De kleine ondernemers van nog niet zo lang geleden....

[Quibke]

Zaterdagochtend, zomaar een paar jaar geleden. Het gezin wordt langzaamaan wakker. Eén voor één komen de kinderen beneden. Lekker rustig. Een pot thee dampend op tafel, een geurige kop koffie. Pa aan een broodje, ma leest de ochtendkrant. Iedereen lijkt nog een beetje te sluimeren.

 

Zo rond 11.00 uur hebben pa en ma de krant grotendeels uit en loopt pa richting de kapstok. Uit de binnenzak van zijn jas haalt hij een bruin envelopje en geeft dat aan moeder. Samen gaan ze naast elkaar zitten en wij als kinderen er tegenover. Het loonzakje wordt opengescheurd en moeder begint alles in stapeltjes te verdelen. Dit is voor de gewone rekening, dit voor de spaarrekening, hiermee moet wat afgelost worden, dit is voor de bakker, dit voor de SRV man en voor ieder van ons een paar kwartjes in verhouding als zakgeld. Op naar de benzinepomp voor snoep!!

 

Wat overblijft, is voor de wekelijkse boodschappen. Dit is op zaterdag namelijk vaste prik, evenals een grondige poetsbeurt door het hele huis. Ieder heeft zijn taak.

 

Maar eerst verse koffie zetten, want 'dun Bakker' komt zo. Hij komt zijn wekelijkse centen innen en wij zijn zijn vaste koffie adres. Afgelopen week is de bakker namelijk dagelijks langs geweest om vers brood te bezorgen. Ook wanneer je er niet bent, hangt hij neer wat hij denkt wat je nodig hebt. Gewoon aan de klink van de voordeur. Mocht je niks nodig hebben en je bent er niet, dan is een “nee, dank je”- briefje voldoende.

 

Helaas had ma te weinig gereserveerd, maar de bakker gelooft dat dit volgende week wel weer goed komt. Hij noteert het in zijn verkreukelde boekje, stopt dit in zijn borstzakje en gaat verder met zijn ronde.

 

Dan naar de supermarkt. Tegenwoordig mag je bij de groente- en fruitafdeling alles zelf pakken, heel vreemd! Er loopt nog wel iemand rond, maar die vult alleen maar aan…

 

Snel lopen we door en sluiten we aan in de rij op de afdeling slagerij. Rustig wachten de mensen tot ze aan de beurt zijn. Ook pa leest van zijn briefje op wat hij graag wil hebben en de slager pakt het in. “Mag het iets meer zijn, meneer?“ Hahaha, geweldig, die meneer vraagt iedere zaterdag hetzelfde!

Doorschuifelen naar de afdeling vleeswaren: een half ons van dit, een onsje van dat, mag ik dat eens proeven…..? Pa is weer lekker op zijn gemak bezig. Natuurlijk een rolletje worst voor ons en we schuiven door richting de kaasafdeling…. Voor een plakje kaas natuurlijk!

 

Daarna gaat alles in sneltreinvaart. Ma heeft nl. alles precies op volgorde opgeschreven en wij kennen de weg, dus kunnen we goed helpen alles te pakken. Bij de kassa pakt vader zijn 'knip'-portemonnee en als altijd verschijnen er wat zweetdruppeltjes op het voorhoofd…. Gelukkig hoeven we vandaag niks terug te leggen van de kassamevrouw.

 

Op maandag blijken we de melk vergeten te zijn en ik krijg wat geld mee om naar de supermarkt te gaan. Dit is 3 straten verder, dus ik mag trots alleen! Helaas is deze gesloten, omdat deze mensen ook van 2 dagen weekend willen genieten. Snel terug naar huis, want met een beetje geluk ben ik dan nog op tijd voor de SRV wagen! Snel de lege glazen melkflessen in het speciale mandje doen. Ik ben net op tijd ! Melk is er, dus we kunnen pannenkoeken eten.

 

Om 19.30 uur komt pa thuis en onder het vertellen van mijn dag peuzel ik gezellig mee aan zijn pannenkoeken, welke ma weer vers aan het bakken is.

**** TINGELINGELING**** ….. Langzaam ontwaak ik uit mijn mijmeringen…… Ik sta bij de ijscoboer met mijn dochters welke mij aan mijn broekspijpen wakker schudden.

