Edward

Voila! Haastige spoed, topic even over het hoofd gezien. Dit laat evenwel overlet dat de klant min of meer direct bij jullie zijn beklag had moeten doen. Overigens sluit ik mij verder geheel bij Targon aan.

Thans een vergoeding vragen voor overschrijding van de deadline, daarmee zijn ze echt te laat. Dit riekt naar gebruik maken van jullie coulance. UIteraard is het geheel aan jullie om hier naar eigen goeddunken mee om te gaan, maar juridisch betekent een overschrijding van een deadline in beginsel een verzuim van de leverancier. Als gevolg daarvan had de klant onmiddellijk acctie moeten ondernemen. Dit is dus kennelijk niet gebeurd. Voorts stelt Wekkel terecht de vraag: aan wie is de overscrijding vna de deadline te wijten?

Even in een notendop. Stuur de klant voor het openstaande deel een aanmaning en gun hen een redelijke termijn om alsnog tot betaling over te gaan (8 dagen is voldoende). Met de zoekfunctie kun je een ingebrekestelling op dit forum aantreffen die ik in een eerder stadium heb geplaatst. Gebruik die ingebrekestelling voor je aanmaning, zeg in ieder de geval wettelijke rente en incassokosten aan. Betaalt de klant niet, draag dan de vordering over aan het incassobureau. Het incassobureau zal vervolgens trachten de vordering voor jullie te verhalen. De kosten worden daarbij in rekening gebracht aan de klant. Het is niet raadzaam om thans met de klant uitgebreid in discussie te treden. De kans bestaat uiteraard dat zij met steekhoudende argumenten aankomen. Als je die gemotiveerd kunt weerleggen dan kun je onverkort vasthouden aan je vordering. Heeft de klant een gegronde reden, kijk dan in hoeverre de rekening gematigd dient te worden dan wel er voor jullie een mogelijkheid bestaat om alsnog aan je verplichtingen te voldoen. Uiteraard kun je de klant geen kosten in rekening brengen voor herstelwerkzaamheden die jullie hebben uitgevoerd, tenzij de desbetreffende werkzaamheden volledig aan de klant zijn te wijten als gevolg van een wijziging van zijn wensen.

Een leuke uitspraak in dit verband is gepubliceerd in de Praktijkgids 1992 / nr. 3605. Dit betreft een rekestprocedure waarbij de voormalige werkgever heeft aangevoerd dat ex-werknemer zou hebben verzwegen om in de ontbindingsprocedure (gepubliceerd in de Praktijkgids 1991 / nr 3438) melding te maken van zijn nevenwerkzaamheden. Krachtens de arbeidsovereenkomst was het werknemer toen ter tijd verboden om nevenwerkzaamheden te verrichten. Om een lang verhaal kort te maken. Werknemer had een belang in een andere onderneming en genoot ook winst uit die onderneming, maar de winst uit die onderneming was zo gering dat dit volgens de kantonrechter niet als arglist kon worden aangemerkt om tot een herziening van het eerdere beschikking te komen. Zoals gezegd, wil je het safe spelen. Houd je dan rustig. Ga niet gedurende je dienstverband de boer op om acquisitie te plegen, want dan ga je nat. Zeker als het een met de werkgever concurrerende onderneming betreft.

Beste Capello, De jurisprudentie (rechtspraak) op dit gebied is helder. Zolang jij geen winst uit onderneming geniet kan je werkgever jouw in juridisch opzicht geen verwijt maken. Het probleem is echter dat werkgevers nogal eens anders denken dan rechters en toch conclusies verbinden aan het feit dat je met de oprichting van een onderneming bezig bent. Wil je het op safe spelen richt dan wel de onderneming op, maar ontplooi geen activiteiten waar de werkgever lucht van kan krijgen.

Beste Marijn, Je hebt veel vragen in één keer, maar ik denk dat je verkeerd begint. Kernvraag is: Wat wil je precies? De vragen die jij stelt horen thuis in een ondernemingsplan. Waarschijnlijk heb je deze nog niet opgesteld. Begin daar eerst eens aan. Zakelijk en juridisch valt vervolgens overal wel een mouw aan te passen. Succes.

