StevenK

Ik vind de vragen niet vreemd, want de voorwaarde is regelmatige invoer. Er is nu niets waaruit blijkt dat er sprake is van regelmatige invoer, want je hebt pas één bestelling lopen en je hebt nog geen klanten, want je zaak is nog niet live gegaan.

Dan stort je die 500 op een derdengeldenrekening van zijn of jouw advocaat? En krijgt hij het zodra de aangifte is gedaan. Mooie middenweg.

Nee, dat begrijp ik niet (of tenminste, ik begrijp het wel uit jouw verhaal, maar tussen een weigerachtige leverancier en een dagvaarding van de klant ligt nog wel een wereld aan oplossingen). Dat jouw leverancier niet wil, wil nog niet zeggen dat jij het probleem niet op hoeft te lossen. Waarom heb je het probleem niet opgelost? En waarom heb je de leverancier niet in vrijwaring opgeroepen in de procedure?

Verschil tussen zakelijk en particulier tarief is toch allerlei belastingen? Als je particulier zou verkopen moet je die belastingen ook afdragen.

Niet aangifte doen, maar aansprakelijk stellen voor schade en kort geding beginnen over afgifte, want het is een civiele kwestie.

De boekhouder mag - in beginsel - wat 'ie zelf heeft gemaakt, dus bijvoorbeeld het door de boekhouder ingeboekte grootboek, onder zich houden, maar de feitelijke boeken (in- en verkoopfacturen, betalingsbewijzen, etc) niet.

Kan ik niet zo beoordelen Ja. Reageren, niet negeren. En vooral vastleggen dat je al hebt aangeboden samen met die 'iemand' te gaan kijken naar de oorzaak van het probleem.

Lastig is dat in de ondertekende offerte expliciet staat dat de uren op nacalculatie worden berekend. Toch zou ik het standpunt huldigen dat je er terecht op mocht vertrouwen dat het afgesproken werk voor de afgesproken prijs zou worden uitgevoerd\.

Dat mensen iets niet weten, lijkt me geen gat in de wet. Je kunt een wetsartikel "mensen horen te weten dat..." toevoegen, maar dat lost niks op. En ik vraag me af wat die mensen beweegt. Als ik een enveloppe van een rechtbank of gerechtsdeurwaarder op mijn mat vind, dan maak ik die open. En als daar een dagvaarding in staat, dan neem ik die serieus. Het zou niet bij me opkomen om hem als niet-rechtsgeldig te verwerpen, omdat hij niet aangetekend bezorgd is. De enige meerwaarde van aantekenen is betere kwaliteit van bezorging, en dat heeft geen betekenis meer als je het ding al hebt ontvangen. Handtekening voor ontvangst heeft een andere meerwaarde, maar dat doen nu eenmaal niet alle aangeschrevenen. Met 'gat' bedoel ik niet dat het anders moet, maar dat de praktijk is dat mensen dat belangrijke post altijd op een manier overhandigd moet worden in persoon. Dat gat zou je op kunnen lossen met communicatie of bijvoorbeeld door de verplichting om bij een betekening in gesloten envelop daar een aangetekend bericht achteraan te sturen.

Waarom vind je dat een gat? Bij juridische conflicten heb je soms te maken met mensen die onvindbaar of onbereikbaar zijn, post niet ophalen of aannemen, niet voor ontvangst willen tekenen etc. en dan moet er toch een manier zijn om zo iemand voor de rechter te dagen. Geprotocolleerde bezorging via de deurwaarder lijkt me dan een redelijke oplossing. Bedoel je dat je in de brievenbus achterlaten te mager vindt? Of wantrouw je verklaringen van deurwaarders over dichte deuren? Het komt regelmatig voor dat zo'n akte achtergelaten wordt, terwijl er *wel* mensen aanwezig zijn. Daarvan heb ik iig meer dan 1 voorbeeld in mijn kast hangen. Daarnaast is het een 'gat' omdat mensen niet weten dat een dagvaarding in een envelop, niet eens aangetekend ofzo, een rechtsgeldige oproeping is.

Het gat in de NL wetgeving is dat als de deurwaarder maar verklaard dat hij een dichte deur trof en de dagvaarding in de brievenbus achtergelaten heeft, dit al voldoende is voor een geldige betekening. Maar ook gebeurt het vaak zat dat mensen denken dat een niet persoonlijk overhandigde dagvaarding niet geldig is.

Als het vonnis 'uitvoerbaar bij voorraad' is verklaard wel.

Dat ligt eraan of het een rechtbank of een kantonzaak is. In het eerste geval moet je een advocaat inschakelen, in het tweede geval kun je elke deskundige inschakelen die jouw verweer als 'verzetdagvaarding' vorm kan geven.

Vaak kun je wel degelijk met een ip-adres iemand identificeren, omdat mensen over het algemeen niet zo slim zijn dat ze voor dit soort acties een ander adres gebruiken dan voor hun eigen emails. In mijn eerder gepubliceerde uitspraak (garagetest.nl uitspraak) ging het daar onder andere ook om. Was een typisch moment dat mijn IT kennis mij heel erg van pas kwam in de zittingszaal ;) Los daarvan hoef je bij de politie niet te zeggen tegen wie je aangifte doet, je hoeft alleen maar aangifte te doen van de feiten waar het om gaat. Iemand geeft zich voor jou uit. Wel is het verstandig te zorgen dat je de SMTP headers van de emails die uit jouw naam verzonden hebt bij de aangifte voegt. Mijn idee zou overigens eerder zijn een civiele actie op te tuigen, ipv alleen maar aangifte te doen, omdat je met een civiele actie veel sneller - en harder - stappen kunt zetten.

