R.I.P. - Benm

Wat die domeinnaam betreft: Ik denk dat ze lekker moet laten dreigen, want er is niet veel te verliezen. Jouw gebruik doet duidelijk geen schade aan het bedrijf die de naam claimed. Mochten ze via de rechter de domeinnaam kunnen opeisen, dan lijkt het me niet waarschijnlijk dat daar ook een schadevergoeding of iets dergelijks bij hoort. Bovendien is het vreemd dat men wel het dure handelsmerk liet registreren, maar daarbij de domeinnaam vergat. Is het misschien zo dat je die domeinnaam al langer hebt dan zij het handelsmerk? In dat geval wordt het nog veel lastiger voor de eiser.

Good point. Aan de andere kant past een tabel van 770 pixels breed daar ook niet in het scherm, dus je zult toch specifiek voor die interfaces moeten ontwerpen als je je richt op bezoekers met een pda of smartphone. html/css Om het even heel simpel uit te leggen: Als je werkt met html + css, dan plaats je de content in het html bestand - dit zijn dus de tekst, afbeeldingen, pagina-titles etc. De opmaak van die tekst plaats je in het css-bestand. Je kunt daarmee onafhankelijk werken aan de opmaak en aan de inhoud, en via 1 css-verandering bijvoorbeeld een lettertype over alle pagina's heen omgooien.

Het is een fabeltje dat frames per se funest zijn voor het indexeren van een website. Er zijn genoeg frame-based websites die het prima doen, en genoeg websites zonder frames die er niets van bakken. De tip over de tag is echter onverminderd nuttig, het zorgt soms voor snellere indexering, en kan als zodanig meestal verder geen kwaad. Een belangrijke valkuil met frames is het vinden van het frame ipv de gehele website. Dit kun je oplossen door met javascripts te checken of de pagina in de frameset staat, en zo niet de gehele frameset met de gevonden pagina weer te geven. Opmaken met tabellen werkt soms heel goed, maar in andere situaties zijn frames gewoon handig, en doen ze precies waarvoor ze bedoeld zijn. Bovendien kan vrijwel iedere browser ermee overweg, iets dat met scrollende 's en dergelijke soms lastig is.

Hoe moet je dit zien als het gaat om een BV? Aangenomen dat er geen sprake is van wanbeleid, grove schuld, opzet of iets anders dat voor hoofdelijke aansprakelijkheid zorgt, lijkt het me vreemd als de aandeelhouders in deze situatie zouden belanden. Uiteraard is failliet gaan ook slecht voor je persoonlijke trackrecord, maar dat is een losstaand probleem...

Aparte combinatie van activiteiten trouwens.. of moet je nog kiezen tussen die twee? Met die tapes zou ik me eerst heel goed orienteren op de markt. 8mm was een consumentenproduct toch? Die betalen vast niet meer dan een paar tientjes om hun oude homevideo op dvd te krijgen - vraag me af of je daaraan kunt verdienen?

Ik doe het niet freelance, maar heb wel vergelijkbare projecten. Normaalgesproken reken ik 25% aanbetaling en de rest bij oplevering.

Dat hangt ervan af hoe dat in de voorwaarden is geregeld. Vaak is het zo geregeld dat de AV gewijzigd mogen worden (waarbij de klant het recht krijgt te vertrekken), meestal met een bepaalde periode van vooraankondiging. Als de nieuwe AV ervoor zorgen dat je transacties niet meer mogen, houdt het gewoon op.

Er zijn meerdere criteria die het bepalen, maar ik kan me voorstellen dat het geheel wel lijkt op een dienstverband. Maar op zich hoeft dat op zich niet te betekenen dat dat ook het geval is. Stel je de situatie voor waarbij bedrijf X slechts aan Y levert, maar verder een groot standaardbedrijf is. In die situatie is de eigenaar van X niet in dienst van Y, maar heeft hij toevallig maar 1 klant. Deze situatie komt in de praktijk best voor, bijvoorbeeld als een bedrijfsonderdeel wordt afgesplitst, maar (nog) niet aan derden levert.

Bij het accepteren van creditcards is het uitsluiten van bepaalde producten en diensten heel normaal. Er zijn zat creditcard-boeren die bijvoorbeeld betalingen voor adult content weigeren, puur vanwege het grotere risico op klachten van de betaler. Eerlijkgezegd denk ik dat het de creditcardmaatschappij vrij staat bepaalde transacties te weigeren - al zullen ze eerder de acceptant uitsluiten dan de koper.

Voor mij gevoel is het imago van incasso-bureaus zeer slecht, zowel bij wanbetalers als bedrijven die trachten hun rekening betaald te krijgen via zo'n club. Ik zou voorkomen dat je het woord 'incasso' op wat voor manier dan ook aan je bedrijf verbindt. Dat 'knuppelzwaaier'-imago is eigenlijk ook terecht. Zonder een gerechtelijke uitspraak kan een incasso-bureau (binnen de grenzen van de wet) niet meer doen dan de schuldeiser zelf: Een beetje lastigvallen en intimideren. Het innen van incorrecte of betwiste vorderingen maakt het beeld er al weinig beter op. Een beetje wanbetaler weer prima dat hij het incassobureau kan afschepen zonder enige gevolgen. Bij een echte deurwaarder is dat een heel ander verhaal natuurlijk.

