4711

Klein aanvullinkje: Stel dat ik iets inkoop voor een klant, iets dat ik anders nooit inkoop. Bijvoorbeeld een rapport over de markt voor gaskachels in Finland. Daar moet ik 100,- euro (ex. BTW) voor betalen en dat ga ik doorbelasten aan de klant, bovenop mijn gebruikelijke 1000,- aan advieskosten. Dan is het wel vrij gebruikelijk om 1100,- aan omzet en 100,- aan kostprijs van dezelfde omzet te verantwoorden. Als ik gewoon het rapport inkoop en doorstuur aan de klant (met een factuur van 100,- euro), dan is het niet zo gek om dit als een 'doorlopende post' te behandelen: dan heb ik geen omzet gemaakt, ik heb slechts 100,- kosten voor een rapport gemaakt en ook -100,- kosten voor hetzelfde rapport gemaakt (per saldo dus 0,- aan kosten voor rapporten inzake de gaskachelmarkt in Finland). Als het gewoon iets is dat ik zo vaak koop, bijvoorbeeld allerlei rapporten over van alles, dan zou ik waarschijnlijk de 100,- euro voor deze ene rapport gewoon bij de kosten voor 'rapporten' zetten. En dan heb ik toevallig hier 100,- euro meer omzet gemaakt, omdat de klant hier extra voor moet betalen. Er is dus in echt één bepaalde methode in deze. Hangt van de situatie af (zoals meestal!).

Ik zou het ook nogal pijnlijk vinden om een jaarrekening/jaarstukken voor iemand op te stellen met de bijtelling voor privégebruik in het buitengewone resultaat of bij de opbrengsten van de onderneming. De kans is dan wel vrij groot dat bijvoorbeeld een bank of dergelijke mij dan zou verdenken van (te) weinig kennis over accountancy en dat zou niet best zijn. Noch voor mijzelf, noch voor mijn klanten.

Dat heb je toch niet helemaal goed begrepen. Zowel de VAR als deze 'nieuwe overeenkomst' is bedoeld voor de opdrachtgever. "Met de VAR kon de BD zomaar vaststellen of je wel of niet zelfstandig bent" is/was niet aan de orde. Dat gebeurt toch op hele andere grondslagen. Het is wel zo dat het (en dat is vaker geschreven, neem ik aan) eigenlijk 'lastiger' wordt voor iedereen: Omdat de opdrachtnemer niet meer met de 'juiste' VAR kan wapperen en de opdrachtgever daardoor niet meer "vrijuit gaat" bij een opdracht - het wordt nu meer een gezamenlijke verantwoordelijkheid om de zelfstandigheid vast te leggen in een overeenkomst (dus ook rompslomp voor ieder). Verder verandert er inderdaad weinig in de wetgeving. Alleen de VAR verdwijnt.

De schuld neem je op, de optie niet.

Wat is dit nou ineens voor een poepverhaal...??!! Zijn wij hier als serieuze HL leden onze visie aan het geven op een (innovatieve?) topic. En dan komt er een soort (commercieel) promotieverhaal er achteraan... Ik distantieer mij hier werkelijk totaal van! Ik vond het in de eerste instantie wel een merkwaardig initiatief, maar nu heb ik een hele andere mening (en die ga ik hier niet uiten!). Over en uit.

Vind je dat zo grijs...? "Niet aftrekbaar" lijkt mij redelijk helder. En nu heb je dus (kennelijk) iets anders bedacht? Om iets waar je XXX euro aan uitgegeven hebt voor 1,- euro te "verkopen"... Om de winst te drukken, neem ik aan. (maar als het kosten zijn, dan is de winst toch al 'gedrukt'?) Blijft een beetje hetzelfde. Zal niet werken dus.

Helemaal goed. Althans: dat laatste (voorbelasting bij 5b) alleen als je de inkoop gebruikt om zelf met BTW belaste prestatie te verrichten - mochten je prestaties vrijgesteld van BTW zijn (je gebruikt dit om te adverteren voor taalcursussen die je geeft, om maar een voorbeeld te geven...) dan heb je daar geen recht op.

Daar heb je wel (formeel) gelijk in, Wouter. Maar in 'volksmond' noemt men dat toch (meestal/vaak) een 'affiliate webshop'. Ook is het eigenlijk een portal. Er zijn ook mensen die een 'startpagina' een portal noemen... Dat is toch echt een heel andere portal dan waar wij het hier over hebben.

