Ron van der Kolk

Beste JackRu, Welkom op Higherlevel. Of was je hier al eerder onder de naam Onos? Wacht even. Er zijn klanten, er wordt werk verricht, maar het samenwerkingsverband is er nog niet? Met die hebben die klanten dan een overeenkomst? Voor de facturering (en de fiscale gevolgen) zou je mogelijk uit moeten gaan van de werkelijke situatie voor deze klanten en wellicht al niet meer (of minder) te kiezen hebben. Maar dat hangt van de regeltjes van de betrokken landen af.

Helaas, berichten in off topic tellen toch niet mee voor de postcount...

Ik denk dat je dit draadje bedoeld. Dennis schrijft daar al: En de praktische tip:

Beste onlineZaak, Welkom op Higherlevel. Een werknemer die onvrijwillig het bedrijf verlaat lijkt me geen goede keuze om een nieuwkomer in te werken. Dan komt de frustratie van de bedrijfsverlater op het dak van de nieuwkomer; dat is niet echt een motiverend begin. Daarnaast vraag ik me af of de overdracht ook kundig gebeurd, als je over de verlater al niet tevreden bent. Zoals genoemd is het dan "vrijgesteld van arbeid", maar in de praktijk is het effect hetzelfde. In veel gevallen is dat de beste optie, zodat de demotivatie van de verlater niet de rest van de organisatie besmet. Bovendien is het doorbetaald en heeft iemand zo alle tijd om te solliciteren; dat is ook een geste. Iedereen heeft dat potentieel, op de motivatie van de rest. Ik ken de persoon en de organisatie niet, maar dit vind ik zelf een belangrijk punt om altijd af te wegen. Systeembeheerders worden nog wel eens direct na de aanzegging naar buiten begeleid om te voorkomen dat ze dingen blokkeren, maar zoiets zou je bij elke medewerker moeten overwegen. Niet altijd doen, maar op zijn minst overwegen. Overigens zou ik direct na de aanzegging een neutraal iemand hebben klaarzitten om de verlater op te vangen; een vertrouwenspersoon of zo. Dat is prettig voor de verlater, maar kan de hitte er ook een beetje afhalen en de boel in perspectief zetten. Dat voorkomt mogelijk klachtenprocedures en dat soort vervelende dingen, want als iemand stomend naar huis gaat en zich verder op laat naaien door de omgeving wordt niemand daar beter van. Met die laatste tip kun je het zelf ook meer bij de zakelijke mededeling houden en krijg je hopelijk minder te neiging om je beslissing goed te praten en te verzachten met zaken als het weggeven van extraatjes... Waarom? Je bent ontevreden over de medewerker en ze krijgt iets dat gezien kan worden als beloning? Dit is een vreemd signaal naar de rest van de organisatie, die wel naar tevredenheid werkt maar geen extraatje krijgt. Mocht je wat willen doen vanuit je verantwoordelijkheid als werkgever, besteed het geld dan aan ondersteuning bij het vinden van een nieuwe baan. Dat geeft ook de rest van de medewerkers meer een beeld van de zorgzame werkgever. Dit zijn lastige gesprekken. Het link naar de opbouw van een slechtnieuwsgesprek van Prinsrachid is een goed begin. Bereid je voor door het uit te schrijven en oefen het gesprek met iemand. Met behulp van die voorbeeldopbouw kun je vervolgens 90% wegstrepen van wat je had opgeschreven. De punten twee en drie van die opbouw duren in het gesprek namelijk hooguit een minuut. Daarna is het vooral luisteren zonder er inhoudelijk op in te gaan en voorkomen dat je in discussie raakt maar wel je medeleven te tonen. Het is en blijft een mededeling, geen discussiepunt. Dat klinkt hard, maar hoe beter je dat beheerst hoe makkelijker zo'n gesprek voor de ontvanger van het slechte nieuws wordt. Bij de vervolgacties nog de aanvullende tip om niet teveel aan te bieden en de medewerker vooral te faciliteren in de eigen verantwoordelijkheid. Heel veel succes en laat weten wat je uiteindelijk hebt besloten te doen en hoe dat heeft uitgepakt.

