Ik heb gefaald...of (nog) niet?

[Shameonself]

Hallo mensen,

 

Ik wil mijn verhaal met jullie delen en graag advies of dezelfde ervaringen meekrijgen.

 

Ben 10 jaren geleden ingestapt in het familiebedrijf. De eerste 5 jaren alleen maar groei gekend en een mooie toko verder opgebouwd. Na 5 jaren de crisis: veel geld verdampt maar dmv de nodige steun van vooral compagnon als werknemers hier goed uitgekomen.

 

De jaren hierna weer goede cijfers gerealiseerd, tot die dag...

 

Een zakelijke transactie gedaan waar het gevoel niet klopte, toch de deal doorgezet ivm de dollartekens in mijn ogen. Hierna een groot bedrag kwijt, iets wat mij tot op heden gedompeld heeft in een diep dal, een post-traumatische stress stoornis.

 

Toch loopt het bedrijf nog, we maken nog goede winst dit jaar (thank God) maar nu loop ik nog tegen volgendezaken aan:

 

- ben ik wel ondernemer als ik niet tegen fouten maken kan?

- waarom vechten andere mensen door terwijl ik in een hoekje ga zitten?

- nu loopt het aardig maar wat nog met alle afschrijvingen die nog moeten gebeuren?

- denk ik teveel na en neem ik te weinig actie?

- ben ik een zgnd verwend nest, die alleen functioneert bij mooi weer en niet bij tegenslag?

- wat nu als mijn markt inklapt en ik niet meer de kans krijg om in te lopen?

- waarom kijk ik alleen naar andere ondernemers net of hun alleen maar succesvol zijn terwijl ik moet weten dat iedere ondernemer zijn sores heeft?

- ben ik wel ondernemer...?

 

Sorry voor het warrige verhaal maar ik verneem graag als er hier mensen zijn die tegen soortgelijke zaken aanlopen.

 

[Frans Sijtsma]

Waarom is die ene dag waarin je een fout maakt belangrijker in je hoofd dan alle andere dagen waarin je de juiste keuzes hebt gemaakt?

 

 

[Shameonself]

Dat is juist de vraag: ik zie alles uit het faalperspectief en omdat ik daarbij meer geld verloor dan ik 3-5 jaren verdienen kan. Mijn hele focus en denken ligt nog steeds in die fatale dag. Ik kan de knop maar niet omzetten en zie alles wat ik doe met angst en heniet niet vd succesjes of mooie zaken.

[Webwinkel Meerwaarde]

Volgens mij heb je last van een (ondernemers)dip...

 

Je geeft aan al 10 jaar geleden ingestapt te zijn. Het lijkt mij dat je dan toch wel door kunt zetten en niet zomaar opgeeft. Zeker als je ook nog eens slechte jaren hebt gehad.

 

Aan de andere kant, als je zelf zo erg twijfelt en daar niet meer overheen komt, tja dan wordt het erg lastig natuurlijk.

 

Vergeet niet dat (bijna?) alle ondernemers wel eens fouten maken/ hebben gemaakt. Het verschil tussen een goede ondernemer en een slechte ondernemer lijkt mij iemand die lering trekt uit zijn fouten.

 

 

Kijk ook naar de goede dingen die je hebt bereikt. Maak plannen voor de toekomst en stel nieuwe doelen.

 

 

Veel succes.

 

 

[DaMedia]

Afgezien van de crisistijd weet je steeds goede cijfers te boeken. Fouten gebeuren, is leergeld. Maar daar kom je wel overheen zolang de cijfers goed blijven. Probeer dan ook vooral de positieve kant te bekijken en niet te focussen op dat ene foutje.

[Roel J]

- ben ik wel ondernemer als ik niet tegen fouten maken kan?

Ja hoor, je bent ondernemer die toevallig een mens is met een perfectionistische inslag, leer van je fouten en vooral van de fout om geen fouten te willen maken.. gun jezelf af en toe een fout..

 

- waarom vechten andere mensen door terwijl ik in een hoekje ga zitten?

Gewoon omdat elk mens zijn eigen aardigheden heeft en je elke situatie elk mens anders reageert.. onderverdeeld in 2 hoofd groepen de vechters en de vluchters.. kennelijk ben jij een vluchter.. niks mis mee, jij hoeft alleen maar te zorgen dat je mensen hebt die je steunen door je uit het hoekje te trekken en niet teveel luisteren naar "vechters" die vinden "dat je niet zo zielig moet doen, en gewoon harder moet vechten"

 

 

- denk ik teveel na en neem ik te weinig actie?

waarschijnlijk wel, als je niet tegen fouten maken kan dan past er wel bij dat je heel lang over iets nadenkt..

