Hide Sidebar
-
Wil je onze Nieuwsflits ontvangen?
Deze verzenden we elk kwartaal.
Wie is er online?
1 lid, 44 GastenBreng jouw businessplan naar een higher level!
Op dit forum worden alle onderwerpen m.b.t. ondernemerschap besproken.
- Stel jouw ondernemersvragen
- Antwoorden/oplossingen van collega ondernemers
- > 75.000 geregistreerde leden
- > 100.000 bezoekers per maand
- 24/7 bereikbaar / binnen < 6 uur antwoord
- Altijd gratis
Ook interessant:
Cookies op HigherLevel.nl
We hebben cookies geplaatst op je toestel om deze website voor jou beter te kunnen maken. Je kunt de cookie instellingen aanpassen, anders gaan we er van uit dat het goed is om verder te gaan.
Hans van den Bergh
Hans van den Bergh
Ooit - men zegt ca. 2.000 jaar geleden - was er een verloofd stelletje in het gebied dat wij nu het Midden Oosten noemen. De man was timmerman en had inmiddels een eigen woning plus werkplaats, dus hij was er klaar voor om een gezinnetje te stichten. Om het huwelijk een feit te laten zijn, moest de timmerman zijn aanstaande nog wel zijn woning binnenvoeren. Voordat dit gebeurde, werd de vrouw - die nog maagd was - echter zwanger. Het was een raadsel hoe dit kon gebeuren, en normaal zou een vrouw in die tijdgeest en in die omgeving al snel van overspel, ontrouw, ontucht of iets dergelijks worden beticht en tot de dood door steniging worden veroordeeld.
Maar de optelsom van overlevering, geloofsovertuiging en de zucht naar een geloofwaardige uitleg (misschien om steniging te voorkomen?) leverde het volgende verhaal op: ‘De vrouw was draagmoeder van de zoon van God.’ Nooit eerder en nooit later is het voorgekomen dat een maagd zwanger werd zonder bevruchting, zelfs heden ten dage zullen vrouwen met zo’n verhaal niet gemakkelijk wegkomen bij hun aanstaande. De timmerman echter – een zeer gelovig mens – vond deze verklaring zeer plausibel en voerde de vrouw toch zijn huis in, waardoor zij – terwijl ze strikt genomen zwanger was van een ander – toch zijn vrouw werd.
De zoon werd geboren in een periode dat de overlevering over de zoon van God door de plaatselijke heerser toch wel als bedreiging werd opgevat. Hij beval voor de zekerheid om toch maar alle eerstgeboren zonen in die periode te doden. Het timmermansechtpaar wist hieraan te ontkomen. In die donkere periode van kortere dagen en lagere nachten stond er ook een hemellichaam fel te schijnen. Deze werd gezien als een wegwijzer en een teken dat deze zoon wel de nakomeling van de oppermachtige moest zijn. In de 33 jaar die volgden, werd de zoon steevast voorgehouden dat er een God was en dat hij daar de zoon van was en dus heel bijzonder was. Hem worden zelfs wonderen toegeschreven. Zoonlief die met deze opvattingen werd opgevoed, kon dus niet anders dan hier geloof aan hechten en gedroeg zich dan ook als zodanig.
Zoals elk geloof, had de stroming die hij vertegenwoordigde ook tegenstanders en uiteindelijk werd de ergernis zo groot dat men besloot om deze jongeman met die vreemde opvattingen, 33 jaar oud, maar te doden op een manier die voor die tijd zeer gebruikelijk was: kruisiging. De jongen was zozeer in de opvattingen gaan geloven, mede omdat dit door zijn naaste omgeving nooit werd ontkracht of tegengesproken, dat hij zelfs bereid was ervoor te sterven.
Het verhaal over de geboorte, het leven en de dood van deze bijzondere jongen ging, in de eeuwen die volgden, de wereld over. In gebieden waar men moeite had dit verhaal te zien als de enig echte religie, werd aansluiting gezocht met plaatselijke gebruiken. Zo werd er een verbinding gelegd met de periode dat de wintertijd inging en met de lokale gebruiken daaromheen. Bijvoorbeeld: In een bepaald gebied werd een boom mooi versierd als teken van die overgang van langer naar korter daglicht en vervolgens werd de boom in brand gestoken om de boze geesten weg te houden.