 

Waar is die bakker gebleven? En die SRV man? En die behulpzame afdelingen in de supermarkt? De IJscoman knipoogt. Hij kent mijn ouders, kent mij en weet precies welke kinderen bij wie horen en in welke buurt. Heel wat jaren ouder intussen geniet hij van een stukje uitstervend beroep. Daadwerkelijk contact met zijn mensen, klanten. Hij geeft me een vette knipoog, net of hij mijn gedachten heeft kunnen lezen en doet een extra dot slagroom op mijn ijsje. Ik geef hem een grote knipoog terug, betaal met een leuke fooi en hoop dat hij nog lang mag rondrijden. Ik mis namelijk mijn bakker en SRV man.

 

Huppelend ga ik achter mijn gierende dochters aan mama een ijsje brengen en mijmer nog even na......

[Erik!]

Gedeeltelijk herkenbaar, maar welk punt wil je duidelijk maken?

[Quibke]

Hallo Erik,

 

Bedankt voor je reactie. Ik denk niet dat persé iedere column iets hoeft duidelijk te maken. De ene column is scherp, de andere hilarisch en de volgende gewoon een lekker leesbaar stukje.

 

In de laatste categorie behoort deze, sorry ;)

 

Maar, wanneer je tussen de regels door leest zie je misschien de dingen die ik jammer vind. Het verdwijnen van de echte detaillist, de kleine winkel, de kleine ondernemer die met hart voor zijn vak zijn brood (of vleeswaren of fruit natuurlijk) probeert te verdienen.

 

Alles gaat veel sneller dan we eigenlijk kunnen bevatten denk ik weleens. Het verhaal dateert van amper 15-20 jaar geleden.

 

Ook ik betrap me op de volledig snelheid tegenwoordig hoor. Soms, wanneer ik de kinderen naar school heb gebracht, kan ik nog nét even snel bij de buurtsuper op de hoek een kleine boodschap gaan halen. Ik ren de winkel in, doe mijn ding en kom aan de kassa..... en daar staan 3 mensen op behoorlijke leeftijd, op het gemak de kar leeg te halen. De artikelen worden gescand en de cassiere geeft het bedrag door. Eerst worden dan de boodschappen in de tassen gedaan, dan gaat men de portemonnee zoeken, dan pekt men het kleine buideltje om zo netjes mogelijk bij te passen.....

 

Herken je dit ? Irritant he, wanneer je binnen 1 minuut eigenlijk weer buiten had kunnen staan.

 

En dat bedoel ik eigenlijk, de zg "gemoedelijkheid" is verdwenen. We hebben de rust niet meer om boodschappen te gaan doen. Sterker nog, ik ga niet eens meer mee, want in gangpad 1 hebben mijn echtgenote en ik al bonje omdat het te lang duurt naar mijn zin.

 

Jammer ook dat er met die kleine ondernemers een groot stuk vertrouwen weg is. Zoals ik aangaf, bij de bakker aan huis liet je nog wel eens een paar gulden (voorganger van de euro...) "op de lat staan".

 

Een tijd geleden was mijn vrouw met kinderen een weekje weg, ik kon niet mee. Einde van de week moesten er wel boodschappen gedaan worden. Gelukkig heeft onze buurtsuper een thuis bezorg service, en ik belde mijn lijst gewoon lekker door. Ik vroeg hoe er betaald kon worden. Zit er een bonnetje / factuur bij dan maak ik dit gelijk over.

 

Zijn antwoord : "Nee sorry, dit heb ik te vaak mee gemaakt en te vaak mijn neus mee gestoten. Ik wil eerst geld zien en dan laad ik pas de boodschappen uit".

 

Natuurlijk kunnen we dan stellen dat hij met zijn tijd mee moet gaan, en een mobiel PIN apparaat moet hebben bijvoorbeeld, maar daar heeft hij de middelen dan weer niet voor. En dus trap ik mijn ijzeren ros richting het pin apparaat, zorg dat er contanten in huis zijn, klaar. Want ook al zijn de boodschappen bij hem duurder, en kan het ook via......punt.nl, ik gun het hem dan toch meer.

 

Misschien toch nog onduidelijk wat ik er mee wilde zeggen, want de kolenboer en de voddenman hoeven niet terug te komen, ik snak alleen naar dat stukje service en menselijkheid in de winkels.

 

Vandaag las ik in de vluggigheid een Twitterberichtje : C&A en Hema staan te koop (dacht ik) weer diversiteit in de winkelstraten ?

 

Ik mag het hopen en zal de lokale ondernemer dan ook blijven steunen en nogmaals een ijsje halen bij mijn Ijscoboer !

 

Ook al was de column niet helemaal duidelijk, ik hoop toch dat hij prettig leesbaar was, dat was de voornamelijkste insteek.

