StevenK

Overigens belangrijk om in het oog te houden, het onderscheid tussen de gerechtsdeurwaarder die executeert en de deurwaarder die met een incasso bezig is. Op het moment dat de gerechtsdeurwaarder met 'in naam van de koning' aanzeggingen strooit is de kans erg groot dat het gaat executoriale titels. Dan pas de vordering gaan betwisten werk in de regel niet, tenzij er één of andere verzetprocedure open staat.

Ze heeft kennelijk de VOF opgezegd en dan moet er verdeeld worden. Wellicht dat je je daarbij door een advocaat bij kunt laten staan, maar dat kost zeker niet 'direct 10.000 euro of meer'. Belangrijkste is dat je je laat adviseren over je positie en (on)mogelijkheden, zodat je van daaruit je strategie kunt bepalen.

Als jij die BTW teruggekregen hebt van de belastingdienst is er toch niks aan de hand?

Van de klant Wat heb je afgesproken? Normaal is dat je zegt 'niet betalen is niet verlengen' Zie boven Dat mag de curator (als die er is) zelf regelen. Ja, in beginsel wel.

Precies. Maar dan vooral om te kijken welke stappen mogelijk zijn om te voorkomen dat de aansprakelijkheid groter wordt.

Nee, want beëindiging van het bedrijf, wat je daar ook onder verstaat, heeft niet tot gevolg dat de verplichtingen van TS eindigen. Als je dat zo schetst is dat wellicht een optie, maar dan moet je goed kijken hoe dat contractueel geregeld is *en* in hoeverre daarmee de toekomstige vordering van de verhuurder te niet gaat.

Ja dat kan kloppen. Klopt het wel dat als er ooit een deurwaarder aan te pas komt, de deurwaarder eerst naar het restaurant gaat? En gaan ze daarna naar haar persoonlijk, naar mij persoonlijk of allebei? Ik ben namelijk bang dat dit mij straks heel veel gaat kosten (omdat ik ook alles voor de zaak al heb betaald) en omdat er bij haar persoonlijk ook weinig te halen valt, ik straks misschien wel spullen / mijn huis kwijt ben en zij er dus wel heel makkelijk vanaf komt zonder ook maar iets te betalen? Reken er maar op en bereid je er op voor dat ze ook direct bij jou aankloppen, want ze zijn niet verplicht eerst bij het restaurant of je ex-compagnon langs te gaan.

Jij bent aansprakelijk en je kunt die aansprakelijkheid niet met een contract laten verdwijnen, omdat anderen, zoals de verhuurder, geen partij zijn bij de afspraken die jij met je ex-compagnon maakt. In jullie onderlinge verhoudingen is je ex-compagnon aansprakelijk voor alles wat jij betaalt na ontbinding van de VOF. Maar of je daar veel aan hebt weet ik niet, want het klinkt alsof er bij de ander niets te halen is.

En hoe ga je die betalen? De meeste bureaus hebben in hun voorwaarden wel staan wat er gebeurt als jij de opdracht intrekt. Kijk daar eerst maar naar.

Als je geen cent te makken hebt, weeg dan de goede en kwade kansen, kosten en risico's af en accepteer dat bod. Wil je voor die 8k gaan procederen dan zit je toch al snel op 1500 advocaatkosten + 300 griffierecht / deurwaarder, met het risico dat je verliest en de zekerheid dat je van die advocaatkosten hooguit een paar honderd vergoed krijgt (forfaitaire vergoeding). Kortom, als je graag geld uitgeeft verder procederen, maar als je geen cent te makken hebt, accepteren.

heb je wel op die site gekeken, want daar kun je duidelijk lezen wat de basis is voor deze dienstverlening:

Kun je de integrale tekst van het beding hier plaatsen?

Faillissement betekent dat al je bezittingen verkocht worden, maar je schulden blijven bestaan. Daarom is het ook dat ik al eerder heb gezegd dat voor niet-rechtspersonen een faillissement nooit een oplossing is.

