r.i.p. Ruben van den Oord

Jammer dat het dogma dat failliete ondernemers zielig zijn hiermee weer bevestigd wordt. Ik denk dat Higherlevel de functie van zo'n praatgroep voldoende invult. Ik zie veel meer in een initiatief dat failliete ondernemers weer met minimale kosten aan het ondernemen krijgt. Een combinatie van micro-financiering, goede begeleiding en de juiste juridische structuur om de nieuwe onderneming uit de handen van de curator en schuldeisers te houden. Maar dat zal nog wel even een droom blijven.

Dit vind ik een hele interessante opmerking. Waarom zit je niet te wachten op advies van je accountant (behalve dat hij graag zijn rekeningen betaald wil zien)?

Dat is niet waar, helaas. Als je een negatieve BKR registratie hebt zijn er veel banken die je zelfs niet als rekninghouder willen hebben. Helaas maar waar. Triodos Bank doet daar inderdaad minder moeilijk over, maar die kan een aanvraag afwijzen als je niet aantoonbaar kunt voldoen aan het ideologisch karakter van Triodos Bank.

Geniet dan nog maar even van die papieren krant! De adverttentieinkomsten zijn de afgelopen jaren alleen maar gedaald.Er werken momenteel net zoveel mensen in de Amerikaanse krantenindustrie als in de jaren 50 van de vorige eeuw. Nog een aardige: Business Insider heeft uitgerekend dat het drukken van de New York Times momenteel twee maal zo duur is dan iedere abonnee een gratis Kindle geven en de krant voortaan als e-paper uitgeven. Of de iPad de krantenindustrie het laatste zetje geeft, durf ik niet te zeggen, maar het gaat in ieder geval niet meer goed komen met de krant. Steve Jobs presenteerde de iPad en de pers keek verveeld toe. Misschien vergis ik me, maar volgens mij zag ik Steve Jobs daar zelfs een moment geïrriteerd op reageren. "Is dit 't nou?" vroegen veel blogs zich af. Verwend, blasé en lui zijn ze! Apple heeft altijd al producten gemaakt die door de creatieve doelgroep anders werden gebruikt dan de vooraf bedoeling was. Maar nu zijn we zo verwend door Cupertino, dat we niet meer willen nadenken over toepassingen van een nieuw product als we het niet in hapklare brokken voorgeschoteld krijgen. En voor wie zich afvraagt of de iPad het spel zal gaan veranderen, heb ik nieuws: Over de iPad: Apple already has changed the game. Voor de geruchtenstroom over deze tablet PC op gang kwam, wist ik niet eens dat andere PC-bouwers al jaren zo'n ding verkochten. En voor wie het wel wist zal een tablet PC niet altijd een product zijn dat in zijn of haar evoked-set voorkomt als je een nieuwe pc wilt aanschaffen. En ik zal niet de enige zijn. Dus alleen al op het gebied van acceptatie heeft Apple baanbrekend werk verricht. Ik denk dat de iPad wel degelijk een commercieel succes zal worden, en dat Apple hiermee nieuwe markten voor zich weet te winnen. Het succes zal zeker niet (alleen) komen uit de zakken van de vele Apple fan boys. Het zou me bijvoorbeeld niet verbazen als de iPad Apple zal helpen aan een indrukwekkend debuut in de gezondheidszorg. Reden? Gewicht, formaat, prijs en de app-store. Gezondheidszorg Het succes van de iPhone Apps heeft Apple volledig verrast. Er zijn door ontwikkelaars Apps gebouwd waar men in Cupertino zelf nooit aan heeft gedacht. De iPad vult het gat in dat juist is ontstaan door de komst van de iPhone Apps. De Apps zijn geweldig, maar een mobiele telefoon is een personal device. Er zijn zat toepassingen te bedenken waarbij een iPhone applicatie een ideale oplossing zou zijn, maar waarbij het niet wenselijk is iedere medewerker te voorzien van een iPhone. En een mobiele telefoon delen met meerdere mensen is al helemaal nicht im frage. De iPad geeft ook de oplossing voor situaties waarbij de applicatie (en daarmee toegang tot die gegevens) fysiek het gebouw niet mag verlaten. Dus bijvoorbeeld in de gezondheidszorg. Doctoren, co-assistenten, kraamzorg, ets. gebruiken nu meestal een clipboard. het zou prettig zijn als je altijd de juiste patientendossiers voor handen hebt tijdens je ronde. maar ja, een co-assistent laat je niet sjouwen met een laptop, dus dat is geen optie. Ik gok dat maximaal 55% van alle co-assistenten gelijkertijd dienst hebben; om nou bijna het dubbele aantal iPhones aan te schaffen dan strikt noodzakelijk is ook niet van deze tijd. Bovendien kosten die iPhones abonnementsgeld; en een iPhone waarmee je niet kunt bellen is ook weer zo wat. Daarnaast heeft de iPhone wel een heel klein schermpje voor zoveel medische details. En je wilt toch kosten wat het kost voorkomen dat die mevrouw op zaal drie een verkeerde dosis krijgt omdat de co-assistent een 6 voor een 8 aanziet. Dus iPhone is te duur zonder abonnement (toch gauw € 700,-) en met abonnement is de iPhone niet handig voor gedeeld gebruik. Een laptop is te duur en te zwaar (zelfs de Macbook Air en aanverwanten), en het model van een laptop schreeuwt er om op een tafel neergezet te worden, wat het gebruik omslachtig maakt t.o.v. een clipboard. Ziehier een toepassing voor de iPad. De investering van $500,- is snel terugverdiend in termen van efficiency, dossieropslag (sorry Frans) en besparing op verbruiksmaterialen. Een scherm dat groot genoeg is om allerlei details goed te kunnen lezen, maar dat toch net ietsje kleiner is dan een A4-tje. De iPad kan gewoon op de arm gehouden worden tijdens het maken van aantekeningen. De verlaagde dosis medicijnen die de arts heeft voorgeschreven voor de mevrouw op zaal drie is nu real time beschikbaar voor de interne apotheek. Als het alarm van de hartmonitor op de IC afgaat, hoeft de zaalarts niet eerst naar die kamer te rennen om te zien wat er loos is. Alle artsen en co-assistenten op die afdeling zien meteen het display van de hartmonitor op het scherm, wat je ook doet. Aan het einde van zijn ronde gaat de iPad terug in een speciaal multi-device-rack, waar nog 20 iPads plaats kunnen hebben, klaar voor de volgende ronde. Het (voorlopig) gebrek aan multi-tasking hoeft hier geen probleem te zijn. Om nog even in de gezondheidszorg te blijven: Waarom niet die lelijke tv's boven de ziekenhuisbedden vervangen voor een huur-iPad? Toegang tot de ziekenhuisbibliotheek met duizenden boek- en tijdschriften titels. Toegang tot het patienten intranet (wat krijgen we vandaag te eten?). iTunes, radio, tv kijken, internetten... Ooit wel eens geprobeerd om in bed je laptop te gebruiken? Voor