Ondanks dat had het prima gekund, als hun melige interviews uit begin jaren zestig erbij pakt. ;D

Toen een interviewer aan John Lennon vroeg of Ringo Starr de beste drummer ter wereld was, antwoordde John: "Ringo isn't even the best drummer in The Beatles". 8)

Mijn opmerking was vooral als reactie op Cosara's stelling dat contracten altijd mogen worden opengebroken, niet alleen over prijsverlaging. Maar zelfs voor een prijsverlaging kan vast worden verdedigd dat dit de aanbesteding anders maakt. Maar goed, uit niets blijkt dat het hier gaat om een aanbesteding. Het was een voorbeeld. Het kan wel zo zijn dat er andere belangen zijn dan alleen die van opdrachtgever en opdrachtnemer, er zijn mogelijk derden betrokken bij de (prijs)afspraken waardoor aanpassing niet zomaar mogelijk is. Denk aan een fee voor een broker die ook beïnvloedt zou worden of zo. Geen wet, wel een mogelijke beperking. Maar on topic: prijsverlagen zou ik niet doen, hooguit korting geven. Maar zoals gezegd: probeer eerst zekerheid te krijgen over de reeds gemaakte cq. gefactureerde kosten. Ga in gesprek met de opdrachtgever. Als er echt zwaar weer is, emmer dan niet door tot de boel echt failliet is. Geen aannames, maar gewoon een open gesprek.

Prijs aanpassen lijkt me toch een wezenlijke wijziging, die tot een andere beslissing zou hebben kunnen leiden (criterium Ib).

En de aanbestedingswet dan? Je kunt niet een opdracht aan een partij gunnen en daarna vrolijk met z'n tweetjes opnieuw onderhandelen en de prijzen aanpassen.

Goed punt. Maar ook: de intelligentie om te stoppen als het niet lukt, ook als heb je er al 10.000 uur ingestoken en roemt iedereen je talent. De aanhouder wint immers niet altijd. Keuzes maken, ook lastige keuzes, is wat dat betreft ook een succesfactor. The guts to kill your darlings.

Het is nu net de vraag of voor een ondernemer talent en aanleg belangrijk zijn om succesvol te zijn. Is het een kunst, net als voetballen? Het lastige is natuurlijk dat bij voetballen redelijk duidelijk is wat je moet doen, maar bij een ondernemer niet; er zijn ondernemers en ondernemingen in allerlei soorten en maten. Dat maakt vergelijken lastig. Het is de vraag of je een hit kunt maken. Natuurlijk zijn er muzikanten met heel veel talent. Er zijn er ook zonder muzikaal talent, die toch een hit scoren. (Wie had een paar jaar geleden ook alweer die hit door een standaarddeuntje uit zijn muzieksoftware als single uit te brengen?) Het muzikaal palet is ook heel breed. Of een liedje succesvol wordt, hangt (de grote artiesten der aarde uitgezonderd) vooral af of op dat moment de markt het oppikt. Veel briljante muziek wordt nooit een hit. Een hoop fantasieloze autotune pulp weer wel. Of ook weer op het goede moment. Denk eens aan de oprichting van Microsoft. Nadat de inkoop van IBM er niet in slaagde een besturingssysteem te kopen bij de grote partijen, klopten ze bij het piepkleine Microsoft aan. Dat kocht snel een besturingssysteempje, hernoemde het, en verkocht het met een slimme licentie aan IBM. Omdat de IBM PC wereldstandaard werd, wat het kostje van Microsoft ook gekocht. Veel toevalsfactoren. Kortom, ergens ging bij de succesvollen iets goed. Maar wat? Was het talent, ervaring, toeval? Succes en geluk kun je niet volledig afdwingen. Dat maakt het ook tot ondernemen. De kansen vergroten door te oefenen, te blijven proberen en de risoco's te managen wel, daar ben ik van overtuigd.

