StevenK

Een verhuurder is verplicht ervoor te zorgen dat het verhuurde voldoet aan de overeenkomst, meer niet. Een algemene verplichting voor een verhuurder om bouwkundige of installatietechnische aanpassingen te doen bestaat niet en zeker in b2b contracten is er ook geen sprake van de aanvullende werking van de redelijkheid en billijkheid waarom die verplichting er dan toch zou zijn. Je zult dus over je wensen c.q. eisen met de verhuurder moeten onderhandelen.

Jij hebt toch die forward ingesteld?

Tegenwoordig kan zelfs de simpelste ziel zijn mail nog lezen via allerlei platformen (webbased, smartphone, noem maar op). Aansprakelijkheid en verantwoordelijkheid gaat bij hosted diensten niet zo ver dat je ook de cliënt moet configureren, *maar* ik vraag me wel af of je als mailprovider niet toch een zekere zorgplicht hebt, omdat je kunt zien dat de mail al maanden niet gelezen is. Daarnaast mag van een redelijk handelend systeembeheerder met voldoende kennis van zaken verwacht worden dat op het moment dat op een mailbox een forward ingesteld wordt, hij controleert of er niet nog ongelezen email in de mailbox aanwezig is. Met het instellen van de forward weet je namelijk dat vanaf dat moment de klant niet meer in de oorspronkelijke mailbox zal kijken. Kortom, ik denk dat de kans dat TS in een procedure aan een korter eind trekt niet denkbeeldig is.

Nee, de overheid gaat zelfs nog een stap verder. Een gewone borg, volgens de wettelijke regeling, heeft alleen maar een verhaal (regres heet dat juridisch) op de debiteur zelf (in de regel de inmiddels failliete of inmiddels lege BV), maar de overheid eist dat de ondernemer achter de BV zelf voor een serieus bedrag privé borg staat. Dus waar jij als gewone borg niet de bij de ondernemer privé aan kunt kloppen als je borg staat voor de BV, heeft de overheid geregeld dat ze dat wel kunnen. Dit betekent overigens ook dat de persoon in kwestie daar dus voor getekend heeft, maar dat doen ze - in mijn dossiers althans - omdat de accountantmanager van de bank hen vertelt 'die borgstelling is er voor de vorm, want die innen we alleen als we aan de BMKB niet genoeg hebben' en intussen vergeet of niet weet dat de overheid zelf wel aan zal kloppen.

Assumption is the mother of all fuckups. Jouw aanname over hoe een borgstelling werkt klopt al niet (want de bank mag ervoor kiezen direct de borg aan te spreken op het moment dat de overeengekomen voorwaarden ingetreden zijn), maar ook lees je dit topic niet. Bij de BMKB is nu net één van de problemen dat niet de debiteur aangesproken wordt vanwege de borgstelling, maar de oprichter/eigenaar/bestuurder, terwijl bij het aangaan van de BMKB gebaseerde financiering de indruk wordt gewekt dat dat juist *niet* gaat gebeuren.

Dus je hebt ook nooit meegemaakt op welke wijze uitgelegd wordt wat die borgstelling door de staat inhoudt.

Nee, we discussiëren over het feit dat er een systeem bestaat waarmee ten onrechte de indruk wordt gewekt dat als het bedrijf niet terug kan betalen de overheid in plaats van de bestuurder / oprichter betaalt. We zijn het er toch allemaal over eens dat een failliet niet terug kan betalen. Vergeet niet dat bij een normale borgstelling de borg alleen regres heeft op de kredietnemer, niet op de oprichter/bestuurder, terwijl bij de BMKB juist een voorwaarde (vanuit de overheid!!) is dat de bestuurder / oprichter zich mede borg stelt.

Dit laat toch juist heel mooi zien dat zo ongeveer iedereen denkt dat het een regeling is van de overheid voor ondernemers. Als de schrijver het goed had begrepen had er gestaan

Van maatwerk in de zin van de wet koop op afstand is pas sprake als je zaken dusdanig specifiek aanpast / creëert dat in redelijkheid verkoop aan een ander onmogelijk is. Het samenstellen van een pc valt daar zeker niet onder. Pas als je bijvoorbeeld een casemod uitvoert van je klant, op basis van een door de klant aangeleverd ontwerp, heb je maatwerk. De klassieke voorbeelden van maatwerk zijn de bruidsjurk uit een op maat gesneden patroon of de reeds op lengte gemaakte gordijnen of lamellen. Ook het feit dat je onderdelen specifiek voor een klant bestelt maakt het nog geen maatwerk. Bij het samenstellen van een pc aan het retourrecht ontkomen op grond van 'maatwerk' gaat dus niet lukken. En dat geldt ook voor het installeren van een OS, omdat het OS een dusdanig onlosmakelijk onderdeel is van de pc en noodzakelijk voor het beoordelen van het functioneren, dat het installeren en activere van het OS geen grond is voor weigering van een herroeping op grond van koop op afstand.