Neg, Een heikele kwestie, niet zozeer juridisch, maar meer voor wat betreft de kosten en batenafweging. De vraag is: hoe hard wil je het spelen? Inhoudelijk sta je redelijk sterk. De opdrachtgever is te laat met zijn klachten en heeft geen enkele grond om nu een matiging van de factuur verlangen. Als hij vind dat jullie in gebreke zijn dan had het op zijn weg gelegen om dienaangaande jullie in gebreke te stellen en een hersteltermijn te gunnen. Dit heeft de wederpartij kennelijk verzuimd. Het gaat dan niet aan om eerst na het ontvangen van de factuur amok te maken over het geleverde werk. Als de wederpartij thans nog klachten heeft, dan zal hij die nauwkeurig moeten omschrijven en jullie daarvoor alsnog in gebreke moeten stellen. Dat laat evenwel onverlet dat de klant gehouden kan worden om de factuur te voldoen, althans ten dele te voldoen. In ieder geval kan hij de betaling van de factuur niet zonder meer volledig opschorten en dient tenminste het niet betwiste deel betaald te worden. In beginsel adviseer ik jullie om tot incasso over te gaan. Mediaition wordt door enkelen als oplossing aangedragen. Mediation is niets anders dan een bemiddeling via een professionele tussenpersoon die partijen gezamenlijk naar een oplossing voor het tussen hen gerezen geschil laat werken. Naar mijn smaakt wordt er te snel naar het middel verwezen. Ook in deze vraag ik mij af of mediation soelaas biedt. Mediation is niet gratis en verlangt in ieder geval medewerking van beide partijen. Als het behoud van deze klant voor jullie belangrijk is, de klant wil meewerken aan mediation en de kosten tegen de baten opwegen dan zou je een bemiddeling met behulp van een mediator kunnen overwegen. Uit je verhaal maak ik echter op dat de desbetreffende klant niet kwalificeert als jullie “customer of the year”. Om vergelijkbare problemen in de toekomst te voorkomen is het raadzaam om in ieder geval algemene voorwaarden op te stellen, waarin jullie je indekken tegen dit soort problemen. Dat kan bijvoorbeeld door nadrukkelijk een opleveringsregeling op te nemen en de klant per opgeleverd deel te laten betalen en bij gebreke van betaling jullie verplichtingen op te schorten. Algemene voorwaarden zijn misschien even een investering, maar die betaalt zich vroeg of laat vanzelf weer terug. Er zijn meerdere vormgevers en webdesigners op Higherlevel die daarover kunnen meepraten. Succes.

De rechter kan de parlementaire geschiedenis er op na slaan. Geen reden vereist, dus ook geen reden erbij halen in de rechtspraak. Waarom niet? Je kan het zelf raden: onduidelijkheid troef en vele procedures. Wat is dan immers een goede reden? Bovendien stelt de wet het zelf expliciet. Dan gaat een rechter die beslissing van de wetgever aan de kant zetten door toch een inhoudelijke toets aan te leggen ??? Maar goed, dat is mijn visie op het geheel. Beste Wekkel, Op zich denk ik dat wij niet zoveel verschillen in de uitgangspunten die ieder hanteert. Ook ik geef in beginsel de voorkeur om strikt de letter van de wet te volgen. Als je strikt aan de bepalingen in het BW (Burgerlijk Wetboek) conformeert dan zou er geen reden voor opzegging hoeven zijn. Misbruik van de regeling ligt echter voor de hand en het zal mij niet verbazen indien de eerste jurisprudentie op dit terrein zich binnenkort aandient omdat in enkele gevallen de regeling een onbinnelijke uitwerking zal hebben. Nu wil ik geen academische discussie starten over interpretatiemethoden, maar in de regel kijkt een rechter niet alleen naar de wet of de parlementaire geschiedenis. Als je kijkt naar de geest van de wet dan is er zeker ruimte om misbruik van de regeling aan de kaak te stellen. De bepalingen over overeenkomsten op afstand zijn om geen andere reden in het BW opgenomen dan ter bescherming van de consument tegen opdringere, agressieve verkopers, onverschuldige leveringen en om in de informatiebehoefte te kunnen voldoen. Als ik het voorbeeld van het onderhavige geval neem (hostingactiviteiten) dan gaat het om de overeenkomst tot de levering van diensten. Doorgaans komt een dergelijk overeenkomst op geen andere wijze tot stand dan via het internet. De klant verwacht dat aan hostingdiensten snel een invulling wordt gegeven. Dit betekent dat de leverancier kosten moet gaan maken. Als de klant vervolgens een toch onder de overeenkomst uit wil dan hoeft hij in beginsel geen reden op te geven. Blijkt echter dat hij de activiteiten toch onderbrengt bij een derde, dan zou dit voor de eerste leverancier een reden kunnen zijn om misbruik van de regeling aan de orde te stellen. Een vordering acht ik dan niet op voorhand kansloos. Maar goed, zoals gezegd, dit is mijn mening.

