Ward van der Put

Over wijn gesproken… Bij een tochtje langs de eerder genoemde webwinkels plus nog wat concurrenten viel me één ding op: er wordt overdreven veel melding gemaakt van decanteren. Daar lijkt meer aan de hand te zijn dan ordinaire keyword stuffing voor SEO, alsof het decanteren zelf als proces een bepaalde toegevoegde waarde :P heeft. Dat zou de schenker dan tot producent maken (of dat lijkt althans het juridisch excuus). Het economische bestaansrecht lijkt me duidelijk: de wonderbaarlijke vermenigvuldiging 50 × 2 ml à € 4 per dosis levert meer op dan 1 × 100 ml à € 140. Op een forum voor liefhebbers werd daaraan nog een suggestie toegevoegd: de wederverkoper moet bij fabriek of groothandel vaak ook betalen voor proefverpakkingen, maar die zijn per ml aanzienlijk goedkoper in inkoop dan de reguliere parfums. Je wordt immers geacht die weg te geven.

Voor componisten geldt echter een btw-vrijstelling. In welke hoedanigheid verkoop je die muziek?

In je "veiligheidsadvies" adviseer je om kinderen onder de 3 jaar sieraden altijd onder toezicht te laten dragen. Volgens de Child Product Safety Guide (PDF) van de European Child Safety Foundation is dat echter ontoereikend: Zijn die Europese normen inderdaad van toepassing (dat zou je moeten uitzoeken), dan heeft dat gevolgen voor de sieraden met kralen, bedels en andere kleine onderdelen: die zijn per definitie ongeschikt voor kinderen van 0 tot 3 jaar. Dat zou je dan in verband met de productaansprakelijkheid anders/duidelijker moeten brengen op je site en verpakkingen, onder andere met een foeilelijk logo.

Volgens mij gaan we allemaal vooral erg snel in dit topic en doen we daarom aan jumping to conclusions. Met dank aan de kneus van Hans, want die had ik wel verdiend als de topicstarter niet in een of ander snel-rijk-plan doet.

Als ik me, zoals je vraagt, verplaats in een goede vriend, dan zou ik vooral één vraag hebben: Hoe krijg ik vanuit mijn Magento 3.000 kerstpakketten in twee dagen bij alle ontvangers? Het concept is helemaal helder, maar ik mis die operationele inkleuring. (Ik kan en moet dan natuurlijk even bellen, maar ik wil op de site daarvoor wel zowel ontzorgd als aangemoedigd worden.)

Daar hoort een t en je krijgt niets, maar moet het verdienen. Je probeert uit te vinden hoe de geldautomaat werkt. Die automaat bestaat niet: trek maar aan mijn vinger, dan kun je het ruiken. :P

Je zou deze vraag moeten kunnen voorleggen aan je administratiekantoor — en anders tot de conclusie kunnen komen dat dit administratiekantoor misschien niet de beste keuze voor je nieuwe BV is.

Als je het probleem wat breder formuleert, zijn workshops events die je met een calendar kunt plannen. En daarmee kom je bijvoorbeeld uit bij deze plug-ins voor WordPress: https://wordpress.org/plugins/events-manager/ http://codecanyon.net/category/wordpress/calendars

Nah, kansloze linkdrop.

Wij kennen fatsoensrakkers (Vestdijk, 1935) en mooipraters (nog veel ouder), al is het bij beide meer woorden dan daden.

Dit concept is inderdaad niet bepaald "uniek", want PTC (paid-to-click) bestaat al jaren. Bekendere voorbeelden zijn ClixSense, PaidVerts, CashnHits, NeoBux en BUXP. PTC leent zich voor verschillende soorten online scams (die ik hier maar wijselijk niet in het openbaar zal uitleggen) en praktijken die alleen op de korte termijn effect hebben en daarna averechts werken (zoals volgers kopen). Je allereerste zorg is daarom vertrouwen winnen en een sterke reputatie opbouwen — en beide daarna niet verliezen.

Misschien moet je het omdenken, vooral ook omdat je inhoudelijk uiteindelijk de deskundige bent: maakt het enkele feit dat iemand conform de Handelsregisterwet niet langer hoeft te zijn ingeschreven een einde aan zijn auteursrecht of andere vorm van intellectuele eigendom voor dit ding? Bij een rechtspersoon lijkt me dat al eenvoudiger dan bij een natuurlijke persoon. Bovendien kun je nog te maken krijgen met een of andere rechtsopvolger (want iemand kan immers een ding verkopen voordat hij zijn toko bij de KvK opdoekt, om maar wat te noemen).

Dan kan het ook een kennelijke verschrijving zijn. Of een typo.

Dit soort vraagstukken kun je oplossen met lineair programmeren. Bijvoorbeeld dit boekje Lineair programmeren voor Havo wiskunde D noemt verschillende leuke voorbeelden. Hoofdstuk 3 gaat specifiek in op het rekenen met drie variabelen. Voor jouw vraagstuk heb je volgens mij echter te weinig informatie. De optimale belading is namelijk: - vrachtwagen 100% beladen - met lood-om-oud-ijzer voor een maximaal gewicht - en daarna 0 km afleggen - in 0 uur en 0 minuten Je omzet is dan maximaal en je kosten zijn het laagst, dus "tel uit je winst". Elke wijziging van deze variabelen, bijvoorbeeld een paar kilometer rijden of een halfuurtje onderweg zijn, verhoogt je kosten. (En is dit een huiswerkvraag, dan is het dus een strikvraag…) Vooraf kun je niet voorspellen hoeveel vracht je hebt en wat de bestemmingen zijn: dáár is niets aan te optimaliseren. Wat je wél kunt doen, is een model maken dat de kosten van ritten doorrekent zodra iemand je vraagt om een lading van x kg naar bestemming y te vervoeren. Daarvoor kun je met de vaste en variabele kosten van met name de bestelwagen en de chauffeur wel een rekenmodel opstellen.

