renep

Dat wordt iets te makkelijk beweerd en komt op mij over als tegenbluf. We denken dat hij bluft, dus we bluffen ook in de hoop dat hij afhaakt. Maar een auteursrechthouder is niets verplicht tegenover zijn schenders. Die partij zal de rechter inderdaad van zijn auteursrecht moeten overtuigen, als het tot een rechtzaak komt. Maar dan is het wel al te laat, want als je (volgens de rechter) een schending hebt begaan dan moet je een (soms forse) vergoeding betalen. Het lijkt me dus niet verstandig om alle claims maar te negeren totdat hij tegenover jou met bewijzen komt. Auteursrechtelijk werkt het omgekeerd: degene die iets hergebruikt moet daarvoor over auteursrechten of een licentie (gebruiksrecht, toestemming) beschikken. Heb je dat niet, dan zit je fout en loop je het risico claims aan je broek te krijgen, je juridisch te moeten verdedigen en uiteindelijk een vergoeding te moeten betalen. Zie het artikel Registreren van auteursrecht.

Ik raad je aan om voor je webwinkel: 1. Uit te zoeken welke partij auteursrechthouder is van de foto's en ze pas opnieuw te publiceren als je aantoonbaar toestemming hebt van die partij, óf 2. Zelf nieuwe foto's te maken. En wat betreft het conflict over de publicatie die al heeft plaatsgevonden raad ik je aan om: 1. Niet meer te mailen, vragen en verzoeken naar en aan die figuur. Dat doet misschien meer kwaad dan goed. Deel gewoon mee dat de winkel nog in ontwikkeling was, dat je toestemming had van een partij waarvan je op goede gronden aannam dat die auteursrechthouder is, dat je de foto's voorlopig hebt weggehaald tot je meer duidelijkheid hebt over de auteursrechten en sluit de communicatie daarmee af. 2. Als hij een brief stuurt met een auteursrechtelijke schadevergoedingsclaim (meestal in de vorm van een schikkingsvoorstel) die even te laten bekijken door een jurist. Bij een laag bedrag zou je akkoord kunnen gaan, bij een hoog bedrag laat je het voor de rechter komen (die - als hij tot het oordeel komt dat je de auteursrechten van deze partij geschonden hebt - de vergoeding in een situatie als de jouwe meestal tot het redelijke beperkt).

Nogmaals, je moet niet zozeer kijken naar de geplaatste malware, maar naar: 1. De broncode van de applicatie (want daarin zit vermoedelijk een lek als sql-injection of cross-site scripting). 2. De logfile van de webserver (want daarin staan misschien opvallende POST/GET requests, die een aanwijzing geven waar het lek zit). Net als bij een lekke band: je onderzoekt de band met het lek, niet de lucht die door het lek stroomt :)

Aha, had dat dan even verteld. En... welke requests voeren de boosdoeners zoal uit, en welke kwetsbaarheden heb je gevonden in de broncode?

Wachtwoorden wijzigen, log files checken, applicatiecode nalopen op checken en gebruiken van extern ingevoerde gegevens, directe toegang tot database server via Internet checken en zonodig afsluiten, ftp-toegang e.d. inperken, software updaten. Elke vakbekwame software engineer die weleens een webapplicatie heeft gebouwd en een webserver heeft ingericht moet dat kunnen doen.

Werd. Nu staat er inderdaad een verhaal dat dat wegens de integratie met ING tijdelijk niet meer kan >;(

Zeker weten? Ze adverteren nu juist fanatiek met de mogelijkheid om rekeningen in 1 account te combineren. Dat zou ik met de boekhouding doen, i.p.v. de bankgegevens. Yep. Mijn Postbank lijkt soms meer op een reclamekerstboom dan op een bankiersysteem. Met de integratie ING/Postbank zou het allemaal prachtig moeten worden, maar het zou me niets verbazen als die ict-projecten stranden op de bankencrisis.

Nee hoor, je kunt als Nederlands ondernemer in andere landen (i.i.g. EU) BTW terugvragen met een formulier en een 'hoedanigheidsverklaring' van de Nederlandse belastingdienst. Dat is een document dat tegenover de buitenlandse belastingdienst bevestigt dat je hier btw-plichtig bent. Maar dat is allemaal te veel gedoe voor een paar euro.

Voor de rechter zal natuurlijk de vraag aan de orde zijn wie de auteursrechthouder van de foto's is. Maar dan is het voor TS te laat. IANAL, maar het lijkt me dat dat niet veel zegt. Het kunnen aangeven van een herkomst vrijwaart je niet van auteursrechtschending. Je hoeft niet per se je site plat te leggen, maar je moet wel bereid zijn je tegenover de rechter te verdedigen tegen de claim. Dat kun je doen, maar dan sta je niet in je recht. Je claims falen dan voor de rechter en waarschijnlijk zijn er repercussies. Brigje, is het geen optie om die paar foto's zelf te maken? Ff een freelance fotograaf en model inhuren en klaar ben je.

Dat is normaal en dat doen bijna alle ondernemers hier. Ga je toch lekker bezighouden met ondernemen, in plaats van met belastingen.

Ik denk dat jullie de vraag wat meer to-the-point moeten stellen. Want om nou in een A4-tje tekst te gaan uitzoeken welke vraag nog niet beantwoord is...

Ja, bij de Engelse belastingdienst.

Check de overeenkomst die je met het kantoor hebt gesloten, betwist te hoge facturen, betaal het onbetwiste deel van de facturen, sommeer ze de originele stukken terug te sturen, stuur voortaan alleen fotokopieën, beëindig de overeenkomst, zoek een ander administratiekantoor/accountant.