Training versus aanleg en intelligentie? Het succes van een onderneming telt zoveel meer variabelen. Toeval, op de juiste tijd op de juiste plaats zijn, het netwerk, enzovoorts. Je kunt er eindeloos over filosoferen, maar een antwoord zal bijzonder lastig te vinden zijn. Ook omdat het zich door de veelheid aan variabelen lastig laat onderzoeken. Dat gezegd hebbend... ook mensen zonder training, ervaring, talent of intelligentie kunnen heel succesvol zijn. Zet de televisie maar eens aan. ;D Heel vaak proberen en heel veel moeite doen vergroot de kansen ongetwijfeld, maar zulk doorzettingsvermogen kan ook een talent zijn. Of intelligentie. Of juist gebrek aan realiteitszin. Het is overigens heel menselijk om succes aan zichzelf toe te schrijven (ik heb er jaren hard voor gewerkt, daarom is product gewoon top!) en problemen aan de buitenwereld (ik kan er niets aan doen, de klanten snappen het gewoon niet!). Training kan succes wat mij betreft niet volledig verklaren, het is geen wondermiddel (zeg ik als trainer en als student). Training en opleiding kunnen wel bijdragen. Niet alleen om de dingen die je al doet beter te doen, maar ook om een denkproces te starten: de dingen anders doen of zelfs andere dingen doen. De grootste waarde van training zit voor mij, boven het overdragen van informatie en vaardigheden, in het ontwikkelen van kennis. Kennis als in: het leren om waarnemingen te intepreteren tot informatie en daarmee beslissingen te nemen.

Het is niet mijn bedoeling je onderuit te halen, maar als die e-mail op dezelfde manier geschreven is als je beschrijving hierboven, dan lijkt me dat niet in voldoende mate vaststaan. Voor mij is het in elk geval niet duidelijk. Ik adviseer dan ook met klem de gemaakte afspraken door een deskundige te laten evalueren. Niet alleen met oog op de afhandeling van de ontstane situatie, maar ook met het oog op de toekomst. Ben je ook bestuurder van de BV? Als medebestuurder van de BV kun je jezelf niet zomaar van verantwoordelijkheden distantiëren. Bestuurdersaansprakelijkheid gaat ook over wat collega bestuurders hebben gedaan of nagelaten. Uit je verhaal maak ik op dat er geen facturen zijn gewijzigd, maar dat er facturen verzonden zijn door een VOF terwijl jij verwachte dat die facturen door de BV zouden zijn verzonden. Of dat terecht is, daar kan ik niet over oordelen, want de constructie tussen BV en VOF en de gemaakte afspraken zijn voor mij een raadsel.

Beste FritsH, Vervelend dat je in deze problematiek terecht bent gekomen. Welk antwoord geeft je schuldhulpverlener op deze vraag? Die kan, met kennis van jouw dossier en jouw situatie, je adviseren over wat je het beste kunt doen op dit moment. Hypothetische "wat als" vragen lopen wellicht te ver op de zaken vooruit en zijn daarnaast lastig te beantwoorden zonder dossierkennis. Je kunt voor hulp terecht op de volgende plaatsen (via het NVVK dat je zelf al noemt): http://www.nvvk.eu/schuldhulpverlening/schulden

Hoe realistisch is je verwachting? Zie de eerdere opmerkingen over je conversie. Die is juist enorm hoog, zeker voor een nieuwe dienst van een onbekend bedrijf.

