Om het lijstje van Frans als voorbeeld te nemen: www.adeltje.nl Tevens een traditionele winkel www.melkofpuur.nl In strijd met "wet koop op afstand". En overjarige partijen. www.designerbaby.nl Tweede hands en overjarige partijen. www.majesteitkinderkleding.nl Tevens een traditionele winkel www.koterskleding.nl In strijd met "wet koop op afstand". En zo te zien overjarige partijen Mijn punt vooral is dat er geen webshop bij zit die geen traditionele winkel er naast heeft en toch de nieuwste merkkleding verkoopt.

Ik heb in China ook de indruk gehad dat Chinezen heel erg goed zijn in netwerken. Ze onderhouden een enorm netwerk, waar je als buitenstaander nooit helemaal zicht op krijgt. Dat gaat samen met sociale verplichtingen en informatieve onderhoudingen. En alles gaat gewoon mondeling en telefonisch. Nog even oven een oproep in de column, "dat er veel meer MKB-bedrijven van de mogelijkheden in China gebruik zouden moeten maken". We mogen niet vergeten dat er een hele massa gespecialiseerde producten zijn die, vanwege de afstand en de lagere techniek-stand, niet in China gemaakt kunnen worden. Ik krijg bijv. aanbiedingen uit China om matrijzen voor mij te maken. Daarmee kun je ook zien dat de Chinezen heel anders denken en handelen dan wij westerlingen. Net als Paul ben ik ervan overtuigd dat 99% van de Chinezen nauwelijks weet hoe de westerse markt in elkaar zit en welke aspecten in die markt belangrijk zijn. De zakenchinees, die produceert voor een westers bedrijf, zal altijd open staan voor expansie van de afzet. Wat ermee in China zelf gebeurd, daar hebben wij helemaal geen zicht op. In het westerse is dat een ander verhaal, omdat je de in's en out's van je branche wel kent. Ik heb nog een tweede reden waarom ik halffabrikaten laat produceren. En dat is niet de minst belangrijke. Als je Chinezen de vrije hand laat, gaan ze improviseren met onderdelen en dat kan een gevaar opleveren voor de kwaliteit van je producten. Tot in het begin van dit jaar verscheepte ik mijn producten vanuit Shanghai, rechtstreeks naar de VS. Daar ben ik mee gestopt, omdat er allerlei onbenulligheden opduiken, die ik helemaal niet wil beleven. Daarom gaat nu voortaan alles weer via mijn werkplaats, waar eerst uitgebreide kwaliteitscontrole wordt gedaan. Overigens ben ik van mening dat er voor westerlingen met een handelsgeest, een gouden markt ligt in China. Handelslui die de marktbehoeften van de westerse markt kennen en in China als intermedium willen fungeren, kunnen het helemaal maken. Maar dan moeten ze net als Mr. Stuyver, een goed netwerk opbouwen.

Ik ben het er mee eens dat je er van uit moet gaan dat de klant gelijk heeft, al is dat in de praktijk natuurlijk heel vaak feitelijk niet zo. Dit betekent echter niet dat je de klant ook moet vertellen dat hij/zij gelijk heeft, omdat dit in sommige gevallen juist extra voer voor de klant kan zijn om door te gaan met een tirade. Als je zinnen als "Ik begrijp dat u de ontstane problemen vervelend vindt" of "Ik begrijp dat het resultaat tot op heden niet geheel aan uw verwachting voldoet" gebruikt, toon je empathie zonder daadwerkelijk de klant gelijk te geven. Het is dan inderdaad altijd een goed idee om te vragen wat de klant graag anders ziet middels een vraag als "Wat verwacht u van ons voor de volgende les?" Hiermee impliceer je allereerst al dat er een tweede les gaat zijn, waardoor iemand waarschijnlijk minder snel direct weg zal gaan. Mocht het zo zijn dat het antwoord van de klant niet tot je mogelijkheden behoort, leg dit dan pas uit. Probeer hierbij niet een discussie te vormen, maar breng de klant op beleefde wijze op de hoogte van de feiten. "Alhoewel ik me voor kan stellen dat u voor uw dochter een dergelijke lesmethode wenst, leert mijn ervaring mij juist dat dit en dit en dit in de praktijk tot betere resultaten leidt" bijvoorbeeld. Hiermee toon je nogmaals begrip voor de situatie en schilder je meneer of mevrouw niet af als emotioneel of onredelijk. Ik spreek regelmatig geagiteerde klanten, en het is inderdaad van groot belang om tijdens dit alles de klant zijn of haar woord te laten doen. Ik begrijp dat je een paar keer hebt gevraagd of je uit mocht praten, maar vaak zijn er ook andere manieren om de klant duidelijk te maken dat je onderbroken wordt. Dit kan je bijvoorbeeld doen door op het moment dat je klant je onderbreekt juist heel duidelijk te stoppen met je verhaal, en te zeggen "Pardon, gaat u verder." Het is een beetje counter-intuïtief om je te verontschuldigen wanneer de klant jou onderbreekt, maar mijn ervaring leert me dat je hierdoor een volgende keer gewoon uit zult kunnen spreken. Verder is je intonatie en tempo heel belangrijk. Veel mensen hebben de neiging om bijvoorbeeld sneller te gaan praten wanneer een klant emotioneel binnenkomt, of gaan ook harder praten wanneer een klant zijn of haar stem verheft. Probeer de klant jouw kant op te trekken, dat wil zeggen, wanneer jij op normaal volume blijft praten en rustig blijft, zal de klant zich hieraan gaan spiegelen. Dit geldt overigens ook voor lichaamshouding. Wanneer een klant wild gebarend binnenkomt, moet jij je niet aan dit gedrag gaan spiegelen. Ook kan je beter niet met je handen over elkaar gaan staan. Gebruik verontwapenende gebaren zonder defensief over te komen. Ik zou dus bijvoorbeeld niet de handen omhoogheffen wanneer je inhoudelijk op het verhaal van de klant ingaat, probeer eerder gebaren te maken waardoor je de klant het gevoel geeft dat jullie samen het probleem gaan oplossen. Dit kan je doen door bijvoorbeeld naast de klant te gaan staan voor een tafel, in plaats van ertegenover. Zo sta je samen tegenover het probleem op tafel, in plaats van tegenover elkaar. Tenslotte is het inderdaad verstandig om tussentijds samen te vatten, om de klant te laten merken dat je op één lijn zit. "Als ik het goed begrijp bent u tevreden over de inhoud van de lessen, maar wilt u dat uw dochter meer gemotiveerd wordt om actief deel te nemen aan de lessen" bijvoorbeeld. Probeer qua taalgebruik ook te levelen met de klant. Dit betekent niet dat je als een accent moet spiegelen of tutoyerend moet gaan doen, wel kan je bijvoorbeeld jargon vermijden als je merkt dat de klant zich vrij informeel opstelt. Ik denk dat het vaak mogelijk is om een conflict weg te praten, en zo zul jij je ook niet aangevallen of beledigt voelen wanneer de klant weggaat. Ervaring leert mij dat mensen die zich verdedigend en beledigd opstellen, veel meer tegengas van klanten krijgen dan mensen die oplossingsgericht te werk gaan. Focus je op de oplossing, niet op het ontstane probleem, dat zal een klant ook waarderen.

Hoi Mikky, Dan weet ik in ieder geval wat ik voel als ik vanavond een praatje maak met iemand en jij langs sluipt en dat het om je visitekaartje gaat.... ;D Wel een gewaad iets overigens... kan me voorstellen dat je als man zijnde het bij een vrouw zo probeert, dat je misschien snel moet bukken om de vlakke hand in je gezicht te ontwijken ;) Zelf kom ik soms alleen soms met mijn compagnon. Ik heb gemerkt dat hoe informele de bijeenkomst is, hoe makkelijk het contact gaat als je in je eentje bent. Als je met zijn 2-en bent, kan je met elkaar praten als je binnenkomt (maar dat heb dan eigenlijk al te lang en te veel gedaan) waardoor je soms ook niet aanspreekbaar lijkt voor andere die alleen zijn. Ik vind dus allebei een voordeel en een nadeel hebben. Vanavond kom ik alleen (compagnon is verhinderd) en ik zet mijn glimlach op (die heb ik trouwens nu al weer ruim 10,5 week continu op mijn gezicht staan). Ik denk altijd maar zo dat iedereen eens voor het eerst naar een gezellige netwerk avond is gegaan, dus weg met de beren en leeuwen voor me!! Dat is 2 keer balen... ten eerste moet ik (en waarschijnlijk ook veel andere vanavond) weer met de auto naar huis en ten tweede, ik lust geen bier (en daar schaam ik me niet) Een pak die jeukte??? Beestje??? ;D ;D ;D Trek nooit kleren aan waar in je niet jezelf bent.

