realist

er zijn in Nederland heel wat mensen die rood staan en/of dure leningen hebben uitstaan, terwijl zij ondertussen vakantiegeld (of erger nog pensioen) opbouwen. Qua rentepercentagees is dat niet handig. Een ondernemer zou niet gedwongen moeten zijn mee te doen aan dit geschuif met vermogen naar de duurste rentes. Gewoon lekker zelf je factuur sturen. at is het ergste dat er kan gebeuren? Dat je in Mei geen vakantiegeld krijgt. Nou moe... Als je 8% elders op een rekening vast zet, wat is het ergste dat er kan gebeuren? Dat je rood 10% of meer rente betaalt.

Mensen die het 'gewoon' even zelf doen, hoeveel krijgen die dan? Ook forfaitair moeilijk te regelen. Bovendien draai je het dan om: dan krijgen de grote ondernemers meer, dan zou je het GOR moeten noemen.

ik zou de keuze fysieke winkel-webwinkel met name laten afhangen van de vraag, of er op lange termijn perspectief is voor een fysieke winkel in deze branche in deze stad. Winkelen wordt meer en meer online, maar voor sommige zaken, en kleding is er een van, zal er vraag blijven naar fysiek winkelen, passen en voelen. Een achtergrond van gewerkt hebben in een kledingwinkel, maar weinig ervaring hebben met inkoop lijkt op een keus richting fysiek te wijzen. Qua pand is dit zeker een risico. Zijn er alternatieven om eventueel te verhuizen. In de meeste steden en winkelgebieden, zeker in de kleinere, is er juist best veel leegstand en is verkassen best mogelijk. Informeer eens of de huurprijs nu niet toevallig heel laag ligt, dat zie je ook niet zelden tegenwoordig, heeft men de ruimte onder de kostprijs verhuurd. Het moet niet zo zijn dat je bij eventuele verhuizing hier enorm van schrikt. Via een kennis weet ik toevallig iets van kleding inkopen: het is beurzen afgaan en rondsnuizen, bijna sjoppen maar dan in t groot. Wat jij leuk vind, de stijl vooral, zal de stijl va je winkel gaan bepalen. Alleen als je A-merken wilt (moet) gaan verkopen wordt het totaal anders. Dan moet je naar hun (broeks)pijpen dansen. meest heikele punt bij starters zijn natuurlijk de financien. Kun je het kapitaal bijeen schrapen voor een overname?

...en verder kan het nog van belang zijn, dat het wellicht toch slimmer is wél af te schrijven. Als uw vrouw net begint, betaalt ze wellicht nog weinig of geen belasting. Dan schrijf je beter weinig af, om een volgend jaar nog wat kosten te kunnen opvoeren die de winst drukken. Het was even zoeken, en diverse bronnen spreken elkaar tegen, maar ik lees hieronder toch echt dat dat mag.(bron rijksoverheid.nl). Met twee laptops en een kleine onderneming is er bedrijfseconomisch iig sprake van een investering. Onderstaande bepaling lees ik zo dat je ook die keuze mag maken met bedragen onder de 450. voor de belastingdienst. We praten overigens over ex-btw bedragen, de btw vraag je meteen het eerste jaar terug. (Tenzij je alleen vrijgestelde diensten hebt)

en daar zit m al de kneep. Hoeveel houdt zo'n bureau daar dan weer aan over? Hoe bedoel je? ik bedoel inderdaad die commissie. Je speelt bankje met een negatieve rente.

en daar zit m al de kneep. Hoeveel houdt zo'n bureau daar dan weer aan over? Bovendien ziitten kleine ondernemingen vaak met liquiditeitsproblemen, omdat alles maar vooruit moet worden betaald. Dan sta je rood op je RC, met nog wel 8% bij spam.nl op de rekening. Verder heb je ook nog te maken met betalingsrisico's bij zo'n tussenpersoon. Dat de eindklant wel betaald heeft, maar de tussenpersoon nog niet. Ook heb je weer een lastig punt als de (eind)klant nog even niet kan betalen. De schilder of loodgieter kan er belang bij hebben verschillend om te gaan met de incasso, om zo zijn klanten te behouden en de rekening niet meteen op te laten lopen. Voor de tussenpersoon.nl is dit allemaal veel te veel werk en die leggen het al gauw in handen van een incassobureau.

