeft het bedrijf te maken met de privékeuzes van zijn eigenaren? Waarom moet de winstgevendheid worden verminderd door de verhuiscapriolen van één van de eigenaren? Heel zwart-wit bekeken zijn die extra reiskosten van jou de kosten die je maakt voor de baan van je vrouw en dus geen kosten van het bedrijf. Dat de benzinekosten een beetje hoog worden als je 200 km round-trip verderop gaat wonen is zo klont als een klaartje en kan dus geen verrassing achteraf zijn. Bij mensen in loondienst zijn reiskosten overigens ook altijd een heet hangijzer (waarschijnlijk om die zelfde reden. Werkgevers hebben geen zin in reiskosten van hun werknemers). En de reiskostenvergoeding is dan dus ook een secundaire arbeidsvoorwaarde waarbij werkgevers een behoorlijke discretionaire bevoegdheid hebben, nemen of krijgen. Soms is er sprake van een CAO waarin er standaardbedragen worden afgesproken. Maar ook die tabellen komen in alle geuren en smaken. Sommige CAO's geven een vergoeding tot maximaal 20 km enkele reisafstand, sommigen maar 10 cent kilometer met een maximum van 50 km. Sommigen hanteren altijd het equivalent van een ov-traject 2e-klas of de tabel van de fiscus. Nog weer anderen geven helemaal nix, 19 cent per kilometer belastingvrij of méér (maar dan gedeeltelijk LB-belast). Maar de rode draad is: die vergoeding is dan vóóraf afgesproken of anderszins bekend. De vergoeding ademt dan dus ook mee al naar gelang je afspraak en/of reisafstand. Voor het kunnen claimen van een vergoeding binnen je eigen zaak lijkt me dus vooral van belang wat er vóóraf is afgesproken. Als er vooraf niets is afgesproken, vind ik persoonlijk dat je - in principe - nergens recht op hebt en ben je eigenlijk overgeleverd aan overeenstemming die je nu alsnog met je compagnon weet te bereiken. Waarbij je waarschijnlijk zelfs ook nog wilt dat die afspraak dan terugwerkende kracht heeft. Als je al een afspraak wil maken, wees er dan terdege van bewust dat je de vragende partij bent. Een houding dat je vindt dat je er recht op hebt, zal de kans op een gezamelijk gedragen afspraak over een (gedeeltelijke) vergoeding van je reiskosten waarschijnlijk niet vergroten! Is het overigens een bv, eenmanszaak of vof? Ik heb misschien nog wel een creatieve oplossing, maar ik weet niet helemaal of deze (wellicht iets te creatieve) oplossing fiscaal kan. Good luck!

Nee, niet als "persoon". Het is de activiteit die met BTW belast is ("verhuur parkeerruimte"). OK, dus samenvattend voor TS: als je garageboxen gaat verhuren, dan wordt je sowieso verplicht om ondernemer voor de omzetbelasting te worden. Aangezien TS al ondernemer voor de omzetbelasting was (hij had immers al een btw-nummer), hoeft hij geen nieuw btw-nummer aan te vragen en kan hij zijn bestaande nummer voor de btw-belaste, maar kor-loze, verhuur gebruiken. En omdat de garageboxen dus voor de inkomstenbelasting géén zakelijk vermogen zijn en er ook geen sprake is van een ter-beschikking-stelling, zijn die inkomsten niet belast binnen box 1 als ondernemingswinst, maar in box 3 als (fictieve) beleggingswinst.

Toch had ik het ook verkeerd. Sorry dat ik heb bijgedragen aan de verwarring. Het probleem lijkt niet alleen het zakelijk of privé etiketteren, maar ook het het verschil tussen inkomstenbelasting en omzetbelasting. Als ik het goed begrijp, is de garagebox privévermogen, maar verhuur je die niet aan je eigen onderneming (zo had ik je vraag in eerste instantie wel gelezen). Het lijkt erop dat je gelijk hebt dat je garagebox voor inkomstenbelasting in box 3 valt (dus waarde van de box opgeven als vermogen, waarbij je dus geen omzet hoeft op te geven in box 1, maar waarvoor je ook geen kosten kunt aftrekken). Maar als je btw-nummer dus geldt voor jou als persoon, dan moet je dus voor de omzetbelasting wél btw in rekening brengen over je huuromzet, terwijl je tegelijkertijd geen gebruik van de kleineondernemersregeling kunt maken voor die btw. En die huuromzet moet je dan factureren als persoon en niet als eenmanszaak, terwijl je de btw wel tegelijkertijd afdraagt met de btw over de activiteiten in je eenmanszaak. Wat was het ook alweer met leuker? Of makkelijker? :)