 

- ben ik een zgnd verwend nest, die alleen functioneert bij mooi weer en niet bij tegenslag?

nee, dat is nu typisch zo'n gedachte van iemand die te veel nadenkt en elke handeling nog eens analyseert en zelden tevreden is over de uitkomst.

 

- nu loopt het aardig maar wat nog met alle afschrijvingen die nog moeten gebeuren?

- wat nu als mijn markt inklapt en ik niet meer de kans krijg om in te lopen?

dan heb je pech en ga je failliet

 

of je ziet het aankomen en gaat denken over de toekomst en komt er een ander product op je pad dat ook goed verkoopbaar blijkt.. een markt stort zelden van de ene op de andere dag in en er zijn weinig bedrijven die van de ene dag op de andere failliet gaan, zolang je je ogen maar niet sluit voor problemen en actie neemt. en een plus punt heb je al, je hebt al een keer een zware financiele tegenvaller weten te overleven, dus je weet al hoe je dat doet..

 

- waarom kijk ik alleen naar andere ondernemers net of hun alleen maar succesvol zijn terwijl ik moet weten dat iedere ondernemer zijn sores heeft?

 

- ben ik wel ondernemer...?

zie vraag 1 ;)

 

Sorry voor het warrige verhaal maar ik verneem graag als er hier mensen zijn die tegen soortgelijke zaken aanlopen.

Ach op elke vraag is een antwoord, zolang jij maar bereid ben zonder "vooringenomenheid" of beter zonder je eigen vaste denkpatronen naar dat antwoord te zoeken. en antwoorden die zie aandienen niet te snel af te serveren als "niet het goede" (gezochte / gewenste) antwoord dan kun je jezelf versteld doen staan..

 

 

Bovenstaande antwoorden zijn serieus bedoeld, maar niet als de absoluut goede antwoorden, het is gewoon hoe ik op dit moment jou vragen interpreteer.

 

Je vragen zijn de vragen die elk mens zich gedurende zijn leven weleens of regelmatig keren afvraagt.. niks mis mee, vaak kom je er zelf uit, soms als vragen lang blijven "doorzeuren" of regelmatig dezelfde (vervelende) vraag terugkomt helpt het om er met iemand over te praten die "verstand heeft" van de rare kronkels waar mensen in kunnen denken.. gewoon een psycholoog. of misschien goede personal coach op een bepaald onderwerp..

maar ja hoe vind je zo iemand? en wat is een goede, zul je net zien dat jij weer de vereerde kiest ;D

 

 

[Ron van der Kolk]

Beste Shameonself,

 

Welkom op Higherlevel.

 

Het spijt me voor je dat je hier tegen aanloopt. Je spreekt van een post-traumatische stress stoornis. Is die als zodanig gediagnosticeerd en wordt je daarvoor behandeld? Je stelt jezelf en dit forum namelijk een aantal vragen, die je mijns inziens ook heel goed met een professioneel hulpverlener zou kunnen bespreken. Nu willen hulpverleners graag dat je zelf antwoorden geeft, maar zij kennen jou waarschijnlijk beter dan wij hier op het forum.

 

In het algemeen is het niet zo dat je een slechte ondernemer bent als een slecht verlopen transactie emotionele gevolgen heeft. Uit je verhaal kan ik niet opmaken van je van jezelf zo voorzichtig of schrikkerig bent. Het laat zich niet goed voorspellen waarom sommige ervaringen bij sommige mensen zo'n heftig effect hebben dat zelfs een post-traumatische stress stoornis kan optreden. Andersom kun je, zolang de stoornis duurt, wel extra hinder ondervinden tijdens het ondernemen. In overleg met je hulpverlener kun je bepalen of het wellicht verstandig is om tijdelijk met ondernemen te stoppen, om zo triggers te vermijden en goed te kunnen genezen.