daarop inhakend is er inderdaad een verschil, soms een groot verschil, tussen wat bedrijfseconomisch slim is, en wat voor de belastingen het beste uit komt. Je winst op papier wat lager maken door een investering te doen is zoiets. Als je die machine nu nog aanschaft, kun je daar al een flink stuk op afschrijven als beginnend ondernemer. Dan komt je winst lager uit, en de te betalen belasting ook. Maar goed, dan zit je volgend jaar wellicht weer anders...je boekhouder kan je er alles over vertellen.

OK, dat van die cameramensen wist ik niet precies, al was het vermoeden er wel. Een cameraman komt toch ook wel heel vaak weer bij dezelfde opdrachtgevers uit neem ik aan? Maar dus vanwege de geringe tijd lang niet genoeg voor een volle fte. Acteurs mag genoegzaam bekend zijn. En inderdaad een goede vergelijking, want (sommigen althans) moeten wel heel, heel erg via vaste aanwijzingen werken. en als dat niet precies goed gaat, moet het over, meteen. Hoe precies wil Wiebes het hebben.

Er zijn al groepen mensen met een basisinkomen hè, laten we dat niet vergeten. Ik noem de aow'ers, waar we heel duidelijk zien dat vanaf hun 65e, nu 66, actief (actiever?) worden in het verenigingsleven, mantelzorg, oppaswerk, goede doelen, etc. Ik noem de topsporters, die via een stipendium een aantal jaren hun sport mogen beoefenen, voor meerdere eer en glorie van volk, vaderland en de koning (die profiteert nog het meest lijkt wel) Vroeger had je de beeldend kunstenaars, een BI via de BKR, met naar het schijnt vervelende uitwassen, weet ik niet precies was voor mijn tijd. Macro-economische effecten moet je vooral zien in zaken als gezondheidszorg, welzijn, de onderkant van de arbeidsmarkt & uitzuigerij, jeugdzorg, (kleine) criminaliteit, etc. Dat is inderdaad niet te meten als je op kleine schaal enkele mensen voor proef een BI geeft.

Het schrijnende is, wat betreft die vetgemaakte passage, dat dat natuurlijk inherent is aan flexibilisering. Het onderhandelingsproces over de prijs is in een dergelijke (arbeids)markt er eentje van onderhandelen. Door flexibilisering kan die ene, grotere vrager naar arbeid gemakkelijker de een tegen de ander uitspelen, wat de prijs drukt. Simple economics. het nieuwe fenomeen van internet en de afstanden wordt in economische discussie wel ondervangen door te stellen: een IP-adres is ook een adres en daarmee een locatie. De thuiswerker die dus maar constant ingelogd is bij een en hetzelfde bedrijf en daar via vastomlijnde instructies zijn werk aflevert, werkt inderdaad nog voor een baas. dat zou goed kunnen, ik weet ook niet genoeg hoe deze mensen ingehuurd worden. Is het dan net zoals bijv acteurs dat ze voor ieder programma opnieuw door een productiemaatschappij ingehuurd worden?

Maar daar gaat het mi juist om: die mogen wel eens een keer tegen het licht gehouden worden. Overigens vind ik een postbezorger die een opdracht aanneemt van een posterij heel goed te zien als een ondernemer. Een goede aanzet zou al eens zijn om die verschillende invalshoeken die je noemt va loonbelasting vs ink. bel naar elkaar toe te laten groeien. Ik denk dat in het algemeen taalgebruik heel goed duidelijk is wie een ondernemer is en wie een werknemer, met een licht schemergebied. Taak voor de wetgever dit in een aantal criteria te vangen. Met daarbij de gedacht waarom men het onderscheid gaat maken: De werknemer wordt beschermd via ww, ziektekosten, arbeidsongeschiktheid, leegloop, etc., en de opdrachtnemer niet. En door wie wordt die werknemer dan wel beschermd? Door de opdrachtgever en/of diens verzekeringen. Ergo: ik zou niet weten welke opdrachtgever dat dan moet gaan betalen als je er tien verschillende hebt. Dáár moet dus het onderscheid in gaan zitten.