Okee… daar sta je dan. Trillend op je benen met een nog warm uittreksel van Kamer van Koophandel in je hand. Jij bent vanaf vandaag ondernemer! Gelukkig heb je je goed voorbereidt, toch? Businessplan gemaakt, een sluitende begroting, je hebt zelfs al klanten en het thuisfront ondersteunt je onvoorwaardelijk als jij je ding doet in de ondernemers-loopgraven. Staat hier wat tussen wat je nog niet goed hebt geregeld? Niet verder lezen, en als de sodemieter terug naar de keukentafel. Werk aan de winkel! Voor de starters die wel hun voorbereiding op orde hebben, heb ik nog tien andere waardevolle starters-tips. 1. Focus! Focus! Focus! Iedere ondernemer kent deze uitdaging. Iedere dag nieuwe ideeën, iedere dag nieuwe kansen. En dus ook iedere dag nieuwe manieren om je aandacht van je doel af te laten leiden. De meeste ‘unieke kansen’ zijn wolven in schaapskleren. Ze kosten bakken met geld meer dan je in eerste instantie had gedacht, en “dat doe ik er wel even bij” valt toch wel vies tegen. Voorkom dat je naast je uitgestippelde route gaat lopen. Dat was tenslotte jouw plan. Daar heb je misschien wel maanden voorbereiding aan besteedt. Wat rechtvaardigt dan een spontane, ondoordachte koerswijziging? Doe liever één ding goed, dan twee dingen half. (Gatver… ik begin als mijn vader te klinken! Zou hij dan toch gelijk hebben?) Zodra je je aandacht moet verdelen dondert zowel je effectiviteit als je efficiency in elkaar als een Mona-toetje dat over de datum is. Blehhh… Een onderneming start je niet omdat het ’sexy’ zou zijn om meerdere BV’s onder je holding te hangen. Als je een onderneming start voor het geld, is de kans groot dat je voortijdig het strijdtoneel moet verlaten. Alleen zielloze proleten houden dat vol. De rest onderneemt omdat ze het liefste doen wat ze het liefste doen. Alleen daar haal je de motivatie vandaan om iedere dag weer op te staan en vol energie er tegenaan te gaan. Als je de behoefte hebt om er andere dingen naast te doen, is er iets goed mis met je originele plan. Ga dan eerst je plan aanpakken, daar heb je tenslotte al veel in geïnvesteerd, dus welke wijziging je ook aanbrengt, je hebt altijd voorsprong op een starter. Een bedrijf dat is opgebouwd rondom jouw combinatie van kwaliteiten heeft de meeste kans van slagen. Dus doe het voor de liefde voor het vak. Geld maakt maar tot op zekere hoogte gelukkig. maar als je niet je hart en ziel in je bedrijf kunt leggen, zul je nooit het maximale uit een potentieel goed concept halen. “Do what you love, and the money will follow.” Al blijft goed ondernemerschap natuurlijk wel een voorwaarde. 2. Als je het niet in 30 seconden kunt vertellen, hou dan je mond. Ik ben potentiële klanten op de gekste plaatsen en momenten tegengekomen. Als je niet in de rij voor de kassa van Appie Happie in 30 seconden kunt vertellen wat jouw business is, laat het dan maar. Je kunt mensen niet tot zaken doen bewegen door ze te vervelen. Jij weet als geen ander wat de kracht van jouw bedrijf is. Dus jij kan ook als geen ander in drie, maximaal vier woorden samenvatten waarom een potentiële klant er beter van wordt door zaken met jou te doen. Mijn mantra is: Meer inzicht, beter rendement. En de jouwe? Reageer! Investeer eens vier-en-een-halve minuut in . Dan weet je wat ik bedoel. 3. Niemand kan alles weten. Dus laat die arrogantie maar thuis. Weet wat je weet, maar wie weet wat je allemaal nog niet weet? Zorg voor mentors om je heen die allemaal op een specifiek gebied hun sporen hebben verdiend. Doe er je voordeel mee. Ga eens in de twee maanden eens met die club (man/vrouw of zes tot acht is meer dan genoeg) een hapje eten en praat openhartig over jouw bedrijf. Wat zijn jouw twijfels? Waar zitten de knelpunten? Wat wil er maar niet lukken, wat je ook probeert? Voorkom dat je deze Raad van Advies alleen maar uit ’succesvolle’ ondernemers laat bestaan. De discussie over de definitie van ’succesvol’ laat ik voor een andere keer. Betrek er ook ondernemers bij die in dezelfde branche werken of ook pas zijn gestart. Komen jullie dezelfde uitdagingen tegen? Op welke manieren kun je van elkaar leren? Kun je elkaar helpen zodat er twee sterkere ondernemingen door ontstaan? Dit netwerk zal je op de langere termijn heel veel voordeel geven. 4. Je bent een starter. Gedraag je er naar. Doe je niet groter voor dan je bent. Wees niet bang om niet voor vol aangezien te worden. Kleine bedrijven hebben heel wat voordelen ten opzichte van grote bedrijven. Ze zijn slimmer, sneller, goedkoper, gemotiveerder. Er zijn heel veel grote ondernemingen die erg graag met zelfstandige professionals werken. Die corporate bullshit moeten ze al de godganselijke dag van hun collega’s aanhoren. En dan is samenwerken met een frisse, gemotiveerde ondernemer in spijkerbroek en een achttien jaar oude Volvo een welkome afwisseling. Ik heb gewerkt met hele grote klanten. L’Oreal, Siemens, Bols, Akzo Nobel… Ik ben nog nooit een klant kwijtgeraakt of een opdracht verloren vanwege de leeftijd van mijn auto of de low-budget uitstraling van mijn visitekaartjes. 5. Bereid je voor op blauwe plekken. Laat al die boeken voor wat ze zijn, vergeet je businessplan even en ga aan de slag. Je kunt je pas een beeld vormen van de markt, van de klanten, van de ongeschreven regels als je met je koffertje een paar dagen hebt lopen bedelen. “De praktijk is de beste leermeester”. Er bestaat geen businessplan in de wereld dat werkelijk zó is uitgevoerd. Het loopt altijd anders dan je denkt. Dat wil niet zeggen dat je geen businessplan moet maken, maar bereid je voor op klappen uit onverwachte hoeken. Bereid je voor op blauwe plekken. 6. Niemand zal je geld geven. Hoppetaaaa! Die zag je niet aankomen he? Je krijgt niemand zo gek om in jouw bedrijf te investeren. Als jij €250.000,- nodig hebt om een bedrijf op te starten, zul je dat zelf moeten ophoesten. Heb je het niet? Kun je het niet lenen? Dan zul je je strategie moeten aanpassen, en eerst 2500 auto’s moeten wassen voor een tientje per stuk. Laat zien dat je concept aanslaat met een budget van, laten we zeggen.. NUL! Als je kunt laten zien dat je onder die omstandigheden kunt laten slagen, is geld slechts een middel om die succesfactor te vermenigvuldigen. En investeerders dan? Venture Capitalists? Kijk eens goed naar je plan. Als je in je begroting na drie jaar een omzet van €10.000.000,- ziet staan, dan ben je interessant voor Business Angels. Zie je in je begroting na drie jaar een winst van €10.000.000,- staan, dan ben je interessant voor Venture Capitalists. Zie je dat niet staan? Dan sta je er gewoon alleen voor. 7. Mens sana in corpus sano. Wablief? Zoek dat maar op. Maar als je goed voor jezelf zorgt, presteer je beter. Het is o zo simpel. Gezond eten, op tijd naar bed, rustig met de drank en niet roken. Voor mij is er dus ook werk aan de winkel. Ondernemerschap is geen baan. Het is een manier om je leven in te richten. En daar hoort een beetje voor jezelf zorgen ook bij. Geen smoesjes meer, het wordt tijd dat je eens naar mijn moeder luistert. 8. Pas op dat je niet je eigen flauwekul gaat geloven. “Fake it till you make it” – tot op zekere hoogte is dat wel zo, maar je kunt ook overdrijven. Maar doe je niet beter voor dan dat je kunt waarmaken. Het komt toch wel uit. Ik kom nog wel eens jonge ondernemers tegen die mij een fantastisch verhaal gaan ophangen. Kom op jongens! Dat is een belediging voor mijn ervaring en intelligentie. Maar ja, zo was ik ook vroegâh… Hoort er een beetje bij. Des te opvallender is het dan als je een jonge hond tegenkomt die wél heel realistisch is, en indruk maakt met prestaties in plaats van met verhalen. Een beetje bluffen hoort bij het spelletje, maar als je je eigen crap gaat geloven wordt het ineens wel heel erg zielig. 9. Weet wanneer je moet stoppen. Als het er niet in zit, komt het er ook niet uit. Verkeerde timing, je klanten hebben liever een blauwe, te duur, te goedkoop… allemaal redenen waarom een bedrijf toch niet kan slagen. Nu ben ik wel een groot voorstander van het concept “strijdend ten onder gaan”, maar als je mijlenver al ziet aankomen dat het echt niets wordt, dan siert het je als je de schade beperkt, de stekker er uit trekt en je wonden gaat likken. Zoek uit wat er mis is gegaan en leer ervan voor een volgende keer. Wie tegen beter weten in doorgaat, is egoïstisch bezig op kosten van zijn leveranciers. Heus, het is geen schande om te erkennen dat je onderneming niet is geslaagd. Dat wil niet zeggen dat jij hebt gefaald. Maak niet de fout om jezelf te identificeren met je onderneming. Het zijn twee aparte dingen. Jij bent meer dan de ondernemer. Vader, echtgenote, muzikant, atleet, wiskundige… er zijn zoveel kwalificaties die je als mens kunt hebben, dat je onmogelijk kunt stellen dat jij als mens gefaald hebt omdat je onderneming niet dat is geworden wat jij (en velen met jou, vergeet dat niet) er van verwacht hadden. Goed ondernemerschap is ook weten wanneer je moet stoppen. Probeer de schade te beperken, maak afspraken met je leveranciers over het afbetalen van je schulden. En leer ervan. In de Verenigde Staten wordt je pas zakelijk volwassen geacht als je twee faillissementen hebt moeten doormaken. En ik kan me daar wel in vinden. Een faillissement is een character builder. Als je na een faillissement weer opkruipt en doorstart, dan laat je zien dat je je niet laat kisten. Maar je hebt pas balls of steel als je dat na een tweede faillissement ook nog flikt. 10. Ga je eigen gang. Het is jouw bedrijf, het is jouw unieke combinatie van talenten die je kunt inzetten om van jouw bedrijf een topbedrijf te maken. Ga daarom je eigen gang. Maak je eigen fouten en los ze zelf op. Ondernemen leer je niet uit boekjes. Luister daarom niet naar zelfbenoemde goeroes en business coaches, mijzelf incluis. Er is niet één manier waarop je de zaken kunt aanpakken, er zijn er wel honderd. En iedere coach kan je alleen maar vanuit zijn of haar eigen ervaringen verder helpen. Daarom zul je tegenstrijdige adviezen ontvangen. Hoor de theorieën aan, ontvang de adviezen dankbaar en maak je eigen keuzes. Zorg ervoor dat je niemand anders de schuld kunt geven dan jezelf. Alleen dan kun je leren van je fouten en groeien als ondernemer. Want fouten maken zult gij. Tientallen. Honderden. Je neemt het verkeerde personeel aan. Je levert aan een klant die niet kredietwaardig is, of je koopt een product in waar niemand op zit te wachten. Maar welke fout je ook zult maken, verzeker jezelf ervan dat het jouw eigen fout is. Want om nou een ander z’n fouten te gaan maken… Dat is pas echt stom. (Deze column is eerder als artikel op mijn blog verschenen.)