Beste Univers, Vervelend voor je dat het niet goed loopt. Dat is niet te zeggen, want uit je verhaal blijkt niet of er daadwerkelijk sprake is van genoemde zaken en zo ja, wie daar nu eigenlijk verantwoordelijk voor is. Je verhaal is uitgebreid, raakt allerlei potentiele probleempunten, maar voor mij niet echt helder. Mogelijk is geen fraude maar vooral onduidelijkheid en kennisgebrek bij jou en je zakenpartners. Elkaar beschuldigen zonder gedegen onderbouwing helpt niet om de zaken goed af te wikkelen. Ik adviseer je om iemand, die je volledig inzicht geeft, uit te laten zoeken hoe een en ander nu precies in elkaar zit; bijvoorbeeld je boekhouder. Op basis van de bevindingen kan de advocaat mogelijk adviseren wat je daar juridisch mee kan. Over de boekhouder gesproken, dat is een voorbeeld van wat voor mij onduidelijk is. Je zakenpartners moeten hun administratie overleggen aan jouw boekhouder, schrijf je. Maar blijkbaar hebben jullie samen een 50/50 BV; wie is daar dan de boekhouder van? Het lijkt als of er "wij/zij" wordt geopereerd in plaats van "ons". Als er binnen de BV fouten worden gemaakt, is dat niet "hun" fout of probleem, maar net zo goed jouw probleem, want het is ook jouw onderneming. Is er een adviseur betrokken geweest bij het opzetten van de BV constructie?

Misschien een harde vraag: ben je fotograaf geworden omdat je dat gewoon leuk leek, of omdat je daarvoor een schreeuwende behoefte in de markt zag? Je kunt proberen kopers te vinden voor wat jij leuk vindt, of de boel omdraaien en gaan doen waar (potentieel) behoefte aan is. Dare to kill your darlings. Met jouw fotografisch oog zie je ongetwijfeld dat het beter kan. Als de (potentiële) klant dat verschil ook na jouw werk ernaast niet ziet, kun je gaan proberen die klant van jouw gelijk te overtuigen, maar vaak is dat trekken aan een dood paard. Verder gaan levert dan meer positieve energie op. Been there, done that, no t-shirt and no cigar... (In een vorig bestaan heb ik ook talloze makelaars gebeld voor betere fotografie en panoramafoto's. Tevergeefs.)

Beste Dennis, Welkom op Higherlevel. Ik lees dat jij de prijzen te hoog vindt. Ik lees dat service voor jou op nummer 1 staat. Ik lees dat jij productie en logistiek in orde vindt. Enzovoort. Maar... wat vindt de klant van al die dingen? Slim produceren begint bij klantwaarde: dat waar de klant voor wil betalen, omdat het voor hem waarde vertegenwoordigd. Vergis je niet dat de klant perse meer wil; minder kan ook. Misschien wil de klant wel lagere kwaliteit, en snellere logistiek. Of andersom, hogere kwaliteit terwijl het wel wat langer mag duren. De kunst is niet meer te doen dan waar de klant voor wil betalen (of noodzakelijk is), want dat is verspilling. Verspilling levert jou kosten op, en de klant frustratie. Een balans tussen prijs, kwaliteit en service e.d. vormt een bedrijfsformule. Je kunt immers niet zomaar zowel de laagste prijs als de beste kwaliteit en de beste service hebben. In de grote consumentenmarkt kunnen verschillende formules (van Albert Heijn tot Aldi) naast elkaar bestaan. Jij zit in een veel kleinere markt. De vraag is welke formule in jouw markt het meeste profijt oplevert. Dat begint met onderzoek naar klantwaarde en vervolgens naar concurrentie-analyse. Misschien hoef je niets extra's te doen maar moet je vooral schrappen, waardoor het ook nog eens vanzelf goedkoper wordt. Je zou dit wat mij betreft echt eens moeten gaan bespreken met potentiële, huidige en voormalige klanten. Lastig, maar naar mijn mening van levensbelang voor de toekomst van de onderneming! Als je ergens moet gaan investeren dan is het wel hier, in de relatie met de markt. En dan de vinger aan de pols houden, want klantwaarde verandert in de loop van de tijd. De omstandigheden van jouw klanten veranderen immers ook voortdurend door ontwikkelingen in de maatschappij. Het lijkt me ook zinvol om de kijken of het "van alle markten thuis zijn" door de klanten als meerwaarde wordt gezien. Zo niet, dan is het verstandig om te kijken of het jullie zelf wel meerwaarde oplevert door praktische of strategische voordelen. Zo niet, dan is "van alle markten thuis zijn" wellicht een strategie die moet worden herzien.

