prinsrachid

Je vraagt ons om eens ons lichtje erover te laten schijnen. En er zijn heel veel mensen die dat hier met alle liefde en plezier voor nop doen. Vervolgens ga je de hele oorzaak van je (liquiditeits?)probleem weer weg lopen rationaliseren. Dan noem je de oplossingsrichtingen 'theoretisch', vind je dat tóch je verkopers maar weer een stap harder moeten lopen én verwijs je de erg nuttige posts van @karen en @annedien net zo makkelijk naar het rijk der fabelen. Dus het antwoord op je vraag hoe die anderen het doen? Nou, door niet te blijven hangen in het verdedigen van keuzes uit het verleden? En niet de door jouw wensen gecreëerd productiekosten af te wentelen op een ander? Door het roer om te gooien als je op een dead end road blijkt te zitten? Door in te zien dat ondernemerswensen soms begrensd worden door de realiteit? Door gegeven adviezen niet achteloos in één beweging van tafel te vegen misschien? Ik ben overigens klaar met dit draadje.

LMGTFY (1e link)

Ik denk dat je hier meteen al het hele probleem hebt samengevat. De verkooptargets hebben dus geen basis in de behoefte van de klant of als middel om effectiviteit van de verkopers te meten, maar worden uitsluitend gedicteerd door de productiekant. Dat lijkt me toch echt de omgekeerde wereld. Je bent achteraan begonnen en niet vooraan. De vaste kosten zijn jouw pakkie-an en die zijn zo te horen simpelweg te hoog! Het risico is bovendien dat je ook je verkopers de indruk geeft dat zij niet goed presteren, terwijl het enkel zo is dat ze niet op kunnen verkopen tegen de vaste kosten van je productieproces. Maar dat kun je natuurlijk niet op hun bordje leggen door te zeggen "Hey, verkoop 'es wat beter, joh!" of "Maak wat meer reclame". Verder lijkt het me ook niet erg zinvol om tegen de klippen op te blijven produceren, terwijl je wéét dat er (nog) geen afzet voor is. Mijns inziens zul je toch echt aan de productiekant moeten flexibiliseren en/of reduceren. Het lijkt me dat je misschien iets creatiever zult moeten omgaan met het aantal collecties. Desnoods rouleren tussen verschillende winkels ofzo, maar vijf per jaar élk jaar lijkt me volstrekt onhoudbaar. Dat is echter geen excuus voor het niet hebben van een goed werkende website. Je kunt er voor kiezen om geen directe webshop te hebben, maar dan kun je alsnog een website hebben waar je je kleding showcaset. Dat heb je nu niet. Of waarbij je je klanten doorverwijst naar de winkel in de buurt van de bezoeker. Dat kan nu ook niet. Of waarbij de online verkoop van je kleding verplicht via één van je tussenpersonen loopt. Dan heb je dus wel een eigen webshop, waarbij de fulfillment door de dichtstbijzijnde winkel gebeurt (loopt die toch geen marge mis). Maar er is nu helemaal niets van dit alles. Op je huidige website is de link die verwijst naar de Store Locator zelfs niet eens actief, terwijl die pagina wél on-line staat. Zo maak je het je klanten wel erg moeilijk. Op Facebook werd hier twee maanden door een bezoeker ook een vraag over gesteld, maar daar wordt dan vervolgens niet op gereageerd. Dat is natuurlijk niet handig. Die klant ben je dus sowieso kwijt, net als alle potentiële klanten die zo'n vraag al twee maanden onbeantwoord hebben zien staan. Ook je Twitter-account is niet zo professioneel en staat vol met "Lekker koffıe leuten!"-tweets van anderhalf à twee jaar geleden. Dat vind ik echt jammer. Probeer de Twitter-feed een beetje synchroon te laten lopen met die van Facebook (inclusief profielfoto, wallfoto, etc). Maak je berichten serieus en visueel aantrekkelijk. Dus foto's met beschrijvingen en geef aan waar mensen naartoe kunnen. Besteed serieuze aandacht aan je sociale media of haal de accounts gewoon weg. Maar niet half-half. Het lijkt me dat je sowieso niets nieuws moet uitrollen als je je zaken niet op orde hebt! Eerst de balans tussen omzet en kosten zoeken door je (vaste) kosten waar mogelijk te variabiliseren. Daarna kun je weer verder zien. Maar dat zijn enkel mijn 2 centen. Misschien zijn er mensen die nog andere tips hebben. :)