In tegenstelling tot wat Ron aangeeft gelden geen vaste termijnen, omdat er geen sprake is van 7:290 ruimte (winkelruimte). Er is dus sprake van contractsvrijheid en uiteraard staat het je vrij iets anders voor te stellen. Een faillissement doet op zich de huur niet eindigen en normaal gesproken is er sprake van een schadevergoeding bij tussentijdse beëindiging die gelijk is aan de resterende huur. Als de huurder een rechtspersoon is en die gaat failliet, dan zijn de ondernemers nadien niets meer verschuldigd (tenzij er bestuurdersaansprakelijkheid vastgesteld wordt).

Ja, het kan, maar de inspecteur zal - waarschijnlijk - de fiscale gevolgen niet accepteren. Los daarvan is instappen in een verlieslatende VOF zo ongeveer het stomste wat je in de zin van aansprakelijkheid en risico kunt doen.

Je geeft aan dat PostNL wil vergoeden, dus ik neem aan dat een lege doos bezorgd is.

Het is jouw verantwoordelijkheid te leveren en dat heb je niet gedaan. Dus standpunt van de klant is juist.

Je wilt iemand ontslaan vanwege niet voldoende functioneren. Dan zul je eerst - leve het nieuwe ontslagrecht - een gedegen dossier op moeten bouwen. De kans is groot dat het het goedkoopst is gewoon door te betalen tot einde contract (en tijdig aanzeggen dat het contract niet verlengd wordt).

Nee, want die rechten behoren bij een daadwerkelijk dienstverband. Een fictief dienstverband heeft enkel fiscale gevolgen: de fictief werkgever dient allerlei belastingen en premies af te dragen, de fictief werknemer krijgt geen ondernemersfaciliteiten.

Die tweede stap is geen vereiste en juist bij partijen die toch niet gaan betalen kun je die overslaan. En als je contract en/of factuur voldoende duidelijk zijn over wanneer er betaald *moet* zijn, kun je de ingebrekestelling ook overslaan, maar met een goede 14-dagen-brief pak je nog wel de incassokosten mee. Dat neemt overigens niet weg dat mijn ervaring ook is dat een eerste dreigende brief van mij wanbetalers nogal eens motiveert tot betaling.

Het is tweeledig. Het huurcontract zal regels op dat punt bevatten en dat betekent dat jij - mogelijk - richting de verhuurder aansprakelijk bent voor wat je onderhuurder doet of laat. Waar het gaat om overtreding van wet- en regelgeving is jouw onderhuurder zelf aansprakelijk en verantwoordelijk.

Maar wel dat de bank TS meer geleend heeft dan zij had mogen doen, waardoor TS in de problemen is geraakt (lees: gebracht), dat zou wellicht onrechtmatig kunnen zijn. Althans, dat is wat TS volgens mij betoogt. Het taxatierapport kan daarbij van belang zijn. Het lijkt mij echter niet voor de hand liggen dat de bank bewust een hogere lening verstrekt dan de waarde van het onderpand. Ik denk dat daarvoor veel meer nodig is. Een zorgplichtverweer op 'onvoldoende dekking door onderpand' is niet genoeg. TS zal dan ook moeten motiveren dat de bank hem dit bedrag, gezien zijn financiële positie, niet had moeten lenen. Daarbij is ook van belang dat in die tijd, 2001, er geen enkele belemmering was om meer te lenen dan de waarde van het onderpand. Hoeveel iemand mocht lenen werd primair bepaald aan de hand van de mogelijkheden tot betaling van de verschuldigde termijnen en in die tijd reikte de zorgplicht niet zo ver als nu.

Als je het VTLB weet en dus ook wat je maandelijks af kunt dragen, weet je ook hoeveel je in drie jaar WSNP zou sparen. Een bedrag die orde van grootte is een reëel en met zo'n berekening en verdere stukken onderbouwd bod.

Allemaal interessant of die taxatie wel of niet klopt, maar het is toch niet zo dat de bank meer van je terug vraagt dan de bank je geleend heeft?

Begin eens met een VTLB berekening te (laten) maken, zodat je kunt bepalen welk bedrag je gedurende drie jaar zou moeten kunnen sparen als je van de WSNP gebruik zou maken. Dan heb je een redelijk beeld van wat je kunt bieden.