Ward van der Put

Ja, correct. Probeer balans en winst- en verliesrekening uit elkaar te houden. Deze vermogensvergelijking controleert de balans. Je betaalt echter inkomstenbelasting over de winst van de winst- en verliesrekening. (De vermogensvergelijking bepaalt de winst niet, maar controleert die slechts door wijzigingen in het eigen vermogen te corrigeren voor privé-opnamen en privé-stortingen: het verschil moet na die correctie namelijk gelijk zijn aan de winst van de winst- en verliesrekening.) Er is een verschil tussen uitgaven en kosten: 1 vennoot doet een uitgave van € 3.000, maar die kost elk van de 3 vennoten € 1.000 (hier over een periode van jaren via afschrijvingskosten). Jawel: uiteindelijk verlagen die gemeenschappelijke afschrijvingskosten de winst uit onderneming en betalen alle vennoten daardoor minder inkomstenbelasting. Het zou juist raar zijn als ieders winst gelijk blijft terwijl de kosten van de VoF zijn toegenomen.

Eerst waren er nog drie vennoten... De winst van de gehele vennootschap neemt met € 100 af (waarbij je overigens de btw vergeten bent). Bij twee vennoten daalt de winst dus met € 50 van € 15.000 naar € 14.950 per persoon. Je kunt ook anders zien dat je redenatie niet klopt: degene die de meeste bedrijfskosten uit eigen portemonnee betaalt, is natuurlijk nooit degene die daardoor de laagste winst overhoudt. Dat zou fraai wezen: de vennoot die de inkoop regelt, komt er het slechtst van af. Privé-opnamen en privé-stortingen wijzigen het eigen vermogen op de balans; aan de winst- en verliesrekening verandert daarbij niets.

Hoe kom je via de aanschaf van een printer van € 100 (inclusief btw) op een winst uit onderneming van € 100 voor één van de drie vennoten? Misschien wordt je denkfout vanzelf duidelijk als je dat probeert uit te leggen.

Voor relevante advertenties zit je bij Google AdSense wel goed hoor: Google weet meer van de individuele bezoeker dan je denkt en Google kan veel afleiden uit de context van je content. Je kunt het allicht proberen (het kost je niets) en AdSense achter de hand houden voor alle onverkochte reclameruimte.

Ik zou eens kijken naar Google AdSense en affiliatenetwerken. Hoewel dat ten koste van de directe advertentieopbrengsten gaat, staan er enkele pluspunten tegenover: • het scheelt veel werk; • je bereikt veel meer potentiële adverteerders; • je realiseert meer clicks door targeting en remarketing; • de bezetting van de beschikbare reclameruimte is vrijwel altijd 100%. Wil je het toch zelf regelen, bouw dan onderhandelingsruimte in. Professionele inkopers van reclameruimte kletsen graag 30% of meer van de prijs af.

Je kunt het hier goed uitleggen, dus ik zou de opdrachtgever nog eens bellen: (a) zeg dat je — zoals overeengekomen — wilt overgaan tot het factureren van alle kosten tot nu toe en (b) vraag of de klant daaraan voorafgaand nog aanvullende werkzaamheden verwacht. Wil de klant verder niets, dan factureer je nog dezelfde dag en dat kondig je ook aan in hetzelfde gesprek. Wil de klant wel nog iets, maak dan geen vrijblijvende afspraken met open eindjes meer, om te voorkomen dat je weer maanden aan het lijntje wordt gehouden. Bevestig de gemaakte afspraken inclusief datums vervolgens per e-mail met ontvangstbevestiging/bezorgbevestiging of via de slakkenpost.

Je zou om een betaling van een symbolisch bedrag met PayPal of een creditcard kunnen vragen: daarvoor moet de gebruiker namelijk 18 jaar of ouder zijn. Volgens sommigen is die online leeftijdscontrole zelfs effectiever dan de alledaagse controle bij de gemiddelde slijterij: Leeftijdscontrole online beter dan bij slijter PayPal kent verder nog een uitgebreidere verificatie in de vorm van een gecontroleerd lidmaatschap, al werp je daarmee misschien iets te hoge "toetredingsdrempels" op.

Als @ferious aangifte gaat doen (áls), is een van de eerste dingen die zal worden gevraagd: heeft u schade geleden? Als het antwoord dan "Nee" is (want je zag de bui al hangen immers), wordt er weinig of niets met de aangifte gedaan: je bent geen slachtoffer en hebt geen schade geleden, einde oefening. Niet dat ik het ermee eens ben, maar zo loopt dat waarschijnlijk.

Al eens overwogen om de fulfilment uit te besteden? Bij ons was dat ook de oplossing toen we "handjes" tekort kwamen.

De basis daarvan is een geregistreerd partnerschap met een gemeenschap van goederen (een aanname):

Pelliano-oprichters schikken met Rabobank

Je moet over de in rekening gebrachte bezorgkosten (en andere bijkomende kosten) btw rekenen. Anders kan een Handige Harry een opzetje verzinnen waarbij hij minder btw afdraagt door productprijzen te verlagen en de verzendkosten evenredig te verhogen. Inkoopkosten, transactiekosten (PayPal) en de verzendkosten die je zelf betaalt, breng je separaat ten laste van de winst; dat staat los van de berekening van de af te dragen btw over de verkoop. De btw die je over die kosten hebt betaalt, mag je aftrekken als voorbelasting. Alleen bij de margeregeling is de btw-berekening anders.

Dat is het totaal inclusief btw.

Psychologische prijsstelling werkt, maar ik vermoed dat het dus wel eens averechts kan werken als je per kwartaal levert. Dan staan er jaarlijks 12 betalingen tegenover slechts 4 leveringen en dan zou het daardoor juist wel eens duurder kunnen lijken. Misschien helpt een lager abonnementsbedrag per maand je wel meer te verkopen, maar krijg je daarvoor in ruil meer opzeggingen van het abonnement.