Ja, aanloopkosten en de btw daarover zijn veelal aftrekbaar.

[offtopic] “Betalingen accepteren” voor objectieve informatieverstrekking is een rekbaar begrip als je ziet dat (bijvoorbeeld) de huur van het logo ‘Beste koop’ van de Consumentenbond € 12.500 voor 3 maanden bedraagt. Daar zijn vast wel allerlei mitsen en maren tegen in te brengen. Zoals: “Ja maar we moet een heel fte bekostigen om toe te zien op gebruik en misbruik van onze logo’s.” En je hoort ’m al aankomen: “Ja maar dat dekt niet eens de kosten van alle tests die wij uitvoeren.” Toch mogen we ons afvragen waar dan de grens ligt. [/offtopic]

Het moet uit de lengte of uit de breedte komen...

Google schrijft er zelf dit over: De eerste bullet noemt daarna het met-en-zonder-www-conflict. Van een hobbyproject met big data waarin we alles aanklikbaar hebben gemaakt, weet ik dat Google inderdaad selectief wordt als je vele duizenden links aanbiedt. Niet alles wordt dan meer geïndexeerd en dat heeft in ons geval ook helemaal geen zin. Toch wordt die site goed gevonden op alle relevante zoekwoorden. Ik denk, afgaande op onze eigen sitestatistieken, dat vooral twee factoren bepalen wat daarvoor geïndexeerd wordt: het zoekvolume en het bezoekersverkeer. Een selectie uit het totaalaanbod is voor de vindbaarheid kennelijk meer dan voldoende. Daarom vermoed ik dat Google die 3.000 geïndexeerde URL's vooralsnog voldoende representatief vindt voor het totale aanbod van 13.000 records. Er is een soort afnemende meeropbrengst: met veel meer geïndexeerde URL's worden de zoekresultaten bij homogene content niet noemenswaardig beter. Of meer statistisch: er komt een punt waarop een steekproef voldoende representatief is voor de gehele populatie. Dat laatste zou dan commercieel gezien uiteindelijk mijn eerste zorg zijn: word je met die 3.000 geïndexeerde pagina's inderdaad goed gevonden.

Je moet op het dashboard van Google afgaan. Zoekopdrachten met site: en link: worden met opzet onbetrouwbaar gemaakt om te verhullen hoe het algoritme precies werkt (want je zou anders direct het effect van elke klein wijziging terugzien). De sitemap is verder geen crawl-instructie. Google gebruikt de sitemap als wegenkaart om URL's te vinden, maar de sitemap reguleert niet wat daarvan vervolgens wel of niet geïndexeerd wordt. Een mogelijke verklaring van het verschil is dan dat de sitemap URL's noemt die uitsluitend voorkomen in de sitemap, maar die een normaal navigerende gebruiker nooit aantreft. (En ja, dat kunnen dan bijvoorbeeld URL-parameters zijn.) Als het over producten gaat, kunnen verder nog productvarianten roet in het eten gooien. Googlebot begrijpt steeds beter dat bijvoorbeeld 50 artikelen in 10 kleuren tot 500 URL's kunnen leiden, maar zal die niet allemaal indexeren.

Hoe kom je dan van 13.000 records op 9.000 URL's? (Bij URL-parameters zou je een tegenovergesteld effect zien: veel meer URL's dan records.) Schuilt in dat verschil een logica die Google ook zou kunnen volgen om die 9.000 vervolgens tot 3.000 te reduceren? Mijn eerste ingeving zou dan namelijk zijn dat veel content "meer van hetzelfde" is. Dat maakt het dan niet per se duplicate content, maar wel een massa content waarin de meer relevante pagina's het van de minder relevante gaan winnen. Bijvoorbeeld op zoekvolume of anciënniteit.

Dat laatste moet je éérst controleren, alleen al voor de kwaliteitsscores: noemt de sitemap URL's die niet meer bestaan, niet langer relevant zijn, een opvolger kregen, enzovoort?

Dat is niet geheel juist. Dat de taart reeds genuttigd is, staat aan een ontbinding niet in de weg. Ontvanger is dan wel gehouden om de waarde van die taart te vergoeden. Vandaar: You can’t have your cake and eat it too.

Als het bruidspaar werd vertegenwoordigd door de wedding planner — bij het accepteren van de vertraagde levering en de ter plekke uitgevoerde aanpassingen — is het dan wat aansprakelijkheid betreft geen gevalletje "verkeerd loket" geworden?

Uitspraak Gerechtshof Arnhem-Leeuwarden: http://uitspraken.rechtspraak.nl/inziendocument?id=ECLI:NL:GHARL:2015:4795

Je kunt beter een gewoon streepje - dan een underscore _ gebruiken. Deze en andere quirks: http://searchengineland.com/9-seo-quirks-you-should-be-aware-of-146465