ronaldinho

Ik durf wel hoor.* Ik heb geen zelfstandigenaftrek, dus wat mij betreft mag deze worden afgeschaft ;) Ondanks de knipoog is het denk ik wel goed om ook dit soort argumenten te benoemen, want veel mensen laten zich uiteindelijk (deels) leiden door eigenbelang. Een oppervlakkige afweging als hierboven is dan ook snel gemaakt en ik kan me goed voorstellen dat dat een van de redenen is dat veel mensen de petitie (al dan niet) hebben getekend. Vanuit (het ooit typische VVD-leerstuk van) de marktwerking valt er ook wel wat voor afschaffing te zeggen. Iedere bevoordeling van ondernemers ten opzichte van werknemers EN v.v. is een verstoring van de markt. In de optimale markt zou een zzp-er gemiddeld genomen niet goedkoper of duurder mogen zijn dan een werknemer. Alle kosten die de zzp-er zelf moet dragen (inclusief pensioen, leegloop, niet-declarabele activiteiten, etc.) zouden in het tarief moeten zijn verwerkt. De zelfstandigenaftrek zit daar nu natuurlijk ook in, dus het schrappen daarvan zou wel leiden tot een verschuiving tussen de groepen, maar dan richting de optimale verhouding. Daar valt uiteraard tegenover te stellen dat de markt nu eenmaal niet goed functioneert. Zolang maar genoeg zzp-ers niet even goed alle kosten in beeld hebben, danwel bereid zijn om onder de kostprijs te werken of bepaalde risico's (al dan niet terecht) lager inschatten, kan de concurrentiestrijd uitlopen op een ratrace to the bottom. Dat staat evenwel los van de zelfstandigenaftrek, zodat het wellicht beter is de zelfstandigenaftrek te vervangen door niet-fiscale maatregelen om de marktwerking te verbeteren. Uiteindelijk betalen we de zelfstandigenaftrek met zijn allen, en is er maar een relatief kleine groep die ervan profiteert. Of om het met de werknemer te zeggen: "Je kiest er toch zelf voor om zzp-er te worden!" * Zelf neem ik in deze discussie overigens geen standpunt in, omdat ik onvoldoende zicht heb op de gevolgen op zowel macro- als microniveau. Dat laat ik graag over aan de daarvoor bestaande instituten. Wel denk ik dat genoemde vervanging door andere maatregelen een goede optie kan zijn, al betwijfel ik of de politiek in zijn algemeenheid en specifiek op dit moment tot een zodanige oplossing kan komen. Maar dat is een ander verhaal.

Er zijn wel voorbeelden te vinden waarbij ondanks de expertise toch sprake is van beleggingsvermogen (waarbij het gek genoeg vaak om verliezen gaat en de belangen dus omgekeerd: dan wil de belastingplichtige graag box 1 en roept de fiscus box 3). Er was laatst nog zo'n casus, ik dacht dat die ook over vastgoed ging, maar ik kan hem alleen zo snel niet terugvinden. Daarbij bemoeide iemand zich niet of nauwelijks met de gang van zaken en had feitelijk alleen zijn geld erin gestoken. Dit deed hij samen met vrienden die wel actief waren. Resultaat was een fors verlies dat niet aftrekbaar bleek. Op het gebied van beleggingen gaat dat nog iets makkelijker, een voorbeeld daarvan is deze van de Hoge Raad. Het probleem is wel dat het erg van de feiten en omstandigheden afhangt, er is niet een harde stelregel voor.

Waarom zou je dat willen doen?

Het zou natuurlijk kunnen zijn dat hier sprake is van een reguliere dienstbetrekking inclusief ontslagbescherming.