echte tips om een goede boekhouder te vinden heb ik niet, alleen ik zat wel met hetzelfde probleem als jouw. Ik was in het begin ook een leek. Maar ik was ook te huiverig om alles uit handen te geven. Als eerste heb ik mijn kennissen kring gekeken wie er verstand had van basis belastingzaken. Iedereen heeft (meestal) wel iemand die de belasting aangifte doet voor andere. Hiermee heb ik gezeten, tezamen met het lezen van wat "voor dummy" boeken. Tussendoor doorgezocht naar een boekhouder. De eerste was een hele goede vent, alleen meer gespecialiseerd in bestaande/ grote ondernemingen. Dus niet echt geschikt voor een starter. Dit was in het begin niet duidelijk, maar ik had de afspraak gemaakt dat elke keuze besproken en uitgelegd zou worden. En dat hij niet voor mij geschikt was, kwam ik achter door zaken te controleren in higher level, belastingdienst site etc. De tweede was perfect voor mij. En net zoals de eerste heb ik de afspraak gemaakt, dat alles doorgenomen wordt op mijn niveau. Alle stappen, keuzes e.d. wordt uitgelegd in leken taal. In eerste instantie kost dit wat extra geld omdat de boekhouder ook zijn uren moet rekenen. Maar bij elke bespreking leer je wat bij, tot het punt dat je de aangiftes en jaaroverzichten zelf kan lezen. En tot vandaag loop ik de keuzes te verifiëren op dit forum, belastingdienst site, google en weet ik veel wat. En als ik een punt tegenkom waar ik twijfels bij heb, leg ik dit voor bij de boekhouder om dit nader uit te leggen. En tot de dag van vandaag heb ik geen enkele verrassing gehad, tegenvaller of problemen welke vooraf niet aangekaart waren. Dus kortom, maak goede afspraken en wees actief. Micha

En hoe zit dat dan met tweede hands auto's? Deze worden vaak zonder garantie te koop aangeboden, ook door Bovag bedrijven. De garantie kan je er dan wel bij kopen. Niet erbij kopen maar erop staan dat ze service verlenen? Of je in je recht staat of niet: afdwingen is altijd een moeilijk verhaal. Daarom kopen mensen het er toch vaak bij.

En hoe zit dat dan met tweede hands auto's? Deze worden vaak zonder garantie te koop aangeboden, ook door Bovag bedrijven. De garantie kan je er dan wel bij kopen. Niet erbij kopen maar erop staan dat ze service verlenen?

En hoe zit dat dan met tweede hands auto's? Deze worden vaak zonder garantie te koop aangeboden, ook door Bovag bedrijven. De garantie kan je er dan wel bij kopen.

Heren en Dames, Het plaatsen van een vermelding in de voorheen goudengids leverte mij klanten op, als elektrotechnisch installateur is dit voor mij een belangrijk medium. Vorig jaar werd ik opnieuw bezocht door een dame en nu was het de telefoongids. Een vermelding in de telefoongids zou nu duurder zijn door extra's als o.a. een miniwebsite die ik zelf kon invullen en onderhouden. Ik ben hiermee akkoord gegaan en na het uitkomen van de telefoongids bleek dat ik geen wachtwoord had om een zg. miniwebsite te onderhouden of aan te maken, en nog veel erger, een voor mij belangrijk logo van de branche-vereniging Uneto-Vni ontbreekt op de internetsite. Na talloze telefoontjes, e-mails via de website en mails naar de verkoopster van de advertentie laat de Telefoongids taal noch teken van zich horen. Talloze malen heb ik gehoord, "volgende week is het opgelost!" Mijn vraag in deze is, is het raadzaam of doenlijk het teveel betaalde geld terug te vorderen., m.i. heb ik betaald voor iets wat de Telefoongids niet heeft geleverd. Tweede vraag, hoe is de Telefoongids het best te benaderen, ik heb nu de mogelijkheid d.m.v. de telefoon en een algemeen nummer waar men een medewerker krijgt die iets toezegt, of via een mail vanaf de website waar ik niks meer van hoor. Of de verkoopster die ook alles uit handen moet geven en nergens toe bevoegd is. Gaarne hoor ik een bruikbaar advies in deze. met vr.gr.

Hallo allemaal, ik weet niet of ik deze vraag hier moet stellen.ik probeer het maar. Kan iemand mij vertellen of je papieren nodig hebt om een tweede hands winkeltje te openen?? En zo ja welke dan, of wat heb je zowie zo nodig allemaal . Ik hoop dat iemand mij daar antwoord op kan geven. Groetjes Leeuwinnetje

Dus ja, die MAC word tweede hands, en daarmee dendert hij dus direct in prijs omlaag. Als je niet vermeld dat hij tweede hands is, ben je volgens mij zelfs strafbaar.

