Ron van der Kolk

Ja, maar dat bedoel ik niet. Het gaat niet om de reizen, maar om de kortingskaart. Oftewel, is aan te tonen dat de kortingskaart niet privé is gebruikt?

Lastige kwesties. In Nederland is er de gewoonte ontstaan om verlofuren vakantie-uren te noemen. En voor veel mensen werkt dat ook echt zo: die uren zijn er voor om vrijwillig op te nemen wanneer je iets leuks gaat doen en als je niet naar het werk kunt komen om andere reden, moet dat maar op kosten van de baas. Lekkage in huis, er komt een pakketje, ziek kind, verslapen, verkouden, relatieproblemen maar ook veel ergere dingen en inderdaad overlijdensgevallen in de omgeving helaas. Een grens trekken is lastig, maar ik ben altijd duidelijk dat in principe daar je verlofuren ook voor zijn. Naast eventueel calamiteitenverlof uit een eventuele CAO, maar dat is maar een paar dagen. Als je in het leven nare dingen overkomen vind ik het in principe niet reëel om dat op je werkgever te verhalen. Als werkgever kun je dan mensen toestaan om verlof op te nemen en afwezig te zijn. Dat klinkt wel heel vooroorlogs, maar vind ik wel het uitgangspunt. Ben ik dan zo bikkelhard? Neuh. Maar ik wil het wel graag helder. Als er iets is wil mensen wel persoonlijk spreken, een mailtje of zo vind ik niet voldoende. Ik wil even aan kunnen voelen wat er is en hoe het gaat. Een overlijdensgeval in de nabije kring heb ik alle begrip voor. Ik wil dan iemand persoonlijk sterkte kunnen wensen. En geruststellen dat ik zorg dat hun werk en afspraken voor de komende dagen wordt geregeld. Dan maak ik ook direct de afspraak dat ik over een paar dagen weer bel. In dat tweede gesprek schat ik in of iemand richting ziek gaat (heftig emotioneel), vrije tijd nodig heeft (om dingen te regelen) of gewoon weer terug komt en daar maak ik dan even kort een afspraak over, met een evaluatie weer een week later. Zo ben ik betrokken en help ik de medewerker ook om reeel te blijven kijken naar de situatie. En ik evalueer even met een collega of P&O'er om te checken of ik het zelf nog goed zie. En uiteindelijk zal ik bij ernstige gevallen echt geen verlofuren afboeken over de eerste week, die is wel gecompenseerd met de extra inzet die ik van de meeste medewerkers krijg als het nodig is. De periode daarna wel, maar daar maak ik dan ook een heldere afspraak over, en dat snappen medewerkers prima. Hoe langer je wacht om heldere afspraken te maken hoe moeilijker het wordt. Iemand twee weken helemaal met rust laten zou ik echt afraden. Ik vind het ook nog steeds lastig om mensen in vervelende situaties op te bellen of zelfs langs te gaan. Het lijkt zo hard om dan ook nog over de zakelijke kant te beginnen. Maar in de praktijk wordt het gewaardeerd dat ik betrokken ben, wat voor ze regel en ook de terugkeer bespreekbaar maak. Mensen zitten met die zakelijke kant ook in hun maag, vaak is er wel wat schuldgevoel. Ik heb ook om me heen zien gebeuren dat mensen plotseling weg moesten voor iets dat een dag zou duren en vervolgens wekenlang weg bleven. De leidinggevende durfde niet meer te bellen, die schaamde zich dat hij dat niet direct had gedaan. De medewerker durfde ook niet meer terug te komen, want die was bang dat zijn leidinggevende en collega's wel boos zouden zijn dat het zo lang had geduurd. Toen er weer contact was wilde de leidinggevende alsnog op lompe wijze afspraken maken met terugwerkende kracht, waardoor een conflict ontstond en de werknemer meteen weer afwezig was. Ditmaal ziek en overspannen... Ik kan je aanraden dus even te bellen Jasper. Toon je begrip en medeleven. Stel gerust dat je aan het regelen bent. Schat in of de medewerker nog een beetje helder is. Zo ja, stel voor om hem ziek te melden en daags na de begrafenis nog even contact te hebben (juist op die dag, dan is iemand vaak erg alleen omdat er dan niemand durft te bellen). Zo nee, stel voor om daags na de begrafenis even om tafel te gaan om samen te kijken hoe je samen kunt regelen dat hij voldoende tijd krijgt voor de dingen die verder geregeld moeten worden. Denk voor dat gesprek ook aan andere werktijden, tijdens werktijd de mogelijkheid om instanties te bellen die 's avonds niet bereikbaar zijn, verlof opnemen, etc. En bied indien nodig de hulp aan van arboarts of arbopsycholoog, om te voorkomen dat iemand alsnog wegzakt. Jij in elk geval ook sterkte gewenst om hier mee om te gaan.