Ik ben wel benieuwd naar je exacte uitgangspunten, want ik kom op iets andere bedragen uit. Verder spelen natuurlijk ook nog wat andere zaken: lang niet iedere werkgever betaalt (een deel van) de pensioenpremie voor zijn werknemers, waarbij dat pensioen in steeds meer gevallen ook niet meer goudgerand is. De werknemersverzekeringen zijn ook niet altijd afdoende en de downside van loondienst is dat je vaak niet of nauwelijks profiteert van die enorme winstsprongen in hoogconjunctuur. In een goedwerkende markt zou per saldo een redelijke balans moeten bestaan tussen werknemerschap en ondernemerschap. Dat vereist echter wel dat alle ondernemers zich daar ook van bewust zijn en in hun pricing rekening houden met de fluctuatie. Je kunt dan nog steeds een race to the bottom krijgen, maar die bodem ligt dan wel op een hoger niveau. Je kunt het natuurlijk ook van de andere kant bekijken: de meeste werknemers hebben nog altijd een meerwaarde voor de werkgever (let wel: die in het geval van MKB ondernemer is). Er zijn immers nog genoeg ondernemingen die meer winst maken dan de ondernemer alleen, zonder personeel zou kunnen bereiken. De vraag is dan wat het verschil is tussen die ondernemer en de zzper. Vanuit die invalshoek kan ik me ook wel iets voorstellen bij het standpunt van Jerry. Overigens is de verhoging van de eerste schijf voor een groot deel de uitwerking van een ombuiging via de Wet uniformering loonbegrip en niet zozeer een lastenverzwaring (maar niet volledig, dus er zit ook wel een lastenverzwaring in). En dus ook niet afkomstig uit de ideeën van de Commissie Van Dijkhuizen, waar pas in het voorjaar van 2014 een kabinetsreactie op komt.

Als je in Nederland woont en werkt, en het bestuur niet wilt uitbesteden aan trustkantoor of andere, niet in Nederland gevestigde bestuurder, zal de vennootschap ongeacht naar welk recht deze is opgericht feitelijk in Nederland zijn gevestigd. Maar waarom zou dat een probleem zijn als het je erom te doen is om vanwege de herkomst van je toekomstige opdrachtgevers met een ltd. te werken? Waarom zou de Ltd. ook feitelijk in Engeland gevestigd moeten zijn?

Nou zeg, ze heeft gewoon volkomen gelijk dat er consequenties zijn, hoor! Je wordt dan ZZPMP. Of ZMP. Maar in geen geval nog ZZP. Maar alle gekheid op een stokje, er kunnen wel degelijk gevolgen zijn (zoals onder specifieke omstandigheden bijvoorbeeld inlenersaansprakelijkheid en dat personeelslid geniet natuurlijk niet de voordelen voor ondernemers), die zien echter niet op de voordelen die jij als ondernemer geniet. Sterker nog, de zefstandigheid ten opzichte van de opdrachtgever wordt er alleen maar door bevestigd en dat vergemakkelijkt dan weer de bewijspositie.

De KIA, MIA en Vamil schuiven niet door, maar leiden tot aftrekposten in het jaar van aanschaf. Ook als dat tot een verlies leidt of tot een winst die te laag is om de volledige zelfstandigenaftrek mee te kunnen benutten. Die (resterende) zelfstandigenaftrek schuift dan door (tenzij je starter bent). Als laatste pas je de MKB-winstvrijstelling toe, die in geval van een verlies negatief is. De betaling splitsen ten behoeve van de investeringsaftrek werkt alleen indien het bedrijfsmiddel nog niet in gebruik is genomen. Alleen in dat geval geldt namelijk een betalingscriterium. Wat bedoel je met de laatste zin? Uiteindelijk zijn inkomsten uit dienstbetrekking en winst uit onderneming allebei box-1-bestanddelen, zodat deze ook binnenjaars verrekend kunnen worden (tenzij een verlies als gevolg van terugkeer uit de BV betreft).

In willekeurige volgorde en zonder volledig te zijn: Joost, Dennis, Roel, en kijk gerust eens verder wie hier nog meer op dat gebied (in meer of mindere mate) actief zijn. Belangrijkste vraag is wat je zelf wil, daarna volgt wat, gegeven de situatie van X, de mogelijkheden zijn. Ik zou me bijvoorbeeld ook nog een structuur met een CV kunnen voorstellen.

De standaardzaken zoals opdrachtbevestiging en facturen behoren al tot je administratie, het betreft immers een zakelijke auto. Blijkt daaruit al niet de periode?

Hier scoor je ook nog wel een puntje mee, als het moet. Maar wel een (extra) reden om het goed af te spreken: gelet op de aard van het werk is het wellicht verstandig ook wat over de kwaliteit op te nemen.

Wellicht bestaat er nog wat verwarring over het begrip reisbureau. De reisbureauregeling geldt voor ondernemers die op eigen naam handelen tegenover reizigers. Het bemiddelen bij de verkoop van reizen door een ander, zoals de meeste kantoren doen die gevestigd zijn in winkelgebieden en de term 'reisbureau' op de gevel of pui hebben staan, valt niet onder de reisbureauregeling. Dus wat we in het spraakgebruik reisbureau noemen, maar slechts namens de reisorganisator reizen verkoopt, valt niet onder de reisbureauregeling.