Faillissement, schuldsanering, WSNP, en wat nog meer …. Met deze post wil ik graag een zo duidelijk mogelijk overzicht geven, wat een (mogelijk) stoppende ondernemer kan verwachten. Een duidelijk vraag- en antwoordoverzicht, met, wanneer nodig, een link naar een relevante pagina. Deze post is een leidraad, en zou je eventueel een houvast kunnen bieden, wanneer je in een situatie zit, dat je er over denkt om te stoppen. Het kan je een zoektocht naar antwoorden besparen, en je op weg helpen de juiste weg te bewandelen. Maar let op : iedere situatie is anders ! Het verdient in ieder geval aanbeveling om deskundige hulp in te schakelen. Het stukje hieronder is bij lange na niet compleet. Aanvullingen en/ of verbeteringen door experts zijn natuurlijk meer dan welkom ! Tekst zal hier dan op aangepast worden. Maar hoofdlijn blijft, dat het een niet-juridisch, maar leesbaar verhaal blijft. Ik neem vooraf geen enkele aansprakelijkheid op dit bericht, dit is puur uit zelf marktonderzoek, ervaring en Google tot stand gekomen ! ********************************************************************************** Help, ik ga failliet ! Nou, nou, kom op, dit roept men iets te vaak en iets te snel. Ok, je onderneming bevindt zich in een dusdanige toestand dat je door de bomen het bos niet meer ziet. Maar dit betekent nog niet het einde. Er zijn nog mogelijkheden : - Laat eerst eens een onafhankelijk persoon kijken naar je bedrijfssituatie. Een nieuw licht. Hierbij kun je denken aan Stichting Ondernemersklankbord]. Dit is een stichting van oud-ondernemers die voor een relatief laag bedrag jouw bedrijfssituatie komen doorlichten. (éénmalig 75 euro) - Met een (personeels)sanering, een onderbouwd plan in snijden in je kosten kun je al heel ver komen. Kijk eens goed naar je kosten, je uitgaven, je inkomsten. M.a.w. Krijg je cijfers weer eens goed in je vingers en doe er iets mee ! - Door het aanvragen van een BBZ (Bijzondere Bijstand Zelfstandigen)] kun je ook nog wel eens flink geholpen zijn ! Dit is een lening die je aanvraagt via je gemeente, en beoordeelt wordt door iemand van gemeente en iemand van IMK. Let er wel op, dat deze aanvraag soms maanden in beslag neemt, en dat zeker kleinere gemeentes niet op de hoogte zijn van deze regel, en dit dus uitbesteden naar grotere buurtgemeentes ! Wanneer je wilt / moet stoppen met je bedrijf ivm leeftijd zonder opvolging of bijvoorbeeld ziekte, kun je ook aanspraak maken op de BBZ. Lees de site goed door, er zijn vele mogelijkheden, maar nogmaals, niet iedere gemeente is op de hoogte van deze subsidie/regel/bijstand ! Mocht nu blijken, dat je bedrijf inderdaad niet meer levensvatbaar is, dan heb je te maken met de volgende punten : - Crediteuren - De Belastingdienst - De bank - Leningen - Achtergestelde leningen Je hebt preferente crediteuren en “gewone” crediteuren. Een preferente crediteur is bijvoorbeeld de Belastingdienst (hierna BD), en bijvoorbeeld het UWV. Simpel gezegd : de BD gaat voor op al je schuldeisers. Die zul je eerst moeten betalen, of met hen een akkoord of betalingsregeling sluiten. Wanneer je een lening hebt afgesloten bij de bank, zal men (hoogstwaarschijnlijk) wel zekerheden ingebouwd hebben. Dat dus de lening die je bij hen afsluit, eerder betaald wordt dan die, die je van derden hebt, of die van leveranciers. Kijk voordat je stappen gaat ondernemen om te stoppen, dus eerst alle contracten goed na ! . De bank LIJKT een preferente crediteur, maar is dit in eerste instantie niet. Let wel op afspraken die gemaakt zijn met de bank, betreffende bijvoorbeeld een lening. Dit kan bijvoorbeeld een pandrecht zijn. Een pandrecht gaat dan weer boven een claim van de belastingdienst ! Even makkelijk : wanneer je nog een extra krediet nodig hebt, maar geen zekerheden hebt om daar tegenover te stellen, maar je hebt bijvoorbeeld wel (winkel)inventaris, kan de bank hier een pandrecht op leggen. Dus bij een faillissement of een beslaglegging, mag de bank als eerste “hun” goederen (de inventaris) opeisen om per opbod te verkopen. Dit ten goeden van hun openstaande post. Je hebt schulden bij leveranciers, je kunt niet meer betalen, en hebt het besluit genomen te stoppen. Allereerst ga je met je leveranciers om tafel en leg je je hele ziel en zaligheid bloot. Wees eerlijk ! Vraag hen om respijt van 3 maanden om orde op zaken te stellen. Dit, om te voorkomen, dat men incasso bureau’s en dergelijke gaat inschakelen, wat allemaal de nodige kosten met zich meebrengt. Bijna alle leveranciers hebben recht van eigendom. Dit houdt in, dat zij de goederen die geleverd zijn, maar nog niet betaald zijn, teug kunnen komen halen. Hiervoor krijg je dan een creditnota, wat je schuldenpositie dus weer verminderd. Na die 3 maanden uitstel (die je hopelijk gekregen hebt) heb je je boekhouding compleet op orde, en kun je gaan bekijken wat je boekhouding je nu eigenlijk biedt : wat is nu verstandig ? - Kan ik mijn crediteuren betalen ? - Denk aan de fiscus en het UWV, zij gaan doorgaans voor ! - Kan dit in een redelijke betalingsafspraak ? - WSNP ? (Wet Schuldsanering Natuurlijke Personen) - Faillissement ? Eerst probeer je natuurlijk met je leveranciers te praten. Ook zij zijn niet gebaat bij een langdurig proces of een faillissement of WSNP. Maar wat nu, wanneer je leveranciers weigeren mee te denken / werken ? Dit zijn meestal de grotere, “loggere” bedrijven als pensioenbedrijven personeel, verzekeringsbedrijvenmaar ook kleine leveranciers die zich verzekerd hebben. Zij “verkopen”namelijk hun vordering aan een kredietverzekeraar ! Dus jouw onbetaalde factuur ligt niet meer bij jouw leverancier, maar bij hen. En zij zullen er alles aan doen, om de munten binnen te halen, dat is namelijk hun boterham. Meestal is het zelfs zo, dat ook zij weer verzekerd zijn, maar alleen maar uitgekeerd krijgen wanneer er een vonnis gevallen is. Bijvoorbeeld faillissement. Lukt het je niet om met je leveranciers tot een akkoord te komen : Je hebt alles op alles gezet, verkocht wat je maar kon verkopen om poen binnen te halen, maar je leveranciers zijn niet tevreden. Het zijn of genoemde incasso bureaus , of leveranciers die bloed willen zien. Dat kan. Wat dan nog ? - WSNP - Faillissement - Crediteurenakkoord Crediteurenakkoord Om maar eens met het laatste te beginnen, want dat zou nog wel eens het voordeligste uit kunnen vallen. Wat houdt een crediteurenakkoord eigenlijk in ? Stel, je hebt 20 leveranciers (crediteuren dus) met een gezamenlijke schuld van 100.000 euro. Alles wat er ook maar van waarde was, heb je verkocht. Hiermee heb je 60.000 piek opgehaald. Dit is dus niet genoeg om je leveranciers te betalen. Dat is niet fijn. Niet voor jou, en niet voor je leveranciers. Maar…je kunt ze in ieder geval wel wát bieden, namelijk een groot deel van de openstaande factuur wordt betaald, men hoeft het niet uit handen te geven aan incassobureaus, men hoeft daar geen debiteurenafdeling op vast te laten lopen…. Het scheelt ze kosten….. Iedere leverancier (20 stuks) krijgt 5000 euro van je. Maar je kunt maar 3000 geven. Dit ga je dus aanbieden…. Of men het accepteert ? Dat ligt maar net aan je onderbouwing, je voorgaande relatie met desbetreffende crediteur, wát voor crediteur het is… Dit alles heet een buitengerechtelijk of onderhands akkoord. Hierover valt erg veel te lezen, en raad ik je ook zeer zeker aan. Lees zeer zeker ook dit : de do’s en dont’s van een crediteurenakkoord Mocht je nu, na alle onderhandelingen, alsnog 1 of 2 crediteuren hebben, die niet akkoord gaan, dan kun je de weg in van het dwangakkoord. Kijk even bij art 287a, BW. Kort gezegd moet X % van je crediteuren, akkoord gaan met Y % van het openstaande bedrag. Zeker in dit geval is gespecialiseerde hulp een vereiste, omdat dit via de rechtbank afgedwongen moet worden. Mocht je wél tot een crediteurenakkoord kunnen komen, houdt er dan rekening mee, dat mócht de fiscus akkoord gaan, zij het dubbele verlangen, dan wat je de crediteuren biedt ! Dus bij een akkoord van 30% uit te betalen aan leveranciers (tegen finale kwijting) ontvangt de fiscus 60% ! Het crediteurenakkoord is zeer zeker niet de makkelijkste weg, om te stoppen met je bedrijf, maar je andere mogelijkheden zijn ook niet alles : W.S.N.P. ( Wet Schuldsanering Natuurlijke Personen) Hou even wat dingen goed in de gaten : Wanneer je voor deze regeling in aanmerking wilt komen, zul je uitgeschreven moeten zijn bij de KvK. De regeling geldt alleen voor natuurlijke personen, en dus niet voor rechtsvormen ! Na uitschrijving KvK ga je naar de gemeente (afspraak) en vraagt de WSNP aan. Hoe er rekening mee, dat je vanaf dit moment met de billen bloot moet ! Neem dan ook alle papieren en gegevens mee ! (paspoort, ID, jaaropgaven, bankafschriften, kentekenbewijs auto, huurcontract, hypotheek overeenkomst, lening overeenkomsten, GSM contracten……alles…) Heel bot en kort door de bocht houdt de WSNP niet meer in dan : - Je 3 jaar lang een bedrag hebt per week hebt om van rond te komen, wat onder het bestaansniveau ligt ….. - Alle inkomsten die er zijn of komen worden in een grote pot gestopt…. - Na 3 jaar wordt alles wat in die grote pot zit, evenredig verdeeld over de crediteuren/schuldeisers. - Hiervan gaat wel nog het salaris van de bewindvoerder vanaf. - Na 3 jaar ben je schuldvrij - (met uitzonderingen daargelaten, door misgedrag kun je bijvoorbeeld ook 5 jaar in de WSNP terecht komen. Maar ook kan je termijn verlaagd worden doordat er geen kans is op werk/inkomen door b.v. invaliditeit en/of (tijdelijke) arbeidsongeschiktheid door b.v. psychische problemen ten gevolge van het faillissement/WSNP ) - Mijn persoonlijke kijk, maar hier zijn de meningen zeer over verdeelt, ook op HL, en het ligt aan je bewindsvoerder : Van je bankstel blijft men af ! Met andere woorden : je gewone normale bezittingen mag je blijven houden. Het speelgoed en de bankrekening van de kinderen komt men niet aan. Je tweede auto, boot, en buitenhuis in de Algarve ben je natuurlijk wel kwijt. Ook een pc of laptop behoort tegenwoordig tot de normale gebruiksgoederen, en een DVD spelertje ook, maar een installatie van een slordige 5000 piek zul je waarschijnlijk kwijt zijn. - Heel graag wil ik hier wijzen op Actio Pauliana : Google even. In feite komt dit er op neer, dat je geen enkele crediteur benadeelt, dus ieder heeft recht op een evenredig deel. Maar in het zicht van een WSNP of faillissement, zou je kunnen bedenken om die éne leverancier, die je zóóóó graag mag, toch maar een groot deel van zijn vordering te betalen. Dit mag dus niet. Wat door die leverancier een groot bedrag te betalen, verminder je het te verdelen geld voor de rest. De bewindvoerder of curator zal dit geld dan ook terug eisen ! Uiteraard geldt dit ook voor verkoop van bedrijfsbezittingen in het zicht van een faillissement of WSNP tegen een te lage prijs of ten nadele van andere schuldeisers ! - Graag verwijs ik naar de column van Ruben WSNP de hel op aarde - Mocht je een EMZ (eenmanszaak) hebben, en ben je getrouwd op Huwelijkse Voorwaarden, let er dan op, dat je deze ieder jaar “verrekent” ! Je bent nl verplicht ieder jaar bij de notaris aan te tonen, welke bezittingen van wie zijn. Wanneer dit niet gebeurt, wordt geacht, dat alle bezittingen, ná de laatste verrekening, gezamenlijk zijn. Dus jij dacht je privé bezittingen beschermd te hebben, door ze op naam van je partner te zetten, bij geen verrekening kan er alsnog beslag gelegd worden op die bezittingen ! Faillissement De meeste faillissementen worden aangevraagd door één of meerdere crediteuren, maar wanneer je ziet dat er geen uitweg meer is, steek dan niet je kop in het zand. ….. Mocht zelfs bij behandeling van je zaak blijken, dat je willens en wetens alsnog orders geplaatst hebt, kan de rechter je hiervoor ook hoofdelijk aansprakelijk stellen….Doe geen dingen tegen beter weten in, je krijgt er gegarandeerd spijt van. Een faillissement hoort ook bij ondernemen, dus onderneem ! Want een faillissement kun je ook erg eenvoudig zelf aanvragen. Via www.derechtspraak.nl kun je opzoeken bij welke rechtbank je moet zijn. Via Eigen Faillissement Aanvragen kun je dit eenvoudig zelf doen. Je hebt hier in principe geen advocaat voor nodig, maar het is natuurlijk wel handig enige vorm van juridische bijstand achter de hand te hebben. In principe kan een faillissement aangevraagd worden door een crediteur, wanneer je bent gestopt met betalen, en die crediteur een andere crediteur vind, die ook niet meer betaald krijgt. (steunvordering) Wat is nu daadwerkelijk het grote verschil tussen faillissement en WSNP ? Bij WSNP probeert men zoveel mogelijk ten gelde te maken, en een pot te maken, van waaruit de crediteuren betaald gaan worden. Na 3 jaar WSNP wordt die pot verdeeld en ben je schuldenvrij. Crediteuren kunnen niet meer bij je aankloppen. Bij een faillissementsuitspraak kan een schuldeiser nog jarenlang om zijn geld komen vragen. Mocht het nu ooit zo ver komen vergeet dan niet de (zeer onbekende !) formulieren in te dienen : Baadt het niet dan schaadt het niet, toch : kwijtschelding belasting particulieren En : kwijtschelding belasting ondernemingen Je moet ze (als eenmanszaak) beiden invullen. Je bent namelijk geen ondernemer meer, en worden de schulden op je privé belast, dus ook het formulier voor privé indienen ! Tot slot : Onthoudt dat je ondernemer bent. Een ondernemer vlucht niet voor risico’s, loopt niet weg voor zijn verantwoordelijkheden en lost zijn zaakjes op. Mocht je in zwaar weer verkeren, probeer dit dan steeds vast te houden. Je zult dan altijd met opgeheven hoofd achterom kunnen kijken, en zeer zeker ook weer vooruit. Het stuk is voornamelijk geschreven vanuit de situatie in een EMZ. Succes…. Marcel