verkopers en vertegenwoordigers Nog een potentiële successtory: Vertegenwoordigers schrijven veel orders nog steeds op een orderblok, simpelweg omdat een laptop te zwaar is, onhandig in gebruik (er zit letterlijk een muurtje tussen vertegenwoordiger en de klant in de vorm van een scherm, en het opstarten duurt zo verdomd lang. Even de klant laten meekijken op het scherm is ook niet ideaal. De laptop moet iets opgetild worden voor 'ie gedraaid kan worden, anders krijg je zwarte strepen op het bureau. Dan maar stoelen verschuiven? Iedereen zit nèt! De iPad is goedkoper dan de gemiddelde laptop-die-het-niveau-van-taiwan-plastic-overstijgt. Er is geen barrière meer tussen verkoper en klant. iPad aanzetten en meteen aan de slag. Even omdraaien en dan de product line-up laten zien. Ook hier is het gebrek aan multitasking-kwaliteiten niet per se een nadeel. Autoverkopers (Altan, let je op?) bespreken de order met de klant vaak vanaf hun PC. Weer dat beeldscherm als fysieke barrière tussen verkoopmedewerker en klant. Dat moet van invloed zijn op de verkoopresultaten, dat kan niet anders. Misschien dat Rikkert Walbeek hier wat meer over kan vertellen (column, Rikkert??). Waarom kan die autoverkoper niet zonder zijn klant alleen te laten de voorraad bekijken, of de levertijden nazoeken? Bewakings- en veiligheidsdiensten Ik ben op dreef, dus laat me even: Voor bewakings- en veiligheidsdiensten is er een App die de beelden van de bewakingscamera op een iPhone kan laten zien. Met de iPad kan de bewaker zijn ronde doen, zonder gelijkertijd verstoten te zijn van de beelden wie er verder in en om het gebouw lopen. Hij neemt gewoon zijn iPad mee op zijn brand- en sluitronde. Grafische secor / fotografie Nog ééntje dan! De iPad als preview monitor tijdens foto-shoots. Alle nadelen van een laptop (zwaar, moet ergens op staan, gebrek aan echte mobiliteit) worden weggevaagd. Ik wou dat ik mijn fotografen destijds een iPad hadden... Ideaal voor lokatie-werk. Je assistent laat meteen de shots aan de klant zien, zonder dat de klant achter een bureau hoeft te gaan zitten. Op de packshot tafel hou je de iPad direct naast het product om te zien waar nu precies dat ene glimmertje vandaan komt. Tot nu toe is dat 20x heen en weer lopen van packshot tafel naar computer. De jongens moesten al zo veel apparatuur meeslepen; statieven, reflectors, sunscreens, flitskoppen... en dan ook nog een laptop. Leaf, Canon, Hasselblad... ze zullen allemaal wel met een iPad preview optie komen. Ideaal! Ook de makers van bewegend beeld (Edo, Eus?) zullen liever met een iPad een preview doen dan dat ze een laptop moeten opstarten. Ik zou me geen moment zorgen maken als ik Steve Jobs zou zijn. Apple gaat met de iPad nieuwe markten betreden. Marktsegmenten waar ze tot nu toe nog nul marktaandeel heeft, zullen binnen enkele jaren veroverd en gedomineerd worden. Het argument dat voor een Apple (Mac) geen software beschikbaar is, is met 140.000 apps geen argument meer. De iPad is niet perfect. Maar dat was en is de iPhone ook niet. De accucapaciteit is daarbij inmiddels legendarisch. Geen enkele mobiele-telefoon mogul zou het in zijn haren halen om een telefoon op de markt te brengen die bij intensief gebruik zeker 2x per dag volledig opgeladen moet worden. Apple deed het. En doet het nu weer. De batterij issues van de iPhone zullen vanaf het volgende model grotendeels opgelost zijn. Wat dat aangaat is er voor de Macbook's een grote sprong voorwaarts gemaakt, en die ervaring wordt nu in het nieuwe model gestopt. Langzaamaan wordt mij duidelijk dat Apple sinds de iPhone een nieuwe aanpak hanteert met de ontwikkeling van nieuwe producten. Een aanpak die juist zo typerend is voor Silicon Valley: Agile development. Het credo is hierbij: Launch early, update often. Als je je niet schaamt voor je eerste versie, heb je te lang over de ontwikkeling gedaan. Met versie 1 van de iPad kan Apple de markt testen, gebruikerswensen inventariseren, en snel met firmware en OS-updates komen. Ja, de iPad had een camera moeten hebben, eigenlijk twee. Eén aan de achterkant voor het maken van foto's, één aan de voorkant voor videochat. Ja, niet kunnen multitasken is anno nu ongehoord. Maar toch: Het kompas zit er in, bluetooth, usb, WiFi... Nadat over een paar maanden de verkoop van iPad MK1 de productiekosten per stuk heeft gedrukt, is er budget over om die camera's er alsnog in te stoppen. Prijs was tenslotte een belangrijke leidraad bij de ontwikkeling van de iPad. Mèt camera's zou de iPad blijkbaar meer dan $500,- moeten kosten waarmee een belangrijk verkoopargument ten koste van laptops verloren zou gaan. En dat multitasken is slechts een kwestie van een firmware en OS update, heb ik me laten vertellen. Er zal vast wel een App-developer zijn die de iPad geschikt maakt voor het gebruik van een stylus. Dan heeft Wacom er ineens een geduchte concurrent bij voor de Cintiq. De iPad is de helft goedkoper en de computer is dan al inbegrepen! Wat mij betreft: Ik wil 'm! Mijn vrouw wil 's-avonds nadat de kinderen eindelijk op bed liggen nog eindelijk haar email kunnen lezen, een e-card versturen of een recept opzoeken. Nu doet ze dat achter een computer in een hoekje van de kamer, en dan zit ze óf met haar rug naar de kamer, óf met een zwart scherm voor het gezicht. Een laptop was wel een verbetering, nu kon ze met een scherm voor het hoofd op de bank blijven zitten, maar de barrière bleef. Na een tijdje wordt zo'n laptop toch warm op de benen, gaat de ventilator meer lawaai maken, en blijkt die toch meer te wegen dan de 2,4 kilo's die in de specificaties staan. Met een iPad blijft ze gewoon op de bank zitten, met meer interactie tot gevolg. Even het tablet omdraaien om te laten zien waar ze op Marktplaats op geboden heeft, of even de foto's van de jongste laten zien. De baby-cam hoeft nu niet via de tv bekeken te worden (op het moment dat CSI net spannend wordt). In de trein wil ik nog wel eens mijn inbox bijwerken, of nog even nakijken op welk perron ik ook al weer moet overstappen. Liever op een iPad dan op een laptop. Boeken en tijdschriften lezen in het vliegtuig. Een zooi tekenfillms op de iPad zetten en aan de hoofdsteunen in de auto monteren. Zijn die koters ook stil. (Het bovenstaande relaas heb ik vannacht op mijn blog geschreven.) - Koffie? - Nou, nu je het zegt...