Dank je Norbert. Even opgezocht. Sinds begin 2012 moet je blijkbaar ook in- en uitchecken met een jaarkaart en trajectkaart. Wist ik niet. Maakt de traceerbaarheid inderdaad wel veel makkelijker! Bedankt voor de tip. Dat de NS of de belastingdienst daar zelf niet mee komen... Gelukkiger is er dit forum. En zijn die chipkaarten nog ergens goed voor. Het zakelijke deel is dan herleidbaar dus daarvoor moet aftrek mogelijk zijn lijkt me. Volgens de NS op de genoemde link: "Privégebruik van een NS- of OV-Jaarabonnement is in feite loon in natura. Echter, gebruikt uw medewerker het verstrekte Jaarabonnement voor woon-werkverkeer of in voldoende mate voor zakelijke reizen, dan wordt het privégebruik niet meer als loon in natura aangemerkt. Er hoeft dan ook geen belasting over te worden betaald." Die vraag blijft dan nog open voor de ZZP'er. Mag je hooguit het exacte zakelijke deel aftrekken of mag bij voldoende zakelijk gebruik de volledige jaarkaart of trajectkaart opvoeren? Dan nog even de kortingskaart: kun je hiervan dan ook ergens uitdraaien voor elke reizen hij is gebruikt?

Dank voor de verdere reacties. Helaas geven die nog geen antwoord op de oorspronkelijke vraag. Toch even met de belastingdienst gebeld. Helaas het antwoord waar ik al bang voor was: Zakelijke reiskosten van individuele, en dus traceerbare, reizen zijn aftrekbaar. Bij jaarkaarten, trajectkaarten en ook kortingskaarten is er de mogelijkheid tot ontraceerbaar privégebruik en deze kosten zijn dan ook niet aftrekbaar. Alsdus de medewerkster van de Belastingtelefoon. Wat ik nog mocht proberen is de inspecteur aanschrijven en uitleggen hoe ik denk te bewijzen welke verhouding er is tussen zakelijk en privégebruik van een dergelijke kaart. Maar eerlijk gezegd heb ik geen idee. Het is wel raar dat in een werkgever-werknemer relatie de werkgever wel een trajectkaart of een OV-jaarkaart mag verstrekken met vrij privegebruik, zolang het maar in redelijke mate zakelijk gebruikt wordt. (http://www.ns.nl/zakelijk/producten/extras-voor-bedrijven/fiscale-aspecten) Ook de kosten van de dalurenkaart zelf mag je dus niet aftrekken volgens deze informatie. Vind ik onredelijk en ik kan het me ook bijna niet voorstellen, er moet toch iets op te verzinnen zijn? De NS heb ik ook gebeld. Na uitgebreide ruggespraak hadden kon de dame melden dat deze vraag nog niet eerder was gesteld. Ze begreep het dilemma. Voor de tussensituatie als zelfstandige was geen duidelijke oplossing of advies. Kortom, ik moest dat echt met de Belastingdienst regelen. :-\

Super Chris! En voor de medelezers die nog denken dat een CE plakkertje op speelgoed een keurmerk is, lees het artikel op wikipedia maar eens. Let op de subtiele afstand tussen de C en de E.

Wat denk je zelf? Het gaat nota bene om kinderspeelgoed... Dat gaat niet alleen om ontploffende accu's maar ook om giftige verf, kleine onderdeeltjes met verstikkingsgevaar en nog veel meer. Jij bent als importeur verantwoordelijk wanneer er een kind iets gebeurt! Waar ben je mee bezig!?

Dag Frank, Dank voor de aanvullende informatie en graag gedaan. Op basis van je eerste bericht had ik me een voorstelling van je situatie gemaakt. Het leek alsof je gevraagd werd als hulpje, maar je blijkt zelf ervaren en in het bezit van papieren. In dat geval vraag ik me juist weer af of een catering vanuit een cafetaria niet een maatje te klein voor je is. Maar goed, dat is kan alleen jij beoordelen. In elk geval heb je meerdere opties. En maak een plan! Misschien toch maar zelf beginnen als cateringleverancier voor cafetariahouders in de regio? Dan kun je daarna, als het goed loopt, die bekende van je weer in dienst nemen ;-) Tot zaterdag, ik ben er ook.