Door het verhaal erbij te vertellen dat de zoon van de oppermachtige precies in deze periode geboren was, werd de kwestie steeds geloofwaardiger gemaakt en geleidelijk vloeiden plaatselijke rituelen en het verhaal over deze jongen in elkaar over tot een aangepaste, lokaal aanvaardbare versie. En als je er maar trouw in geloofde, stond er aan het eind van je aardse bestaan een prachtige beloning te wachten. De rituelen rond de geboorte van deze jongen houden in de donkere periode van het jaar in diverse vormen nog steeds stand.
In de lage landen van Europa was er een geloof in een goedheiligman die - in de periode dat de dagen korter en donkerder werden - goede dingen voor kinderen deed en voor de kinderen die erin geloofden, was er een prachtige beloning te verwachten. Kinderen die stout waren, werden echter door de Moorse knechten van de goedheiligman ontvoerd om als slaaf te gaan werken. Kinderen werden met deze opvattingen opgevoed en hechtten daar geloof aan.
Na een tijdje, als ze wat ouder werden, werd de kinderen verteld dat het niet echt was, het bestaan van deze goedheiligman werd ontkracht en tegengesproken. Maar het jaarlijkse ritueel hield lang stand, de kinderen van voorheen haalden doodleuk hetzelfde trucje later weer met hun eigen kinderen uit.
De bewoners van de Europese landen, zoals Engeland, Spanje en de lage landen gingen de wereld over. Een nieuwe wereld werd ontdekt en die werd - na het nodige landje pikken - ingericht als nieuw te bewonen land, en de gebruiken en rituelen van de diverse culturen vloeiden geleidelijk in elkaar over. In sommige delen van de nieuwe wereld ontstond het geloof in ‘Santa Claus’, een dwergachtig figuur in een groen pakje die stoute kinderen in de donkere periode ontvoerde, maar lieve kinderen beloonde. Zijn naam lijkt verdacht veel op die van die Europese goedheiligman (Sint Nicolaas, al snel verbasterd tot Sinterklaas, klinkt bijna als ‘Santa Claus’). Kinderen werden met deze opvattingen opgevoed en konden daar alleen maar geloof aan hechten.
Daarbij werd dan ook steevast het verhaal van de jongen verteld die ooit in het Midden-Oosten was geboren uit een maagd. De boom werd versierd, Santa Claus was op jacht naar stoute kinderen en deelde stiekem prachtige beloningen uit aan lieve kinderen. De boom werd later verbrand of men stak andere dingen in de brand. Na een tijdje werd de kinderen verteld dat het verhaal van de jongen echt was, maar het bestaan van die groene dwerg Santa Claus werd ontkracht en tegengesproken. Maar dit jaarlijkse ritueel hield lang stand en de kinderen van voorheen haalden hetzelfde geintje later weer doodleuk met hun eigen kinderen uit.
In 1936 was er in die nieuwe wereld een fabrikant van een drankje die iets bedacht om het brouwsel breder onder de aandacht te krijgen. Het drankje viel namelijk bij veel mensen in de smaak en er werden soms zelfs wonderen aan toegeschreven. Hij bedacht dat Santa Claus degene moest zijn die dit wonderlijke drankje, Coca Cola genaamd, in de donkere periode van het jaar verdere bekendheid moest geven. Maar dan moest het wel positief worden gebracht, zonder dat Coca Cola ook verbonden kon zijn aan een dreigende figuur in een groen pakje die ook kinderen ontvoerde. Hij bedacht daarom een geheel nieuwe Santa Claus: een vrolijke, vriendelijke dikkerd in een roodwit pak, die als door een wonder met een fel verlichte arrenslede langs de hemel kon rijden. Kinderen werden met deze opvattingen opgevoed en hechtten daar geloof aan.
De boom werd versierd en Santa Claus deelde stiekem prachtige beloningen uit aan de kinderen. De boom werd later verbrand of men stak andere dingen in de brand. Maar na een tijdje werd de kinderen verteld dat die vrolijke, vriendelijke dikkerd in een roodwit pak niet bestond, zijn bestaan werd ontkracht en tegengesproken.
Dit jaarlijkse ritueel houdt nog steeds stand...
Succes & Groet,
Hans (J.H.) van den Bergh, MSc BEc
HL-Deelnemer en -Moderator I Social Designer I Consultant Communicatie -, Innovatie - en Marketing-Strategie I Design Thinker I Gediplomeerd Specialist Arbeidsrecht Bedrijfsidee? Toets het gratis: HIERMEE!
Link naar reactie
Aanbevolen berichten
66 antwoorden op deze vraag