 

Overigens lijken de vragen die je stelt passend bij post-traumatische stress. Het is begrijpelijk dat je jezelf dit afvraagt. Het beantwoorden door anderen zal echter niet helpen. Ik hoop dat je goede hulpverlening hebt die samen met jou op zoek gaat naar de antwoorden. Om antwoorden niet alleen te horen, maar ook te ervaren. En helpen om te gaan met de situatie, zodat je uiteindelijk een goede keuze kunt maken met betrekking tot het ondernemerschap. Ik wens je veel gezondheid en vooral rust in je hoofd.

[Joost Rietveld]

Deze gevoelens komen op uit angst, droevenis en boosheid. Boos over de fout, droevig over de gevolgen en angst om het zwaard weer ter hand te nemen. Maar er is nog een vierde emotie, blijdschap. Waar word jij vrolijk van? Volgens mij is dat juist ondernemen. Je verhaal laat zien dat je doorgezet hebt en nog met succes ook. Alleen blijf je hangen bij drie emoties terwijl je vooral trots mag zijn op het feit dat je bedrijf er nog steeds is. De meeste ondernemers komen een dergelijke klap niet te boven. Jij bent er nog steeds. Dat getuigt van doorzettingsvermogen. Iets om blij van te worden.

 

Er zijn mensen die hier hun vak van hebben gemaakt en die binnen een aantal uren door je heen prikken en feilloos de duim op de zere plek leggen en jou kunnen voorzien van nieuwe inzichten en energie. Ga praten met een psycholoog.

 

Sterkte!

 

Joost

 

 

[geanonimiseerd__]

Je moet gewoon even hard met scheenbeen tegen tafelrand aanlopen, bij voorkeur net onder de knieschijf.

 

Ineens merk je dan dat elk ander ongemak 100x minder pijn doet.

 

Je loopt dan paar dagen rond te hinken (als je wel goed hebt aangezet tegen de tafelrand) en is goede herinnering.

 

Beste is (bij mij tenminste) nooit te zoeken naar schuld bij anderen. Je hebt altijd je eigen lot in handen en je bent gewoon een dombo geweest een scheve schaats gereden te hebben. Zo en dan zeggen : Dat doen we dus nooit meer. Einde oefening, streep eronder en klaar is kees.

 

Zit er nog financieel leed in wat je achtervolgt? Het zijn maar nummers op papier hoor. Jouw toko loopt OK, je hoeft niet onder de brug te slapen morgen en zolang je maar leert ben je mens en is er hoop voor de toekomst. Relativeren.

 

Kinderkanker. Zo. Dat is nog wel even iets om echt in tranen uit te barsten. Jij een financiele misstap? Nou dat is echt wel een andere categorie leed hoor. rug recht, leren, aanpakken en knallen.

[BenAnoniem]

Ik ben overtuigd dat iedere ondernemer kan beamen dat ook hun goede en slechte tijden hebben meegemaakt. Mijn visie is altijd geweest: in goede tijden op je hoede blijven, scherp zijn en maatregelen treffen voor slechte tijden. In slechte tijden is mijn visie.....voor ieder probleem is er een oplossing.

 

Zoals meerdere leden in hun reactie al aangeven.....geef het slechte snel een plaatsje en haal energie uit het goede. De hele dag bezig zijn in je hoofd met iets wat toch niet meer omkeerbaar is komt jou bijdrage aan het bedrijf niet ten goede. Blijf je echter aan alle negatieve punten vastzitten lijkt mij het verstandig professionele hulp in te schakelen.

 

Groet,

Ben

 

[prinsrachid]

Een zakelijke transactie gedaan waar het gevoel niet klopte, toch de deal doorgezet ivm de dollartekens in mijn ogen. Hierna een groot bedrag kwijt, iets wat mij tot op heden gedompeld heeft in een diep dal, een post-traumatische stress stoornis.

Ik denk eigenlijk dat hier ook iets evolutionairs mee speelt, zowel vóór als na de miskleun.

 

Allereerst zijn mensen in het algemeen ontzettend slecht in het inschatten in kansen. Je dacht misschien: oh, die kans moet ik grijpen, dat kan toch niet heel erg mis gaan? Dat gecombineerd met wel hebzucht. Omdat het mis is gegaan, twijfel je nu misschien aan je inschattingsvermogen voor de toekomst. Maar het had net zo goed wel goed kunnen gaan. Had je jezelf dan op de borst geslagen? Misschien wel, maar dat was dan ook onterecht geweest.

