Hans van den Bergh

Terug naar de 'warme' essentie: Het gaat mijns inziens toch om een relatie, daarin mag van een goede trouw worden uitgegaan. Als ik ziek ben, zal mijn vrouw mij helpen om weer op de been te komen en omgekeerd zal ik hetzelfde doen. Je let ook een beetje op elkaar, mijn vrouw zegt soms: "Trek even een jas aan, het is veel te koud buiten.", ik zeg haar weleens:"" Kijk je uit onderweg? Ik heb gehoord dat het glad kan zijn." Dat is wat je in een relatie graag voor elkaar doet, soms kost dat moeite en moet je dingen regelen, maar je doet het vanuit een stuk vanzelfsprekendheid. Je probeert elkaar te behoeden voor ziekte of ongeval, maar als het dan toch mis gaat, verleen je zorg. Maar als ik bijvoorbeeld geen zin heb om een klusje te doen wat ik wel had beloofd te doen en ik ga een ziekte veinzen om eronder uit te komen, zal mijn vrouw mij dat behoorlijk inpeperen, en terecht. Een volgende keer zal zij mij dan ook wel even goed aan de tand voelen of ik wel echt ziek ben en dan zal ik toch echt rillend met ten minste 40 graden koorts in mijn eigen vuil moeten rollen om haar van de ernst te overtuigen. M.a.w. dan is er iets mis in de relatie. Er ontbreekt een stuk vertrouwen en waar ligt dan de verantwoordelijkheid? Bij beiden toch? De een zal het vertrouwen (terug) moeten verdienen en de ander zal weer moeten leren om te vertrouwen. Of maak ik het dan te simpel? Succès en groet, Hans

Je stelt, inderdaad, je stelt, daarmee maak je het persoonlijk voor personen die het aangaat. Door toevoegingen als bijvoorbeeld '2e Adolf', trek je bovendien iemands persoonlijke mening door naar vervolgens een zeer persoonlijke (en naar mijn mening een smakeloze) reactie van jouw kant. Afsluiten met 'toedeledokie' bevestigt dat in mijn ogen, waarmee jij eerdere, inhoudelijke bijdragen op het onderwerp opzettelijk lijkt te negeren (the noble art of ingnoring), want je lijkt je niet open te stellen voor de zaken die er al over gezegd zijn. Als je nu ook niet begrijpt (of niet wilt begrijpen) dat '2e Adolf' ook persoonlijk kan worden opgevat, is verdere discussie hierover zinloos. Succès en groet, Hans

Mijns inziens illustreer je hiermee perfect hoe je erin staat, mag je trots op zijn >;( Succès en groet, Hans

Tjonge, ik zou je nu haast een kneus geven, ik vind dit een ongelooflijke, haast onchristelijke k*t-opmerking binnen de context van alles wat er in deze discussie over gezegd is, oogkleppen op en gooi je ongezouten mening lekker over de schutting! Dat is dan even mijn mening over de jouwe! Succès en groet, Hans

Klopt, ik heb er zelfs een aantal de laatste eer mogen bewijzen. Degenen die mij daarbij het best in het geheugen liggen, waren hen waarvan ik samen met achtergebleven weduwe en kleine kinderen in tranen aan de kist heb gestaan. Kapot gegaan aan de spanning van de werkomgeving en het negeren van de bijbehorende signalen, geloof me, dat komt voor. Klinkt cynisch en sarcastisch, maar het is de waarheid en ook het gevoel dat ik nu wel bij jouw reacties krijg, want je kunt er ook teveel de ogen voor sluiten. Ik heb met alle pech die het met zich meebrengt, toch het geluk gehad dat ik hier nog ben om erover te kunnen vertellen en ervan te kunnen leren, waar mijn shutdown ook heel gemakkelijk ook voor mij tot de eeuwige jachtvelden had kunnen leiden. Zoals Peter aangaf, er gebeurt wel degelijk iets met je, het kan je voor altijd veranderen. Die lessen en die verandering in opinie wens ik je oprecht en van harte toe, de manier waarop o.a. ik die lessen heb moeten trekken, niet. Succès en groet, Hans

Ik zou niet weten waarom, je hebt recht op jouw mening. Succès en groet, Hans

Zo was ik ook, tot het mijzelf - als ondernemer - overkwam. Nou ja, overkwam, ik heb het zelf zover laten komen. De gevolgen zijn niet mis en als het een werknemer betreft, zullen de gevolgen ook niet mis zijn, maar dan voor werkgever en werknemer. Dus in de relatie werkgever / werknemer zal de verantwoordelijkheid ook gedeeld moeten zijn. Daar ligt natuurlijk ook de essentie van verzuimbeleid en -preventie e.d., maar blijkt wel complex om goed uit te voeren. Succès en groet, Hans

