Branko Collin

Als privé persoon betaal je sowieso btw. Je kunt voorbelasting pas aftrekken als je ondernemer voor de btw bent. (Dat is overigens ook een valkuil die ik beginners wel eens zie binnenstappen, dat er slechts één definitie van het begrip ondernemer zou zijn. Maar je kunt bijvoorbeeld wel ondernemer voor de btw zijn en tegelijkertijd niet voor de inkomstenbelasting.)

Dixit fiscus: Een afstandsverkoop lijkt voor de belastingdienst te beteken: verkoop over de grens.

Ja. Ja. Ja. Weet ik even niet, maar ik vermoed dat je dan met zogeheten verlegde btw te maken krijgt. In dat geval draag jij niets af. Zie de site van de belastingdienst. Zowel als ondernemer als privépersoon betaal jij btw. Het verschil is dat de ondernemer deze als voorbelasting mag aftrekken van zijn eigen aangifte. En als die aangifte nul is, ontvang je de betaalde btw dus terug van de belastingdienst terug. Inderdaad. Een kassabon kan als een vereenvoudigde factuur werken. Check bij de belastingdienst wat de eisen zijn die zij aan een vereenvoudigde factuur stellen. Ik zou het niet durven zeggen, maar ik gok dat des te langer je nodig hebt je product te vermarkten, des te kritischer ze zullen gaan kijken. "Als uw activiteiten zich afspelen in het economisch verkeer en als u winst kunt verwachten, is er sprake van een bron van inkomen en bent u mogelijk ondernemer voor de inkomstenbelasting." (Nadruk van mij.) Ik vind je vraag lastig te beantwoorden (omdat ik er geen verstand van heb). Btw verreken je over het algemeen direct (per aangifteperiode), niet pas over twee jaar, maar zie ook de link verderop voor de uitzonderingen. Hoe dat precies werkt, zou je de belastingdienst kunnen vragen. Zoek ook uit hoe het zit met startersaftrek en zelfstandigenaftrek, want als jij de eerste twee jaar geen omzet hebt, heb je weinig aan die faciliteiten. Startersaftrek mag je in bepaalde gevallen doorschuiven. Als jij aan een prototype voor een apparaat werkt, en je hebt daar 3 maal X en een maal Y voor nodig, dan zijn X en Y bedrijfsmiddelen/kosten. Op het moment dat je je apparaat in productie neemt, dan vallen X en Y onder de voorraad. Ik weet dit overigens niet 100% zeker, dus dat zou je bij een boekhouder moeten navragen, maar ik heb analoge gevallen gezien waar dit gold. Gezien je lange aanlooptijd zou ik overwegen, zeker als de kosten gering zijn, in het begin alles uit eigen zak te betalen. Je kunt kunt dergelijke kosten bij start van de onderneming inbrengen en in sommige gevallen zelfs de btw terugvragen. Merk ook op dat als wat jij doet in het verlengde ligt van de werkzaamheden die je bij je huidige werkgever liggen, de auteursrechten van wat jij maakt (bijvoorbeeld op software die je schrijft of op het ontwerp van je product) bij je baas kunnen liggen, ook al werk je er alleen thuis op je zolderkamertje aan.

Aangezien de vraagsteller geen vordering heeft op de ondernemer, zijn alle facturen die deze laatste betaalt, giften. Ik weet niet wat er dan met de btw gebeurt, wel dat er dan iemand schenkingsbelasting moet betalen. Verder vraag ik me nog iets af. Je gaf les. Had je daarbij volledige vrijheid over het lesprogramma, zowel inhoud als wanneer je les gaf, waar je les gaf en aan wie?

Vijftig miljoen euro, daarvoor kun je het handhavingsapparaat met zo'n 500 full-time medewerkers uitbreiden. Daar zou je zo'n 50.000 BV's per jaar mee kunnen controleren.

Dit is het recentste wat ik hier over ISDN-naar-VOIP heb gezien. Helaas een beetje een schrikverhaal, maar dan krijg je in elk geval een beetje een indruk over wat voor cowboywereldje dat kan zijn.

