StevenK

Vergeet niet dat we hier maar één kan van het verhaal horen. De wederpartij zal ongetwijfeld alleen de factuur en het uitblijven van de betaling in het dossier stoppen en het is daarom aan TS om de deurwaarder het incassobureau bewijs van de betwisting te overleggen. Daarbij zou ik TS adviseren ook direct vast te leggen dat ze verdere buitengerechtelijke kosten kunnen voorkomen en over kunnen gaan tot dagvaarding.

De bank: die bepaalt of de nieuwe compagnon voldoende zekerheid biedt om jouw aansprakelijkheid door te halen.

Wij hebben helemaal niet gekozen voor procederen. Wij hebben ons moeten verweren en zijn daarbij uitgegaan van redelijkheid en billijkheid, maar dat zijn kennelijk termen waar je bij een rechtbank niet mee moet aankomen. Redelijkheid en billijkheid hebben zeker wel een rol en zijn zelfs in de wet (onder meer artikel 6:2 en 6:248 BW) vastgelegd, maar dat doet niets af aan de regels van het bewijsrecht.

Omdat het gebruik om 100% te betalen door jullie erkend wordt en de afspraak om haar 70% te betalen door jullie betwist wordt, rust op jullie de bewijslast voor deze uitzondering. En zoals je al hebt aangegeven, dat lukt niet, want je hebt geen bewijs. (overigens zie je hier wat het risico is van procederen als je niet voldoende kennis hebt van het procesrecht)

Dan heb je een groot licentieprobleem, want alleen de hardware zonder de juiste softwarelicenties zal niet zoveel kunnen doen, behalve met illegale software.

Een vaste prijs hoeft niet direct ideaal te zijn, maar gezien het aantal procedures dat ik voorbij zie komen over de hoogte van de factuur van de boekhouder/accountant wil ik je wel - dringend - adviseren duidelijk een plafond per - bijvoorbeeld - boekjaar af te spreken.

Indien de bank de lening niet opzegt, kunnen wij gewoon verder werken...ergens schuif ik hen dus wel de zwarte piet toe en schieten ze zichzelf een beetje in de voet omdat ze ons met de 90 dagen voldoende tijd geven om andere mogelijkheden te bekijken en de rest van onze middelen veilig te stellen. Indien ze de lening niet opzeggen zal de lening gewoon verder afgelost worden. Zolang er overigens geen naam oid in dit bericht staat, zie ik niet in hoe dit alles voor een curator relevant kan zijn. Ook bij bereidheid tot herfinancieren zal de bank een lening opzeggen, omdat er anders geen reden is te onderhandelen over de herfinanciering. Overigens heeft jullie bank het slecht voor elkaar als ze bij een calamiteit als deze niet direct op kunnen zeggen, maar misschien zijn dat wel wettelijk geregelde kwesties in België.

ABV (algemene bankvoorwaarden) bepalen over het algemeen dat bij voorzienbare betalingsproblemen *of* bedrijfsbeëindiging directe opeisbaarheid mogelijk is. In zakelijke overeenkomsten rust ook op de ondernemer toch een forse onderzoeksplicht. Daarnaast gelden bij borgstellingen ook nog eens aanvullende vereisten waarmee de borg toch echt wel begrepen moet hebben wat hij of zij tekende. Als je als ondernemer de consequenties niet kunt overzien en je laat je evenmin bijstaan door een deskundige, dan neem je daarmee een risico waarvoor je in beginsel zelf aansprakelijk bent. Ook de rechtspraak is in die zorgplicht van de bank heel erg terughoudend..

Welke juridische vorm? 90 dagen is nog heel redelijk. Door dit op een openbaar (en heel goed door google gelezen) forum te schrijven geef je een eventuele curator de pauliana op een presenteerblaadje: de bank is nota bene een schuldeiser die met instemming van de ondernemer een voorrangspositie verkrijgt met onder andere een borgstelling! En praktisch: elke euro die het bedrijf nu nog aan die aardige leveranciers betaalt, mag jij privé vanwege je borg aan de bank betalen. Ik zou nog maar eens met je advocaat - mits die goed thuis is in het insolventierecht - om de tafel gaan zitten en goed uit te werken hoe de diverse scenario's zakelijk en privé uitpakken. Stel dat je nu 90 dagen probeert met man, macht en eigen geld de tent overeind te houden, dan is het niet ondenkbaar dat je uiteindelijk privé nog slechter uitkomt, dan wanneer je nu op een gestructureerde manier een puur zakelijk insolventietraject insteekt. Hou daarbij ook in gedachten dat de dreiging van een faillissement en de voorkeurspositie van de bank voor de leveranciers een valide reden kan zijn om een schuldeisersakkoord te accepteren. Kortom: ga niet de zwarte piet aan iemand (in dit geval de bank) geven, maar ga op zoek naar een constructieve oplossing en maak daarbij gebruik van het feit dat brand op iedereen grote indruk heeft gemaakt.

Assumption is the mother of all fuckups: de meeste uitzendcontracten bevatten bepalingen om dit soort acties te voorkomen.

Ik ben ook heel benieuwd, maar het uitgangspunt is toch 'als het ruikt naar een voortgezet dienstverband, dan is het een voortgezet dienstverband'.

Wat is er mis met een arbeidsovereenkomst voor onbepaalde tijd? Die is sneller te beëindigen dat één voor bepaalde tijd zonder opzegtermijn.

