Branko Collin

Merk op dat de belastingdienst zelf het woord 'freelancer' in een betekenis gebruikt die haaks staat op hoe DE REST VAN DE WERELD hem gebruikt. Als je tegen de belastingdienst zegt dat je freelancer bent, denken zij 'hobbyist'. Rare jongens, die belastingdienst. Dus alhoewel zowel belastingtechnisch als watdanooktechnisch freelancer en zzp hetzelfde zijn, moet je uitkijken tegenover de bd het woord 'freelancer' te gebruiken; voor hen ben je een 'ondernemer'.

Is dit een ombouwing van een bestaande site? Zo ja, heb je een link? Het kan zijn dat je eerst met een interactieontwerper of met een strateeg zou moeten gaan praten, al wordt het dan natuurlijk een stuk prijziger. Van een webdesigner hoef je niet te verwachten dat deze met je gaat meedenken over hoe je site werkt. Dat is nu eenmaal zijn of haar vak niet. Als de designer dat kan, dan is dat een meevaller.

Ik weet niet of dat een terechte weergave van de feiten is. De korting die je krijgt wordt volgens een schaal berekend. Iemand die voor de KOR in aanmerking komt en meer dan ca. 1350 euro aan btw verschuldigd is, moet de af te dragen btw als volgt berekenen: 2,5 x (€ 1.883 - btw-bedrag) Vanaf 1883 is je korting dus 0 euro. En rond ca. 1350 euro is de korting vrijwel gelijk aan het btw-bedrag. Er is dus geen punt waarop je opeens honderden euro's misloopt aan geschonken btw als je net een euro meer factureert.

"Waarom bestaat de kleineondernemersregeling eigenlijk?", vroeg ik me opeens af. Ik kan me voorstellen dat het ooit is ingevoerd omdat het onzinnig zou zijn de belastingdienst voor kleine bedragen allerlei administratieve handelingen te laten verrichten. Maar dat was in een tijd dat je met pen en papier aangifte deed. Tegenwoordig laat de belastingdienst het invoeren en controleren van aangiftes en betalingen (hopelijk) aan computers over. Google deed me weinig anders vinden dan een pleidooi van Joost Rietveld om de KOR af te schaffen: http://www.denarius-advies.nl/kleine-ondernemers-regeling-kor-afschaffen/ .

1. Ik heb meegemaakt, dat ik, toen ik de belastingdienst belde om te vragen hoe ik het hele btw-verhaal moest aanpakken, ik te horen kreeg dat ze voor de soort omzetten die ik verwachtte geen btw-nummer gingen aanmaken en dat ik geen btw in rekening hoefde te brengen. Maar dat was in 1997. Het beste bel je de belastingdienst even, die kunnen je vertellen wat ze gaan doen. Wij kunnen dat alleen maar raden. 2. Om te beginnen mag je geen btw in rekening brengen als je niet ondernemer bent voor de omzetbelasting. Je moet dus eerst een btw-nummer hebben ontvangen. Heb je dat niet, dan breng je geen btw in rekening op je facturen. Voor mijn gevoel kun je btw het beste zien als een belasting die de afnemer betaalt, en waarvoor jij namens de overheid de inner bent. Je houdt dat geld dus in reserve en maakt het na aangifte over aan de belastingdienst. Zie het als een aparte portemonnee die je voor iemand bewaart. De 21% is over het exclusiefbedrag. Een inclusiefbedrag van 200 euro bestaat uit een exclusiefbedrag van 165,29 euro (200 / 1,21) en uit 34,71 euro btw (165,29 * 0,21 of 200 - 165,29). Wat jij met je klant afspreekt, hangt er over het algemeen vanaf of deze een consument (privé persoon) of een bedrijf is. Een exclusiefbedrag van 158 euro leidt tot een btw van 33,18 euro en een totaalbedrag (inclusiefbedrag) van 191,18 euro. De belastingdienst laat je weten met welke regelmaat je aangifte moet doen. Het bedrag wat je aangeeft (na aftrek van de btw die jij hebt betaald over bedrijfskosten) maak je over op het nummer van de belastingdienst. Daarvoor heb je een maand de tijd na de aangifteperiode. Merk ten slotte op dat áls de belastingdienst je als ondernemer voor de btw ziet en je hebt slechts 200 euro per maand af te dragen, je in de buurt komt van de kleineondernemersregeling (KOR). Google dit, want het bespaart je een hoop geld.