Dat je een VAR hebt zegt op zichzelf niks. Het gaat erom welke conclusie in die VAR staat (wuo, row, dga, loon) en of de werkelijkheid nog steeds overeenkomt met de antwoorden die je op het var-aanvraagformulier hebt gegeven.

Aandeelhouders hebben niet zozeer belang bij omzet, maar bij winst die leidt tot dividenduitkering en bij de waarde van hun aandelen. Als de omzet van de BV vrijwel geheel in jouw salaris en andere kosten gaat zitten, dan heeft de klant/aandeelhouder volgens mij geen belang bij deze constructie. En wat is jouw belang? Je wordt zo wel erg afhankelijk van die ene klant, lijkt me.

Dat hangt van je voorkeuren af. Als je zoveel mogelijk zelfstandige wilt zijn, dan is via je bedrijf meestal gunstiger. In verband met aantal opdrachtgevers, toerekening van kosten, urencriterium etc. Maar als je de zekerheid en secundaire voorwaarden van een dienstverband wil (doorbetalen bij ziekte, ouderschapsverlof, pensioenopbouw etc.) dan is dat gunstiger. En verder hangt het af van het concrete uurtarief t.o.v. het geboden salaris.

Ik heb eens een paar gerechtsdeurwaarderskantoren gebeld en kreeg nogal uiteenlopende antwoorden. Bij effiiënte kantoren hoef je alleen een opdrachtbriefje te sturen (1 regel) met een kopie van de factuur en de laatste aanmaning. Drie minuten werk. Als dat in je algemene voorwaarden staat of je dat in de laatste aanmaning hebt aangekondigd. Als de gerechtsdeurwaarder de kosten niet kan verhalen, dan brengt hij die achteraf bij jou in rekening. De gerechtsdeurwaarder doet dat voor je. Ik heb mijn ervaringen met dit traject verwerkt in een incassohandleiding op de site in mijn sig. Die is door een advocaat gecheckt en voorzien van voorbeeldbrieven.

Buitenlandse BTW (VAT) kun je vooralsnog niet aan de Nederlandse belastingdienst terugvragen. Dat moet je bij de belastingdienst van het betreffende land terugvragen, of bij kleine bedragen de kosten incl. btw nemen.

"De rekening behorend bij deze maling is intussen geblokkeerd", meldt het Steunpunt Acquisitiefraude.

Nee, bij een maatschap zijn de maten ieder voor een deel van de schuld aansprakelijk. Toch is dat een gebruikelijke constructie die aan jouw wensen voldoet. Twee eenmanszaken kunnen natuurlijk op allerlei manieren samenwerken, maar ze kunnen zich niet als een eenheid presenteren naar zakenrelaties. Als je dat toch zou doen, dan zou het gezien kunnen worden als een informele vereniging en ben je weer terug bij de hoofdelijke aansprakelijkheid voor het geheel. Misschien is het punt van de hoofdelijke aansprakelijkheid voor schulden van de vof niet duidelijk genoeg besproken. De KvK-voorlichters zullen dat op zich best weten en in hun adviezen meenemen, zou ik denken.

Dat vraag ik me eerlijkgezegd ook af. Het lijkt me niet eenvoudig. Als je het bij de waarheid houdt, dan krijg je straks een welles-nietes over de creditering, waarbij geen van beiden zijn gelijk kan bewijzen. Geen idee wie er dan aan het langste eind trekt. Het advies van Joost en HKHG komt neer op liegen en beweren dat er überhaupt geen overeenkomst was. De vraag is of je dat nog geloofwaardig kunt doen, nadat je met verschillende mensen hebt gecommuniceerd, de spullen bijna een jaar in je winkel gehad etc. Je mag dan wel niets getekend hebben, maar misschien kan er toch iets van een overeenkomst worden aangetoond.

De enige speciale regel waar je aan zou kunnen denken is vziw die voor "voedsel, drank, genotmiddelen, representatie, congressen, seminars, studiereizen en dergelijke", maar ook die maakt geen onderscheid tussen binnenlandse en buitenlandse kosten. Je kunt dus dezelfde regels hanteren als voor bedrijfskosten die je in Nederland maakt.

IANAL, maar volgens mij sta je niet sterk. Een mondelinge overeenkomst is wel geldig, maar niet te bewijzen als hij ontkend wordt. Nu heb jij ook niets getekend zeg je, maar de bestelling en levering zijn misschien wel aannemelijk te maken. En zij sturen allerlei brieven, terwijl jij je beperkt tot telefoontjes. Zo hebben zij straks een dossier (waaronder uitgebleven betaling en een geweigerde aangetekende brief, wat geen goede indruk maakt) en sta jij met lege handen. Als je sterk zou willen staan dan moet je zeker niet afwachten en zou je om te beginnen de facturen met goede argumenten moeten betwisten.

Ik neem aan dat je bedoelt dat je onderneming in Nederland gevestigd is, maar dat je in het buitenland op zakenreis bent. Dan zijn dat gewoon kosten als alle andere zakelijke kosten.

In eerste instantie is er natuurlijk geen probleem, omdat de bv's elkaar de naam niet betwisten. Een eventueel probleem ligt in de toekomst: bij verkoop van de werkmaatschappij, of bij een conflict met een derde die de holding aansprakelijk stelt i.p.v. de werkmaatschappij. Nu loopt dat laatste misschien wel los, zolang de naam een toevoeging heeft, je deze consequent hanteert en je de bedrijven verder keurig uit elkaar houdt (incl. kvk-nummer op briefpapier etc.) Maar als je de keuze nog hebt dan lijkt het me handiger om een andere naam te kiezen voor holding en werkmaatschappij.