Ik moet eerlijk toegeven dat ik persoonlijk altijd heb geprobeerd om zowel voor inkomsten- als omzetbelasting dezelfde keuzes te maken, al is het maar om (mijn eigen) verwarring te voorkomen. Als het zo is dat TS btw-plichtig is "als persoon", terwijl hij een particuliere garagebox verhuurt (dat dus geen vermogen voor de inkomstenbelasting binnen de eenmanszaak is), zie ik het dan goed dat dit betekent dat deze persoon een factuur met btw moet uitreiken op persoonlijke titel (dus niet handelend onder de naam van de emz) maar wel mét het btw-nummer (BSN+B01) dat tegelijkertijd ook door de emz wordt gebruikt? En dat hij vervolgens de omzet voor de inkomstenbelasting buiten de boeken van zijn emz moet houden, maar separaat als huurinkomsten (ex btw) als RoW moet opgeven?

It looks like you'll have to sit this one out, at least to have them spend the money on some sort of ad campaign. Only July and August are still left, if I interpret the contract correctly. You may be able to cancel the contract, but the company will then probably still send you an invoice for the remainder of the contract without any ad campaign. In that case the fee paid must be considered an entrepreneurial tuition fee. ;)

Het lijkt me dat deze methode niet de schoonheidsprijs verdient, omdat je hiermee de omzet en kosten van beide ondernemers door elkaar lopen en ook elkaars spiegelbeeld zijn. Door deze methode houd je mogelijk kosten en omzet in allebei de ondernemingen (te) laag. Het lijkt er ook op dat je een verrekening op voorhand doet vanwege het feit dat één van de twee ondernemers geen zin heeft om facturen te sturen. Waarom stuur jij niet gewoon jouw factuur aan die andere koerier? En als jij hem nog geld schuldig bent, dan moet híj daar gewoon een factuur voor sturen. Je bent toch beide ondernemende koeriers. Vraag jezelf af, ben ik mijns broeders hoeder? Overigens zie ik niet echt direct dat er nadelige financiële of fiscale gevolgen zijn van salderen, behalve dan als je beide recht hebt op de kleineondernemingsregeling! Als je namelijk op voorhand gaat salderen, loop je beide die regeling mis (in je eigen nadeel dus). Mijns inziens kun je dit het best als volgt oplossen, als je al de moeite op je wilt nemen om als gratis factuurfabriek voor die concullega-ondernemer wil spelen. Stuur een factuur met de kosten die je in rekening brengt én stuur een self-billingfactuur (binnen een andere, oplopende factuurnummerreeks!) met de kosten die je in rekening brengt namens de ander (aan jezelf). Een self-billingfactuur is overigens niet hetzelfde als een creditfactuur! De factuur boek je vervolgens als omzet, de self-billingfactuur boek je als kosten. De ander doet het omgekeerde in zijn eigen boekhouding. Let bij beide facturen dat je het goede btw-tarief hanteert. Als je klant namelijk geen btw-nummer heeft, dan moet je - voor zover ik weet - de self-billingfactuur zonder btw sturen (je stuurt de self-billingfactuur dan namelijk iemand die niet btw-plichtig is). Als het op betalen aan komt, kun je beide facturen tegelijkertijd voldoen door ze met elkaar te verrekenen. Saldeer de bedragen en benoem beide factuurnummers in de omschrijving van de bankoverschrijving. Of laat de ander salderen als die per saldo een bedrag schuldig is. Je kunt natuurlijk ook de facturen ieder expliciet voldoen, al is dat wellicht een onnodig heen en weer schuiven met geld.

Waarom? De garagebox lijkt me geen onderdeel uit te maken van het ondernemingsvermogen van de eenmanszaak, maar is het privévermogen. Als je voor het verhuren van de garagebox geen ondernemer voor de omzetbelasting bent, dan moet je volgens mij dus ook geen btw in rekening brengen voor die verhuur. En geen btw betekent dan natuurlijk ook geen kleineondernemersregeling. Verder lijkt de verhuur van een (privé) garagebox me géén winst uit onderneming zijn, maar resultaat overige werkzaakheden wegens ter beschikking stellen van bezittingen. Hoewel je geen recht hebt op de mkb-korting van 14% over de winst, heb je wel recht op een terbeschikkingstellingsvrijstelling van 12%. Het lijkt me je eenmanszaak (met btw) en garagebox (zonder btw) voor zowel inkomstenbelasting als omzetbelasting dus seperaat moeten worden behandeld.