Niet zelf doen, meteen een jurist of advocaat op zetten. Je wilt niet dat een onzorgvuldige formulering later uitgelegd zou kunnen worden als een verkapte toestemming. Zorg wel vóór je die advocaat er op zet, dat je voldoende bewijsmateriaal hebt verzameld. Folders, advertenties, het product zelf (gewoon eentje bestellen / kopen in de winkel), alles waar je maar je handen op kunt leggen. Goed voorbereiden en dan er vol in. Sterkte man!

@Allemaal: Dank voor de felicitaties voor het verlaten van mijn dertiger-zijn (het deed achteraf toch minder zeer dan vooraf gevreesd) en dank voor de complimenten en kritische noten. @John Kode: Een beetje eenzijdig en gechargeerd, och dat is wel schrijven des Rubens. Liever dat dan eindeloos mitsen, maren en tenzij-en. Liever dat de lezer van het boek achteraf zegt: "nou eigenlijk viel het wel mee", dan dat 'ie op minder dan noodzakelijk is voorbereid. En de taalvautjes zijn evident aan een ruwe copy. Nadat alle hoofdstukken zijn geschreven, gaan we er nog een keer met een stofkam doorheen (goed schrijven is goed schrappen). Het zou ook zomaar kunnen dat dit hoofdstuk verdeeld wordt over meerdere hoofdstukken. @Marjan: Ik heb het tempo en de inspiratie, maar aan een verschijningsdatum waag ik me niet meer. Dit boek had vorig jaar rond deze tijd al op de plank moeten liggen :s @Paul Oudshoorn Op mijn blog kun je een exemplaar reserveren, ook gesigneerd! @Marco: Dat ondernemen een aparte discipline is, komt zeker aan bod! @Hans: Draag de naam Loser met gepaste trots, Hans (maar wel voortaan met een hoofdletter schrijven)! @Joost: Eindelijk volwassen... (NOT!) @Ewout: Hoewel ik voorheen al veel schreef, heb ik hier op Higherlevel voor het eerst gepubliceerd. En omdat twee 'zekere iemanden' maar bleven zeuren om een Boek! Boek! Boek! leek het me niet meer dan logisch dan ook hier één (of later meerdere) hoofdstuk(ken) te plaatsen. Crowdwriting is misschien wat overdreven, maar de input is zeker welkom. En om nou een hoofdstuk stiekem als column te vermommen vind ik ook weer zo... tja... niets voor mij. @Tonino: Je hebt daar wel een puntje. Maar aan de andere kant moet ik ook wel bondig zijn om te voorkomen dat het boek Grunbergiaanse afmetingen krijgt. Maar het kan nog alle kanten op. Ik ga vooralsnog voor eerst een overzicht van het hele proces van begin tot eind, en dan in komende boeken de losse thema's uitdiepen. Maar misschien kom ik alsnog wel op 350+ pagina's voor de samenvatting en is het beter om de thema's meteen los te koppelen, al mis je dan weer het totaal overzicht... Eerst maar schrijven, daarna zien we wel weer verder. @Karci: Het faillissement als leerproces komt in andere hoofdstukken uitgebreid aan bod. @Zeurkous @Fred ;) Ik probeer te voorkomen dat het een boek wordt dat je alleen leest als "de poep de ventilator raakt'. Juist door de beladenheid van het onderwerp (en dus alleen nog maar op fluistertoon besproken wordt) heb ik ook gekozen voor de wat schreeuwerige titel "Help! Mijn bedrijf gaat naar de Kloten!". Het zou fantastisch zijn als ik iemand dit boek tussen een Playboy en een Penthouse op de toonbank bij de kassa zie leggen. De titel had ook "De positie van de gefailleerde in een hedendaags sociaal-demografisch perspectief." kunnen zijn. Dan zou ik misschien wel de boekenlijst van het Erasmus kunnen halen, maar ik denk dat de gemiddelde ondernemer het boek dan laat liggen. Dank iedereen voor het inhoudelijk commentaar! Ik zal het zeker ter harte nemen!