Eerlijkgezegd maakt me het helemaal niks uit of zoiets juridisch nou wel of niet mag - aangifte zal ik niet doen, en technische oplossingen maken geen onderscheid. Ongewenste reclame vind ik eigenlijk altijd vervelend, ook al is het op mijn vakgebied gericht... wat moet ik ik vredesnaam met 30 hostingpartners? Op zich heb ik het liever per mail dan per post (gebeurd ook vaak genoeg), de electronische prullenbak is sneller en hoef ik niet te legen. Het meest storende zijn nog wel 'spam' telefoontjes, ook al poeier ik ze in 10 seconden af en zal ik er nooit op ingaan - alleen al om de verkooptechniek als zodanig geen succes te gunnen.

Dat kan eerlijkgezegd wel, maar niet met de reader... evengoed heeft PDF meer voordelen als bestandsformaat voor documenten. Zo is er de mogelijkheid voor vector-graphics, inbouwen van lettertypes, etc. Daarnaast is het een van de weinige open standaarden op dit gebied, en kan gelezen worden op veel platforms. Maar PDF voor een nieuwsbrief? Eigenlijk is dat helemaal niet zo'n slecht idee, maar wel ongebruikelijk. Het is een beetje zoiets als een word-document meesturen (maar dan een flinke slag beter). Ik zou zelf eerder voor de pagina-op-de-server gaan, dan houd je daar de controle over en kun je zelfs fouten verbeteren na verzending.

Het is maar net wat voor vinding het is natuurlijk. 30% van de winst op een beschuitje met een hapje eruit klinkt me niet slecht in de oren, zeker als een ander dat gaat regelen met de fabrikanten etc. Het lijkt me dus vooral iets voor huis-tuin-en-keuken vindingen, die overigens best veel geld kunnen opleveren. Ik denk dat het voor high-tech vindingen waarbij de inzet en input van de uitvinder onmisbaar zijn minder geschikt is. Waarschijnlijk hebben die ook wat minder appeal naar het publiek toe - zeker als het iets is dat ergens 'binnenin' een apparaat beland of vooral voor de industrie zelf van belang is.

Ik denk dat dat ook de hele bedoeling is van algemene voorwaarden die over een hele branche van toepassing moeten zijn. De meeste ondernemers zullen toch wensen in ieder geval formeel zo min mogelijk aansprakelijk te zijn. Dat neemt absoluut niet weg dat je fouten en problemen goed kan afhandelen, je zou het 'coulance' kunnen noemen. Binnen 1 week alle bugs vinden - dat kan de gemiddelde software ontwikkelaar bij lange na niet, laat staan de klant. Wellicht wordt er bedoeld dat een gevonden probleem binnen 1 week gemeld dient te worden. Het lijkt me trouwens sterk dat wanneer dit later gebeurd je het probleem opeens niet meer hoeft op te lossen ;)

Ik vind het allemaal wel schrikbarend duur moet ik zeggen. 5% van de 2 miljoen die je zoekt is al 100.000 euro - en dan ook nog per uur betalen, geld dat je gewoon 'kwijt' bent als het niet lukt? Zoiets is natuurlijk een rekening zonder einde - stel dat ze er ook nog eens 500 uur over gaan doen, dat zou je er bij falen 75000 en bij succes 175000 aan kwijt zijn.

Je kunt het zo moeilijk maken als je wilt. Het belangrijkste is dat je -duidelijk- neerzet wat je wanneer tegen welke prijs gaat leveren. Natuurlijk moet je ook verplichtingen van je opdrachtgever opnemen, bijvoorbeeld het tijdig aanleveren van materialen zodat jij geen vertragingen oploopt. Verder zou ik proberen vrij specifiek te omschrijven hoe die website eruit gaat zien, en wat de functionaliteit is.

Het is maar een dubieus geheel vind ik eigenlijk, een soort schandpaal waar je tegen betaling iemand aan mag hangen, en vervolgens mag meekijken hoe anderen hetzelfde doen. Eigenlijk kun je alleen iemand uithangen als er bijvoorbeeld door een rechter geoordeeld is dat er sprake is geweest van wanbetaling, het soort waar de 'echte' deurwaarder opaf moet. Anders blijft het toch een welles-nietus verhaal. Sowieso: wat is de doelgroep eigenlijk? Stel dat iemand me geld schuldig is, zou ik dan nog eens 300 euro kosten gaan maken om diegene aan de schandpaal te nagelen? Wordt de schade alleen maar groter van denk ik.. En zou ik 300 euro betalen voor een al-dan-niet interessante lijst van potentiele wanbetalers? Lijkt me ook niet..

Dat is wel een heel belangrijk punt: Mocht je een 'lege' BV aanschaffen, zorg dan dat je alles weet wat er ooit mee gebeurd is - schulden en verantwoordelijkheden uit het verleden kunnen natuurlijk een prijzige grap worden.