Ik zou de werkgever geadviseerd hebben tijdig voor het bereiken van de leeftijd van 65 een ontslagvergunning aan te vragen, met als argument dat het een kwestie van gewoonterecht is dat de arbeidsovereenkomst eindigt bij het bereiken van de AOW-gerechtigde leeftijd.

De flexwet is erop gericht elke weg hieromheen te blokkeren, dus de enige manier is de werknemer pas na drie maanden weer in dienst te nemen.

Ik begrijp dat dit een procedure over enkel het achterstallige salaris betreft, niet een aanvechting van het ontslag? Zoals ik het lees heb je een heel groot bewijsprobleem. Overigens is hoger beroep wel mogelijk, enkel bij beëindigingszaken is dat niet mogelijk.

Het is in mijn beleving goed koopmanschap om beleggingen te waarderen tegen het laagste van de aanschafprijs en de actuele waarde, tenzij er zekerheid is over een te behalen waardestijging, denk daarbij aan het afdekken met optiecontracten.

Het lijkt me verstandig dat je deze casus concreet aan een ter zake kundige voorlegt, om precies je positie te bepalen. Hou er rekening mee dat je bij een procedure heel duur uit kunt komen, omdat je bij IE procedures veroordeeld kunt worden tot vergoeding van de werkelijk gemaakte (advocaat)kosten

Het is tweeledig: allereerst is de koop op afstand niet van toepassing wanneer er sprake is van een ondernemer die er niet zijn of haar gebruikelijke handelswijze van heeft gemaakt verkopen op afstand via een georganiseerd systeem, bijvoorbeeld via telefoon of internet, te doen: niet elke telefonische verkoop valt onder het bereik van BW 7:46a e.v.. Als echter TS wel degelijk zo'n 'systeem' heeft, dan moet je er rekening mee houden dat er pas sprake is van 'maatwerk' wanneer bijvoorbeeld gordijnen op maat worden gesneden of een pak op maat wordt gemaakt. het bestellen van een specifieke maat uit een lijstje van beschikbare maten valt niet onder 'maatwerk'.

Als er een dwangbevel uitgevaardigd wordt, dan is er sprake van een schuldeiser die op grond van de wet de mogelijkheid heeft *zonder* gerechtelijke procedure tot tenuitvoerlegging van de vordering over te gaan. Er is derhalve geen sprake van een 'gewone' leverancier. Als de verzonden correspondentie duidelijk onderbouwt waarom de vordering ongegrond is, dan is een verzet bij de kantonrechter - mogelijk - zinvol, maar het lijkt me verstandig dat je eea eerst laat toetsen, om te voorkomen dat je nodeloos kosten maakt.

Waar en hoe laat is de zitting? Als het in Arnhem is en ik toch in de buurt ben, lijkt het mij wel leuk op de tribune plaats te nemen :)

Het lijkt mij duidelijk dat de te sluiten verzekering een essentieel onderdeel van de overeenkomst is. Mocht blijken dat de detacheerder in het geheel die verzekering niet afsluit, dan is dat een tekortkoming in de nakoming (wanprestatie) die ontbinding kan rechtvaardigen. Je begint met sommeren om binnen een bepaalde termijn een afschrift van de polis te overleggen en doen ze dat niet binnen die termijn, dan ontbind je de overeenkomst. Mocht nu blijken dat ze nooit van plan zijn geweest een polis te sluiten, dan zou je de overeenkomst kunnen vernietigen op grond van dwaling of bedrog. Het is afhankelijk van de omstandigheden van het geval of je na ontbinding aan dat beding gebonden bent. Bij vernietiging is het een ander verhaal omdat die vernietiging ook het concurrentiebeding treft. Het lijkt me daarom zaak dat je je in de volgende stappen verzekert van deskundige bijstand.

Nee, je zegt zeker niets iets geks, maar het bodemrecht ligt nogal wat genuanceerder: iedereen wiens eigendommen door zo'n beslag getroffen worden kan daartegen opkomen, maar een eigendomsvoorbehoud sneuvelt over het algemeen wel ten opzichte van het bodemrecht, net zoals een stil pandrecht. Maar als de pandaktes geregistreerd zijn bij de belastingdienst, dan heeft dat stille pandrecht juist weer wel zin.

Assumption is the mother of all fuckups. De curator zal enkel en alleen in de situatie dat het bedrijf echt gezond is en voldoende rendeert om daarboven het salaris van de curator te betalen de onderneming door laten draaien. Dat betekent dat je minimaal 10k per maand aantoonbare zekere winst zult moeten draaien, wil de curator de onderneming door laten draaien. Verder sluit ik me bij Ruben aan: de wettelijke regelingen zijn geen oplossingen, enkel systemen die in werking treden als buiten die systemen er geen oplossingen meer zijn. En dan nog ga je daar pas in als je alle constructieve oplossingen hebt geprobeerd. Hier zie ik iemand die nauwelijks pogingen heeft ondernomen het tij te keren en op basis van onjuiste aannames denkt al zijn problemen op te lossen met een faillissement. Zo werkt het zeker niet!

Hier staat niets over de verplichting van achterafbetaling. Je hebt in dit kader drie betaalmomenten: vooraf, bij de koop en achteraf. Het probleem ontstaat vooral wanneer je (online) laat betalen maar niet direct levert.

Dat je verplicht bent achterafbetaling aan te bieden is imho niet correct. Een betaling waarna er direct verzonden wordt is imho niet als een vooruitbetaling aan te merken, maar als een gelijk oversteken. Verder klopt het dat je bij een 7:46d retour verplicht bent het hele bedrag dat de klant heeft betaald, dus ook de rembourskosten, terug te betalen.