Precies! Daarom moet ik zelf ook zeker geen Gall&Gall overnemen, want ik hou absoluut niet van wijn... Alhoewel... twintig jaar geleden stond ik al de sommelier uit te hangen. Toen was ik naast school vakkenvuller bij een supermarkt. We deden dat tijdens openingstijd en natuurlijk kreeg ik dan ook allerlei vragen van klanten. Na verloop van tijd had ik alle etiketten en infobordjes wel een keer gelezen en kon ik op de meeste vragen wel een antwoord geven zonder een van die producten ooit een keer gebruikt te hebben. "Ik zoek iets voor bij rood vlees" "Dan kan ik u deze, deze en deze aanbevelen. Welke prijs had u ongeveer in gedachten?" "Hmmmm, deze denk ik. Is die lekker? "Maar natuurlijk, het zijn allemaal kwaliteitswijnen maar ieder heeft zijn eigen smaak!" "Ok, bedankt!" En weer verliet een tevreden klant het pand. Dat vond (en vind) ik ook het leukste van het werk, klanten blij maken. En ik heb interesse in producten, ik ben een notoire etikettenlezer. Als ik zelf nu iets vraag in een winkel krijg ik maar al te vaak een kauwgommend "alsutturniestaatdanhebbuwuhutniet" toegesnauwd.

Dag Frank, Je hebt het over "50% van de aandelen" maar is de rechtsvorm ook zodanig? Het is wel belangrijk wie het bedrijf bezit en wie er de scepter zwaait. Als hij 50% van de winst wil en jij het werk gaat doen weet ik wel hoe het afloopt: jij mag niet investeren in machines om jouw werk makkelijker te maken omdat dat van zijn korte termijn winst afgaat... Al met al lijkt het me geen goede constructie zoals de zaken er voor staan. Het risico voor hem is klein (investering die nodig is?), zijn vaste kosten worden afgedekt en toch wil hij de helft van de winst. Jij doet het werk maar je hebt geen idee hoeveel je uiteindelijk gaat verdienen want het is puur gebaseerd op winst. Kun je wel een tijdje zonder inkomen? Wat alternatieven uit de losse pols: - Hij is en blijft 100% de ondernemer en neemt jou in loondienst, met een percentage van de winst als incentive. Echter, als hij de baas is en de boekhouding zelf doet, bepaalt hij ook wat de winst is hoeveel jij dus opstrijkt. Zolang jij er werkt kan hij de winst uitstellen door te reserveren en investeren, en dan krijg je niks. - Hij is en blijft 100% de ondernemer en neemt jou in loondienst, met een percentage van de jaaromzet als incentive. De omzet moet dan wel duidelijk en helder zijn en gescheiden van de andere activiteiten in de cafetaria. - Hij is en blijft 100% de ondernemer en huurt jou in als oproepkracht, per order. Dat stimuleert jou ook om flink te verkopen en netwerken. - Jullie worden allebei apart ondernemer, hij koopt zijn catering bij jou in. Uiteraard moet je een minimum inkoop voor het eerste jaar afspreken zodat jij kunt investeren. Hij al andersom jouw exclusiviteit bedingen voor tenminste een jaar. Daarna moet je andere afnemers ook direct kunnen bedienen. Let op dat je dit ook met de belastingdienst regelt, want het kan op een verkapt dienstverband lijken. En professionele voedselbereiding heeft wat eisen aan werkplekhygiëne, haccp, diploma's enzovoorts dus ga even informeren bij de KvK. Maar los van de constructie: Heb je met zo goed mogelijke aannames doorgerekend of dit überhaupt een redelijke winst kan opleveren? Mag dit van het bestemmingsplan en de huidige vergunningen? Enzovoorts. Een ondernemingsplan dus. En ga naar het ondernemersloket van de gemeente; zij kunnen meer vertellen over bestemmingsplannen, vergunningen, enzovoorts. En naar de KvK om te kijken wat zij voor je kunnen betekenen. En als je een beeld hebt wat je wilt doen, raadpleeg een fiscaal juridisch adviseur voor een solide constructie tussen jou en de huidige eigenaar. Succes!