De positie van de bank is veel luxer: een gegarandeerd, vooraf vastgesteld rendement, met ook nog eens - in de regel - een overdaad aan zekerheden voor de terugbetaling. Het is een heel complex probleem: enerzijds zijn er de ondernemers die zich blind staren op de financieringsbehoefte. Mensen zijn blind voor het alternatief: eerst sparen, dan zelf investeren. Anderzijds zijn er de banken die in een keurslijf worden gedwongen, waarin ze geen risico's kunnen lopen. Want op het moment dat een financiering als een risico aangemerkt wordt, heeft dat een impact op hun leencapaciteit die een aantal factoren groter is dan de omvang van het risico. Ik ben het echter absoluut niet met Michel eens dat de oplossing gezocht moet worden in het opleggen van regels. Wel in het opstellen van betere financieringsovereenkomsten. Bij het sluiten van de overeenkomst moeten partijen samen zorgen dat ze duidelijke afspraken maken, ook voor het geval de prognose niet gehaald wordt. Als er al regels gesteld zouden moeten worden, dan zou voldoende zijn als de bank, net zoals bij toelichting bij beleggingsproducten, verplicht zou worden expliciet en ondubbelzinnig te benoemen welke zekerheden de bank allemaal uit kan en zal kunnen winnen, onder welke voorwaarden en in welke situaties, met als sanctie dat het uitwinnen van een niet in die toelichting beschreven zekerheid niet mogelijk is. Gisteren sprak ik nog een cliënt waar de bank, zonder dat met de kredietnemer te communiceren, zijn zekerheidspositie heeft vergroot (en vierde borg laten tekenen) en de bank de gezamenlijke borgen zowel in de waan heeft gelaten (aantoonbaar met correspondentie) dat die borgstelling alleen aangesproken zou worden voor het deel dat niet onder de BMKB gedekt zou zijn en dat die borgstelling derhalve niet een hoofdelijke was, maar een gedeelde. Achteraf heeft de bank alle vier borgstellingen uitgewonnen, waarmee de bank zelfs meer heeft geïnd dan aan borgstelling van de vennootschappen waar het om gaat ooit gevraagd is. Deze kwestie laat duidelijk zien dat de communicatie vanuit de banken ernstig te wensen overlaat. Dit betreft overigens een recente financiering, van na de bankencrisis.

Bij ontbinding kun je de gemiste winst claimen, of eigenlijk meer specifiek het vermogensnadeel.

De vraag is dus of die verpanding stand houdt. Overigens houdt verpanding in dat hij die goederen, volgens de wettelijke regeling, openbaar kan verkopen (executeren), niet dat hij ze zich toe kan eigenen.

Proost.

Je kunt het ook andersom zien: waarom heb je dat register aan de notaris gegeven? Overigens is het zeker niet ongebruikelijk dat de notaris in het register update. De oplossing lijkt mij dat zij zorgt voor een nieuw register...

Het aandeelhoudersregister is verantwoordelijkheid van het bestuur, niet van de notaris. Het gebeurt ook vaak zat dat het kwijt is en dan opnieuw opgesteld wordt.

En in aanvulling op Norbert: het is dus zowel fiscaal als in het kader van aansprakelijkheid van belang dat je de klant een leenovereenkomst laat ondertekenen. Enerzijds gebruik je deze om de kilometeradministratie sluiten te houden, anderzijds om de klant op zijn verantwoordelijkheden te wijzen voor wat betreft aansprakelijkheid, eigen risico en verkeersovertredingen die op kenteken worden geregistreerd.

Bezit min schuld is in dit geval 17,03k en dus te weinig om te voldoen aan de stortingsplicht! Ik zo beide accountants benaderen met de vraag waarom de eerste een inbrengverklaring heeft afgegeven die niet voldoet aan de 18k eis en aan de tweede waarom hij afgeweken is van de inbrengbalans. En dan StevenK's advies opvolgen. groet Joost Ik zou de curator om de oren slaan en hem z'n 970 euro geven. Of misschien eerst de inbrengbalans door een deskundige (Joost) laten beoordelen. Discussie met de accountant(s) kan daarna en wellicht dat je op één van hen die 970 euro kunt verhalen.

Curator met de inbrengbalans om de oren slaan.

Als jij die afspraken in je agenda hebt staan en er bijvoorbeeld een bevestiging van hebt per brief of email (of beter nog een evaluatie of verslag) dan is het zakelijk karakter voldoende aangetoond.

Nee. Je krijgt toch salaris voor die werkzaamheden?

Yep, zo werkt het. Als je niks betaalt, is er geen verschil tussen wel of niet margeregeling toepassen.

Beter iemand die adviseert om te voorkomen dat het mis gaat.

Ik vraag me zelfs af of je voor deze ontbinding per sé naar de rechter moet Het moet niet, maar de bij ontbinding via de rechter heb je nagenoeg 100% zekerheid dat er ontbinding volgt, terwijl het bij het UWV maar de vraag is of er een ontslagvergunning volgt.

De werknemer heeft de overeenkomst, door te gaan werken, geaccepteerd, met uitzondering van die bepalingen die hij expliciet afgewezen heeft en die bepalingen waarvan de wet vereist dat ze schriftelijk worden vastgelegd. Duur en omvang van de overeenkomst, alsmede de opzegtermijn kennen geen schriftelijkheidsvereiste. Wat 'zomaar iemand' zegt over een contract voor onbepaalde tijd is overigens onjuist. Zo snel mogelijk ontbinding via de rechter vragen is het devies.

En wat moet de werkgever dan fixen? Nevenactiviteiten verbieden? De tijd van lijfeigenen ligt toch al een tijdje achter ons?