Mag je helemaal zelf weten. Persoonlijk deed ik dat in het begin op de eerste manier, later op de tweede manier. Same difference. :) Het is inderdaad zo dat woon-werkverkeer voor de omzetbelasting privé is, maar voor de inkomstenbelasting zakelijk. Maar let goed op! Je gaf aan dat je voor de inkomstenbelasting minder dan 500 kilometer per jaar privé rijdt (woon-werkverkeer dus niet meegeteld) om zo IB-bijtelling te voorkomen. Echter, om dat aan te kunnen tonen zul je een sluitende kilometeradministratie moeten hebben. Maar als je een sluitende kilometeradministratie hebt, kun je niet zonder meer de (2,7%) btw-bijtelling voor de omzetbelasting toepassen! In dat geval betaal je btw over het werkelijke privégebruik (woon-werkverkeer wél meegeteld). De eerste 5 jaar moet je dan ieder jaar btw over 1/5e van de aanschafwaarde plus de privé-btw naar rato bijtellen.

"De verkoop" is het die het "laat afweten". Zou je dat misschien kunnen toelichten? Waaruit blijkt dat de verkoop het laat afweten? Wat moeten we onder "de verkoop" verstaan? Zijn dat de verkopers? Is dat de daadwerkelijke omzet? Is dat de eigenaar van het label? En wie laat het afweten? Heb je verkopers die er met de pet naar gooien? Of heb je af en toe een presentatie van je kledinglijn en haakt degene op het laatste moment af? Heb je een webshop waar mensen je kleding kunnen kopen? En is het in die webshop een hoop kijken-kijken-niet-kopen? Of sturen ze veel kleding terug? Wat is het segment van de markt dat je probeert te betreden? Hoog, laag, midden? Is er veel concurrentie in dat segment? En zo ja, wie zijn dat dan? En in hoeverre is je kledinglijn daarvan afwijkend of in het oog springend? En wie is je doelgroep? En waar vind je die? Je bent op zoek naar een professioneel salesteam en/of marketingpartener. Daarmee lijk je aan te geven dat je denkt dat daar ook het probleem ligt. Hoe heb je dat zo vastgesteld? Of hoe heb je onderzocht dat dat ook daadwerkelijk zo is? Heb je al eens je kleding mogen presenteren? Zo ja, aan wie en wat was hun feedback? Of heb je de kledinglijn al eens laten bekritiseren door je doelgroep? Zo ja, wat was hun feedback? Ligt het misschien aan de kledinglijn zelf en niet aan de marketing of salesteam? Of ligt het aan de prijsstelling? Of de prijs/kwaliteit-perceptie? Ik noem maar wat. Wat is überhaupt je bedoeling met het "van de grond krijgen" van je dameslabel? Wil je het label in z'n geheel aan de vrouw brengen door het in andere winkels (H&M, C&A, Wehkamp, etc) verkocht te krijgen? Of wil je de producten van het label aan de vrouw brengen via je eigen uitingen? Heb je bijvoorbeeld een eigen webshop? Zo nee, waarom niet?

Ik betwijfel zelfs of broer wel loonbetalingen heeft ontvangen. In de oorspronkelijke topic werd namelijk gesproken over 'partner 1' en 'partner 2', waarmee eerder de indruk van een VOF werd gewekt. Het leek er eerder op dat 'zus' een vergoeding per verkocht item aan 'broer' betaalde. Op basis daarvan zou je eerder verwachten dat er een soort van overeenkomst van opdracht tussen zus en broer was. Ook zouden er allerlei (dure?) reizen naar beurzen zijn betaald voor die broer. Ik hoop dat TS zich realiseert dat deze kosten voor de onderneming maar deels aftrekbaar zijn. Ik vind ook dat door TS wel erg weinig wordt ingegaan op gestelde vragen. De gegeven informatie kan enkel leiden tot bevestiging voor de voorgestelde gang van zaken vanwege noodgedwongen cirkelredenering. De aangedragen adviezen vallen of staan uiteraard bij de juistheid van de weergegeven situatie. Maar goed, zelfs op basis daarvan moet ik nog eens goed nadenken over of ik de zakelijke onnozelheid van 'zus' minder kwalijk vind dan de morele armoede van 'broer'.