Dag Marco, Het lastige van franchise is dat het model natuurlijk zo werkt dat de franchisegever er ook zoveel mogelijk aan wil verdienen. Verplicht zo laag mogelijke verkoopprijzen, verplicht zo hoog mogelijke franchise fee, verplicht gedwongen winkelnering voor de inkoop. Je kunt niet zomaar even instappen, gewoon je dagelijkse dingetje doen en dan een fors salaris opstrijken. Dan had de franchisegever er wel een goedkoop mannetje in loondienst neergezet. Je vraag "of een dergelijke winkel enigszins rendabel is", is voor bijna elke franchise constructie, zeker in combinatie met een overname: nee, het is niet rendabel, je moet het rendabel zien te maken. Je moet dus flink ondernemen om er een succes van te maken. Maar kun je dat, heb je dat in je? Twee loondienstbetrekkingen opgeven is nogal wat. Het is wel echt wat anders. Ben je bereid 80 uur per week te werken als dat nodig is? Een van de dingen die je wilt weten is de omzet. Die hangt inderdaad sterk af van de locatie. De verkoopprijzen zul je wel niet kunnen beïnvloeden in de formule, dus je moet meer bezoekers binnenhalen en een hogere bezoeker/klant conversie realiseren. Hoe ga je dat doen? En hoe zit het met de kosten? Daar staat niets over bij het linkje van Eigenwijs, behalve de 5,5% fee. Fee van de omzet, niet van de winst welteverstaan! Maar verder: verplichte winkelnering bij de franchisegever en rekent die redelijke inkoopprijzen? Doet de franchisegever genoeg aan marketing en advertenties of moet je dat zelf betalen? Krijg je er dienstverlening bij zoals administratie of moet je zelf een boekhouder betalen? Wie is verhuurder en welke lange termijn afspraken zijn er over de huurprijs? Enzovoort, want je moet weten hoeveel winst je nu eigenlijk maakt, niet alleen de omzet. Bij een overname is ook de overnameprijs natuurlijk aangepast op de huidige situatie, want de verkopende partij is ook niet gek. Stel even dat de overnameprijs tien keer de jaarwinst is, dan ben je dus nog tien jaar aan het afbetalen zonder er wat aan te hebben. Tenminste, als je doorkachelt zoals de winkel nu draait. Maar wat kun je doen om de omzet te verhogen, de kosten te verlagen, de winst te laten stijgen? De hoe doe je de financiering van de overname? Dan de toekomst. Blijft het bestemmingsplan zoals het is? Welke plannen heeft de gemeente met die buurt? Mogen concurrenten zich er vestigen? Komen parkeerplaatsen bij of gaan die er af? Demografische ontwikkeling in de buurt? Wat is je plan als het mislukt? (Ondernemen bevalt niet, de franchisegever komt negatief in de krant, er opent een concurrent tegenover je, de overheid begint een ontmoedigingsbeleid tegen alcohol, whatever) Ben je dan je investering kwijt? Je huis? Je relatie? En hoe snel kun je in jullie sector weer een nieuwe loondienstbetrekking vinden? Een ondernemingsplan dus. En ga naar het ondernemersloket van de gemeente; zij kunnen meer vertellen over bestemmingsplannen, vergunningen, mogelijk andere zaken die te koop staan in de stad, enzovoorts. En naar de KvK om te kijken wat zij voor winkeliers kunnen betekenen. En natuurlijk naar de bank om te kijken wat je met dat stukje EV en overwaarde kunt doen. En naar een fiscaal juridisch adviseur natuurlijk. Succes met ondernemen!

Dag Dirk, De conversieratio is maar een deel van het spel. Het ligt er ook aan hoeveel die bezoekers je kosten. Is dat niet zoveel is, is je conversieratio minder belangrijk. Dan kun je dezelfde omzetstijging ook realiseren door de bezoekersaantallen te verdubbelen. Als je echter alleen bezoekers binnenhaalt via Adwords voor een euro per klik, dan lopen de kosten sterk op. Dan betaal je nu 100 euro voor 2 klanten. Afhankelijk van de marge per klant kan dat uit of niet. Wat een goede conversie is, is niet te zeggen. Voor elke branche en elk product is dat anders. Een algemene richtlijn van 2% zegt niet zoveel. Het gaat om jouw business model met kosten en opbrengsten. Wat realistisch is, is in het algemeen dus niet te zeggen. De conversie verdubbelen zoals je voorstelt, tja, dat wil iedereen wel als het vanzelf gaat en niks kost. Maar wat moet je daarin investeren en hoeveel gaat je dat naar schatting opleveren? Daar moet je een plan van maken. Natuurlijk kun je ondertussen van die standaard dingetjes doen: - bestelproces nog simpeler maken, bestellen in maar 1 klik - gebruikersbeoordlingen bij producten zetten om vertrouwen te wekken - expliciet geld terug garantie geven - site simpeler maken met minder knoppen en toeters en bellen, alles gericht op de bestelknop - keurmerken benoemen van producten en jouw webshop om vertrouwen te wekken - anticiperen op vragen of onzekerheden over het product door goede info, gebruiksvoorbeelden, plaatjes, filmpjes - enzovoorts, enzovoorts. En dan natuurlijk meten of het geholpen heeft. Maak regelmatig een grafiekje van bezoekers en orderaantallen om de trends te zien.