Mijn 999-ste bericht moest maar iets bijzonders worden, dacht ik zo. Dus bij deze een voorpublicatie van één van de hoofdstukken van mijn nieuwe boek: Help! Mijn bedrijf gaat naar de Kloten! Het boek geeft een totaaloverzicht van je (on)mogelijkheden, de do's maar vooral don'ts in geval van een dreigend faillissement. Help! Mijn bedrijf naar de Kloten geeft je inzicht in de verschillende fases van insolventie en de rol van derden hierin. Het helpt je te begrijpen waarom dingen gebeuren zoals ze gebeuren, en geeft je inzicht in je eigen gedrag en het gedrag van anderen. Door het hele boek zijn tips verweven hoe je de juridische voetangels en klemmen kunt vermijden. Het onderstaande hoofdstuk gaat over het beeld dat omstanders hebben van een ondernemer die in moeilijkheden verkeert. Veel plezier met lezen, en laat me vooral weten wat je er van vindt! Hoofdstuk: Welkom bij de losers! Wij Nederlanders zijn toch maar een raar volkje. Als het iemand voor de wind gaat hebben we wat te zeuren, maar als die persoon het niet redt, is het ook weer niet goed. Als je als ondernemer in Nederland het goed doet, en jezelf daarvoor trakteert op een hagelnieuwe Porsche, wordt je ervoor gestraft door je klanten. Want je zult wel te duur zijn, als je zo’n auto kunt betalen. In andere, minder calvanistische landen krijg je juist vanwege die auto nieuwe klanten. Iemand die zo’n auto kan betalen moet wel heel erg goed zijn in wat ‘ie doet. Het is maar je hoe je het bekijkt. Maar we wonen nu eenmaal in Nederland, en daar moeten we het dan maar mee doen. Dus moet je er rekening mee houden dat je in tijden dat het eventjes minder met je bedrijf gaat, er evengoed commentaar op je geleverd wordt. Mensen om je heen zullen er moeite mee hebben om een onderscheid te maken tussen de onderneming en de ondernemer als persoon van ‘vleesch en bloet’. Dus ben je, volgens de algemene opvatting van de Nederlandsche Burger, een loser. Een winnaar mocht je toch al niet zijn, maar men is er als de kippen bij om het niet slagen van de onderneming op jou als persoon te projecteren. De losers onder de losers zullen hier onder gebukt gaan. Die laten hun oor hangen naar de mening van de grijze massa die nog nooit één euro zelfstandig hebben verdiend. Diezelfde grijze massa die zich hun hele werkende leven lang door anderen laten vertellen wat ze moeten doen. Die zich tientallen jaren al slijmend en stoelpootzagend de week door slepen naar dat ene lichtpuntje van de week: Het Weekend. Dat zijn degenen die zich het recht aanmeten om jou af te kammen. Jij, de ondernemer die voor eigen risico en rekening doet wat ‘ie het liefste doet, zijn eigen tijd indeelt, en hard werkt om zijn gezin te onderhouden. Vertel mij nu eens: Wie is hier nu de loser? Dat je in de problemen bent gekomen, is al vervelend genoeg. Maar wie zich laat koeieneren door de mening van deze losers, is er wat mij betreft zelf één, en mag zich meteen aansluiten bij de kudde. Welkom bij de losers van de losers. Je weet pas of je een winnaar of een verliezer bent als het gevecht is afgelopen. Als de gong gaat, en de stofwolken langzaam neer dalen. Pas dan kan de balans opgemaakt worden. De verliezers zijn halverwege het gevecht er tussenuit geknepen, de winnaars overzien het slagveld, likken hun wonden, schudden het gehavende hoofd eens een paar keer flink heen en weer en maken zich op voor de volgende ronde. Zolang je nog staat en vecht hoor je niet bij de losers. Je maakt nog steeds kans om tot de exclusieve club van winnaars toe te treden. Zodra je de komende zware tijd hebt overleefd, en je tegen alle verwachtingen in er weer bovenop bent geklommen hoor jij bij een club Grote Namen waar de verliezers alleen maar over kunnen dromen. Leden van deze club hebben allemaal, stuk voor stuk, heel zware tijden beleefd met hun bedrijf. De redenen waarom deze ondernemers uiteindelijk (bijna) failliet gingen waren erg uiteenlopend. Maar ze hebben allemaal één ding gemeen: Ze lieten zich niet kisten. Het niet slagen van de onderneming was voor deze ondernemers geen reden om aan te nemen dat ze niet in staat waren om een ander bedrijf wèl tot een succes te maken. Ondernemers die één of meer bedrijven niet van de grond kregen waren onder andere: Sir Richard Branson Zijn Virgin Records is uitgegroeid tot één van de succesvolste privaat gehouden bedrijven van de wereld. En van daaruit is het succes van het Virgin label maar doorgegaan. Brandson is succesvol met een platenlabels, vliegtuigmaatschappijen, telecom, spoorwegen en zelfs een winkel in bruidsmode: The Virgin Bridestore. Alleen om de naam zou je die winkel al neerzetten. Maar zijn Virgin Cola avontuur werd een flop. Net als zijn tijdschriftenuitgeverij. John de Mol ‘Onze’ John is begonnen als loopjongen bij André van Duin’s Dik voor Mekaar Show. Om maar van het gezeur af te zijn mocht John koffie zetten voor André en zijn sidekick Ferry de Goot. John had wel al enige ervaring al platenopruimer bij Radio Noordzee, het radiostation van zijn vader. John heeft zijn klapper kunnen maken door het televisieproductiebedrijf Endemol, wat hij samen met zijn compagnon Joop van den Ende te verkopen voor 5,5 miljard euro aan het Spaanse Teléfonica. Het had weinig gescheeld of John de Mol Televisieproducties was failliet gegaan. De eerste zeven (!) jaren leed John zware verliezen met zijn bedrijf. Het was Willem van Kooten die hem door het overnemen van 50% van zijn bedrijf en het verstrekken van een lening voor een faillissement behoedde. Na de succesvolle verkoop van Endemol wilde de Mol zijn succesverhaal herhalen met Talpa. Talpa als tv producent is nog altijd succesvol, maar zijn TV station moest twee jaar na de oprichting en 400 miljoen euro later de deuren sluiten. Hans Kàzan Met vingervlugge handjes miljoenen verdienen, en toch niet strafbaar zijn. Hans Kàzan weet hoe je dat doet. Neerlands bekendste goochelaar (die andere Hans, Hans Klok is illusionist) heeft een prachtig familiebedrijf weten op te bouwen, samen metzijn twee zoons Oscar en Renzo en zijn schoondochter Mara. In 2005 had Kàzan het zo goed voor elkaar dat hij de Hollandse regen kon verruilen voor de Spaanse zon. In 2006 ging het mis met het oprichten van het Magic Palace. Kàzan ging hartstikke failliet. Ook Hans Kazàn is een man die zich niet in een hoek laat zetten door een schuld van enkele miljoenen. Sindsdien is hij hard op weg om zijn schulden weg te toveren. Marco Borsato Marco kan een goed moppie zingen. Dat staat buiten kijf. Hij sleept de ene muziek- en personalityprijs na de andere in de wacht en is dan ook nog eens de ideale schoonzoon. Maar Marco is ook maar een mens dat in de volle overtuiging het goede te doen, links en rechts ingehaald wordt door de realiteit. Onvoldoende zicht op wat er nu eigenlijk binnen zijn bedrijf speelde zorgde er voor dat uiteindelijk niemand meer wist hoe het in elkaar stak. En dan ga je, zoals we dat in Noord-Holland zo mooi zeggen, De Bietenbrug op. Van Symphonica In Rosso naar een executieveiling van je gouden platen op internet. Het kan verkeren. Die weg is in ieder geval een stuk korter dan de route van De Soundmixshow naar 12 Edison Awards en een lintje van de Koningin. Het bedrijf van Borsato, The Entertainment Group, zou voornamelijk ten onder gegaan zijn aan een administratieve puinhoop. De boekhouding was niet bijgewerkt, er werden beslissingen genomen zonder dat daar een financiële basis voor was. Fijn, zulke managers. En dan heeft Marco niet eens de minste ingehuurd om de tent voor hem te leiden! Unico Glorie zat ooit in de Raad van Bestuur van Endemol en Rik van den Boog was directeur bij Ajax. Dat zijn mooie namen op je CV! Maar zelfs dan, als je denkt het allemaal geregeld te hebben, kan het dus misgaan. Zoals ik in het begin zei (vorige hoofdstuk, niet voorgepubliceerd, RvdO): Het gaat er niet om waarom je failliet gaat, het gaat er om met welke instelling je dat faillissement afwikkelt. Marco Borsato gaf een persconferentie om het einde van The Entertainment Group mee te delen. Maar hij stond er wel alleen. Rik van den Boog was in geen velden of wegen te zien, en Unico Glorie was eveneens met stille trom vertrokken. Dat je Marco de mededeling laat doen, kan ik me nog ergens wel voorstellen. Hij is tenslotte wel Het Gezicht van het bedrijf. Maar heb dan in ieder geval de ballen om naast, of desnoods achter Marco te staan. Unico Glorie en Rik van den Boog waren niet eens op de locatie van de persconferentie aanwezig! En wat deed Marco? Hij mobiliseerde mensen, zorgde voor extra concerten om op die manier fans die kaartjes hadden gekocht voor andere festivals niet te duperen. Marco ging er alléén in, en zal er ook alléén weer uitkomen. En wat vond het Nederlands Publiek er van? “Borsato blijft een Italiaan he, dus is er vast gefraudeerd”, “Hij kan dan wel mooi zingen, maar van zaken doen heeft hij geen kaas gegeten” en meer van dat fraais. Maar dat waren wel dezelfde mensen die hem na veertien jaar hard werken vonden dat het hem was komen aanwaaien. In ons land doe je het toch nooit goed. Het zijn maar een paar voorbeelden. Maar het laat wel zien dat een faillissement niet het einde van de wereld hoeft te zijn. Ja, het is vervelend, en ja, jij had het ook gaag anders gezien. Maar twee of drie jaar is sneller voorbij dan je denkt. In twee of drie jaar kan een hoop gebeuren. Dus over twee of drie jaar kun je er wel eens heel anders bij zitten. Als er één belangrijke les geleerd kan worden van deze voorbeelden, is dat het niet slagen van de onderneming zeker niet hoeft te betekenen dat je als mens, vader, vriend, handbaltrainer of postzegelverzamelaar hebt gefaald. Het hoeft zelfs niet te betekenen dat je als ondernemer bent mislukt. Je hebt misschien fouten gemaakt, maar die maken we allemaal. Je bent geen loser als je bedrijf het niet redt. Je bent geen loser als je failliet gaat. Je bent hooguit een loser als je er niet alles aan doet om de schade zo veel mogelijk te beperken, en alle schuldeisers schadeloos probeert te stellen. Maar omdat de rest van Nederland er toch hardnekkig anders over denkt, vraag ik je om de betiteling “Loser” als een geuzennaam te dragen, en met een hoofdletter te schrijven. Wij weten tenslotte wel beter (daar zijn we ondernemer voor). Welkom bij de club, Loser. Je bevindt je in goed gezelschap. Note: Dit stuk is eerder gepubliceerd op mijn blog.