Dat laatste lijkt me fiscaal irrelevant bij het gebruikt van een privé-auto. De parkeerkosten die je maakt worden volgens mij geacht te zijn verwerkt in de 19 cent per kilometer. Het in rekening brengen van 'parkeerkosten' aan je klant lijkt me gewoon kunnen. Dat is omzet voor je onderneming en zijn kosten voor je klant. Vervolgens kun je 19 cent per kilometer als kosten opvoeren en belastingvrij aan jezelf (privé) uitkeren. De parkeerkosten betaal je dan privé. Het kan dus zijn dat die belastingvrije vergoeding daarvoor niet voldoende is, maar dat is dan niet anders. Dat lijkt me inderdaad juist. De belastingvrije vergoeding van 19 cent per kilometer vervalt dan uiteraard wel weer. En als de nieuwe auto ook voor de omzetbelasting ondernemingsvermogen is, mag je ook de btw op alle kosten verrekenen (en moet je voor eventueel privégebruik een btw-bijtelling toepassing). Je zit ook niet vast aan de gebroken boekjaar. Bij een eenmanszaak zit je vast aan het kalenderjaar. Als je niet op 1 januari bent begonnen, dan heb je feitelijk altijd een verkort boekjaar in het jaar waarin je begint. Laten we zeggen dat je op 1 september 2015 bent begonnen, dan loopt het boekjaar van je onderneming dus van 1 september 2015 t/m 31 december 2015. Een verlengd boekjaar zie je meestal bij bijvoorbeeld startende vennootschappen. Dan heb je een beginjaar van bijvoorbeeld 15 maanden (e.g. begin oktober van huidige kalenderjaar t/m eind december van volgende kalenderjaar), waarna je vervolgens alsnog per kalenderjaar verder gaat. Zo'n verlengd boekjaar wordt ook schriftelijk vastgelegd. Voor een gebroken boekjaar is eigenlijk een verschoven boekjaar en hiervoor kun je kiezen als dat handig is voor de sector waar je in zit. Scholen zullen bijvoorbeeld een gebroken boekjaar van september tot september hanteren. Maar zo'n regeling lijkt me niet op jouw onderneming zinnig of van toepassing. Maar als je het met alle geweld toch wilt, dan moet je hierom verzoeken bij de fiscus. Het boekjaar zelf mag dan overigens nog steeds niet langer zijn dan 12 maanden. Overigens heeft het hanteren van een gebroken boekjaar geen zin als je enige doel is om zo alsnog de KIA te benutten. Zelfs met een gebroken boekjaar zal de belastingdienst namelijk kijken naar de investeringen in het desbetreffende kalenderjaar. Inderdaad, óf alsnog investeringen doen (> 450 euro) om boven het drempelbedrag (> 2300 euro) van de KIA uit te komen in het lopende boekjaar.

Op welke factuur? Van je klanten? Je mag natuurlijk van alles op die factuur zetten. Dat is dan simpelweg omzet. Al weet ik niet of ik parkeerkosten zo specifiek erop zou zetten. Het voelt wat klantonvriendelijk aan. Verwerk het liever in je gewone prijs of onder de noemer 'voorrijkosten' ofzo. Over deze omzet zal waarschijnlijk het reguliere btw-tarief van toepassing zijn. Maar de parkeerkosten die jij zelf voor je kiezen krijgt, zijn uiteraard geen kosten voor de onderneming. Het gaat hier immers om een privé-auto. De regeling is namelijk nogal simpel: je mag 19 cent per kilometer van de kosten aftrekken, maar alle verdere kosten komen dan uiteraard wel voor rekening van privé (parkeerkosten, boetes, onderhoud, benzine, belasting, etc). Met die 1,5% heb je volgens mij helemaal niet te maken, zo lang de auto geen onderdeel uitmaakt van je ondernemingsvermogen voor de omzetbelasting. De auto is privé, dus je moet helemaal niets van de autokosten in de zaak laten vallen, en dus ook geen btw over autokosten terugvragen of bijtellen. Maar bij aanschaf van een nieuwe auto kan soms ook zo zijn dat de auto géén keuzevermogen is (voor de inkomstenbelasting) vanwege de hoeveelheid zakelijke kilometers, en dan is het weer totaal anders. Bovendien mag je voor de omzetbelasting soms weer een andere keus maken dan voor de inkomstenbelasting. Autokosten zijn een lastig onderwerp in de fiscaliteit. Hier wat verplichte kost: http://www.beeldrijk.org/cat/fiscaliteiten/Autokosten Volgens mij kun je niet zelf uitmaken of je "voor een verlengd boekjaar gaat", althans niet voor de fiscus. Als eenmanszaak doe je gewoon aangifte over het kalenderjaar (1 jan t/m 31 dec). Verder wordt er gewoon gekeken naar de investeringen in dát kalenderjaar. Dus als je boven de grens van de KIA wilt uitkomen, zul je dat voor het einde van het kalenderjaar moeten bewerkstelligen. In plaats van slim proberen te doen door het fiscale boekjaar te herdefiniëren, zul je dus moeten schuiven met investeringen in de tijd.