Ik heb het gegoogeld, en Hans heeft gelijk. In de Verenigde Staten noemen ze dit induced infringment: je lokt inbreuk uit door bijvoorbeeld alle losse onderdelen bij elkaar te stoppen, te adverteren als een bouwpakket en er een handleiding bij te doen. In Europa gebruiken we een ander begrip, contributory infringment: je draagt bij aan een inbreuk. De hamvraag bij contributory infringement is of je een onderdeel meelevert dat essentieel is voor de werking van de uitvinding. Er staan wat interessante voorbeelden in het gelinkte artikel. In de Nederlandse rechtszaak vond de Hoge Raad zelfs dat de inbreukmakende leverancier ervoor had moeten zorgen dat de kopers geen inbreuk op het octrooi zouden kunnen maken.

Er bestond een bijstandswet, dat wil niet zeggen dat als een dienstverlener destijds beloofde me bijstand te verlenen, dat ik dan een uitkering had gekregen. De naam van een wet is niet meer dan dat, een naam. Overigens bestaat de Wet Koop op Afstand sinds 2014 niet meer. Hij is vervangen door de Implementatiewet Richtlijn Consumentenrechten. (Als je me niet gelooft, zoek dan niet het Wikipedia-artikel erover op, want dat is door mij geschreven.) Het kan zijn dat de nieuwe wet in de volksmond nog steeds Wet Koop op Afstand heet, maar volgens mij kun je daar ook geen rechten aan ontlenen.

Mag Ondernemersplein liegen en moeten die leugens dan hier klakkeloos worden verspreid? Wat is nog meer niet waar aan het gelinkte document?

Hopen dat Kuifje nog iets zegt, dat is de octrooienspecialist hier. Waar wil je de metaaldetector verkopen? Ik zie dit op de EPO-pagina staan: Dat klinkt mij in de oren alsof het octrooi in Nederland niet zou gelden, maar ik weet er verder niets vanaf, dus dat zou je verder moeten uitzoeken. Waar je bij een octrooi naar moet kijken, zijn de claims. Als jouw apparaat of een deel ervan volledig door de claims wordt beschreven door het octrooi, dan valt het onder het octrooi. Ik zie bijvoorbeeld dat de 'detection head' relatief gedetailleerd wordt beschreven: er moeten minimaal een stroomvoorziening, signaalgenerator en een signaalanalysesysteem inzitten. Ik gok dat als je minstens een van die onderdelen buiten de detector kunt plaatsen, het octrooi al niet meer geldt. Maar nogmaals, ik weet er niets vanaf, dus dit zijn dingen die je bij een specialist moet checken. Als je jouw klanten een bouwpakket geeft en zegt: "de groeten, zoek het verder maar uit", en die klanten zetten vervolgens dat pakket in elkaar, dan maken zij inbreuk op het octrooi (aangenomen dat het octrooi geldt voor jouw product). Dus dat kan wel, maar de vraag is of het wel zo netjes is.

Over electronische diensten? Volgens mij moet dat in het land van de afnemer.

Een derde partij betaalt jou je facturen binnen een bepaalde termijn (meestal enkele dagen), en incasseert vervolgens je facturen bij je afnemers. Voor die dienst houden zij een bedrag in van rond de 5%. Het voordeel dat dit oplevert is dat jij je facturen altijd op tijd betaald krijgt en dat je geen last hebt van wanbetalers. Als jij in een branche zit met lastige betaaltermijnen, kan dit vermoedelijk voordelig zijn. De factoringfee hangt van een aantal voorwaarden af, waaronder: hoe lang is de betalingstermijn, jouw kredietwaardigheid, wat is de hoogte van het factuurbedrag enzovoort. Hij kan dus lager, maar ook hoger zijn. Een lagere factoringfee wijst er voor mijn gevoel wel op dat je misschien beter de incasso zelf ter hand kunt nemen (want dat zijn of de betalingstermijnen heel kort of je hebt heel grote opdrachten). Dus staar je niet blind op de lage tarieven die je ziet, dat is een sigaar uit eigen doos. Ik heb het voor mezelf een tijdje terug uitgezocht toen ik met wat wanbetalers en laatbetalers op rij te maken had, maar het kwam op mij over als de luxe optie. Betalingstermijnen in mijn branche zijn over het algemeen 30 dagen.

Een idee is niets waard. Het is de uitwerking van een idee waarmee je waarde creëert, en het is ook pas bij de uitwerking dat intellectueel eigendom om de hoek komt kijken.

