Het grootste nadeel van ondernemen

[Jasper S.]

Dit topic is heel luchtig bedoeld en met geen enkel ander doel dan bevrediging van mijn nieuwsgierigheid.

Maar wat vinden jullie nu het grootste nadeel van ondernemer ten opzichten van werken voor een baas en als dat van toepassing is, hoe ga je hier dan mee om?

[Cosara]

Ik zou het eerlijk gezegd niet weten.

Ik ben de directeur van het circus en zit bij elke voorstelling vooraan.

Wat wil je als ondernemer nog meer ... of minder?

 

[TwaBla]

Het werk is nooit af. Nooit niet.

 

Dus ik stop als ik geen zin meer heb. Als het effe kan.

[Sandra.]

De frustratie als de week alweer voorbij is en niet alles wat ik wou klaar is. Mooie luxeprobleem, ik weet nog wel hoe ik tijdens stage de dagen vaak aftelde, dus ik ben blij met dit ‘probleem’. ;-)

wat ik wel echt fijn zou vinden is dat ik bij werken voor een baas minder mee bezig zou zijn tijdens vrije tijd. Sinds ik kinderen heb werk ik niet meer zo vaak ‘s savonds door (toch geen energie voor 😴) maar denk er wel vaak aan, dat zal bij een baas wel minder zijn.

[Marco van Buren]

Het nadeel - en tegelijkertijd voordeel- is dat je er eigenlijk áltijd mee bezig bent.
In drukke of stressvolle tijden wordt ik regelmatig wakker met het idee "dat moet ik zó aanpakken, of laat ik dát eens proberen.
Soms lijkt het me ook wel eens prettig om naar huis te gaan en eens níet meer met de zaak bezig te zijn.  Heel soms hoor....

[Jasper S.]

Ik zelf vind vooral de eenzaamheid een negatieve bijeenkomst. Natuurlijk heb je je personeel, klanten en leveranciers maar dat is toch anders, je praat en overlegd toch op een ander niveau.
Ik ga regelmatig naar ondernemingsmeetings (vaak min of meer als verplichting, omdat we de techniek en aankleding verzorgen), maar ook daar vind ik weinig aansluiting.

Ben altijd blij als ik aan het werk kan, maar ook blij als ik naar huis mag naar mijn vrouw en kind.

[JansenmeteenJ]

Schreef eerder al artikel.

 

Eenzaam aan de top?
 

Dat is ook een nadeel van ondernemerschap. Los van het feit dat ons bedrijf 7 dagen per week draait. Alleen 1e kerstdag staat alles stil, maar zelfs toen ging nog de telefoon....

Dat breekt vooral mijn vrouw en de kinderen wel eens op. We zijn wel weg met het gezin zo af en toe, maar zelden zonder telefoon, whatsapp of mail.

 

[Hans van den Bergh]

Ik ben zelf ook in loondienst geweest om er uiteindelijk achter te komen dat ik simpelweg geen werknemer kan zijn. Het bleek dat, zodra ik enige betrokkenheid en zingeving voelde bij wat ik voor de werkgever moest doen, ik het liefst zelfstandig opereerde en ook zeer hulpvaardig wilde meedenken en -beslissen. Een keertje thuis wat doen voor de baas of wat langer blijven vond ik zelden een probleem. Bij collega's werd ik daardoor soms gezien als een afstandelijke slijmbal en bij leidinggevenden/werkgevers als een bemoeial.

 

Toen het besef tot mij doordrong dat mijn houding en gedrag ertoe konden leiden er niet bij te horen, heb ik mijn best gedaan om daar verandering in te brengen, wat zowaar ook nog aardig lukte. Toen begon ik mij echter minder op mijn gemak te voelen, want om dat spel vol te houden, moest ik veel politiek bedrijven en daar ben ik heel slecht in.

 

Het gevolg moge duidelijk zijn: wat ik vanaf die tijd ging doen, doe en blijf doen, het moet en zal nimmer meer voor een baas zijn, maar echt voor eigen rekening en risico, want als je dan op je bek dreigt te gaan, is er maar één die het kan helpen en dat ben ik zelf, dat kan soms een nadeel zijn, maar kan ook zijn voordelen hebben, als het succesvol blijkt te zijn en je dat volledig aan jezelf kunt toeschrijven.