Wekkel, Met alle respect, maar nergens stel ik dat de wet een inhoudelijke toets bevat. Wellicht dat ik in mijn voorbeeld niet al te duidelijk ben geweest. Mijn standpunt is dat ik waag te betwijfelen of een kantonrechter in alle gevallen zomaar een beroep op de wet honoreert. Mijn ervaring is dat kantonrechters in de regel nogal nieuwsgierig van aard zijn en toch graag van een klant het hoe en waarom vernemen. In het geval dat een klant zijn beroep enkel baseert op het feit dat hem/haar uit nader onderzoek is gebleken dat een andere aanbieder voordeliger is, dan acht ik een procedure niet op voorhand gedoemd te mislukken. De vraag is alleen of de kosten tegen de baten opwegen.

Helemaal juist Egbert. De Wet overeenkomst op afstand is een wetswijziging waarmee uitvoering is gegeven de Europese richtlijn ter bescherming van consumenten bij overeenkomsten op afstand. Deze wet is op 1.2.'01 van kracht geworden. Allereerst moet in deze kwestie dus de vraag worden beantwoord op de wederpartij heeft gehandeld in de hoedanigheid van particulier (consument) of als ondernemer. Indien dit laatste het geval is, dan geldt de bescherming uit de wet dus niet. Indien de wederpartij een consument betreft dan is de wet in beginsel van toepassing. Voor de goede orde, onder overeenkomsten worden niet alleen verstaan overeenkomsten die tot stand komen via e-mail of internet, maar in feite alle vormen van afstandcommunicatie. De wet geldt dus ook voor overeenkomsten die tot stand komen door middel van: telefoon, fax, post. De gedachte achter deze wet is dat de consument bij dit type overeenkomsten risico's loopt omdat hij op afstand minder goed kan beoordelen wat hij bestelt, dan bij een niet op afstand gesloten overeenkomst. Hiermee kom ik gelijk bij de bottleneck van de wet en terug op de onderhavige kwestie. Gesteld dat het in deze kwestie gaat om een consument, dan is het nog de vraag of zijn beroep op de wet in rechte stand kan houden. Bij het bestellen van een dienst als "hosting" weet een klant immers maar al te goed wat hij besteld. Een overeenkomst voor een dergelijke dienst kun je ook niet op de hoek van iedere straat aangaan, maar plachten in pratijk op geen andere wijze dan via internet (of ander afstandelijke wijze) tot stand te komen. Met een enkel beroep op de wet kan een klant dus niet volstaan. Hij zal inhoudelijk moeten beargumenteren waarom hij van de bestelling wil afzien. Daarbij zou je bijvoorbeeld geen genoegen hoeven nemen met het enkele feit dat betrokkene stelt dat naderhand een derde partij heeft ontdekt die de dienst goedkoper aanbiedt. In alle gevallen raad ik iemand altijd aan om een kosten-baten analyse te maken; Wegen de kosten, tijd en ergernis op tegen het behouden van een ontevreden klant?