Ik snap je opzet niet helemaal. Ben je een webhoster? Of ben je een verkoper van webhosting? In dat laatste geval, wat let jouw klanten om rechtstreeks naar de hoster te stappen en jouw commissie niet te betalen? Wat is in dat geval de extra service die jij biedt?

De link was ook hier al gepost, maar in deze draad is het ook nuttige informatie.

Ik snap niet wat je bedoelt met 'cessie-verweer'. Bij misbruik van recht (of misbruik van bevoegdheid, zoals het in Nederland heet), gaat het volgens Bart Gubbels doorgaans om een van drie dingen: [*]Uitoefening van een bevoegdheid met geen ander doel dan het schaden van de ander; [*]Uitoefening van een bevoegdheid met een ander doel waarvoor zij is verleend; [*]Disproportionele uitoefening van de bevoegdheid. Als de schuldenaar er door al het heen-en-weer-gecedeer pas bij de rechtbank achterkomt aan wie hij moet betalen, lijkt me dat bij kleine vorderingen* als deze al snel disproportioneel en daarom mogelijk misbruik van het recht. Maar ik ben geen advocaat, dus vroeg me af of dat uberhaupt als argument kan worden opgevoerd. *) Het goedkoopste product is 199 euro.

Misschien kun je ze het eens vragen? Het telefoonnummer staat onderaan de Bonairse pagina over de omzetbelasting. Voordeel voor jou: op Bonaire spreken ze Nederlands.

Dat is kenmerkend van misbruik van recht, dat er recht is (in dit geval, een vordering die je middels een rechtszaak probeert te verhalen op een schuldenaar).

Nee hoor, dat kan zelfs op de wandelgangen van de rechtbank medegedeeld worden.* Mededeling is geen constitutief vereiste voor de overdracht van de vordering zelf. Is dat niet (mogelijk) misbruik van recht? Je dwingt de schuldenaar zo dure advocaten in te huren en zijn bedrijf te sluiten om pas in de wandelgang van de rechtbank te horen te krijgen aan wie hij nu eigenlijk moet betalen.

Als je even googelt op 'stichting schadeclaim' kom je zo tientallen stichtingen tegen die namens gedupeerden rechtszaken voeren en daarvoor een vergoeding vragen. Een patroon dat ik zie is dat stichtingen naar het probleem worden vernoemd, bijvoorbeeld Stichting Woekerpolisproces. Maar ook stichtingen die naar de mogelijke schadeveroorzaker worden vernoemd, komen wel voor: Imtechclaim.nl, Stichting Seroxatclaim. Je hebt zelfs concurrerende stichtingen zoals de Stichting Volkswagencarclaim en de Stichting Volkswagen Audi Claim die beide hetzelfde doel nastreven.

Misschien heb je iets aan deze discussie over grijpmateriaal uit 2015.

Je hebt het registergoed toch in onderpand? Wat zijn de risico's die je ziet? Waardevermindering?

Kort gezegd: bij een no-cure, no-pay incassobureau, betaal je alleen niet voor het buitengerechtelijke incassotraject. Het is een beetje als een restaurant waar je gratis kunt eten. Daar halen ze hun geld ook uit de verkoop van drankjes, en het ene restaurant zal wat agressiever zijn in het opdringen van drankjes dan anderen. Dit is niet ongebruikelijk en gerenommeerde advocaten zitten ook op 400 euro per uur. Je betaalt voor een advocaat, dus betaal je een advocatentarief. Dat kan niet zonder op dit forum off-topic te zijn.

De laatste drie persberichten van Senz: - "Value of designs and copyright remains fragile in the Netherlands" - "Modelrechten Senz stormparaplu’s in ere hersteld" - "Headturning innovation: the Senz bicycle umbrella" Het klinkt eerder of ze teveel met IE bezig waren dan te weinig. De gebroeders Wright gingen ooit kopje onder, omdat ze alleen maar met octrooien bezig waren en niet met vliegtuigen. Dan innoveert de concurrentie gewoon om je heen. In 2014 had het bedrijf (in 2006 opgericht door 3 studenten) in 50 landen 2 miljoen papaplu's verkocht (zie de link van Cosara). Tegen een verkoopprijs van 40 euro is dat een omzet van 80 miljoen. Was de marge dan te klein? Ik ken bedrijven waarvan de producten een omzet van minder dan 10 miljoen euro per jaar genereren en die het gewoon goed doen.

Shop-in-shop toch? In andere branches heel normaal.