[Richard Theuws]

Nou geef ik persoonlijk niks om carnaval, maar als dat wél zo zou zijn zat ik vandaag nog steeds als enige op kantoor (andere 8 zijn vrij vandaag en morgen, 3 ook woensdag), maar dan met een brakke kop :) 

[Cosara]

55 minuten geleden, Hans van den Bergh zei:

Ik ben zelf ook in loondienst geweest om er uiteindelijk achter te komen dat ik simpelweg geen werknemer kan zijn ...

Helemaal mee eens. Het zal wel in de genen zitten ... of noem het karakter.

 

Hoewel de vraag gaat over de nadelen van het ondernemer zijn en daar braaf op wordt gereageerd met een opsomming daarvan, ervaar ik dat niet zo. Natuurlijk zijn er mindere momenten, meer hé, soms is de biefstuk minder mals dan je doorgaans gewend bent.

 

Het begrip vrije tijd, of beter gezegd het gebrek daaraan, dat in diverse reacties zo duidelijk naar voren komt, is slechts een relatief begrip. 

Gebrek aan vrije tijd impliceerd dat er zaken moeten worden gedaan, die je liever niet wilt doen. Dat heeft weinig tot niets met ondernemer of werknemer zijn te maken. Voor mij is ondernemer zijn “a way of living” en daar zitten mooie en minder mooie zaken aan vast.

[mmint]

Quote

wat vinden jullie nu het grootste nadeel van ondernemer ten opzichten van werken voor een baas en als dat van toepassing is, hoe ga je hier dan mee om?

Het onzekere inkomen is wel een dingetje. Middels aangelegde reserves hoop ik dat het geen probleem wordt.

[ijscoman]

Ik zie om mij heen veel mensen in de ziektewet terechtkomen. Van burnout tot hernia, van een weekje extra pakken na een dagje verkoudheid tot aan volledige arbeidsongeschiktheid. 

 

Als starter is een verzekering voor mij momenteel (nog) niet te betalen, dus mocht mij wat gebeuren dan heb ik wel een probleem. Ik heb 'm ooit wel nodig, ik zie maar weinig mensen mijn werk nog kunnen doen als ze de 60 aantikken. 

[Norbert Bakker]

 

49 minuten geleden, ijscoman zei:

Ik heb 'm ooit wel nodig, ik zie maar weinig mensen mijn werk nog kunnen doen als ze de 60 aantikken. 

 

Lijkt me toch sterk dat die rest allemaal arbeidsongeschikt is; blijkt ook niet uit cijfers CBS en verzekeraars. Misschien dat ze ondertussen een ander beroep hebben gekozen? 

 

49 minuten geleden, ijscoman zei:

Als starter is een verzekering voor mij momenteel (nog) niet te betalen

 

Kwestie van keuzes maken: Als je rekening houdt met omscholing naar een ander beroep bij arbeidsongeschiktheid  dan is de gemiddelde prijs  die een nu 30-jarige ijsverkoper betaald voor een  AOV met een uitkering van € 20.000,- bruto (een basisbedrag, net iets hoger dan het minimumloon)  90 Euro bruto per maand gemiddeld voor de komende 10 jaar. Netto 6-7 tientjes dus, en bij aanvang zelfs nog lager.  

 

Terug naar het onderwerp van dit topic: is het risico van arbeidsongeschiktheid  wel echt een nadeel van ondernemen, of heeft een werknemer daar eigenlijk net zo veel last van? 

[vloerengilde]

nadeel: je blijft plannen, in je vrije tijd maak je de planning voor klusje in huis, boodschappen, kinderen, relatie

 en vooral wanneer je weer ongestoord verder gaat werken.

4 maart 2019 aangepast door vloerengilde

[Joost Rietveld]

Weinig achtervang hebben in drukke tijden, professioneel gezien. Als ik te druk ben, dan vergt dat geduld bij cliënten en komt niet iedereen even snel aan bod. Dat knaagt dan weer aan mij en geeft onrust...

[ironny]

Grootste nadeel als ondernemer heb ik onlangs gemerkt toen ik een ander huis kocht.  Loonstrookjes inkloppen gaat bij een bank toch een stuk gemakkelijker dan jaarcijfers beoordelen en blijkbaar hebben daar dan nog de diverse adviseurs een andere mening over.... 