Het lijkt erop dat we zelf achter de inhoud aan moeten. Er is 100.000 euro mee te verdienen. :)

De enige die hier uitsluitsel over kan geven, is een eventuele hypotheekverlener en/of tussenpersoon. Op basis van de nogal summiere gegevens die je hier hebt genoemd, is eigenlijk geen zinnig antwoord te geven. Mijn eerste indruk is dat je een onrealistisch beeld hebt van wat er mogelijk is. Op basis van deze informatie zou je dus nu al geen recht meer hebben op startersaftrek en zou je ook je zelfstandigenaftrek verliezen (je voldoet namelijk niet aan het werktijdcriterium dat na 5 jaar gaat gelden). Bovendien kan ik me voorstellen dat de fiscus op enig moment zijn vraagtekens zet bij het claimen van zelfstandigenaftrek op basis van 1.560 zelfstandigenuren bij tegelijkertijd 2.080 loondiensturen. Verder wekt de zin dat je al "je hele leven" onderneemt verwarring bij mij. Ben je al vanaf je geboorte "ondernemend"? Dat maakt je nog geen ondernemer. Of ben je al vanaf je 18e (je hele volwassen leven) geregistreerd als ondernemer? En zo ja, bij wie dan? Bij de belastingdienst? En voor wat? De omzetbelasting? De inkomstenbelasting? Maar als je 4 jaar geleden ingeschreven bent bij de Kamer van Koophandel lijkt me ook dat weer onwaarschijnlijk. Dit gebruik van omgangstaal die in ondernemerstermen nét iets anders kunnen betekenen, maakt het dat je het erg moeilijk is om hier chocola van te maken. Met deze zinnen kunnen we eigenlijk niets. De zaak loopt "prima", maar wat is prima? Volgens wie is dat prima? En op basis van welke aspecten? Omzet? Kosten? Winst? En deze "prima" omzet is niet voldoende. Niet voldoende waarvoor? Voor het kopen van een pand van 2,5 ton? Dat lijkt me nogal wiedes. Zelfs met twee vaste banen in loondienst is het al lastig om een huis te kopen dat niet onder de NHG valt. Daarna zeg je dat je winst laag is, omdat je die winst "investeert". Het één volgt niet uit het ander. Investeren zorgt namelijk niet voor een lagere winst. Dat is hooguit zo als je er voor kiest om je investeringen meteen (willekeurig?) af te schrijven. En dat willekeurig afschrijven kan niet zo maar. Maar was dat bovendien ook hoe je dit bedoelde? In een volgend antwoord geef je aan dat de winst weer niet laag was, maar dat die winst is opgemaakt. Maar wat is nu weer "opgemaakt"? Betekent dit dat je het geld hebt uitgegeven aan kosten voor de zaak? Of is de winst uit de zaak gehaald via privé-opnames en privé besteed? OK, so let me get this straight. Je wilt jezelf een molensteen van een kwart miljoen om je nek hangen. Vervolgens wil je je baan gaan opzeggen. Laten we zeggen dat (even heul hypothetisch natuurlijk) de zaak niet zo best draait. Wie gaat de hypotheek dan de komende 29 jaar betalen? Ik kan me moeilijk voorstellen dat je op deze manier een hypotheek losgepeuterd krijgt, behalve dan als je het pand privé koopt, nog wat van de prijs af weet te praten en er ook zelf in gaat wonen. Je hebt het trouwens hier ook over "eigen vermogen". Heb je het nu over zakelijk ondernemingsvermogen? Of bedoel je gewoon geld dat je privé gespaard hebt? (vermogen van je ège) Welke 'privé' investering? We hadden het toch over een zakelijke investering? Een zakelijk pand gefinancierd met een zakelijke hypotheek en (zakelijk) eigen vermogen?

