StevenK

Ik vind ‘t erg onduidelijk verwoord. Het ‘eenmalig’ impliceert dat er een vast moment bedoeld is, maar het ‘na’ is niet nauwkeurig, omdat het juist impliceert dat het moment van tussentijdse beëindiging in ieder geval niet voor het einde van de periode van twee jaar ligt, maar ergens erna. Gebruikelijk voor een bepaling als dat is een tekst als ‘ breakoptie waarbij de overeenkomst eindigt om 1 januari 2023, mits er uiterlijk op 30 juni 2022 opgezegd is’ , of ‘ eenmalige breakoptie, waarbij opgezegd dient te worden tegen 1 januari 2023 met een opzegtermijn van 6 maanden’ , waarbij die laatste al weer voer voor discussie is, omdat er door verhuurders wel gesteld wordt dat een opzegging tegen een bepaalde datum betekent dat de opzegtermijn begin te lopen op die datum, terwijl de meest voorkomende juridische uitleg is dat een opzegging tegen een datum betekent dat de overeenkomst op die datum eindigt. Als TS het zo begrepen heeft dat hij pas *na* twee jaar op mocht zeggen, dan maakt TS imho goede kans dat in rechte overeind te houden.

Kan wel, maar ik zou dan wel een afnameverplichting c.q. exclusiviteit op bedingen met - mogelijk - een risico-opslag.

Het fiscaal partnerschap betekent nog niet dat TS daarmee ook eigenaar is geworden van de auto. Volgens mij betekent dat dat het nog steeds mogelijk is dat TS de auto koopt van zijn partner, toch? Niks constructies met buurmannenn, gewoon koopovereenkomst, betalen, kenteken overschrijven en het ding in de boekhouding verwerken.

In dit geval zal het UWV ook zonder de curator verhaal kunnen zoeken op Arie. Arie heeft namelijk op grond van onjuiste informatie NOW aangevraagd, waardoor hij wist of behoorde te weten dat hij terug zou moeten betalen *en* Arie wist dat hij niet vanuit de BV terug zou kunnen betalen. Daarmee heeft Arie het UWV als schuldeiser benadeeld.

BTW en kosten hebben niets met elkaar te maken. /me gruwelt van boekhoudsoftware die dit soort vragen überhaupt mogelijk maken.

Als er iets is dat je niet uit een template maar op maat wilt hebben, is dat een NDA.

Ergens tussen 3 en 10 x Normalized EBITDA is mogelijk. Je zoekt een exit en dan zul je dichter bij de 3 dan de 10 uitkomen, omdat de koper het probleem op mag lossen dat hij de oprichters op korte termijn moet gaan vervangen. 3 miljoen lijkt mij niet haalbaar. Tenzij die 420k is na uitbetaling van enorme managementfees.

Overdracht en licentie zijn twee wezenlijk verschillende dingen, hoewel ze, zeker bij een exclusieve licentie, erg dicht bij elkaar kunnen komen. De kern zit erin dat bij overdracht het betreffende auteursrecht (of deel daarvan) volledig in de macht van de verkrijger komt *en* niet meer in de macht van de vervreemder is. Een voorbeeld van een gedeeltelijke overdracht is het recht om aan ontwerp van een specifiek gebouw wijzigingen aan te brengen. Zonder die gedeeltelijke overdracht kan een aanpassing van een gebouw een aantasting van de auteursrechten van de ontwerper zijn. Door nu het auteursrecht voor dat deel over te dragen aan de opdrachtgever kan veel toekomstige discussie voorkomen worden. Voor zo'n overdracht is een akte nodig. En een akte is ofwel een door partijen ondertekend stuk of door een daartoe bij wet aanwezen functionaris opgemaakt stuk. Bij een licentie geeft een rechthebbende feitelijk toestemming om specifieke of algemene inbreuk op een recht te maken. Daarmee vindt geen overdracht van een deel van het recht plaats. Daarnaast heeft een licentie in de regel een einde, waarna bij een exclusieve licentie de beperkingen voor de licentiehouder vervallen. Bij een overdracht kan dat ook niet, althans niet zo makkelijk, omdat je bij een (gedeeltelijke) overdracht hooguit af zou kunnen spreken op enig moment het recht weer terug over te dragen, maar daaraan zitten juridisch veel meer haken en ogen dan aan een licentie. Het lastige van dit alles is ook dat de auteurswet meer dan 100 jaar oud is en wij juristen pas in de laatste jaren zijn gaan nadenken over de juridische duiding van de moderne wereld...