 

Maar vervolgens hoe je er achteraf mee omgaat, heeft misschien met de omvang ervan te maken. En daarbij moet je je ook nog realiseren dat er een assymetrie is in hoe wij mensen positieve en negatieve dingen ervaren. Positieve ervaringen worden veel minder intens beleefd dan negatieve ervaringen van dezelfde omvang. Het verdienen van 100 euro is leuk, het verliezen van 100 euro is veel vervelender. Net zoals we hier elkaar groene 'reuzen' uitdelen als we iets goed vinden (oh, leuk!), maar één enkele rode kneus wordt ervaren als een "kras op de ziel", zoals Norbert zei.

 

Maar goed, live and learn. Je weet eigenlijk exact waarom het mis ging, oftewel: je weet precies op welke aspect je iets voorzichter moet zijn. Geen reden om dan maar de handdoek volledig in de ring te gooien, zeker niet als de zaken voor de rest gewoon redelijk doorhobbelen. Wie heeft er baat bij als je als een kniesoor de handdoek in de ring gooit? Helemaal niemand. Juist als je niets met deze les zou doen in je ondernemerschap, dát zou pas zonde zijn.

[Richard Theuws]

Bulten in de weg horen er helaas bij (bij het hele leven, niet alleen bij ondernemen), belangrijk is jezelf zo snel mogelijk te herpakken en door te knallen.

 

Ik stel mezelf bij 'problemen' altijd de vraag "kan ik hier op dit moment zelf iets aan veranderen?"

 

Ja? - DOEN DAN.

Nee? - DOOR MET DE REST.

 

Tuurlijk doet het dan ook even pijn, maar hoe langer je daarin blijft hangen (of wegzakt), hoe meer het je kost (al is het maar de energie).

[Hans van den Bergh]

"Ben ik wel ondernemer als ik niet tegen fouten maken kan?" Ja, waarom niet? Je gaat fouten pas waarderen als je er iets uit leert, dus maak ze gerust en steek er wat van op.

 

"Waarom vechten andere mensen door...?"

Heb je ze dat al eens gevraagd?

 

"Terwijl ik in een hoekje ga zitten?" Dus je bent geen vechter, vind je, of je hebt het nog niet iets de moeite/risico waard of een reden gevonden om ergens voor te vechten?

 

"Nu loopt het aardig maar wat nog met alle afschrijvingen die nog moeten gebeuren?" Blijven zorgen dat het aardig loopt en als iets afgeschreven moet worden, is dat gewoon zo, of kun je er iets aan veranderen?

 

"Denk ik teveel na en neem ik te weinig actie?" Hoe denk je daar zelf over en wat doe je er vervolgens aan? Misschien denk je wel te weinig over de belangrijke dingen en teveel over de bijzaken?

 

"Ben ik een zgnd verwend nest, die alleen functioneert bij mooi weer en niet bij tegenslag?" Nou, wat ben je? Wanneer is het mooi weer voor jou en waarom stopt de tegenslag jouw functioneren?

 

"Wat nu als mijn markt inklapt en ik niet meer de kans krijg om in te lopen?" Tja, wat dan? Heb je wellicht alternatieven om kansen en risico's te spreiden?

 

"Waarom kijk ik alleen naar andere ondernemers net of zij alleen maar succesvol zijn terwijl ik moet weten dat iedere ondernemer zijn sores heeft?" Ja, waarom doe je dat als je dat toch weet?

 

[Christine]

Ellen de Bruin heeft in de NRC 's een stukje geschreven over "sunk cost", en hoe het menselijk brein daar veel moeite mee heeft. Je boekt een vakantie, dan later boek je iets heel goedkoop wat veel leuker is, en dan blijkt dat het samenvalt en je krijgt bij beide je geld niet terug. Mensen hebben dan de neiging te kiezen voor de vakantie die veel gekost heeft, want dat heeft veel gekost. Maar wat je moet doen is kiezen welke vakaantie leuker is. Je hebt beide betaald, je krijgt je geld niet terug, dus de kosten laat je achter je. Schone lei. En dan, zonder het kosten aspect, kies je. En als dat de goedkope vakantie is, dan ga je dat doen.

 

Zoiets heb je ook bij afschrijvingen: je hebt iets gekocht, je bent nog jaren aan het afschrijven, maar inmiddels zou het goedkoper zijn om iets nieuws te kopen, b.v. een machine die pas op de markt is, 10% kost van wat die van jou heeft gekost, en tien keer meer produceert. De boekhouder zegt dan "nee, je kunt pas een nieuwe machine kopen als je de oude hebt afgeschreven". De ondernemer zegt: "het is sunk cost, die oude machine dank ik af, schone lei en de nieuwe ga ik ook wel weer afschrijven". Dat laatste levert je veel meer op.