Snailmail is duur, dus daar krijg je veel minder van en dan is het ook minder irritant om steeds weg te moeten gooien.

Kijk, daar verdien je bonuspunten mee ;) Wat ik wel jammer vind, is dat de belastingdienst het kennelijk niet nodig vindt om daarvoor een formulier ter beschikking te stellen. Het verzoek telefonisch indienen is immers slechts optioneel en heeft niet mijn voorkeur gelet op de bewijsproblemen als het onverhoopt misgaat. Bovendien loopt schriftelijk kort uitstel langer dan telefonisch kort uitstel: bij een schriftelijk verzoek krijg je na afloop een medeling en heb je in beginsel nog 10 dagen voordat überhaupt maatregelen getroffen mogen worden door de ontvanger. Je bouwt dan dus een extra beveiliging in tegen dwangmaatregelen en de daarmee gepaard gaande kosten. Daarbij adviseer ik altijd in ieder geval na te gaan of regulier uitstel een mogelijkheid is voordat kort uitstel wordt aangevraagd. Met name omdat de Leidraad Invordering de ontvanger verbiedt om regulier uitstel te verlenen als al kort uitstel is verleend. Dat gegeven staat helaas niet duidelijk in de informatie van de Belastingdienst vermeld (het staat er slechts negatief: je krijgt geen uitstel als al ander uitstel is verleend, terwijl in de brochure over regulier uitstel hier niets over is opgenomen). Het blijft dan overigens een individuele afweging, juist gelet op de verschillende consequenties van beide regelingen, die niet op elkaar aansluiten.

Aan de andere kant zou je kunnen verwachten dat een schilder die 20 jaar zelf zijn broek heeft kunnen ophouden ook een zodanig verantwoordelijkheidsgevoel heeft dat zijn nieuwe werkgever hem meer verantwoordelijkheid en vrijheid kan geven om naar eigen inzicht te werken. Zeker in de bouw, waar werken met ZZP'ers schering en inslag is, zou je mogen verwachten dat die flexibiliteit (op enig moment) ook in een dienstbetrekking mogelijk is. Bovendien haal je dan mogelijk ook een stuk ervaring met planning en sturing binnen, dat is natuurlijk ook wat waard. Alleen in (strict) hierarchische situaties zou het waarschijnlijk niet goed werken, maar je ziet nu ook dat dat een van de drijfveren is om ondernemer te worden. In die gevallen zou dat dus ook zonder 20 jaar ervaring als zelfstandige niet werken. Maar het blijft natuurlijk een theorie, he. Het vereist wel enig inzicht bij de werkgever en mogelijk komt het daar op de overtuigingskracht van de ex-ondernemer aan.

Heet dat dan eigenlijk niet gewoon 'aandelenbeurs'?

Ik zou beginnen met locaal na te vragen wat je daarvoor moet doen. Vertrekpunten zijn dan bijvoorbeeld hier (deze pdf kan dan bijvoorbeeld wel eens handig zijn) en hier is ook wel het een en ander te vinden. Of anders hier. Maar vergeet ook niet bijvoorbeeld na te gaan hoe je als importeur je aansprakelijkheidsrisico's kunt beperken, etc.

Voor wie invloed wil hebben op de Milieulijst 2014: bij Agentschap NL kun je tot 1 september 2013 voorstellen insturen. Natuurlijk niet alleen interessant voor iedereen die van de MIA en/of de Vamil gebruik wil maken, maar ook voor alle innovatieve ondernemers hier die producten verkopen die mogelijk kwalificeren voor de lijst: zo worden ze voor je klanten een stuk goedkoper, zonder dat je zelf hoeft in te leveren.

Datzelfde kun je dan ook betogen als je mevrouw Hilverda tegenkomt bij het Gerechtshof Den Bosch. Áls je dan dus al zover komt dat je daar terechtkomt, dan móet er toch wel wat aan de hand zijn... Maar ik heb wel het idee dat bij een groot deel van de faillissementen iets gebeurt dat niet volgens de regels is, maar vaak zonder dat daar bewust bij stilgestaan wordt. Volgens mij kan er met gerichte voorlichting op dit gebied veel worden voorkomen. Misschien iets voor de toekomstige KvK-cursus bij inschrijving in het handelsregister? :)

Als buitenlands belastingplichtige of binnenlands belastingplichtige die niet het gehele jaar in Nederland woont, kun je ervoor kiezen om voor (het grootste deel van) de Nederlandse inkomstenbelasting het hele jaar als binnenlands belastingplichtige te worden aangemerkt. Andersom kan niet.