Veel éénpitters hebben moeite met het gebruik van de ik-vorm. Volgens de calvanistische inborst van d'n Ollander mag je natuurlijk niet met je harses boven het maaiveld uitsteken. Dat je al ondernemer bent is al heel wat, maar om dan ook nog eens jezelf op de borst te slaan is een stapje te ver. Doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg. Een optie is om dan de bescheidenheidsmeervoud-vorm te gebruiken, ofwel de pluralis modestiae. Helaas wordt die pluralis modestiae vaak verward met de gewone meervoudsvorm. Dat roept dan weer vragen op waardoor je politiek correcte antwoorden gaat geven als "ik doe het niet alleen, maar samen met de klant" en "in mijn bedrijf ben ik alleen, maar samen met mijn netwerk van samenwerkingspartners kunnen we de grootste projecten aan". Vervelender zijn de commentaren als er wordt verward met die andere meervoudsvorm: De pluralis majestatis, ofwel het majesteitsmeervoud. "Wij, Beatrix, Koningin der Nederlanden... etc". Hiermee is de basis gelegd voor een ander oer-Hollands principe: Wat je ook doet, je doet het nooit goed. Een werkbaar alternatief zou kunnen zijn om in de derde persoon enkelvoud te schrijven. "Bedrijf BV levert de hoogste kwaliteit goederen", "Uw adviseur staat dag en nacht voor u klaar" of "Jan Huppeldepup heeft als architect al vele prijzen gewonnen". Of je trekt je er gewoon geen reet aan van wat anderen vinden en doet lekker wat je zelf wilt.