Ging dat niet om iets als een zaak aan huis? Daarbij is heel lastig vast te stellen of je aanwezigheid nu ten dienste van de zaak is, of dat je toch wel thuis zou zijn geweest. In de jurisprudentie valt in dat soort gevallen de keuze ten nadele van de ondernemer uit. De TS heeft het echter over het runnen van een camping. Wat uitzonderingen daargelaten (misschien woont hij op de camping?) zal zijn aanwezigheid daar dus ten dienste van de onderneming zijn. (Maar, TS, google eens op 'winkel aan huis urencriterium', je komt interessante voorbeelden tegen.)

Ik vraag me af of vier weken niet wat te kort is om te concluderen dat het niet loopt. Jouw bezoekers moeten ook een reden hebben te geloven dat wat jij aanbiedt, blijvend interessant is, en daarvoor heb je nog te weinig kunnen laten zien. Mij vallen wat kleine dingen op die mij persoonlijk niet zouden laten terugkomen. Voor het bespreken van websites bestaat op HL echter een apart forum. Heel in het kort valt me op dat de witte tekst op de lichtgrijze achtergrond nauwelijks te lezen is en verder snap ik niet waarom ik oude berichten die je van autoblog.nl hebt overgenomen zou moeten lezen. Dan kan ik toch veel beter autoblog.nl zelf volgen?

Dit soort winkel? (Disclosure: (voormalige) klant van me.) Check ook hun 'onze websites'-link.

Een incassobureau is een partij die namens anderen een derde gaat vragen om uitstaande rekeningen te betalen. Het incassobureau heeft daarbij niet meer rechten dan willekeurig wie. Ze kunnen dus niets anders doen dan brieven sturen. In het ergste geval is dit een prijzige procedure waarmee je niets tot weinig opschiet. Wel ziet een brief van een incassobureau er serieus uit en kan de dreiging die daarvan uit gaat, helpen. Deurwaarders en advocaten schermen er wel eens mee dat zij, in tegenstelling tot incassobureaus, wél een verschil kunnen maken, maar voor zover ik weet kunnen zij, tenzij er een gerechtelijke uitspraak ligt, ook niet meer dan de gewone burger. Alle drie zullen je heel graag helpen met het uitpoepen van standaardbrieven à een hoog tarief die bij de debiteur in de stapel met onverwerkte post kan eindigen. Het handigste lijkt me toch dat je met de afnemer gaat praten, kijken waarom de achterstand zo hoog is opgelopen. Stuur er iemand op af als je zelf niet op afstand de afnemer kunt bereiken. Als je iemand in Groningen kent, laat deze eens poolshoogte gaan nemen. Voor 70k is het misschien ook zinvol zelf in de auto te stappen en er een dagtrip Nederland aan te besteden. Norbert, jij raadt aan meteen naar de rechter te stappen. Zal deze niet eerst vragen welke pogingen je zelf hebt ondernomen? Mocht je een rechtsgang beginnen, dan is de Europese executoriale titel voor niet-betwiste schuldvorderingen wellicht een handig instrument in een later stadium. Ook je Kamer van Koophandel zou je behulpzaam moeten kunnen zijn.

In de meeste gevallen klopt dit niet, maar heb je een auteursrecht tot 70 jaar na je dood. Een uitgever kan je boek in licentie nemen, wat betekent dat jij je auteursrecht behoudt, of kan je rechten overkopen. Dat laatste moet per onderhandse akte en zou tot uitdrukking moeten komen in de prijs (je kunt meer vragen als je al je rechten afstaat). Je houdt wel altijd het recht om als auteur vermeld te worden. Overigens heb ik bij boeken er nog nooit van gehoord dat iemand het auteursrecht overdraagt, dat lijkt me eerder iets voor software of logo's, waar je als gebruiker niet van de grillen van de maker afhankelijk wil zijn. Voor rechtspersonen geldt een auteursrecht tot 70 jaar na publicatie.