 

[Joost Rietveld]

we zijn er ook allemaal zelf verantwoordelijk voor. Gemak = supermarkt. En met liefde werken we de vaak matige etenswaren weg (of dumpen het klagend in de foetsie ;)

[P.J.]

Je kunt alleen als punt stellen als reactie op deze column, dat je zelf dus moet waken om niet opgeslokt te worden door de "vooruitgang". Daarom moeten we ook doorlopend innoveren en onze strategie aanpassen. De column "vertelt" dus precies het tegenovergestelde en dat komt, omdat we dan over een paar menselijke eigenschappen moeten heenstappen. En dat maakt onze wereld weer steeds onpersoonlijker.

[herman van der helm]

Een van mijn hoofdactiviteiten is het leveren van tractoronderdelen (voor één merk) en dan daarbij het leveren van gratis diagnose stellen en inbouwadvies. Ik lever zowel naar handelaren als zelfsleutelaars. Het merk (duits/italiaans) heeft bijna geen dealers of mensen meer die van modellen ouder dan 10a 15 jaar nog technische kenneis hebben. Het gevolg is dat het centrale magazijn in Duitsland mij elke dag wel enkele klanten toespeelt omdat ze geen enkel idee hebben waar de klant mee worstelt. Ik verleen ze een goed advies, waar ze iets aan hebben. Het gevolg is dat ze meestal ook de onderdelen bij of via mij bestellen. Ik besef dat de kennis die ik heb opgebouwd in de loop van 32 jaar met dit merk ook verdwijnt als ik ermee ophoud.

Zo is het dus wel herkenbaar wat QuDo schrijft, maar ik denk dat het altijd zo zal gaan. Je bouwt een zaak op, waar je service hoog in het vaandel hebt staan. Mensen raken hieraan gewend. Als je om wat voor reden dan ook moet afbouwen, komt er ontevredenheid over het verdwenen stukje vanzelfsprekende service, en zegt men: "het was vroeger toch beter".

Ik denk dat je als je dit zo ervaart, je het voor kennisgeving moet aannemen, en direct de zinnen moet verzetten om een andere oplossing voor dit gemis te zoeken. Als je altijd "haast" hebt in je leven is dit zoeken wel lastiger.

[henkh]

C&A en Hema staan te koop (dacht ik) weer diversiteit in de winkelstraten ?

 

Nee hoor de snelle jongens willen alleen maar weer cashen. De ketens zijn niet meer uit het straatbeeld weg te denken. En zoeken nog steeds naar locaties waar ze niet zitten.

 

 

[RiVe]

Nostalgie, maar zeker herkenbaar.

 

Het groot, groter grootst is niet meer tegen te houden, de supermarkt heeft zoveel in zijn schappen dat ander winkels er omheen harder moeten knokken voor hun bestaan.

 

Zelf waardeer ik ook erg de vakman op de hoek.

De fotograaf, de kaasboer, de groenteboer, er zijn er veel meer, vaak allemaal kleine zelfstandigen.

 

Als we met z'n allen die deurtjes voorbij lopen, zullen ze ook verdwijnen.

En dan verdwijnt niet alleen het winkeltje maar ook de kennis en het vakmanschap en de klantvriendelijkheid.

 

Dan haal je de kaas bij AH XXXL met 130 soorten kaas, "net zo'n stukje als vorige week, het was zo lekker, maar ik ben de naam vergeten,". Joh, hoe moet ik dat nou weten, kom maar terug als je de naam weet, volgende klant graag.

 

Dan ga je naar de supermarkt met een speciale foto van je dierbare waar een bijzondere bewerking op moet worden toegepast, "Wat moet er mee gebeuren, staat die bewerking op het envelopje, dan kunt u daar een kruisje bij zetten, nee?, ik bel mijn chef wel, die heeft hier geen tijd voor, doet u er maar een briefje bij wat u wil, dan stuur ik het op naar de centrale, informeert u over drie weken nog maar eens, volgende klant graag."

 

Gechasseerd misschien. ;)

 

 

[Erik!]

Gechargeerd zou ik het niet willen noemen. Het is een feit.

[Wataru]

Erg herkenbaar dit. Ik ga zelf graag naar de kleine winkels bij mij in de straat omdat ik graag de kleine man wil steunen maar ook omdat ze natuurlijk vakkennis bezitten die het personeel in de supermarkt vaak ontbeert.

