TwaBla

Er gelden behoorlijk strenge regels voor levensmiddelen; de hele keten moet okay zijn. Er kan ook een andere reden zijn waarom topicstarter zijn olie via de achterdeur aan koks wil verkopen. Hij vraagt om suggesties voor een groothandelsaanpak en ik bespeur geen interesse voor of kennis van retail. Wat je uiteindelijk overhoudt is een menneke met olie en een verhaal, en dat is op zich niet houdbaar. Het lijkt me dan ook belangrijk dat dat menneke op zoek gaat naar iemand met autoriteit als kok of gourmand om samen iets op te zetten, zoals bv: Noa met een wijnhandel, eulie van Jonnie Boer, Valderrama met De Keurslager (zie ook Grand Cru in champagnefles), Terra Personas met Charly de Wijs, enz. ...goh, het is wel druk in dat segment van de markt. ::)

Kijk ook eens naar O&Co.

Hoe staat het inmiddels met die sponsoring? Ik zou me niet al te druk maken om punten en komma's en gewoon steun ter beschikking stellen via de penningmeester (op basis van je eigen criteria) en daar een symbolische tegenprestatie voor vragen, bijvoorbeeld een verslag met zelfgemaakte foto's waarin door jou gesponsorde junioren vertellen wat ze in de afgelopen periode bereikt/geleerd hebben, te publiceren op een door jouw bedrijf gehoste website. Met een tikkel low-profile reclame, zodat je de kosten als bedrijfskosten kan verantwoorden. Grote bedrijven hebben ook sponsorpotjes. ;)

Wil je eenmalig een partij kwijt, of heb je continu aanvoer? * zorg dat je de herkomst van deze olie precies kent en kan vertellen/illlustreren: de boer, zijn plantages, de persing, de verpakking, het vervoer; * verkoop of een grote partij met minimale inspanning, of kleinere eenheden met maximale opbrengst; * overweeg een retailpartner door het product voorverpakt aan te bieden in speciale flessen, kruiken of blikken*; * test de markt door te praten met een potentiële afnemer, bv een bekende kok met een eigen winkel, een delicatessezaak in een grote stad of een standhouder op een boerenmarkt; * overweeg zelf op boerenmarkten te gaan staan. Er is overigens al veel olijfolie verkrijgbaar.

Da's nou eens een leuk onderwerp voor een column: uitvinders & ontwerpers*. Twee geloven op één kussen, daar slaapt de duivel tussen. Terwijl het zo'n mooi huwelijk zou kunnen zijn. Ik ken prachtige voorbeelden van kleinere bedrijven met goede vindingen die dankzij design een extra dimensie gekregen hebben. Maar beide professies worden bevolkt door eigenwijze mopperkonten, dus het is lastig om een match te vinden. * (okay, ik hoor 'm al) zal ik van het weekend eens aan gaan beginnen: Ontwikkelaars & Ontwerpers: Twee Geloven op Eén Kussen

Dan zou je van een pensioenfonds een pensioenbeurs moeten maken. Je premies belanden in een mandje waarmee je naar eigen inzicht kan investeren, met een risicoprofiel naar keuze (met wel een zekere bodem, bv via een verzekering) en eventueel zelfs iets lager renderende investeringen in bv duurzame bedrijven, milieurvriendelijke ondernemingen of onderwijs. Zou een mooi model zijn om the wisdom of crowds te testen. Ik ben op zoek naar een goed woord voor zo'n oudedagsbeurs. Greyvest!

Al aan een aanhanger, bestelwagen, bus of ander vervoermiddel gedacht? Er zijn vast goede tweedehands marktbestelbusjes op de markt of wellicht zelfs een bijzonder model - army stock bv. Oh, je kan een link naar je website in je signatuur zetten. ;)

Voor mensen die dit draadje over drie jaar lezen en inspiratie zoeken: Bloomsberry & Co Dolfin En een reusje voor de choconemert!