Sorry, mij ging het er met name om dat ik de openingspost nog wat vaag vind. Ik had een antwoord van 7 alinea's geschreven toen ik erachter kwam dat ik me op nogal wat aannames baseerde. Daarom vroeg ik of de TS zelf al wat had weten te achterhalen. Daarnaast zijn er meer forums dan alleen Het Schrijversforum. Een Nederlandstalig voorbeeld is de community van Schrijven Online.

Gaat het om fictie of non-fictie? Moet jij de uitgever een bedrag betalen of draagt de uitgever alle kosten? Wat zeiden ze op schrijversforums toen je daar deze vragen stelde? Wat zeiden uitgevers toen je daar je vragen stelde?

In hoeverre zijn belangrijke beslissingen door te rekenen? Of er ergens een markt voor is, weet je vaak pas als je het probeert. Dat je bij minder belangrijke beslissingen wel de Excel pakt, is, lijkt me, juist omdat het kan. Je kent de vijf of zes variabelen die er toe doen, en het enige wat je nog hoeft te doen is uitrekenen hoe ze elkaar beïnvloeden.

Wie?

Wat jij zoekt, als ik het goed begrijp, is een CRM-systeem. Toen ik nog in loondienst was (eind jaren '90), gebruikten wij een programma met de naam ACT!, gruwelijk slechte software die niet geschikt was voor hetgeen waarvoor het gemaakt was, en logischerwijs dus nu een van de marktleiders. Op het moment heb ik geen CRM-systeem nodig, maar zou ik het nodig hebben, dan zou ik doen als DaMedia en zelf iets maken wat werkt. Die tijd in loondienst was ik redacteur van een maandblad en bewaarden wij voornamelijk gegevens van persvoorlichters in die database. De soort informatie die we bewaarden was voornamelijk van persoonlijke aard: wie moet je omzichtig behandelen, wie is onze bondgenoot binnen het bedrijf, voor welke fabrikanten heeft iemand hiervoor gewerkt enzovoort. Als ik nu informatie bewaar, is het voornamelijk technische informatie over projecten: welke aanpassingen aan standaardsoftware heb ik gemaakt, met welke serverinstellingen moet ik rekening houden enzovoort.

Er schijnt per 2013 een wijziging te zijn geweest van hoe omzet op beltegoedvouchers wordt belast.

Een uitgever zoeken kan, je kunt ook zelf uitgever worden. Dat is niet moeilijk, omdat je het meeste werk wat de uitgever verzorgt ook weer kan uitbesteden. Papieren tijdschrift: - Inhoud: redactioneel en advertenties. - Advertenties verkoop je op basis van het aantal lezers (abonnees en kopers losse nummers). - Over het algemeen bepaalt de redactie de inhoud en niet de adverteerder (al bestaan daar uitzonderingen op en komen die uitzonderingen steeds vaker voor). - Een gouden regel is dat adverteerders de kosten van het blad dragen, niet de abonnees. - Als je alle inhoud hebt, moet het blad worden opgemaakt. (Dit kun je uitbesteden.) - Als het blad is opgemaakt, moet het naar de distributeur. Verzending aan abonnees doe je zelf. - Van de distributeur gaat het blad naar de winkel. - Twee grote distributeurs in NL: Aldipress en Betapress. Als je bij de Bruna en de Albert Heijn wil komen te liggen, gebruik je een van deze. - Ook kleinere distributeurs voor specialistische distributie. In de stripmarkt (dat is: stripverhalen) heb je bijvoorbeeld Het Raadsel. Wat zijn jouw markten? Als je zelf de uitgever bent, regel je het bovenstaande zelf. Als je het uitgeven door iemand anders laat doen, verzorg je alleen de inhoud. Als ik uitgever was, zou ik van iemand die aanbelde met een idee, eisen dat deze een zak met geld meebracht (in de vorm van bijvoorbeeld toezeggingen van adverteerders). Zelf zit ik al vijftien jaar niet meer in dit wereldje (en zelfs toen was mijn rol grotendeels beperkt tot die van redacteur), dus het kan zijn dat e.e.a. niet meer klopt of zelfs dat ik het verkeerd heb onthouden. Zo vraag ik me af wat tegenwoordig de rol is van digitaal. Een hoop papieren tijdschriften doen het slecht of worden slechts nog door de leesmap overeind gehouden. Voor het papieren verhaal zou je eens met de distributeurs kunnen gaan praten, kijken of zij ideeën hebben over hoe je e.e.a. kunt inrichten.