Nadelen zijn ook dat er zoals eerder genoemd niet voldoende vangnetten zijn voor als het misgaat.. 

Er zijn er vast wel een paar meer maar geen van alle nadelen doen mij nog eens verlangen om weer terug in loondienst te gaan ;) 

 

 

[Bazzio]

grootste nadeel ervaar ik dat het iedere keer weer zo verrot moeilijk is om een vervanger te vinden als je op vakantie wil...
buiten dat de onzekerheid van inkomen (of ik doe iets verkeerd...)

[Bob de webbouwer]

Voor mij is het grootste nadeel dat ik regelmatig dingen met mijn kinderen "moet" missen; de kerstviering op school, afzwemmen voor het A diploma, oud en nieuw... allemaal momenten waarop ik plaatjes aan het draaien was. Maar dat doe ik toch echt zelf, ik kan er voor kiezen om daar iemand anders voor in te huren. Maar ja, niet werken = geen geld natuurlijk.

 

Verder ben je als eenpitter inderdaad altijd aan het werk. Op vakantie heb ik altijd de laptop mee, en elke avond ben ik dan minimaal een uur kwijt aan het beantwoorden van mailtjes. Ik ga op vakantie natuurlijk geen websites bouwen, maar als een website van een vaste klant offline is zal dat toch opgelost moeten worden, en als ik geen offertes maak voor dj aanvragen heb ik de maanden na mijn vakantie geen inkomsten daaruit.

 

De onzekerheid van inkomen is inderdaad ook altijd wel een dingetje, maar aan de andere kant krijg ik elke maand flink wat meer binnen dan wanneer ik in loondienst zou zijn. Er gaat echter ook flink wat meer uit dan wanneer ik in loondienst zou zijn 

[JansenmeteenJ]

Zolang het goed gaat, gaat het goed, als het niet goed gaat, dan zijn verschillen vaak groot tussen werknemer en werkgever.

 

Een werknemer is verzekerd voor ziekte, hooguit een 2 wachtdagen (oa uzb), maar zeker geen 1 a 2 maand. Ook wordt hem geen uitkering geweigerd omdat hij vergeten is te vertellen bij indiensttreding dat hij 5 jaar geleden voor een toen niets toedoende rugpijn bij de dokter is geweest. Bij faillissement probeert UWV hem of haar nog 2 maand toe te stoppen en bij ontslag stopt het uwv hem of haar ook nog wat toe voor een x maanden. Hooguit ben je je leaseauto van de zaak kwijt....

 

Een werkgever is vaak niet verzekerd voor ziekte, om diverse redenen; te lage omzet, niet te verzekeren omdat men (teveel) verschillende petten op heeft (klusser, postbezorger, bloemschikker, etc). Of men is wel verzekerd, maar bij aanvraag die vage rugpijn van 5 jaar geleden vergeten te vermelden en krijgt geen uitkering. Mocht de zaak niet meer rendabel zijn, dan is de sociale dienst ongeveer nog het enige vangnet, al dan niet met de WSNP, omdat je werknemers recht hebben op transitievergoeding en nog de nodige andere mensen menen iets van je tegoed te hebben waarbij ongeveer 40% toegevoegde kosten zijn. Tegen die tijd ben je je bedrijf, huis en auto zo ongeveer wel kwijt en rest een paar boodschappentassen met kleding nog....

 

 

[kuifje]

Interessante reacties.

 

Ik zie niets in de buurt komen van mijn grootste nadeel: Verantwoordelijkheid voor letterlijk alles. Alles moet je kunnen, of uitbesteden, maar dan nog blijf je verantwoordelijk. Hypernerveus wordt ik daarvan.

 

Ook voor dingen waar je je moreel niet verantwoordelijk voor voelt, of waar je niet verantwoordelijk voor wilt zijn. Ik noem maar eens een paar dingen:

-AVG compliance van subcontractors

-kantineafval sorteren door werknemers

-het juiste waarschuwingsteken op een natte vloer

-sneeuwvrij maken van de ingang, en juiste instructies aan werknemers hoe ze zout moeten strooien en het voorzien van persoonlijke beschermingsmiddelen daarvoor, en instructies dat ze het zout niet op hun eten mogen doen.