Als je uitgaat van de winst in plaats van de omzet, krijg je daarover vroeg of laat discussies. Als jij besluit op kosten van de zaak een Mercedes-Benz en een kersenhouten kantoorinrichting aan te schaffen nadat je partner net een mooie opdracht heeft binnengehaald, blijft er bar weinig winst over. (En dat voorbeeld verzin ik niet: ik heb het zien gebeuren.) Je hebt kennelijk al een financieel plaatje met een investeringsbegroting in gedachten. Reken dan eens uit wat je kwijt mag zijn aan marketing- en verkoopkosten? Deel dat vervolgens door de verwachte omzet en je hebt een percentage.

Een gebruikelijke aanbrengfee is 10% tot 20% van de waarde van de opdracht — dus van de omzet, niet van de winst. Je legt in meerdere opzichten een bom onder de samenwerking als je van de winst uitgaat; ga liever uit van het aan opdrachtgevers geoffreerde/gefactureerde bedrag. Als ik het zo lees, heb je echter meer een partnership waarin je zakenpartner marketing & sales voor zijn rekening neemt en jij productie & operations. Als je daarbij dan ook nog volledig afhankelijk bent van die ene, onvervangbare partner, is er veel voor te zeggen om de samenwerking een vastere vorm te geven waarbij (misschien) twee gelijkwaardige partners 50/50 de winst delen.

Even een plaatje lenen van GoodUI (tip 32), dan is het usabilityprobleem meteen duidelijk. Professionele opinie: er zijn twee design patterns en ik neig naar de tweede. [*] Bijvoorbeeld bij e-mailclients staat de interactie (beantwoorden, doorsturen en dergelijke) inderdaad boven de content. [*] Bijvoorbeeld bij blogs volgt het reageren echter onder en vooral ná de content waarop je kunt reageren. Daar wordt in tijd en ruimte de leesvolgorde gevolgd: van links naar rechts en vervolgens van boven naar onder. Ben je uitgelezen, dan kun je te slot tot actie overgaan. Meer in het algemeen is een scheiding van functionele links en navigatielinks wel gewenst. Reageren is een actie (functioneel), maar Forumregels en Home leiden naar andere bestemmingen (navigatie).

Gelijksoortige functionaliteit hoort in dezelfde context te worden gepresenteerd. Met andere woorden: de knoppen horen naast elkaar. Dan is ook duidelijker dat er twee keuzen zijn. Denk maar aan een knop OK naast een knop Annuleren of een menuopdracht Afdrukvoorbeeld boven/onder een opdracht Afdrukken. De knop Abonneer zou dan eventueel naar rechtsboven kunnen. Dat is immers andere functionaliteit.

Het wettelijk minimum van € 40 is vastgelegd in het Besluit vergoeding voor buitengerechtelijke incassokosten artikel 2 lid 2. Bij een "handelsovereenkomst" is dit bedrag direct verschuldigd na de vervaldatum, zonder aanmaning.

Nee, dat stond er volgens mij niet. Ergo: de TS ontvangt het voorschot voor een nader te bepalen aantal uren dienstverlening. Niks verlaagd btw-tarief voor koffie ook: die vergelijking trekt de TS zelf, maar het "verschil" is daarbij juist dat het om de uren gaat, niet om de koffie. Het toepasselijk btw-tarief is dus bekend.

Lever je per maand of per kwartaal? Het lijkt me namelijk wel wijs de betalingen en leveringen synchroon te laten lopen. Het heeft uiteraard een zeker risico, maar een dag of drie na elke levering incasseren/factureren lijkt me de klantvriendelijkste oplossing. Verder nog een overweging: laat de klant zelf kiezen of deze per maand, kwartaal of jaar betaalt — en geef eventueel een oplopende korting voor de varianten die gunstiger zijn voor je cashflow.

Hier lijkt het Europese Hof de argumentatie "geen prestatie dus geen btw" inderdaad te volgen. Het ging daarbij zelfs om voorschotten die niet werden terugbetaald. (Misschien kan iemand met meer fingerspitzengefühl voor juridische databanken de oorspronkelijk uitspraak vinden.) Slaan we bijvoorbeeld de bijzondere regeling voor voorschotten van nutsbedrijven (paragraaf 3.3.7.1) erop na, dan lijkt de Nederlandse gedragslijn echter: voorschotten zijn met btw belast en verschillen worden later bij het uitreiken van de factuur verdisconteerd. De topicstarter kan het volgens mij inderdaad het beste zuiver houden — en duidelijk voor klanten — door gewoon twee facturen uit te reiken: een factuur voor het voorschot en later een (credit)factuur voor de eindafrekening.

Maar DNB zegt ook dat je juist voor het overmaken van geld geen gebruik kunt maken van een vrijstelling van de vergunningplicht voor betaaldienstverleners: Ik denk dat je voor de details het beste even met DNB contact kunt opnemen. DNB moet een eventuele vrijstelling uiteindelijk ook registreren namelijk.

Als betaaldienstverlener heb je voor consumentenbetalingen conform de Richtlijn betaaldiensten of Payment Services Directive (PSD) een bankvergunning van de Nederlandsche Bank (DNB) nodig óf een geregistreerde vrijstelling.

Je begrijpt hoe zo'n opgehouden hand kan overkomen, hè? Een vergoeding van de directe kosten is redelijk: de oorspronkelijke domeinnaamregistratie, de verlengingen plus de verhuiskosten. Het is ook niet ongebruikelijk dat de partij die een domeinnaamconflict aankaart, zelf aanbiedt de verhuiskosten te vergoeden. Al het meerdere is dubieus.