Iets genuanceerder: de balans (en aangifte) moet worden opgemaakt naar de feitelijke toestand op balansdatum. Als deze feiten pas na balansdatum, maar voor het opmaken van de balans bekend worden (of redelijkerwijs konden worden), moet daarmee ook rekening worden gehouden. Nu de uitspraak op bezwaar het feit is en pas na balansdatum tot stand komt, kan (hoeft) die uitspraak niet meegenomen worden in de balans. Maar uiteraard staat daar dan de vraag tegenover of de uitspraak op bezwaar wel beslissend is in deze, nu op voorhand voor jou duidelijk is dat je gelijk had. Dat de belastingdienst daar nog geen mening over had, is wat mij betreft minder relevant. Ook ik geef je dus weinig kans, maar met open vizier kun je wel een poging te wagen in het kader van `nee heb ja, ja kun je krijgen`. Een bezwaarprocedure kost je (als je het zelf doet) alleen tijd. Goedkoopmansgebruik is namelijk een verschrikkelijk ingewikkeld begrip, waar je heel veel kanten mee op kunt (voor een beetje een indruk zou je eens wat publicaties van bijvoorbeeld A.O. Lubbers, hoogleraar in Leiden, kunnen opzoeken). Ik zou in de discussie vooral ook de volgende opmerking van de staatssecretaris naar voren brengen (overigens wat uit zijn verband getrokken en in de omgekeerde situatie, daar was namelijk de vraag of je al vóór het opleggen van een naheffingsaanslag een voorziening mag treffen): "Ondanks dat de aanslagen nog in geschil zijn kan in het algemeen gesteld worden dat als de belastingdienst aanslagen oplegt dat er dan een redelijke mate van zekerheid bestaat dat de uitgave zich zal voordoen." Besluit Staatssecretaris van Financiën van 11 november 2004, nr. CPP2004/814M. Helaas betreft dit wel een ingetrokken besluit, er wordt echter in het vervangende besluit niet aangegeven dat dit onjuist zou zijn of achterhaald. De reactie van de fiscus zal evenwel zijn dat de aanslag in dit geval uiteraard duidelijk een foutje is en dus juist de uitzondering die de regel hierboven bevestigt (soms kun je wel redelijk van te voren inschatten wat de belastingdienst gaat besluiten ;) ). Het wordt wel druk bij Peter ;D

Let ook even op het bestemmingsplan; er zijn situaties waarin de combinatie wonen/werken alleen is toegestaan als het ook de bewoner is die daar werkt.

Ik kan de opmerkingen van Joost bevestigen. Uiteraard zijn er mensen waarmee je het minder kunt vinden, maar rancune kom je hoogst zelden tegen (al is het alleen maar omdat er kanalen zijn om dat soort situaties te veranderen). Wel heb je mensen die zich niet zo goed kunnen inleven in de ander, die moeite hebben de feiten binnen de kaders van de regels te brengen, die moeite hebben met de feiten zelf, die moeite hebben met accepteren dat anderen ook wel eens gelijk hebben, mensen die standaard met de hakken in het zand de schuttersputjes opzoeken en ga zo maar door, tot en met de mensen die zich met ziel en zaligheid inzetten om er maar voor te zorgen dat de schatkist niet leegraakt. In de meeste gevallen kom je er toch wel uit, in enkele gevallen is daar wat ondersteuning voor nodig in de zin van een teamleider of andere ambtenaar die eens wil meekijken. De tijd dat je de bezwaarfase in zo'n geval net zo goed kon overslaan ligt wel aardig achter ons (al kun je natuurlijk wel de pech hebben dat je die persoon dan juist in de bezwaarfase tegenkomt), daar maakt uiteindelijk de rechter korte metten mee. Wel is het zo dat het natuurlijk helpt als je zelf ook een beetje vriendelijk bent en meewerkt. Daarbij kan het een voordeel zijn om met een adviseur te werken die een goede reputatie heeft bij de fiscus (ik ken adviseurs die bepaalde verzoeken die op het randje zijn maar beter niet zelf indienen, maar door een collega laten afhandelen, dan gaat het dus echt over de adviseur persoonlijk en niet de kantoornaam). Want net zoals je bij de fiscus mensen tegenkomt waar je niet zoveel mee hebt, geldt dat ook voor adviseurs en belastingplichtigen. Dan gaat het natuurlijk niet om de toepassing van het recht, het is inmiddels vrij goed gewaarborgd dat voor iedereen hetzelfde geldt, maar je hebt natuurlijk altijd een grijs gebied wat betreft de (geloofwaardigheid en interpretatie van) feiten, etc.