Waarom heb je een krediet van 50k nodig als er blijkbaar ooit geld was om het 14-voudige aan inventaris uit te geven? En waarom zou je in hemelsnaam je hele inventaris als onderpand aanbieden? Als die echt 700k waard zou zijn, kan er wellicht ook wel een deel van worden verkocht voor de nodige liquide middelen. En waarom wil je überhaubt een rekening courant van 50k als je een jaaromzet van 350 ton zou hebben? Iets in dit verhaal klopt gewoon niet, maar dat kan zijn omdat de gegeven informatie daarvoor te summier is. Een krediet van een bank van (maximaal) 20k lijkt me al fors en dan misschien op basis van verpanding van alle maandelijkse rekeningen, als dat al een constante en consequente bron van omzet zijn, omdat die bijvoorbeeld contractueel is vastgelegd. Bovendien is het sowieso wel gebruikelijk dat banken terughoudend zijn met bedrijven jonger dan een jaar. Persoonlijk lijkt het me dat je nog maar even een jaar (of wat) deze omzetten moet blijven draaien. Dan kunnen er twee dingen gebeuren: je hebt de 50k zelf liquide bij elkaar gespaard en heb je de bank niet meer nodig. En als je het tegen die tijd niet hebt gered, dan was die inschatting van de bank blijkbaar juist.

Je kan er uiteraard een keer 25 euro tegenaan gooien, om eens voor 100 euro met AdWords te spelen (voor een promotiecode voor 75 euro gratis advertentietegoed pm maar, al weet ik niet of die ook geldig zijn in .be ;)) Persoonlijk vind ik die AdWords, of adverteren via internet in het algemeen, niet zo heen zinnig. De coversie is gewoon heel erg laag. En vooral bij weinig clicks of views is de conversie naar een daadwerkelijke klant erg grillig. Als je bovendien nu al bovenin de resultaten staat, dan betaal je in feite om "nog boveninner" Google te staan. Persoonlijk vind ik een Google ads zoekresultaat altijd een beetje een raar, zeker als het bedrijf sowieso al in de lijst staat. Vooral bij grote bedrijven klik ik dan toch op de advertentielink, om het bedrijf voor een paar cent te straffe voor die onnozele reclame-inzet. Voor de rest sluit ik me aan bij Hans. Als je het gaat inzetten, zorg dan dat je weet waar je mee bezig bent. Een ongeloofwaardige, generieke, niets zeggende slogan kan meer kwaad doen dan goed, op jouw kosten en zonder conversie. A/B testen is op zich ook leuk, maar dan moet je wel behoorlijk wat bezoekers (of heul lang wachten) hebben om te zorgen voor een beetje wetenschappelijke significantie van de resultaten.

Dat klopt. Zoals gezegd: de VAR-wuo wordt op basis van een verwachting afgegeven. Maar als het zo is dat je in het gerealiseerde jaar (2014?) dezelfde omstandigheden had, dan zou het aannemelijk te zijn dat je inkomsten uit dat jaar dus als Winst uit Onderneming zijn, met een verwijzing van de VAR-wuo. Als het 3D-gebeuren ook binnen je eenmanszaak plaats vindt, is dat alleen maar beter voor de spreiding van je inkomsten en klanten. Een alternatieve methode is - en dat heb ik een aantal jaren geleden gedaan - om de belastinginspecteur expliciet uit te nodigen. Op basis daarvan kreeg ik een verslag over of ik wel of geen ondernemer voor de inkomstenbelasting was, vanaf welk jaar en in welke mate er met terugwerkende kracht nog ondernemersaftrek mocht worden toegepast.

Ik vraag me af of hier sprake is van een resellerschap. Er wordt helemaal niets geresold. Als er sprake is van een resellerschap, dan bestelt de reseller het product bij jou en factureer je je reseller daarvoor. Vervolgens verkoopt de reseller het voor zijn eigen prijs met of zonder btw, al naar gelang zijn fiscale status. Maar als ik je verhaal zo lees, dan zijn die 'resellers' alleen een soort van middle-men, die commissie krijgen, terwijl de geworven klanten geen klanten van hen zijn maar klanten van jou! Ik vraag me verder af, wie stuurt aan wie een factuur voor het product? En wie stuurt aan wie een nota/factuur voor de commissie?

Voor zover ik weet is een VAR-wuo vooraf (op basis van verwachtingen) geen garantie is dat je inkomsten achteraf (op basis van realisatie) óók als wuo worden gezien. Of je ondernemer bent voor de inkomstenbelasting is niet bepaald een exacte wetenschap, maar op zich heeft de fiscus wel een aantal (zij het soms vage) richtlijnen: Wanneer bent u ondernemer voor de inkomstenbelasting? http://www.belastingdienst.nl/wps/wcm/connect/bldcontentnl/belastingdienst/zakelijk/winst/inkomstenbelasting/wanneer_bent_u_ondernemer_voor_de_inkomstenbelasting/