 

Niettemin hebben we er als maatschappij zelf voor gekozen om veel kleine winkels te laten verdwijnen. Ik weet niet of dat erg is. Ik noem het gewoon verandering. Ik ben het eens met wat Joost Rietveld schrijft.

[Randal99]

Goeiedag "Qudo" (columnschrijver) en anderen,

 

Ik las uw column en enkele reacties, en kwam een paar trefwoorden tegen die mij op een "idee" een leuk idee

brachten.

 

Jullie zullen waarschijnlijk denken van ja, "Schrijf dan enkele details - What's your point", ...

Mmm dat kan, dat wil ik zeker ook ... gewoon direkt schrijven watvoor idee ik in mind heb...

 

Maar dat idee opzich, heeft weer betrekking op: Produkt innovatie, Investering, cashen.... you know...

 

Ik kan hem wel bespreken met gegaardigden..... die een beetje te maken hebben met pin automaten....

 

Zijn er al internationale werk-codes voor innovatieve business deals... Qudo...?

 

Ok,

 

Groetjes!!

[Joost Rietveld]

 

Zijn er al internationale werk-codes voor innovatieve business deals... Qudo...?

 

??? ??? Randal, hoe past dit bij de column?

[Randal99]

Hoe past het....? Wel, terwijl ik aan het schrijven was, kwam het eve op, en als je die vraag uitleest..... stelde ik die vraag aan "Qudo"...

 

Maar ik heb er intussen een appart bericht voor geopend, Joost.

8)

 

[P.J.]

Ik heb wel eens een Randalf gezien, die met verleden, heden en toekomst kon rommelen. Uiteindelijk kwam het toch allemaal goed geloof ik.....

 

ps. Had ik dan ook maar zo'n stok. ;)

[prodisplay]

Randalf of Gandalf?

 

;)

[Patrick de Boevere]

Ik herken in de column het perspectief vanuit de klant.

Als zoon van een melkboer (met ma in het 8 m2 buurtwinkeltje) zag ik vooral de andere kant.

Wel is het een moment om herinneringen terug te halen van die andere tijd. Bedankt daarvoor.

[Norbert Bakker]

Pure nostalgie inderdaad.... leuke column ;)

 

Thuis heb ik nog een ansichtkaart, waarop een nieuwe verbrandingmotor staat , een autohandel A.L. Tan.

Rubens boek, Mikky op de fiets, het zegt u hoogstwaarschijnlijk niets, maar het is waar ik modereren kan

Dit Forum, ik weet nog hoe het was, de karmatoppers in de pas, een Tiller die ratelt op de keien,

Een stamrechtvraag die niet mag hoor, een spammer gaat net te lang door, de ban, de kneus, de pesterijen.

 

En langs het adminboard van Jeroen, zag ik de hoge postcounts staan, Ik was een noob en wist niet beter, dan dat 't nooit voorbij zou gaan...

 

 

 

 

 

 

[herman van der helm]

mooi!

 

 

[Roel J]

dan ook maar de muziek erbij..

 

 

[Zomaar iemand]

Ik herken het verhaal heel duidelijk ook in mijn branche verdwijnen de detailhandels en krijg je grote webshops, die egrunt worden door kleien jongetjes die nog nooit in een doos hebben gekeken en laat staan je advies kunnen geven.

 

Wat ik ook merk is dat iedereen zegt we willen de detailahndel terug, maar dat er ondertussen geen merkt voor is.

Mensen komen bij mij voor advies en kopen vervolgens hun spul bij een groothandel. Ik heb hierop ingespeeld daar alleen nog kwaliteit goederen te verkopen. Dit mag allemaal niet verkocht worden door webwinkels e.d., maar vaak geneog baal ik er wel van dat ik niet ook gewoon een geodkoop behringer mengtafeltje kan verkopen, ik kan namelijk niet leveren tegen dezelfde prijs als groothandels.

[Hans v N]

Dingen veranderen altijd met een reden. Terugkijken is altijd een beetje gevaarlijk omdat je alleen de goede herinneringen koestert en de neiging hebt de slechte in de kelder van je geheugen te bewaren.

 

Wel altijd leuk om die goede oude tijd van stal te halen. Bij mij thuis kwam vader ook met een weekgeld thuis dat door mijn moeder werd nageteld en Pa zakgeld kreeg om dezelfde avond te gaan biljarten. Bij mijn vriend, wiens vader notaris was, ging het er heel anders aan toe. Daar kreeg moeder huishoudgeld en controleerde Pa elke week het huishoudboekje.