Hallo eentje, een tweede onderneming zal altijd een andere vorm dan je EMZ. Je kan namelijk maar een EMZ bezitten. Je kan wel onder je EMZ verschillende activiteiten (mits zij niet door wet en regelgeving aan eisen moeten voldoen) plaatsen en ook meerdere handelsnamen. Meerdere BTW nummers (subnummers) aanvragen kan alleen als de activiteiten uit elkaar kunnen worden gehouden. Qua omzet moet dat dan dus wel te doen zijn, want je kan aan de hand van handelsnaam de activiteit bepalen en bij inrichten van je administratie kan je dat dus ook goed administreren. Het moeilijke zit in je inkopen (misschien koop je voor meerdere BTW nummer bij een groothandel in) en je overhead kosten. Daardoor kan je vervelende situaties krijgen zoals beschreven door John. Een oplossing kan zijn om aan het begin van de maand alle BTW aangiftes uitrekenen en de teruggaaf zo snel mogelijk dan in te dienen. Het kan dan gebeuren dat je teruggaaf voor het einde van de maand op je rekening hebt bijgeschreven.

Eens met Hans. Wat mij ook opviel: immigranten 10 jaar lang niet in aanmerking laten komen voor een uitkering. Populistisch en ondoordacht gezwets, immigranten betalen toch ook IB en premies? ??? 't Zal wel zijn om Wildersfans te trekken... :P Ben absoluut geen wildersfan, maar kan dit punt wel begrijpen. Er zijn natuurlijk ook immigranten die hier komen om vervolgens de hand op te houden bij de bijstand o.i.d., dit voorkomen door ze geen uitkering te geven zou geld kunnen besparen. Of het echt veel zal schelen of een druppel op de gloeiende plaat is een tweede vraag...

Ik bedoelde hiermee of het verstandig is om alsnog in het OP te verwijzen naar de eerste locatie. Dan wel vanuit de goede perspectieven die het biedt/bood en waardoor de oprichting van de onderneming bij ons is ontstaan, dan wel vanuit het gegeven dat we hier nog wellicht een tweede filiaal willen openen. Als ik je goed begrijp zeg je eigenlijk dat we de eerste locatie in het OP niet meer moeten noemen. Is mijn conclusie juist? We willen de eerste locatie nog steeds achter de hand houden, omdat het zeker perspectieven biedt voor de toekomst. Dat is de molensteen wel waard en op zich kunnen we een toewijzing van ruimte op de eerste locatie altijd nog afslaan, mocht er in de tussentijd ruimte vrijkomen in het bestaande gedeelte. We zijn zelf wel mening dat de locaties in de toekomst goed op elkaar aansluiten. De winkel die we voor ogen hebben is klein te noemen, waardoor de filialen elkaar niet in de weg staan.

Om een beetje een idee te geven van de hoeveelheid energie die er in hout zit even wat cijfertjes. Wat rondstruinen op het internet levert een gemiddelde verbandingswaarde van hout op van 13,8 MJ/kg. De soortelijke warmte van water is 4,19 KJ/kg/C. Als je 1 liter water van laten we zeggen 20 naar 100 graden Celcius op wilt warmen is er 80* 4,19 = 335 KJ nodig Bij een rendement van 100% zou je dan aan 25 gram hout genoeg moeten hebben. Zelf zit ik mij af te vragen of het misschien beter is op hout te chippen in grove chips. als je die in een blik doet dan kan de zuurstof er makkelijker bij komen. Het blik dan als 'vuurkorf' en asla dienen. In dit blik kun je gaten boren of sleuven om de zuurstof vrije toegang te geven. Sleuven zijn makkelijker en sneller te maken. Het blik zou je kunnen voorzien van een paar ribbels die staan voor energie cq verbrandingstijd. Over dit blik heen plaats je de thermokan met de de op downdraft gebaseerde luchtinlaat. Ik ga zo even wat op mijn whiteboard tekenen zal later een foto als bijlage toevoegen. wat bedoel je trouwens met de secundaire verbranding ? Bedoel je dat je eigenlijk een soort houtvergasser wilt gebruiken zoals ze vroeger eens op auto's hadden en de heren van Planet Mechanics laatst een keer op een pick-up truck hebben zitten sleutelen ? . Nog een . Bij deze motoren zorgt de moter door het aanzuigen van verbrandingsgassen voor de benodigde trek in de vergasser. Ga je vergassen dan zou je misschien kunnen werken met een soort stuwschijf tussen de vergassingsunit en de tweede verbrandingskamer waar de verbranding plaatsvind. Wel vraag ik mij dan af hoe je de warmte van het vergassingsproces goed kunt benutten. Misschien dat je een tweetraps fornuis kunt bedenken waarbij je twee pannen hebt die ieder door hun eigen proces van energie worden voorzien. De een door de vergasser de andere door de verbranding van de gassen. En nu we het over gassen hebben, zou het een optie kunnen zijn om biomassa te gaan gebruiken als gasleveranier bijvoorbeeld door uitwerpselen in een vergistingstank te gooien ? Uitwerpselen zijn door meer volkeren gebruikt als (vaste) brandstof. @RVS boren, RVS is ontzettend taai, de enige manier om daarin gaten te boren is door de boor de tijd te gunnen door het RVS heen te snijden. RVS boor je op veel lagere snelheden dan ijzer/staal. Ook komt er veel meer hitte bij vrij dan bij boren in staal, daarom is het verstandig om de boor te smeren met snijolie. Daardoor snijd de boor beter en wordt deze tevens gekoeld. Boor je uit de losse hand dan kun je het proberen met een beetje water met daarin wat olie. Een spuitbusje met iets van olie is misschien niet optimaal maar doet zijn werk wel. BTW, ik wil best een dagje mee komen knutselen als je dat leuk vind.