Dat ligt er aan welke discipline je zoekt in de fotografie. Bruidsreportages, portretten, evenementen zou ik niet meer aan beginnen, want er zijn tientallen mensen die hetzelfde werk ook gratis willen doen. Of voor een Nuts en een boekenbon. Niet alleen consumenten hebben er weinig meer voor over, ook bedrijven vragen schaamteloos om vrijwillige fotografen via websites en twitter. "We hebben geen budget, maar ons bedrijf is een prachtige referentie voor je." of "Kom je ook op ons feest? En zou je dan een paar plaatjes willen schieten?". Ik zeg nee, maar er zijn genoeg hobbyfotografen die zich vereerd voelen. En het erge is: de klant ziet het verschil vaak niet eens. Dus ook niet als het met een budget camera gemaakt is. Bij reportages van feesten, partijen en evenementen is de kwaliteit ook niet zo belangrijk, als er maar veel foto's zijn en iedereen erop staat. Duizend in een dozijn snapshots. Dus wat ga je doen om op te vallen? En dat opvallen moet je eigenlijk maar voor 20% zoeken in de foto, en voor 80% in het zakelijke. Waarom zouden ze je ervoor betalen? Een "betere" foto zegt niet zoveel. Ben je sneller, regel je meer, zorg je ook voor de lijst eromheen, of lever je iets unieks? Je moet niet teveel denken als fotograaf, maar vooral als ondernemer. In de praktijk ben je meer met klanten aan het praten dan dat je aan het fotograferen bent. En dat moet je wel liggen natuurlijk. Als iedereen altijd tegen je zegt: "je maakt altijd van die mooie foto's, je moet fotograaf worden" is dat een leuk begin, maar niet genoeg. Mooie foto's maken is nog wel te doen, maar het ten gelde maken ervan is andere koek. Voor bedrijven lever ik (als nevenactiviteit) bijvoorbeeld hoge kwaliteit 360 graden productfoto's en dat kan geen enkele fotograaf hier in de regio, maar vooral ontzorg ik de klant door goede productsamples uit te kiezen, producten waar nodig bij te werken, de logistiek te regelen, alles administratief keurig op orde te hebben en razendsnel beelden van een paar jaar terug kan terugleveren uit het archief. Daarnaast denk ik actief mee over hun marketing. Hun succes is ook mijn succes. En zo heb ik toch toegevoegde waarde gecreëerd. Dat de foto's ook nog scherp zijn is in de ogen van de klant niet onderscheidend maar een basiseis. Een goede fotograaf zijn is dus niet genoeg, een dure camera is niet perse nodig, maar een slim plan is vereist. Waar zie jij een gat in de markt en hoe ga je daar gebruik van maken?

Ik heb het oorspronkelijke idee dus niet gezien, maar lees uit de reacties dat het blijkbaar gaat om een betaalde afsprakensite voor het vinden van een sportmaatje. Correct me if I'm wrong. Consumenten laten betalen voor online diensten is erg lastig in deze wereld. Maar er zijn bedrijven die er economisch belang bij hebben. Je kunt overwegen de site gratis en openbaar te maken maar sponsordeals te sluiten met AA Drink, Dextro Energy, Isostar etc. Verbaast me dat die merken dit niet al gedaan hebben. Hoe meer gesport wordt, hoe meer spul zij verkopen. En ze hebben marketing budget, want ik zie altijd veel promotie voor dat soort merken. Sportscholen/fitnesscentra hebben ook een belang. Die met abonnementen willen dat je niet te vaak komt, maar net genoeg om je abonnement te houden. Die waar je per keer betaald hebben liever dat je zo vaak mogelijk komt en mensen meeneemt. En sporters met een maatje hebben een sociale druk om geregeld te komen, ook als ze een keer geen zin hebben. Kassa dus. Je kunt je site dan besloten maken voor leden van die centra en in hun huisstijl aanbieden. Bedrijven die hun medewerkers aan de bedrijfsfitness willen krijgen hebben ook een belang. Die kun je hetzelfde bieden als de sportclubs: een besloten site in hun huisstijl. Alle drie de varianten kun je ook gelijktijdig aanbieden. Maar ik zou mijn pijlen richten op de zakelijke opdrachtgevers, daar valt het meeste te halen denk ik. Succes!