Aha, Meestal loopt een affiliate webshop via iets als Daisycon of Tradetracker of zoiets. Daar stelt de adverteerder (om het hier concreet te houden: "Die jongens", dus Akoestiekwinkel.nl) een productfeed beschikbaar voor publishers (om het weer concreet te houden: aan jou dus, mits je door Daisycon en Co. plus de adverteerder in kwestie geaccepteerd wordt). Als je een applicatie hebt dan kan je vervolgens de bewuste feed ophalen. Dan komen de gegevens bij jou in de database en is jouw (affiliate) webshop gevuld met producten van de adverteerders. Vervolgens kan de koper bij jou iets 'uitzoeken' en via de verkoper kopen. Jij krijgt daar dan (via Daisycon en Co.) provisie over. Dat was een snelle schets. Nu denk ik niet dat er veel te vinden zal zijn op Daisycon en Co. voor jouw specifieke niche. Dus zal je zelf dat rechtstreeks moeten proberen te regelen met adverteerders. Lijkt mij niet zo makkelijk. Je zou misschien ook kunnen beginnen met te kijken wat er wel beschikbaar is (qua productfeeds dan) in de betrokken sector en kijken of een soort basis gelegd kan worden voor een eerste stap: om überhaupt een aanbod (affiliate) te kunnen publiceren dus. Het is maar mijn visie hoor, trouwens.

Giften zijn alleen kosten voor de onderneming als er sprake is van: - Reclamemotieven. - Als je er "bijna niet onderuit kan" (b.v. omdat je anders 'met de nek aangekeken wordt' of zoiets). - De onderneming belang heeft bij het doel bij de begiftigde instelling. Daar lijkt hier toch geen sprake van te zijn, eerlijk gezegd. Dus: Nee, zou ik zeggen... Misschien zou je (maar dat is ook maar de vraag) in de privésfeer giftenaftrek kunnen toepassen. Maar om de winst aan iemand te schenken en dan beweren dat de winst "nihil" is, dat zal niet werken.

Tja, dan moet je ook maar hopen dat zij jou als DGA willen benoemen/handhaven, want zij maken tenslotte de dienst uit in "jouw" BV met hun 55% meerderheid. Straks ben je een ex-ondernemer die heel ambitieus thuis zit met 45% van aandelen in een BV (die misschien ook geen winst maakt door loonkosten en franchise fee's). Maar ik begrijp uit het verhaal dat het initiatief op zich integer en serieus is, dus misschien heeft men ook hier een oplossing (soort garantie) voor.

Ik zou denken: Startpunt wordt dan affiliate (want je hebt nog geen eigen producten om te verkopen). Nogal een specifieke markt dit. Misschien moet je deze jongens benaderen om te polsen of zij enige belangstelling voor jouw 'affiliate-gedachten' hebben?

Dus je gaat extra klanten, software, promotiebudget etc. inbrengen (bij de partner) indien nodig/wenselijk. Want als de partner klanten tekort komt, dan hebben jullie genoeg klanten 'in voorraad' begrijp ik (vooral ZZP'ers in de bouw zo te horen). En de benodigde software, als men dat al niet zelf heeft. En marketing, als men dat niet zelf kan betalen. En daar vragen jullie dan 55% van de daaruit voortvloeiende handel voor. Ja, dat zou misschien kunnen werken.

En hoe voeg je dan waarde toe voor 'partners'? Krijgen zij klanten van je, of software, of iets anders? Betaal je misschien promotiekampanjes? Ik neem aan dat potentiele partners ook iets terug willen zien van het feit dat zij 55% van hun handel afstaan aan jullie.

Dus zij hebben drie maanden huur, inclusief BTW, vooruit gefactureerd. Als zekerheid. Dat zie je wel vaker. Maar wat is nou je probleem? Dat wist je toch van tevoren, neem ik aan. Je kan toch niet menen dat nergens, niet in de huurovereenkomst en ook niet in de besprekingen, er over een soort borg/zekerheid geschreven of gesproken is? En dat je nu ineens, nadat alles "rond" is ineens drie maanden 'extra' vooruit moet betalen als verassing...

Ja, het is een beetje verwarrend allemaal. Maar de uitbetaling is niet zo relevant hier, de omzetting van de FOR naar een lijfrente is wél relevant: Voor de omzetting van de oudedagsreserve is er geen verschil tussen premies voor lijfrenten, stortingen op een geblokkeerde bankrekening (lijfrentespaarrekening) of een geblokkeerde deelnemingsrekening bij een beleggingsinstelling (lijfrentebeleggingsrecht).