Mag ik verwijzen naar mijn oorspronkelijke antwoord? :) Voor de rest blijkt uit alles dat 'de zus' de lamlendigheid van 'de broer' enkel heeft beloond met familiaire knuffels. Of dat de zus een ommekeer in zijn gedrag had verwacht na de hulp. Die verwachting lijkt me eigenlijk nogal misplaatst, hoe cynisch dat ook klinkt. Men vergeet ook vaak dat hulp alleen maar zin heeft, als die hulp gepaard gaat met een afspraak over hoe je die hulp in de toekomst niet meer hoeft te geven. Iemand die elke maand 1000 euro te veel uitgeeft, kun je eenmalig 3000 euro geven. Maar dan moet je niet verbaasd zijn wanneer die persoon over 3 maanden weer op de stoep staat zonder zijn gedrag te hebben aangepast. De enige manier op hier een halt toe te roepen is door een woord te gebruiken dat soms wel eens wordt vergeten: Nee! En zelfs dan - is mijn ervaring - gaat dit soort mensen na verloop van tijd op zoek gaan naar een nieuw slachtoffer (het laagste putje) op basis van hetzelfde gedrag. Uiteraard kan dit voorkomen worden, maar uitsluitend als 'de zus' haar poot stijf houdt en 'de broer' zijn gedrag verandert. De werkelijkheid is weerbarstig. Daarom zie ik dit eigenlijk op een vrij kinderachtige manier eindigen: een verongelijkte broer die niet snapt waarom zijn zussen hem niet meer willen 'helpen' en 'tegenwerken'.

Deze column was de nulmeting voor toekomstige inzendingen? :)

Ik heb het idee dat het verhaal iets te veel is gereduceerd. En ook op zo'n manier dat er al impliciete conclusies in de de samenvatting zijn geslopen. De vragen lijken ook wel op vragen, maar impliceren iets anders. Het is op deze manier voor buitenstaanders misschien niet helemaal goed op waarde te schatten wat hier nu werkelijk aan de hand is. Allereerst moet duidelijk worden wát er is geschonken. Welke bezittingen? Welke verplichtingen? En wat was de waarde daarvan? En waarom staat 'geschonken' tussen aanhalingstekens? Is het nou geschonken of niet? En waarom zou er nu nog iets moeten worden vastgelegd per 1 januari 2015 als de 'schenking' al maanden geleden is geweest? Ik neem toch aan dat er een formele overdracht heeft plaats gevonden? Zeker als het een goed lopend bedrijf was, dan vertegenwoordigde de zaak dus een behoorlijke waarde. Deze waarde is namelijk ook weer van belang voor het bepalen van schenkbelasting. Als er niets is vastgelegd, dan lijkt me dat er ook niet echt veel 'geschonken' is. En welke rechten op royalties de ene partij (nog) heeft op het intellectuele eigendom terwijl het 'geschonken' zou zijn aan de andere partij, is mede afhankelijk van de Akte van Overdracht IE die is getekend. Als dat overigens niet is gebeurd, dan ligt het intellectuele eigendom waarschijnlijk nog gewoon bij de eerste partij. Je hebt overigens ook nog persoonlijkheidsrechten. Die zijn in sommige gevallen helemaal niet of beperkt over te dragen. Maar als ze niet (of niet goed) zijn overgedragen, dan lijkt me dat het IE-recht nog bij de eerste partij ligt en heb je het recht een vergoeding (royalties) te vragen voor het gebruik van van geestelijk eigendom. Dat recht op een vergoeding ontstaat ongeacht of je er goedkeuring voor hebt gegeven. Maar...dat is natuurlijk weer anders als dat recht is 'weggegeven'. Het lijkt me dat het vooral verstandig is dat de partijen de boel vooral eens zakelijk gaan bekijken. Als zus dus broer met geld wil helpen, moet ze dat gewoon direct (privé) doen en niet de zaak (VOF?) daarvoor (laten) misbruiken. Ook de kwalificatie 'schenking' moet helder worden. De vragen van TS gaan namelijk uit van de situatie dat er daadwerkelijk iets is geschonken, terwijl dat volgens mij enkel een gezusterlijke interpretatie is en geen juridische of fiscale.