Je wilt 'alle aansprakelijkheid uitsluiten' en 'voor het vertrouwen een adres in Nederland'. En dat ook nog een keer met 'consultancy', ofwel in gewoon Nederlands 'advisering'. Juist als je adviezen geeft kun je aansprakelijkheid niet uitsluiten en al helemaal niet door je achter een 'constructie' te verbergen. De oplossing is je risico's benoemen, inzichtelijk maken en enerzijds de aansprakelijkheid contractueel beperken en anderzijds verzekeren. En hou bij het eerste voor ogen dat een 'ik sluit alle aansprakelijkheid voor de gevolgen van mijn adviezen' niet echt bijdraagt aan het vertrouwen. Een 'mijn aansprakelijkheid is in alle gevallen beperkt tot het bedrag dat ik in een periode van een half jaar factureer' geeft dan juist weer veel meer vertrouwen.

Nee, dat hoeven ze niet. Het is juist de inbreuk die de schade oplevert, omdat daardoor het merk / ontwerp aan waarde inboet, omdat het merk / ontwerp ook voor een lagere prijs te koop is. Die schade is mogelijk veel groter dan enkel het aantal shirts dat ze minder verkocht hebben door de verkopen van TS. De aan de echte klanten die besluiten minder LV in het assortiment te nemen omdat de waarde van het merk en daarmee de verkoopbaarheid tegen de prijs die bij het origineel hoort vermindert door het aanbod van namaak.

Er is een algemeen verbindend verklaarde "CAO Motorvoertuigenbedrijf en Tweewielerbedrijf" (sinds in ieder geval 2010). Dat betekent dat ongeacht of je aangesloten bent, je daaraan gebonden bent als ondergrens voor alle daarin verwerkte arbeidsvoorwaarden. Voor die bedrijven geldt ook een verplichte aansluiting bij het bedrijfstakpensioenfonds Metaal en Techniek. Een stukje uitleg vind je hier: https://cassatieblog.nl/arbeidsrecht/verplicht-gesteld-bedrijfstakpensioenfonds-bevoegd-bindend-te-besluiten-verdeling-pensioenpremie-tussen-werkgevers-en-werknemers/ Dit laatste betekent ook dat je *achteraf* premie zult moeten afdragen over de periode waarin de verplichtstelling van toepassing was. Dit betekent ook dat je er heel goed aan doet je te laten adviseren door iemand die de finesses kent van deze regelingen. O.a. bij de Bovag vind je die kennis. En wat de opstelling van de werknemer betreft: het is volkomen normaal dat werknemers onderling praten over arbeidsvoorwaarden, zeker als het gaat om de vraag of die in lijn zijn met wet- en regelgeving. Dat zul je moeten accepteren als onderdeel van de groei van je bedrijf.

Nee, dat bedrag is zeker niet exorbitant, meestal zie je in dit soort blafbrieven hogere bedragen voor zowel derving als advocaatkosten. Als je nu terug gaat discussiëren loopt de advocatenrekening harder op dan de schade zakt en ben je per saldo veel duurder uit. Het is dus zaak je bewijs compleet te maken, te bellen en een deal te maken met de advocaat en onderdeel daarvan is dat je de advocaat belooft dat je stukken waaruit wat je zegt blijkt direct toestuurt. Op die manier hou je de tijd die de advocaat aan de kwestie besteedt beperkt en daarmee ook de kosten waar je uiteindelijk voor op kunt draaien.

Mijn eerste gevoel bij de tekst is dat de vertrekkende certificaathouder mag bepalen of hij alles aanbiedt of dat hij de 10% wil houden.

Als dit soort praktijken de media halen, hebben we het over 'omkoping' of 'steekpenningen', zeker in de context 'verhoog de prijs en betaal mij'. En wie is dan de gebeten hond: Twa, omdat hij de 'steekpenning' betaalt. Maar zoals jullie terecht zeggen: het is een glijdende schaal: een inkoopvoordeel, moet je dat aan je klant geven? En hoe zit dat met een volume-bonus? Wat mij betreft zijn dit pure inkoopzaken en heeft de klant daar niets mee te maken. De klant betaalt wat er afgesproken is. Maar in het geval dat Twa benoemt gaat het om een situatie waar de klant van Twa meer moet gaan betalen omdat iemand vindt dat hij ook een stukje van de taart willen hebben. Om dus die fee mogelijk te maken, zou de klant dan meer moeten betalen. Ik zou daar serieuze moeite mee hebben en er met de klant open over communiceren. Dan kan de klant kiezen of hij met deze partij nog zaken wil doen en onder welke voorwaarden.

Wat Roel zegt: meteen actie. Beslag, kort geding aanspannen.

Gebruikelijk of niet: op krediet leveren, zeker ook nog op grotere afstand, is een groot risico. Nu is ondernemen risico nemen, maar voor mij is daarin een vuistregel "neem geen risico's die je niet kunt dragen". Als je al ziet hoeveel problemen ondernemers tegenwoordig (kunnen) hebben met klanten die storneren, platforms die niet uitbetalen etc dan zie je al hoe groot dat risico kan zijn. Zelf zou ik er niet aan beginnen. Ik zou pas de order in behandeling nemen op het moment dat er absolute zekerheid is dat er betaald wordt na levering, door middels van verzekering. escrow of andere garantie en de kosten daarvan in de order verwerkt zitten of door de klant gedragen worden. Er staat toch geen bordje "bank" boven je voordeur?

