StevenK

Die regeling met vaste bedragen geldt alleen voor bewindvoerders, curatoren en mentoren op grond van het Burgerlijk Wetboek. Daar is het ook de kantonrechter die bevoegd is. Bij de curator en bewindvoerders uit de faillissementswet heb je te maken met de Rechter-Commissaris en andere tariefstructuren. Uitgangspunt is dat zij enkel betaald krijgen uit de boedel.

Ik denk dat je mogelijk twee dingen door elkaar haalt. Jij hebt het over de Regeling beloning curatoren, bewindvoerders en mentoren. Deze regeling is overigens waarschijnlijk maar deels van toepassing, omdat die pas op 1 januari 2015 in ging. Voor zover ik weet wordt deze 'jaarbeloning' betaald door de overheid. Daar kan de curator dus sowieso op rekenen. Dit gaat over de curator uit het personen- en familierecht, niet over de faillissementscurator, waarvoor de regeling geldt zoals Cosara al benoemd heeft. Overigens is die 200 een basistarief, dat naar gelang het aantal jaren ervaring van de curator en de omvang van de boedel naar boven of naar beneden bijgesteld wordt. De urenverantwoording van een curator wordt in de regel nauwkeurig beoordeeld door de R-C.

Waarom denk je dat 'ie dat wil? Ondernemen is risico's nemen.

Ik kan mij geen situatie voorstellen dat 8 criteria voor het zelfstandig ondernemerschap veel kort door de bocht zouden zijn. Als dat geen voldoende perspectief biedt... ... dan is dat geheel terecht ! De desbetreffende persoon is dan niets anders dan een zelfstandig werknemer ... met alle lasten die daarbij horen. Eh, nee. Want er is geen mogelijkheid om in die situatie als zelfstandige te werken. Het is niet eens mogelijk, anders dan via gedrochten als de DUBV, premies af te dragen en te zorgen dat de maatschappij niet tekort komt aan die zelfstandigheid.

Die is er juist wel. Zoals al eerder meerdere malen door meerdere personen reeds is aangegeven ... zorg dat je voldoet aan de criteria voor het ondernemerschap voor de inkomstenbelasting, dan is er niets aan de hand. Als je zelf denkt daar niet aan te kunnen voldoen, en daar gaat het zo langzamerhand wel naar uitzien, dan is er geen alternatief om goedkoop onder een fictief dienstverband uit te komen. Bij alle alternatieven die jezelf aanreikt, is er sprake van een vorm van loonbelasting. DIt is heel makkelijk gezegd, maar in veel situaties veel te kort door de bocht. Bijvoorbeeld in de IT worden zelfstandigen ingehuurd door opdrachtgevers die niet vanwege de kosten maar om andere redenen geen mensen daarvoor in dienst willen nemen. De conclusie 'fictief dienstverband' betekent dan 'einde opdracht'.

Dat jouw leverancier niet levert, is *jouw* ondernemersrisico. Ondernemen is ook risico's nemen en voor die risico's opdraaien. Bottomline van ondernemen is dat je kunt verdienen, juist omdat je risico's loopt. Risico's dat een klant niet betaalt, dat een personeelslid ziek wordt of dat een leverancier niet levert. Jij wekt sterk de indruk uitvluchten te zoeken uit deze realiteit, door vooral naar anderen te wijzen ipv te erkennen dat het *jouw* probleem is dat *jij* op moet lossen. Want jouw klant heeft gewoon recht op terugbetaling omdat jij je leveringsverplichting niet nakomt. Punt.

Dat heb ik je al verteld. Als je van onzekerheid houdt. Want ik denk dat als jij als bestuurder aangesproken wordt, je een reëel risico loopt, omdat je niet in rechte je leverancier aangesproken hebt.

Als er niks is, behalve schulden, dan moet je dat erkennen en de BV liquideren. Heeft de BV bezittingen, dan vraag je het faillissement aan. Heb je nog wel ergens 2500 euro, dan stel je je leverancier aansprakelijk.