Inderdaad zou de 'klaagmnuur'voorkomen moeten worden. In mijn omgeving speelt - hoewel geheel offtopic - een mooi voorbeeld daarvan: er zijn plannen om hier het grootste windturbinepark van Europa te bouwen met veel gevolgen voor de locale economie enz..., in plaats van alleen maar "Nee" en "Tegen" te roepen, is er veel kennis gebundeld en wordt er - naast actievoeren - daadwerkelijk gewerkt aan het ontwikkelen en presenteren van alternatieven, die links en rechts - zij het schoorvoetend - ook een luisterend oor vinden bij de politiek. Of het daadwerkelijk wat oplost, is nog te vroeg om te beoordelen, maar dat het op die manier wordt ingestoken, oogst blijkbaar meer begrip dan puur een tegengeluid laten horen. Dus blij met de door Norbert geuite visie op de oorspronkelijke vraag van Christine. Succès en groet, Hans

Ik las inderdaad een voorbehoud terug in de openingspost of dit soort vragen (over de al dan niet aanwezige (on)mogelijkheden bij een burned out medewerker) wellicht beter in een politiek getint HL-topic thuis zouden kunnen horen. Daarom ook mijn vraag. Wat vinden de mods van dat voorstel, een topic: 'HL vraagt aan de politiek'? Ik vind het zelf wel een goeie namelijk. Succès en groet, Hans

En dan is het van een item over burned out medewerker via ontslagrecht ineens een breed politiek topic geworden? ??? ;) Succès en groet, Hans

Ik zou haast zeggen: "Vraag in die gebouwen aan de receptionist(e) wie hem/haar heeft aangesteld en betaalt." Maar dat zou een flauw grapje zijn ;D Succès en groet, Hans

Dat staat je uiteraard vrij. Ik denk ook hier dat dit aan TS is om dat te bepalen, maar ik heb er mijns inziens alles wel over gezegd wat ik er over te melden heb. Succès en groet, Hans

Ard, je mist mijn punt. Ik stel dat je tenminste een probleem voor ogen moet hebben wat om een oplossing vraagt en dat deze problematiek binnen bepaalde doelgroepen leeft, zodanig dat men bereid is daar de portemonnee voor te trekken. Om bij het ludieke voorbeeld te blijven: als het probleem bekend is dat ondergoed niet op een ludieke manier te koop is, dan is ingeblikt ondergoed mogelijk een oplossing daarvoor. Ander voorbeeld: doelgroepen werden nog niet eens zo lang geleden door AH zodanig ver uitgediept in profielschetsen, dat deze grootgrutter bestemd leek voor de meer gegoede laag van onze bevolking met een dito prijsstelling. Je kon er dan ook kiezen uit honderden soorten kaasjes, vissoorten en een enorm assortiment aan wijnen, etc.... Maar deze doelgroep gedroeg zich doorgaans net effe anders dan geschetst en kocht voor een feestje de zalm, de kaasjes en de wijntjes liever bij de Aldi, zodanig dat de best draaiende buurtsuper in ons land een Aldi in het Gooi (over doelgroep gesproken) was. AH heeft toen het assortiment drastisch aan gepast en strijdt nu mee om de gunst van de prijsbewuste consument, dat was het ene punt in het profiel dat men min of meer over het hoofd had gezien. Succès en groet, Hans

Als ik je vraag goed begrijp, gaat er 'carryback' plaatsvinden, google daar maar eens op. Dan wordt jouw verlies verrekend met voorgaande belastingjaren, dus zou je ook over voorgaande jaren belasting terug ontvangen. Succès en groet, Hans

Nog even nadenkend over Marjan's reactie en de tekst van Starterscoach: 'Als je een goed product hebt (kan werk van jaren zijn) kun je met een middagje borrelen een doelgroep erbij verzinnen. Met een middagje borrelen kun je geen goed product maken.' In de jaren '60 vorige eeuw werd het ook al duidelijk dat je producten kunt verzinnen tot je ons weegt, maar als het voor niemand in de markt iets oplost, zal het een stille dood sterven. Ooit is er geprobeerd ondergoed in conservenblikken via automatieken te slijten, daar zat niemand op te wachten. Je kunt pas van een 'goed product' spreken als je hebt nagedacht wat het voor de afnemer c.q. eindgebruiker oplost en of bij die doelgroep de bereidheid zal bestaan om ervoor te betalen. Je kunt mijns inziens dus geen goed product ontwikkelen als je niet tenminste hebt nagedacht over de onderliggende problematiek en voor wie deze problemen mogelijk spelen. Ik zie het dus min of meer omgekeerd: met een middagje borrelen kun je best een probleem onderkennen en daar een oplossing (een product, dienst, prestatie) voor bedenken, maar tijdens een middagje borrelen een doelgroep verzinnen, bij een product wat nimmer vanuit zo'n probleemstelling is ontwikkeld, kan mijns inziens niet. Ja, natuurlijk, je kunt wel wat verzinnen, maar dan zou die doelgroep ook weleens een niet-bestaande doelgroep kunnen zijn, zoals er ook geen doelgroep bleek te bestaan voor ingeblikt ondergoed. Succès en groet, Hans