Whahaha ... die vakbondsonzin heb ik ook gelezen. Dus als de opdrachtgever €75+ boven tafel uitbetaald en (al dan niet onder tafel) €50 terugkrijgt dan is daarmee de hele zzp-problematiek dus opgelost? Het hele voorstel is voor alle andere zzp'ers in vergaande mate discriminerend en stigmatiserend. Ik ken overigens zzp'ers die jaarlijksmeer dan 2x modaal verdienen en letterlijk door de Wet DBA voorlopig geen opdrachten krijgen. Het lijkt erop dat het FNV wanhopig op zoek is naar nieuwe zieltjes om de eigen toko overeind te houden. Met de vriendelijke groeten van Nedzhibe. of makkelijker nog dan onder tafel: veel opdrachten kennen een aantal uur wat daar ongeveer voor zal staan. in plaats van € 37.50 per uur spreek je €75 af, maar schat je het aantal uren wat korter in. Deze definitie klinkt op papier heel aannemelijk, maar het blijkt nu toch steeds weer dat juist hieraan de haken en ogen zitten. Zowel wat controleerbaarheid betreft, als wat betreft het aangeven van de grenzen Punt 2 kunnen we sowieso al weggooien: we hebben het over allerlei samenwerkingsvormen waarbij er geld van A naar B gaat. hoe we dat noemen daar gaat het nou precies om. Nummertje 1 is eigenlijk ook een wassen neus. Op papier zou je gemakkelijk kunnen vastleggen dat iedereen deze opdracht mag vervullen, mits hij/zij maar gekwalificeerd is. Om vervolgens, (mocht puntje ooit bij paaltje komen maar dat doet het niet) een ogelijke vervanger als niet gekwalificeerd te betitelen. Dan komt het onderscheid werknemer/opdrachtnemer dus in de praktijk alleen nog bij punt 3 te liggen. Vandaar een zoektocht naar andere criteria, met een andere insteek maar die op hetzelfde uitkomen. het vreemde is: in het algemeen spraakgebruik weten we heus wel ongeveer wanneer iemand zelfstandig is, of wanneer iemand 'voor een baas' werkt. Bij nieuwsuur gaf iemand het voorbeeld van cameramensen, ik was het met hem eens (zonder precies die relatie te kennen). Ook hier komt de locatie weer sterk terug. een goede preciezering van wat ik bedoelde. Doelend op bijv een koerier of postbode. Maar deze laatste voorbeelden geven wel precies mensen aan die mi al heel goed als zp'er kunnen werken. Maar dan wel als er verder geen bemoeienis van de baas is. Een ander goed criterium vind ik nog altijd het aantal opdrachtgevers. Daarbij vind ik drie nog wat weinig, en de duur van één jaar ietwat kort. Ook hier weer kun je twee kanten op redeneren. Ik zou niet meteen willen zeggen dat iemand met weinig opdrachtgevers ook meteen een arbedsrelatie heeft; wél zou ik willen stellen dat iemand met meer dan X klanten, of beter nog de grootste klant is goed voor maximaal Y procent van de omzet, dit iemand sowieso zelfstandige maakt. (meer dan tien klanten, of de grootste klant één dag per week om eens wat te noemen). Dit zijn wel criteria waar je veel eenvoudiger op kunt controleren, en die het meeste misbruik van de schijnzelfstandigheid ook wel tegengaan.