Wat ik bedoel is: slaat het door jou vetgedrukte deel op de hoofdzin of op de deelzin die begint met "indien"? Moet je dit lezen als "de wet is niet van toepassing, behalve als personen worden vervoerd in de uitoefening van een beroep of bedrijf" of als "de wet is niet van toepassing als er geen winst wordt gemaakt en de wet is niet van toepassing als er wel winst wordt gemaakt, maar het vervoer geschiedt in de uitoefening van een beroep of bedrijf"?

Tja, is dat nu een modifier van "indien..." of van "niet van toepassing"?

Het lijkt me niet dat daar het onderscheid ligt. Dan zou de hele taxibranche wel heel makkelijk de vergunningseis kunnen omzeilen: "Nee hoor, mijn klant heeft niet betaald, ik kreeg de centjes van iemand anders overhandigd." Wat ik bedoel is dat als artiesten al ergens geld in het systeem stoppen, dat niet is met het doel om vervoerd te worden. De wet zegt over tussenpersonen: "Voor de toepassing [het hoofdstuk over taxivervoer] en de daarop berustende bepalingen wordt met het verrichten van taxivervoer gelijkgesteld het aanbieden van dat vervoer, tenzij dit aanbieden geschiedt door tussenpersonen die bemiddelen in dat vervoer bij wijze van dienstverlening of in de uitoefening van hun beroep of bedrijf."

Als ik de wet zo gauw even lees, speelt dit niet voor jou. De artiesten die jij vervoert, betalen jou immers niet om vervoerd te worden. (Jij zegt: "betaald vervoer", maar dat is niet wat in de wet staat. De wet zegt: "vervoer tegen betaling". Elk vervoer is wel op de een of andere manier betaald.)

PSA: het gaat om deze draad. Om met het laatste te beginnen: als jij schade oploopt, bijvoorbeeld omdat jij nu je opdracht nu misloopt, zou je dat eventueel kunnen verhalen op de verhuurder. Wat betreft de vraag uit de topic hoe stevig je mondelinge overeenkomst is: een mondelinge overeenkomst is net zo rechtsgeldig als een schriftelijke, alleen: hoe je bewijs je wat jullie precies hebben afgesproken? Je zou een brief kunnen schrijven aan de verhuurder waarin je jullie afspraak zoals jij je hem herinnert in herhaalt. Maar misschien dat je dat even met een advocaat moet overleggen. Zakelijk gezien is de positie van de verhuurder tamelijk sterk, want hij heeft nu meerdere kandidaten voor hetzelfde pand. Ik vraag me overigens twee dingen af: 1. Welk aanbod heeft de verhuurder aanvaard? Het klinkt alsof hij alleen nog maar heeft gezegd: onder die en die voorwaarden zouden we zaken kunnen gaan doen. 2. Hebben jullie termijnen afgesproken waarbinnen e.e.a. gebeurd moet zijn?

Je bent de eindgebruiker, maar geen consument. Onder consument wordt (in een discussie over btw) iemand verstaan die voor persoonlijk (niet-zakelijk) gebruik koopt.

Een goeie ondernemer wel.

Sommige van de grootste bedrijven in Nederland hebben geen winstoogmerk. Om jezelf bedrijf of onderneming te noemen hoef je geen winst te maken en hoef je niet als doel te hebben winst te maken.