Daar ga je een vrij algemeen antwoord op terugkrijgen, waaraan je weinig zekerheid kunt ontlenen. Voor een goed oordeel (met name in verband met de beleggingsdeelneming) moeten namelijk alle financiële details bekend te zijn. Ik zet de antwoorden alvast hieronder neer. Uiteindelijk dient per belang te worden afgewogen of de deelnemingsvrijstelling van toepassing is, zodat niet aan de hand van een of enkele voorbeelden kan worden aangenomen dat in alle gevallen de deelnemingsvrijstelling van toepassing is. Ja, tenzij de coöperatie is aan te merken als (niet-kwalificerende) beleggingsdeelneming, dan geldt de deelnemingsverrekening. Nee. Om voor de deelnemingsvrijstelling in aanmerking te kunnen komen, moet er sprake zijn van een deelneming. Voor een belang in een vennootschap geldt daarbij het vereiste dat je voor ten minste 5% van het nominaal gestorte kapitaal aandeelhouder bent. Pas als dat het geval is, ga je kijken of deze deelneming als beleggingsdeelneming moet worden aangemerkt. - Is het wel een deelneming, maar geen beleggingsdeelneming, dan is de deelnemingsvrijstelling van toepassing. - Is het een beleggingsdeelneming, maar voldoet deze aan de voorwaarden (oogmerktoets, reële heffing of <50% laagbelaste, vrije beleggingen), dan is sprake van een kwalificerende beleggingsdeelneming en is alsnog de deelnemingsvrijstelling van toepassing. - is het een beleggingsdeelneming, maar geen kwalificerende beleggingsdeelneming, dan is niet de deelnemingsvrijstelling, maar de deelnemingsverrekening van toepassing. Een door een BV gehouden lidmaatschapsrecht in een coöperatie is altijd een deelneming, ongeacht de omvang van het recht. Of daarop de deelnemingsvrijstelling van toepassing is, is afhankelijk van de vraag of er sprake is van een (niet-kwalificerende) beleggingsdeelneming, zie hiervoor. De omvang van het belang in een coöperatie is niet relevant voor de vraag of de deelnemingsvrijstelling van toepassing is. Wel kan een coöperatie als beleggingsdeelneming worden aangemerkt. Als dat dan een kwalificerende beleggingsdeelneming is, dan is de deelnemingsvrijstelling alsnog van toepassing. Als het geen kwalificerende beleggingsdeelneming is, dan is niet de deelnemingsvrijstelling, maar de deelnemingsverrekening van toepassing. Daarnaast heb je nog niet gevraagd of de meetrekregeling nu van toepassing is op het rechtstreekse belang in BV A. De meetrekregeling houdt (vrij vertaald) in dat jouw BV aandeelhouder is van BV A voor minder dan 5%, terwijl BV A met jouw BV is verbonden, of waarin een met jouw BV verbonden lichaam een deelneming heeft. Voor een dergelijke verbondenheid moet er sprake zijn van een belang van ten minste 1/3. In jouw situatie komt dat erop neer dat het 1%-belang van jouw BV in BV A als deelneming wordt aangemerkt als jouw BV een belang heeft van 1/3 in de Coöperatie en de coöp een belang van tenminste 5% in BV A.

Veel beroepsorganisaties vereisen een schriftelijke opdrachtbevestiging en in het kader van de WWFT kan het ook wel praktisch zijn als kapstok om bijvoorbeeld de identificatieverplichtingen aan te koppelen, naast dat het zeker bij nieuwe relaties en in toekomstige conflictsituaties natuurlijk erg prettig is om zaken goed vast te leggen. Het is immers geen 30 jaar geleden meer, het is niet altijd goed in te schatten wat voor vlees je in de kuip hebt. ;) Verder sluit ik mij aan bij vorenstaande opmerkingen over zelfstandigheid. Als die ene opdrachtgever zelf ook een of meer boekhouders in dienst heeft (of als ZZP-er inhuurt), loop je uiteraard een risico, maar anders ben je al vrij snel zelfstandig in dit vak.