Beste leden, Ik heb het volgende probleem dat ik aan jullie voor wil leggen: 1997: ik reageer op een advertentie voor een functie waar ik verantwoordelijk wordt voor de introductie van een nieuw kopieersysteem op het Europese vasteland. Dit systeem is ontwikkeld in het Verenigd Koninkrijk. Mijn functie is national marketing executive Benelux. Er wordt een Nederlandse BV opgericht (eerst BV io later een reguliere BV; ik ben handelingsbevoegd; de aandeelhouder/bestuurders zijn een Britse limited company). Er wordt een Nederlands accountants kantoor in de hand genomen om de administratie uit te voeren. 1997-1999 Ter ondersteuning van de bedrijfsvoering moeten er allerlei zaken geregeld worden zoals de huur van een pand, de inrichting van een inkt vulstation, etc. Daarnaast ben ik verantwoordelijk voor de het organiseren van beursen, het bezoeken van potentiële dealers en allerlei andere sales en marketing activiteiten. Dit is een zeer intensieve baan met gereis naar Frankrijk, België, Duitsland en Nederland. Iedere maand krijg ik mijn salaris uit het Verenigd Koninkrijk overgemaakt ook al ben ik werkzaam voor de Nederlandse BV. Inmiddels heeft één van de belangrijkste producten uit het assortiment een technisch probleem waardoor de dealers niet met volle overtuiging kunnen overgaan tot verkoop van dit product. september 1999 Onverwachts bezoek uit het Verenigd Koninkrijk. Een manager loopt het kantoor binnen met de mededeling dat ik ontslagen ben. Ik was totaal overrompeld en moest alles inleveren. Ik heb de manager verteld dat ik het er niet mee eens was en dat ik naar huis zou gaan. Daar na volgde vele gesprekken met de manager waarin ik had aangegeven dat ik vond dat ze alles moesten regelen (leveranciers, de huur, de belastingen). Later werden deze onderhandelingen voortgezet door het accountantskantoor die inmiddels als bewindvoerder was aangesteld.. Uiteindelijk, na druk van de accountant, teken ik een beëindigingsovereenkomst. De belangrijkste punten zijn: - dat ik werkzaam ben voor de Nederlandse BV sinds augustus 1998 - de Nederlandse wet van toepassing is - dat men om economische redenen mij ontslaat - dat de accountant belast is met de opheffing van de BV en ik gedurende 2 maanden eventuele hulp moet geven aan de accountant - dat ik twee jaar niet in de kopieer branche werkzaam mag zijn - dat alle kosten die ik heb gemaakt voor de BV vergoed zouden worden en dat ik geen andere kosten zou declareren dan deze kosten - een ontslagvergoeding van 2 maandsalarissen Het contract wordt ondertekend door mij en een bestuurder uit het Verenigd Koninkrijk. Ik wacht mijn betaling van de onkosten af maar deze blijft uit. Middels verschillende faxen wijs ik de bestuurders in het Verenigd Koninkrijk op deze afspraak. Een reactie blijft uit. Inmiddels is het kantoor en werkplaats ontruimt door de bewindvoerder. De huur wordt niet betaald. Ook blijkt dat andere leveranciers niet betaald worden. Na een onderhoud met de Belastingdienst kom ik er uiteindelijk ook nog achter dat er nooit belasting is betaald. Er volgt een fax discussie met de Belastingdienst waarin ik mijn positie uitleg. Ik verzoek hen om de bestuurders in het Verenigd Koninkrijk hierop aan te spreken. Dit wordt niet gedaan wel volgt een derde beslag op o.a. het banktegoed van de BV. Ondertussen wijs ik de bewindvoerder en de bestuurders middels diverse faxen op de situatie. De leveranciers benader ik ook met de mededeling dat er waarschijnlijk geen betaling te verwachten valt. Uiteindelijk krijg ik van mijn contactpersoon bij de Belastingdienst telefonisch te horen dat het vervolgen van de bestuurders in het Verenigd Koninkrijk geen zin heeft. Ik heb geen rechtsbijstand verzekering dus daar kon ik ook niets mee. Bovendien was de eigenaar/bestuurder van de Britse Limited company een zeer vermogende Brit. Daar had ik geen schijn van kans tegen. Gedurende het gehele jaar 2000 stuur ik de onderneming faxen. Zonder resultaat. Ondertussen ben ik aan een nieuwe baan begonnen maar dit gaat niet best. Uiteindelijk krijg ik een burn out en neem daar na een jaar ontslag. Mijn vrouw heeft een baan en ik heb geen uitkering en zit thuis (huisman). In 2003 wordt de Nederlandse BV door de KvK opgeheven. Pas in eind 2004 ben ik in staat om te werken. Ik kan via een kennis een opdracht uitvoeren en start een eenmanszaak. Dit loopt in eerste instantie niet storm pas medio 2007 krijg ik mijn tweede opdracht en daarna gaat het steeds beter. In maart van dit jaar ontvang ik tot mijn verbazing een mail van de eigenaar uit het Verenigd Koninkrijk. Hij heeft een nieuwe activiteit begonnen (doet hij wel vaker) en heeft waarschijnlijk per ongeluk mijn emailadres zonder te controleren in de maillijst gezet. Ik barst in woede uit en mail hem terug: Sir XX , Getting this message after ten years is a shame on you!!!! If you copied and pasted your contacts without checking them, delete me as a contact from this mailing list. I DO NOT WISH TO BE UPDATED ABOUT YOUR LIFE!!! I want a written confirmation that you have deleted me from the mailing list. Up till today you have not fulfilled your obligations regarding XX BV and my dismissal in 2000. I have pointed out that Dutch law considers this a serious matter of misconduct. The fact that you have not responded up till this email makes me wonder if you are interested in the case anyhow. According Dutch law you are liable for this misconduct. As you have not responded on my several requests to fulfil your obligations As a result of this I have put down a claim on XX BV for my personal damages. In 2005 I calculated a personal damage of € 249.520,-. Since then I have activated this damage on my balance sheet of my company YY as “Goodwill XX BV” (for your information it will be written off in 10 years). Regards, ,, De mail stuur ik tegelijk door naar het emailadres van mijn eenmanszaak. Een reactie van zijn kant blijft ook nu waarschijnlijk weer uit. Mijn vraag aan de forumleden is het volgende: 1) Wat is de positie van de Belastingdienst in deze a) Zij zij hebben in 1999/2000 ondanks mijn verzoek geen aanslag opgelegd voor de BV. Hierdoor is mijn rechtsgang richting de Nederlandse BV belemmerd. Ik werd tenslotte vanuit het Verenigd Koninkrijk betaald (NB. mijn beëindigingsovereenkomst had wel betrekking op de Nederlandse BV) b) Kan ik de bewuste claim uit de mail (gebaseerd op mijn te verwachten inkomensontwikkeling bij normaal dienstverband en verminderd met mijn werkelijke inkomsten) activeren in mijn eenmanszaak als bijvoorbeeld een (oninbare) vordering of goodwill c) Kan ik hen alsnog vragen om een aanslag te doen omdat dit mijn claim onderbouwd. Feitelijk heb ik zwart loon ontvangen omdat een salarisstrook en jaaroverzichten niet aan mij zijn overhandigd. 2) Had de Nederlandse BV wel ontbonden mogen worden omdat formeel de afspraken in mijn beëindigingsovereenkomst niet zijn nagekomen. De (on)kosten van de BV zijn niet voldaan en /of ik ben niet ontslagen omdat men niet geeft voldaan aan het beëindigingsovereenkomst 3) Was mijn ontslag niet nietig omdat het gebaseerd was op bedrog (men had tenslotte geen inkomstenbelasting en premies over mijn loon betaald) en heb ik dus niet formeel recht op doorbetaling van mijn loon (dat kan leuk worden). 4) Wat is de positie van de accountant in deze? Ik hoop dat er iemand is die hier kennis van zaken heeft zodat ik dit op een mooie manier kan afsluiten, Mijn dank is groot!

Pas op dat je niet in dat imago van "patent pending" blijft hangen. Daar hebben genoeg (gerenommeerde) bedrijven last van gehad. Daarnaast zul ja dan op elk product de term "patent pending" moeten laten drukken. Laten kun je dat wijzigen met het patentnummer. Pas op, (ik spreek ook namens mezelf), de term "patent pending" nodigt mede-ondernemers uit om het product grondig te gaan onderzoeken en te bekijken of er kleine technische wijzigingen/aanpassingen mogelijk zijn om jouw aanvraag te omzeilen. De tweede "pas op", is dat je met je "patent pending" grotere bedrijven (jouw concurrenten) de vrije hand geeft om ook een onderzoek te doen en al op voorhand bezwaar te maken tegen patentverlening. Als eenling heb je de financiële middelen niet om dat te bestrijden. Als het onderzoek is afgerond en de publicatie is gedaan, is die kans veel kleiner, want dan moet zo'n bedrijf meteen naar de rechter stappen. Ook om dat te bestrijden heb je waarschijnlijk geen middelen.