Zes jaar na dato een link plaatsen naar een startpagina, dat walmt naar spam promotie. ::)

De merkregistratie dateert van ver na de overdracht. Onderneming is in 2000 verkocht incl goodwill en inventaris. Merk is na 2008 geregistreerd. Interessante zaak voor het gerecht, maar de nieuwe eigenaar heeft ook goede argumenten. Waarom onderneming verkocht in 2000 en dan tien jaar later bezwaar maken? Hier kan je zowel linksom als rechtsom redeneren.

Dan moet die kettingbrief van jouw vriendin dus iets met jouw nieuwe datingservice te maken hebben.

En waar komt die katoen dan vandaan? Vanuit het oogpunt van transportkosten kun je beter in de buurt van de bron verwerken, dan hoef je alleen het eindproduct te vervoeren. Worden er nog t-shirts in Nederland gemaakt?

Afgekeken uit het buitenland, maar toch een leuk initiatief: guerrilla gardeners! Pas dat aan tot guerrilla builders....

Even terug naar af. Je hebt een klussenmarktplaats opgezet waarmee je klussers aan klussen wil koppelen. Da's vast een prachtige website, maar nu zit je met het kip-ei probleem. Als je geen klussers hebt, trek je geen klussen aan en andersom. Een mailing lost dat maar deels (en moeizaam) op. Dus misschien moet je met een klein budget proberen die site voor alle betrokkenen relevant te maken. Hoe doe je dat. Voordeel van klussers is dat ze doorgaans lokaal actief zijn. Een klusser gaat doorgaans geen honderden kilometers rijden voor een klus. Je kan dus stad voor stad bewerken, regio voor regio. Mijn suggestie is om iets met wildplakken te doen, of met watergrafiti. Kies bouwplaatsen, bouwvallen en andere plekken die opgeknapt kunnen worden (roestbakken) en verzin een kreet die naar jouw website leidt. timmerklus? xxx verfklus? xxx metselklus? xxx tuinklus? xxxx Denk lokaal en gebruik guerrilla. Zet een promoteam in in witte schildersoutfits. Bouw een schuurtje op een markt. Knap een park op. Lanceer een guerrilla klusgroep op die zichtbaar werkt aan de buurt. Zoek bv eens op guerrilla gardeners!

Waarom voer je het niet gewoon zelf uit? Gewoon doen, sneller doen, beter doen en niet verzanden in marktonderzoek, patenten, prospects en andere zooi. Google en eBuddy zijn ook gewoon begonnen voordat dat allemaal geregeld was.

Klus Klus Klan

NIet teveel vragen stellen aan de KvK. Gewoon inschrijven op je huisadres in Nederland. ;)

Met je tronie op een datingsite gaan staan is al een flinke stap, maar om het gezicht van zo'n site te worden gaat een fikse stap verder. Als je iemand hebt gevonden die dat voor een tijdelijke baan en een taart wil doen, mag je in je handen knijpen. Ik denk dat je echter budget moet inruimen voor wisselende modellen en dat je wellicht in het buitenland moet shoppen. Voor iemand uit oost-europa is het immers minder vervelend om geassocieerd te worden met een Nederlandse datingsite dan voor de girl next-door. Hoe doen de grote datingsites dat? En wellicht moet je gewoon op zoek naar een goeie partner. In Engeland is Sarah Beeny een bekende mede-eigenaar van een sucessvolle datingsite.

Eigenlijk zie ik hier niks fouts in. Niets weerhoudt je om je eigen bedrijf te starten en je voormalige collega's een baan aan te bieden, of mede-eigenaarschap. Niets weerhoudt je om je kennis voor je eigen bedrijf te benutten. Niets weerhoudt je om ontslag te nemen en je voormalige baas aan te bieden gebruik te maken van je nieuwe bedrijf, dan wel tegen jouw voorwaarden uiteraard. Niets weerhoudt je om de Amerikaanse opdrachtgever beleefd op de hoogte te brengen van je ontslag. En wellicht kun je je ouwe baas en je ouwe opdrachtgever een overdracht aanbieden. Heb je een opzegtermijn? Het gebeurt regelmatig. Personeel dat z'n eigen winkel begint, z'n eigen reclamebureau, z'n eigen vul-maar-in. Een goede werkgever benut het talent van z'n werknemers en steunt die als ze op eigen benen willen staan. Je kan mekaar ook van dienst zijn immers. En hoewel jouw werkgever zo te zien niet zo'n beste was, kun je hem alsnog behandelen zoals jij straks behandeld wilt worden door je eigen personeel - dat wellicht ooit ook voor zichzelf wil beginnen. Succes! ;)

Bij wie ligt het initiatief? Kan topicstarter met andere woorden gewoon in een andere regio starten, en dan afwachten of z'n werkgever bezwaar maakt?