Beslist niet! :) Succès en groet, Hans

Nou, sms was bedoeld voor uitsluitend gsm en is later ook voor andere mobile netwerken geschikt gemaakt. Doel van sms was dus wel helder, maar bleek breder inzetbaar te zijn. Hier geef je jouw interpretatie en inmenging terwijl mijn antwoord voor TS bedoeld was. Als TS het - overigens geheel onbedoeld door mij - als (bijna) beledigend en minder respectvol ervaart, lijkt hij mij mondig genoeg dit zelf bij mij aan te geven. Hij lijkt mij in ieder geval niet het type die een 'redder uit de dramadriehoek' nodig heeft. ;D Succès en groet, Hans

OK, helder, dus in multi-user gebouwen de centrale receptionistentaak - zoveel mogelijk - vervangen. Dat lijkt me een heldere afbakening op basis waarvan je nuttig (markt)onderzoek zou kunnen doen. Let daarbij wel op de feedback van o.a. djluc over de duidelijk onderscheidende waarde, want het schijnt al snel vergelijkbaar te zijn met andere producten die een soortgelijke functie vervullen. Eerlijk gezegd zie ik die vergelijkbaarheid ook wel, bijvoorbeeld in de seniorenflat waarin mijn moeder woont e.d., dus in het onderzoek wel iets om rekening mee te houden. Succès en groet, Hans

Ik zie dat je nog steeds 'boormachines' probeert te verkopen, terwijl elke reactie op jouw vragen erop wijst dat je moet zoeken naar degenen (doelgroepen) die het 'maken van gaten' als probleem ervaren. Als je die doelgroep hebt geïdentificeerd, kun je daar jouw oplossing aanreiken. Jouw aanpak dateert van de jaren zestig vorige toen elk product toch wel verkocht werd, want er was opkomende welvaart en iedereen wilde de nieuwste snufjes wel hebben. Nu zul je toch echt eerst vraag en behoefte in de markt moeten identificeren. Succès en groet, Hans

Wat ik grappig vind aan de vraag, is dat blijkbaar een product is ontwikkeld waarbij je geen doelgroep(en) voor ogen had. Een voorbeeld: begin deze eeuw werden bankfilialen vergaand geautomatiseerd, de ondernemer en de spaarder kan geld in een stortingsapparaat doen, voor het opnemen van contanten kun je pinnen en als je advies wilde, moest je telefonisch een afspraak maken met een adviseur. Voor de oudere generatie (door de vergrijzing en de verzilvering ook een grote en financieel machtige generatie) ging dit net effe te snel: grote filialen waar je amper nog een medewerker tegenkwam. Laat staan een medewerker die de klant nog een beetje persoonlijk kende, soms wel handig als je een advies wilt en de ander kent je situatie een beetje. Daar zijn banken dan ook wel een beetje op terug gekomen, zie de bijvoorbeeld de ING reclame waarin duidelijk wordt gemaakt dat je nog steeds een handgeschreven overschrijving kan doen. Maar er is voor jouw mooie product wel een segment te bedenken die voor dit product de portemonne te trekken. Daarvoor zul je jezelf moeten verplaatsen naar de probleemkant. Oftewel, in plaats van boormachines te verkopen, moet je op zoek naar de doelgroep die gaten wil boren. Succès en groet, Hans