Eerste reactie: "Pricing!! Leuk!", tweede reactie: "Cost plus pricing.... jammer..." Ik kom het overal tegen. Prijzen die op de interne kostenstructuur van de leverancier zijn gebaseerd. En hoewel ik als ras-boekhouder de gedachtegang goed kan volgen (je kosten moeten gedekt zijn, bla bla), is het grote kolder. Klanten hebben totaal geen boodschap aan de commerciële kostprijs van hun leverancier. Klanten kijken naar 'waarde' en maken op basis daarvan een afweging hoeveel ze ervoor over hebben. Dat hangt uiteraard af van de voorkeuren van deze klant. Sommige klanten zijn prijskopers. Andere zijn waardekopers. En weer andere zijn 'poker spelers': waardekopers die zich voordoen als prijskopers. Feitelijk zijn er dus 2 typen kopers en de vraag is waar je je als ondernemer op wilt richten. Focus is dan belangrijk bij het vormgeven van de propositie. Het is verdraaid lastig om te achterhalen welke waarde je je klanten biedt. Toch komt je er met wat creativiteit meestal wel uit. Die waarde moet je vervolgens ook weer in geld uit zien te drukken. Een manier om dit te doen is kijken naar de alternatieven die je klanten hebben en de prijs die zij daarvoor moeten betalen. Dat is ruimer dan de prijs die men moet afrekenen. Ook de moeite die men moet nemen telt mee. Deze alternatieven zet je vervolgens af tegen je eigen propositie. Wat doe je beter, waar scoor je slechter? En wat is het verschil in prijs? Op die manier kom je al een eind in de richting. De manier van prijsbepaling zou moeten zijn: 1. wat is de waarde die ik mijn klanten lever? 2. wat is dit in geld uitgedrukt? 3. wat zijn de alternatieven die klanten hebben? 4. welk deel van deze waarde mag ik zelf houden en wat is dan het netto voordeel voor de klant (is dat nog reëel)? Op deze manier weet je welk bedrag de markt je toestaat om te rekenen. De volgende vraag is: kan je het voor dat bedrag minus een reële winstmarge leveren? Zo ja, doen!! Zo nee: a. kan je je propositie aanpassen zodat de kostprijs omlaag kan? Zijn er elementen van waarde die je kunt elimineren? En/of b. kan je goedkope elementen van waarde toevoegen die een hogere prijs rechtvaardigen? Het frappante vind ik dat bijna iedereen begint bij zijn eigen kostprijs begint. Natuurlijk is dat gemakkelijk. De info is intern immers voor handen (i.t.t. prijzen die op waarde zijn gebaseerd). Toch is dit de laatste vraag die je moet stellen. De beschreven methode geeft het kostenplafond aan (target costing). Meer mag het niet kosten, anders verdien je geen reële boterham meer. Het grootste voordeel van deze manier van denken is dat je je klant en de waarde die je hem levert centraal blijft stellen. Een externe marktfocus dus. In tegenstelling tot cost plus pricing, die vooral een interne focus heeft. En aangezien je bedrijf bij de gratie van je klanten bestaat.... Bedrijven die focussen op klanten en waarde passen hun levering beter op de wensen van de klanten aan, zonder dat dit geld kost. Integendeel. Verspilling (over delivery) valt geheel weg. Deze bedrijven zijn veel winstgevender en succesvoller dan de bedrijven met een interne focus. Als overnameadviseur weer ik ook dat 'outperformers' meer waarde hebben dan 'underperformers'. Daarmee is de pricing strategie verreweg de belangrijkste 'waarde maker' van een bedrijf. Of cost plus pricing is een grote 'waarde kraker'... dat kan ook.

Als leek: De tweede optie (EX-EX) lijkt me het meest logisch en meest voor de hand liggend. Stel je inkoopprijs = 40 dan is de verkoopprijs 100 (x2.5). Geeft je 60% marge van de verkoopprijs als het ex. BTW is Incl.BTW is je marge (84-40/84)= 52% De eerste optie lijkt me beter te stroken met de kortingen die je in de gemiddelde winkel tegenkomt bij opruimingen Frans

November 2008 : Gerrit Zalm vertrekt naar ABN Amro Maart 2009 : Frank de Grave volgt Zalm op Mei 2009 : DSB krijgt een boete van de AFM. Mei 200 : Frank de Grave vertrekt alweer Juli 2009 : Rene Frijters, een directeur, vertrekt September 2009 : Fracties in de tweede kamer geloven niet dat Gerrit Zalm niets wist van onregelmatigheden bij DSB 1 Oktober 2009 : Lid van Raad van Comissarissen, Ed Nijpels, vertrekt "per direct" (naar verluidt omdat hij naar het ABP gaat) De lawine is dus al een tijdje bezig - het is niet gisteren begonnen. Wat ik heb geleerd van crisismanagement is dit : 1. Als je wordt overdonderd door een bericht - koop tijd 2. Formulieer een antwoord en 3. Treedt daarmee met een goed verhaal naar buiten. Als iets al langer loopt: zeg dat je fout was als je fout was. Draai er niet om heen : anders krijg je een perceptie van een smeulend vuur en dan blijft men om je heen circkelen. Ga niet liegen. Als je het antwoord niet weet : zeg dit dan. Mijn gevoel? Er is natuurlijk wat aan de hand bij DSB. AFM heeft tijd nodig, maar die krijgt die nu niet. DSB heeft geen afdoende repliek om alle kritiek. De stroom slechte berichten blijft maar doorstromen en dat betekent volgens mij maar 1 ding: daar komt een crisis van. Ik denk eerlijk gezegd niet dat Gerrit Zalm die overleeft. Hoe DSB uit deze crisis komt, weet ik ook niet. Maar de autoriteiten zijn natuurlijk zeer voorzichtig met falende banken in deze tijd.

„Weg met de man dus?”, vroeg ik. „Mannen zijn als banken, je kan niet met en niet zonder”, antwoordde ze. Ik viel stil, maar dat duurt zelden lang. Het gesprek met een goede vriendin, tevens algemeen gewaardeerd econoom, kwam op de Nederlandse banken die het mkb nauwelijks nog krediet verstrekken. Maar ook hoe de commissie-Maas (drie mannen) de aandeelhouder de schuld van de crisis geeft en en passant voorstelt juist de commissarissen ’strenger’ te laten toezien op het beloningsbeleid. Vervolgens hoe KPN haar aandeelhouders voor een voldongen feit stelde door het beloningsbeleid van de toppers verpakt in het jaarverslag op de agenda te zetten. Take it or leave it. Met goedkeurende stempel van de commissarissen (vier mannen, twee vrouwen). De dame, niet type ’Tuinbroek & Opzij’ maar eerder ’PC Hooft & Vogue’, poneerde vervolgens de stelling die mij de vraag of mannen weg moesten ontlokte: „Het zijn niet de banken, maar mannen werkzaam bij banken die de crisis hebben veroorzaakt. Mannen kicken meer op geld en statussymbolen dan vrouwen.” Alsof dat niet genoeg men-bashen was: „Vrouwen letten ook meer op ’t langetermijnbelang.” Ik moet haar (knarsetandend) deels gelijk geven. Reken een freelancer, type sterk geslacht, voor hoeveel winst er per jaar overblijft en de BMW-folders zijn bij wijze van spreken al onderweg. Terwijl de gemiddelde vrouw eerst eens een paar maanden naar het bankafschrift staart voordat ze die knaken spendeert. Faillissementsdeskundigen bevestigen dit beeld. Terwijl 30% van de starters en 25% van de ondernemers een vrouw is, bedraagt het aandeel van het zogenaamde ‘zwakke geslacht’ bij faillissementen een kleine 15%. Natuurlijk kunnen (wij) mannen tegenwerpen dat juist risico en rendement hand in hand gaan. Dat een vrouw nooit een vet bedrijf uit de grond zal stampen (die enkele uitzondering daargelaten). Maar dat is te kort door de bocht. De lessen die we uit het geheel kunnen trekken, is dat voor de stabiliteit van een onderneming een optimale mix m/v in het management waarschijnlijk tot de beste resultaten leidt. Ook op langere termijn. Een open deur? Wellicht. Maar loop door een open deur en je komt nog eens ergens. En toeval of niet, laat het nu juist een vrouw in de Tweede Kamer zijn die minister Bos suggereert de beloning van het topmanagement verplicht als apart onderdeel op de agenda van de aandeelhoudersvergadering te zetten. Geen man die op dat idee is gekomen. Deze column is ook gepubliceerd in De Telegraaf op 17 april 2009