Zie eerder topic. ;)

Stel vast wat je wil vertellen. Denk goed na over wie je dat moet vertellen, en wanneer en hoe. Koop een goed adresbestand. zet een eenvoudige test op: simpele brief of ansichtkaart. Test. Pas aan. Test. Net zolang tot je tevreden bent over het resultaat. Onderken je eigen beperkingen (tekst, opmaak, etc) en huur goeie mensen in. Pas op voor praatjesmakers.

Zoals gezegd: van die lopende band-werkers kan ik me wel voorstellen dat ze knokken voor vrije tijd. Hoewel er inmiddels redelijk veel bereikt is, ook in termen van arbeidsomstandigheden. En jaah, ik heb ook jaren in de fabriek gestaan (vetsmelterijen, galvanisering, postzakken kloppen bij een postdistributiecentrum) en dat is van een totaal andere orde dan achter een bureau zitten of aan een vergadertafel. Een ZZP'er die z'n hele werkweek gepland ziet in het kader van project- of contractwerkzaamheden is eigenlijk geen vrije ondernemer. Denk alleen al aan het gezagscriterium. Ik vrees dat de ondernemers in sweatshops in verre landen en een aantal ZZPers in Europa het risico lopen een nieuwe arbeidersklasse te worden, voor eigen rekening en risico. Zeker wanneer ze eigenlijk helemaal geen keuze hebben tav de opdrachtgever, de opdrachten en het werk. Maar hopelijk worden die iets beter betaald dan de klassieke arbeider.

Wat mij betreft is dit een luxeprobleem. De suggestie dat er zoiets is als een work/life balance impliceert dat werken geen onderdeel van leven is. Net zoals 'je werkt om te leven, niet andersom' een kromme redenering is. Ik kan me nog wel voorstellen dat mensen die niet zoveel te vertellen hebben over de invulling van hun werkweek proberen te onderhandelen over vrijetijd en zwangerschapsverlof, maar ondernemers en politici hebben de keuze, een redelijke vrijheid en doorgaans een behoorlijk inkomen. Dan moet je niet zaniken, maar je vrijheid gebruiken. Vergelijk jouw situatie met die van je overgrootouder die geen vrije zaterdag had en amper vakantie. Of met ondernemers in Vietnam of Pakistan die 24/7 werken om hun kinderen een goede opleiding te gunnen. Dit is geen pleidooi voor eeuwig werken, maar wel een suggestie om de vrijheid die je als ondernemer hebt te benutten om af en toe eens extra vrij te nemen om iets met de familie te doen. Da's gewoon een kwestie van beter organiseren.

Goeie naam, maar dit topic gaat over businessmodellen. Op de website zie ik een verwijzing naar kinderspeelparadijs en vervolgens allerlei plaatsnamen. Een startpagina van speelplaatsen, een vereniging/club, een franchise of andersoortige formule? Businessmodel: onder de werknaam Ballorig worden een dertigtal speelplaatsen geëxploiteerd waar (groepen) kinderen tijdelijk bezig gehouden worden tegen vergoeding van entree en met aanvullende inkomsten uit consumpties. Er bestaat nog zoiets als een club, dus wellicht krijgen leden (frequente gebruikers) korting. Tevens wat inkomsten uit joint-promotions & advertising en wellicht zelfs sampling. Er is een link met Het Speelkwartier waar zestig lokaties aanbevolen worden en een heel arsenaal webwinkels. De achterliggende constructie is onduidelijk, maar dat is voor de klant netzomin relevant als de relatie tussen Blue Band en Calvé. Legio mogelijkheden voor cross-selling...