Wederom de beruchte omstandigheden van het concrete geval. De lacunes in algemene voorwaarden ontdekt een gebruiker pas bij toepassing in de praktijk. Bijzonder omstandigheden maken dat algemene voorwaarden toch ineens niet sluitend blijken te zijn. Ik kan je in dat verband één ding met zekerheid zeggen: Algemene voorwaarden zijn nooit 100% waterdicht, omdat simpelweg niet alle situatie te voorzien zijn. Met algemene voorwaarden tracht een gebruiker zich uitsluitend in te dekken tegen de veel voorkomende risico's. In die algemene voorwaarden kun je in beginsel van alles opnemen, of het stand houdt is een tweede vraag. Daarom nogmaals het advies: Ga niet zelf pionieren met CD-roms of voorwaarden van concullegas, maar stel ze in samenspraak met een jurist op.

Hulde. Met alle respect, maar naast de "nieuwe" topics heb ik ook de ervaring (met name de laatste weken van maart, april) persoonlijk voor tal van vragen te worden benaderd waarop het antwoord relatief eenvoudig te vinden is met een goed gebruik van de zoekfunctie. Om die reden had ik één van de moderators al verzocht om mijn expertlabel te verwijderen, omdat het beantwoorden van al die vragen dermate tijdrovend was dat het ondoenlijk werd om aan de verplichtingen te beantwoorden die het expertlabel in het leven roept. Nu help ik anderen graag verder, maar daarvoor dient er wel een gezonde balans aanwezig te zijn. Daarom bij deze in ieder geval mijnerzijds - in de lijn van dit topic - het verzoek om expertmembers niet met vragen te benaderen waarop je met enig zoekwerk het antwoord zelf kunt vinden. Ik zou het bijzonder jammer vinden indien dit forum door het eigen succes ten onder zou gaan en daarom juich ik de bezemactie en de FAQ's ook van harte toe. In dit verband, maar ter zijde, is mij wel opgevallen dat leden de zoektermijn niet aanpassen. Wellicht een overweging ten overvloede om de termijn standaard aanzienlijk te verruimen.

Zoals hiervoor al is opgemerkt heb ook ik mijn bedenkingen. Terecht stelt Kermie de vraag om wat voor bedrijf of diensten gaat het eigenlijk. Naast de Vof zijn er ook andere alternatieven. Uiteraard bestaan er voordelen om in een bestaande vof te stappen, maar ook grote nadelen. Indien je die stap al maakt moet je eerst eens goed in de boeken van de desbetreffende vof kijken. Voor je het weet verbindt je jezelf aan een pakket schulden. Voorts is het zaak om in een vof goede afspraken te maken ten aanzien van de bevoegdheden die een ander heeft. In de vof is iedere vennoot hoofdelijk aansprakelijk. En daar zit een groot risico. Een bv is alleen voordelig als dit fiscaal ook uit kan. Als startende onderneming is het wellicht zinvoller om gebruik te maken van de fiscale voordelen (startersaftrek, investeringsaftrek, etc.). Indien en voor zover mogelijk zou je ook voor een maatschap kunnen kiezen, maar dat hangt wel af van de diensten of het bedrijf wat je wil oprichten. Een maatschap houdt eigenlijk niets anders in dan een samenwerkingsverband van (in jullie geval) 4 individuele éénmanszaken. Daarbij kun je gebruik maken van de fiscale voordelen en zit je toch niet helemaal aan elkaar vast. Hoe je vervolgens de maatschapsovereenkomst vorm geeft is aan jullie zelf. Je kan bijvoorbeeld er voor kiezen om alleen de kosten te verdelen, maar het kan ook zover gaan dat ieder voor gelijke delen deelt in de lasten en de lusten.

Handelingsonbevoegdheid is niet hetzelfde als handelingsonbekwaamheid. Deze fout wordt veel gemaakt. Ik heb daar in een eerder topic over hetzelfde onderwerp ook al aandacht aan besteed. Als minderjarige ben je gewoon beveogd om rechtshandelingen te verrichten, maar is deze eventueel vernietigbaar indien je wettelijke vertegenwoordiger (ouder, voogd) deze inroept. Verder sluit ik mij geheel bij Wekkel aan. Ik vraag mij daarom af waarom je zou overgaan tot handlichting en al die kosten zou maken terwijl dat eigenlijk niet nodig is.