En wederom moet de overheid eigen fouten herstellen, fouten waar men al heel lang en heel nadrukkelijk voor was gewaarschuwd. De vergelijking met melkquotum-mestquotum dringt zich op. In de tussentijd weten we nog steeds niet waar we aan toe zijn, met dien verstande dat 'de tussentijd' wordt verlengd met twee jaar. De politiek gaat zich herbezinnen op wat nou eigenlijk zelfstandigen zijn. Lijkt me een mooi moment om daar ook eens over te bomen, niet vasthoudend aan oude definities. Zo meldde het FD al een tarief van €75, als je daar boven zit was er geen sprake van een arbeidsrelatie. Persoonlijk vind ik dit nogal een scheve gedachtengang. Ik zit hier meer aan te denken: - als je niet op de locatie van je opdrachtgever werkt, en geen werkinstructies hebt (over de manier van werken), ben je zelfstandig. (NB: het tegendeel is daarmee niet meteen arbeidsrelatie)

Ward en Rachid zeiden het al, maar ook bij mij kwam het als eerste boven: de beloningsstructuur is niet goed. Deze kan zeer expliciet zijn of meer impliciet: Frits wil scoren. Als je deze structuur zo houd, maar met "trainingen" probeert Frits' gedrag te beïnvloeden, houd je de hond en worst voor terwijl je zit roept. Hele goede voor de tijdsgeest trouwens. Meer en meer wordt (letztendlich!) duidelijk waar de afgelopen tien-vijftien jaar de schoen heeft gewrongen. En nog steeds als ik sommige verkopers aan de lijn of op straat aanhoor.

ben het volledig met je eens. Niet meteen in de stress schieten. Incassobureau mag veel minder doen dan meestal/vaak het geval is, zie de uitzending van Radar afgelopen maandag 12/11. Ik ga altijd eerst bellen, probeer hoffelijk te blijven en ga uit van een 'vergeten'. Aan de reactie hoor je meestal al wat er aan de hand is. Met incassobureaus jaag je mensen op kosten en krijg je misschien je geld maar verlies je een klant

De kor is mi in het leven geroepen om de kleine ondernemer, de hobby-ondernemer en de bijklussende loonslaaf uit het zwarte circuit te halen en te bewegen zich bekend te maken en alvast een administratie op te zetten. "Later", als je dan groot genoeg bent, is de stap naar het ook afdragen van deze belasting dan een veel kleinere stap. De kor en de ZA hebben daarnaast het karakter van een sturende maatregel om ondernemers die niet zoveel verdienen tegemoet te komen. Juist de grotere ondernemer heeft al snel de stap naar de bv, maar ook vele andere voordelen, bijvoorbeeld gemakkelijker toegang tot financiering, inkoop, etc. waardoor daar sprake zou zijn van denivellerend effect van de belastingwerking. Omdat dat nergens in de Westerse wereld de bedoeling is van belastingheffing, wordt dat met ZA en de KOR enigszins rechtgetrokken

Zet maar een streep door dat "van de gedachte". Het basisinkomen is voor iedere volwassene - vanaf 18 jaar tot en met 110+ jaar - ongeacht of deze nu wel of niet werkt. Ik verwacht niet dat daar enige twijfel over kan bestaan, maar naar mate deze discussie hier vordert ben ik zo langzamerhand van mening - bang is een groot woord hierin - dat niet iedereen dat ook zo ziet. Met de vriendelijke groeten van Nedzhibe uiteraard kan daar alle twijfel rondom ontstaan. het is namelijk maar net hoe je dat dan in wilt richten. Die onenigheid was mij ook al lang duidelijk, daarom heb ik het er niet zelden nog eens bij gezet. Een gegarandeerd basisinkomen is als een publieke school voor iedereen, zorg voor iedereen : iedereen kan er gebruik van maken, maar voor een aantal zal dit niet nodig zijn. Aan kneusgevert rachid: leuk dat je nu alweer begint met je laakbare gedrag. In een hele post met hele berekeningen neem ik een klein deel over van een ander wat ik ook al niet goed begreep. Dan reken ik uit dat het om in beginsel 400.000 bijstandsuitkeringen gaat; met een €10.000 per JAAR kom ik op 4 miljard. Vergroting van deze post leidt tot een toename met pakweg 2-3miljard in een ongunstig scenario. Excuus als ik dan wat cijfertjes interpreteer dat iemand het over 7 mld per jaar heeft. In mijn, en niet alleen mijn, visie is 7 mld per MAAND echt dusdanig onmogelijk dat het logisch is dat ik daar overheen las. Ga er nou eens inhoudelijk op in dan