Ik denk eigenlijk dat dit soort 'handjeklap' niet meer nodig is, doordat begin 2014 het RNI is ingesteld. De Basisregistratie personen (het 'bevolkingsregister') bevat sindsdien zowel ingezetenen als niet-ingezetenen. Misschien is dat een optie voor TS?

Hoewel ik de indruk krijg dat je vindt dat de regeling met terugwerkende kracht onrechtvaardig uitpakt, is het natuurlijk wel zo dat deze regeling van kracht was toen je begon met ondernemen. Oftewel: bij aanvang was dit de regeling die je had ingecalculeerd in je besluit om te starten. Ze werken je dus niet tegen, maar houden je aan de afspraken die je destijds wederzijds hebt gemaakt (hoe vervelend ook ten opzichte van de huidige regeling). Voor zover ik weet kijkt het UWV voor het te verrekenen inkomen met de WW inderdaad naar de fiscale winst vóór ondernemersaftrek (hoe vervelend óók dat is). Maar dat betekent natuurlijk niet dat je geen recht hebt op die ondernemersaftrek. Je krijgt dus via je belastingaangifte deze ondernemersaftrek wel. Heb je overigens de Rekenhulp eigen bedrijf vanuit WW vóór 1 januari 2013 al gebruikt om te kijken of de door het UWV gehanteerde berekening klopt? UWV - Bedrijf starten met een WW-uitkering http://www.uwv.nl/particulieren/eigen-bedrijf-starten/starten-vanuit-ww-uitkering/doorgaan-met-eigen-bedrijf/detail/na-de-startersregeling-ik-ga-door-met-mijn-bedrijf/verrekening-van-inkomsten-tijdens-startperiode-met-uw-ww-uitkering-of-toeslag/voor-1-januari-2013-gestart-met-eigen-bedrijf

Je kan als werkgever ook altijd nog even de werkplaatsnormen bestuderen.

Ja, het ging inderdaad om aanvullende buitenlanddekking. Omdat je een percentage van 200% noemde, ging ik er eigenlijk vanuit dat je het sowieso uitsluitend over aanvullende verzekeringen had. Vandaar dat ik wat verbaasd was over die beperking tot 200%. Maar goed, dan is dus ONVZ ongeveer de enige die zelfs op hun uitgebreidste aanvullende buitenlanddekking een maximum hebben gezet. :) OK, dat klinkt goed. Ik heb jaren een Bedrijven Compact Polis bij Interpolis gehad. Bij het 'updaten' werd ik min of meer naar ZekerVanJeZaak van Interpolis gemanoeuvreerd. Omdat ik die oneigenlijke druk een beetje onprettig vond, ben ik de voorwaarden eens alinea voor alinea gaan doorspitten. Toen kwam ik er dus achter dat zowel buitenlandse contracten als IE nooit onderdeel van de verzekering waren geweest, maar ook niet zouden worden in de nieuwe polis! Dus uiteindelijk bleef er weinig te verzekeren over, maar alternatieven bij de reguliere verzekeraars kon ik toen ook niet vinden. Ik heb toen overigens geprobeerd van de nood een deugd proberen te maken door de algemene - en licentievoorwaarden zoveel mogelijk dicht te (laten) timmeren. Ik accepteer nu alleen nog contracten uitsluitend naar Nederlands recht en ik wijs de voorwaarden van de potentiele klant zelf simpelweg af. Ook het aansprakelijkheidsbedrag is contractueel in beginsel beperkt tot de waarde van het contract, al is het natuurlijk maar de vraag in hoeverre dat juridisch houdbaar is. Dit gaat helaas soms wel wat stroef voornamelijk Amerikaanse klanten. Die schuiven achteloos eigen purchase orders en purchase terms onder je neus. Dan wordt dus eigenlijk verwacht dat je akkoord gaan met hún voorwaarden, zodat jij vervolgens jouw dienst 'mag' verkopen. Hetzelfde gebeurt eigenlijk standaard bij overheidsorganisaties (ook Nederlandse). Tot nu toe gaat dat afwijzen van klantvoorwaarden wel goed, al zijn ze in eerste instantie meestal wel wat verbaasd. Maar ik heb ook al wel eens een (Amerikaanse) klant door verloren. Die wilde per se dat er een contract naar Amerikaanse recht werd getekend. Ik zit al een tijdje te dubben om bijvoorbeeld over te stappen naar Aon. Was dit het (Amerikaanse) bedrijf dat je bedoelde of ken je ze anderszins? Ik ken ze eigenlijk alleen maar via Nederland ICT, maar had daarvoor nog nooit van ze gehoord.