Ik wil niet meedoen aan het bashen van meneer Nihof, maar deze man is in ieder geval iemand met een bedenkelijke reputatie. Als door een curator om jouw aanhouding wordt verzocht in verband met jouw rol in het faillissement van een bedrijf dat je volgens deze constructie hebt overgenomen(* ... dan is er - laten we het voorzichtig stellen - iets niet helemaal in de haak. Ik beticht Peter Nihof helemaal nergens van, en het zal allemaal wel op misverstanden berusten, maar hij heeft de schijn wel tegen. Je moet een curator namelijk wel heel ver pushen voordat hij aan de officier van Justitie vraagt om je van je bed te lichten... (* Zie bijgevoegd faillissementsverslag. mf2_1_mm1.pdf

Afdingen om het afdingen vind ik zo'n flauwekul. En al helemaal met drogredenen als "ik vind de kilometerstand te hoog" of "het is niet mijn kleur". Als geel niet mijn kleur is, koop ik geen gele. Als ik niet wil rijden in een auto met ruim twee ton op de teller, zoek ik wel een andere uit. Maar als de auto al 90+ dagen te koop staat, dan weet ik dat dat ding de verkoper iedere dag geld kost. En dan ben ik best bereid om 'm van zijn "probleem" af te helpen... ;-) Is de vraagprijs te hoog naar mijn zin, roep ik het bedrag wat ik wil uitgeven. Het is dan aan de verkoper om te bepalen of hij voor die prijs wil verkoper. Is de auto helemaal naar mijn smaak, dan maken die € 500,- meer of minder ook niet zoveel uit. Een goede relatie met de verkoper gedurende de garantietermijn is ook wat waard...

Je accountant moet zich maar bezig blijven houden met het opstellen van jaarrekeningen, want hier klopt niets van. Als je een Wsnp periode succesvol afsluit, krijg je van rechtswege een z.g. 'schone lei'. Dat wil zeggen dat na het verdelen van het boedelactief tussen de schuldeisers jouw schuld niet meer opeisbaar is. Het dikke rode kruis achter je naam bij BKR zal naar aanleiding van je schone lei na een jaar of 5 uit de registers zijn verdwenen. Let dus op: Dat is over 8 jaar! Vraag jezelf wel af of een schone lei al deze ellende de komende 8 jaar waard is. Als je winkel ombouwen tot iets anders waar je niet ziek van wordt binnen je mogelijkheden valt, zou ik die optie eerst maar eens goed overdenken.

Joost, Sander, Sander, Daniel, Arno, Walter en iedereen die kort geleden een kindje heeft gekregen dan wel binnenkort verwacht: Van harte! Dan heb ik wel een geruststellende gedachte: Bij nummer 4 gaat het ineens een stuk makkelijker. Je hebt wat meer ervaring als papa en mama en de oudsten hebben zich een redelijke mate van zelfstandigheid aangemeten. Het kost je dan wel een jaar of tien nachtrust, 3 home cinema sets en die strakke cabrio moet plaatsmaken voor een iets praktischer model. Maar dat heb je graag over voor een "papa, ik vind je lief"... Bijkomend voordeel: Je management- en mediationvaardigheden schieten als een kanon omhoog!