Ik ben - helaas - ervaringsdeskundig. Ik had in de zomer van 2009 - bij sommigen alhier bekend - de zwaarste categorie burn out, nl. dat het lichaam zelf 'shutdown' gaat. Iets wat je als ondernemer niet wilt, want jij shutdown betekent onderneming shutdown. Wel heel veel ervan geleerd, in mijn loondiensttijd als (harde) manager had ik de reputatie het met de (eveneens harde) bedrijfsarts op akkoordjes te gooien om iemand zo snel mogelijk weer inzetbaar te krijgen. Ook ik was de mening toegedaan dat iemand van - nog geen - 30 jaar onmogelijk iets als een burn out kon hebben, maar nu weet ik dat zo iemand wellicht een lager stadium burn out kan hebben gehad, de stadia die ik als ondernemer vakkundig en langdurig wist te negeren. Zoals Nico al aangaf, je hebt een bepaald profiel waardoor je meer gevoelig kunt zijn voor deze aandoening: je wilt dingen goed doen, voor elkaar krijgen en je wilt zeker niet falen, je wilt helemaal niet zonder energie komen te zitten. En omdat je ervoor gaat en je steeds langer je de signalen negeert, wordt de kans vergroot dat je in het zware stadium terecht komt en dus 'het licht uit gaat'. Dan is het terugkrabbelen geblazen, ook al druist het tegen al je instincten in moet je toch regelmaat en structuur in werken en leven aanbrengen, en dat voelt dan ook goed. Als je het neigt te vergeten, merk je het ook, die zwakke plek, dan ben je onaangekondigd doodmoe (hoewel steeds minder, komt het nog steeds voor). Is nu dus voor mij een waarschuwing. Christine, als je als ondernemer en werkgever zelf je grenzen niet goed weet / bewaakt, hoe zou je dan goed om kunnen gaan met de grenzen van werknemers? De beste werknemer die je kunt hebben, is misschien het best omdat hij / zij over het profiel beschikt, wat het meeste risico met zich meebrengt. En degene die dat van zichzelf herkent en dus de eigen grens wel kent, zal in de ogen van een werkgever wellicht als zeurpiet worden gezien. Succès en groet, Hans

Mee eens, want dat zijn middelen, eerst je doelen (dus je plannen) helder! Succès en groet, Hans

Hallo, Ik denk dat met elke competente partij binen het land van marketingadviseurs afspraken te maken zijn om een marketingplan op te stellen met een salesplan en jullie te ondersteunen bij de uitvoer van die plannen. Als je daar een concrete zoekvraag voor hebt, kun je die beter in de rubriek vraag en aanbod plaatsen. Ter voorbereiding op de zoektocht en voor details kun je gerust hier je vragen stellen. Er is wel een aantal marketeers (waaronder ondergetekende) op HL aanwezig die jou bij je vragen kunnen helpen. Om een paar detailvragen te behandelen: Je begint met het uitwerken van het ondernemingsplan met het marketingplan, daarvan maken specifieke actieplannen, waaronder het salesplan, onderdeel uit. Die plannen zijn je de meters in je stuurhut. Het best stel je dat zelf - onder deskundige begeleiding en door vragen hier te stellen - op. Inderdaad helder krijgen wat de propositie is, de ambitie etc... Ook kan een deskundige jullie helpen bij salestrainingen en meetbare resultaten te boeken. Kortom, begin met het uitwerken van de plannen. Succès en groet, Hans

Je praat over marketing, maar je bedoelt volgens mij online klantenwerven, toegegeven, dat is een belangrijk middel binnen een breed vakgebied. (Tja, dat moet ik wel zeggen, natuurlijk ;)) Maar wat altijd de volgorde moet zijn, is eerst bepalen wat je wilt bereiken, vervolgens hoe je dit kunt bereiken en tot slot wat ervoor nodig is om het te bereiken. Dus eerst je doelen bepalen, daarna pas de best passende procesen en middelen erbij zoeken. Het doel is immers ook winst maken, dus zul je ook over doelmatigheid, doelgerichtheid en doeltreffendheid (efficiency en effectiviteit) moeten nadenken, ook dat is marketing. Dat internet daar een rol in moet vervullen, kun je meenemen in de doelstelling. Succès en groet, Hans

Een team 'maak je' niet, een team vormt zich organisch en gaat - net als elke organisatie - door een aantal fases heen. De eerste fase zou als de 'los zand' fase kunnen worden bestempeld, er wordt veel gepionierd en uitgeprobeerd en men gaat in de nieuwe samenstelling vrijwel allemaal met de schouders eronder. Via grotere 'kiezels' zou het dan een geoliede machine kunnen worden. Belangrijk is te beseffen, dat teams sneller effectief worden wanneer er duidelijke afspraken en doelstellingen zijn, die ook worden bewaakt en nagestreefd. Voor elk individuele lid moet er ruimte zijn om met de eigen kwaliteiten de juiste rol te kunnen vinden en te vervullen op een wijze die bijdraagt aan de doelstellingen. Hiervoor moet de 'maker' van het team bereid en in staat zijn ruimte te geven, verantwoordelijkheden en bevoegdheden af te staan c.q. over te dragen. De uitbreidende ondernemer die een team van goed personeel wil, is degene die het meest los moet kunnen laten. Veelal is de ondernemer zelf de remmende factor in het nieuwe team, omdat je gewend bent alles zelf te doen, zelf te beslissen en dan ineens een leegte gaat voelen die je zelf met een andere teamrol moet leren opvullen, namelijk de rol van manager. Onderschat dat niet! (Literatuurtip: Meredith Belbin) Succès en groet, Hans