 

En dan heb je de kosten die je tegen wil en dank maakt. Je bent opgelicht, erin geluisd, je hebt een handtekening gezet die je niet had moeten zetten, de bank heeft je verkeerd voorgelicht, wat dan ook. Dat geld ben je kwijt, krijg je nooit meer terug. Dat is ook "sunk cost". Heb ik meegemaakt met een faillissement. Ik dacht ik kan wel jaren blijven treuren om die verloren 70k, maar dat helpt niet. Ik moet het uit mijn hoofd zetten, dat geld is sunk cost, en ik begin opnieuw.

 

En dat kun jij ook doen. Geld dat je kwijt bent ben je kwijt, sunk cost. De oplossing is schone lei. Niet meer aan denken, je hebt ervan geleerd, je doet het niet weer, en je hebt nog een heel leven voor je. En je gaat nog veel fouten maken, net als iedere andere ondernemer, maar deze niet meer.

Ik denk dat iedere ondernemer zulke ervaring heeft, grote fouten of kleine fouten, je hebt spijt van dingen die je doet, maar spijt is zinloos. Spijt moet je omzetten in een leereffect. En je gaat verder. Iedere ondernemer doet dat. In een hoekje zitten hoort er ook bij. Dat kun je doen, totdat je zegt "potdomme, nu is het genoeg". Je kunt ook heel boos worden. Ik heb 's een mobiele telefoon stukgegooid tegen de want van mijn kantoor. Dat luchtte op. En toen kon ik weer verder.

 

Weet dat je niet alleen bent, dat wilde ik eigenlijk alleen maar zeggen. Zet 'm op!

 

 

 

 

[Ron van der Kolk]

Volgens mij heb je last van een (ondernemers)dip. (...) Maak plannen voor de toekomst en stel nieuwe doelen.

Fouten gebeuren, is leergeld. Maar daar kom je wel overheen zolang de cijfers goed blijven.

Relativeren. Kinderkanker. Zo. Dat is nog wel even iets om echt in tranen uit te barsten. Jij een financiele misstap? Nou dat is echt wel een andere categorie leed hoor. rug recht, leren, aanpakken en knallen.

Bulten in de weg horen er helaas bij (bij het hele leven, niet alleen bij ondernemen), belangrijk is jezelf zo snel mogelijk te herpakken en door te knallen.

Niet meer aan denken, je hebt ervan geleerd, je doet het niet weer, en je hebt nog een heel leven voor je.

Als er daadwerkelijk sprake is van een post-traumatische stress stoornis, dan is dat allemaal nog niet zo simpel. "Nieuwe doelen stellen, snel een plaatsje geven, niet meer aan denken en gewoon doorknallen!" vormen dan een onbedwingbare berg. De ernst van de oorzaak bagateliseren tot "een paar nummers op papier" helpt niet, want het gaat hier om de ernst van de stoornis.

 

En die kan ernstig zijn. Enig idee hoe erg? Trillen en spierspasmen. Nachtmerries. Hartkloppingen, benauwdheid en druk op de borst. Continue staat van angst en paniek. Doorlopende en onbedwingbare herbeleving van het trauma, waardoor je geest zich steeds verder wil afsluiten, uit zelfbescherming. Niet meer kunnen werken of studeren door totale uitputting en het niet meer kunnen concentreren. Om maar wat te noemen. Maar ach, er zijn ergere dingen, toch? Dus rug recht, niet zeuren en gewoon doorwerken...

 

Ik heb helaas ook geen antwoorden of oplossingen. Gelukkig lees ik ook hele fijne dingen in dezelfde en andere reacties. Verder weet ik ook niet wat ik moet zeggen tegen de topicstarter. Behalve sterkte.

 

Mensen die zelf hulp nodig hebben verwijs ik naar hun huisarts als eerste lijn. Mensen die interesse hebben in het onderwerp psychotrauma verwijs ik naar https://psychotraumanet.org/nl

 

[Ward van der Put]

Bij wijze van uitzondering wil ik als introvert eens heel openhartig zijn... :'(

 

Een PTSS (post-traumatisch stress-syndroom) krijg je niet bij het mislukken van een miljoenendeal. En ook niet als je dat drie jaar werk kost. En zelfs niet bij een familiebedrijf.