Als je nu niks kunt vinden waar je niet voor hoeft te betalen, kun je misschien zelf ook gratis gaan werken. Dan hoef je ook niet te factureren en heb je die software ook niet nodig. En dan zijn er weer allerlei andere mensen geholpen in hun zoektocht naar 'gratis'. Denk je niet dat het verstandiger is iemand zoveel eer van zijn of haar werk te geven, dat hij of zij er ook voor betaald krijgt? Juist omdat er 'weinig van snapt' is het waarschijnlijk verstandiger een betaalde oplossing te kiezen, waarbij je ook recht hebt op ondersteuning bij de dingen waar je zelf niet uit komt.

Je haalt twee dingen door elkaar, namelijk omzetbelasting en inkomstenbelasting. De KOR is een regeling uit de omzetbelasting, de zelfstandigen- en startersaftrek zijn regelingen uit de inkomstenbelasting en ze hebben daarom zo goed als niks met elkaar te maken. Ik zeg 'zo goed als', omdat wanneer je vanwege jouw situatie de KOR toe mag passen het bedrag dat je niet hoeft af te dragen aan omzetbelasting toegevoegd wordt aan je resultaat.

Huurder en verhuurder zijn volkomen vrij welke borgsom afgesproken wordt. Het is gebruikelijk dat dat bedrag een aantal maal de volledige maandelijkse verplichting is. En die maandelijkse betalingsverplichting omvat ook de BTW. Daar is het ook gebruikelijk dat de borgsom gebaseerd is op de huur inclusief BTW.

Met afwachten bereik je niks, behalve dat bij een uiteindelijke WSNP aanvraag de rechter zegt: 'U hebt te lang afgewacht en daardoor nodeloos schulden op laten lopen. WSNP aanvraag afgewezen'.

Nee, want als ze faillissement aanvragen, wordt je door de Rechtbank in de gelegenheid gesteld alsnog WSNP aan te vragen. Je zegt dus gewoon hoe het is: 'onderneming gestaakt, schuldhulpverlening aangevraagd bij de gemeente'. Hoezo? Activiteiten zijn toch gestaakt? Precies. Lopende lasten zoveel mogelijk betalen. Ontstane schulden niet.

Dat is precies wat ik schreef. Eerst failliet gaan als ondernemer. Daarna zal de curator (na volledige liquidatie) het faillissement kunnen opheffen en - met een verklaring - de boel kunnen laten omzetten in een WSNP. Maar dan ben je dus zomaar twee jaar langer bezig dan wanneer je niet eerst dat faillissement aanvraagt. En voor de goede orde: een faillissement aanvragen wanneer er geen activa zijn, kan leiden tot een niet-ontvankelijke aanvraag met proceskostenveroordeling. Die schuld is dan weer een belemmering voor toelating tot de WSNP. Kortom: niet doen, geen faillissement aanvragen, maar uitschrijven, staken, en naar de gemeente. (overigens vind ik die 'u mag geen bedrijf hebben voor schuldhulpverlening' standpunten die gemeentes hanteren onjuist)