Beste Serdiz, Mooi dat je een idee heb en wilt ondernemen! Toch wat kritische puntjes. Ik zie ook problemen in het financieren van de programmeur. Als je zelf kon programmeren kon je het als hobby-zonder-kosten maken en dan maar zien waar het schip strand. Er zijn eenmans-appjonairs die dat gelukt is. Denk aan de Duitse knaap Thomas Illiger die een lief spelletje met een vogeltje maakte voor zijn vriendinnetje. Maar het is wel een uitzondering. De inkomstenkant is een groot vraagteken. Een aanzienlijk deel van de app aankopen en in-app aankopen vloeit naar Apple. Maar hoeveel mensen zullen de app kopen? Als je in de appstore kijkt, lijkt het of er maar 100 apps zijn en je daar wel tussen kunt. Maar er waren er vorige maand al meer dan 700.000 en er komen elke maand duizenden bij. Hoe ga jij daartussen opvallen? Het uitbetalingsmodel zal ook problemen opleveren, omdat je zit met internationale regelgeving. Alleen al daarom zal Apple het waarschijnlijk niet eens toestaan. Wat je wel kunt doen is dat mensen items voor in het spel verdienen. Daar zijn mensen in spelletjes ook gek op. Door dezelfde items ook als inapp aankoop aan te bieden krijgen ze het idee dat ze dan toch iets hebben gewonnen dat geld vertegenwoordigt. Waar ga je trouwens de internationale lancering van betalen? Om vandaag de dag indruk te maken op wereldwijde technojournalisten moet je van goede huize komen. Allemaal invliegen en overgieten met Dom Perignon in het Okura? Een leuke app maken en wachten tot het spontaan wordt ontdekt is wel een hele grote gok, zeker gezien de investeringen die je moet doen in het ontwikkelen. Je moet een plan hebben, en geld. Je wilt een wereldwijde app en je zoekt sponsors in de vorm van winkelketens. Hoe ga je aan tafel komen bij die wereldwijze spelers? Even de CEO van Amazon opbellen en dan in je privejet bij hem op de koffie? If you succeed in doing this, tell me how. Je kunt ook kleinere winkelketens zoeken per land en via de app de juiste laten zien. Maar dan moet je dus nog veel meer landen bezoeken en die winkelketens daar allemaal gaan overtuigen. Kun je dat? Je enthousiasme is goed, maar het lijkt me totaal onrealistisch helaas.

Juridisch kun je dat misschien wel zo regelen, maar in de ogen van de klant heb jij schuld als je ze koppelt aan een leverancier die in hun ogen geen goed werkt levert. En voorwaarden lezen die kopers toch niet. Die begrijpen de meeste klanten ook helemaal niet voor een complexe dienst/product als drukwerk. Een krultang met korting op iBood is nog wel te bevatten voor de meeste mensen, maar bij drukwerk komt meer kijken: ontwerp, papier, profielen, maatvoering, bestandsformaat enzovoorts. En die kun je allemaal gaan specificeren in de aanbieding, maar in de praktijk wil de klant het dan toch net even anders als de deal gesloten is. Een krultang kun je bij ontevredenheid terugnemen en herverkopen, drukwerk is op slag heel duur oud papier. Heb je überhaupt al drukkers die mee willen doen? Het gaat zo slecht in de branche dat ze van nog meer korting geven niet heel erg warm zullen worden. En nieuwe klanten winnen ze er niet mee, want kortingszoekers zijn geen trouwe klanten. Zowel aan de inkoopkant als aan de verkoopkant denk ik persoonlijk dat er geen belangstelling zal zijn. En eigenlijk hoop ik dat ook; niet om jou dwars te liggen, maar ik hoop dat bedrijven en drukkers dit zichzelf niet aan doen. En dat zeg ik uit liefde voor de grafische branche. Maar tot zover mijn mening, benieuwd hoe anderen hier tegenaan kijken.

