StevenK

De juiste berekening is volgens mij eerst het salaris bruto -> netto en dan over dat netto bedrag de wettelijke rente uitrekenen.

Je hebt dus juridisch geen poot om op te staan. De verjaringstermijn is vijf jaar.

De wet zegt dat de rechtshandeling vernietigbaar is; er is dus wel degelijk een rechtsgeldig contract. En voor TS: correct, enkel de ouders kunnen de vernietiging kan enkel ingeroepen worden van de zijde van de minderjarige.

Ik vind het nooit zo sterk wanneer je allerlei dingen belooft, die je niet waar kunt maken. Als ik iemand een betalingstermijn geef en aankondig 'mij het recht voor te behouden tot zekerheid van de rechten van cliënt(e) over te gaan tot het doen leggen van conservatoire beslagen op alle eigendommen' dan betekent dat wanneer die termijn gemist wordt, ik ook daadwerkelijk dat beslag laat leggen ;) Dat betekent o.a. dat ik al voor ik de sommatie verstuurde, van mijn cliënt(e) de opdracht daartoe (en daarmee de dekking van de kosten) heb gekregen. Er zijn echter veel collega's, zowel advocaten als niet-advocaten, die hoog van de toren blazen, maar dit niet waar maken. Het dreigen met een faillissementsaanvraag bij een enkele betwiste vordering vind ik overigens in strijd met gedragsregel 1

Wat je wil, is niet met algemene voorwaarden op te lossen. Die algemene voorwaarden waren er namelijk nog niet op het moment dat je overeenkomst sloot. Wat je beter kunt doen is datgene wat je wilt, verwoorden in de schriftelijke weergave van de overeenkomst.

Zonder de inhoud van de overeenkomst exact te kennen is het altijd een beetje een greep in de lucht, maar zo op het eerste gezicht zou ik mij aan de zijde van de agent scharen: de relatie is beschermd. Dat je nu op een andere locatie voor diezelfde relatie gaat werken, doet daar niets aan af.

Mijn uitgangspunt is dat een constructie helder en eenduidig moet zijn. Dat is hier niet het geval. Je gaat op papier de werkzaamheden van een persoon factureren, maar feitelijk factureer je het 'spaargeld' mee. Zeker gezien de bedragen zou ik u adviseren een goede fiscalist in te schakelen. Afhankelijk van het doel van het 'spaargeld' zijn er zeker constructies mogelijk, maar de nu geschetste constructie komt op mij over als een gedrocht!

De kern van een indeplaatsstelling is voortzetting van het gebruik ( en daarmee in feite voortzetting van de onderneming ). Of je met een andere onderneming een rechter zo ver krijgt dit toe te wijzen is nog maar de vraag. In zo'n situatie lijkt het me raadzaam te onderzoeken of er een nieuw huurcontract besproken kan worden met de verhuurder. Waar je niets aan gaat hebben, heb je toch ook niets voor over?

Misschien dat de details van het dossier een andere aanpak rechtvaardigen, maar volgens mij is juist bij een incasso-dossier één van de eerste vereisten dat er doorgepakt wordt, als is het maar om te voorkomen dat een vordering strandt in een WSNP-situatie. Zeker als er een vonnis is, hoeft de advocaat niet zoveel meer te doen: de opdracht om tot executie over te gaan moet aan de deurwaarder worden gegeven. Overigens kunt u ook zelf het vonnis aan een gerechtsdeurwaarder geven om tenuitvoer te leggen. Daar is de advocaat niet voor nodig.

Ik denk dat u het begrip hoofdelijkheid verkeerd begrijpt. Hoofdelijkheid wil zeggen dat elk van de vennoten voor het geheel aangesproken kan worden.

In aansluiting op de vorige sprekers: u bent volledig aansprakelijk en een overeenkomst tussen u en uw compagnon kan daar niets aan veranderen, tenzij deze overeenkomst geaccepteerd wordt door de betreffende schuldeiser.

In mijn praktijk zie ik helaas te vaak dat mensen langer blijven vechten dan goed is. Denk daarbij aan een ondernemer die op zich zijn privé-vermogen afgeschermd heeft middels BV / Holding, maar op het moment dat er extra financiering nodig is, omdat het slecht gaat, akkoord gaat met een - vaak ongelimiteerde - privé borgstelling. Patronen die ik daarbij o.a. terug zie keren zijn dat adviseurs op het financiële en fiscale gebied, een enkele uitzondering daargelaten, hun aandacht alleen richten op het koste wat het kost voortbestaan van de onderneming.

Joost, ik moet je daar toch even corrigeren: de schuldoverneming, want daar is sprake van in juridische zin, het gaat tenslotte om de verplichting om een overeenkomst na te komen, is pas volledig wanneer de schuldeiser daarmee ingestemd heeft. Tot die tijd blijft de verkopende partij aansprakelijk.

Tenzij het bedrijf door een rechtspersoon wordt gedreven, is in ieder geval de oude eigenaar verantwoordelijk. Hij of zij zal deze verantwoordelijk ongetwijfeld over hebben gedragen aan de nieuwe eigenaar, maar tenzij de klant hiermee instemt, blijft de oude eigenaar verantwoordelijk tegenover de klant.

Als het duidelijk enkel als CV is, dan ben ik vooralsnog van mening dat een rechter dit toe zal staan. Echter: een CV wordt over het algemeen niet gepubliceerd, een website is wel een publicatie en op die grond zou een rechter de publicatie als een onrechtmatige inbreuk op het geregistreerde merkrecht kunnen aanmerken.

Zeker wel. Je kunt een dagvaarding openbaar laten betekenen.

Maar zou het niet zo kunnen zijn dat er tussen de BV en VOF sprake was van 'overgang van onderneming', op grond waarvan alle arbeidscontracten ook zijn overgegaan op die VOF? Vergeet niet dat de BV en de vennoten van de VOF niet de onderneming zijn, maar slechts de ondernemers die de betreffende onderneming dreven.

Ik betwijfel ten zeerste of de claim van de werkgever stand houdt bij de rechter. Het zou toch te zot zijn, wanneer je een werkgever niet op je cv mag vermelden?

Binnen het huidige wettelijke systeem is het uitgangspunt dat AV altijd geldig zijn, maar onder omstandigheden vernietigbaar zijn. Eén van die omstandigheden is wanneer er niet voldoende gelegenheid is gegeven om kennis te nemen van de AV en daarbij is opgemerkt dat deze gelegenheid wel is gegeven, wanneer de AV ter hand zijn gesteld. De relevante artikelen uit boek 6 BW:

Die statuten kunt u, als het goed is, opvragen bij de notaris waar de BV is opgericht en/of waar de statuten zijn gewijzigd. De BV zou ze ook zelf moeten hebben, overigens.

Dat is geheel juist.

Waarom niet gewoon een ontslagvergunning aanvragen? Dat is de meest zekere weg naar een WW uitkering voor deze dame. Ik kan verder niet beoordelen wat de opzegtermijn is, want dat staat in de arbeidsovereenkomst en/of cao.

Dat is heel erg kort door de bocht en daarmee in veel gevallen onjuist.

Lijkt mij van wel, anders zou deze regel geen enkel nut hebben. Daarbij merk ik nog wel op dat uitleg van commerciële overeenkomsten over het algemeen veel haken en ogen kan hebben, omdat niet alleen de tekst, maar ook de bedoelingen van partijen, gezien hun kennis, inzicht en verdere omstandigheden van het geval een rol spelen.

Wanneer u die minimale afname overeen bent gekomen, dan kunt u die afname afdwingen en bij uitblijven daarvan vervangende schadevergoeding vragen.