 

De les van deze column is dat als je niet met de tijd meegaat je ten onder gaat. Zo was ik een tijdje geleden bij een antieke klokkenhandel om een antiek klok aan te bieden uit een erfenis. De ondernemer, inmiddels in de 80, keek naar de plaatjes en haalde zijn schouder op. “Niet verkopen”, was zijn advies. De handel in antieke klokken is vrijwel nul, dus je krijgt er niets voor. “Ik zou ze wel laten restaureren, dat doen we hier voor een mooie prijs”. Hij had meerdere mensen in dienst die het werk voor hem deden maar we moesten wel rekenen met een paar maanden wachttijd vanwege de drukte.

[tims1982]

1 reactie is passend hier gelet op mijzelf mbt deze column: herkenbaar!

[Anoniem98765]

Mooi verhaal, wat ik ook mis; je had toen op iedere hoek van de straat een kroeg ;)

[Quibke]

Hoe past het....? Wel, terwijl ik aan het schrijven was, kwam het eve op, en als je die vraag uitleest..... stelde ik die vraag aan "Qudo"...

 

Tja, Randall, Maar "QuDo" snapte je vraag al niet eens, dus ook na diverse keren je post gelezen te hebben, kwam ik er niet aan uit, en besloot het maar even te laten bezinken. Wellicht kun je duidelijker zijn, want ook aan je nieuwe draad kan ik door je openingspost weinig aanknopen, eerlijk gezegd....

 

(Je mag me Marcel noemen, overigens ;D )

[Quibke]

Goh, wat een reactie's en verbazingwekkend hoeveel mensen goed mee kunnen lezen tussen de regels door !

 

Natuurlijk is het leuk een stukje nostalgie terug te kunnen halen, maar je moet er niet te diep bij stilstaan. "Vroeger" , en voor mij nog niet eens zo lang geleden dus, was ook echt niet alles beter.

 

Van innovatie, vooruitgang en ontwikkeling moet je ook kunnen genieten. Kijk eens naar alle voordelen die we hebben.

 

Maar je moet ook durven beseffen, dat we door al die vooruitgang ook heel veel goede dingen laten liggen. De service en de kwaliteit in de winkels, de kleine detailhandel bijvoorbeeld.

 

Zoals genoemd de fotograaf die nog weet hoe het werkt, de kaasboer die weet wat jij lekker vind, en de bakker die op vrijdagavond al rekening houdt met jouw bestelling.

 

Vooruitgang dient het gemak van de mens, maar ik denk niet dat alle vooruitgang zo positief hoeft te zijn. Je kinderen groeien op met de pc en internet, en zo maak je hun wereld veel groter (en soms "gevaarlijker") dan misschien de bedoeling zou moeten zijn. Natuurlijk, als ouders sta je daar bij, maar hoe vaak surfen ze toch achter je rug om ? Helaas ( ;) ) voor mijn kinderen gaan zij verplicht buiten spelen en genieten van de buitenlucht en de zon !

 

En laten we eerlijk zijn, mijn ouders (fictief in dit voorbeeld) hadden het ook niet slecht hoor. Zij wisten per week wat ze konden besteden, en hun kinderen wisten ook precies hoeveel een gulden waard was en wat ze er van konden kopen !

 

Mijn opa heeft handmatig de afsluitdijk meegebouwd, en reed iedere week op de fiets heen en weer. Tussen huis en werk. Op zaterdagavond thuis en zondagavond weer aanrijden. En in zijn laatste jaren kon hij alleen maar genieten van alle ontwikkelingen en maakte daar ook graag gebruik van !

 

Als hekkesluiter :

 

Ik denk overigens ook, dat er tegenwoordig weer steeds meer gezinnen zijn, die dan wel niet daadwerkelijk een loonzakje hebben, maar wel iedere cent moeten reserveren voor allerlei "potjes".

Maar door alleen nog maar te kunnen pinnen en automatisch overschrijven en dergelijke, denk ik dat het voor bepaalde mensen moeilijk is om "de boel" nog in de hand te kunnen houden (Pinnen tot de laatste cent)

 

Met dank aan Norbert laat ik "Het dorp" nog een keer door de laptop walmen, en terijl ik richting dromenland ga, kijk ik toch nog graag terug naar die zaterdagen met he welbekende loonzakje....

 

Het HAD toch verdikkeme wel iets !!

 

[Quibke]

Mooi verhaal, wat ik ook mis; je had toen op iedere hoek van de straat een kroeg ;)

 

Die hebben we nu ook nog wel, alleen kent men je niet meer, en moet je gelijk betalen ipv einde van de avond, dat is het grote verschil... ;)