Ja, je kunt het faillissement beëindigen door alle schulden te betalen, maar zoals hierboven terecht opgemerkt wordt: ook het salaris van de curator moet daarbij betaald worden. De van zaken is eenvoudig: curator vragen hoeveel er in totaal nodig is om alle schulden te betalen en als dat vast ligt, dat bedrag betalen. Het is wel zaak daarbij te zorgen dat goed vastgelegd wordt dat dat bedrag dan ook definitief genoeg is en daarmee het faillissement opgeheven wordt. Uiteraard mag je met de crediteuren contact opnemen. Voor een akkoord gelden wel regels en bij een akkoord moet je ook rekening houden met datzelfde salaris van de curator (en iets meer omdat hij ook werk moet doen voor een akkoord) en griffierecht. Sowieso wil je de curator zo min mogelijk gebruiken in dit proces want alle tijd die je van hem vraagt moet betaald worden. Verstandigst lijkt mij eerst die 'onbehoorlijk bestuur' claim door een deskundige te laten beoordelen. Want dat je de crediteuren wil betalen is nog we te begrijpen, maar de kans dat het salaris van de curator meer is dan de totale crediteurenpositie maakt het een heel wrange situatie in dat geval.

Het idee zou kunnen werken, maar vereist in deze concrete omstandigheid wel een leugen in de werkgeversverklaring. Dat neemt niet weg dat banken heel bizarre beoordelingscriteria hebben. een zelfstandige moet door honderd hoepels springen, maar een statutair directeur (die dus geen ontslagbescherming heeft) krijg probleemloos een hypotheek.

Mooi Wat heb je hierover in je ondernemingsplan opgenomen? En wat is er op tegen meteen al die kleinhandelszaak te beginnen? Door te ondernemen en zorgen dat je geld binnen haalt. Het is heel gebruikelijk dat je in zo'n situatie afspreekt dat je huur pas ingaat op het moment dat het gehuurde geschikt is voor waar je het voor wilt gebruiken. Dat heb je kennelijk niet gedaan en ik mag toch hopen dat je daar in je plannen rekening mee hebt gehouden? In ieder geval is er niet een externe bron die je lijkt te zoeken gezien je TT. Je zult het zelf op moeten lossen. Ga in gesprek met je verhuurder en ga intussen zolang je niet kunt ondernemen zoals je wilt ondernemen zoals je kunt in je huidige situatie en zorg dat er geld binnen komt. Want dit laatste is toch wel de essentie van ondernemen: zorgen dat er geld binnen komt, ongeacht de precieze omstandigheden.

Als jij de partij waar je de e-herkenning aanvraagt niet vertrouwt met jouw gegevens en de manier waarop ze die verwerken, moet je een andere zoeken. Bij Quovadis lees ik dat je gebruik mag maken van een kopie gemaakt met de KopieID app. Overigens vind ik het wat vreemd dat je moeite hebt met het verstrekken van je identificerende gegevens ten behoeve van een identificatiemiddel. Dat komt op mij over als geld storten bij de bank, maar het geld niet door de bank willen laten tellen.

Als je ze naar privé haalt, zul je er een reële economische waarde (dus niet de boekwaarde) aan moeten hangen en daarover BTW af moeten dragen. Als die reële waarde hoger is dan de boekwaarde kost het je daarnaast IB, maar als die reële waarde lager is dan de boekwaarde, levert het een boekverlies op. Als je ervoor kiest je hele voorraad als partij te verkopen zal de opbrengst waarschijnlijk laag zijn en heb je eerder een boekverlies dan een boekwinst.

Het maakt niet uit hoe het beestje heet. Als een onderneming de auto betaald, is het een 'auto van de zaak' en is het forfait van toepassing zoals dat ook van toepassing zou zijn bij een auto in eigendom van de onderneming.

Dan geef je de werknemer een waarschuwing. Maar verder kun je er niks mee, behalve je eigen procedures beter op orde hebben.

Ik zie (https://www.belastingdienst.nl/wps/wcm/connect/bldcontentnl/belastingdienst/zakelijk/btw/bijzondere_regelingen/margeregeling/margeregeling_aangifte_doen/aangifte_doen_bij_handel_in_margegoederen) dat de belastingdienst zegt dat je het voor de OB juist doet. Voor de IB is je omzet 182,64, want anders kun je de kostprijs van je omzet niet verantwoorden in je boekhouding en komt je bankboek niet overeen met je facturering.

Zoals je het nu doet, ben je heel onhandig bezig, want als de inruil op de factuur aan de BV staat, betekent het een BTW-belaste levering door de BV aan de garage. Je kunt beter de auto apart door de garage laten inkopen. Als de garage dat tenminste wil.