Ik kan me voorstellen dat het onrechtvaardig voelt. Je schrijft "overgedragen"; heeft de curator de dvd's, merknaam, en licentie verkocht aan de betreffende distributeur om zo nog opbrengsten voor het failliete bedrijf realiseren? Zo ja, dan is het heel zuur dat nu juist die distributeur ze wilde kopen.

Beste Henri, Welkom op Higherlevel. Niet alleen fiscaal: worden de risico's van privégebruik door een niet aan het bedrijf verbonden bestuurder ook gedekt door de zakelijke autoverzekeraar? En als de verzekeraar het wel dekt, wie draait er dan op voor de mogelijke terugval in korting door vermindering in schadevrije jaren? (Dat is niet wat je vroeg, maar ongevraagd advies is zowel een voordeel als nadeel van een forum ;))

Dat heeft niets met leeftijd te maken. Misschien moet je toch het Handboek Ondernemen eens lezen. En je oriënteren op de basisbeginselen van het ondernemen. Gebruik ook Google en de zoekfunctie op dit forum eens.

Waarom denk je dat zij geen belasting hoeft te betalen omdat ze minderjarig is?

Ik waardeer je enthousiasme. Maar hoeveel tijd kost je dit en wat levert dat op? Stel dat je opdrachtgever 5 euro per uur wil betalen. Dan ben je al 1 euro kwijt aan BTW en 4 euro aan uurloon en loonfheffingen. Waar betaal je de verzekering, boekhouder en jezelf van? Als je geen idee hebt wat je moet regelen, waarom ben je dan al begonnen?

Ik ben van mening dat je ook zonder personeel hier een en ander te regelen hebt op het gebied van belastingen, verzekeringen e.d. Daarom vrees ik dat de kans om dit ook zonder personeel winstgevend te maken klein is. Je moet het opnemen tegen buurtkinderen die het zelf wel regelen tegen en je kapotconcurreren met hun tarieven. Mijn advies is dus zelfs om helemaal geen onderneming te beginnen op dit vlak. De vraag is zelfs of de vraagsteller het wel zover krijgt dat dit gaat kwalificeren als onderneming en niet als hobby-met-fooi. Fooi voor zichzelf dan, van bemiddelen voor anderen (laat staan minderjarigen!) zou ik hier ver blijven. Mogelijk is er best een winstgevende onderneming van te maken als je de keffertjes van de rich & famous uit gaat laten in Het Gooi. Dan kun je wat meer vragen. Maar dat is ook des te meer reden om geen minderjarigen in te zetten. Probeer verlies van die peperdure rasblaffertjes dan nog maar eens te verzekeren... Ha! ;D De vraagsteller kent me inderdaad niet, dus die zou dat wellicht verkeerd kunnen interpreteren. In het belang van de honden, de kinderen en niet in de laatste plaats die van de ondernemer zelf lijkt het me uiterst verstandig zoiets heel goed te regelen. Voor ieders veiligheid en aansprakelijkheid lijkt me dat wel zo fijn.

Beste Klaas, Welkom op Higherlevel. Ik twijfel op voorhand of het bij een uitlaatservice de moeite waard gaat zijn om alles te regelen wat er komt kijken bij het in dienst nemen van minderjarigen. Denk aan passende arbeidsovereenkomsten, verzekeringen, het voeren van een loonadministratie, planning, toegestane werktijden enzovoorts. Daar kun je nogal een studie van maken. Naast dat het veel werk oplevert, zal het ook het nodige gaan kosten en de vraag is of je plan dan winstgevend blijft.