Hoewel we natuurlijk best een hypothetische boom kunnen opzeggen, vraag ik me na deze zin af: zíjn er nu ook daadwerkelijk kansen die je kunt aangrijpen? Ik bedoel, zijn er momenteel echt aanbiedingen van werk waarvan je nu denk "Zou ik dat nu wel of niet doen?", of is dit meer een vraag over wat er zou gebeuren, áls er meer klanten zouden komen? Zeker met kleine (eenmans)zaken is het namelijk moeilijk om van tevoren te zeggen wat er gaat gebeuren als je extra klanten krijgt. Het punt is namelijk dat je niet weet wat voor klanten je krijgt en wat hun specifieke wensen zijn. Zeker als je een grote mate van vrijheid hebt voor wat betreft het soort klanten en het type werk dat je krijgt aangeboden of accepteert. En vaak kun je ook nog door één zo'n klant op een spoor van een specialisatie worden gezet, waarop nog niet zo veel kapers op de kust zijn. Zeker in de beginfase zou ik daarom eerder kijken wat voor klanten je krijgt en ze stuk voor stuk bekijken wat voor vlees je in de kuip hebt. Zijn die opdrachten arbeids-, kapitaals- of personeelsintensief? Dat betekent dus wel dat je ook geen enkele generieke uitspraak kunt doen over wat je moet doen bij "groei", want je weet nog helemaal niet waar die groei uit bestaat.

Het invoeren van een (bestaande) beginbalans is alleen van toepassing als je al een boekhouding hebt. Als je echter een nieuwe onderneming begint en je moet een nieuwe boekhouding starten, dan zijn alle posten op je beginbalans dus nihil. Als ik het goed begrijp, begin je met een nieuwe onderneming en is SnelStart (o.i.d.) het eerste boekhoudprogramma dat je gaat gebruiken. In dat geval hoef je geen beginbalans in te voeren, omdat die er simpelweg niet is, en kun je gewoon beginnen met boeken.

Al deze termen werken bij mij haast als een rode lap op een stier. Maar ik snap nu een beetje wat je bedoelt (denk ik). Je vragen voelen voor mij wat ongemakkelijk aan, omdat er zoveel impliciete aannames in zitten verborgen. Je gaat er namelijk vanuit dat mensen ondernemen omdat dat van binnenuit komt, en dat er iets mis is als dat niet zo is. Ik vind dat bij voorbaat eigenlijk al een miskenning van de realiteit. In veel gevallen moet er gewoon stomweg brood op de plank (fr*ck die vonk). En het gaat ook voorbij aan iets het feit dat het vak dat je uitoefent gewoon een vaardigheid is, het resultaat van leren, oefenen, vallen en opstaan in plaats van iets aangeborens of van nature aanwezig. Er zijn misschien mensen die vinden dat ze op hun ondernemerspad te veel tegenstand ervaren, waardoor ze het gevoel hebben dat ze "niet meer met hun soul vanuit hun kern" kunnen werken. Dan denk ik: probeer wat eelt te ontwikkelen, ontwikkel nieuwe vaardigheden, in each life some rain must fall. Ook het leren om om te gaan met tegenslagen en het leren van nieuwe vaardigheden kan motiverend werken. Of in Annedien-speak: Dan inspireer je een verborgen mojo om een nieuwe goddelijke vonk te ontsteken. ;) Ik weet niet, je 'onderzoeksvraag' voelt gewoon wat raar en gedwongen gezocht en gaat in mijn optiek uit van een soort van egocentrisch wereldbeeld (niet jij persoonlijk, maar van een wereldbeeld dat uitsluitend om een maakbare 'ik' draait en de persoon niet als geheel van een netwerk van mensen en omstandigheden, die soms ook niet te beïnvloeden zijn en van toeval afhangen). Ik kan m'n vinger er niet helemaal goed op leggen. Ik denk dat de tips van Gerard wel goed zijn om er eerst achter te komen wat je nu écht te weten wilt komen.

Zolang er voor particulieren 'onbeperkt' gesaldeerd mag worden (ligt een beetje aan je energiebedrijf), heeft geen enkel accusysteem zin in economische termen. Het energiebedrijf is in feite nu een 'gratis' accu. Een accusysteem heeft nu alleen zin als je écht geen enkele stroomonderbreking kunt tolereren. In zo'n geval moet je de aanschaf van zo'n accusysteem eigenlijk meer als een soort verzekeringspremie zien. Er zijn overigens ook mensen die zo'n syteem uit principe of overtuiging hebben, simpelweg omdat ze onafhankelijk willen (kunnen) zijn van het energienet. Die overtuiging heeft momenteel dus een prijskaartje.

Het bedoel blijkbaar een ander product, namelijk de SMA Sunny Boy Smart Energy. Deze had blijkbaar al een keer prijs gewonnen in 2013, maar komt nu pas in de Benelux beschikbaar. Ze voelen de hete adem van die Tesla-gast waarschijnlijk in de nek.