Alleen mensen die tegelijkertijd aan al deze drie voorwaarden voldoen mogen dit evenement bijwonen?

Worden die lodges vooral tijdens (lange) weekenden gevuld of gedurende hele weken? En welke 20 weken van het jaar zijn dan dat voornamelijk? Dus voor je eigen beeldvorming is het echt handig om heel specifiek weeknummers te benoemen? En wat voor soort mensen zijn het dan die tijdens ieder van die 20 weken komen? Zijn dat vooral werkende mensen tijdens hun vakanties (die hebben zo'n 30 verlofdagen per jaar en dan vooral tijdens juli en augustus vakantie)? Of reken je ook op ander recreatief volk (pensionado's, of anderszins mensen die niet doordeweeks hoeven werken)? 10 Weken van het jaar kan ik me nog wel voorstellen, maar 20 lijkt me echt best lastig. Denk trouwens ook na over logistieke problemen? Hoe kunnen mensen zo'n lodge boeken? Kan dat via internet? Hoeveel wisseltijd zit er tussen verblijven in? Wordt er nog schoongemaakt? Wie doet het algemeen onderhoud? Hoe wordt de toegang geregeld (sleutelwissel)? Mogen er nog huisdieren mee? Wat te doen bij schade? Vallen huurders nog onder een bepaald soort reisvoorwaarden (ANWB, ANR, etc?). Krijgen mensen hun geld terug bij annuleren? Wie regelt de afdracht toeristenbelasting en hoeveel is die? Persoonlijk vind ik het al erg lastig om in een gewoon recreatiepark veel meer dan 10 weken volgeboekt te krijgen (8 weken hoogseizoen plus nog een losse week voorjaars- en najaarsvakantie). En rendement maken is dan best lastig. Je bent ook nog afhankelijk van wat je concurrenten doen en of jezelf daarmee kunt meten. Als je echt 130.000 euro in je achterzak hebt zitten, zou ik misschien eerder eens met 1 lodge beginnen. Op die manier zijn alle tegenslagen of onverwachte tegenvallers (die je zeker gaat krijgen) nog te overzien en kun je ze misschien nog stuk voor stuk oplossen. Als je die ene lodge hebt draaien, kun je misschien eens aan uitbreiding denken. Maar goed, dat is meer een conservatieve insteek misschien.

Wat is je exacte afspraak met de Belastingdienst? Heb je op papier dat je tot een bepaald moment geen salaris hoeft te betalen?

Niet standaard nee. Maar bij een goede verzekeraar is het tegen een (bescheiden) meerpremie meestal wel mogelijk omhet USA/Canada-risico mee te verzekeren. Onmogelijk is het zeker niet! Dat is interessant! Ik ben een hele tijd geleden op zoek geweest naar een verzekering met werelddekking (althans, in ieder geval Europa en Noord-Amerika), maar ik kon toen eigenlijk niet echt ergens terecht. Het ging overigens wel om intellectueel eigendom (databanklicenties), wat bij veel verzekeraars zelfs binnen Nederland al problematisch bleek te zijn. Is dat nog steeds zo? Is dat algemeen zo bij alle zorgverzekeraars of een wettelijke cap? Ik was eigenlijk in de veronderstelling dat die 200% meer een ONVZ-dingetje was. Ik kwam het verder alleen nog bij Zorg en Zekerheid tegen. Ik heb mijn eigen voorwaarden (Menzis) nog eens doorgenomen, maar daar wordt juist geen enkel maximum genoemd. Als die er wel zou zijn, zou ik aannemen dat die expliciet zou worden genoemd. Bij alle andere rubrieken worden die maxima namelijk ook gewoon genoemd.

