StevenK

Ja, dat kan op grond van de algemene bankvoorwaarden.

Tenaamstelling zegt niets over eigendom (staat als het goed is ook op het kentekenbewijs). Je kunt dus die bussen in de boekhouding gewoon als eigendom van de VOF verwerken.

De ontbinding is veelal niet het probleem, maar daarna de verdeling en afrekening zorgen voor de problemen. Hoe je dat aan moet pakken is afhankelijk van de precieze omstandigheden. Zomaar wat vragen: Is er een overeenkomst en wat staat daar in? Of is die er niet en moet je naar de wet kijken? Wat zijn de bezittingen van de VOF en hoe moeten en kunnen ze verdeeld worden?

Dan heeft de instelling daarmee geen recht om meer dan 19 uur per week in rekening te brengen.

Met wie afgesproken?

Als je je klant wilt helpen, zorg dan dat 'ie bij iemand terecht komt die verstand heeft van het saneren van problematische schuldsituaties. Die mensen hebben ervaring in de juiste benadering van de crediteuren. Mijn ervaring is overigens dat de mensen voor wie partijen als Ziggo en Oxxio problematisch zijn ook veel wehkamp-achtige en telefoonschulden hebben en een WSNP vaak kunnen vergeten vanwege 'overconsumptie'.

Op zich heb je voor de verkoop niets nodig aan vergunningen. (Een RDW erkenning voor tenaamstellingen kan handig zijn, maar toen ik laatst bij een officiële dealer een motor kocht, moest ik toch met het blanco kenteken langs het postkantoorvervangendesigarenwinkeltje.)

TS heeft het duidelijk over de klanten dus het is niet een concurrentie- maar een relatiebeding. En er is geen sprake van een dienstverband, want er wordt gefactureerd. De vraag is wat er precies overeengekomen is. Het zou mij niet vreemd voorkomen als feitelijk overeengekomen is dat het beding eindigt bij een bedrijfsbeëindiging of faillissement.

Precies. En vergeet niet dat het hier feitelijk niet gaat om een concurrentiebeding maar om een relatiebeding. En aangezien het relatiebestand tot de activa behoort, is een zekere mate van bescherming gerechtvaardigd, ook wanneer de werkgever failliet is.

Het beding blijft bestaan, net zoals elke andere vordering van de failliet. @rick: was je nu welof niet in loondienst?

Het enige wat met een faillissement vervalt, is de mogelijkheid vorderingen op de failliet uit te winnen. Voor een concurrentiebeding geldt echter ook dat er een vergoeding tegenover moet staan, dus als de curator wil hebben dat jij het beding nakomt, zal de curator jou daarvoor een redelijke vergoeding moeten geven.

Dat lijkt mij wel de logische aanpak.

Ik vind de vragen niet vreemd, want de voorwaarde is regelmatige invoer. Er is nu niets waaruit blijkt dat er sprake is van regelmatige invoer, want je hebt pas één bestelling lopen en je hebt nog geen klanten, want je zaak is nog niet live gegaan.

Dan stort je die 500 op een derdengeldenrekening van zijn of jouw advocaat? En krijgt hij het zodra de aangifte is gedaan. Mooie middenweg.

Nee, dat begrijp ik niet (of tenminste, ik begrijp het wel uit jouw verhaal, maar tussen een weigerachtige leverancier en een dagvaarding van de klant ligt nog wel een wereld aan oplossingen). Dat jouw leverancier niet wil, wil nog niet zeggen dat jij het probleem niet op hoeft te lossen. Waarom heb je het probleem niet opgelost? En waarom heb je de leverancier niet in vrijwaring opgeroepen in de procedure?

Verschil tussen zakelijk en particulier tarief is toch allerlei belastingen? Als je particulier zou verkopen moet je die belastingen ook afdragen.

Niet aangifte doen, maar aansprakelijk stellen voor schade en kort geding beginnen over afgifte, want het is een civiele kwestie.

De boekhouder mag - in beginsel - wat 'ie zelf heeft gemaakt, dus bijvoorbeeld het door de boekhouder ingeboekte grootboek, onder zich houden, maar de feitelijke boeken (in- en verkoopfacturen, betalingsbewijzen, etc) niet.

Kan ik niet zo beoordelen Ja. Reageren, niet negeren. En vooral vastleggen dat je al hebt aangeboden samen met die 'iemand' te gaan kijken naar de oorzaak van het probleem.

Lastig is dat in de ondertekende offerte expliciet staat dat de uren op nacalculatie worden berekend. Toch zou ik het standpunt huldigen dat je er terecht op mocht vertrouwen dat het afgesproken werk voor de afgesproken prijs zou worden uitgevoerd\.

Dat mensen iets niet weten, lijkt me geen gat in de wet. Je kunt een wetsartikel "mensen horen te weten dat..." toevoegen, maar dat lost niks op. En ik vraag me af wat die mensen beweegt. Als ik een enveloppe van een rechtbank of gerechtsdeurwaarder op mijn mat vind, dan maak ik die open. En als daar een dagvaarding in staat, dan neem ik die serieus. Het zou niet bij me opkomen om hem als niet-rechtsgeldig te verwerpen, omdat hij niet aangetekend bezorgd is. De enige meerwaarde van aantekenen is betere kwaliteit van bezorging, en dat heeft geen betekenis meer als je het ding al hebt ontvangen. Handtekening voor ontvangst heeft een andere meerwaarde, maar dat doen nu eenmaal niet alle aangeschrevenen. Met 'gat' bedoel ik niet dat het anders moet, maar dat de praktijk is dat mensen dat belangrijke post altijd op een manier overhandigd moet worden in persoon. Dat gat zou je op kunnen lossen met communicatie of bijvoorbeeld door de verplichting om bij een betekening in gesloten envelop daar een aangetekend bericht achteraan te sturen.

Waarom vind je dat een gat? Bij juridische conflicten heb je soms te maken met mensen die onvindbaar of onbereikbaar zijn, post niet ophalen of aannemen, niet voor ontvangst willen tekenen etc. en dan moet er toch een manier zijn om zo iemand voor de rechter te dagen. Geprotocolleerde bezorging via de deurwaarder lijkt me dan een redelijke oplossing. Bedoel je dat je in de brievenbus achterlaten te mager vindt? Of wantrouw je verklaringen van deurwaarders over dichte deuren? Het komt regelmatig voor dat zo'n akte achtergelaten wordt, terwijl er *wel* mensen aanwezig zijn. Daarvan heb ik iig meer dan 1 voorbeeld in mijn kast hangen. Daarnaast is het een 'gat' omdat mensen niet weten dat een dagvaarding in een envelop, niet eens aangetekend ofzo, een rechtsgeldige oproeping is.

Het gat in de NL wetgeving is dat als de deurwaarder maar verklaard dat hij een dichte deur trof en de dagvaarding in de brievenbus achtergelaten heeft, dit al voldoende is voor een geldige betekening. Maar ook gebeurt het vaak zat dat mensen denken dat een niet persoonlijk overhandigde dagvaarding niet geldig is.

Als het vonnis 'uitvoerbaar bij voorraad' is verklaard wel.

Dat ligt eraan of het een rechtbank of een kantonzaak is. In het eerste geval moet je een advocaat inschakelen, in het tweede geval kun je elke deskundige inschakelen die jouw verweer als 'verzetdagvaarding' vorm kan geven.