maar nu ga je iedereen een basisinkomen geven, ook allerlei mensen die genoeg verdienen. Dat kan niet, dan pak je die mensen eerst af, via de belasting, en dan geef je weer, dat is omslachtig. Zie je trouwens nu dat zelfs in dat geval het totale gat slechts 7 miljard is. Dus om zoveel geld praten we helemaal niet. Dit is wel een goed overzichtje wat Perry pstte: Algemene Ouderdomswet (AOW) 32,7 Arbeidsongeschiktheidsregelingen (WAO, WIA) 13,7 Werkloosheidswet (WW) 5,1 Bijstand (WWB) 4,6 Uitgaven sociale werkplaatsen 2,4 Re-integratie en bemiddelingsuitgaven 1,4 Nabestaandenuitkeringen 0,8 Asiel en immigratie 0,8 Inburgering en integratie 0,2 Het is niet zinnig om de aow'ers in de berekening mee te nemen: die hebben al een onvoorwaardelijk basisinkomen. De ww en wia zijn inkomensgerelateerde verzekeringen, deze uitkeringen kunnen hoger zijn want loongerelateerd. Ze worden gewoon betaald uit de pot verzekeringsgeld. Het gaat dan natuurlijk met name om bijstandswet en de post daaronder, de reintegratie. De kostenbesparing zit hem in deze laatste post, die kan natuurlijk verdwijnen. De hoogte post bijstand, 4,6 mld kan met het meer onvoorwaardelijk daarvan maken twee kanten op bewegen. 1. deze wordt groter, wanneer zoals een aantal zwartkijkers vermoedt "allerlei mensen maar dat gratis geld ophalen." je kunt je afvragen hoeveel mensen dat meer zouden zijn dan in de huidige situatie, en hoevéél groter deze post daardoor wordt. 50% erbij limiteert de uitgaven nog tot 2,3 mld 2. deze post wordt kleiner doordat mensen meer vrijheid krijgen eigen wegen te zoeken om (gedeeltelijk) uit die bijstand te komen. bijvoorbeeld, we zien ze op dit forum langskomen, door een eigen bedrijf(je) De post wordt ook kleiner omdat het minimumloon kan verdwijnen en meer mensen met werk slechts een kleine aanvulling hoeven te verdienen. het netto effect van 1 en 2, minus de 1,4 mld besparing op een ambtelijk apparaat, geeft de kale kosten weer van het basisinkomen. In het gestelde voorbeeld dat er 50% meer mensen de bijstand induiken (2,3 mld extra) hebben we het dus over een kostenpost van 900 miljoen. Waarbij dan weer niet vermeld de voordelen op gezondheid en welzijn, kinderopvang, jeugdzorg, kwaliteit van gezinsleven, ruimte op de arbeidsmarkt, minder uitbuiting, etc.