Ik heb het draadje niet volledig gelezen, maar het leek me wel gepast om mijn ervaringen te delen. Heb namelijk ervaringen vanuit meerdere invalshoeken. Ten eerste die vanuit mijn thuis situatie Ik ben ook z'n vriend voor zijn vriendin. Ik bouw ook haar website/webshop in de avonduren. Ze is starter van een sieradenlabel. Dit is natuurlijk aan de ene kant een groot voordeel voor haar, maar gezien mijn eigen drukken agenda (werk/bedrijfje/sociaal) is de tijd ook beperkt. Dit is natuurlijk ook meteen weer een nadeel. Vooral als je haast hebt. Ik bouw trouwens niet volledig vanuit het niets, omdat het een kleine webshop met een beperkt assortiment betreft hebben we gekozen voor standaard software die door mij zelf aan te passen valt. Niet volledig OpenSource, maar voor een klein bedrag gekocht waarbij we een licentie hebben en ook gratis updates krijgen. Er zit ook een stabiele community achter waar je snel en volledige reactie krijgt op je vragen. De website die ik bouw is voor dit type site een redelijk alternatief systeem namelijk WordPress. De plugin (die in eerste instantie gratis is) voor E-commerce is eenvoudig te installeren en bevat al een tal van functionaliteiten. Met de gekochte 'Gold' versie bouw ik de webshop nog verder uit. Dit soort methoden is mijn inziens alleen voor een beperkte doelgroep geschikt, maar je hoeft geen top programmeur te zijn om het nodige aan te passen. Mijn keus is daarom ook hierop gevallen, ik ben namelijk van origine geen programmeur maar een functioneelbeheerder/designer. Vanuit mijn werk Ik ben Internet Coordinator en bouw websites en e-commerce systemen. Wij bieden aan onze klanten ook e-commerce licenties van diverse standaard pakketten zoals RightClick en EasyOrder. Echter voor marketingdoeleinden bouwen we onze eigen systeem. We zijn geen frontrunner als het gaat om innovatie, maar volgen op kort termijn de nieuwste technieken. Het zelf bouwen van een webshop is zeker geen peulenschil, dit moet dan ook een bewuste keus zijn en je moet dat zeker niet onderschatten (ook in je budget). Normaal zou mijn voorkeur hier ook niet naar uit gaan en zou ik bouwen op een bestaand platform zoals hierboven genoemd of bijvoorbeeld Intershop (waar o.a. Bol.com op draait). Bij onze zelfbouw gaat dat helaas moeilijker, dit platform moet namelijk geschikt zijn om ten eerste in no-time meerdere shops te facaliteren maar ook op basis van twee princiepen te werken. Namelijk een open webshop zoals iedereen kent waarbij de uitzondering zit in de keus tussen verkooppunt. Je dient dus en soort afhaalpunt/verkooppunt te selecteren in het orderproces zodat wij weten waar de bestelling voor bestemd is (webshops voor meerdere zelfstandig ondernemers gecombineerd). En punt twee is dat de webshop ook direct benaderbaar moet zijn voor deze zelfstandig ondernemers waarbij het keuze traject niet meer nodig is en de webshop wordt ingericht met de specifieke informatie van de ondernemer, dat kan van prijs en verkoopeenheden tot algemene voorwaarden en verzendmethoden/betaalwijzen verschillen. Wij doen dit al enige tijd en zijn nu zover dat middels een acherliggend portaal een ondernemer zijn site met enkele instelling eenvoudig aangemaakt kan worden. Enige is nog dat het prijs/verkoopeenheden nog niet optimaal gekoppeld kunnen worden aan de backoffice van de ondernemer. Ook de bestellingen zijn niet nog niet aan de backoffice gekoppeld. Dit zal in de toekomst wel mogelijk zijn mocht daar duidelijke behoeften in komen. Stukje maatwerk dus, het is een alternatief voor sommige, maar de kosten zijn er dan ook naar. Wat er vooral belangrijk aan is, mocht je dit zelf willen dat je als klant een hele goede webbouwer als partner hebt die zich 200% kan inleven in je bedrijf. Is dat niet dan zul je al snel merken dat het geen goede keus is geweest. In het geval van mijn werkgever is het zo dat ik met mijn kennis het platform goed kan vertalen van behoeften naar webbouwer, dat is een samenwerking die je eigenlijk nodig hebt wil je maatwerk maken. In het geval van kleinere ondernemer is dit wel mogelijk maar dan kun je mijn inziens het beste en consultant inhuren die samen met jouw richting de webbouwer optreed. Uiteraard niet om als tegenpartij te fungeren maar om de samenwerking te optimaliseren en het beste resultaat uit je project te halen. Dan mijn bedrijfje Dit laatste bied ik sinds kort aan vanuit mijn eigen bedrijfje. Ik laat mezelf inhuren als Internet consultant voor Internet projecten waarbij ik me vooral richt op de startende zelfstandige ondernemer. Dit kan van adviesgesprekken tot de begeleiding van de uitvoering. Hiervoor deed ik meer eigen webprojecten, waarbij ik op basis van 'n CMS startende ondernemer hielp met hun behoeften. Daar ging ook altijd advies en invetarisatie aan vooraf en ik bood dan ook volledige project aanpak zoals het hoort. Van inventarisatie, interactie-, functioneel-, tot visueelontwerp. Waarna ik de bouw ook vaak zelf deed en ondersteuning bood in de communicatie en implementatie van de sites. Uiteraard ook de support lag nog in mijn handen. Dit is teveel voor een bedrijfje zoals die van mij waarbij avonduren en weekenden toch de voornaamste tijden zijn om te werken. Dus ben ik daarmee gestopt. Nu zou ik dus in het geval dat 'n ondernemer behoeften heeft in e-commerce mezelf vooral richten op advies en mogelijk het uitwerken van de behoeften in fatsoenlijke documentatie. Standaard leg ik een ondernemer in eerste instantie de drie keuzes uit van welke e-commerce vormen er zijn en dat we daar het beste een keus uit kunen maken. Hierbij denk je dus aan Standaard (huur/koop), OpenSource en maatwerk. Het is volledig afhankelijk van deze keus hoe je verder gaat. Ik kom ook wel eens uit op een longlist waarbij nog steeds meerdere vormen tussen staan, maar over het algemeen kom je sneller tot een keus als je een van de vormen kiest. De voor en nadelen zijn zeker te benoemen en een ondernemer kan meestal zijn keus hierop baseren. Mijn longlist aan leveranciers en pakketten (beide zijn evenredig belangrijk!) komt voort uit de randvoorwaarden die je aan het project stelt. Dat is op strategisch, financieel, (globaal) functioneel en commercieel gebied. Om tot een shortlist te komen kun je twee lijsten op stellen waarin je de huidige must-have functionaliteiten benoemd en de nice-to-have. De tweede lijst moet de toekomst in kijken waarbij je deze lijst opnieuw opstelt zodat je ook een zekere groei kan bewerkstelligen. Op basis hiervan kun je vaak je longlist een stuk inkorten. Heb je eenmaal een shortlist dan kun je in het geval van grotere implementaties altijd een Request for Information (RFI) bij de leverancier aanvragen. Hierin vraag je eigenlijk alle gegevens op zowel over de leverancier zelf (financieel, strategisch, ervaring, personeel, service, kosten, etc etc) als over het systeem (strategisch, functioneel, cases etc etc). Hierop baseer je de voorkeur en kun je mogelijk bij twee max drie webbouwers offerte aanvragen. Bij kleinere behoeften is dit misschien wat overdreven, en kun je de RFI als handleiding gebruiken om je definitieve keus te maken uit de leverancier/software. Er is natuurlijk veel te vinden op internet als het gaat om informatie, of je probeert een persoonlijk gesprek aan te gaan met het bedrijf (bij huur-systemen is een telefonisch onderhoud zeker een aanrader!). Misschien klinkt dit allemaal wat omslachtig, maar zo baseer je de keus van je systeem/leverancier, en bij kleine ondernemers vaak hun levensader, wel op een gedegen manier waarbij je met vertrouwen de toekomst in kunt gaan. Je zult waarschijnlijk ook merken dat van die 1001 aanbieders al heel snel een hoop zullen afvallen. Is dat niet het geval dan ontbreekt je eigen ondernemingsplan toch nog aan de nodige uitwerking (als je het mij vraagt). Ik probeer dit soort ervaring trouwens vast te leggen in mijn (nieuwe) weblog www.mezoo.nl.

In Silicon Valley heerste een cultuur van studenten, die naast hun studie in garageboxen bezig waren met ontwikkeling en assemblage van computers. Ze deden dit niet alleen voor de hobby. Voor velen was het een noodzaak en hele gebruikelijke manier om de studie te betalen. Het model werkte en er ontstond een ware business, want de onderdelen van de één, waren weer bruikbaaar voor de ander. Het meest prominente voorbeeld daarvan is natuurlijk weer Bill Gates, die de eerste versie van D(isk)O(perating)S(ystem) niet zelf heeft gemaakt, maar kocht van een vriend, drie boxen verder. Bij zo'n voorbeeld denken we "Ja, dat willen wij ook!!" En vergeten we, dat zo een ecologisch systeem veel te complex is om na te maken. Je kan wel een aantal factoren kopiëren, zoals een universiteit en garageboxen,maar je krijgt nooit een werkend systeem. Er is zelfs geen voorwaarde voor succes te bedenken, want dat zou betekenen dat we weten waarom een ecologisch systeem ontstaat. Wel kan je zorgen voor omgevingsfactoren, die de ontwikkeling van zo'n systeem in de hand werken, of beter gezegd, niet verhinderen. Het is dan zaak om heel goed te kijken hoe de verschillende afhankelijkheden bij elkaar horen en zorgen dat er op natuurlijke wijze iets gaat ontwikkelen. Het gaat dus met name over een voedingsbodem, waarop de gewassen die wij wensen willen groeien. Maar dat is te complex. We moeten altijd zo een vereenvoudiging toepassen, om er uberhaupt over na te kunnen denken, dat we de plank zowieso misslaan. Het is nu eenmaal niet mogelijk om sla te cultiveren op woestijngrond en palmbomen in de polder. Het vraagstuk over Silicon Valley in Nederland, draagt dus drie problemen in zich. Ten eerste is het gebaseerd op het idee, dat het na te maken zou zijn, wat natuurlijk wordt ingegeven door "de hoop is de vader". Ten tweede hebben wij er hier helemaal de voedingsbodem niet voor. Het ontstaat niet voor niets daar. Tot slot kunnen we daar nog de vraag aan toevoegen voor wie het eigenlijk wenselijk is (wat levert het op?). Terug naar Nederland. Stel, dat er iemand (bijvoorbeeld Balkenende) het idee opvat, om toch zoiets te gaan doen in NL. Dan staan de in mijn eerdere posts genoemde mensen direct op, om de ruif leeg te eten. Het is mislukt, voordat er iets is gedaan. We hebben dan plotseling "Silicon Valley" experts, die tegen een onbehoorlijk uurtarief gaan vertellen hoe het moet en hun modelletje voor succes duur verkopen. Dit zijn natuurlijk dezelfde mensen, die ook de vorige innovatieve ideeën vakkundig hebben geconsumeerd, maar daar leren we dan net weer even niet van. Ik zie de strijd al helemaal voor me, of het dan in de Betuwe, of op de Maasvlakte moet zijn. Met andere woorden, wie het fruit mag plukken, voordat het rijp is. >:( Sorry Ewout, Misschien zet ik het in je ogen te zuur neer, maar ik wordt helemaal moedeloos van mensen die kijken naar een ander en dan denken dat het te maken zou zijn. Het is alsof ze in Zwitserland bedenken dat een Wereldhaven wel een goede boost aan de economie zou geven. ;) Henk