Als de betaling op een andere wijze is gedaan dan via de bank of giro dan is wellicht lastig om van de betaling ander bewijs te leveren dan de betalingsbevestiging die de ex-advocaat heeft gezonden. Heb je wel betaald via bank of giro dan zou ik je adviseren om het gevraagde stuk te leveren, al is het alleen maar om van het gezeur af te zijn.

Ik zou de zaak niet bij voorbaat kansloos achten maar je hebt wel een kantoor nodig dat (ook) in de UK is gevestigd. Verder is het procederen in Engeland een kostbare en langdurige aangelegenheid. Wellicht dat één of meerdere brieven de wederpartij tot inkeer brengen en een regeling met jou willen treffen, maar of de kosten tegen de baten opwegen in een procedure valt nog te bezien. Voor wat betreft kantoren met een internationale praktijk, neem bijvoorbeeld Allen & Overy, Freshfields, Clifford Chance. Ook bij kleinere kantoren die zijn aangesloten bij een internationaal samenwerkingsverband zou je kunnen benaderen. Succes in ieder geval.

De verwerking van persoonsgegevens is inderdaad aan regelgeving onderhevig. Dit moet echter ook weer niet worden overdreven. Veel verwerkingen vallen onder de vrijstellingsregelingen. Twijfel je of de verwerking onder de meldingsplicht valt, meldt de verwerking dan voor de zekerheid aan bij het Cbp.

Sorry, even een paar dagen afwezig geweest. De reacties zijn weer overweldigend. Groupoffice lijkt een goede oplossing bedankt voor de tip. Ook kijk in nog naar egroupware. Ook daarmee kunnen we behoorlijk uit de voeten. De kritiek op OSS deel ik overigens niet. Het risico dat een project doodbloed bestaat ook ten aanzien van commerciele oplossingen.

Egbert, Puur uit nieuwsgierigheid. Waarom wil je voldaan aan een act die alleen voor onderneming geldt met een notering aan de NASDAQ of NYSE?

Probeer eens QDC in Leidschendam. Forwarding € 8,95 voor .nl en vanaf € 6.95 voor .com. Ook nog eens vriendelijk en behulpzaam. Succes.

De wetswijziging waar de werkgever aan referereert is al enige tijd aanhangig.Kortheidshalve verwijs ik naar hetgeen ik daarover al eerder heb opgmerkt. Voor zover op basis van de beschikbare informatie mag worden geconcludeerd voldoet het beding in de voorstelde vorm niet aan de vereisten voornoemd. Onder meer het gebied waarop het beding betrekking heeft is veel te groot. Advies: Tekenen niets en wacht een formeel verzoek af. Wat ik mij nog afvraag: wat is op dit moment in de arbeidsovereenkomst opgenomen t.a.v. het concurrentiebeding? Verder kan een vakbond je in deze kwestie goed helpen, als je daar lid van bent tenminste.

Het enkele feit dat een Nederlandse onderneming een buitenlandse rechtsvorm gebruikt maakt nog niet automatisch dat op die onderneming geen Nederlands recht meer van toepassing is. Behoudens de administratieve verplichtingen waaraan de Ltd. in de UK moet voldoen en de interne aansprakelijkheid van de bestuurder jegens de vennootschap, wegens een onbehoorlijke vervulling van zijn taak, bestaat er geen relatie met het Engels recht voor zover mij bekend, althans voor zover de onderneming uitsluitend in Nederland actief is. Dat er geen stortingsplicht tot een minimumkapitaal van 18k bij de Ltd. bestaat betekent nog niet dat er geen aandelenkapitaal aanwezig is. Verder staat het minimumkapitaalvereiste ook in Nederland op de helling.

Hallo Phileine, Ook in het Nederlands recht kun je als bestuuder voor een dergelijke overeenkomst aansprakelijk worden gehouden. In zoverre bestaat er weinig verschil.

Ook wij zijn op zoek naar een goede oplossing en hebben onze bedenkingen bij een webbased oplossing in verband met de veiligheid. Wat ik mij afvraag: Kun je het veiligheidsprobleem (voor zover dat er is) niet omzeilen door het systeem als platform te laten dienen, maar alle vertrouwlijke gegevens op de eigen server te parkeren?

A dirty mind is a joy forever! Conservatief Amerika mag vast nog vaker de straat op!