 

Je krijgt het wél bij direct levensgevaar, bijvoorbeeld gevaar voor eigen leven wanneer iemand een mes op je keel zet (seen it – been there – done that).

 

Je kunt het ook krijgen bij direct levensgevaar voor je naasten. Bijvoorbeeld als een maat zijn leven verliest tijdens een missie voor Hare Majesteit (seen it – been there – done that).

 

Of als je kind acute leukemie heeft en binnen zes weken een gruwelijke dood sterft (seen it – been there – done that).

 

Als de TS oprecht denkt dat hij/zij "getraumatiseerd" is, wil ik de TS vooral op het hart drukken om éérst de eigen huisarts te raadplegen. Anders is het eigenlijk alleen maar aanstelleritis.

 

(Enne: dat T-shirt hoef ik niet.)

 

[Arthur Tolsma]

Heftig Ward! Dank voor het delen.

Ik heb keihard gebaald van mijn falen, maar het gezien als leermoment. En hoewel ik op dat moment me ontzettend kut voelde (en daar nu vaak over vertel in lezingen), realiseer ik me ook dat het leven nog veel erger kan zijn. Ik had dat laatst toen een kennis een open facebook verhaal deelde over har zoontje van 6 maanden die doodziek is en waar zij bijna 24/7 voor moet zorgen. Toen besefte ik dat het een stuk erger kan.

 

Maar Shameonself: jouw gevoelens mogen daardoor zeker wel bestaan. Het is gewoon heel vervelend om te falen en te twijfelen. Maar blijf er niet in hangen. Pak van alle tips van die hierboven staan diegene eruit waar jij het meeste energie krijgt. En ga ook vooral met andere (familiebedrijf-)ondernemers praten, zoek een intervisieclubje of een coach. Als iemand jouw detailsituatie kent, kan hij/zij veel gerichter advies geven.

 

Besef ook vooral vaak genoeg wat je hebt, dat je bedrijf bestaat, dat klanten tevreden zijn. En drink een lekker biertje om dat te vieren ;).

 

Succes, Arthur

[Christine]

topic starter noemt het post traumatische stress stoornis, het lijkt eerder op een burnout, of iets in die richting wat je krijgt als je diep in de shit raakt. Maar een eenmalige slechte deal zou dat niet moeten veroorzaken.

[Shameonself]

Ok, allereerst bedankt voor alle reacties, geeft dit forum toch wel groot bestaansrecht, terwijl ik het pas sinds deze week heb gevonden.

 

De analyse PTST is toch wel degelijk gesteld door een professioneel en gerenommeerd psycholoog. Mijn obsessie met verloren geld schijnt mij toch in een of ander rouwproces te hebben gedompeld.

 

@Ward: over een kind verliezen; ook ik been there-done that. Dus de relativering gaat hier op een of andere manier niet op. Ik schijn meer belang te hechten aan verloren geld of eigenwaarde dan aan het verliezen van een kind. (Wel dient gezegd na eigen keuze nadat bekend was dat het geen leven zou hebben alhier).

 

Denk maar niet dat ik mijzelf daar niet iedere dag voor schaam dat ik zakelijk succes of geld hieraan meer gewicht geef. Dit is gewoon een eerlijke uitspraak op basis van mijn gevoel en rede, hoe krom en verdraaid het ook is.

 

Wel sterkt mij al jullie reacties en er worden zeker zaken benoemd waar ik wat mee kan, nogmaals dank!

[geanonimiseerd__]

 

Als er daadwerkelijk sprake is van een post-traumatische stress stoornis, dan is dat allemaal nog niet zo simpel. "Nieuwe doelen stellen, snel een plaatsje geven, niet meer aan denken en gewoon doorknallen!" vormen dan een onbedwingbare berg. De ernst van de oorzaak bagateliseren tot "een paar nummers op papier" helpt niet, want het gaat hier om de ernst van de stoornis.

 

En die kan ernstig zijn. Enig idee hoe erg? Trillen en spierspasmen. Nachtmerries. Hartkloppingen, benauwdheid en druk op de borst. Continue staat van angst en paniek. Doorlopende en onbedwingbare herbeleving van het trauma, waardoor je geest zich steeds verder wil afsluiten, uit zelfbescherming. Niet meer kunnen werken of studeren door totale uitputting en het niet meer kunnen concentreren. Om maar wat te noemen. Maar ach, er zijn ergere dingen, toch? Dus rug recht, niet zeuren en gewoon doorwerken...