Een paar interessante benaderingen voor als het dan toch echt met Powerpoint moet: De 10-20-30 regel van Guy Kawasaki: 10 slides in 20 minuten met een minimale lettergrootte van 30 punt. http://blog.guykawasaki.com/2005/12/the_102030_rule.html Of de huidige Peche Kucha trend:20 slides in 400 seconden. http://nl.wikipedia.org/wiki/Pecha_Kucha En zo spreek je Peche Kucha uit:

Goed overzicht Marcel! Een paar aanscherpingen: Eerlijk gezegd wordt dit niet snel genoeg geroepen. 75% van de ondernemers die in problemen (dreigen) te komen trekt pas aan de bel als het water aan de lippen staat. Als ze een paar maanden eerder hulp hadden gezocht zou de kans op redding vele malen groter zijn. Eén belangrijke vuistregel: Zolang er nog cashflow in het bedrijf zit, valt er nog wat te doen. Als de geldstroom opgedroogd is kun je het wel schudden. Tenzij de bezittingen van het bedrijf (de activa) meer waarde hebben dan de schuld groot is. Dan kan de verkoop van de activa nog enig soelaas bieden. De ervaringen met Ondernemersklankbord zijn zeer uiteenlopend. De adviseurs zijn pensionada's en oud-ondernemers die hun tijd vrijwillig inzetten om ondernemers te helpen. Veel van deze oud-ondernemers hebben onvoldoende feeling met de huidige ondernemerspraktijk. Web2.0? Social Media? Ze zijn vaak al blij dat ze kunnen emailen en internetbankieren. Saneringen en insolventies zijn een juridisch mijnenveld. Klop dus (ook) aan bij een insolventiespecialist. Een advocaat die is aangesloten bij Insolad (beroepsvereniging insolventieadvocaten) kan je van goed advies dienen. Maar die kost wel iets meer dan € 75,-. Verder zijn er zat insolventieadviseurs die zich deze juridische basis ook hebben eigen gemaakt. Op Higherlevel lopen er ook een aantal rond. Advies rondom insolventie en bedrijfssaneringen is niet goedkoop. Het is daarom des te belangrijker om in een zo vroeg mogelijk stadium deze partijen in te schakelen. Vaak kan er dan met een paar uurtjes werk al heel veel bereikt worden. Even muggenziften: De Belastingdienst en het UWV zijn strikt genomen nooit crediteuren. Een crediteur is iemand iets heeft geleverd en je een aantal dagen kredietruimte voor je moet betalen. Zodra deze betalingstermijn is verstreken is ook een crediteur schuldeiser geworden. Bedrijven en personen met een gevestigd pandrecht of eigendomsvoorbehoud worden seperatisten genoemd. Het pandrecht op de inventaris en voorraad is (standaard) al bij de eerste kredietverlening vergeven. Het is bij de Nederlandse wet voor verzekeraars verplicht om 80% van hun portfolio te herverzekeren. Doorgaans gebeurt dat in Zwitserland. Onderhandelen met kredietverzekeringsmaatschappijen zoals Atradius en Euler Hermes is daarmee volstrekt zinloos. De Zwitserse verzekeraar keert inderdaad alleen uit als deze er echt niet onderuit komt, zoals bij een faillissement. Daarom gaan er ook zoveel keukenboeren failliet. Alle leveranciers in die branche hebben hun omzet verzekerd bij Euler Hermes en Atradius. Je kunt dus heel moeilijk aan de noodzakelijke meerderheid van schuldeisers voor een crediteurenakkoord komen. Voor de volledigheid is dit de juiste volgorde: - Minnelijk crediteurenakkoord. Dit is een deal tussen jou en je schuldeisers zonder dat daar een rechter aan te pas hoeft te komen. - Voor éénmanszaken en VOF: Crediteurenakkoord als onderdeel van het minnelijk traject Wsnp. In feite is dit het zelfde als het minnelijk crediteurenakkoord, echter dit traject dient te worden uitgevoerd door een advocaat of een schuldhulpverlener die is aangesloten bij de NvvK. Bij het behalen van een gewone meerderheid kan dit akkoord aangeboden worden aan de rechter als verzoek tot dwangakkoord. Dit is het crediteurenakkoord dat jij bedoelt. -Voor éénmanszaken en VOF: Akkoord binnen Wsnp. Hier is de Wsnp al uitgesproken en heb je binnen de Wsnp periode éénmaal het recht om een akkoord aan te bieden. -Voor BV's: Surseance van betaling. Als er het bedrijf levensvatbaar is kan een surseance uitkomst bieden. Dit is wel een dure oplossing omdat de advocaat die als bewindvoerder wordt aangesteld ook betaald moet worden. Niet zelden moet er ook een deposito gestort worden ter dekking van de bedrijfskosten voor de komende maanden. Voor veel bedrijven is dit een onneembare hobbel. -Voor BV's: Faillissementsakkoord. Hier is het faillissement al uitgesproken. Er mag binnen de faillissementsperiode éénmaal een akkoord worden aangeboden. Een gevaarlijke stellingname. Een crediteurenakkoord is geen spelletje om zo goedkoop mogelijk van je schulden af te komen. Volledige schadeloosstelling van de schuldeisers dient altijd het uitgagnspunt te zijn. Om precies te zijn is het afdeling 5 van de Faillissementswet (Fw) die het akkoord beschrijft. De vereiste meerderheid wordt behandeld in art. 332(Fw) sub 3 & 4. Het door jou bedoelde art 287a(FW) beschrijft slechts de toelating tot de Wsnp. 287(BW) zouden artikelen kunnen zijn uit de wetboeken BW1 tot en met BW8. In 287(BW1) wordt bijvoorbeeld voogdij beschreven. :-\ De meningen zijn niet zo heel erg verdeeld hoor: Alle boventallige huisraad ben je kwijt. Auto, boot, caravan, antiek, dure AV apparatuur etc. Wel wordt er gekeken naar de verhouding tussen de opbrengsten en het leed dat met verkoop wordt veroorzaakt. Als je een hagelnieuwe Chesterfield hebt staan, ben je je bankstel kwijt. Maar een IKEA Klippan laten ze staan. "De ondernemershel - het vervolg" is in de maak. Die steunvordering is helemaal niet nodig als de aanvrager summierlijk kan aantonen dat er meerdere schuldeisers zijn. En die zijn er bijna altijd. Pas bij verzet tegen het faillissement komt de steunvordering in beeld. Dit laatste wordt nog wel eens vergeten inderdaad. Goed dat je dat nog eens aanhaalt.