Gescheiden blijven wonen is het aantrekkelijkst, waarbij je je baan behoudt, dat is alvast een vast inkomen en bovendien zekerheid mocht de toko (geen slang maar quote) toch niet zo blijken te lopen. Start vanuit de bijstand ligt tegenwoordig steeds meer verschillend per gemeente, juist ook omdat de gemeenten hiervoor meer zelf verantwoordelijk zijn geworden. Ga praten met de gemeente wat er mogelijk is. Mocht het over echt een kleinere winkel in bijvoorbeeld een kleiner dorp gaan, dan is voor de gemeente niet alleen inkomen een overweging, maar ook de leefbaarheid binnen dat dorpje. In dat geval zijn zij eerder genegen iets tegemoet te komen.

maar uiteindelijk op budgetneutraal uitkomen is iets anders dan dat al als harde voorwaarde gaan stellen. Je moet als maatschappij niet altijd in de valkuil stappen af te rekenen op de harde pegels, en alle overige effecten negeren omdat ze niet te kwantificeren zouden zijn.

dat klinkt een beetje tegenstrijdig, 'beginnen met' versus 'alle' Laten we beginnen met één toeslag. Welke toeslag zou je willen afschaffen, en ben je het niet eens met het sturende karakter van die toeslag? (waarmee de vraag retorisch wordt want de discussie hier zou wel moeten gaan over basisinkomen en niet over het nu en de noodzaak van enkele of meerdere toeslagen. Het een gat over het inkomen van een persoon/gezin/wooneenheid en het andere over de uitgaven)

ik volg deze discussie met belangstelling. helemaal juist wat norbert hier stelt, je moet even de huidige denkkaders loslaten, en denken vanuit een bredere visie omtrent wat je wilt als maatschappij. Als je niemand laten liggen met een gebroken been dan stel je de ziekenhuizen open, wil je onderwijs voor iedereen dan stel je de scholen open, en wil je iedereen een minimum bestaan garanderen, dan zorg je voor een gegarandeerd minimaal inkomen. Volledig ten onrechte wordt hierboven gesteld dat dat dan weer bovenop een arbeidsinkomen moet: het komt juist in de plaats van de regeling die er nu al zijn. Net als Norbert ben ik van mening ben dat dat budgetneutraal kan, er vallen namelijk forse bezuinigingen te behalen op het uitvoerende apparaat, wat het 'shirking' gedrag mi ruimschoots overtreft. Maar zelfs al zou je die eis loslaten, dan nog is het de vraag of je daar niet een bedrag voor zou willen vrijmaken. - Het basisinkomen vervangt dan het huidige stelsel van tal van uitkeringen, uitgekeerd als een negatieve belasting. Verdien je dus nu een arbeids-, winst of huurinkomen dat voldoende is, dan veranderd er dus niets. - huur, zorg , kindertoeslag e.d blijven gewoon in stand, omdat dat sturende maatregelen zijn om verschillen per woonsituatie te vereffenen. - (vooral) gemeentelijke toeslagen en vrijstellingen worden net als de belastingen ook geleidelijker afgebouwd om een armoedeval te voorkomen - het basisinkomen ligt in mijn visie ook helemaal niet hoog: (iets) onder het huidige bijstandsniveau, met een langdurigheidstoeslag. Daarmee voorkom je dat mensen kortstondig gebruik willen maken van even niet werken, zoals een (laag) betaalde vakantie, of dat je bijv schoolverlaters meteen de volle mep moet betalen als zij gaan studeren. - de door bedrijven zo innig verlangde flexibilisering van de arbeid kan worden doorgezet. Met als restrictie dat de flexibiliteit nu wel van twee kanten moet komen - "het minimumloon" zoals wij dat op papier kennen, en waarnaar hierboven ook gerefereerd wordt, kan (nu echt) losgelaten worden. Dat brokkelde het afgelopen decennium al af, gezien op de netto manier van kijken (en uitbetalen) van werktijden, verkapt stukloon, en het (veel) lagere minimum jeugdloon. dan de voordelen: - een flinke besparing op het uitvoerende/controlerende apparaat - meer gevoel van vrijheid bij burgers - mensen die nuttig werk doen waarvoor de gemeenschap nu niet betaalt, krijgen meer waardering - een flexibelere arbeidsmarkt - meer zekerheid geeft ook grote voordelen tav bijv het er tussenuit gaan bij bijv zwangerschap, studie e.d; bij de bank tav aanvraag hypotheken; - zwart werk verdwijnt voor een deel (nl het deel waarbij de uitkering wordt ontdoken; het niet opgeven aan belasting blijft omdat belasting betalen blijft) de genoemde nadelen: - het zou veel geld kosten. Een misverstand waarbij ik (ook in dit topic) vaak lees alsof iedereen een BI boven op zijn loon zou krijgen. Dat kan echter nooit de bedoeling zijn - posts als van RT tegenvraag: maar zou je dan nog wél 40 uur willen werken, met name ook als de cijfers niet 1000-1100 liggen maar pakweg 650-1650 met een additioneel uurloon van € 6.67? Of misschien wil je dan wel 20 uur werken. Dan ontstaat er voor de andere 20 uur een nieuwe baan waarmee het beschikbare werk beter verdeeld wordt. - het zgn. 'shirking' gedrag; mensen zouden bewust niet meer gaan werken omdat ze nu het geld gratis krijgen, zie ook de topic-titel. Een grote misvatting mi. Om te beginnen moet je dat dus via de markt aanpakken: dat basisbedrag moet dus laag zijn. De incentive om te werken bestaat nog wel degelijk om dit inkomen aan te vullen. Alleen zullen mensen het zich kunnen veroorloven kritischer te kijken naar werk, wat inderdaad meer het karakter krijgt van 'opdrachten'.