Tegen een verstekvonnis kun je in verzet gaan. Dat doe je door een verzetdagvaarding uit te laten brengen en in die verzetdagvaarding reageer je inhoudelijk op de dagvaarding. De termijn daarvoor is vier weken vanaf het moment dat je kennis hebt genomen van de inhoud van het vonnis, dus in dit geval vier weken na betekening van het vonnis. Het beste vraag je bij de deurwaarder heeft een kopie van de betekende dagvaarding op. Voor de goede orde: juist in verstekzaken controleert de Rechtbank wel of de dagvaarding juist is betekend. En 'juist' betekent in dit geval dat de deurwaarder meldt dat de dagvaarding op de voorgeschreven wijze is uitgebracht. Bij een adres in Nederland betekent dat het in persoon overhandigen of in de brievenbus achterlaten. Als er geen adres bekend is, dan gebeurt dat middels een openbare oproeping in de krant.

Dat ligt er (uiteraard) aan hoe dat recht van koop is verwoord.

Joost, De uitzondering is natuurlijk wel de situatie waarin een complete schuldenpositie wordt gesaneerd. Dan zijn er de invorderingsregels, op grond waarvan de fiscus akkoord kan en feitelijk moet gaan, ook met lagere percentages.

Ik sluit me helemaal bij Danny aan. Zoek alsjeblieft iemand die wel verstand van zaken heeft!

Ga eens met alles wat je wel hebt bij een advocaat langs. Het is goed mogelijk dat alle mogelijke vorderingen al verjaard zijn en je niets te vrezen hebt, maar als er als vonnissen liggen, dan heb je wel degelijk een probleem.

Direct via een kort geding een verbod vragen.

Tot nu toe heeft de Rechtbank mij bij elk akkoord dat behandeld werd gevraagd om de *originele* volmachten. Leuk dat een fax geldig is, maar een fax is niet authentiek. Wat die gelden betreft: het is de taak van de bewindvoerder het geld dat zich in de boedel bevindt te verdelen onder de schuldeisers. Dus - tenzij de bewindvoerder dat geld gesepareerd heeft als geld van een derde - zou ik er maar vanuitgaan dat dat in ieder geval weg is. Ik hoop voor je dat het allemaal goed komt, maar dit is weer een duidelijk voorbeeld dat dit soort kwesties maar mistig verlopen als iemand twee belangen dient (namelijk die van jou en die van de schuldeisers). Zuiverder is het als jij je had laten bijstaan.

Een akkoord is heel éénvoudig: dit wordt 'ter homologatie' aan de rechtbank gezonden en daarna vindt er een stemming plaats. In het aanbod moet staan welk percentage er aan de concurrente schuldeisers wordt aangeboden. De normale gang van zaken is dat kort voor de zitting wordt gekeken hoeveel er in de boedel zit, hoeveel boedelkosten er nog voldaan moeten en hoeveel er derhalve extern gefinancierd moet worden. Dit bedrag wordt gebruikelijk op de derdengeldenrekening van een advocaat - niet de bewindvoerder of curator - gezet zodat ter zitting zekerheid bestaat dat de middelen aanwezig zijn. Ik lees overigens iets over 'volmachten faxen', maar bij de homologatie moeten de *originele* volmachten aanwezig zijn.

Er is een aantal branches waar sprake is van een - wettelijk - verplicht gezamenlijk pensioenfonds. Zie hier: http://www.pensioenwonen.nl/ik_ben_werkgever/De_pensioenregeling/Verplichtstelling/Default.aspx voor het fonds waar jouw bedrijf onder valt. Juist omdat het gaat om een gezamenlijk pensioenfonds is het juist gebruikelijk dat dit niet via de loonadministratie loopt. Zou wel goed van je administrateur zijn geweest als hij je had voorbereid op hoeveel je af moet dragen.

U mag wel zelfstandig werken, maar u mag geen schulden maken *en* u mag niet zelf schuldeisers afbetalen. Wijsheid is goed te luisteren naar de curator, hoe moeilijk dat ook is. En wilt u dat niet, dan huurt u een advocaat in om u te adviseren. Overigens krijgt voor dit soort adviezen geen gefinancierde rechtsbijstand omdat de Raad voor rechtsbijstand oordeelt dat het feit dat u een advocaat als curator hebt genoeg is.

De curator is er ook niet om te snappen waar mensen mee kampen, maar om alle schulden in kaart te brengen en daarna voor de schuldeisers zo veel mogelijk geld te verzamelen. En als de curator klaar is, dan wordt het faillissement beëindigd en blijft u zitten met de schulden. Dat klopt niet helemaal: u mag wel ondernemen, maar u kunt geen vermogen opbouwen en wat u verdient zal - voor zover het meer is dan ruwweg de bijstandsnorm - in de boedel vloeien. Dat betekent dat u niet 'uw geld' verdient, maar dat u geld verdient voor de schuldeisers. Zijn uw zoons ook failliet?