Een lening heeft geen "totaalbedrag per boekjaar". Een lening is voor een X bedrag.

Creatief! Maar niet zo enorm 'waterdicht' als jullie veronderstellen, lijkt mij. Hier kan je lezen wat de belastingdienst hier van vindt. Maar die link had je al gevonden, zie ik... Dus dan maar hopen dat er eigenlijk helemaal geen sprake was van stakingswinst.

Of jij wel of niet BTW plichtig bent, wordt bepaald aan de hand van de diensten die jij verricht. Diensten die je inkoopt zijn hier niet relevant. Maar ik vind het wel een beetje vaag klinken, eerlijk gezegd: "leergang ontwikkeling project" "content aanleveren tbv de leergang ontwikkeling" De vraag is natuurlijk deze: Kan je als ondernemer een beroep doen op de onderwijsvrijstelling voor de BTW... Dat zou dan zijn 'diensten en leveringen die nauw samenhangen met het verstrekken van onderwijs' in mijn ogen. Maar de vraag blijft: Wat doe je nou precies?

Een VOF is een samenwerkingsvorm (tussen ondernemers). Als je een eenmanszaak hebt en je gaat samenwerken in een VOF, dan kan je er voor kiezen om "je zaak" in te brengen in de samenwerking (in de VOF dus). Dat doe je dan onder de gemaakte afspraken (de afspraken met je medevennoten, die dan waarschijnlijk ook iets in de samenwerking inbrengen). Vóór dat je dat doet heb je natuurlijk afspraken gemaakt over de samenwerking: afspraken met je vennoten dus. Als je (liever gezegd: als alle vennoten) verstandig zijn, dan hebben jullie de afspraken over de samenwerking vastgelegd (op papier!). Dat noem je doorgaans een "VOF overeenkomst" trouwens. Daarin worden dingen als eigendom, inbreng, winstverdeling en dergelijke vastgelegd. Dus de vraag in deze is: Wat zijn de afspraken tussen jullie (over de samenwerking etc.)? Als er verder niets afgesproken is, dan kunnen alle vennoten uiteraard maar iets roepen, claimen en vinden.... Daar kan je dan niets zinnigs over zeggen, behalve wanneer je rechter bent en je een uitspraak over een casus moet doen.

Nee, zo werkt het fiscaal gezien niet. Maar wel zo (binnen de EU!): Dit is (kennelijk) een B2B dienst (de afnemers zijn ondernemers). Dan is de plaats van de dienst de plaats waar de afnemer gevestigd is (art. 6,1 W.). En dus wordt de BTW verlegd. En ook was het een B2C dienst geweest (afnemer is consument), dan is dit een z.g. 'elektronische dienst' (art.6h W.). En ook dan is de plaats van de dienst de plaats waar de afnemer woont of gevestigd is. Alleen dan wordt de BTW (uiteraard) niet verlegd, maar moet de dienstverlener zelf dit afdragen in desbetreffende land (eventueel via MOSS). Was het géén elektronische dienst geweest, maar bijvoorbeeld een 'adviesdienst' of iets dergelijks, dan was het ook weer anders geweest: Als het dan een B2C dienst was geweest, dan was de dienstverlener gewoon Nederlandse BTW verschuldigd geweest. Ja, leuker kunnen we het niet maken... En binnen de EU (kennelijk) ook niet makkelijker.

Een knappe youngtimer is heel voordelig (meestal). Maar een lelijke oude youngtimer ziet er niet uit natuurlijk... En een bijkomstigheid tegenwoordig is ook dat zij soms 'milieu-zones' hebben in sommige steden. Dan mag je er straks misschien daar niet komen met je youngtimer.

Mollie is prima. (De rest ken ik niet.)

Dat heb je dan ook heel goed gezien (uiteraard, jou kennende!). Want het is ook geen 'zakelijke' verplichting. Het is een privé-ding, net als je pensioen en premie lijfrente e.d. Vandaar dus dat het "zakelijk" aanhouden van liquide middelen (op de balans) voor de FOR eigenlijk niet kan. Maar het is (ook voor de belastingdienst!) soms niet heel helder allemaal.

Tegoeden op een privérekening (voor privé) moet je uiteraard in box 3 verantwoorden. (Het is zelfs zo dat overtollige liquide middelen op de balans, dus "van het bedrijf", moeilijk te verdedigen zijn met het argument dat de bestemming de FOR is - dus ook stond het geld op een zakelijke rekening, dan zou het hoogstwaarschijnlijk eigenlijk in box 3 thuishoren.)