Wat een vreselijk nieuws. Zo oud was hij gezien zijn profielfoto nog niet. Had altijd goede en nuttige bijdragen hier. Vreselijk ook voor de nabestaanden. Rust zacht.

klopt. Dit is wel een goede tip als het erom gaat foutjes in zo'n administratie op te kunnen speuren.

Hiermee kun je echt alle kanten op, beiden kunnen gelijk hebben, al heeft je partner in beginsel wel een punt. In een (fictieve) simpele situatie kun je met Camp-achtige formules een soort optimale seriegrootte bepalen. Dat is slechts indicatief, want ook nog afhankelijk van vele andere situaties. Maar in beginsel klopt het als een bus, dat wanneer je toch bezig bent, je er beter wat meer kunt maken. Die leg je dan op voorraad. De 'overige orders' waar jij het over hebt, worden geleverd uit voorraad die je in een eerder moment hebt aangelegd. Geheel afhankelijk van hoe uniek deze orders zijn, de instelkosten etc etc. Het geheel is ook nog sterk afhankelijk van hoe druk je bent. heb je het éven kortstondig druk, dan ga je natuurlijk niet grote orders in voren maken. je hebt het over assembleren en halffabricaten. Je kunt ook nog overwegen, om van sommige producten juist halffabricaten op voorraad te maken. Daar heb je helemaal gelijk in, maar stel je hebt 4 apparaten liggen. Ik bestel er twee. Nu kom je onder je voorraadniveau. Ga je er dan weer twee maken (omdat jij er 4 wilt hebben), of ga je er tien maken omdat dat wat sneller produceert? Zoals je ziet, doet dit aan de discussie niets af. Ik zou gewoon eens met 'optimale seriegrootte' aan de slag gaan. Bepaal per product of je dat uberhaupt wel op voorraad wilt produceren, zo ja een optimale batchgrootte, en een orderniveau, bij welke hoeveelheid je weer wilt produceren. (dat mag ook nog nul zijn) Dat kan heel wiskundig, en besef vervolgens dat het absoluut niet verkeerd is om hier licht van af te wijken. Dus als je bepaalt dat 20 het optimum is, dan kun je er ook best eens 15 maken (als dat verder kan qua productieomgeving), of 27 tegelijk. Maar dan dus niet eentje tegelijk maken. De 'optimale seriegrootte' kijkt wel erg naar de items individueel, en neemt in het geheel geen integrale zaken mee. Zo zou het in een typische productiesituatie goed kunnen om de snellopers op voorraad te produceren, dan produceer je efficient en kun je snel reageren op vraag, en je loopt niet echt risico van incourantie. De unieke producten produceer je dan meer alleen als er een order komt.