Dat men het startjaar neemt is voor mij even een vervelend geval, aangezien dat onder de grens uitkomt. Gevolg is waarschijnlijk dat ik in 2005 een fikse bak premie kom te betalen - toch vrij zuur als je al in geen jaren bij dokter of ziekhuis bent geweest. Maarja, ik denk dat ik me er maar niet te gek druk over moet maken, als ik het goed begrijp gaat het geheel per 1/1/2006 weer op de hak, waarbij het verschil tussen ziekenfonds en particulier min of meer zal verdwijnen.

Meteen maar een vraag, en een antwoord: Het inkomen op 1 oktober 2004? Hoe bedoel je dit precies, is dat het inkomen tussen 1-1-04 en 1-10-04, maar dan vermenigvuldigd zodat het een compleet jaar vormt? Gek genoeg heb ik een bericht van de belastingdienst hierover liggen, waarbij met uitgaat van het inkomen over 2003. Dit zijn middelen bij behandeling van allergien zoals hooikoorts. Aangezien het octrooi op de meestgebruike zo'n beetje verlopen is kan de overheid het zich blijkbaar weer veroorloven...

Ik zie niet in hoe dit waterdicht is. Het enige dat je met stap 2/3 doet is het verifieren dat de besteller de email op het opgegeven mailadres kan lezen. Daarnaast weet je wanneer en wellicht vanaf welk IP adres de 'goedkeuring' is uitgevoerd. Het voorkomt niet dat iemand kan bestellen op andermans naam - aan een emailadres kun je nooit zien of het legitiem is (ik kan ook zo pieter_petersen@hotmail.com registreren, en waarom zou je eraan twijfelen?). Maar zoals Nils al laat zien is het een erg handig systeem, meer een kwestie van gemak dan van (extra) zekerheid. Het is een prima alternatief voor het versturen van een acceptgiro of iets dergelijks, maar heeft gewoon niet de zekerheid van bijvoorbeeld een creditcard betaling of overboeking vooraf. Wellicht komt er in de toekomst wel een goed bruikbaar electronisch alternatief voor de handtekening. Bij creditcards wordt deze electronisch vaak vervangen door een 3-cijferige code op de achterkant van de card, maar eerlijkgezegd vind ik dat ook best fraudegevoelig.

Haha.. hij is minder erg dan ik verwacht had, maar het blijft wel een flink eind bling-bling ;) Nouja, je kunt er altijd nog een lastige klant mee vloeren, als je hem even van de gevel haalt ;p

Verhogen op basis van zo'n indexcijfer kan natuurlijk goed werken, en is gemakkelijker te verantwoorden naar je klanten toe. Aan de andere kant heeft de basis van die index waarschijnlijk niets te maken met de in jouw branche gebruikelijke tarieven, of met bijvoorbeeld je bedrijfskosten. Persoonlijk vind ik die hele CPI sowieso maar een raar ding, wie koopt er nou het 'standaardmandje'? Dat is wel een heel klein stapje inderdaad, nauwelijks de moeite als bedenkt dat je de bestaande klanten hierover moet gaan informeren etc. Prijsverhogen kan natuurlijk alleen als de markt dat toelaat, dus zolang men bereid is het tarief te betalen. Dat werkt altijd zo, of het nou 1% of 20% is. Het feit dat het opeens een jaar later is wil natuurlijk niet zeggen dat je diensten op dat moment tegen een hoger tarief kunnen worden verkocht ;)

Dat lijkt me inderdaad strafbaar als fraude, en als iemand er een gewoonte van maakt wellicht flessentrekkerij. Maar je hebt er eigenlijk niets aan als zoiets strafbaar is. Op het moment dat je op deze manier genept wordt, is je geld weg, en kun je aangifte gaan doen bij de politie. Die zullen ofwel zeggen dat het een civiele zaak is, ofwel je aangifte opnemen en in een la gooien. Ik denk dat dat de goede manier is om ernaar te kijken. Misschien is het zelfs iets zekerder, aangezien het storneren van zo'n incasso wat meer werk is dan het niet-betalen van een acceptgiro.

Ik heb er een heel simpel systeem voor: Zoals velen houd ik een overzicht bij van alle verzonden (en ontvangen) facturen, waaruit meteen de getalletjes voor de btw-aangifte rollen. In dat overzicht markeer ik het factuurbedrag rood bij verzenden+invoeren van een nieuwe factuur. Periodiek (zeker wekelijks) loop ik de betaling op de bankrekening na, en verwijder de markering bij facturen die betaald zijn. Aangezien ik altijd met dezelfde betalingstermijn werk, kan ik zo vrij gemakkelijk zien welke 'rode getalletjes' aandacht behoeven. Wat ik er vervolgens precies mee doe verschilt per geval, maar ik weet wel snel wie ik nog even moet aanspreken. Als er bijvoorbeeld een afspraak wordt gemaakt voor een uiterste datum, vermeld ik die in het overzicht. Voor mij werkt dit (schandalig simplistische?) systeem goed - het gaat niet om grote aantallen facturen, en met gelijke betalingstermijnen etc. houd je zo toch een aardig overzicht.