Voiceover: "Enkele uren eerder, een paar straten verderop..." Vrouw: "Wim, mijn goede voornemen is dat ik nu eindelijk hulp ga zoeken om van mijn kleptomanie te genezen..." Sound FX: "Ding dong..." ;D ;D ;D ;D

Met nog 10 minuten te gaan, neem ik alvast een voorsprongetje: Maak er wat van jongens (en meiden!) in het nieuwe jaar! En wee je gebeente als je je best niet doet.....

Mijn advies: Op je tanden bijten en inslikken die hap. 20 ruggen is niet niks, maar het is maar de vraag of het de stress waard is die een bodemprocedure de komende jaren met zich mee gaat brengen. Ik denk dat je de tijd tussen nu en je pensioen wel op een betere manier kunt besteden. Probeer er in den minne uit te komen, en als dat niet gaat lukken, zeker geen geld uitgeven aan advocaten en procedures. Dit gaat je anders veel meer kosten dan alleen de uren die je er nu in geïnvesteerd hebt.

Embedden via Vimeo gaat blijkbaar niet. Dan maar zo: http://vimeo.com/8399308

En dan alsnog een pdf van het artikel. (Met dank aan René Zonneveld, via Twitter) Ruben_van_Oord-VK.pdf

Cool! Die had ik nog niet gezien! (Fijne comments trouwens op Bizz...) Bij deze aangepast... ;)

Vandaag in de Volkskrant, pagina 15, een interview met ondergetekende. Zo langzamerhand wordt ik de woordvoerder voor failliet Nederland ;D Bijgaand een lo-res screenshotje van het artikel. Ik heb helaas geen online VK abonnement, maar misschien dat één HL-lid dat wel is en een pdf-je kan posten? Thanx!

Vanochtend dik twee uur aan het sneeuwscheppen geweest om mijn bus uit te graven. Ik belandde met 1 achterwiel op een iets dieper gelegen putdeksel... niet vooruit te branden! Ik ga straks maar even de hele parkeerplaats zoveel mogelijk sneeuwvrij scheppen. 't Is maar 200m2 :-\ Alle kraamvisite hebben we maar voor vanmiddag/vanavond afgezegd. Ik wil het niet op mijn geweten hebben als er brokken worden gemaakt op de terugweg vanavond... #zoveelsneeuwineigenlandkenikeigenlijkalleennogmaarvanjeugdfotos

Manon, Hulde voor het filmpje. Je hoeft je hier niet voor te verdedigen, er is mijns inziens niets wat je anders had moeten doen. Dit is het schoolvoorbeeld van een goede guerrilla actie. Een hoop commotie omtrent jouw boodschap: Weekmakers horen niet in kinderspeelgoed thuis. Een goede viral is Grof, Grappig, Geil of Gewelddadig. Herbert van Purple Cows weet als geen ander hoe je de gemoederen kunt doen oplaaien. Minimal efford, maximum effect. En daarmee is deze actie meer dan geslaagd. Laat het maar verder ontsporen, ik zou er zelf nog wat olie bij willen gooien om het vuur nog wat verder te laten oplaaien. Hou je rug recht, en laat ze maar komen... Azijnpissers heb je overal, maar diezelfde azijnpissers zorgen er wel voor dat weekmakers gespreksonderwerp zijn geworden. En het zijn ook deze azijnpissers die de media wakker schudden zodat je binnenkort bij DWDD, NRC, Volkskrant je verhaal mag gaan doen. Hier wordt nog lang over nagepraat, en daar was het allemaal om begonnen. Wat had je dan gewild? Een filmpje waarna de kijker denkt: "Tja, 't is wat, die weekmakers. Eens zien wat er vanavond op de TV is..." ? Dit was een topactie, voor een goede zaak en bijzonder vakkundig uitgevoerd. Mijn steun heb je!

Mijn lijstjes: Wie komen er niet: Joost heeft het te druk met zijn nieuwe vriendin Met Joost II ga ik liever een biertje koppen Steven spreek ik bijna dagelijks en die kan toch niet van zijn iPhone afblijven Met Pawel ga ik binnenkort weer sushi eten Henk zie ik al meer dan me lief is Luc zie ik liever in de kroeg dan op Skype Mikky mag niet komen omdat we anders alleen maar hele diepzinnige gesprekken hebben en vergeten te eten Die kop van Marcel heb ik wel genoeg gezien Fred en Norbert gaan toch alleen maar zeuren over een boek! boek! boek! Maarten wil ik een bekeuring besparen Mark woont te ver weg, dus dat wordt ook een Skype dineetje Edo kom ik echt overal tegen, dus nu even niet Eus is ook al zo'n Skype verslaafde en Paul heeft wel een etentje van me tegoed, maar dat doen we wel buiten de feestdagen om. Wie wel uitgenodigd zijn: Met Karen Romme is het altijd lachen, gieren, brullen Jeroen Bakker kom ik vaak genoeg tegen, maar tot een goed gesprek is het nog niet gekomen Alef Arendsen loop ik steeds mis, dus wie weet dat het nu wel gaat lukken Met Frans Sijtsma moet ik een online discussie nog afronden met offline-bier Iwan van Geelen staat al langer op mijn koffie-lijstje, maar om de een of andere reden komt het er maar niet van Nils de Witte kan wel een verzetje gebruiken Helaas kunnen we de tijd niet terugdraaien, dus er is één lege stoel voor Kees de Kruiff Henri Kroeze… tja petrolhead meets petrolhead Met Ties van der Laan staat al langer een rondje golf op de agenda, maar Luxemburg ligt steeds net niet op de route Rikkert Walbeek moet ik nog steeds wat beter leren kennen En verder is er nog een hele rij HL'ers waarmee ik in 2010 de koffie-meetings weer in ere wil herstellen.

... voor de man die alles al heeft... ;D