Ik bedoel, als ik standaard voorwaarden heb gevonden die me voor 98% bevallen durf ik daar best wat kleine aanpassingen in te maken. Mijn offertes moet ik immers ook zelf verzinnen, die gaan ook niet elke keer langs een advocaat. De perfecte voorwaarden bestaan immers niet. Elke opdracht is weer een risico of ik slaag de klant tevreden te stellen (cq. aan de afgesproken opdracht te voldoen) en de risico's zijn afgedekt, want anders loop ik financieel risico. Ik durf altijd nog te zeggen: niet tevreden, geen factuur. Nog nooit gebeurd trouwens. :) Een verantwoord risico, want ik doe natuurlijk niet zomaar wat (niet qua inhoud, maar ook niet qua ondernemen). Er is nog veel dat ik niet weet, dus ik pluis dit forum uit en laat me bij het ondernemen de laatste tijd uitgebreid informeren en adviseren (kvk, belastindienst, roz, gemeente, advocaat etc). Helaas zeggen die specialisten niet allemaal hetzelfde en weten ze ook niet alles, dus ik moet ik alsnog van alles zelf beslissen. En ik kan ook niet voor alles een specialist inhuren. Het blijft dus steeds een (zo verantwoord mogelijke) keuze wat ik zelf doe en wat niet. In elk geval ben ik me redelijk bewust van de risico's en zoek ik hulp waar nodig. En dat is waar dit topic mee begon. :)

Precies Alexander, dat wilde ik ook zeggen: gewoon online bestellen. In de Office Center zit hier ook een postbalie, die zullen er ook wel minder moeite mee hebben. Online bestellen heeft ook een nadeel. Van de zegelvelletjes die ik twee weken geleden kreeg was er eentje nogal vies. Teruggestuurd in de meegeleverde antwoordenvelop. Niks meer van gehoord. Zal maandag maar eens gaan bellen...

Ja, natuurlijk! Het is geen op rails rijdende trein die je overneemt. Het is alsof je op de snelweg opeens het stuur van een touringcar in je handen krijgt. En dan moet je jezelf even afvragen: heb ik wel een groot rijbewijs, pas ik wel onder dat viaduct door, waar ga ik eigenlijk heen en zit er nog wel brandstof in de tank? Zolang je rechtuit gaat valt het wel mee, maar er zijn ook anderen op de weg en er komen kruisingen aan. Je krijgt misschien de vlaggetjes het logo van de franchiseorganisatie, maar jij bent verder de ondernemer en jij wordt verantwoordelijk. Wat bijvoorbeeld als er volgende maand een concurrent tegenover je opent? Of de economie slechter word? Of er iemand in de stad gaat rondbazuinen dat ze ziek is geworden van een van jouw broodjes? Daar moet je echt niet te licht over denken, zeker niet als je gaat ondernemen (dus deels gokken) met je overwaarde, geld van familie en geld van de bank. Als je nu al zo moet schrapen, hoe ga je dan de klappen opvangen? En als je al je eigen spaargeld erin steekt, waar ga je dan van eten als de netto inkomsten in een dalletje zitten? Denk er nog eens goed over na of je zoiets überhaupt echt wilt. Een mooie zaak op een mooie locatie is prachtig, maar lekker slapen ook.

Daar heb ik aan gedacht, maar ik vroeg me af of het kenniswerk op urenbasis (als adviseur, projectmanager, interimmanager, enz) niet zodanig algemeen is dat ik met niet-branchespecifieke voorwaarden toe zou moeten kunnen. Dat houdt mijn mogelijkheden ook wat breder. Ik moet mezelf even herformuleren, want ik vroeg het dan onjuist. Nieuwe poging: En als er al een complete, gecheckte, algemeen geaccepteerde, fijngeslepen maar toch enigszins generieke set voorwaarden is voor een zelfstandig adviseur/projectmanager/interimmanager, die ik ook als organisatieadviseur en interim manager zou kunnen toepassen, dan zou ik erg geholpen zijn. (Overigens durf een een beetje knutselen nog wel aan, da's ook gewoon de spanning van het ondernemersrisico. Als je een compleet startpakket bij de Albert Heijn kon kopen was er ook geen lol meer aan dat hele ondernemen natuurlijk 8) )

Fijn, dat scheelt toch weer. Als resultaat uit overige werkzaamheden. Het was ook nooit de bedoeling voor die activiteit gezien te worden als ondernemer voor de inkomstenbelasting. Het urencriterium kon ik toch bij lange na niet halen naast een fulltime baan.