Dit is volgens mij een onjuiste voorstelling van zaken. Als je als persoon een zaak hebt (eenmanszaak of VOF), dan zul je volgens mij juist eerst door het faillissement heen moeten voordat je in de WSPN terecht kunt komen. Het enige dat niet zonder meer mogelijk is, is het faillissement van de zaak - en dus de persoon - aanvragen met als doel om 'misbruik' van de WSNP te maken. Als ondernemer wordt er namelijk van je verwacht dat je (als ondernemer) toch echt in eerste instantie failliet gaat. Vervolgens komt er een curator om de boel te liquideren. De nadruk ligt dan op halen wat er te halen valt voor de boedelrekening. Met een verklaring van die zelfde curator dat er echt niets meer te halen is (en dat er dus geen sprake van misbruik van recht is), dan kun je (als persoon en niet meer als ondernemer) alsnog bij de rechtbank verzoeken om omzetting in schuldsanering. Alle reeds goedgekeurde boedel-, preferente - en concurrente vorderingen gaan dan over in de WSNP. Als je de zaken een beetje fatsoenlijk voor elkaar hebt, dan zal die curator dat faillissement wegens gebrek aan baten weer opheffen. Hoe lang er tussen faillissement en opheffing van faillissement zit, dat ligt eraan hoeveel er nog te halen valt, hoeveel zin de curator heeft, hoe goed je de zaken voor elkaar hebt en hoe vervelend de schuldeisers zijn. Ik heb bij sommige mensen gezien dat hun faillissement (van een eenmanszaak) binnen ongeveer 6 maanden was omgezet in een schuldsanering. Het nadeel in dit geval is wellicht dat er sprake is van een VoF, waarbij één van de vennoten niet erg meewerkt. Moeilijke situatie, hoor. :( Dat zie je verkeerd. De wet zegt namelijk dat als je faillissement aanvraagt, terwijl je weet dat de WSNP bestaat, het faillissement niet omgezet kan worden in een WSNP. Dat betekent dat je het WSNP traject pas kunt beginnen na afsluiting van het faillissement. De rechtbanken zijn niet allemaal even strikt in toepassing van deze regel, maar het is makkelijker dit te voorkomen dan er in meegesleurd worden.

Hoe dan ook faillissementsaanvraag intrekken, onderneming staken (cijfers van de staking opmaken) en uitschrijven bij de KvK.

Dit is te zwart/wit. Deze overeenkomst is innerlijk tegenstrijdig en behoeft derhalve uitleg. En bij consignatie is het uitgangspunt dat de goederen van de leverancier zijn, tot ze verkocht worden. Dus ik denk dat als dit voor een rechter zou komen, de kans reëel is dat die rechter de overeenkomst toch zo uitlegt, dat de goederen die geretourneerd kunnen worden, ook retour genomen dienen te worden.

De inhoud van een overeenkomst wordt bepaald door de tekst en door hoe partijen die tekst bedoeld hebben. Daarom kunnen wij je niks zinnigs vertellen, want het gaat om de vraag hoe jij en jouw leverancier dit bedoeld hebben. Wat je vraag betreft 'mag dit?'. Ja, dat mag. Partijen - zeker in zakelijke overeenkomsten - zijn heel erg vrij in wat ze afspreken. Dat neemt overigens niet weg dat juist bij een consignatieovereenkomst een afnameverplichting op mij erg vreemd overkomt.

Wat zegt je leverancier hoe je dit uit moet leggen?

Die advocaat die je inschakelt voor het contract zal de betaling over zijn derdengeldenrekening kunnen laten lopen. Dat lijdt geen twijfel.

Maar daarmee ben je er niet, want je zit vooral met de vraag *wat* er precies overgedragen wordt en of de verkoper wel bevoegd is om dat over te dragen. Stel je koopt een website en achteraf blijkt dat de verkoper bij het (laten) bouwen er van inbreuk heeft gemaakt op auteursrechten, dan koop je een kat in de zak.

En dan kun je de betaling ook via de derdengeldenrekening van die advocaat laten lopen, waarmee beide partijen behoorlijke zekerheid hebben omtrent de betaling.

Laat de webshop bij jouw bestaande klant inkopen, vraag jouw bestaande klant zelf een webshop te beginnen of geef de webshop een prijsstelling waarbij de marge pas interessant wordt inkoop van grotere volumes.

Ik zou prijzige kwaliteitsproducten niet gaan verkopen via wederverkopers die de ruimte niet hebben om te investeren.

In Nederland laat de rechter geen ruimte voor reflexwerking. Er is wel wat jurisprudentie uit het buitenland, maar voor zover ik die ken gaat dat om situaties waar het over gedeeltelijk privégebruik gaat, als ik het mij goed herinner groot onderhoud aan een pand dat zowel zakelijk als privé werd gebruikt. Tot nu toe wordt het begrip 'die niet handelt in de uitoefening van beroep of bedrijf' heel beperkt uitgelegd. Op het moment dat je zegt 'zet de factuur maar op naam van de zaak' handel je volgens die stand van zaken als als ondernemer.