 

Ik heb helaas ook geen antwoorden of oplossingen. Gelukkig lees ik ook hele fijne dingen in dezelfde en andere reacties. Verder weet ik ook niet wat ik moet zeggen tegen de topicstarter. Behalve sterkte.

 

Mensen die zelf hulp nodig hebben verwijs ik naar hun huisarts als eerste lijn. Mensen die interesse hebben in het onderwerp psychotrauma verwijs ik naar https://psychotraumanet.org/nl

 

Ik denk zelf dat de realiteit die iedereen ervaart voor heel groot deel in je eigen handen te houden is. Je overgeven aan "post-traumatische stress stoornis" ideeen helpt niemand en zeker niet diegene die het even moeilijk heeft. Kun je jezelf beter wijsmaken dat je superman bent.

 

Verreweg meeste mensen die tegenslagen te verwerken krijgen hebben een spiegel nodig, iemand die zegt; onzin, zo erg is het helemaal niet. ophouden met dat gesnotter, vergeten, doorgaan, beulen als het moet en gaan met die banaan.

 

Alternatief is in een "behandelingstraject" terecht komen waarmee je dus ECHT de kans loopt helemaal aan de grond/de weg kwijt te raken.

 

Iemand die bijvoorbeeld in oorlogen heel verschikkelijke dingen gezien heeft of heeft moeten doen DIE kan echt een post-traumatische stress stoornis hieraan overhouden. Maar kom op toch... zak muntjes verloren en dan in een hoekje wegkwijnen? Die mensen hebben iemand nodig die ze een schop onder de kont geven, de zaak relativeren voor ze en de weg naar de toekomst aanwijzen. Dat kan een goede bekende zijn, iemand die dit al heeft meegemaakt etc etc.

 

Zijn al genoeg mensen die helemaal knock out gegaan zijn van de beste bedoelingen van een "behandel traject voor vage stoornissen".

 

Maar ja, dit is natuurlijk enkel hoe ik er tegenaan kijk, is zeker niet in steen geschreven.

 

 

[Ward van der Put]

@Ward: over een kind verliezen; ook ik been there-done that. Dus de relativering gaat hier op een of andere manier niet op. Ik schijn meer belang te hechten aan verloren geld of eigenwaarde dan aan het verliezen van een kind. (Wel dient gezegd na eigen keuze nadat bekend was dat het geen leven zou hebben alhier).

 

Denk maar niet dat ik mijzelf daar niet iedere dag voor schaam dat ik zakelijk succes of geld hieraan meer gewicht geef. Dit is gewoon een eerlijke uitspraak op basis van mijn gevoel en rede, hoe krom en verdraaid het ook is.

Dat zelfverwijt heeft er héél véél mee te maken, misschien wel alles.

 

Een groot verlies kan leiden tot doodsangst voor verliezen. Er is geen groter verlies dan het verliezen van een kind. Op zo'n keerpunt in je leven kijk je de duivel in de ogen. Uit die hel kun je niet terugkeren zonder littekens op je ziel.

 

Dat is geen relativering, want er valt niets te relativeren. Je kunt hooguit zeggen:

 

What doesn't kill you, makes you stronger.

 

(Eigenlijk zou ik hier de Götterdämmerung van Nietzsche moeten citeren, maar in het Engels klinkt het beter.)

 

 

[Hans v N]

De analyse PTST is toch wel degelijk gesteld door een professioneel en gerenommeerd psycholoog. Mijn obsessie met verloren geld schijnt mij toch in een of ander rouwproces te hebben gedompeld.

 

Het is begrijpelijk dat mensen zich niet voor kunnen stellen dat zoiets als het verliezen van een grote som geld kan leiden tot een (atypische) PTSS. Naar ik begrijp spreekt men ook van PTSS als de symptomen hetzelfde zijn maar de oorzaak (zoals Ward die zo aangrijpend beschrijft) anders is dan normaal en ook een financiele klap kan oorzaak zijn van vergelijkbare klachten. Dat is een belangrijke constatering voor TS omdat daarmee ook de behandeling handen en voeten kan krijgen.