Dank je Norbert. Maar ik wil nu juist niet blanco beginnen met doehetzelven. Voor mijn andere activiteiten maak ik gebruik van de algemene voorwaarden van de fotografenfederatie, die bevallen me prima. Ik zoek iets gelijksoortigs als organisatieadviseur. En als er al een complete, gecheckte, algemeen geaccepteerde, fijngeslepen set voorwaarden is voor een organisatieadviseur ben ik snel klaar. Dat voorkomt hopelijk vergeten clausules en drama's zoals jij bedoeld ;) En fiscaal moet het ook netjes geregeld, dat ben ik met je eens. Ik bedoelde met Excel tools dan ook geen administratie maar tools om indicatieve rekensommetjes mee te maken op alle voorkomende vlakken als ondernemer.

CMYK, wie is je doelgroep? ZZP'ers die ultragoedkope flyers en visitekaartjes zoeken en niet geinteresseerd zijn in kwaliteit? Ik waardeer je ondernemerszin, maar denk niet dat het een goed plan is. Volgens mij er geen markt voor. Ik zou er niet kopen, maar ik ben dan ook erg nitpicky over drukwerk. Dat krijg je na vijf jaar in de grafische branche. Gelukkig konden we meestal digitale bestanden terugleveren, want als we het zelf moesten laten drukken leverde dat vaak problemen op met drukkers en binders. Breek me de bek niet open. Als het niet goed is moet het overnieuw, maar dat kostte de drukker en binder tijd, en dan haalden wij onder deadline niet. Hiep, hiep.... Ben een keer een week lang elke dag bij een binder langs geweest om te controleren of hij nog wel met onze opdracht bezig was en niet stiekem een winstgevender klus voorrang gaf. En of hij de kateren dit keer wel in de goede volgorde had staan. Dat soort dingen... Voor je je hier aan waagt, Google eens op de ervaringen met prijsstunters als vistaprint en drukwerkdeals. Grote bedrijven met directe internetverkoop, maar je zult schrikken van de ervaringen. Moet je je even voorstellen dat jij daar dan tussen gaat zitten. Ik ben bang dat je telefoon roodgloeiend gaat staan van de klachten. Die kun je niet allemaal afschepen naar de drukker/dtp'er die het werk geleverd heeft. Ik dacht dat mijn Engels goed was, maar ik dacht precies hetzelfde toen ik het vijf keer had gelezen. Fijn dat ik niet de enige ben ;D

Niet aan gedacht, da's ook een goed idee!

"De zelfstandigenaftrek wordt verhoogd met een startersaftrek van € 2.123 in de volgende situatie: U was in 1 of meer van de 5 voorafgaande kalenderjaren geen ondernemer." (Bron) Mag ik aannemen dat hier wordt bedoeld "U was in 1 of meer van de 5 voorafgaande kalenderjaren geen ondernemer voor de inkomstenbelasting"? Want ik was al wel (kleine) ondernemer voor de KvK en Omzetbelasting naast mijn loondienstbetrekking. Afgelopen juni precies vijf jaar... Maar nu wil ik met een andere activiteit fulltime als ondernemer aan de slag, en die startersaftrek zou mooi meegenomen zijn natuurlijk. [mod edit: link naar bron "verborgen" achter tekst "bron"; lengte frustreerde de forum-layout, en webadressen in topics staan niet netjes]

Wie kan mij aanbevelen welke organisatie het meeste oplevert voor mij als ZZP adviseur. Gaat om modelcontracten, modelvoorwaarden, excel tools enzovoorts. PZO (125 euro per jaar) en ZZP Nederland (20 euro per jaar) gevonden. Wie heeft er ervaring mee? Uiteraard is Higherlevel super voor advies. Maar ik heb hier nog geen documenten en tools gevonden, of kijk ik er overheen? Af en toe post iemand een bijlage in een bericht, maar dan zijn er al snel weer meerdere versies en zo. Of is er een plek op deze site waar het onderhouden wordt? Hier nog meer sites: http://www.antwoordvoorbedrijven.nl/zzp/belangenbehartiging maar ja, ik zoek dus ervaringen.