-auteursrechtinbreuk van een foto op je website

-een eerste-hulp doos

-een ontruimingsplan

-containers die vaststaan in transit wegens een of ander vaag formeel documentje dat ontbreekt

-boekhouding, btw aangiften etc

-zaken rondom bestuurdersaansprakelijkheid. Als je het niet goed doet zit voor je het weet je gezin zonder onderdak en zonder eten.

 

Je wilt gewoon lekker ondernemen, je ding doen, beetje winst maken, natuurlijk eerlijk en ethisch en zonder anderen schade te berokkenen, maar je moet er, verplicht, zoveel dingen bij doen, zoveel hokjes aanvinken, door zoveel hoepels springen, dat het soms gewoon niet leuk meer is.

 

 

[Hans van den Bergh]

JA, Oké, goed, maar dan kan ik ook andere dingen noemen, die niets met ondernemen te maken hebben: Zo ga ik elk jaar met een groep vrienden naar Engeland, de dragraces op Santa Pod. Daar zitten we soms dagen met elkaar opgescheept in een tent, omdat het dan onophoudelijk regent, tussen de buien door gaan we naar de races kijken, gaan 's avonds naar de feesttent en komen na een dag of zes gesloopt en oververmoeid weer thuis en vele GBP's lichter, maar wel met een grote smile op onze bakkessen, omdat we onszelf en anderen maar niet kunnen uitleggen wat daar nou zo leuk aan is en we het toch elk jaar opnieuw doen?!

[Cosara]

2 uur geleden, kuifje zei:

Ik zie niets in de buurt komen van mijn grootste nadeel: Verantwoordelijkheid voor letterlijk alles. Alles moet je kunnen, of uitbesteden, maar dan nog blijf je verantwoordelijk. Hypernerveus wordt ik daarvan.

Verantwoordelijkheid voor letterlijk alles ... beter maar geen relatie beginnen, vooral niet gaan trouwen en al helemaal geen kinderen produceren.

 

2 uur geleden, kuifje zei:

Je wilt gewoon lekker ondernemen, je ding doen, beetje winst maken, natuurlijk eerlijk en ethisch en zonder anderen schade te berokkenen, maar je moet er, verplicht, zoveel dingen bij doen, zoveel hokjes aanvinken, door zoveel hoepels springen, dat het soms gewoon niet leuk meer is.

Tsja, het leven is niet makkelijk ... vooral privé niet. 

7 maart 2019 aangepast door Cosara

[Bazzio]

7 uur geleden, kuifje zei:

Interessante reacties.

 

Ik zie niets in de buurt komen van mijn grootste nadeel: Verantwoordelijkheid voor letterlijk alles. Alles moet je kunnen, of uitbesteden, maar dan nog blijf je verantwoordelijk. Hypernerveus wordt ik daarvan.

verzekeringen, pensioen regelen, AOV, opvolging na inbraak, politici overtuigen van bepaald beleid, meedoen aan lokale goede doelen activiteiten, etc. etc. 
het lijstje is vast nog veel langer...
ik word er niet nerveus van maar het is wel verdomde vermoeiend af en toe!

[Think Twice]

Heel gezond leven, toch ernstig ziek worden en tijdens je chemo's in het ziekenhuis in bed nog achter de laptop omdat anders de boel simpelweg failliet gaat.

Daarna weer verder om na 2 maanden het hele circus nog eens te mogen beleven , met als hoogtepunt tijdens een openbuikoperatie een storing bij 1 van m'n grootste klanten.

 

Ja, dat was wel het grootste nadeel van ondernemen. Dan realiseer je je dat je er zakelijk gezien helemaal alleen voor staat.

[Hans van den Bergh]

49 minuten geleden, Think Twice zei:

Heel gezond leven, toch ernstig ziek worden en tijdens je chemo's in het ziekenhuis in bed nog achter de laptop omdat anders de boel simpelweg failliet gaat.

Daarna weer verder om na 2 maanden het hele circus nog eens te mogen beleven , met als hoogtepunt tijdens een openbuikoperatie een storing bij 1 van m'n grootste klanten.

 

Ja, dat was wel het grootste nadeel van ondernemen. Dan realiseer je je dat je er zakelijk gezien helemaal alleen voor staat.

Zeker waar, en het besef wat er uiteindelijk werkelijk toe doet wordt groter.