 

Een belangrijke stap in de verwerking is het delen en er over "praten" dus wat dat betreft is TS op de goede weg. In de bovenstaande bron hielp het helpen van anderen met financiele problemen ook en dat is niet zo vreemd lijkt mij. Je bent dan op een positieve manier bezig met (het oplossen van) financiele problemen.

 

 

[Shameonself]

Beste Hans,

 

Zo, die kwam even binnen zeg, zo herkenbaar de zaken uit die bron. Bedankt voor je reactie en de link.

[Hilco de Roo]

Als ondernemer maak je fouten. Het is de kunst dat als je fouten maakt, dit zo snel en goedkoop mogelijk doet. Daarvan te leren en weer door te gaan. Op naar de volgende fout, totdat je weer succes hebt.

 

Het is een illusie dat succesvolle ondernemers geen fouten hebben gemaakt. Het enige verschil met falende ondernemers is dat ze er op tijd van hebben geleerd.

 

Overigens komen de meeste success stories voort uit een gemaakte fouten.

 

Sterkte.

[Ab Bauer]

Niemand van ons kan in jouw hoofd kijken dus we kunnen je hier ook alleen maar vanuit eigen ervaringen adviezen geven. Zowel "Niet zeuren, gewoon doorgaan" als "Iedereen is anders en als dit voor jou de emotionele druppel is zoek dan psychische hulp" zijn waar.

 

Waar ik zelf nog mee zit is een misschien heel onbeleefde vraag maar ik stel hem toch...

Een 'groot bedrag' verliezen is een drama maar het hangt er een beetje van af hoeveel er nog over blijft.

Vooral omdat je noemt dat het nu weer beter gaat met het bedrijf vraag ik me af hoe 'dicht langs de rand' je bent gegaan.

 

Ik heb zelf als ondernemer een hele goede tijd gehad, maar ook een enorme terug gang. Van "Een paar ton per jaar dividend naar jezelf harken" tot nul, en net niet failliet gaan. Eerlijk gezegd heeft die teruggang van een luxe leventje me alleen maar gelukkiger gemaakt. Ik ben veel bescheidener, eerlijker, oprechter, en geniet nu van elke dag. Sorry voor alle clichés, maar het is echt zo. Ik heb vooral geleerd dat de wereld niet om mij alleen draait (duurde 45 jaar om daar achter te komen).

 

Maar het laatste stukje financiële teruggang richting 'gevaren zone' heeft wel degelijk voor heel veel stress gezorgd.

Het probleem is dat als je echt grote geldzorgen hebt je moeilijk kunt nadenken en werken aan een oplossing.

Het idee om bijvoorbeeld mijn huis uit gezet te worden werkte bij mij echt totaal verlammend. Iedere keer als de bel ging vloog ik tegen het plafond omdat ik bang was dat het een deurwaarder was.

 

Om op jouw situatie terug te komen: Stress om geld hebben heel veel mensen, maar ik kan je stress moeilijk plaatsen als het inmiddels al weer beter gaat met je bedrijf. Dan is het toch meer een geval van 'jammer' en heb je er vooral veel van geleerd?

 

In ieder geval veel sterkte met alles.

 

 

[Shameonself]

Hans,

 

Bedrag loopt op ca. 5 ton.(terwijl de plus dit jaar alweer 250k is).

 

Het positieve is dat als we dit zouden afschrijven er zelfs nog EV overblijft, maar ook ik kom van een situatie van alleen maar up (behalve 2008/2009).

 

Het EV zit niet in cash maar puur op overwaarde van pand.

 

WAAR maak ik me in godsnaam dan druk over als ik hier op dit forum alle ervaringen van andere ondernemers lees?!?!?!?!?!?!?

 

Ik moet dus eerlijk bekennen dat er van deurwaarders nog geen enkele sprake is geweest, maar ik zie ze in hordes al op me afkomen in gedachten. De angst vd toekomst is enorm gegroeid omdat ik me geen fout meer mag permitteren omdat ik dan omval en stel nu dat er weer een crisis komt etc etc dit spookt ook heel erg in mijn hoofd.

 

Zaak is dat ik geduld moet bewaren en op een of andere manier mijn zelfvertrouwen voor de toekomst moet hervinden.

 

Mentaal spelen er tig scenario's in mijn gedachten terwijl de realiteit gelukkig iets anders is nog, maar hoe zet ik die knop om vraag ik me af.