Volgens mij is dit veel te krap uitgelegd. Allereerst lijkt het me dat je moet bepalen of de zonnepanelen tot het ondernemingsvermogen kunnen behoren, er uiteraard vanuit gaande dat je als zzp'er al gezien wordt als onderneming voor de inkomstenbelasting. Als de opgewekte stroom voor meer dan 10% zakelijk gebruikt gaat worden én de panelen worden niet 'aard- en nagelvast' gemonteerd (dus een "zelfstandig bedrijfsmiddel"), dan kunnen de panelen gewoon zakelijk worden geactiveerd (ook als ze op een privédak komen te liggen). Bovendien lijkt de uitvoerende macht in Nederland dit (bewust) nóg iets ruimer te interpreteren. In 2009 maakte staatssecretaris De Jager al eens duidelijk dat de meeste zonnepanelen wat hem betreft veelal als zelfstandig bedrijfsmiddel kunnen worden beschouwd, ook als ze een 'beetje' vastgeschroefd worden! En vorig jaar gaf staatssecretaris Wiebes nog eens aan van deze interpretatie niet af te willen wijken. Je hebt in zo'n geval dus gewoon recht op EIA en KIA. Vervolgens is het natuurlijk wel zo dat alle door de panelen opgewekte stroom (let op: niet de teruggeleverde stroom) feitelijk wordt geleverd van de onderneming aan de eigenaar van het pand. De onderneming wekt dus energie op voor de bewoner, net zoals elk ander energiebedrijf dat doet. Dit houdt overigens ook in dat e.e.a. goed moet worden vastgelegd in een overeenkomst (voorwaarden, zakelijke kWh-prijs, overnameprijs bij ontbindingen, verzekeringen, etc). De onderneming moet daar ook een factuur voor sturen en de btw over die stroomomzet afdragen. Je ziet ook vaak dat ondernemers de zonnepanelen na een tijdje weer 'terugverkopen' (van de zaak aan privé). Dit gebeurt meestal na 5 jaar, om KIA- en EIA-bijtelling te voorkomen. Die verkoop moet tegen een zakelijke prijs gebeuren. Dat is winst voor de onderneming, al zal dat (grotendeels) wegvallen tegen de desactivering. Over die verkoopprijs moet weer btw worden berekend en afgedragen. Uiteindelijk bestaat het voordeel uit niet meer dan enerzijds een beetje cashflowverschuiving naar de toekomst en anderzijds de inkomstenbelastingbesparing over de investeringsaftrek(ken). Al met al zal dat meestal niet meer zijn dan een paar honderd euro over die eerste 5 jaar.

Wat staat er bovenaan de pagina waar Peter naar linkt? Hoewel het inderdaad duidelijk in de link stond, kan ik me de verwarring toch wel een klein beetje voorstellen. Tot een aantal jaren geleden werd er namelijk voor het stufi-verzamelinkomen niet geheel aangesloten bij het IB-verzamelinkomen. Tot 2010 werd namelijk de volledige zelfstandigen- en startersaftrek als inkomen voor de studiefinanciering gezien (Wet studiefinanciering 2000, Artikel 3.17 6a)! Dit leidde tot de nogal beroerde situatie dat ondernemende studenten dáchten dat ze onder het de bijverdiengrens bleven, maar vervolgens toch het hele jaar stufi mochten terugbetalen. Per 1 januari 2010 is het verzamelinkomen voor de stufi gelijk getrokken met die van de IB.

De zakelijke (spaar)rente ligt momenteel toch al snel op 1,00%, 1,05%, 1,10% of hoger (afhankelijk van het soort spaarrekening). Bij een bv mag je zakelijke middelen op een persoonlijke spaarrekening zetten, zolang er een fatsoenlijke lening- en/of rekening-courantovereenkomst tussen bv en DGA is en deze volstrekt zakelijk is. Let ook even op het verschil tussen een rekening-courant en een lening.

Mijn gevoel zegt me dat het geheel 6% is. Je moet eigenlijk bepalen of die koker ook los nog iets voorstelt in de ogen van de klant. Zal die denken: "Wow! Geweldig! Nu heb ik maar liefst twéé dingen! Ketchup én een koker!"? Dan opsplitsen in 6% en 21%. Of zal die denken: "Hmm...Heerlijk! Alle drie de smaken ketchup bij elkaar! Schaahaat!? Gooi jij die koker nog even bij het plastic afval!?"? Dan alles 6%.